I'm going to talk about the strategizing brain. We're going to use an unusual combination of tools from game theory and neuroscience to understand how people interact socially when value is on the line.
Do të flas për organizimin e trurit. Do të përdorim një kombinim jo të zakonshem të mjeteve që nga teoria e lojës dhe neuroshkenca për të kuptuar se si njerëzit bashkëveprojnë në marrëdhënie shoqërore kur janë në pyetje vlerat.
So game theory is a branch of, originally, applied mathematics, used mostly in economics and political science, a little bit in biology, that gives us a mathematical taxonomy of social life, and it predicts what people are likely to do and believe others will do in cases where everyone's actions affect everyone else. That's a lot of things: competition, cooperation, bargaining, games like hide-and-seek and poker.
Pra, teoria e lojës është një degë, fillimisht, e matematikës së aplikuar, më së shumti e përdorur në ekonomi dhe shkenca politike, e pak edhe në biologji e cila na jep një taksonomi matematikore për jetën sociale dhe parashikon se si ka gjasa të sillen njerëzit dhe të besojnë se si te tjerët do të bëjnë në rast se veprimet e gjithkujt do të ndikonin në gjithkënd tjetër. Kjo do te thote shumë gjëra: gara, bashkëpunimi, tregtia lojëra si hapa-dollapa, dhe poker.
Here's a simple game to get us started. Everyone chooses a number from zero to 100. We're going to compute the average of those numbers, and whoever's closest to two-thirds of the average wins a fixed prize. So you want to be a little bit below the average number but not too far below, and everyone else wants to be a little bit below the average number as well. Think about what you might pick. As you're thinking, this is a toy model of something like selling in the stock market during a rising market: You don't want to sell too early, because you miss out on profits, but you don't want to wait too late, to when everyone else sells, triggering a crash. You want to be a little bit ahead of the competition, but not too far ahead.
Ja një lojë e thjesht sa për të filluar. Secili duhet të zgjedhe një numër nga zero tek 100, do të llogarisim mesataren e atyre numrave, dhe kushdo që i afrohet dy të tretave të mesatares fiton një çmim të caktuar. Pra ju doni të jeni pak nën mesataren por jo edhe shumë poshtë, dhe, edhe gjithë të tjerët duan të jenë pak nën numrin mesatar po ashtu. Mendoni se çfarë do të zgjidhnit. Siç mund ta mendoni, kjo është një lojë model i diçkaje që po shitet në treg gjatë ngritjes së çmimeve, Apo jo ? Nuk do të donit të shisnit shumë herët sepse mund të humbisnit fitimin por edhe nuk doni të prisni shumë vonë deri kur të gjithë të tjerët shesin, duke shkaktuar përplasje. Doni të jeni pak përpara konkurrencës, por jo edhe shumë përpara. Dakord, ja dy teori se si njerëzit mund të mendojnë për këtë,
OK, here's two theories about how people might think about this, then we'll see some data. Some of these will sound familiar because you probably are thinking that way. I'm using my brain theory to see. A lot of people say, "I really don't know what people are going to pick, so I think the average will be 50" -- they're not being strategic at all -- and "I'll pick two-thirds of 50, that's 33." That's a start. Other people, who are a little more sophisticated, using more working memory, say, "I think people will pick 33, because they're going to pick a response to 50, and so I'll pick 22, which is two-thirds of 33." They're doing one extra step of thinking, two steps. That's better. Of course, in principle, you could do three, four or more, but it starts to get very difficult. Just like in language and other domains, we know that it's hard for people to parse very complex sentences with a recursive structure. This is called the cognitive hierarchy theory, something I've worked on and a few other people, and it indicates a kind of hierarchy, along with some assumptions about how many people stop at different steps and how the steps of thinking are affected by lots of interesting variables and variant people, as we'll see in a minute.
dhe pastaj do të shohim disa të dhëna. Disa nga to do të tingëllojnë të njohura sepse me siguri ju jeni duke menduar ashtu. Do të përdor teorinë time të trurit për të parë këtë. Shumë njerëz thonë : "Unë vërtet nuk dijë çfarë njerëzit do të zgjedhin, prandaj mendoj që mesatarja do të jetë 50." Ata nuk janë duke qenë strategjik aspak. "Dhe unë do të zgjedh dy të tretat e 50.Që është 33." Ky është njëfarë fillimi. Njerëz të tjerë, pak më të sofistikuar duke përdorur më shumë kujtesën afat shkurtër thonë: " Mendoj që njerëzit do të zgjedhin 33-ën sepse ata do të zgjedhin përgjigjeje kundrejt 50, kështu që, unë do të zgjedh 22, i cili është dy e treta e 33." Ata janë duke bërë një hap shtesë kundrejt të menduarit , .. dy hapa. Kjo është më mirë. Dhe sigurisht, në princip, ju mund të bëni tre, katër apo më shumë, por fillon të bëhet shumë e vështirë. Sikurse në gjuhë dhe ne fusha te tjera, siç e dimë, është e vështirë për njerëzit të bëjnë analizë gramatikore të fjalive shumë komplekse me njëfarë strukture përsëritëse. Meqë ra fjala, kjo quhet teoria e hierarkisë njohese. Ka diçka në të cilën unë dhe disa njerëz të tjerë kemi punuar dhe tregon njëlloj hierarkie, së bashku me disa supozime në lidhje me atë se si njerëzit ndalojnë në hapa të ndryshëm dhe si hapat e të menduarit ndikohen nga shumë variacone interesante dhe njerëz të ndryshëm, siç do ta shohim brenda një minute. Një teori krejt tjetër, shumë më e njohur, por edhe e vjetër,
A very different theory, a much more popular one and an older one, due largely to John Nash of "A Beautiful Mind" fame, is what's called "equilibrium analysis." So if you've ever taken a game theory course at any level, you'll have learned a bit about this. An equilibrium is a mathematical state in which everybody has figured out exactly what everyone else will do. It is a very useful concept, but behaviorally, it may not exactly explain what people do the first time they play these types of economic games or in situations in the outside world. In this case, the equilibrium makes a very bold prediction, which is: everyone wants to be below everyone else, therefore, they'll play zero.
më së shumti për shkak të famës së John Nash nga "A Beautiful Mind", është ajo e quajtur analiza e ekuilibrit. Pra, nëse ndonjëherë keni frekuentuar një kurs të teorisë së lojës, të çfarëdo niveli, ju duhet të keni mësuar pak për këtë (teori). Ekuilibri (balancimi) është një gjendje matematikore në të cilën çdokush ka kuptuar saktësisht si çdokush tjetër do të veprojë. Është një koncept shumë i dobishëm, por persa i përket sjelljes, mund të mos përshkruaj saktësisht si njerëzit do të veprojnë herën e parë që ata luajnë këto lloj lojërash ekonomike apo në situatat e përditshmërisë. Në këtë rast, ekuilibri bënë një parashikim shumë të guximshëm, i cili është: të gjithë duan të jenë më poshtë se gjithë tjerët, prandaj, ata të gjithë do të luajnë zero.
Let's see what happens. This experiment's been done many, many times. Some of the earliest ones were done in the '90s by me and Rosemarie Nagel and others. This is a beautiful data set of 9,000 people who wrote in to three newspapers and magazines that had a contest. The contest said, send in your numbers, and whoever is close to two-thirds of the average will win a big prize. As you can see, there's so much data here, you can see the spikes very visibly. There's a spike at 33 -- those are people doing one step. There is another spike visible at 22. Notice, by the way, most people pick numbers right around there; they don't necessarily pick exactly 33 and 22. There's something a bit noisy around it. But you can see those spikes on that end. There's another group of people who seem to have a firm grip on equilibrium analysis, because they're picking zero or one. But they lose, right? Because picking a number that low is actually a bad choice if other people aren't doing equilibrium analysis as well. So they're smart, but poor.
Të shohim se çfarë ndodh. Ky eksperiment është bërë shumë e shumë herë. Disa nga eksperimentet më të hershme janë bërë në vitet 90-te nga Unë dhe Rosemarie Nagel dhe të tjerë. Ky është një grumbull i bukur të dhënash të 9,000 njerëzve që u shkruan tri gazetave dhe revistave të cilat kishin një garë. Gara thoshte: dërgoni numrat tuaj dhe kushdo që do të jetë afër dy të tretave të mesatares do të fitojë një çmim të madh. Dhe, siç mund të shihni, ka aq shumë të dhëna këtu. Mund të shihni majat shumë qartë. Ka një majë tek 33. Ata janë njerëzit që bënë një hap. Ka një tjetër majë që duket tek 22. Vëreni, meqë ra fjala, që shumica e njerëzve kanë zgjedhur numrat pikërisht këtu përreth. Ata, jo domosdo zgjedhin pikërisht 33 apo 22. Ka diçka që zhurmon pak përreth kësaj, por ju mund të shihni majat, dhe ato janë atje. Ka një grup tjetër njerëzish që duket të jenë mbërthyer vendosmërisht në analizën e ekuilibrimit, sepse ata kanë zgjedhur zero ose një. Por ata humbasin, apo jo? Sepse zgjedhja e një numri aq të ulët është zgjedhje e keqe nëse edhe njerëzit e tjerë s'janë duke bërë analizë ekuilibrimi. Pra, ata janë të mençur, por të varfër.
(Laughter)
(Te Qeshura)
Where are these things happening in the brain? One study by Coricelli and Nagel gives a really sharp, interesting answer. They had people play this game while they were being scanned in an fMRI, and two conditions: in some trials, they're told, "You're playing another person who's playing right now. We'll match up your behavior at the end and pay you if you win." In other trials, they're told, "You're playing a computer, they're just choosing randomly." So what you see here is a subtraction of areas in which there's more brain activity when you're playing people compared to playing the computer. And you see activity in some regions we've seen today, medial prefrontal cortex, dorsomedial, up here, ventromedial prefrontal cortex, anterior cingulate, an area that's involved in lots of types of conflict resolution, like if you're playing "Simon Says," and also the right and left temporoparietal junction. And these are all areas which are fairly reliably known to be part of what's called a "theory of mind" circuit or "mentalizing circuit." That is, it's a circuit that's used to imagine what other people might do. These were some of the first studies to see this tied in to game theory.
Ku janë duke ndodhur këto gjëra në tru? Një studim i Coricelli dhe Nagel jep një përgjigje shumë të mprehtë dhe interesante. Pra, ata i bënë njerëzit që të luajnë këtë lojë përderisa po bënin skanimin në një fMRI, dhe në të dy gjendjet: në disa prova, atyre ju ishte thënë se janë duke luajtur kundrejt një personi tjetër i cili është duke luajtur tani dhe ne do të krahasojmë sjelljen tuaj në fund dhe të ju paguajmë,nëse fitoni. Në provën tjetër,atyre ju ishte thënë që janë duke luajtur kundrejt një kompjuteri, që zgjedhjet e tyre janë të rëndomta. Ajo çfarë shihni këtu është një zbritje e zonave në të cilat ka më shumë aktivitete truri kur ata luajnë kundrejt njerëzve krahasuar me atë me kompjuter. Mund të shihni aktivitete në disa pjesë, të cilat i pamë sot; medial prefrontal korteks,dorsomedial, kurse këtu lartë, ventromedial prefrontal korteksi, anterior cingulate, një zonë që është e përfshirë në shumë lloje të zgjedhjes së konflikteve,sikur po të ishin duke luajtur "Simoni thotë," dhe po ashtu, kryqëzimi i djathtë dhe i majtë temporoparital. Dhe këto të gjitha janë zona mjaft sigurt të njohura të jenë pjesë e të ashtu quajturës rrethi i "teorisë së mendjes", apo " rrethi i mentalizimit." Kjo është ajo,një qark i përdorur për të imagjinuar si njerëzit mund të veprojnë. Këto ishin studimet e para për të parë atë të lidhur në teorinë e lojës.
What happens with these one- and two-step types? So, we classify people by what they picked, and then we look at the difference between playing humans versus computers, which brain areas are differentially active. On the top, you see the one-step players. There's almost no difference. The reason is, they're treating other people like a computer, and the brain is too. The bottom players, you see all the activity in dorsomedial PFC. So we know the two-step players are doing something differently.
Çfarë ndodhë me këto lloj një-dy hapash? Pra ne klasifikojmë njerëzit në bazë të zgjedhjeve të tyre, dhe pastaj shohim diferencën midis lojës me njerëz kundrejt lojës me kompjuter, cilat zona të trurit janë aktivizuar ndryshe. Në krye mund të shihni lojtarët e një-hapëshit. Pothuajse nuk ka diferencë. Arsyeja është: ata janë duke trajtuar njerëzit e tjerë sikur një kompjuter, dhe truri është duke bërë të njëjtën po ashtu. Lojtarët e fundit, mund të shihni aktivitetin në "dorsomedial PFC". Pra ne e dimë se lojtarët dy-hapësh janë duke bërë diçka më ndryshe. Tani nëse bëni një hap prapa dhe pyesni:" Çfarë mund të bëjmë me gjithë këto të dhëna?"
Now, what can we do with this information? You might be able to look at brain activity and say, "This person will be a good poker player," or "This person's socially naive." We might also be able to study things like development of adolescent brains once we have an idea of where this circuitry exists.
ju mund të shikoni aktivitetet e trurit dhe të thoni: "Ky person do të jetë një lojtar i mirë pokeri," apo, "Ky person është naiv në marrëdhënie shoqërore," dhe po ashtu do të ishim në gjendje të studiojmë gjëra si zhvillimi i trurit të adoleshentëve, sapo të kemi një ide se ku ekziston ky qark.
OK. Get ready. I'm saving you some brain activity, because you don't need to use your hair detector cells. You should use those cells to think carefully about this game. This is a bargaining game. Two players who are being scanned using EEG electrodes are going to bargain over one to six dollars. If they can do it in 10 seconds, they'll earn that money. If 10 seconds go by and they haven't made a deal, they get nothing. That's kind of a mistake together. The twist is that one player, on the left, is informed about how much on each trial there is. They play lots of trials with different amounts each time. In this case, they know there's four dollars. The uninformed player doesn't know, but they know the informed player knows. So the uninformed player's challenge is to say, "Is this guy being fair, or are they giving me a very low offer in order to get me to think there's only one or two dollars available to split?" in which case they might reject it and not come to a deal. So there's some tension here between trying to get the most money but trying to goad the other player into giving you more. And the way they bargain is to point on a number line that goes from zero to six dollars. They're bargaining over how much the uninformed player gets, and the informed player will get the rest. So this is like a management-labor negotiation in which the workers don't know how much profits the privately held company has, and they want to maybe hold out for more money, but the company might want to create the impression that there's very little to split: "I'm giving the most I can."
Dakord. Bëhuni gati. Po ju kursej pak aktivitet truri sepse nuk keni nevojë të përdorni qelizat e detektimit të qimeve. Ato qeliza duhet t'i përdorni për të menduar me kujdes për këtë lojë. Kjo është një lojë pazarllëku. Dy lojtar të cilët skanohen me elektroda EEG do të bëjnë pazar rreth një deri në gjashte dollar. Nëse arrijnë ta bëjnë atë për 10 sekonda, ata do t'i fitojnë ato para. Nëse 10 sekonda kalojnë dhe ata nuk arrijnë marrëveshje, ata nuk fitojnë asgjë. Kjo eshte disi gabim. Sekreti qendron se nje nga lojtaret, ai ne te majte, eshte ne dijeni se sa ka ne cdo prove. Ato bejne disa prova me shume te ndryshme ne cdo prove. Ne kete rast, ata e dine qe ka kater dollare. Lojtari qe i painformuar nuk e ka kete informacion, por e dine qe lojtari i informuar e ka informacionin. Ndaj, sfida e lojtarit te painformuar eshte qe te thoje, "a po tregohet i drejte ky djali apo jane duke me dhene nje oferte te ulet ne menyre qe te me bejne te mendoj se ka vetem nje ose dy dollare per tu ndare?" Ne kete rast ato mund ta refuzojne dhe mos arrijne ne nje marreveshje. Pra, ka nje fare tensioni ketu ne perpjekjen per te marre sa me shume para duke e yshtur lojtarin tjeter qe te te jape me shume. Dhe menyra e vetme per te bere pazar eshte qe te pikasin ne nje renditje numrash qe nis nga zero dhe perfundon ne gjashte dollare, dhe bejne pazar mbi shumen qe merr lojtari i painformuar, nderkohe qe lojtari i informuar merr ate qe mbetet. Pra, kjo eshte si nje negocim i manaxhimit te punes ku punetoret nuk e dine se sa fitim ka kompania private, dhe ndoshta do te donin te kerkonin paga me te mira, por kompania ndoshta do te krijoje pershtypjen qe ka shume pak leke ne mes: "Po ju paguaj maksimumin e asaj cka mundem."
First, some behavior: a bunch of the subject pairs play face-to-face. We have other data where they play across computers. That's an interesting difference, as you might imagine. But a bunch of the face-to-face pairs agree to divide the money evenly every single time. Boring. It's just not interesting neurally. It's good for them -- they make a lot of money. But we're interested in: Can we say something about when disagreements occur versus don't occur?
Si fillim disa sjellje. Nje tufe ciftesh, luajne balle per balle. Kemi disa te dhena te tjera kur ato luajne nepermjet kompjuterave. Kjo eshte nje diference shume e madhe sikunder dhe mund ta imagjinoni. Por nje grup i cifteve qe luajne balle per balle bien dakort per te ndare parat ne menyre te barabarte cdo here. E merzitshme. Nuk eshte aspak interesante. Eshte mire per to. Ato bejne goxha para. Por ne jemi te interesuar ne ate, mund ta quajme kur ka mosmarreveshje ne vend te mos paturit?
So this is the other group of subjects, who often disagree. They bicker and disagree and end up with less money. They might be eligible to be on "Real Housewives," the TV show.
Pra, keto jane nje tjeter grup te cilet kane mosmarreveshje te shpeshta. Pra, ata kanë një shans për të - ata grindem dhe nuk bien dakort dhe perfundojne me me pak para. Ata mund të jenë perfekt për të qenë në emisionin televiziv "Real Housewives".
(Laughter)
Shikoni në të majtë,
You see on the left, when the amount to divide is one, two or three dollars, they disagree about half the time; when it's four, five, six, they agree quite often. This turns out to be something that's predicted by a very complicated type of game theory you should come to graduate school at CalTech and learn about. It's a little too complicated to explain right now, but the theory tells you that this shape should occur. Your intuition might tell you that, too.
kur shuma për të ndarë është një, dy ose tre dollarë, ata nuk bien dakort rreth gjysmën e kohës, dhe kur shuma është katër, pesë, gjashtë, ata bien me shpesh dakort. Kjo rezulton të jetë diçka që është parashikuar nga një lloj shumë e komplikuar teorie së lojës ju duhet të vini për studime pas universitare në Caltech qe të mësoni rreth saj. Kjo është pak më e komplikuar për tu shpjeguar tani, por teoria ju tregon se kjo lloj forme duhet të ndodhë. Intuita mund t'ju thotë të njejten gje. Tani do ju tregojë rezultatet nga regjistrimi EEG.
Now I'm going to show you the results from the EEG recording. Very complicated. The right brain schematic is the uninformed person, and the left is the informed. Remember that we scanned both brains at the same time, so we can ask about time-synced activity in similar or different areas simultaneously, just like if you wanted to study a conversation, and you were scanning two people talking to each other. You'd expect common activity in language regions when they're listening and communicating. So the arrows connect regions that are active at the same time. The direction of the arrows flows from the region that's active first in time, and the arrowhead goes to the region that's active later. So in this case, if you look carefully, most of the arrows flow from right to left. That is, it looks as if the uninformed brain activity is happening first, and then it's followed by activity in the informed brain. And by the way, these are trials where their deals were made. This is from the first two seconds. We haven't finished analyzing this data, so we're still peeking in, but the hope is that we can say something in the first couple of seconds about whether they'll make a deal or not, which could be very useful in thinking about avoiding litigation and ugly divorces and things like that. Those are all cases in which a lot of value is lost by delay and strikes.
Shumë e komplikuar. Skematiket e pjeses së djathtë te trurit eshte lojtari i painformuar, dhe majtas eshte ai i informuari. Mos harroni se ne kemi skanuar trurin e të dy lojtareve në të njëjtën kohë, kështu që mund të kërkojme për aktivitet ore-sinkronueshem në fusha të ngjashme ose të ndryshme në të njëjtën kohë, ashtu si kur kërkoni të studioni një bisedë dhe jeni duke skanuar dy njerëz që bisedojnë me njëri-tjetrin dhe prisni aktivitet të përbashkët në rajonet gjuhësore kur ata janë në fakt nje lloj të dëgjuari dhe të komunikuari. Pra, shigjetat lidhin rajonet që janë aktive në të njëjtën kohë, dhe drejtimi i shigjetave shkon nga rajoni që është aktiv i pari, dhe koka e shigjetes shkon te rajonit qe eshte aktiv më pas. Në këtë rast, në qoftë se shikoni me kujdes, shumica e shigjetave shkon nga e djathta në të majtë. Duket sikur aktiviteti i painformuar i trurit ndodh i pari, dhe pastaj ndiqet nga aktiviteti në trurin e informuar. Dhe me qe ra fjala, këto jane prova ku gjykimet e tyre janë bërë. Kjo eshte nga dy sekondat e para. Nuk kemi mbaruar ende se analizuari këto të dhëna, kështu që ne jemi ende në pergjim, por shpresa është që te mund të themi diçka në të sekondat e para rreth berjes së një marrëveshje apo jo, e cila mund të jetë shumë e dobishme tek mendon në lidhje me shmangien gjyqësore a me divorce e gjera te ketij lloji. Keto janë të gjitha rase në të cilat një shumë e vlerës është e humbur nga vonesat dhe humbjet.
Here's the case where the disagreements occur. You can see it looks different than the one before. There's a lot more arrows. That means that the brains are synced up more closely in terms of simultaneous activity, and the arrows flow clearly from left to right. That is, the informed brain seems to be deciding, "We're probably not going to make a deal here." And then later, there's activity in the uninformed brain.
kështu që ne jemi ende në pergjim, por shpresa ështe që mund të themi diçka në sekondat e para nëse do të arrijnë një marrëveshje apo jo, Ata janë raste në të cilat një shumë e vlerës është e humbur nga vonesa dhe greva. Këtu është rasti ku ndodhin mosmarrëveshjet. Si mund ta shihni ajo duket e ndryshme nga e para. Ka shumë më tepër shigjeta. Kjo do të thotë se trute janë sinkronizuar me njeri-tjetrin,
Next, I'm going to introduce you to some relatives. They're hairy, smelly, fast and strong. You might be thinking back to your last Thanksgiving.
më ngushtë në aspektin e aktivitetit të njëkohshem, dhe shigjetat shkojne në mënyrë të qartë nga e majta në të djathtë. Truri informuar duket të jetë duke vendosur,
(Laughter)
"Ndoshta nuk do të bëjmë një marrëveshje këtu."
Maybe, if you had a chimpanzee with you. Charles Darwin and I and you broke off from the family tree from chimpanzees about five million years ago. They're still our closest genetic kin. We share 98.8 percent of the genes. We share more genes with them than zebras do with horses. And we're also their closest cousin. They have more genetic relation to us than to gorillas. So, how humans and chimpanzees behave differently might tell us a lot about brain evolution.
Dhe më vonë ka aktivitet në trurin e painformuar. Tani do ju prezantoj me disa të afërm. Ata janë leshtorë, me erë të keqe, të shpejtë dhe të fortë. Mund të jeni duke menduar për festen e fundit të Falenderimeve. Ndoshta, nëse keni pasur një shimpanze me vete. Charles Darwin, unë dhe ju jemi ndërprere nga pema familjare nga shimpanzetë rreth pesë milion vjet më parë. Ata mbeten të afërmit tonë me te afërt gjenetik. Ne ndajmë 98.8 përqind te gjeneve.
This is an amazing memory test from [Kyoto], Japan, the Primate Research Institute, where they've done a lot of this research. This goes back a ways. They're interested in working memory. The chimp will see, watch carefully, they'll see 200 milliseconds' exposure -- that's fast, eight movie frames -- of numbers one, two, three, four, five. Then they disappear and are replaced by squares, and they have to press the squares that correspond to the numbers from low to high to get an apple reward. Let's see how they can do it.
Ne ndajmë më shumë gjene me ta sesa zebrat ndajnë me kuajt. Ne jemi gjithashtu edhe kushëriri i tyre i afërt. Ata kanë më shumë lidhje gjenetike me ne sesa me gorillat. Pra, se si njerëzit dhe shimpanzete sillen ndryshe mund të na tregojë shumë rreth evolucionit të trurit. Pra, kjo është një provë e mahnitshme memorje nga Instituti kerkimor i primateve ne Nagoya, Japoni, ku ata kanë bërë shumë prej këtij hulumtimi. Kjo shkon prapa ne mjaft mënyra. Ata janë të interesuar në kujtesën aktive. Shimpazete do të shohin, do shikojnë me kujdes, ata do të shohin ekspozim prej 200 milisekondash - Që është i shpejtë, që është film me tetë korniza - e numrave një, dy, tre, katër, pesë. Me pas ata zhduken dhe zëvendësohen nga katrore,
This is a young chimp. The young ones are better than the old ones, just like humans.
dhe ato duhet te shtypin katroret që korrespondojnë me numrat nga me të ulët ne me të lartë
(Laughter)
për të marrë një molle si shpërblim.
And they're highly experienced, they've done this thousands of times. Obviously there's a big training effect, as you can imagine.
Le të shohim se si mund ta bëjnë këtë. Kjo është një shimpaze i ri. Të rinjtë, ashtu si njerëzit, janë më të mire se ato të vjetrit.
(Laughter)
Ata kanë shumë eksperience, kështu që ata e kanë bërë këtë
You can see they're very blasé and effortless. Not only can they do it very well, they do it in a sort of lazy way.
me mijëra e mijëra herë.
(Laughter)
Natyrisht ka një efekt të madh trajnimi, sikunder mund ta imagjinoni.
Who thinks you could beat the chimps?
(Laughter)
(Te qeshura)
Wrong. (Laughter)
Ju mund të shihni se atyre i vjen shumë natyrshem.
We can try. We'll try. Maybe we'll try.
Jo vetëm qe mund ta bëjnë atë shumë mirë, ata e bëjnë atë në një mënyrë disi dembele.
OK, so the next part of the study I'm going to go quickly through is based on an idea of Tetsuro Matsuzawa. He had a bold idea he called the "cognitive trade-off hypothesis." We know chimps are faster and stronger; they're also obsessed with status. His thought was, maybe they've preserved brain activities and practice them in development that are really, really important to them to negotiate status and to win, which is something like strategic thinking during competition. So we're going to check that out by having the chimps actually play a game by touching two touch screens.
E drejte? Kush mendon se mund të mundë shimpazetë? Gabim. (Te qeshura) Ne mund të përpiqemi. Ne do të përpiqemi. Ndoshta do të përpiqemi. Mirë, kështu që pjesa tjetër e këtij studimi tek e cila do te ndalem shkurtazi, është bazuar në një ide të Tetsuro Matsuzawa. Ai kishte një ide të guximshme- atë që ai e quajti hipoteza njohëse e tregetimit. Ne e dimë qe shimpazetë janë më të shpejtë dhe më të fortë. Ata janë gjithashtu shumë te obsesionuar me statusin. Mendimi i tij ishte, se ndoshta ata kanë ruajtur aktivitetet e trurit dhe i praktikojnë ato në zhvillim që janë me të vërtetë, me të vërtetë e rëndësishme për ta për të negociuar statusin dhe për të fituar,
The chimps are interacting with each other through the computers. They'll press left or right. One chimp is called a matcher; they win if they press left-left, like a seeker finding someone in hide-and-seek, or right-right. The mismatcher wants to mismatch; they want to press the opposite screen of the chimp. And the rewards are apple cube rewards. So here's how game theorists look at these data. This is a graph of the percentage of times the matcher picked right on the x-axis and the percentage of times they picked right by the mismatcher on the y-axis. So a point here is the behavior by a pair of players, one trying to match, one trying to mismatch. The NE square in the middle -- actually, NE, CH and QRE -- those are three different theories of Nash equilibrium and others, tells you what the theory predicts, which is that they should match 50-50, because if you play left too much, for example, I can exploit that if I'm the mismatcher by then playing right. And as you can see, the chimps -- each chimp is one triangle -- are circled around, hovering around that prediction.
e cila është e ngjashme me të menduarit strategjik gjatë konkurrencës. Pra, ne do ta kontrollojme kete duke pasur shimpazetë që luajnë lojën duke prekur dy ekranet e prekshme. Shimpazetë, në të vërtetë janë duke ndërvepruar me njëri-tjetrin nëpërmjet kompjuterave. Ata do shtypin majtas ose djathtas. Një shimpaze e kemi quajtur perkates. Ata fitojnë nëse shtypin majtas, majtas, si një kërkues qe gjen dike tek luajne hapa dollapa, ose djathtas, djathtas. Ngatarrestari do te ngaterroj. Ata duan të shtypin ekranin e kundërt të shimpazeve. Dhe shpërblimet janë ne formen e kubikeve molle. Pra, ja se si teoricienë loje interpretojnë këto të dhëna. Ky është një grafik i përqindjes së kohës, ku kapet e djathta në boshtin x, dhe përqindja e kohëve qe ata parashikuan te djathten nga ngatarrestari mbi boshtin-y. Pra, një cështje këtu është sjellja nga një cift lojtarësh, një qe përpiqet të perputhet, tjetri që të mospërputhjet. Katrori i NE në mes - në fakt NE, CH dhe QRE - janë tri teori të ndryshme të ekuilibrit Nash, dhe të tjerët, ju tregon se çfarë parashikon teoria, sepse duhet të përputhen 50-50, sepse në qoftë se luani majtas shumë, për shembull,
Now we move the payoffs. We're going to make the left-left payoff for the matcher a little higher. Now they get three apple cubes. Game theoretically, that should make the mismatcher's behavior shift: the mismatcher will think, "Oh, this guy's going to go for the big reward, so I'll go to the right, make sure he doesn't get it." And as you can see, their behavior moves up in the direction of this change in the Nash equilibrium. Finally, we changed the payoffs one more time. Now it's four apple cubes, and their behavior again moves towards the Nash equilibrium. It's sprinkled around, but if you average the chimps out, they're really close, within .01. They're actually closer than any species we've observed.
unë mund të shfrytëzojë, se në qoftë se jam ngatarrestari qe deri me atëherë kam luajtur djathtas. Dhe sikunder mund të shihni, shimpazetë, secili prej tyre , Dhe sikunder mund të shihni, shimpazetë, secili prej tyre Tani lëvizim shperblimin. Ne të vërtetë do të bëjmë qe e majta te kete nje fitim pak me te larte per lojtarin. Tani ata marrin tre kubike molle. Loja teorikisht, duhet ta bëjë sjelljen e ngatarrestarit të zhvendoset, sepse ajo që ndodh është, se ngatarrestari do të mendojë, oh, ky djalë mesa duket do të shkojë për shpërblimin e madh, dhe kështu unë po shkoj në të djathtë, sigurohuni që ai nuk e merr atë. Dhe sikunder mund të shihni, sjellja e tyre lëviz lart në drejtim të këtij ndryshimi në ekuilibrin Nash. Së fundmi, kemi ndryshuar menyrat e pagesave edhe një herë. Tani jane katër kubike molle, dhe sjellja e tyre përsëri lëviz drejt ekuilibrit Nash. Është spërkatur rreth e rrotull, por në qoftë se merrni mesataren e shimpazeve, ata janë me të vërtetë, me të vërtetë afër, brenda 0,01. Ata janë në fakt më afër se çdo specie qe kemi vërejtur.
What about humans? You think you're smarter than a chimpanzee? Here's two human groups in green and blue. They're closer to 50-50; they're not responding to payoffs as closely. And also if you study their learning in the game, they aren't as sensitive to previous rewards. The chimps play better than the humans, in terms of adhering to game theory. And these are two different groups of humans, from Japan and Africa; they replicate quite nicely. None of them are close to where the chimps are.
Po njerëzit? Ju mendoni se jeni më të zgjuar se një shimpanze? Këtu ka dy grupe njerezish në të gjelbër dhe blu. Ata janë më afër 50-50. Ata nuk i përgjigjen te paguarit kaq nga afër, dhe gjithashtu nqs ju studioni mësimin e tyre në lojë, ata nuk janë aq të ndjeshëm ndaj shpërblimeve të mëparshme. Shimpazetë janë duke luajtur më mirë se njerëzit, më mirë në kuptimin e respektimi të teorisë së lojës. Këto janë dy grupe të ndryshme njerëzish nga Japonia dhe Afrika. Ata replikohen mjaft mire. Asnjë prej tyre nuk i afrove me atë ku janë Shimpazete.
So, some things we learned: people seem to do a limited amount of strategic thinking using theory of mind. We have preliminary evidence from bargaining that early warning signs in the brain might be used to predict whether there'll be a bad disagreement that costs money, and chimps are "better" competitors than humans, as judged by game theory.
Pra, këto janë disa gjëra kemi mësuar sot. Njerëzit duket se bëjnë një sasi të kufizuar të menduarit strategjik duke perdorur teorine e mendjes. Ne kemi disa prova paraprake nga negociatat se shenjat e hershme paralajmëruese në tru mund të përdoren për të parashikuar nëse do të ketë një mosmarrëveshje te keqe që kushton para, dhe shimpazete janë konkurrentë më të mirë se njerëzit, sikunder gjykuar nga teoria e lojës.
Thank you.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)