Je mi potěšením zde být. Jsem poctěn pozváním sem, a děkuji. Rád bych mluvil o tématech, která mě zajímají, ale mám jisté podezření, že to, co zajímá mě, nemusí nutně zajímat ostatní. Tak zaprvé, podle průkazky jsem astronom. Rád bych mluvil o své astronomii, ale nejsem si jistý počtem těch, které zajímá radiační přenos v ne-šedé atmosféře a polarizovaném světle svrchní Jupiterské atmosféry a také o to, kolik lidí se nacpe do autobusové zastávky. Takže o tomto mluvit nebudu. (smích)
I'm delighted to be here. I'm honored by the invitation, and thanks. I would love to talk about stuff that I'm interested in, but unfortunately, I suspect that what I'm interested in won't interest many other people. First off, my badge says I'm an astronomer. I would love to talk about my astronomy, but I suspect that the number of people who are interested in radiative transfer in non-gray atmospheres and polarization of light in Jupiter's upper atmosphere are the number of people who'd fit in a bus shelter. So I'm not going to talk about that. (Laughter)
Byla by asi také zábava mluvit o tom, co se odehrálo v roce 1986 a 1987, jak se počítačoví hackeři nabourávali do našeho systému v Lawrence Berkeley Labs. Já jsem ty chlapíky chytil, a ukázalo se, že pracují pro sovětskou KGB, kradou informace a prodávají je. O tom bych rád mluvil -- a byla by to zábava -- ale po 20 letech? Počítačovou bezpečnost shledávám opravdu únavnou. Je nudná. Jsem --
It would be just as much fun to talk about some stuff that happened in 1986 and 1987, when a computer hacker is breaking into our systems over at Lawrence Berkeley Labs. And I caught the guys, and they turned out to be working for what was then the Soviet KGB, and stealing information and selling it. And I'd love to talk about that -- and it'd be fun -- but, 20 years later ... I find computer security, frankly, to be kind of boring. It's tedious. I'm --
Poprvé, když něco děláte, to je věda. Podruhé je to inženýrství. A potřetí se stáváte technikem. Já jsem vědec. Jednou něco dělám, a pak zas něco jiného. Takže o tomto nebudu mluvit. Ani nebudu mluvit o tom, co je snad jasně vysvětleno v mé první knize, Silicon Snake Oil, nebo o mé druhé knize, ale ani o tom proč počítače nepatří do škol.
The first time you do something, it's science. The second time, it's engineering. A third time, it's just being a technician. I'm a scientist. Once I do something, I do something else. So, I'm not going to talk about that. Nor am I going to talk about what I think are obvious statements from my first book, "Silicon Snake Oil," or my second book, nor am I going to talk about why I believe computers don't belong in schools.
Vnímám tu nabobtnalou a bizarní myšlenku, jež se rozšířila totiž, že musíme zajistit více počítačů do škol. Moje představa? Ne, ne! Vymeťte je ze škol a nepouštějte je zpátky. Rád bych mluvil o tomto, myslím však, že důvody jsou zřejmé každému, kdo to dotáhnul do čtvrté třídy takže se není o čem bavit -- možná se však zásadně mýlím v tomto, jakož i v tom ostatním, co jsem řekl. Nevracejte se tedy a přečtěte si moji dizertaci. Pravděpodobně rovněž obsahuje lži.
I feel that there's a massive and bizarre idea going around that we have to bring more computers into schools. My idea is: no! No! Get them out of schools, and keep them out of schools. And I'd love to talk about this, but I think the argument is so obvious to anyone who's hung around a fourth grade classroom that it doesn't need much talking about -- but I guess I may be very wrong about that, and everything else that I've said. So don't go back and read my dissertation. It probably has lies in it as well.
Naplánoval jsem si svůj proslov před pěti minutami. (smích) A kouknete-li se tady sem, hlavní téma zde na mém palci je budoucnost. Dejme tomu, že budu mluvit o budoucnost. Fajn. Avšak chtít po mně, abych mluvit o budoucnosti je bizarní, vzhledem k mým šedinám, takže je směšné, abych já mluvil o budoucnosti. Opravdu, pokud skutečně chcete znát budoucnost, myslím, pokud skutečně chcete znát něco o budoucnosti, neptejte se technologických specialistů, vědců ani fyziků. Ne! Neptejte se ani programátorů.
Having said that, I outlined my talk about five minutes ago. (Laughter) And if you look at it over here, the main thing I wrote on my thumb was the future. I'm supposed to talk about the future, yes? Oh, right. And my feeling is, asking me to talk about the future is bizarre, because I've got gray hair, and so, it's kind of silly for me to talk about the future. In fact, I think that if you really want to know what the future's going to be, if you really want to know about the future, don't ask a technologist, a scientist, a physicist. No! Don't ask somebody who's writing code.
Ne. Pokud chcete vědět, jaká společnost tu bude za 20 let, zeptejte se učitelů ze školky. Ti vědí. Neptejte se ale jen tak ledajakých učitelů ze školky, ptejte se těch zkušených. Oni vědí, jaká společnost tu bude s příští generací. Já ne. A také nepředpokládám, že toho jsou schopni ti ostatní, co mluví o budoucnosti. Ovšem, všichni si dokážeme představit ty skvělé nové věci které přijdou. Pro mě však budoucnost nejsou věci. Sám sebe se ptám, jak bude vypadat společnost, když jsou dnešní děti tak extrémně zběhlé v psaní SMS a hodně času tráví u obrazovky, přitom si spolu nikdy nezahrály kuželky.
No, if you want to know what society's going to be like in 20 years, ask a kindergarten teacher. They know. In fact, don't ask just any kindergarten teacher, ask an experienced one. They're the ones who know what society is going to be like in another generation. I don't. Nor, I suspect, do many other people who are talking about what the future will bring. Certainly, all of us can imagine these cool new things that are going to be there. But to me, things aren't the future. What I ask myself is, what's society is going to be like, when the kids today are phenomenally good at text messaging and spend a huge amount of on-screen time, but have never gone bowling together?
Změna probíhá, a ta změna, ke které dochází nespočívá ve změně software. O tomto ale mluvit nebudu. Rád bych, byla by to zábava, chci však mluvit o tom, co dělám teď. A cože to dělám? Oh -- další věc, o které bych snad měl promluvit tady je to. Přesně tady. Je to vidět? To, o čem chci mluvit, jsou jednostranné věci. Velice rád přednáším o věcech, co mají jednu stranu. Protože miluji Möbiovy listy. A nejen to, jsem také jeden z mála, ne-li jediný, kdo vyrábí Kleinovy láhve. Honem. Doufám, že se Vám všem zamží v očích. Tohle je Kleinova láhev. Pro ty z vás v publiku, kdo vědí, koulejí očima a říkají, jasně, tohle znám. Má to jednu stranu. Láhev, jejíž vnitřek je i vnějškem. Má nulový objem. A nelze ji orientovat. Má skvělé vlastnosti. Vezmete-li dva Möbiovy listy a sešijete je k sobě jejich okraji, dostanete jednu z nich, a já je vyrábím ze skla. A rád bych tu promluvil o tom, nemám však toho mnoho co říci, protože -- (smích)
Change is happening, and the change that is happening is not one that is in software. But that's not what I'm going to talk about. I'd love to talk about it, it'd be fun, but I want to talk about what I'm doing now. What am I doing now? Oh -- the other thing that I think I'd like to talk about is right over here. Right over here. Is that visible? What I'd like to talk about is one-sided things. I would dearly love to talk about things that have one side. Because I love Mobius loops. I not only love Mobius loops, but I'm one of the very few people, if not the only person in the world, that makes Klein bottles. Right away, I hope that all of your eyes glaze over. This is a Klein bottle. For those of you in the audience who know, you roll your eyes and say, yup, I know all about it. It's one sided. It's a bottle whose inside is its outside. It has zero volume. And it's non-orientable. It has wonderful properties. If you take two Mobius loops and sew their common edge together, you get one of these, and I make them out of glass. And I'd love to talk to you about this, but I don't have much in the way of ... things to say because -- (Laughter)
(Ch. Anderson: léčím si rýmu.)
(Chris Anderson: I've got a cold.)
Nicméně, to "D" v "TED" přirozeně znamená design. Před dvěma týdny jsem vyrobil -- víte, dělávám malé, střední a velké Kleinovy láhve na prodej. Ale právě jsem vyrobil -- a je mi ctí předvést vám, poprvé zde na veřejnosti. Toto je Kleinova láhev na víno, která, ovšem ve čtyřech dimenzích nebude vůbec schopná pojmout nějakou tekutinu, Je k tomu skvěle uzpůsobena, protože náš svět má pouze tři prostorové dimenze. A díky této trojrozměrnosti, udrží tekutinu. Tak je vysoce -- tahle je z těch lepších. Je v tom měsíc mého života. Ale, jakkoli bych zde rád mluvil o topologii, nebudu. (smích)
However, the "D" in TED of course stands for design. Just two weeks ago I made -- you know, I've been making small, medium and big Klein bottles for the trade. But what I've just made -- and I'm delighted to show you, first time in public here. This is a Klein bottle wine bottle, which, although in four dimensions it shouldn't be able to hold any fluid at all, it's perfectly capable of doing so because our universe has only three spatial dimensions. And because our universe is only three spatial dimensions, it can hold fluids. So it's highly -- that one's the cool one. That was a month of my life. But although I would love to talk about topology with you, I'm not going to. (Laughter)
Místo toho se zmíním o své mamince, jež odešla minulé léto. Sbírala fotografie se mnou, jako všechny mámy. Mohli byste tohle hodit nahoru? Procházel jsem její album a měla tam obrázek, jak stojím -- sedím, v roce 1969, před baterií přepínačů. Koukám na to, a říkám si, pane bože, to jsem já, jak jsem pracoval v elektronickém hudebním studiu! Jako technik, opravář a údržbář elektronického hudebního studia v SUNY Buffalo. No teda. Stroj času pro návrat. Vrátilo mě to nazpět.
Instead, I'm going to mention my mom, who passed away last summer. Had collected photographs of me, as mothers will do. Could somebody put this guy up? And I looked over her album and she had collected a picture of me, standing -- well, sitting -- in 1969, in front of a bunch of dials. And I looked at it, and said, oh my god, that was me, when I was working at the electronic music studio! As a technician, repairing and maintaining the electronic music studio at SUNY Buffalo. And wow! Way back machine. And I said to myself, oh yeah! And it sent me back.
K tomu později. Na dalším obrázku z matčiny sbírky. Tenhle chlapík jsem samozřejmě já. A ten pán je Robert Moog. vynálezce stejnojmenného syntezátoru, který nás opustil minulý srpen. Byl to velkorysý, milý člověk, mimořádně erudovaný odborník. Muzikant, který věnoval svůj čas a učil mě, druháka, zelenáče v SUNY Buffalo. Přicházel z Trumansburgu, aby mě učil ne jenom o syntezátoru Moog, ale také jsme seděli -- já, student fyziky v těch letech 1969, 70, 71. Věnovali jsme se fyzice. Já byl student, a on mi říká, "Tomuto je dobré se věnovat. Nenech se strhnout elektronickou hudbou, když jsi fyzik." Mentoroval mě. Přicházel a trávil se mnou hodiny a hodiny. Napsal doporučující dopis, abych se dostal na postgraduál. V pozadí je moje kolo. Snímek byl pořízen v přítelově obýváku. Bob Moog přicházel obtěžkaný hromadou vybavení aby předvedl Gregovi Flintovi a mě tyhle věci. Seděli jsme a mluvili o Fourierově transformaci, Besselových funkcích, modulačních přenosových funkcích, to byla naše témata. Bobův odchod minulé léto je ztrátou pro všechny z nás. Robert Moog hluboce ovlivnil každého muzikanta. (potlesk) Řeknu vám, co teď udělám. Bude to -- Zaznamenali jste, doufám, ty zkreslené sinusovky, takřka trojúhelníkový průběh, tady na osciloskopu od HP.
Soon after that, I found in another picture that she had, a picture of me. This guy over here of course is me. This man is Robert Moog, the inventor of the Moog synthesizer, who passed away this past August. Robert Moog was a generous, kind person, extraordinarily competent engineer. A musician who took time from his life to teach me, a sophomore, a freshman at SUNY Buffalo. He'd come up from Trumansburg to teach me not just about the Moog synthesizer, but we'd be sitting there -- I'm studying physics at the time. This is 1969, 70, 71. We're studying physics, I'm studying physics, and he's saying, "That's a good thing to do. Don't get caught up in electronic music if you're doing physics." Mentoring me. He'd come up and spend hours and hours with me. He wrote a letter of recommendation for me to get into graduate school. In the background, my bicycle. I realize that this picture was taken at a friend's living room. Bob Moog came by and hauled a whole pile of equipment to show Greg Flint and I things about this. We sat around talking about Fourier transforms, Bessel functions, modulation transfer functions, stuff like this. Bob's passing this past summer has been a loss to all of us. Anyone who's a musician has been profoundly influenced by Robert Moog. (Applause) And I'll just say what I'm about to do. What I'm about to do -- I hope you can recognize that there's a distorted sine wave, almost a triangular wave upon this Hewlett-Packard oscilloscope.
Pěkné. Teď přejdeme na tuhle položku, ne? Děti. Budu mluvit o dětech -- nejste proti? Tady je napsáno "děti", takže budu mluvit o nich. Rozhodl jsem se, aspoň co se mě týče, že moje hlava na to nestačí. Takže myslím a jednám lokálně. Nejlepší způsob, jak být užitečný, je pomáhat velmi, velmi lokálně. Takže Ph.D tady, promoce tamhle, a tak dále. O tomhle tématu jsem mluvil s nějakými učiteli asi před rokem. A jeden z nich, několik z nich za mnou přijde a říká, "Hele, jak to přijde, že neučíš?" A já na to, "No, učil jsem absolventy -- Míval jsem aboslventy i řádné studenty." O to nejde. "Pokud ti tak jde o děti, jak to, že nejsi tady s námi v první linii? Přejdi od slov k činům."
Oh, cool. I can get to this place over here, right? Kids. Kids is what I'm going to talk about -- is that okay? It says kids over here, that's what I'd like to talk about. I've decided that, for me at least, I don't have a big enough head. So I think locally and I act locally. I feel that the best way I can help out anything is to help out very, very locally. So Ph.D. this, and degree there, and the yadda yadda. I was talking about this stuff to some schoolteachers about a year ago. And one of them, several of them would come up to me and say, "Well, how come you ain't teaching?" And I said, "Well, I've taught graduate -- I've had graduate students, I've taught undergraduate classes." No, they said, "If you're so into kids and all this stuff, how come you ain't over here on the front lines? Put your money where you mouth is."
Pravda. 4 dny v týdnu teď učím vědu pro základní školu. Žádná ukázková demonstrace jednou za čas. Ne, ne, ne, ne. Beru si službu. Beru si obědové pauzy. (potlesk) Tohle není na potlesk. Pouze doporučuji, že tohle je vhodné i pro vás. Ne pouze čas od času něco předvést. Mějte hutný týden. Já učím na tříčtvrteční úvazek, což je docela fajn. Jedna z věcí, kterou jsem udělal pro své studenty vědy, řekl jsem jim, "Heleďte, budu vás učit vysokoškolskou fyziku. Bez derivací. Nebojte. Nebudete potřebovat ty finesy. S algebrou pro osmou třídu zvládneme pěkné experimenty. Žádné to "otevřete kapitolu sedm a začněte řešit podivné úlohy." Dáme si skutečnou fyziku." A teď je čas ukázat si tady jeden z těch pokusů. (tón)
Is true. Is true. I teach eighth-grade science four days a week. Not just showing up every now and then. No, no, no, no, no. I take attendance. I take lunch hour. (Applause) This is not -- no, no, no, this is not claps. I strongly suggest that this is a good thing for each of you to do. Not just show up to class every now and then. Teach a solid week. Okay, I'm teaching three-quarters time, but good enough. One of the things that I've done for my science students is to tell them, "Look, I'm going to teach you college-level physics. No calculus, I'll cut out that. You won't need to know trig. But you will need to know eighth-grade algebra, and we're going to do serious experiments. None of this open-to-chapter-seven-and-do-all-the-odd-problem-sets. We're going to be doing genuine physics." And that's one of the things I thought I'd do right now. (High-pitched tone)
Než tohle zapnu, jedna z věcí, co jsme dělali u nás ve třídě před třemi týdny -- bylo to s čočkami, a takové čočky se hodí k měření rychlosti světla. Moji studenti v El Cerrito -- tedy s mou pomocí, a s jedním pěkně dorasovaným osciloskopem, měřili rychlost světla. Byli jsme jen o 25% vedle. Kolik znáte osmáků, kteří sami změřili rychlost světla? K tomu jsme si navíc změřili rychlost zvuku. Rád bych tady změřil rychlost světla. Byl jsem do toho celý žhavý, ale pak jsem si pomyslel, "Hochu, klid." Šel bych toho, jenom abych imponoval ... a změřil rychlost světla. A já to chci, já to chci, pak ale z toho sešlo, bylo by potřeba 10 minut na přípravu. A na to nezbyl čas. Tak snad příště tu změřím rychlost světla!
Oh, before I even turn that on, one of the things that we did about three weeks ago in my class -- this is through the lens, and one of the things we used a lens for was to measure the speed of light. My students in El Cerrito -- with my help, of course, and with the help of a very beat up oscilloscope -- measured the speed of light. We were off by 25 percent. How many eighth graders do you know of who have measured the speed of light? In addition to that, we've measured the speed of sound. I'd love to measure the speed of light here. I was all set to do it and I was thinking, "Aw man," I was just going to impose upon the powers that be, and measure the speed of light. And I'm all set to do it. I'm all set to do it, but then it turns out that to set up here, you have like 10 minutes to set up! And there's no time to do it. So, next time, maybe, I'll measure the speed of light!
Mezitím si však změřme rychlost zvuku! Obvyklý postup, jak změřit rychlost zvuku, je odrazit zvuk od něčeho a sledovat ozvěnu. Ale jednoho z mých studentů, Ariela, napadlo, "Co kdybychom na to šli s užitím vlnové rovnice?" A, jak všichni víme, ta rovnice zní: frekvence krát vlnová délka jakékoli vlny ... je konstantní. Zvyšujeme-li frekvenci, vlnové délka se snižuje. Jde-li vlnová délka nahoru, frekvence jde dolů. Pokud tedy máme vlnu -- tady -- Jak se tón zvyšuje, vlnky jdou k sobě, tón jde dolů, vlnky se roztahují. Jednoduchá fyzika. Všichni znají, je to z osmé třídy. Pamatujete? Co vám ale neřekli ve fyzice -- na základní škole -- ale měli to říci -- přál bych si to -- bylo, že pokud vynásobíte frekvenci vlnovou délkou zvuku nebo světla, dostanete konstantu. Ta konstanta je rychlost zvuku. Takže, abychom změřili rychlost zvuku, potřebujeme pouze zjistit frekvenci. To je snadné. Tady mám ukazatel frekvence. Nastavím tam tříčárkované A, plus mínus. Teď tedy znám frekvenci. 1,76 kilohertz. Změřím vlnovou délku. Jenom nahodím další paprsek, spodní paprsek je to, jak mluvím. Takže jak mluvím, vidíte to na obrazovce. Dám to sem, a jak s tím pohybuji od zdroje, zaznamenáte spirálu. Plíživé pohyby. Procházíme odlišnými uzly vlny, tady to vystupuje. Ti z vás, kdo jsou fyzici, asi koulí očima, ale vydržte. (smích)
But meanwhile, let's measure the speed of sound! Well, the obvious way to measure the speed of sound is to bounce sound off something and look at the echo. But, probably -- one of my students, Ariel [unclear], said, "Could we measure the speed of light using the wave equation?" And all of you know the wave equation is the frequency times the wavelength of any wave ... is a constant. When the frequency goes up, the wavelength comes down. Wavelength goes up, frequency goes down. So, if we have a wave here -- over here, that's what's interesting -- as the pitch goes up, things get closer, pitch goes down, things stretch out. Right? This is simple physics. All of you know this from eighth grade, remember? What they didn't tell you in physics -- in eighth-grade physics -- but they should have, and I wish they had, was that if you multiply the frequency times the wavelength of sound or light, you get a constant. And that constant is the speed of sound. So, in order to measure the speed of sound, all I've got to do is know its frequency. Well, that's easy. I've got a frequency counter right here. Set it up to around A, above A, above A. There's an A, more or less. Now, so I know the frequency. It's 1.76 kilohertz. I measure its wavelength. All I need now is to flip on another beam, and the bottom beam is me talking, right? So anytime I talk, you'd see it on the screen. I'll put it over here, and as I move this away from the source, you'll notice the spiral. The slinky moves. We're going through different nodes of the wave, coming out this way. Those of you who are physicists, I hear you rolling your eyes, but bear with me. (Laughter)
Změřit vlnovou délku, k tomu stačí změřit vzdálenost tady odtud, celé jedné vlny, odtud sem. Odtud až sem je vlnová délka zvuku. Takže sem dám měřítko, a pohybuji s tím tady sem. Posunul jsem mikrofon o 20 centimetrů. 0,2 metrů odtud, a zpátky, 20 centimetrů. Fajn, a teď zpátky k panu Elmo. Řekli jsme, že frekvence je 1,76 kilohertz, tedy 1760. Vlnová délka byla 0,2 metru. Spočítejme, kolik to je. (smích) (potlesk) 1,76 krát 0,2 nám dá 352 metrů za sekundu. V učebnici byste našli 343. Ale tady s tím materiálem a pochybným nápojem -- jsme byli schopni změřit rychlost zvuku. To jde. Docela dobré.
To measure the wavelength, all I need to do is measure the distance from here -- one full wave -- over to here. From here to here is the wavelength of sound. So, I'll put a measuring tape here, measuring tape here, move it back over to here. I've moved the microphone 20 centimeters. 0.2 meters from here, back to here, 20 centimeters. OK, let's go back to Mr. Elmo. And we'll say the frequency is 1.76 kilohertz, or 1760. The wavelength was 0.2 meters. Let's figure out what this is. (Laughter) (Applause) 1.76 times 0.2 over here is 352 meters per second. If you look it up in the book, it's really 343. But, here with kludgy material, and lousy drink -- we've been able to measure the speed of sound to -- not bad. Pretty good.
Všechno směřuje k tomu, co jsem chtěl říci. Zpátky k mé fotce z doby před miliónem let. Psal se rok 1971, válka ve Vietnamu, a já ... panebože! Studuji fyziku: Landau, Lipschitz, Resnick a Halliday. Půlka semestru, jdu domů. V areálu školy je demonstrace. Demonstrace! Elmo je hotový. Vypnout. Areálem školy pochodují demonstrující, a policie pronásleduje mě. Chápete? Jdu si napříč kampusem. Přichází polda, kouká na mě a říká, "Hele, ty jsi student." Vytahuje zbraň. Rána jak z děla! A patrona velikost plechovky od Pepsi se slzným plynem mi letí na hlavu. Rup! Nadechuji se slzáku a nemohu dýchat. Přibíhá polda s tím svým dělem. Chce mi dát ránu přes hlavu. Říkám si, "Snad abych vzal roha!" Utíkám přes kampus tak rychle, jak umím. Zahýbám do Hayes Hall. Je to jedna z těch věží se zvony. Polda za mnou. Žene mě do prvního, druhého, třetího patra. Pronásleduje mě až ke vstupu do zvonice. Rozrazím dveře za mnou, skok nahoru, jdu za to místo, kde klape kyvadlo. A napadá mě, že druhá odmocnina jeho délky je úměrná periodě. (smích)
All of which comes to what I wanted to say. Go back to this picture of me a million years ago. It was 1971, the Vietnam War was going on, and I'm like, "Oh my God!" I'm studying physics: Landau, Lipschitz, Resnick and Halliday. I'm going home for a midterm. A riot's going on on campus. There's a riot! Hey, Elmo's done: off. There's a riot going on on campus, and the police are chasing me, right? I'm walking across campus. Cop comes and looks at me and says, "You! You're a student." Pulls out a gun. Goes boom! And a tear gas canister the size of a Pepsi can goes by my head. Whoosh! I get a breath of tear gas and I can't breathe. This cop comes after me with a rifle. He wants to clunk me over the head! I'm saying, "I got to clear out of here!" I go running across campus quick as I can. I duck into Hayes Hall. It's one of these bell-tower buildings. The cop's chasing me. Chasing me up the first floor, second floor, third floor. Chases me into this room. The entranceway to the bell tower. I slam the door behind me, climb up, go past this place where I see a pendulum ticking. And I'm thinking, "Oh yeah, the square root of the length is proportional to its period." (Laughter)
Skáču nahoru, jdu zpátky. Jdu na místo, kde je odštípnutá hmoždinka. A tam: klop, klop, klop, klop. Čas běží pozpátku, protože jsem uvnitř toho. Myslím na Lorentzovu kontrakci a Einsteinovu relativitu. Lezu nahoru, a tady je to místo, zpáteční cesta, kam jsem vylezl po dřevěném žebříku. Objevuji vrchol, a je tam báně. Kopule, jedna z těch třímetrových. Koukám ven a vidím policisty, jak tlučou studenty po hlavách, vystřelují slzný plyn, sledují studenty házející cihly. A ptám se. Co tady dělám? Proč tu jsem? Pak jsem si vzpomněl na to, co říkal můj učitel angličtiny. Dřív, když odlévali zvony, vyrývali do nich poselství. Takže jsem setřel holubí hovínko z jednoho z těch zvonů, a hledám. Ptám se sám sebe, proč jsem tady?
I keep climbing up, go back. I go to a place where a dowel splits off. There's a clock, clock, clock, clock. The time's going backwards because I'm inside of it. I'm thinking of Lorenz contractions and Einsteinian relativity. I climb up, and there's this place, way in the back, that you climb up this wooden ladder. I pop up the top, and there's a cupola. A dome, one of these ten-foot domes. I'm looking out and I'm seeing the cops bashing students' heads, shooting tear gas, and watching students throwing bricks. And I'm asking, "What am I doing here? Why am I here?" Then I remember what my English teacher in high school said. Namely, that when they cast bells, they write inscriptions on them. So, I wipe the pigeon manure off one of the bells, and I look at it. I'm asking myself, "Why am I here?"
Nyní bych vám chtěl přednést slova, zapsaná nad zvonicí Hayes Hall: "Je jediná pravda. Proto by měla věda i víra usilovat o trvalý vývoj lidstva, od temnot ke světlu, od úzkosti k otevřenému smýšlení, od zaujatosti k toleranci. Je to hlas života, jenž nás volá k učení." Děkuji vám mnohokrát.
So, at this time, I'd like to tell you the words inscribed upon the Hayes Hall tower bells: "All truth is one. In this light, may science and religion endeavor here for the steady evolution of mankind, from darkness to light, from narrowness to broad-mindedness, from prejudice to tolerance. It is the voice of life, which calls us to come and learn." Thank you very much.