In 1965, 17-year-old high school student, Randy Gardner stayed awake for 264 hours. That's 11 days to see how he'd cope without sleep. On the second day, his eyes stopped focusing. Next, he lost the ability to identify objects by touch. By day three, Gardner was moody and uncoordinated. At the end of the experiment, he was struggling to concentrate, had trouble with short-term memory, became paranoid, and started hallucinating. Although Gardner recovered without long-term psychological or physical damage, for others, losing shuteye can result in hormonal imbalance, illness, and, in extreme cases, death.
Pada tahun 1965, pelajar sekolah menengah berusia 17 tahun, Randy Gardner berjaga selama 264 jam. Itu adalah 11 hari untuk melihat bagaimana dia akan bertahan tanpa tidur. Pada hari kedua, matanya berhenti fokus. Kemudian, dia hilang keupayaan untuk mengenal pasti objek melalui sentuhan. Menjelang hari ketiga, Gardner murung dan tidak terurus. Pada akhir eksperimen, dia bergelut untuk menumpukan perhatian, mempunyai masalah dengan ingatan jangka pendek, menjadi paranoid, dan mula berhalusinasi. Walaupun Gardner pulih tanpa psikologi jangka panjang, atau kerosakan fizikal, untuk orang lain, kehilangan tidur boleh mengakibatkan ketidakseimbangan hormon, penyakit, dan, dalam kes yang teruk, kematian.
We're only beginning to understand why we sleep to begin with, but we do know it's essential. Adults need seven to eight hours of sleep a night, and adolescents need about ten. We grow sleepy due to signals from our body telling our brain we are tired, and signals from the environment telling us it's dark outside. The rise in sleep-inducing chemicals, like adenosine and melatonin, send us into a light doze that grows deeper, making our breathing and heart rate slow down and our muscles relax. This non-REM sleep is when DNA is repaired and our bodies replenish themselves for the day ahead.
Kita baru mula memahami kenapa kita tidur, tetapi kita tahu ia adalah penting. Orang dewasa memerlukan tujuh hingga lapan jam tidur semalaman, dan remaja memerlukan kira-kira sepuluh. Kita jadi mengantuk disebabkan isyarat daripada badan kita memberitahu otak kita bahawa kita penat, dan isyarat daripada persekitaran memberitahu kita bahawa ia gelap di luar. Peningkatan bahan kimia yang menyebabkan tidur, seperti adenosin dan melatonin, membuat kita tidur semakin nyenyak, membuat pernafasan dan kadar denyutan jantung kita menjadi perlahan dan otot kita berehat. Tidur bukan gerak mata cepat (REM) ini adalah semasa DNA diperbaiki dan badan kita memulih sendiri untuk hari hadapan.
In the United States, it's estimated that 30% of adults and 66% of adolescents are regularly sleep-deprived. This isn't just a minor inconvenience. Staying awake can cause serious bodily harm. When we lose sleep, learning, memory, mood, and reaction time are affected. Sleeplessness may also cause inflammation, halluciations, high blood pressure, and it's even been linked to diabetes and obesity.
Di Amerika Syarikat, dianggarkan 30% orang dewasa dan 66% remaja kerap kekurangan tidur. Ini bukan sekadar kesulitan kecil. Berjaga boleh menyebabkan kecederaan badan yang serius. Apabila kita hilang tidur, belajar, ingatan, mood, dan masa tindak balas terjejas. Tidak dapat tidur juga boleh menyebabkan keradangan, halusinasi, tekanan darah tinggi, dan ia juga telah dikaitkan dengan kencing manis dan obesiti.
In 2014, a devoted soccer fan died after staying awake for 48 hours to watch the World Cup. While his untimely death was due to a stroke, studies show that chronically sleeping fewer than six hours a night increases stroke risk by four and half times compared to those getting a consistent seven to eight hours of shuteye. For a handful of people on the planet who carry a rare inherited genetic mutation, sleeplessness is a daily reality. This condition, known as Fatal Familial Insomnia, places the body in a nightmarish state of wakefulness, forbidding it from entering the sanctuary of sleep. Within months or years, this progressively worsening condition leads to dementia and death.
Pada 2014, seorang peminat setia bola sepak meninggal dunia selepas berjaga selama 48 jam untuk menonton Piala Dunia. Walaupun kematiannya yang tiba-tiba adalah disebabkan strok, kajian menunjukkan bahawa tidur kronik kurang daripada enam jam setiap malam meningkatkan risiko strok sebanyak empat setengah kali berbanding mereka yang mendapat konsisten tujuh hingga lapan jam tidur. Untuk segelintir orang yang mewarisi mutasi genetik yang jarang berlaku, kurang tidur adalah realiti harian. Keadaan ini, dikenali sebagai Fatal Familial Insomnia, meletakkan badan dalam keadaan terjaga, melarang ia daripada tidur. Dalam beberapa bulan atau tahun, keadaan yang semakin teruk ini membawa kepada demensia dan kematian.
How can sleep deprivation cause such immense suffering? Scientists think the answer lies with the accumulation of waste prducts in the brain.
Bagaimana kurang tidur boleh menyebabkan penderitaan yang begitu besar? Para saintis berpendapat jawapannya terletak pada pengumpulan bahan buangan di dalam otak.
During our waking hours, our cells are busy using up our day's energy sources, which get broken down into various byproducts, including adenosine. As adenosine builds up, it increases the urge to sleep, also known as sleep pressure. In fact, caffeine works by blocking adenosine's receptor pathways. Other waste products also build up in the brain, and if they're not cleared away, they collectively overload the brain and are thought to lead to the many negative symptoms of sleep deprivation.
Semasa waktu berjaga kita, sel-sel kita menggunakan sumber tenaga kita pada hari ini, yang dipecahkan kepada pelbagai hasil sampingan, termasuk adenosin. Apabila adenosin terkumpul, ia meningkatkan keinginan untuk tidur, juga dikenali sebagai tekanan tidur. Malah, kafein berfungsi dengan menyekat laluan reseptor adenosin. Bahan buangan lain juga terkumpul di dalam otak, dan jika mereka tidak dibersihkan, mereka secara kolektif membebankan otak dan dianggap membawa kepada banyak gejala negatif kurang tidur.
So, what's happening in our brain when we sleep to prevent this? Scientists found something called the glymphatic system, a clean-up mechanism that removes this buildup and is much more active when we're asleep. It works by using cerebrospinal fluid to flush away toxic byproducts that accumulate between cells. Lymphatic vessels, which serve as pathways for immune cells, have recently been discovered in the brain, and they may also play a role in clearing out the brain's daily waste products.
Jadi, apa yang berlaku dalam otak kita apabila kita tidur untuk mengelakkan ini? Para saintis menemui sesuatu yang dipanggil sistem glymphatic, mekanisme pembersihan yang membuangkan penumpukan ini dan lebih aktif apabila kita sedang tidur. Ia berfungsi dengan menggunakan cecair serebrospinal untuk membuang sisa toksik yang terkumpul di antara sel. Pembuluh limfatik, yang berfungsi sebagai laluan untuk sel imun, baru-baru ini ditemui dalam otak, dan mereka juga mungkin memainkan peranan dalam pembersihan bahan sisa harian otak.
While scientists continue exploring the restorative mechanisms behind sleep, we can be sure that slipping into slumber is a necessity if we want to maintain our health and our sanity.
Sementara saintis meneruskan penerokaan mekanisme pemulihan di sebalik tidur, kita boleh yakin bahawa tidur adalah satu keperluan kalau kita nak jaga kesihatan dan kewarasan kita.