Tattoos have often been presented in popular media as either marks of the dangerous and deviant or trendy youth fads. But while tattoo styles come and go, and their meaning has differed greatly across cultures, the practice is as old as civilization itself. Decorative skin markings have been discovered in human remains all over the world, with the oldest found on a Peruvian mummy dating back to 6,000 BCE. But have you ever wondered how tattooing really works? You may know that we shed our skin, losing about 30-40,000 skin cells per hour. That's about 1,000,000 per day. So, how come the tattoo doesn't gradually flake off along with them? The simple answer is that tattooing involves getting pigment deeper into the skin than the outermost layer that gets shed. Throughout history, different cultures have used various methods to accomplish this. But the first modern tattooing machine was modeled after Thomas Edison's engraving machine and ran on electricity. Tattooing machines used today insert tiny needles, loaded with dye, into the skin at a frequency of 50 to 3,000 times per minute. The needles punch through the epidermis, allowing ink to seep deep into the dermis, which is composed of collagen fibers, nerves, glands, blood vessels and more. Every time a needle penetrates, it causes a wound that alerts the body to begin the inflammatory process, calling immune system cells to the wound site to begin repairing the skin. And it is this very process that makes tattoos permanent. First, specialized cells called macrophages eat the invading material in an attempt to clean up the inflammatory mess. As these cells travel through the lymphatic system, some of them are carried back with a belly full of dye into the lymph nodes while others remain in the dermis. With no way to dispose of the pigment, the dyes inside them remain visible through the skin. Some of the ink particles are also suspended in the gel-like matrix of the dermis, while others are engulfed by dermal cells called fibroblasts. Initially, ink is deposited into the epidermis as well, but as the skin heals, the damaged epidermal cells are shed and replaced by new, dye-free cells with the topmost layer peeling off like a heeling sunburn. Blistering or crusting is not typically seen with professional tattoos and complete epidermal regeneration requires 2-4 weeks, during which excess sun exposure and swimming should be avoided to prevent fading. Dermal cells, however, remain in place until they die. When they do, they are taken up, ink and all, by younger cells nearby, so the ink stays where it is. But with time, tattoos do fade naturally as the body reacts to the alien pigment particles, slowly breaking them down to be carried off by the immune system's macrophages. Ultraviolet radiation can also contribute to this pigment breakdown, though it can be mitigated by the use of sunblock. But since the dermal cells are relatively stable, much of the ink will remain deep in the skin for a person's whole life. But if tattoos are embedded in your skin for life, is there any way to erase them? Technically, yes. Today, a laser is used to penetrate the epidermis and blast apart underlying pigment colors of various wavelengths, black being the easiest to target. The laser beam breaks the ink globules into smaller particles that can then be cleared away by the macrophages. But some color inks are harder to remove than others, and there could be complications. For this reason, removing a tattoo is still more difficult than getting one, but not impossible. So a single tattoo may not truly last forever, but tattoos have been around longer than any existing culture. And their continuing popularity means that the art of tattooing is here to stay.
Tatoeages worden in populaire media vaak omschreven als ofwel een teken van een gevaarlijk en opstandig leven of als trendy jeugdige bevlieging. Tatoeagestijlen komen en gaan met uiteenlopende betekenissen in verschillende culturen, maar het gebruik is zo oud als de beschaving zelve. Lichaamsversieringen op de huid zijn teruggevonden bij mensenresten over de hele wereld, met de oudste op een Peruaanse mummie uit 6.000 v. Chr. Maar heb je je ooit afgevraagd hoe tatoeëren werkt? Je weet misschien dat we onze huid verliezen, met zo'n 30 tot 40.000 huidcellen per uur. Dat is een miljoen huidcellen per dag. Waarom verdwijnt een tatoeage niet langzaam met die cellen? Het eenvoudige antwoord is dat getatoeëerd pigment dieper in de huid komt dan alleen de buitenste lagen die afvallen. Door de eeuwen hebben culturen hiervoor diverse oplossingen bedacht. De eerste moderne tatoeëermachine was gemodelleerd naar Thomas Edisons graveermachine en liep op elektriciteit. Tatoeëermachines vandaag de dag prikken kleine naaldjes met kleurstof in de huid, met een snelheid van 50 tot 3.000 keer per minuut. De naald drukt door de opperhuid, waardoor inkt diep in de lederhuid terecht komt, die uit collageenvezels, zenuwklieren, bloedvaten en meer bestaat. Elke keer dat een naald binnendringt, ontstaat er een wond die het lichaam waarschuwt om het ontstekingsproces te beginnen, waardoor het immuunsysteem cellen naar de wond brengt om ze te repareren. Precies dit proces maakt tatoeages permanent. Eerst eten gespecialiseerde cellen, de macrofagen, het invallende materiaal op in een poging de ontstekende zooi op te ruimen. Terwijl deze cellen door het lymfestelsel gaan, gaan sommige terug naar de lymfeklier met een buik vol mooie kleurstof, terwijl andere in de lederhuid blijven. Zonder manier om het pigment af te geven, blijven de kleuren in hen zichtbaar door de huid. Sommige van de inktdeeltjes zweven ook in de geleiachtige matrix van de lederhuid, terwijl anderen overspoeld worden door huidcellen, de fibroblasten. Aanvankelijk komt ook inkt in de opperhuid terecht, maar zodra de huid heelt, worden deze beschadigde cellen afgeworpen en vervangen door nieuwe cellen zonder kleurstof, waarbij de bovenste afpelt als bij een helende zonnebrand. Blaar- of korstvorming komt bij professionele tatoeages weinig voor en compleet herstel van de opperhuid kost zo'n 2 tot 4 weken. Gedurende deze tijd mag de getatoeëerde niet in de zon of zwemmen, om vervaging te voorkomen. Huidcellen blijven echter op hun plek tot ze afsterven. Op dat moment worden ze met inkt en al opgenomen door jongere nabije cellen. dus de inkt blijft waar hij zit. Maar met tijd vervaagt het lichaam de vreemde pigmentdeeltjes, breekt ze langzaam af zodat de macrofagen van het immuunsysteem ze kunnen afvoeren. Ultraviolette straling kan ook bijdragen aan het afbreken van het pigment, hoewel dit beperkt kan worden door gebruik van zonnecrème. Maar aangezien huidcellen relatief stabiel zijn, zal veel inkt een mensenleven lang diep in de huid blijven. Maar als tatoeages zo in je huid verankerd zijn, is er een manier om ze te wissen? Technisch gezien, ja. Vandaag de dag wordt een laser gebruikt om de epidermis binnen te dringen en het onderliggende pigment uit elkaar te blazen elke kleur op een eigen golflengte, waarbij zwart het makkelijkst is om op te richten. De laserstraal breekt de inktbolletjes in kleinere deeltjes, die dan kunnen worden afgevoerd door de macrofagen. Maar sommige kleuren inkt zijn moeilijker te verwijderen dan anderen en er kunnen complicaties ontstaan. Om deze reden is een tatoeage verwijderen nog steeds moeilijker dan één zetten -- maar niet onmogelijk. Dus een enkele tatoeage blijft misschien niet eeuwig bestaan, maar tatoeages zijn er al langer dan elke bestaande cultuur. En hun blijvende populariteit betekent dat de tatoeëerkunst een blijvertje is.