Τα τατουάζ παρουσιάζονται συχνά στα δημοφιλή μέσα, είτε ως σημάδια των επικίνδυνων και των περιθωριακών είτε ως περαστικές νεανικές μόδες. Αλλά ενώ τα στυλ των τατουάζ έρχεται και παρέρχεται και η σημασία τους διαφοροποιείται από τον έναν πολιτισμό στον άλλον η ύπαρξή τους είναι τόσο αρχαία όσο και ο ίδιος ο πολιτισμός. Διακοσμητικά σημάδια στο δέρμα έχουν ανακαλυφθεί σε ανθρώπινα λείψανα σε όλο τον κόσμο, με το αρχαιότερο να βρίσκεται σε μια Περουβιανή μούμια που τοποθετείται χρονικά στο 6.000 π.Χ. Έχετε, όμως, αναρωτηθεί ποτέ πώς ακριβώς λειτουργεί η τέχνη του τατουάζ; Μπορεί να ξέρετε ότι αποβάλλουμε το δέρμα μας, χάνοντας περίπου 30 με 40.000 δερματικά κύτταρα την ώρα. Είναι περίπου 1.000.000 την ημέρα. Άρα, γιατί το τατουάζ δεν ξεφλουδίζει σταδιακά μαζί τους; Η απλή απάντηση είναι ότι το τατουάζ τοποθετεί τη βαφή βαθύτερα στο δέρμα από την εξωτερική στρώση που απορρίπτεται. Στη διάρκεια της ιστορίας, διάφοροι πολιτισμοί χρησιμοποίησαν πολλές μεθόδους για να το επιτύχουν. Αλλά η πρώτη σύγχρονη μηχανή τατουάζ βασίστηκε πάνω στη χαρακτική μηχανή του Τόμας Έντισον και δούλευε με ηλεκτρισμό. Οι μηχανές τατουάζ που χρησιμοποιούνται σήμερα εισάγουν μικροσκοπικές βελόνες, γεμισμένες με βαφή, μέσα στο δέρμα με συχνότητα από 50 ως 3.000 φορές το λεπτό. Οι βελόνες τρυπούν την επιδερμίδα, επιτρέποντας το μελάνι να διεισδύσει βαθιά μέσα στο δέρμα, το οποίο αποτελείται από ίνες κολλαγόνου, νεύρα, αδένες, αγγεία, και άλλα. Κάθε φορά που η βελόνα διεισδύει, δημιουργεί ένα τραύμα που ενεργοποιεί το σώμα να ξεκινήσει τη διαδικασία φλεγμονώδης αντίδρασης, καλώντας τα ανοσοποιητικά κύτταρα στο σημείο της πληγής ώστε να ξεκινήσει η επισκευή του δέρματος. Αυτή είναι η διαδικασία που κάνει τα τατουάζ μόνιμα. Αρχικά, ειδικευμένα κύτταρα που λέγονται μακροφάγα φαγοκυτταρώνουν το υλικό που εισβάλει, σε μια προσπάθεια να καθαρίσουν τη φλεγμονή. Καθώς αυτά τα κύτταρα ταξιδεύουν μέσα από το λεμφικό σύστημα, κάποια από αυτά επιστρέφουν στους λεμφαδένες γεμάτα μελάνι, ενώ άλλα παραμένουν στο δέρμα. Μη μπορώντας να αποβάλουν τη βαφή, τα χρώματα μέσα τους παραμένουν ορατά μέσα από το δέρμα. Κάποια από τα σωματίδια μελάνης παγιδεύονται στο ζελατινοειδές δίκτυο του δέρματος, ενώ άλλα εγκολπώνονται από δερματικά κύτταρα, τους ινοβλάστες. Αρχικά το μελάνι εναποτίθεται και στην επιδερμίδα, αλλά καθώς το δέρμα επουλώνεται, τα τραυματισμένα δερματικά κύτταρα αποξέονται και αντικαθιστώνται από νέα κύτταρα χωρίς βαφή με την επιφανειακή επιδερμίδα να απορρίπτεται όπως όταν έχει υποστεί ηλιακό έγκαυμα. Φουσκάλες ή κρούστες δεν συναντώνται συχνά σε επαγγελματικά τατουάζ και η πλήρη ανάπλαση της επιδερμίδας, απαιτεί περίπου 2-4 εβδομάδες κατά την διάρκεια των οποίων πρέπει να περιοριστεί η έκθεση στον ήλιο και το κολύμπι, για να αποφευχθεί το ξεθώριασμα. Όμως, τα δερματικά κύτταρα παραμένουν στη θέση τους μέχρι να πεθάνουν. Όταν πεθάνουν απορροφούνται ολόκληρα μαζί με το μελάνι από κοντινά νεότερα κύτταρα και έτσι το μελάνι μένει στη θέση του. Αλλά με τον καιρό, τα τατουάζ ξεθωριάζουν φυσικά καθώς το σώμα αντιδρά στα ξένα σωματίδια βαφής, διασπώντας τα σιγά σιγά για να φαγοκυτταρωθούν από τα μακροφάγα του ανοσοποιητικού συστήματος. Η υπέρυθρη ακτινοβολία μπορεί επίσης να συνεισφέρει στη διάσπαση της βαφής, παρόλο που μπορεί να μετριαστεί με τη χρήση αντηλιακού. Καθώς τα δερματικά κύτταρα είναι σχετικά σταθερά, το περισσότερο μελάνι θα παραμείνει βαθιά στο δέρμα για όλη τη ζωή ενός ανθρώπου. Αλλά αν τα τατουάζ ενσωματώνονται στο δέρμα δια βίου, μπορούν να αφαιρεθούν; Θεωρητικά, ναι. Σήμερα χρησιμοποιείται ένα λέιζερ για να διαπεράσει την επιδερμίδα και να διαλύσει τα χρώματα των βαφών διαφόρων μηκών κυμάτων με το μαύρο να είναι ο ευκολότερος στόχος. Η ακτίνα λέιζερ διασπά τα σταγονίδια μελάνης σε μικρότερα μόρια που μπορούν να φαγοκυτταρωθούν από τα μακροφάγα. Αλλά μερικά χρώματα μελανιών είναι δυσκολότερο να αφαιρεθούν από άλλα, και μπορεί να υπάρξουν επιπλοκές. Για αυτό, το να αφαιρεθεί ένα τατουάζ είναι πιο δύσκολο από το να γίνει, αλλά όχι ακατόρθωτο. Έτσι, ένα μεμονωμένο τατουάζ μπορεί να μην κρατά για πάντα, αλλά τα τατουάζ υπάρχουν περισσότερο από οποιονδήποτε σύγχρονο πολιτισμό. Και η συνεχιζόμενη δημοτικότητα τους σημαίνει ότι ήρθαν για να μείνουν.
Tattoos have often been presented in popular media as either marks of the dangerous and deviant or trendy youth fads. But while tattoo styles come and go, and their meaning has differed greatly across cultures, the practice is as old as civilization itself. Decorative skin markings have been discovered in human remains all over the world, with the oldest found on a Peruvian mummy dating back to 6,000 BCE. But have you ever wondered how tattooing really works? You may know that we shed our skin, losing about 30-40,000 skin cells per hour. That's about 1,000,000 per day. So, how come the tattoo doesn't gradually flake off along with them? The simple answer is that tattooing involves getting pigment deeper into the skin than the outermost layer that gets shed. Throughout history, different cultures have used various methods to accomplish this. But the first modern tattooing machine was modeled after Thomas Edison's engraving machine and ran on electricity. Tattooing machines used today insert tiny needles, loaded with dye, into the skin at a frequency of 50 to 3,000 times per minute. The needles punch through the epidermis, allowing ink to seep deep into the dermis, which is composed of collagen fibers, nerves, glands, blood vessels and more. Every time a needle penetrates, it causes a wound that alerts the body to begin the inflammatory process, calling immune system cells to the wound site to begin repairing the skin. And it is this very process that makes tattoos permanent. First, specialized cells called macrophages eat the invading material in an attempt to clean up the inflammatory mess. As these cells travel through the lymphatic system, some of them are carried back with a belly full of dye into the lymph nodes while others remain in the dermis. With no way to dispose of the pigment, the dyes inside them remain visible through the skin. Some of the ink particles are also suspended in the gel-like matrix of the dermis, while others are engulfed by dermal cells called fibroblasts. Initially, ink is deposited into the epidermis as well, but as the skin heals, the damaged epidermal cells are shed and replaced by new, dye-free cells with the topmost layer peeling off like a heeling sunburn. Blistering or crusting is not typically seen with professional tattoos and complete epidermal regeneration requires 2-4 weeks, during which excess sun exposure and swimming should be avoided to prevent fading. Dermal cells, however, remain in place until they die. When they do, they are taken up, ink and all, by younger cells nearby, so the ink stays where it is. But with time, tattoos do fade naturally as the body reacts to the alien pigment particles, slowly breaking them down to be carried off by the immune system's macrophages. Ultraviolet radiation can also contribute to this pigment breakdown, though it can be mitigated by the use of sunblock. But since the dermal cells are relatively stable, much of the ink will remain deep in the skin for a person's whole life. But if tattoos are embedded in your skin for life, is there any way to erase them? Technically, yes. Today, a laser is used to penetrate the epidermis and blast apart underlying pigment colors of various wavelengths, black being the easiest to target. The laser beam breaks the ink globules into smaller particles that can then be cleared away by the macrophages. But some color inks are harder to remove than others, and there could be complications. For this reason, removing a tattoo is still more difficult than getting one, but not impossible. So a single tattoo may not truly last forever, but tattoos have been around longer than any existing culture. And their continuing popularity means that the art of tattooing is here to stay.