Future tech always comes with two things: promise and unintended consequences. And it's those consequences that I want to explore. And before we get to how future tech may affect us, I'd like to spend a little time exploring the unintended consequences of some of our recent tech, namely, social media. Social media, a few short years ago, was the tech of future you. Now it just is you. Social media was supposed to bring us together in ways we could never imagine. And the predictors were correct. These three girls are talking to one another without the awkward discomfort of eye contact.
Технологија будућности увек подразумева две ствари: обећање и непланиране последице. Управо те последице желим да испитам. Пре него што стигнемо до тога како ће технологија будућности можда утицати на нас, волео бих да накратко испитам непланиране последице неких наших скорашњих технологија, то јест друштвених медија. Пре неколико година, друштвени медији били су технологија вашег будућег „ја“. Сада су једноставно постали ваше „ја“. Требало је да нас друштвени медији повежу на начине које никада нисмо могли замислити. Предвиђања су била тачна. Ове три девојке причају једна са другом без чудне нелагодности коју доноси контакт очима.
(Laughter)
(Смех)
I call that advancement.
Зовем то напретком.
We were supposed to be caught up in a communication tsunami, the likes of which the world has never seen. And that did happen. And so did this.
Требало је да будемо увучени у комуникацијски цунами какав свет није видео. А то се и догодило. Баш као и ово.
(Sings) One of these things is not like the other.
(Певуши) Једна од ових ствари није налик другима.
(Speaks) Now, look at this picture. If you picked the guy with the book, you’re wrong -- or, as a certain president would say, "Wrong!"
(Говори) Погледајте ову слику. Ако сте одабрали момка са књигом, погрешили сте, или, како би извесни председник рекао: „Погрешно!“
(Laughter)
(Смех)
Clearly, three of these guys are reading, and one guy, on the end, is listening to music and playing "Candy Crush."
Очигледно је да тројица ових момака читају, а један момак, онај са леве стране, слуша музику и игра „Кенди краш“.
(Laughter)
(Смех)
So are we more connected, or are we just more connected to our devices? Social media was supposed to place us in a veritable town square, where we could engage one another with challenging ideas and debates. And instead what we got were trolls. This is an actual tweet that I received. "Chuck, no one wants to hear your stupid, ill-informed political views! I hope you get leprosy and die. Love, Dad"
Дакле, да ли смо више повезани или смо више повезани са својим уређајима? Требало је да нас друштвени медији доведу до стварног градског трга где бисмо могли да укључимо једни друге у изазовне идеје и дискусије. Уместо тога смо добили тролове. Ово је стваран твит који сам примио. „Чак, нико не жели да слуша твоје глупе, погрешно информисане политичке погледе! Надам се да ћеш добити губу и умрети. Воли те тата.“
(Laughter)
(Смех)
Now, the great thing about that tweet if you look at it, just like most trolls, it's not that bad, because he wished "leporsy" on me instead of "leprosy," and "leporsy" is not dangerous at all.
Одлична ствар у вези са тим твитом ако га погледате, баш као већина тролова, није тако лош јер ми је пожелео „бубу“ уместо „губу“, а „буба“ уопште није опасна.
(Laughter)
(Смех)
(Applause)
(Аплауз)
Along with trolls, we got a brand new way of torturing teenagers -- cyberbullying. A concept that my 75-year-old mother just can't seem to wrap her head around.
Осим тролова, имамо и сасвим нови начин да мучимо тинејџере - сајбер малтретирање. Идеју коју моја 75-годишња мајка једноставно не може да схвати.
"So, uh, did they hit him?"
„Па, да ли су га ударили?“
"No, Mom, they didn't hit him."
„Не, мама, нису га ударили.“
"Did they take his money?"
„Да ли су му узели новац?“
"No, Mom, they didn't take his money."
„Не, мама, нису му узели новац.“
"Did they put his face in the toilet?"
„Да ли су му забили главу у ве-це шољу?“
"No, Mom, they didn't --"
„Не, мама, нису.“
"Well, what did they do?"
„Па шта су урадили?“
"They attacked him on the internet."
„Напали су га на интернету.“
"Attacked him on the internet?"
„Напали га на интернету?“
(Laughter)
(Смех)
"Well, why don't you just turn off the internet?"
„Па зашто једноставно не искључиш интернет?“
(Laughter)
(Смех)
"Your whole generation is a bunch of wussies."
„Цела твоја генерација гомила је шмокљана.“
(Laughter)
(Смех)
She's got a point.
У праву је.
(Laughter)
(Смех)
She's got a point.
У праву је.
And I don't even want to talk about what social media has done to dating. I was on Grindr until I found out it wasn't a sandwich app.
А да и не говорим о томе шта су друштвени медији учинили са забављањем. Користио сам Гриндр све док нисам открио
(Laughter)
да то није апликација везана за сендвиче.
(Смех)
And I can't even tell you about Tinder, except for the fact that if you think there is a limit to the amount of anonymous sex we can have on this planet, you are sadly mistaken.
Не могу ни да вам причам о Тиндеру, осим да споменем чињеницу да ако мислите да постоји граница анонимног секса који можемо имати на овој планети, нажалост, грешите.
(Laughter)
(Смех)
So where do we go from here? Well, let's just jump right in and play the hits. Driverless cars. Something that has already been around for many years, just without the assistance of computers.
Куда нас ово води? Хајде да пређемо на ствар и позабавимо се бисерима. Аутомобили без возача. Нешто што већ много година постоји, али само без помоћи компјутера.
(Laughter)
(Смех)
(Applause) Because for years, we have been driving while texting, putting on makeup, shaving, reading -- actually reading -- that would be me.
(Аплауз) Већ годинама возимо док шаљемо поруке, шминкамо се, бријемо се, читамо - заиста читамо - то сам ја.
(Laughter)
(Смех)
The other thing is that since driverless cars will be shared, most people won't own cars, and that means the DMV will go away. The DMV -- I know what you're saying right now. "There's no way this guy is going to stand up here and make a case for the DMV." Well, I don't know about you, but I do not want to live in a world where harsh fluorescent lights, endless lines, terrible forms to fill out and disaffected, soulless bureaucrats remind me that I am pretty damn lucky not to work here.
Друга ствар је да, пошто ће се аутомобили без возача делити, већина људи их неће поседовати, што значи да ће СУП-ови нестати. СУП - знам шта сада мислите. „Нема шансе да ће овај тип стајати овде и бранити СУП.“ Па, не знам како ви, али ја не желим да живим у свету у којем ме непријатне неонке, бесконачни редови, ужасни обрасци за испуњавање и незадовољне, бездушне бирократe подсећају да сам прилично срећан што не радим овде.
(Laughter)
(Смех)
That is the real service they provide. The DMV: come for the registration renewal, stay for the satisfaction of knowing you made some pretty good life choices.
То је стварна услуга коју они пружају. СУП: дођите да обновите регистрацију, останите због задовољства да сазнате
(Laughter)
да сте направили неке прилично добре животне одлуке.
(Смех)
Nobody will own their car in the future, and that means teenagers will not have a place to make out. So you know what that means. That means they will order driverless cars to do just that. I do not want to step into a vehicle and ask the question: "Why does this car smell like awkwardness, failure and shame?"
Нико неће поседовати кола у будућности, а то значи да тинејџери неће имати где да се приватавају. Знате шта то значи. То значи да ће наручити аутомобиле без возача да баш то раде. Не желим да уђем у возило и да се упитам: „Зашто овај аутомобил мирише на непријатност, неуспех и срамоту?“
(Laughter)
(Смех)
If I want to ask that question, I'll walk into my own bedroom.
Ако желим да поставим то питање, ући ћу у своју спаваћу собу.
(Laughter)
(Смех)
So what else do we have to look forward to? That's right, artificial intelligence. Artificial intelligence, yes. You know, there was a time when artificial intelligence was a joke. I mean, literally a quip that you would hear at a cocktail party when somebody would bring it up in conversation: "Artificial intelligence. The only real artificial intelligence is our American Congress. Ha, ha, ha, ha, ha." Well, it's not funny anymore.
Чему још можемо да се радујемо? Тако је, вештачкој интелигенцији. Вештачкој интелигенцији - да. Знате, некада давно вештачка интелигенција је била спрдња. Буквално пошалица коју бисте чули на коктел забавама када би је неко споменуо у разговору: „Вештачка интелигенција. Једина стварна вештачка интелигенција је наш Конгрес Сједињених Држава. Ха-ха-ха.“ Па, више није смешно.
(Laughter)
(Смех)
Stephen Hawking, Elon Musk and Bill Gates have all gone on record expressing grave reservations about artificial intelligence. That's like Jesus, Moses and Muhammad coming together and saying, "Guy, guys -- here's something we can all believe in."
Стивен Хокинг, Илон Маск и Бил Гејтс званично су изјавили да имају озбиљне сумње у вези са вештачком интелигенцијом. То је као када би се Исус, Мојсије и Мухамед ујединили и изјавили: „Народе, народе, ево нечега у шта сви можемо да верујемо.“
(Laughter)
(Смех)
You might want to go with that, is all I'm saying. We are actually teaching machines how to think, how to understand our behavior, how to defend themselves and even practice deception. What could possibly go wrong?
Све што кажем је да можда желите то да прихватите. Ми, у ствари, учимо машине да размишљају, разумеју наше понашање, да се бране и чак да упражњавају обману. Шта би уопште могло да пође по злу?
(Laughter)
(Смех)
The one thing that's for sure: the creation always despises its creator. OK? The Titans rose up against the gods; Lucifer against Jehovah. And anybody who has a teenager has heard these words: "I hate you and you're ruining my life! I hate you!" Now just imagine that sentiment with a machine that can outthink you and is heavily armed.
Једно је сигурно - творевина увек презире свог ствараоца. Зар не? Титани су се побунили против богова, Луцифер против Јехове. А свако ко има тинејџера чуо је ове речи: „Мрзим те и уништаваш ми живот! Мрзим те!“ Сада замислите то осећање у машини која вас може надмудрити и тешко је наоружана.
(Laughter)
(Смех)
The result? Absolutely.
Последица? Наравно.
(Laughter)
(Смех)
What we need to do before we perfect artificial intelligence is perfect artificial emotions. That way, we can teach the robots or machines how to love us unconditionally, so that when they figure out that the only real problem on this planet is us, instead of destroying us -- which, by the way, is totally logical -- they will find us adorable --
Пре него што усавршимо вештачку интелигенцију, треба да усавршимо вештачке емоције. На тај начин можемо научити роботе или машине како да нас безусловно воле, тако да, када схвате да смо једини стварни проблем на овој планети заправо ми, уместо да нас униште - што је, иначе, у потпуности логично - мислиће да смо неодољиви -
(Laughter)
(Смех)
like baby poop.
као бебина кака.
(Laughter)
(Смех)
"Oh my god, I just love the way you just destroyed the planet. I can't stay mad at you, you're so cute! You're so cute!"
„О, Боже, баш ми се допада начин на који сте уништили планету. Не могу се љутити на вас; баш сте слатки. Баш сте слатки.“
(Laughter)
(Смех)
Can't talk about this without talking about robotics. OK? Remember when you thought robotics were cool? I remember when I thought robotics were cool, until I figured out that they were going to take everybody's place, from the delivery guy down to the heart surgeon. The one thing, though, that is very disappointing about robotics is the holy grail of robotics, and it hasn't even happened. I'm talking about the robot girlfriend, the dream of one lonely geek in a windowless basement who vowed one day: "I am going to marry my creation." And there actually is a movement underway to stop this from happening, for fear of exploitation. And I, for one, am against that movement. I believe we should have robot girlfriends. I just believe that they should come with a feminist protocol and artificial intelligence, so she can take one look at that guy and go, "I am too good for you. I'm leaving."
Не могу да причам о овом, а да не споменем роботику. Зар не? Сећате се када сте мислили да је роботика кул? Сећам се када сам ја мислио да је роботика кул све док нисам схватио да ће они преузети свачије место, од достављача све до кардиохирурга. Ипак, оно што је веома разочаравајуће у вези са роботиком је свети грал роботике, а то се још увек није ни догодило. Мислим на девојку-робота, сан једног усамљеног штребера у подруму без прозора који се једног дана заклео: „Оженићу своју творевину.“ У ствари, постоји иницијатива да се ово спречи због страха од експлоатације. Ја сам заиста против те иницијативе. Верујем да треба да имамо девојке-роботе. Само верујем да треба да имају феминистички протокол и вештачку интелигенцију, тако да она може да баци поглед на тог момка и каже: „Превише сам добра за тебе. Одох.“
(Laughter)
(Смех)
(Applause)
(Аплауз)
And finally, I have to talk about bioengineering, an area of science that promises to end disease before it even begins, to help us live longer, fuller, healthier lives. And when you couple that with implantable hardware, you are looking at the next incarnation of human evolution. And all of that sounds great, until you figure out where it's really going. One place: designer babies, where, no matter where you are on the globe or what your ethnicity, babies will end up looking like that.
И на крају морам да говорим о биоинжењерингу, научном пољу које обећава да ће окончати болест пре него што се и развије, да ће нам помоћи да имамо дуже, испуњеније и здравије животе. Када то укомбинујете са имплантабилним хардвером, добијате следеће отеловљење људске еволуције. Све то звучи одлично док не схватите куда то стварно води. На једно место: дизајниране бебе, где ће, без обзира на то где на планети живите или које сте етничке припадности, бебе на крају изгледати овако.
(Laughter)
(Смех)
That boy is surprised because he just found out both his parents are black.
Тај дечак је изненађен јер је управо схватио да су му оба родитеља црна.
(Laughter)
(Смех)
Can you imagine him at a cocktail party in 20 years? "Yeah, both my parents are black. I mean, it's a little awkward at times, but you should see my credit rating. Impressive, very impressive."
Да ли га можете замислити на коктел забави за двадесет година? „Да, оба моја родитеља су црна. Чујте, понекад је помало нелагодно, али треба да видите мој кредитни рејтинг. Импресиван, веома импресиван.“
(Laughter)
(Смех)
Now, all of this seems scary, and everybody in this room knows that it isn't. Technology isn't scary. Never has been and it never will be. What's scary is us and what we will do with technology. Will we allow it to expose our humanity, showing our true selves and reinforcing the fact that we are indeed our brother's keeper? Or will we allow it to reveal our deepest, darkest demons?
Видите, све ово делује застрашујуће, а сви у овој просторији знају да није. Технологија није застрашујућа. Никада није била и никада неће бити. Оно што је застрашујуће смо ми и оно што ћемо урадити са технологијом. Да ли ћемо јој дозволити да разоткрије нашу људскост и прикаже наше стварно „ја“ и нагласи чињеницу да смо заиста одговорни једни према другима? Или ћемо јој дозволити да открије наше најдубље, најцрње демоне?
The true question is not whether or not technology is scary. The true question is: How human are you?
Право питање није да ли је технологија застрашујућа или не. Право питање је: Колико сте људско биће?
Thank you.
Хвала.
(Applause)
(Аплауз)