Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια επίδοξη δασκάλα που εργάζεται πάνω σε μια 60σέλιδη μελέτη βασισμένη σε μια παλιά εκπαιδευτική θεωρία που ανέπτυξε κάποιος εκλιπών καθηγητής εκπαίδευσης και αναρωτιέται τι έχει να κάνει αυτή η εργασία με την οποία ασχολείται με αυτό που θέλει να κάνει στη ζωή της, το οποίο είναι να γίνει εκπαιδευτικός, να αλλάξει ζωές και να πυροδοτήσει μαγεία. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας επίδοξος δάσκαλος που κάνει μεταπτυχιακό στην εκπαίδευση και που παρακολουθεί έναν καθηγητή να φλυαρεί για τη συμμετοχή με τον πιο αμέτοχο τρόπο. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια πρωτοετής δασκάλα στο σπίτι της που μελετάει σχέδια εκμάθησης προσπαθώντας να βγάλει νόημα από τα πρότυπα, από το πώς να βαθμολογήσει κατάλληλα τους μαθητές, ενώ ταυτόχρονα λέει στον εαυτό της, ξανά και ξανά, «Μη χαμογελάς μέχρι τον Νοέμβριο», επειδή αυτό της έμαθαν στην εκπαιδευτική της κατάρτιση. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας μαθητής ο οποίος βρήκε έναν τρόπο να πείσει τη μαμά του ή τον μπαμπά του πως είναι πάρα πολύ άρρωστος και δεν μπορεί να πάει αύριο στο σχολείο. Από την άλλη πλευρά, αυτή τη στιγμή, υπάρχουν καταπληκτικοί εκπαιδευτικοί που μοιράζουν πληροφορίες, πληροφορίες που μοιράζονται με έναν τόσο όμορφο τρόπο ώστε οι μαθητές τους παρακολουθούν με αγωνία και περιμένουν απλώς μια σταγόνα ιδρώτα να πέσει από το πρόσωπο αυτού του ατόμου ώστε να μπορέσουν να ρουφήξουν όλη αυτή τη γνώση. Αυτή τη στιγμή υπάρχει και ένα άτομο που έχει την προσοχή ενός ολόκληρου κοινού, ένα άτομο που υφαίνει μια δυνατή αφήγηση για έναν κόσμο τον οποίο οι άνθρωποι που τον ακούν δεν είχαν δει ποτέ ή φανταστεί, αλλά αν κλείσουν σφιχτά τα μάτια τους, μπορούν να οραματιστούν αυτόν τον κόσμο, επειδή η αφήγηση είναι τόσο ακαταμάχητη. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει ένα άτομο που μπορεί να πει σε ένα κοινό να σηκώσει τα χέρια του και θα παραμείνει έτσι μέχρι να τους πει, «Κατεβάστε τα». Αυτή τη στιγμή.
Right now there is an aspiring teacher who is working on a 60-page paper based on some age-old education theory developed by some dead education professor wondering to herself what this task that she's engaging in has to do with what she wants to do with her life, which is be an educator, change lives, and spark magic. Right now there is an aspiring teacher in a graduate school of education who is watching a professor babble on and on about engagement in the most disengaging way possible. Right now there's a first-year teacher at home who is pouring through lesson plans trying to make sense of standards, who is trying to make sense of how to grade students appropriately, while at the same time saying to herself over and over again, "Don't smile till November," because that's what she was taught in her teacher education program. Right now there's a student who is coming up with a way to convince his mom or dad that he's very, very sick and can't make it to school tomorrow. On the other hand, right now there are amazing educators that are sharing information, information that is shared in such a beautiful way that the students are sitting at the edge of their seats just waiting for a bead of sweat to drop off the face of this person so they can soak up all that knowledge. Right now there is also a person who has an entire audience rapt with attention, a person that is weaving a powerful narrative about a world that the people who are listening have never imagined or seen before, but if they close their eyes tightly enough, they can envision that world because the storytelling is so compelling. Right now there's a person who can tell an audience to put their hands up in the air and they will stay there till he says, "Put them down." Right now.
Οι άνθρωποι θα πουν μετά, «Λοιπόν, Κρις, περιέγραψες τον τύπο που περνάει από κάποια απαίσια εκπαίδευση, αλλά περιγράφεις και τους δυνατούς εκπαιδευτικούς. Αν σκέφτεσαι τον κόσμο της εκπαίδευσης, ή συγκεκριμένα, της αστικής εκπαίδευσης, αυτά τα άτομα, πιθανώς, θα ακυρώσουν το ένα το άλλο και τότε θα είμαστε εντάξει».
So people will then say, "Well, Chris, you describe the guy who is going through some awful training but you're also describing these powerful educators. If you're thinking about the world of education or urban education in particular, these guys will probably cancel each other out, and then we'll be okay."
Η πραγματικότητα είναι, πως τα άτομα που περιέγραψα ως τους κύριους δασκάλους, τους κύριους αφηγηματικούς δημιουργούς, τους κύριους των διηγήσεων, απομακρύνονται από τις τάξεις. Τα άτομα που γνωρίζουν τις δεξιότητες της διδασκαλίας και κάνουν το κοινό να συμμετέχει, δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει το πιστοποιητικό διδασκαλίας. Μπορεί να μην έχουν καν τα διπλώματα για να μπορούν να έχουν οτιδήποτε που ονομάζεται εκπαίδευση. Αυτό για μένα είναι λυπηρό. Είναι λυπηρό επειδή οι άνθρωποι που περιέγραψα, δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον για τη διαδικασία μάθησης, θέλουν να γίνουν αποτελεσματικοί δάσκαλοι, όμως δεν έχουν κανένα πρότυπο. Θα παραφράσω τον Μαρκ Τουέιν. Ο Μαρκ Τουέιν λέει πως η κατάλληλη προετοιμασία, ή διδασκαλία, είναι τόσο δυνατή που μπορεί να μετατρέψει τα κακά ήθη σε καλά, μπορεί να μετατρέψει τις φριχτές πρακτικές σε δυναμικές, μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους και να τους μεταμορφώσει σε αγγέλους.
The reality is, the folks I described as the master teachers, the master narrative builders, the master storytellers are far removed from classrooms. The folks who know the skills about how to teach and engage an audience don't even know what teacher certification means. They may not even have the degrees to be able to have anything to call an education. And that to me is sad. It's sad because the people who I described, they were very disinterested in the learning process, want to be effective teachers, but they have no models. I'm going to paraphrase Mark Twain. Mark Twain says that proper preparation, or teaching, is so powerful that it can turn bad morals to good, it can turn awful practices into powerful ones, it can change men and transform them into angels.
Οι άνθρωποι που περιέγραψα νωρίτερα έλαβαν κατάλληλη προετοιμασία στη διδασκαλία, όχι σε κάποιο κολέγιο ή σε κάποιο πανεπιστήμιο, αλλά επειδή απλώς βρέθηκαν στον ίδιο χώρο με αυτούς που εμπνέουν τη συμμετοχή. Μαντέψτε που είναι αυτά τα μέρη. Κουρεία, συναυλίες ραπ μουσικής, και το πιο σημαντικό, στη Μαύρη Εκκλησία. Έχω πλαισιώσει την ιδέα της Πεντηκοστιανής παιδαγωγικής. Ποιος από εδώ έχει πάει σε Μαύρη Εκκλησία; Βλέπω μερικά χέρια. Πηγαίνετε σε μια Μαύρη Εκκλησία και ο ιερέας τους ξεκινάει και συνειδητοποιεί πως πρέπει να παροτρύνει το κοινό να συμμετέχει, οπότε συχνά ξεκινάει με ένα είδος λογοπαίγνιου, στην αρχή πολλές φορές, και μετά κάνει μια παύση και λέει, «Ω Θεέ μου, δεν προσέχουν αρκετά». Οπότε λέει, «Μπορώ να έχω ένα αμήν;»
The folks who I described earlier got proper preparation in teaching, not in any college or university, but by virtue of just being in the same spaces of those who engage. Guess where those places are? Barber shops, rap concerts, and most importantly, in the black church. And I've been framing this idea called Pentecostal pedagogy. Who here has been to a black church? We got a couple of hands. You go to a black church, their preacher starts off and he realizes that he has to engage the audience, so he starts off with this sort of wordplay in the beginning oftentimes, and then he takes a pause, and he says, "Oh my gosh, they're not quite paying attention." So he says, "Can I get an amen?"
Κοινό: Αμήν.
Audience: Amen.
Κρις Έμτνιν: Μπορώ να έχω ένα αμήν; Κοινό: Αμήν.
Chris Emdin: So I can I get an amen? Audience: Amen.
ΚΕ: Ξαφνικά, όλοι έχουν αφυπνιστεί. Ο ιερέας χτυπάει τον άμβωνα για προσοχή. Κατεβάζει τη φωνή του σε πάρα πολύ χαμηλή ένταση όταν θέλει οι άνθρωποι να συντονιστούν μαζί του, και αυτά τα πράγματα είναι οι ικανότητες που χρειαζόμαστε για τους πιο συμμετέχοντες δασκάλους. Γιατί η κατάρτιση των εκπαιδευτικών σας δίνει θεωρία και μόνο θεωρία και σας μιλάει για πρότυπα και για όλα αυτά που δεν έχουν καμία σχέση με τις βασικές ικανότητες, με τη μαγεία που χρειάζεστε για να κάνετε το κοινό και έναν μαθητή να συμμετέχει; Ισχυρίζομαι πως αν αναπλαισιώσουμε την εκπαιδευτική κατάρτιση θα μπορούσαμε να εστιάσουμε στο περιεχόμενο και στις θεωρίες, και θα ήταν μια χαρά όμως τα περιεχόμενα και οι θεωρίες με απουσία της μαγείας της διδασκαλίας και της μάθησης δεν σημαίνουν τίποτα.
CE: And all of a sudden, everybody's reawoken. That preacher bangs on the pulpit for attention. He drops his voice at a very, very low volume when he wants people to key into him, and those things are the skills that we need for the most engaging teachers. So why does teacher education only give you theory and theory and tell you about standards and tell you about all of these things that have nothing to do with the basic skills, that magic that you need to engage an audience, to engage a student? So I make the argument that we reframe teacher education, that we could focus on content, and that's fine, and we could focus on theories, and that's fine, but content and theories with the absence of the magic of teaching and learning means nothing.
Οι άνθρωποι συχνά λένε, «Η μαγεία είναι απλώς μαγεία». Υπάρχουν δάσκαλοί, που παρ' όλες τις προκλήσεις τους, έχουν ικανότητες, πηγαίνουν στα σχολεία και κάνουν το κοινό να συμμετέχει, και ο διευθυντής περνάει και λέει, «Είναι τόσο καλός, μακάρι όλοι οι δάσκαλοί μου να ήταν τόσο καλοί». Όταν προσπαθούν να το περιγράψουν, λένε απλώς, «Έχει αυτή τη μαγεία».
Now people oftentimes say, "Well, magic is just magic." There are teachers who, despite all their challenges, who have those skills, get into those schools and are able to engage an audience, and the administrator walks by and says, "Wow, he's so good, I wish all my teachers could be that good." And when they try to describe what that is, they just say, "He has that magic."
Όμως είμαι εδώ για να σας πω πως η μαγεία μπορεί να διδαχτεί. Η μαγεία μπορεί να διδαχτεί. Η μαγεία μπορεί να διδαχτεί. Πώς τη διδάσκετε; Τη διδάσκετε επιτρέποντάς τους να πάνε σε αυτά τα μέρη όπου υπάρχει η μαγεία. Αν θέλετε να είστε ένας επίδοξος δάσκαλος στην αστική εκπαίδευση, πρέπει να αφήσετε τα όρια του πανεπιστημίου και να πάτε στις γειτονιές. Πρέπει να πάτε και να περάσετε χρόνο στο κουρείο, να πάτε στη Μαύρη Εκκλησία, και να παρατηρήσετε αυτά τα άτομα που έχουν τη δύναμη να τραβούν την προσοχή και να κρατήσετε σημειώσεις για το τι κάνουν. Στα μαθήματα κατάρτισης εκπαιδευτικών στο πανεπιστήμιό μου, έχω ξεκινήσει ένα πρόγραμμα όπου κάθε φοιτητής που έρχεται, κάθεται και παρακολουθεί συναυλίες ραπ μουσικής. Παρακολουθούν πώς κινούνται οι ράπερς και μιλούν με τα χέρια τους. Μελετούν τον τρόπο που κινείται περήφανα πάνω στη σκηνή. Ακούν τις μεταφορές και τις αναλογίες του, και αρχίζουν να μαθαίνουν μικρά πράγματα στα οποία αν εξασκηθούν αρκετά θα γίνουν το κλειδί για τη μαγεία. Μαθαίνουν πως όταν κοιτάς έναν μαθητή και σηκώσεις το φρύδι σου περίπου μισό εκατοστό, δεν χρειάζεται να πεις κουβέντα, επειδή ξέρουν πως αυτό σημαίνει ότι θέλεις περισσότερα. Αν μπορούσαμε να μεταμορφώσουμε την εκπαιδευτική κατάρτιση για να εστιάσει στο να μαθαίνει τους δασκάλους πώς να δημιουργούν αυτή τη μαγεία, τότε παφ! μπορούμε να αναστήσουμε πεθαμένες τάξεις, μπορούμε να εκκινήσουμε ξανά τη φαντασία, και μπορούμε να αλλάξουμε την εκπαίδευση.
But I'm here to tell you that magic can be taught. Magic can be taught. Magic can be taught. Now, how do you teach it? You teach it by allowing people to go into those spaces where the magic is happening. If you want to be an aspiring teacher in urban education, you've got to leave the confines of that university and go into the hood. You've got to go in there and hang out at the barbershop, you've got to attend that black church, and you've got to view those folks that have the power to engage and just take notes on what they do. At our teacher education classes at my university, I've started a project where every single student that comes in there sits and watches rap concerts. They watch the way that the rappers move and talk with their hands. They study the way that he walks proudly across that stage. They listen to his metaphors and analogies, and they start learning these little things that if they practice enough becomes the key to magic. They learn that if you just stare at a student and raise your eyebrow about a quarter of an inch, you don't have to say a word because they know that that means that you want more. And if we could transform teacher education to focus on teaching teachers how to create that magic then poof! we could make dead classes come alive, we could reignite imaginations, and we can change education.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)