On August 28th, 1963, Martin Luther King Jr. delivered his “I Have a Dream” speech at the March on Washington for Jobs and Freedom. That day, nearly a quarter million people gathered on the national mall to demand an end to the discrimination, segregation, violence, and economic exclusion black people still faced across the United States. None of it would have been possible without the march’s chief organizer – a man named Bayard Rustin.
Ngày 28 tháng 8 năm 1963, Martin Luther King Jr. đã đọc bài diễn văn "Tôi có một giấc mơ" trong Cuộc diễu hành ở Washington vì Công việc và Tự do. Ngày đó, một phần tư triệu người đã tụ hội ở trung tâm mua sắm quốc gia yêu cầu chấm dứt phân biệt, chia tách, bạo lực và phân rẽ kinh tế đối với người da màu khắp nước Mỹ. Sự kiện đã không thể xảy ra nếu không có trưởng ban tổ chức diễu hành, Bayard Rustin.
Rustin grew up in a Quaker household, and began peacefully protesting racial segregation in high school. He remained committed to pacifism throughout his life, and was jailed in 1944 as a conscientious objector to World War II. During his two-year imprisonment, he protested the segregated facilities from within.
Rustin lớn lên trong một gia đình Quaker và bắt đầu chống phân biệt chủng tộc trong hòa bình lúc còn trung học. Ông sống vì nghĩa hòa bình suốt cuộc đời và bị bỏ tù năm 1944 vì đã phản đối kịch liệt Thế chiến II. Hai năm bị bắt giam, ông vẫn hoạt động chống đối những cơ sở phân biệt.
Wherever Rustin went, he organized and advocated, and was constantly attuned to the methods, groups, and people who could help further messages of equality. He joined the Communist Party when black American’s civil rights were one of its priorities, but soon became disillusioned by the party’s authoritarian leanings and left. In 1948, he traveled to India to learn the peaceful resistance strategies of the recently assassinated Mahatma Gandhi. He returned to the United States armed with strategies for peaceful protest, including civil disobedience.
Nơi nào đi qua, Rustin đều tổ chức và tuyên truyền, và biết đến những cách thức, hội nhóm, và nhân vật có thể giúp lan toả thông điệp về công bằng. Ông tham gia Đảng Cộng sản khi nhân quyền cho người Mỹ da màu đang là một trong những ưu tiên, nhưng sớm bị vỡ mộng và rời đi trước xu hướng độc tài của Đảng Năm 1948, ông đến Ấn Độ học hỏi những chiến lược chống đối trong hòa bình của Mahatma Gandhi người vừa mới bị ám sát. Ông trở về Mỹ với những cách thức chống đối trong hòa bình, bao gồm bất tuân dân sự.
He began to work with Martin Luther King Jr in 1955, and shared these ideas with him. As King’s prominence increased, Rustin became his main advisor, as well as a key strategist in the broader civil rights movement. He brought his organizing expertise to the 1956 bus boycotts in Montgomery, Alabama —in fact, he had organized and participated in a transportation protest that helped inspire the boycotts almost a decade before.
Ông bắt đầu làm việc với Martin Luther King Jr năm 1955, và chia sẻ những ý tưởng này với King. Khi tầm ảnh hưởng của King tăng lên, Rustin trở thành cố vấn của ông và nhà chiến lược chủ chốt của phong trào nhân quyền đang lớn mạnh. Ông đem chuyên môn tổ chức vào cuộc tẩy chay xe buýt năm 1956 ở Montgomery, Alabama. Thực tế, ông đã tổ chức và tham gia cuộc biểu tình vận tải truyền cảm hứng cho cuộc tẩy chay này gần một thập kỉ trước.
His largest-scale organizing project came in 1963, when he led the planning for the national march on Washington. The possibility of riots that could injure marchers and undermine their message of peaceful protest was a huge concern. Rustin not only worked with the DC police and hospitals to prepare, but organized and trained a volunteer force of 2,000 security marshals. In spite of his deft management, some of the other organizers did not want Rustin to march in front with other leaders from the south, because of his homosexuality.
Dự án tổ chức có quy mô lớn nhất của ông là vào năm 1963, khi ông lên kế hoạch cho cuộc diễu hành quốc gia ở Washington. Khả năng bạo động làm bị thương người diễu hành. và phá hoại thông điệp biểu tình trong hòa bình là mối lo lớn. Rustin không chỉ làm việc với cảnh sát DC và bệnh viện để chuẩn bị mà còn tổ chức và huấn luyện lực lượng tình nguyện gồm 2.000 cảnh sát an ninh. Dù đã có sự quản lí khéo léo, một số nhà tổ chức khác không muốn Rustin diễu hành ở đầu cùng với những lãnh đạo khác từ miền Nam vì ông là người đồng tính.
Despite these slights, Rustin maintained his focus, and on the day of the march he delivered the marchers' demands in a speech directed at President John F. Kennedy. The march itself proceeded smoothly, without any violence. It has been credited with helping pass the 1964 Civil Rights Act, which ended segregation in public places and banned employment discrimination, and the 1965 Voting Rights Act, which outlawed discriminatory voting practices.
Nhưng sự coi thường đó không làm ông xao nhãng. Ngày diễu hành, ông đã đọc đề nghị của người diễu hành trong bài phát biểu hướng trực tiếp đến Tổng thống John F. Kennedy. Cuộc diễu hành diễn ra êm đẹp, không chút bạo lực, là yếu tố góp phần cho việc thông qua Luật Nhân quyền năm 1964, chấm dứt nạn phân biệt chủng tộc nơi công cộng và cấm phân biệt nhân công và Luật Quyền Bầu cử năm 1965, cấm hành vi bầu cử phân biệt.
In spite of his decades of service, Rustin’s positions on certain political issues were unpopular among his peers. Some thought he wasn’t critical enough of the Vietnam War, or that he was too eager to collaborate with the political establishment including the president and congress. Others were uncomfortable with his former communist affiliation. But ultimately, both his belief in collaboration with the government and his membership to the communist party had been driven by his desire to maximize tangible gains in liberties for black Americans, and to do so as quickly as possible.
Dù đã cống hiến hàng thập kỉ, vị thế chính trị của Rustin trong một số vấn đề vẫn nhạt nhòa so với những cộng sự. Vài người nghĩ ông chưa đủ chỉ trích với Chiến tranh Việt Nam, hay quá nóng vội hợp tác với các tổ chức chính trị bao gồm tổng thống và quốc hội. Vài người không thoải mái với quá khứ Cộng sản cũ của ông. Nhưng vượt lên tất cả, niềm tin về sự hợp tác với chính phủ và tư cách thành viên Đảng Cộng sản của ông đều đến từ mong muốn tối đa hóa trong thời gian nhanh nhất các lợi ích rõ ràng về quyền tự do cho người Mĩ da màu.
Rustin was passed over for several influential roles in the 1960s and 70s, but he never stopped his activism. In the 1980s, he publicly came out as gay, and was instrumental in drawing attention to the AIDS crisis until his death in 1987. In 2013, fifty years after the March On Washington, President Barack Obama posthumously awarded him the Presidential Medal of Freedom, praising Rustin’s “march towards true equality, no matter who we are or who we love.”
Rustin kinh qua nhiều vai trò có ảnh hưởng trong những năm 60 và 70, và chưa hề ngừng theo đuổi lý tưởng. Những năm 1980, ông công khai là người đồng tính nam và có công trong việc thu hút sự quan tâm đến khủng hoảng AIDS đến tận khi ông mất năm 1987. Năm 2013, 50 năm sau Cuộc diễu hành ở Washington, Tổng thống Barack Obama đã truy tặng Rustin Huân chương Tự do của Tổng thống, ca ngợi tinh thần ''diễu hành vì bình đẳng thật sự, bất kể ta là ai hay ta yêu ai.''