On August 28th, 1963, Martin Luther King Jr. delivered his “I Have a Dream” speech at the March on Washington for Jobs and Freedom. That day, nearly a quarter million people gathered on the national mall to demand an end to the discrimination, segregation, violence, and economic exclusion black people still faced across the United States. None of it would have been possible without the march’s chief organizer – a man named Bayard Rustin.
Pe 28 August 1963, Marting Luther King Jr. și-a ținut discursul „Am un vis” la Marșul din Washington pentru locuri de muncă și libertate. În acea zi, aproape un sfert de milion de oameni au venit la National Mall, să protesteze împotriva discriminării, a segregării, a violenței și a excluderii economice de care cei de culoare încă sufereau pe teritoriul Statelor Unite. Nimic n-ar fi fost posibil fără organizatorul șef al marșului, un bărbat pe nume Bayard Rustin.
Rustin grew up in a Quaker household, and began peacefully protesting racial segregation in high school. He remained committed to pacifism throughout his life, and was jailed in 1944 as a conscientious objector to World War II. During his two-year imprisonment, he protested the segregated facilities from within.
Rustin a crescut într-o familie religioasă și din timpul liceului a protestat pașnic împotriva segregării rasiste. A rămas devotat pacifismului toată viața și a fost închis în 1944, că s-a opus celui de-al Doilea Război Mondial. În cei doi ani cât a fost închis, a protestat împotriva segregării din instituții.
Wherever Rustin went, he organized and advocated, and was constantly attuned to the methods, groups, and people who could help further messages of equality. He joined the Communist Party when black American’s civil rights were one of its priorities, but soon became disillusioned by the party’s authoritarian leanings and left. In 1948, he traveled to India to learn the peaceful resistance strategies of the recently assassinated Mahatma Gandhi. He returned to the United States armed with strategies for peaceful protest, including civil disobedience.
Oriunde mergea, a organizat și a susținut metodele, grupurile și oamenii care îl puteau ajuta să răspândească mesajul egalității. S-a alăturat Partidului Comunist când au devenit o prioritate drepturile civile ale americanilor negri, dar a devenit la scurt timp dezamăgit de înclinațiile autoritare ale partidului, și a plecat. În 1948, a călătorit în India pentru a învăța strategiile pașnice de rezistență ale recentului asasinat Mahatma Gandhi. S-a întors în Statele Unite înarmat cu strategii de protest pașnic, inclusiv nerespectarea legilor.
He began to work with Martin Luther King Jr in 1955, and shared these ideas with him. As King’s prominence increased, Rustin became his main advisor, as well as a key strategist in the broader civil rights movement. He brought his organizing expertise to the 1956 bus boycotts in Montgomery, Alabama —in fact, he had organized and participated in a transportation protest that helped inspire the boycotts almost a decade before.
În 1995, a început să lucreze cu Martin Luther King Jr. și i-a împărtășit aceste idei. Pe măsură ce King a devenit mai cunoscut, Rustin a devenit principalul său consilier și un strateg cheie în mișcarea pentru drepturi civile. Și-a folosit abilitățile de organizare în 1956, la Montgomery, Alabama, la boicotul autobuzelor, de fapt, a organizat și participat la un protest de transport și a inspirat boicoturile aproape un deceniu mai devreme.
His largest-scale organizing project came in 1963, when he led the planning for the national march on Washington. The possibility of riots that could injure marchers and undermine their message of peaceful protest was a huge concern. Rustin not only worked with the DC police and hospitals to prepare, but organized and trained a volunteer force of 2,000 security marshals. In spite of his deft management, some of the other organizers did not want Rustin to march in front with other leaders from the south, because of his homosexuality.
Cel mai mare proiect organizat a fost în 1963, când a condus planificarea Marșului Național din Washington. Posibilitatea unor revolte care puteau dăuna marșului și ar fi subminat ideea de protest pașnic reprezenta o grijă imensă. Rustin a lucrat cu poliția din DC și cu spitalele și a organizat și instruit 2000 de voluntari înarmați. În ciuda managementului său abil, unii dintre ceilalți organizatori nu-l voiau pe Rustin în frunte, alături de alți lideri din sud, din cauză că era homosexual.
Despite these slights, Rustin maintained his focus, and on the day of the march he delivered the marchers' demands in a speech directed at President John F. Kennedy. The march itself proceeded smoothly, without any violence. It has been credited with helping pass the 1964 Civil Rights Act, which ended segregation in public places and banned employment discrimination, and the 1965 Voting Rights Act, which outlawed discriminatory voting practices.
În ciuda acestor discreditări, Rustin a rămas concentrat în ziua marșului și a onorat cererile manifestanților într-un discurs adresat președintelui John F. Kennedy. Marșul a decurs fără probleme și fără violență. A fost creditat că a ajutat la adoptarea Actului de Drepturi Civile din 1964, care a pus capăt segregării în locuri publice, a discriminării la angajare și Legea dreptului de vot din 1965, care a interzis practicile de vot discriminatorii.
In spite of his decades of service, Rustin’s positions on certain political issues were unpopular among his peers. Some thought he wasn’t critical enough of the Vietnam War, or that he was too eager to collaborate with the political establishment including the president and congress. Others were uncomfortable with his former communist affiliation. But ultimately, both his belief in collaboration with the government and his membership to the communist party had been driven by his desire to maximize tangible gains in liberties for black Americans, and to do so as quickly as possible.
În ciuda muncii sale de zeci de ani, opinia lui Rustin despre anumite politici nu era foarte populară printre colegi. Unii credeau că nu a criticat destul războiul din Vietnam, sau că era prea dornic să colaboreze cu clasa politică, precum Președintele și Congresul. Alții erau sceptici cu privire la afiliațiile sale comuniste. Dar în final, credința sa atât în colaborarea cu guvernul, cât și cu partidul, erau din dorința de maximizare a câștigurilor tangibile în libertățile americanilor de culoare, cât mai repede posibil.
Rustin was passed over for several influential roles in the 1960s and 70s, but he never stopped his activism. In the 1980s, he publicly came out as gay, and was instrumental in drawing attention to the AIDS crisis until his death in 1987. In 2013, fifty years after the March On Washington, President Barack Obama posthumously awarded him the Presidential Medal of Freedom, praising Rustin’s “march towards true equality, no matter who we are or who we love.”
Rustin a fost exclus de la multe poziții influente în anii ’60 și ’70, dar nu și-a oprit niciodată activismul. În anii 1980, și-a recunoscut homosexualitatea și a avut un rol instrumental în atragerea atenției asupra crizei de HIV până la moartea sa în 1987. În 2013, 50 de ani de la Marșul spre Washington, a fost premiat post-mortem de președintele Barak Obama cu Medalia Prezidențială pentru Libertate, lăudând „marșul lui Rustin spre adevărata egalitate, indiferent cine suntem și pe cine iubim.”