After witnessing the violent rage shown by babies whenever deprived of an item they considered their own, Jean Piaget, a founding father of child psychology, observed something profound about human nature. Our sense of ownership emerges incredibly early. Why are we so clingy? There's a well-established phenomenon in psychology known as the endowment effect where we value items much more highly just as soon as we own them. In one famous demonstration, students were given a choice between a coffee mug or a Swiss chocolate bar as a reward for helping out with research. Half chose the mug, and half chose the chocolate. That is, they seemed to value the two rewards similarly. Other students were given a mug first and then a surprise chance to swap it for a chocolate bar, but only 11% wanted to. Yet another group started out with chocolate, and most preferred to keep it rather than swap. In other words, the students nearly always put greater value on whichever reward they started out with. Part of this has to do with how quickly we form connections between our sense of self and the things we consider ours. That can even be seen at the neural level. In one experiment, neuroscientists scanned participants' brains while they allocated various objects either to a basket labeled "mine," or another labeled, "Alex's." When participants subsequently looked at their new things, their brains showed more activity in a region that usually flickers into life whenever we think about ourselves. Another reason we're so fond of our possessions is that from a young age we believe they have a unique essence. Psychologists showed us this by using an illusion to convince three to six-year-olds they built a copying machine, a device that could create perfect replicas of any item. When offered a choice between their favorite toy or an apparently exact copy, the majority of the children favored the original. In fact, they were often horrified at the prospect of taking home a copy. This magical thinking about objects isn't something we grow out of. Rather it persists into adulthood while becoming ever more elaborate. For example, consider the huge value placed on items that have been owned by celebrities. It's as if the buyers believed the objects they'd purchased were somehow imbued with the essence of their former celebrity owners. For similar reasons, many of us are reluctant to part with family heirlooms which help us feel connected to lost loved ones. These beliefs can even alter our perception of the physical world and change our athletic abilities. Participants in a recent study were told they were using a golf putter once owned by the champion Ben Curtis. During the experiment, they perceived the hole as being about a centimeter larger than controlled participants using a standard putter and they sank slightly more putts. Although feelings of ownership emerge early in life, culture also plays a part. For example, it was recently discovered that Hadza people of northern Tanzania who are isolated from modern culture don't exhibit the endowment effect. That's possibly because they live in an egalitarian society where almost everything is shared. At the other extreme, sometimes our attachment to our things can go too far. Part of the cause of hoarding disorder is an exaggerated sense of responsibility and protectiveness toward one's belongings. That's why people with this condition find it so difficult to throw anything away. What remains to be seen today is how the nature of our relationship with our possessions will change with the rise of digital technologies. Many have forecast the demise of physical books and music, but for now, at least, this seems premature. Perhaps there will always be something uniquely satisfying about holding an object in our hands and calling it our own.
Etter å ha bevitnet sinneutbruddene til småbarn- -når de blir fratatt noe de anser som sitt, -observerte Jean Piaget, medgrunnlegger av barnepsykologien, -noe dyptliggende i menneskets natur: Vi utvikler eierforhold til ting i utrolig ung alder. Hvorfor er vi så eiesyke? I psykologien finnes det et veletablert fenomen- -kalt ''eier-effekten'', -hvor vi verdsetter ting mye mer straks vi eier dem. I et kjent demonstrasjonsforsøk, -fikk studenter velge mellom en kaffekopp- -eller en sveitsisk sjokoladeplate- -som belønning for å ha bidratt til forskningen. Halvparten valgte koppen, og halvparten valgte sjokoladen. Altså virket det som de satte like stor pris på begge belønningene. Andre studenter fikk en kopp først, -og deretter et overraskende tilbud om å bytte den mot en sjokoladeplate, -noe kun 11 % ville. Enda en gruppe fikk sjokoladen først, -og de fleste ønsket å beholde den fremfor å bytte. Med andre ord satte studentene som regel mest pris på den første belønningen. En del av dette skyldes hvor raskt vi knytter vår selvoppfatning- -til tingene vi anser som våre egne. Dette er til og med synlig på det nevrologiske planet. I et eksperiment skannet nevrologene hjernene til deltakerne- -mens de fordelte ulike gjenstander mellom en kurv merket med ''mitt'', -og en annen merket med ''Alex sitt''. Da deltakerne etterpå så på de nye tingene sine, -viste hjernene deres mer aktivitet- -i en region som normalt kvikner til liv- -når vi tenker på oss selv. En annen grunn til at vi er så glade i eiendelene våre, -er at fra vi fra ung alder tillegger dem en unik betydning. Psykologer demonstrerte dette ved bruk av en illusjon- -som overbeviste tre- til seksåringer om at de hadde en kopieringsmaskin, -en innretning som kunne lage en tro kopi av en hvilken som helst gjenstand. Da de fikk velge mellom favorittleken sin- -eller en tilsynelatende eksakt kopi, -foretrakk de fleste barna originalen. Faktisk ble de ofte skrekkslagne av tanken på å ta en kopi med seg hjem. Dette magiske synet på objekter er ikke noe vi vokser fra oss. Tvert imot er det noe som utvikler seg etter hvert som vi blir eldre. Tenk for eksempel på hvor mye verdi som tillegges gjenstander- -som har tilhørt kjendiser. Det er som om kjøperne tror at objektene de kjøper- -på et vis bærer essensen til sine berømte tidligere eiere. Av liknende grunner vil mange av oss nødig gi slipp på arvegods, -siden de gjør at vi føler oss nærmere våre kjære som vi har mistet. Denne overbevisningen kan også påvirke vår oppfatning av den fysiske verden- -og endre våre fysiske prestasjoner. Deltakere i en nylig studie ble fortalt at de brukte en golfkølle- -som en gang hadde tilhørt stormesteren Ben Curtis. Gjennom eksperimentet- -oppfattet de hullet som om det var omtrent en centimeter større- -enn det kontrollgruppen, med vanlige køller, gjorde, -og de senket noe flere putter. Vår sans for å eie ting utvikles tidlig, men kulturen spiller også en rolle. For eksempel ble det nylig oppdaget at hadzafolket i det nordlige Tanzania, -som lever skjermet fra moderne kultur, -ikke preges av eiereffekten. Dette er trolig fordi de lever i et egalitært samfunn, -der de deler på nesten alt. I motsatt ende av skalaen, kan vi bli for knyttet til tingene våre. Samlemani skyldes blant annet en overdreven følelse av ansvar- -og beskyttelsestrang overfor egne eiendeler. Derfor har folk med denne lidelsen vansker med å kvitte seg med ting. I dag gjenstår det å se- -hvordan forholdet vi har til eiendelene våre- -vil arte seg etter hvert som den digitale teknologien tar over. Mange har spådd slutten for analoge bøker og musikk, -men det skjer nok ikke med det første. Kanskje vil det alltid være noe spesielt tilfredsstillende- -ved å holde et objekt i hendene, og kalle det vårt eget.