Αυτό το συνέδριο είναι δικό σας, και πιστεύω ότι έχετε το δικαίωμα να ξέρετε μερικά πράγματα τώρα, σε αυτή τη μεταβατική περίοδο, γι' αυτόν που θα το προσέχει για εσάς, για λιγάκι. Οπότε θα αρπάξω μια καρέκλα.
This is your conference, and I think you have a right to know a little bit right now, in this transition period, about this guy who's going to be looking after it for you for a bit. So, I'm just going to grab a chair here.
Δύο χρόνια πριν στο TED, νομίζω - ήρθα σ' αυτό το συμπέρασμα -- νομίζω ότι υπέφερα από μια παράξενη παραίσθηση. Πιστεύω ότι μπορεί να πίστευα υποσυνείδητα τότε ότι ήμουν ένα είδος επιχειρηματικού ήρωα. Είχα αυτήν την εταιρία που ξόδεψα 15 χρόνια για να τη χτίσω. Λεγόταν Future. Ήταν μια εκδοτική εταιρία περιοδικών. Πρόσφατα είχε μπει στο χρηματιστήριο, και η αγορά έλεγε ότι είχε αξία περίπου δύο δισεκατομμύρια δολάρια, ένα νούμερο που δεν πολυκαταλάβαινα. Ένα περιοδικό που πρόσφατα είχα ξεκινήσει λεγόταν Business 2.0 ήταν πιο χοντρό και από τηλεφωνικό κατάλογο, απασχολημένο με το να παρέχει ζεστό αέρα στη φούσκα -- (Γέλια) -- και ήμουν και κατά 40% ιδιοκτήτης μιας ντοτ κομ (εταιρίας του ίντερνετ) που ήταν στα πρόθυρα να μπει στο χρηματιστήριο και χωρίς αμφιβολία ν' αξίζει πιο πολλά δις. Και όλα αυτά είχαν έρθει από το τίποτα. 15 χρόνια νωρίτερα, ήμουν ένας επιστημονικός δημοσιογράφος που οι άνθρωποι γελούσαν όταν είπα «Θέλω να ξεκινήσω το δικό μου περιοδικό για υπολογιστές.» Και 15 χρόνια αργότερα υπάρχουν 100ντάδες απ' αυτά και 2000 άνθρωποι προσωπικό και -- ήταν τόσο μεθυστικές εποχές. Ήταν Φεβρουάριος 2000. Σκέφτηκα ότι η μικρή γραφιστική παράσταση της επιχειρηματικής μου ζωής ένα είδος που έμοιαζε σαν το νόμο του Μουρ -- ακόμα πιο ψηλά στα δεξιά -- Θα συνεχιζόταν για πάντα. Εννοώ, έπρεπε να συνεχιστεί. Σωστά; Ετοιμαζόμουν να δοκιμάσω μεγάλη έκπληξη.
Two years ago at TED, I think -- I've come to this conclusion -- I think I may have been suffering from a strange delusion. I think that I may have believed unconsciously, then, that I was kind of a business hero. I had this company that I'd spent 15 years building. It's called Future; it was a magazine publishing company. It had recently gone public and the market said that it was apparently worth two billion dollars, a number I didn't really understand. A magazine I'd recently launched called Business 2.0 was fatter than a telephone directory, busy pumping hot air into the bubble. (Laughter) And I was the 40 percent owner of a dotcom that was about to go public and no doubt be worth billions more. And all this had come from nothing. Fifteen years earlier, I was a science journalist who people just laughed at when I said, "I really would like to start my own computer magazine." And 15 years later, there are 100 of them and 2,000 people on staff and it was just such heady times. The date was February 2000. I thought the little graph of my business life that kind of looked a bit like Moore's Law -- ever upward and to the right -- it was going to go on forever. I mean, it had to. Right? I was in for quite a surprise.
Η ντοτ κομ λεγότανε ειρωνικά Σνόουμπολ (Χιονόμπαλα), ήταν η τελευταία καταναλωτική διαδικτυακή εταιρία που έμπαινε στο χρηματιστήριο το επόμενο μήνα πριν ο δείκτης NASDAQ πέσει, και ξεκίνησαν 18 μήνες επιχειρηματικής κόλασης. Είδα όλα αυτά που είχα χτίσει να καταρρέουν, και φαινόταν ότι όλα αυτά θα πεθάνουν και 15 χρόνια δουλειάς θα γινόντουσαν για ένα τίποτα. Και ήταν σαν να μου γυρνάνε τ' άντερα. Στην αρχή μου πήρε οχτώ χρόνια αίμα, ιδρώτα και δάκρυα για να φτάσω τους 350 υπαλλήλους -- κατι για το οποίο ήμουν πολύ υπερήφανος στη δουλειά Φεβρουάριος 2001. Σε μία μέρα απολύσαμε 350 άτομα, και πριν τελειώσει η αιματοχυσία 1000 άνθρωποι είχαν χάσει τη δουλεία τους από -- τις εταιρίες μου. Αισθάνθηκα άρρωστος. Έβλεπα την περιουσία μου να πέφτει περίπου ένα εκατομμύριο την ημέρα, κάθε μέρα, για 18 μήνες. Και το χειρότερο ήταν, πολύ χειρότερο, η αίσθηση της αυτο-αξίας μου σαν αν εξαεριζόταν. Κυκλoφορούσα με αυτην τη μεγάλη πινακίδα στο κεφάλι μου "ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ" (Γελια) Και νομίζω οτι αυτο που με αηδιάζει περισσότερο από όλα κοιτώντας πίσω, είναι πως στο διάολο άφησα την προσωπική μου ευτυχία να είναι τοόσο δεμένη σε αυτό το επιχειρηματικό πράγμα;
The dotcom, ironically called Snowball, was the very last consumer web company to go public the next month before NASDAQ exploded, and I entered 18 months of business hell. I watched everything that I'd built crumbling, and it looked like all this stuff was going to die and 15 years work would have come for nothing. And it was gut wrenching. It took eight years of blood, sweat and tears to reach 350 employees, something which I was very proud of in the business. February 2001 -- in one day we laid off 350 people, and before the bloodshed was finished, 1,000 people had lost their jobs from my companies. I felt sick. I watched my own net worth falling by about a million dollars a day, every day, for 18 months. And worse than that, far worse than that, my sense of self-worth was kind of evaporating. I was going around with this big sign on my forehead: "LOSER." (Laughter) And I think what disgusts me more than anything, looking back, is how the hell did I let my personal happiness get so tied up with this business thing?
Βέβαια, στο τέλος είμασταν έτοιμοι να σώσουμε τη Φουτουρ κα Σνοουμπολ αλλά, ήμουν σε εκείνο το σημείο έτοιμος να προχωρήσω, και για να καταλείξουμε, εδώ είναι που έφτασα. Και ο λόγος που λέω αυτήν την ιστορία είναι γιατί πιστεύω, από πολλές συζητήσεις, ότι πολλοί άνθρωποι σε αυτό το δωμάτιο έχουν περάσει τον ίδιο ντουνά -- συναισθηματικό ντουνά -- τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτη υπήρξε μία μεγάλη, μεγάλη μεταβατική περίοδος, και πιστεύω ότι αυτή η διάλεξη μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο για όλους στο να μας πάει στο επόμενο επίπεδο, σε ότι ακολουθεί. Η θεματολογία του χρόνου είναι αναγέννηση.
Well, in the end, we were able to save Future and Snowball, but I was, at that point, ready to move on. And to cut a long story short, here's where I came to. And the reason I'm telling this story is that I believe, from many conversations, that a lot of people in this room have been through a similar kind of rollercoaster -- emotional rollercoaster -- in the last couple years. This has been a big, big transition time, and I believe that this conference can play a big part for all of us in taking us forward to the next stage to whatever's next. The theme next year is re-birth.
Ήταν στο ίδιο TED δύο χρόνια πριν όταν ο Ριτσαρντ και εγώ συμφωνήσαμε για το μέλλον του TED. Και περίπου την ίδια στιγμή, πίστεύω κατα ένα μέρος λόγο αυτού, ξεκίνησα να κάνω κάτι που είχα ξεχάσει στην επιχείρησή μου. Ξεκίνησα να διαβάζω πάλι. Και ανακάλυψα ότι ενώ ήμουν απασχολημένος παίζοντας επιχειρηματικά παιχνίδια, είχε υπάρξει αυτή η απίστευτη επανάσταση σε τόσους χώρους ενδιαφέροντος -- κοσμολογία,στη ψυχολογία, στην εξελικτική ψυχολογία, στην ανθρωπολογία, σε -- ξέρετε όλα αυτά έχουν αλλάξει. Και ο τρόπος ο οποίος μπορούσες να σκεφτείς για εμάς σαν είδος, και για εμάς σαν πλανήτη είχε απλά αλλάξει τόσο πολύ, και ήταν απίστευτα συναρπαστικό. Και αυτο που ήταν περισσότερο συναρπαστικό, και πιστεύω ότι ο Ριτσαρντ Γουρμαν το ανακάλυψε τουλάχιστον 20 χρόνια πριν από εμένα, ήταν ότι όλα αυτά τα πράγματα ήταν ενωμένα. Είναι ενωμένα. Γαντζώνετε το ένα με το άλλο.
It was at the same TED two years ago when Richard and I reached an agreement on the future of TED. And at about the same time, and I think partly because of that, I started doing something that I'd forgotten about in my business focus: I started to read again. And I discovered that while I'd been busy playing business games, there'd been this incredible revolution in so many areas of interest: cosmology to psychology to evolutionary psychology to anthropology to ... all this stuff had changed. And the way in which you could think about us as a species and us as a planet had just changed so much, and it was incredibly exciting. And what was really most exciting -- and I think Richard Wurman discovered this at least 20 years before I did -- was that all this stuff is connected. It's connected; it all hooks into each other.
Μιλάμε πολύ για αυτό, και σκέφτηκα να προσπαθήσω να δώσω ένα παράδειγμα για αυτό, μόνο ένα παράδειγμα. Η Κυρία Ντε Γκολ, η γυναίκα του Γάλλου Προέδρου, είχε ερωτηθεί κάποτε, "Τι είναι αυτό που ποθείτε περισσότερο;" Και απάντησε "ένα πέος." Και όταν το σκέφτεσαι, είναι αλήθεια. Αυτό που όλοι ποθούμε περισσότερο είναι ένα πέος. Ή, ξέρετε, "Ευτυχία," όπως το λέμε στα Αγγλικά. (Γέλια) Και κάτι -- Οκ, Καλή τύχη με αυτό στο Γιαπωνέζικο μεταφραστικό δωμάτιο. (Γέλια) (Χειροκρότημα)
We talk about this a lot, and I thought about trying to give an example of this. So, just one example: Madame de Gaulle, the wife of the French president, was famously asked once, "What do you most desire?" And she answered, "A penis." And when you think about it, it's very true: what we all most desire is a penis -- or "happiness" as we say in English. (Laughter) And something ... good luck with that one in the Japanese translation room. (Laughter) (Applause)
Αλλά κάτι βασικό σαν την ευτυχία, που 20 χρόνια πριν θα ήταν απλά κατι για να συζητήσουμε στην εκκλησία ή το τζαμί ή την συναγωγή, σήμερα απ'οτι φαίνετε υπάρχουν πολλές TEDιανικές ερωτήσεις που θα μπορούσατε να ρωτήσετε που είναι πολύ ενδιαφέρον. Μπορείτε να ρωτήσετε τι την προκαλεί βιοχημικά, νευροεπιστήμη, σεροτονίνι, όλα αυτά. Μπορείτε να ρωτήσετε ποιά είναι τα ψυχολογικά αίτια αυτής; Φύση, γαλουχία, τωρινές συνθήκες; Απ'ότι φαίνετε η έρευνα που έχει γίνει είναι εγκεφαλικά φοβερή. Μπορείτε να τη δείτε σαν υπολογιστικό πρόβλημα, σαν πρόβλημα τεχνητής νοημοσύνης. Γιατί -- χρειάζετε να ενσωματώσετε κάποιο είδος αναλογικής ευτυχίας μέσα στον υπολογιστή για να δουλέψει σωστά; Μπορείτε να το δείτε σαν ένα είδος γεωπολιτικού ορισμού και να πείτε, γιατί ένα δισ άνθρωποι στο πλανήτη είναι τοσο απελπιστικά σε ανάγκη που δεν έχουν καμία πιθανότητα ευτυχίας, και όπου όλοι οι υπόλυποι, άσχετα με το πόσα χρήματα έχουν, είτε είναι δύο δολλάρια την ημέρα ή οτιδήποτε, είναι σχεδόν το ίδιο ευτυχισμένοι κατα μέσο όρο; Ή μπορείς να το δείς σαν ένα είδος εξελικτικής ψυχολογίας κάπως. Γιατι οι -- Το εφηύραν τα γονίδια μας σαν ένα είδος κόλπου να μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένους τρόπους; για να μας κάνουν να συμπεριφερθούμε με ορισμένους τρόπους έτσι ώστε τα γονίδιά μας θα διέδιδαν; Είμαστε θύματα μαζικής παράισθησης; Και ούτο καθ'εξης, και ούτο καθ'εξής
But something as basic as happiness, which 20 years ago would have been just something for discussion in the church or mosque or synagogue, today it turns out that there's dozens of TED-like questions that you can ask about it, which are really interesting. You can ask about what causes it biochemically: neuroscience, serotonin, all that stuff. You can ask what are the psychological causes of it: nature? Nurture? Current circumstance? Turns out that the research done on that is absolutely mind-blowing. You can view it as a computing problem, an artificial intelligence problem: do you need to incorporate some sort of analog of happiness into a computer brain to make it work properly? You can view it in sort of geopolitical terms and say, why is it that a billion people on this planet are so desperately needy that they have no possibility of happiness, and whereas almost all the rest of them, regardless of how much money they have -- whether it's two dollars a day or whatever -- are almost equally happy on average? Or you can view it as an evolutionary psychology kind of thing: did our genes invent this as a kind of trick to get us to behave in certain ways? The ant's brain, parasitized, to make us behave in certain ways so that our genes would propagate? Are we the victims of a mass delusion? And so on, and so on.
Για να καταλάβουμε κάτι τόσο σημαντικό σε μας όπως η ευτυχία, πρέπει να διακλαδιστείτε σε όλες αυτές τις διαφορετικές κατευθύνσεις, και δεν υπάρχει πουθενά που να έχω ανακαλύψει, εκτός του TED που μπορείς να ρωτήσεις τόσες πολλές ερωτήσεις, σε τόσες πολλές κατευθύνσεις. Και έτσι, είναι το βαθύ πράγμα για το οποίο Ρισταρντ μιλά: Για να καταλάβεις οτιδήποτε, πρέπει να καταλάβεις τα μικρά πράγματα. Λίγο από τα πάντα που το περικλύουν. Και έτσι,βαθμιαία κατά τη διάρκεια αυτών των τριών ημερών ξεκινάτε κάπως να καταλαβαίνετε, γιατί ακούω όλα αυτά τα άσχετα πράγματα; Και στο τέλος των τριών ημερών, ο εγκέφαλός σας βουίζει και αισθάνεστε ενεργοποιημένοι, ζωντανοί και συγκινημένοι, και είναι επειδή όλα αυτά τα διαφορετικά κομμάτια έχουν κολλήσει μαζί Είναι η η συνολική εμπειρία εγκεφάλου, που θα -- είναι η νοητικά ισάξιο με το σωματικό μασάζ. (Γέλια) Κάθε νοητικό όργανο διευθήνετε. Πραγματικά έτσι είναι.
To understand even something as important to us as happiness, you kind of have to branch off in all these different directions, and there's nowhere that I've discovered -- other than TED -- where you can ask that many questions in that many different directions. And so, it's the profound thing that Richard talks about: to understand anything, you just need to understand the little bits; a little bit about everything that surrounds it. And so, gradually over these three days, you start off kind of trying to figure out, "Why am I listening to all this irrelevant stuff?" And at the end of the four days, your brain is humming and you feel energized, alive and excited, and it's because all these different bits have been put together. It's the total brain experience, we're going to ... it's the mental equivalent of the full body massage. (Laughter) Every mental organ addressed. It really is.
Αρκετά με τη θεωρία Κρις. Πες μας τι πραγματικά θα κάνεις, εντάξει; Και έτσι θα κάνω. Εδώ είναι το όραμα για το TED.
Enough of the theory, Chris. Tell us what you're actually going to do, all right? So, I will. Here's the vision for TED.
Νούμερο ένα: Μην κάνεις τίποτα. Αυτο το πράγμα δεν έχει φαληρίσει, οπότε δεν πρόκειται να το φτιάξω. Ο Τζεφ Μπέζος ευγενικά μου επισήμανε, "Κρις, το TED είναι πραγματικά μία εκπληκτική διάσκεψη. ΄Πρέπει πραγματικά να τα σκατώσεις πολύ άσχημα για να τη χαλάσεις." (Γέλια) Οπότε έδωσα στον εαυτό μου το τίτλο έφορος του TED για ένα λόγο, και σας υπόσχομαι εδώ και τώρα οι βασικές αρχές που κάνουν το TED ξεχωριστό δεν πρόκειτε να πειραχτούν. Αλήθεια, περιέργεια, διαφορετικότητα, οχι πωλήσεις, ούτε εταιρικές μαλακίες, ούτε προσυλητισμούς, οχι πλατφόρμες. Απλά η αναζήτηση ενδιαφέροντος, οπουδήποτε και αν βρίσκεται, μέσα από όλες τις εξειδικεύσεις που αντιπροσωπεύονται εδώ. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει καθόλου.
Number one: do nothing. This thing ain't broke, so I ain't gonna fix it. Jeff Bezos kindly remarked to me, "Chris, TED is a really great conference. You're going to have to fuck up really badly to make it bad." (Laughter) So, I gave myself the job title of TED Custodian for a reason, and I will promise you right here and now that the core values that make TED special are not going to be interfered with. Truth, curiosity, diversity, no selling, no corporate bullshit, no bandwagoning, no platforms. Just the pursuit of interest, wherever it lies, across all the disciplines that are represented here. That's not going to be changed at all.
Νούμερο 2: Θα μαζέψω μία απίστευτη σειρά από ομιλητές για του χρόνου. Η χρονική κλίμακα που λειτουργεί το TED είναι απλά φανταστική ερχόμενος από τη δουλειά περιοδικού με μηνιαίες προθεσμίες. Υπάρχει ένας χρόνος για να το κάνουμε αυτό και ήδη, όπως ελπίζω να σας δείξω λίγο μετά, υπάρχουν 25 περίπου εκπληκτικοί ομιλητές για του χρόνου. Και παίρνω φανταστική βοήθεια από την κοινότητα -- αυτή είναι τόσο μεγάλη κοινότητα και συνδυασμένη, οι επαφές μας φτάνουν περίπου όλους όσους ενδιαφέρονται σε αυτη τη χώρα, αν όχι στον πλανήτη. Είναι αλήθεια.
Number two: I am going to put together an incredible line up of speakers for next year. The time scale on which TED operates is just fantastic after coming out of a magazine business with monthly deadlines. There's a year to do this, and already -- I hope to show you a bit later -- there's 25 or so terrific speakers signed up for next year. And I'm getting fantastic help from the community; this is just such a great community. And combined, our contacts reach pretty much everyone who's interesting in the country, if not the planet. It's true.
Νούμερο τρία: Θέλω, εαν μπορώ, να βρώ ένα τρόπο επέκτασης της TED εμπειρίας λίγο περισσότερο μέσα στο χρόνο. Και ένας τρόπος κλειδί που θα το κάνουμε αυτό είναι να εισαγάγουμε αυτό το κλαμπ βιβλίου. Τα βιβλία με σώσαν τα τελευταία δύο χρόνια, και αυτό είναι ένα δώρο που θα ήθελα να περάσω οπότε όταν γραφτείτε για το TED2003, κάθε έξι εβδομάδες θα πάρετε ένα πακέτο με ένα ή δύο βιβλία και ένα λόγο που είναι συνδεδεμένα με το TED. Μπορεί να είναι από ένα TED ομιλητή και έτσι μπορούμε να κάνουμε τη συζήτηση να τρέχει μέσα στο χρόνο και ερχόμενοι τον επόμενο χρόνο, έχοντας περάσει το ίδιο διανοητικό και συναισθηματικό ταξίδι. Νομίζω ότι θα είναι φοβερά.
Number three: I do want to, if I can, find a way of extending the TED experience throughout the year a little bit. And one key way that we're going to do this is to introduce this book club. Books kind of saved me in the last couple years, and that's a gift that I would like to pass on. So, when you sign up for TED2003, every six weeks you'll get a care package with a book or two and a reason why they're linked to TED. They may well be by a TED speaker, and so we can get the conversation going during the year and come back next year having had the same intellectual, emotional journey. I think it will be great.
Και , τεταρτον, θέλω να αναφέρω το ίδρυμα Σαπλινγκ , το οποίο είναι ο καινούργιος ιδιοκτήτης του TED. Το τι σημαίνει η ιδιοκτησία του Σαπλινγκ, είναι ότι όλες οι εισπράξεις του TED θα πάνε για τους σκοπούς του Σαπλινγκ. Και το πιο σημαντικό είναι οτι οι ιδέες που εκτείθονται και συνειδητοποιούνται εδώ, είναι ιδέες που το ίδρυμα μπορεί να χρησιμοποιήσει γιατί υπάρχει φανταστική συνέργια. Ήδη, μόνο τις τελευταίες μέρες, είχαμε τόσους πολλούς ανθρώπους που μιλάγαν για πράγματα που νοιάζονται, που είναι παθιασμένοι, που μπορουν να κάνουν διαφορά στο κόσμο, και η ιδέα ότι μαζεύεις αυτήν την ομάδα μαζί -- κάποιοι απ'τους σκοπούς που πιστεύουμε, τα χρήματα που μπορει να εισπραχθούν από αυτή την διάσκεψη και οι ιδέες -- Πραγματικά πιστεύω ότι ο συνδυασμός, θα, κάνει τη διαφορά μέσα στο χρόνο. Είμαι απίστευτα ενθουσιασμένος για αυτό. Το γεγονός είναι ότι δε νομίζω ότι ήμουν τόσο εωθουσιασμένος για οτιδήποτε άλλο ποτέ στη ζωή μου. Είμαι μέσα σε αυτό για το μέλλον και θα ένιωθα τιμημένος και ενθουσιασμένος εάν έρθετε σε αυτό το ταξίδι μαζί μου.
And then, fourthly: I want to mention the Sapling Foundation, which is the new owner of TED. What Sapling's ownership means is that all of the proceeds of TED will go towards the causes that Sapling stands for. And more important, I think, the ideas that are exhibited and realized here are ideas that the foundation can use, because there's fantastic synergy. Already, just in the last few days, we've had so many people talking about stuff that they care about, that they're passionate about, that can make a difference in the world, and the idea of getting this group of people together -- some of the causes that we believe in, the money that this conference can raise and the ideas -- I really believe that that combination will, over time, make a difference. I'm incredibly excited about that. In fact, I don't think, overall, that I've been as excited by anything ever in my life. I'm in this for the long run, and I would be greatly honored and excited if you'll come on this journey with me.