Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον έχω ανακαλύψει σε τι υποβάλουμε τους ομιλιτές μας: ιδρωμένες παλάμες, ξενύχτια, έναν εντελώς αφύσικο φόβο των ρολογιών. Δηλαδή, είναι αρκετά σκληρό.
If nothing else, at least I've discovered what it is we put our speakers through: sweaty palms, sleepless nights, a wholly unnatural fear of clocks. I mean, it's quite brutal.
Είμαι λίγο αγχωμένος σχετικά με αυτό. Εννέα δισεκατομμύρια άνθρωποι έρχονται προς εμάς. Τα πιο αισιόδοξα όνειρα μπορούν να πληγούν από την προοπτική ανθρώπων να λεηλατούν τον πλανήτη. Αλλά πρόσφατα, μου κίνησε την περιέργεια ένας διαφορετικός τρόπος να σκέφτεται κανείς μεγάλα ανθρώπινα πλήθη, επειδή υπάρχουν περιστάσεις στις οποίες μπορούν να κάνουν κάτι πάρα πολύ ωραίο. Είναι ενα φαινόμενο το οποίο νομιίζω οτι ο κάθε οργανισμός ή άτομο μπορεί να εκμεταλευτεί. Οπωσδήποτε είχε αντίκτυπο στο πως σκεφτόμαστε το μέλλον του TED, και ίσως το παγκόσμιο μέλλον συνολικά.
And I'm also a little nervous about this. There are nine billion humans coming our way. Now, the most optimistic dreams can get dented by the prospect of people plundering the planet. But recently, I've become intrigued by a different way of thinking of large human crowds, because there are circumstances where they can do something really cool. It's a phenomenon that I think any organization or individual can tap into. It certainly impacted the way we think about TED's future, and perhaps the world's future overall.
Ας εξερευνήσουμε λοιπόν. Η ιστορία ξεκινάει με έναν και μόνο άνθρωπο, ένα παιδί, που συμπεριφέρεται λίγο παράξενα. Το παιδί είναι γνωστό στο διαδίκτυο ως Λιλ Ντίμον(μικρός δαίμονας) Κάνει κόλπα εδώ, χορευτικά, που πιθανώς κανένα άλλο εξάχρονο στην ιστορία δεν κατάφερε ποτέ. Πώς τα έμαθε; Και τι τον οδήγησε στο να περάσει τις εκατοντάδες ώρες εξάσκησης που πρέπει να απαιτούνταν; Να ένα στοιχείο.
So, let's explore. The story starts with just a single person, a child, behaving a little strangely. This kid is known online as Lil Demon. He's doing tricks here, dance tricks, that probably no six-year-old in history ever managed before. How did he learn them? And what drove him to spend the hundreds of hours of practice this must have taken? Here's a clue.
(Βίντεο) Λιλ Ντίμον: ♫ Ανέβασε το επίπεδό σου. Ω. Ω. ♫ ♫ Ανέβασε το επίπεδό σου. Ω. Ω. ♫
(Video) Lil Demon: ♫ Step your game up. Oh. Oh. ♫ ♫ Step your game up. Oh. Oh. ♫
Κρις Άντερσον: Αυτό λοιπόν μου το έστειλε αυτός ο άνδρας, ένας σκηνοθέτης, o Τζόνοθαν Τσου, που μου είπε ότι αυτή ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι το Internet έκανε τον χορό να εξελίσσεται. Αυτά είπε στο TED τον Φεβρουάριο Στην ουσία, οι χορευτές προκαλούσαν ο ένας τον άλλον online για να γίνουν καλύτεροι· απίστευτες νέες επιδεξιότητες ανακαλύφθηκαν· ακόμα και τα εξάχρονα άρχιζαν να συμμετέχουν. Το αισθανόσουν σαν επανάσταση. Και επομένως ο Τζον είχε μια υπέροχη ιδέα: Πήγε και στρατολόγησε τους καλύτερους των καλύτερων χορευτών από το YouTube για να δημιουργήσει τη χορευτική ομάδα την Ένωση των Εξαιρετικών Χορευτών, ή ΕΕΧ. Αυτά τα παιδιά διδάχτηκαν απο το Internet, αλλα ήταν τόσο καλοί που έφτασαν να παίζουν στα βραβεία Όσκαρ φέτος. Και εδώ στο TED τον Φεβρουάριο, το πάθος και η υπεροχή τους απλά μας άφησαν άφωνους.
Chris Anderson: So, that was sent to me by this man, a filmmaker, Jonathan Chu, who told me that was the moment he realized the Internet was causing dance to evolve. This is what he said at TED in February. In essence, dancers were challenging each other online to get better; incredible new dance skills were being invented; even the six-year-olds were joining in. It felt like a revolution. And so Jon had a brilliant idea: He went out to recruit the best of the best dancers off of YouTube to create this dance troupe -- The League of Extraordinary Dancers, the LXD. I mean, these kids were web-taught, but they were so good that they got to play at the Oscars this year. And at TED here in February, their passion and brilliance just took our breath away.
Άρα, αυτή η ιστορία της εξέλιξης του χορού φαίνεται περιέργως οικεία. Ξέρετε, λίγο καιρό αφού ξεκίνησαν τα TEDTalks, παρατηρήσαμε ότι οι ομιλιτές άρχισαν να αφιερώνουν πολύ περισσότερο χρόνο στην προετοιμασία. Κάτι που οδήγησε σε νέες ομιλίες σαν αυτές τις δύο. ... Μήνες προετοιμασίας στριμωγμένες σε 18 λεπτά, ανεβάζοντας τον πήχη ψηλά για την επόμενη γενιά ομιλητών, με τα αποτελέσματα που είδαμε αυτή την εβδομάδα. Ο Τζέι Τζέι και η Τζίλ δεν τελείωσαν τις ομιλίες τους λέγοντας, "Ανέβασε το επίπεδό σου," αλλά θα μπορούσαν κάλλιστα να το είχαν κάνει. Έτσι, και στις δύο αυτές περιπτώσεις υπάρχουν αυτοί οι κύκλοι βελτίωσης, που όπως φαίνεται οδηγούνται από αυτούς που βλέπουν διαδικτυακά βίντεο.
So, this story of the evolution of dance seems strangely familiar. You know, a while after TEDTalks started taking off, we noticed that speakers were starting to spend a lot more time in preparation. It was resulting in incredible new talks like these two. ... Months of preparation crammed into 18 minutes, raising the bar cruelly for the next generation of speakers, with the effects that we've seen this week. It's not as if J.J. and Jill actually ended their talks saying, "Step your game up," but they might as well have. So, in both of these cases, you've got these cycles of improvement, apparently driven by people watching web video.
Τι συμβαίνει εδώ; Λοιπόν, νομίζω ότι είναι η πιο πρόσφατη επανάληψη ενός φαινομένου που αποκαλούμε "επιταχυνόμενη από το πλήθος καινοτομία" Και υπάρχουν τρία μόλις πράγματα που χρειάζονται για να ενεργοποιηθεί αυτό Σκεφτείτε τα σαν τρεις διακόπτες σε έναν γιγάντιο τροχό Όταν ανεβάζεις τους διακόπτες, ο τροχός αρχίζει να κινείται Και το πρώτο πράγμα που χρειάζεσαι είναι... ένα πλήθος, μια ομάδα ανθρώπων με κάποιο κοινό ενδιαφέρον Όσο μεγαλύτερο το πλήθος, τόσο περισσότεροι οι πιθανοί μελλοντικοί καινοτόμοι. Αυτό ειναι σημαντικό, αλλά στην πραγματικότητα οι περισσότεροι απο το πλήθος καταλαμβάνουν αυτούς τους άλλους ρόλους. Δημιουργούνε το οικοσύστημα από το οποίο αναδύεται η καινοτομία. Το δεύτερο πράγμα που χρειάζεσαι είναι φως. Χρειάζεσαι καθαρή, ανοιχτή ορατότητα του τι ειναι ικανοί οι καλύτεροι ανάμεσα στο πλήθος να καταφέρουν, γιατί έτσι θα μάθεις πως θα καταστεί δυνατή η συμμετοχή σου Και τρίτον, χρειάζεσαι θέληση. Ξέρετε, η καινοτομία είναι σκληρή δουλειά. Βασίζεται πάνω σε εκατοντάδες ώρες έρευνας, εξάσκησης. Χωρίς την θέληση, δεν πρόκειται να συμβεί.
What is going on here? Well, I think it's the latest iteration of a phenomenon we can call "crowd-accelerated innovation." And there are just three things you need for this thing to kick into gear. You can think of them as three dials on a giant wheel. You turn up the dials, the wheel starts to turn. And the first thing you need is ... a crowd, a group of people who share a common interest. The bigger the crowd, the more potential innovators there are. That's important, but actually most people in the crowd occupy these other roles. They're creating the ecosystem from which innovation emerges. The second thing you need is light. You need clear, open visibility of what the best people in that crowd are capable of, because that is how you will learn how you will be empowered to participate. And third, you need desire. You know, innovation's hard work. It's based on hundreds of hours of research, of practice. Absent desire, not going to happen.
Τώρα, να ένα παράδειγμα -- προ Internet -- αυτής της μηχανής σε λειτουργία Χορευτές στην άκρη του δρόμου -- ένα πλήθος, μικρό, αλλά όλοι προφανώς βλέπουν τι μπορεί ο καθένας τους να κάνει Και το κομμάτι της επιθυμίας έρχεται, υποθέτω, από το κοινωνικό στάτους, σωστά; Ο καλύτερος χορευτής περπατάει κορδωμένος, παίρνει την πιο ωραία κοπέλα. Πιθανώς θα υπάρξει κάποια καινοτομία εδώ. Αλλά στο διαδίκτυο και οι τρεις διακόπτες είναι "καρφωμένοι" προς τα πάνω. Η χορευτική κοινότητα είναι πλέον παγκόσμια. Υπάρχουν εκατομμύρια συνδεδεμένοι. Και το καταπληκτικό είναι, ότι μπορείς ακόμα να δείς τι είναι ικανοί να κάνουν οι καλύτεροι, γιατί το πλήθος καθεαυτό ρίχνει ένα φως πάνω τους, είτε άμεσα, μέσω σχολίων, βαθμολογήσεων, email, Facebook, Twitter, είτε έμεσα μέσα απο τον αριθμό παρακολουθήσεων, μέσω των συνδέσμων που παραπέμπουν το Google εδώ. Επομένως, είναι εύκολο να βρεις το "καλό πράμα", και όταν το βρεις, μπορείς να το βλέπεις από κοντά επαναλαμβανόμενα και να διαβάσεις τι έχουν γράψει γιαυτό εκατοντάδες άνθρωποι. Αυτό είναι πολύ φως.
Now, here's an example -- pre-Internet -- of this machine in action. Dancers at a street corner -- it's a crowd, a small one, but they can all obviously see what each other can do. And the desire part comes, I guess, from social status, right? Best dancer walks tall, gets the best date. There's probably going to be some innovation happening here. But on the web, all three dials are ratcheted right up. The dance community is now global. There's millions connected. And amazingly, you can still see what the best can do, because the crowd itself shines a light on them, either directly, through comments, ratings, email, Facebook, Twitter, or indirectly, through numbers of views, through links that point Google there. So, it's easy to find the good stuff, and when you've found it, you can watch it in close-up repeatedly and read what hundreds of people have written about it. That's a lot of light.
Αλλά το στοιχείο της θέλησης. είναι "ρυθμισμένο" πολύ πάνω. Θέλω να πω, μπορεί να είσαι απλά ενα παιδί με μια webcam, αλλά αν μπορείς να κάνεις κάτι που να μεταδοθεί σαν "ιός", θα καταφέρεις να σε δουν το αντίστοιχο αθλητικών σταδίων, γεμάτα ασφυκτικά με ανθρώπους. Εκατοντάδες άγνωστοι θα γράφουν ενθουσιασμένοι για σένα. Και ακόμα και αν δεν είναι πολύ εύγλωττα -- και δεν είναι -- εξακολουθεί να μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα. Άρα αυτό το ενδεχόμενο ενός νέου τύπου παγκόσμιας αναγνώρισης, παρακινεί, κατά τη γνώμη μου, για τεράστιες προσπάθειες. Και είναι σημαντικό να σημειωθεί οτι δεν έχουν κέρδος μόνο οι "αστέρες": αφού μπορείς να δεις τους καλύτερους, όλοι μπορούν να μάθουν.
But the desire element is really dialed way up. I mean, you might just be a kid with a webcam, but if you can do something that goes viral, you get to be seen by the equivalent of sports stadiums crammed with people. You get hundreds of strangers writing excitedly about you. And even if it's not that eloquent -- and it's not -- it can still really make your day. So, this possibility of a new type of global recognition, I think, is driving huge amounts of effort. And it's important to note that it's not just the stars who are benefiting: because you can see the best, everyone can learn.
Ακόμα, το σύστημα είναι αυτοτροφοδοτούμενο. Το πλήθος είναι αυτό που ρίχνει το φως και τροφοδοτεί την επιθυμία, αλλά το φως και η επιθυμία είναι ένας θανάσιμος συνδυασμός ένα-δύο που προσελκύει καινούριους ανθρώπους στο πλήθος. Άρα, αυτό είναι ένα μοντέλο που σχεδόν οποιοσδήποτε οργανισμός μπορεί να χρησιμοποιήσει για να προσπαθήσει να "θρέψει" τον δικό του κύκλο της επιταχυνόμενης από το πλήθος καινοτομίας. Προσκάλεσε το πλήθος, άσε το φως να μπει, ανέβασε τον διακόπτη της επιθυμίας. Και το δυσκολότερο κομμάτι σχετικά, είναι μάλλον το φως, γιατί σημαίνει οτι πρέπει να ανοιχτείς, πρέπει να δείξεις τα πράγματά σου στον κόσμο. Με το να αποκαλύπτεις αυτό που θεωρείς ως το πιο κρυφό σου μυστικό ίσως εκατομμύρια ανθρώπων χειραφετηθούν στο να συμβάλλουν στη βελτίωσή του.
Also, the system is self-fueling. It's the crowd that shines the light and fuels the desire, but the light and desire are a lethal one-two combination that attract new people to the crowd. So, this is a model that pretty much any organization could use to try and nurture its own cycle of crowd-accelerated innovation. Invite the crowd, let in the light, dial up the desire. And the hardest part about that is probably the light, because it means you have to open up, you have to show your stuff to the world. It's by giving away what you think is your deepest secret that maybe millions of people are empowered to help improve it.
Και, με μεγάλη χαρά, υπάρχει μια κλάση ανθρώπων που πραγματικά δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το εργαλείο. Η σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου είναι αλλεργική στο φως. Δεν νομίζω ότι πρόκειται να δούμε τρομοκράτες, για παράδειγμα, να δημοσιοποιούν τα σχέδια τους στο Internet λέγοντας στον κόσμο, "Σας παρακαλούμε, μπορείτε να μας βοηθήσετε, ώστε να τα κάνουμε να δουλέψουν αυτή τη φορά?"
And, very happily, there's one class of people who really can't make use of this tool. The dark side of the web is allergic to the light. I don't think we're going to see terrorists, for example, publishing their plans online and saying to the world, "Please, could you help us to actually make them work this time?"
Αλλά μπορείς να δημοσιοποιήσεις τα πράγματά σου στο Internet. Και άν καταφέρεις αυτόν τον τροχό να γυρίσει, τότε..πρόσεχε!
But you can publish your stuff online. And if you can get that wheel to turn, look out.
Στο TED λοιπόν, έχουμε αποκτήσει μια μικρή εμμονή με την ιδέα της ανοικτότητας. Και μάλιστα, ο συνάδελφος μου, Τζουν Κόεν, το αποκαλεί πλέον "ριζοσπαστική ανοικτότητα," γιατί κάθε φορά για μας, αυτό δουλεύει. Ανοίξαμε τις ομιλίες μας στον κόσμο, και ξαφνικά υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπων εκεί έξω που συμβάλουν στην εξάπλωση των ιδεών των ομιλητών, και επομένως κάνουν πιο εύκολο για μας να στρατολογήσουμε και να παρακινήσουμε την επόμενη γενιά ομιλητών. Με το άνοιγμα του προγράμματος μετάφρασης, χιλιάδες ηρωικοί μεταφραστές -- κάποιοι από αυτούς παρακολουθούν online αυτή τη στιγμή, και ευχαριστούμε! -- εχουν μεταφράσει τις ομιλιες μας σε περισσότερες απο 70 γλώσσες, τριπλασιάζοντας έτσι τη θεαματικότητα σε χώρες που δεν μιλούν Αγγλικά. Δίνοντας την μάρκα TEDx, ξαφνικά έχουμε χίλια-και ζωντανά πειράματα στην τέχνη της διάδοσης ιδεών. Και αυτοί οι οργανωτές βλέπουν ο ένας τον άλλο, μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο. Μαθαίνουμε από αυτούς. Παίρνουμε σπουδαίες ομιλίες από αυτούς. Ο τροχός γυρίζει.
So, at TED, we've become a little obsessed with this idea of openness. In fact, my colleague, June Cohen, has taken to calling it "radical openness," because it works for us each time. We opened up our talks to the world, and suddenly there are millions of people out there helping spread our speakers' ideas, and thereby making it easier for us to recruit and motivate the next generation of speakers. By opening up our translation program, thousands of heroic volunteers -- some of them watching online right now, and thank you! -- have translated our talks into more than 70 languages, thereby tripling our viewership in non-English-speaking countries. By giving away our TEDx brand, we suddenly have a thousand-plus live experiments in the art of spreading ideas. And these organizers, they're seeing each other, they're learning from each other. We are learning from them. We're getting great talks back from them. The wheel is turning.
Εντάξει, ας σταθούμε ένα λεπτό. Θέλω να πω, δεν σας λέω κάτι καινούριο λέγοντας ότι η καινοτομία αναδύεται μέσα από ομάδες. Ξέρετε, ακούσαμε αυτή την εβδομάδα οτι αυτή η ρομαντική αντίληψη της μοναχικής ιδιοφυΐας με τη στιγμή του "Εύρηκα" που αλλάζει τον κόσμο είναι παραπλανητική. Ακόμα και αυτός το παραδέχτηκε, και μάλλον κάτι θα ξέρει. Είμαστε κοινωνικό είδος. Εμπνεόμαστε ο ένας από τον άλλον. Επίσης δεν είναι νέο να πεις οτι το Internet έχει επιταχύνει την καινοτομία. Τα τελευταία 15 χρόνια, πανίσχυρες κοινότητες συνδέονται online, και εμπνέονται η μια από την άλλη. Αν δούμε τους προγραμματιστές, ξέρετε, το κίνημα (λογισμικού) ανοικτού κώδικα είναι ένα φανταστικό παράδειγμα επιταχυνόμενης απο το πλήθος καινοτομίας. Αλλά αυτό που είναι κλειδί εδώ είναι, ο λόγος για τον οποίο αυτές οι ομάδες μπορούν να συνδέονται είναι γιατί το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι τύπος που μπορεί εύκολα να μοιραστεί ψηφιακά --- μια εικόνα, ένα μουσικό αρχείο, λογισμικό. Και αυτός είναι ο λόγος που αυτό για το οποίο είμαι ενθουσιασμένος, και αυτό που νομίζω οτι αναφέρεται λιγότερο, είναι η αξιοσημείωτη αύξηση του online βίντεο.
Okay, step back a minute. I mean, it's really not news for me to tell you that innovation emerges out of groups. You know, we've heard that this week -- this romantic notion of the lone genius with the "eureka!" moment that changes the world is misleading. Even he said that, and he would know. We're a social species. We spark off each other. It's also not news to say that the Internet has accelerated innovation. For the past 15 years, powerful communities have been connecting online, sparking off each other. If you take programmers, you know, the whole open-source movement is a fantastic instance of crowd-accelerated innovation. But what's key here is, the reason these groups have been able to connect is because their work output is of the type that can be easily shared digitally -- a picture, a music file, software. And that's why what I'm excited about, and what I think is under-reported, is the significance of the rise of online video.
Αυτή είναι η τεχνολογία που θα επιτρέψει τα ταλέντα του υπόλοιπου κόσμου να μοιράζονται ψηφιακά, εκκινώντας έτσι έναν ολοκαίνουριο κύκλο επιταχυνόμενης από το πλήθος καινοτομίας. Τα λίγα πρώτα χρόνια του διαδικτύου ήταν σχεδόν "ελεύθερα από βίντεο", για τον εξής λόγο: τα αρχεία βίντεο ήταν τεράστια· το διαδίκτυο δεν μπορούσε να τα χειριστεί. Αλλά στα τελευταία 10 χρόνια το εύρος ζώνης εξερράγη στο εκατονταπλάσιο. Ξαφνικά, βρισκόμαστε εδώ. Η ανθρωπότητα παρακολουθεί 80 εκατομμύρια ώρες YouTube καθημερινά. Η Σίσκο μάλιστα εκτιμά ότι, στα επόμενα 4 χρόνια, κάτι περισσότερο από το 90% των διαδικτυακών δεδομένων θα είναι βίντεο. Αν είναι όλα, κουταβάκια, πορνό, και πειρατεία, είμαστε καταδικασμένοι. Δεν πιστεύω οτι θα είναι. Το βίντεο απαιτεί υψηλό εύρος ζώνης για κάποιο λόγο. Στοιβάζει ένα μεγάλο ποσό δεδομένων, και ο εγκέφαλος μας είναι μοναδικά καλωδιωμένος ώστε να το αποκωδικοποιεί.
This is the technology that's going to allow the rest of the world's talents to be shared digitally, thereby launching a whole new cycle of crowd-accelerated innovation. The first few years of the web were pretty much video-free, for this reason: video files are huge; the web couldn't handle them. But in the last 10 years, bandwidth has exploded a hundredfold. Suddenly, here we are. Humanity watches 80 million hours of YouTube every day. Cisco actually estimates that, within four years, more than 90 percent of the web's data will be video. If it's all puppies, porn and piracy, we're doomed. I don't think it will be. Video is high-bandwidth for a reason. It packs a huge amount of data, and our brains are uniquely wired to decode it.
Εδώ, επιτρέψτε μου να σας συστήσω τον Σαμ Χέιμπερ Είναι μονοκυκλιστής. Πριν το YouTube, δεν υπήρχε τρόπος να ανακαλύψει την αληθινή δυναμικότητα του αθλήματος του, γιατί δεν μπορείς να μεταφέρεις αυτά τα πράγματα σε λέξεις, σωστά; Αλλά βλέποντας βίντεο που έχουν "ανεβάσει" ξένοι, ένας κόσμος δυνατοτήτων ανοίγεται για αυτόν. Ξαφνικά, αρχίζει να μιμείται και έπειτα να καινοτομεί. Και μια παγκόσμια κοινότητα μονοκυκλιστών ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον, εμπνέουν ο ένας τον άλλον προς την τελειότητα. Και υπάρχουν χιλάδες άλλων παραδειγμάτων από αυτό να συμβαίνει -- από δεξιότητες που εξελίσσονται λόγω των βίντεο που κυμαίνονται από σωματικές έως καλλιτεχνικές. Και πρέπει να σας πω, ως πρώην εκδότης περιοδικών με θέμα τα χόμπι, οτι το βρίσκω αυτό παράξενα όμορφο. Δηλαδή, υπάρχει πολύ πάθος εδώ σ' αυτή την οθόνη.
Here, let me introduce you to Sam Haber. He's a unicyclist. Before YouTube, there was no way for him to discover his sport's true potential, because you can't communicate this stuff in words, right? But looking at video clips posted by strangers, a world of possibility opens up for him. Suddenly, he starts to emulate and then to innovate. And a global community of unicyclists discover each other online, inspire each other to greatness. And there are thousands of other examples of this happening -- of video-driven evolution of skills, ranging from the physical to the artful. And I have to tell you, as a former publisher of hobbyist magazines, I find this strangely beautiful. I mean, there's a lot of passion right here on this screen.
Αλλά άν οι μηχανές τύπου Rube Goldberg και τα ποιητικά βίντεο δεν ανήκουν ακριβώς στα ενδιαφέροντα σας, σκεφτείτε αυτό. Το Jove είναι ένα website το οποίο ιδρύθηκε για να ενθαρρύνει επιστήμονες να δημοσιοποιούν την αξιολογημένη έρευνά τους σε βίντεο. Υπάρχει ένα πρόβλημα με μια παραδοσιακή επιστημονική δημοσίευση. Μπορεί να πάρει μήνες για έναν επιστήμονα σε άλλο εργαστήριο μέχρι να καταλάβει πως να αντιγράψει τα πειράματα που περιγράφονται στα γραπτά. Εδώ είναι ένας εκνευρισμένος επιστήμονας, ο Μος Πρίτσκερ, ιδρυτής του Jove. Μου είπε οτι ο κόσμος σπαταλάει δισεκατομμύρια δολάρια σε αυτό. Αλλά δείτε αυτό το βίντεο. Δηλαδή, δείτε: αν μπορείς να δείξεις αντί απλά να περιγράφεις, το πρόβλημα λύνεται Επομένως δεν είναι τραβηγμένο να πει κανείς οτι κάποια στιγμή, το διαδικτυακό βίντεο θα επιταχύνει δραματικά την επιστημονική πρόοδο.
But if Rube Goldberg machines and video poetry aren't quite your cup of tea, how about this. Jove is a website that was founded to encourage scientists to publish their peer-reviewed research on video. There's a problem with a traditional scientific paper. It can take months for a scientist in another lab to figure out how to replicate the experiments that are described in print. Here's one such frustrated scientist, Moshe Pritsker, the founder of Jove. He told me that the world is wasting billions of dollars on this. But look at this video. I mean, look: if you can show instead of just describing, that problem goes away. So it's not far-fetched to say that, at some point, online video is going to dramatically accelerate scientific advance.
Ορίστε ένα άλλο παράδειγμα που αγαπάμε πολύ εδώ στο TED, οπού το βίντεο είναι ορισμένες φορές καλύτερο από τα γραπτά -- το να μοιράζεσαι μια ιδέα με άλλους. Γιατί αρέσει στους ανθρώπους να βλέπουν τα TEDTalks; Όλες αυτές οι ιδέες είναι ήδη εκεί έξω σε γραπτά. Και είναι γρηγορότερο να διαβάζεις από το να βλέπεις. Γιατί να μπει κάποιος στον κόπο; Λοιπόν υπάρχει κάποιος που δείχνει και μιλάει. Αλλά αφήνοντας την οθόνη απ' έξω, ακόμα μεταφέρονται πολλά περισσότερα από απλά λέξεις. Και σ'αυτό το μη-λεκτικό κομμάτι, υπάρχει μια μαγεία. Κάπου κρυμμένη στις σωματικές χειρονομίες, το ρυθμό της φωνής, τις εκφράσεις του προσώπου, την επαφή με τα μάτια, το πάθος, την κάπως αμήχανη, βρετανική γλώσσα του σώματος, την αίσθηση του πώς αντιδράει το πλήθος, υπάρχουν εκατοντάδες υποσυνείδητα στοιχεία που δείχνουν πόσο καλά θα καταλάβεις, και εάν έχεις έμπνευση -- φως, αν θέλετε, και επιθυμία. Εκπληκτικά, όλα αυτά μπορούν να μεταφερθούν μόλις σε μερικές τετραγωνικές ίντσες μιας οθόνης.
Here's another example that's close to our hearts at TED, where video is sometimes more powerful than print -- the sharing of an idea. Why do people like watching TEDTalks? All those ideas are already out there in print. It's actually faster to read than to view. Why would someone bother? Well, so, there's some showing as well as telling. But even leaving the screen out of it, there's still a lot more being transferred than just words. And in that non-verbal portion, there's some serious magic. Somewhere hidden in the physical gestures, the vocal cadence, the facial expressions, the eye contact, the passion, the kind of awkward, British body language, the sense of how the audience are reacting, there are hundreds of subconscious clues that go to how well you will understand, and whether you're inspired -- light, if you like, and desire. Incredibly, all of this can be communicated on just a few square inches of a screen.
Η ανάγνωση και η γραφή είναι στην πραγματικότητα σχετικά πρόσφατες εφευρέσεις. Η πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία όμως έχει τελειοποιηθεί από εκατομμύρια χρόνων εξέλιξης. Αυτό το έκανε αυτό το μυστήριο, πανίσχυρο πράγμα που είναι. Κάποιος μιλάει, και υπάρχει απήχηση σε όλα τα μυαλά που λαμβάνουν, ολόκληρη η ομάδα ενεργεί μαζί. Δηλαδή αυτός είναι ο συνεκτικός ιστός του ανθρώπινου "υπεροργανισμού" σε δράση. Καθοδηγεί πιθανότατα τον πολιτισμό μας για χιλιετίες. 500 χρόνια πριν, έπεσε πάνω σε έναν ανταγωνιστή με φονικό πλεονέκτημα. Και βρίσκεται ακριβώς εδώ. Εκτύπωση σε κλίμακα. Οι φιλόδοξοι καινοτόμοι και ηγέτες του κόσμου μπορούσαν τώρα να διαδώσουν τις ιδέες τους ευρέως και πολύ μακριά, και έτσι η τέχνη του ομιλούμενου λόγου λίγο πολύ "μαράθηκε στο αμπέλι." Αλλά τώρα, εν ριπή οφθαλμού, το παιχνίδι άλλαξε και πάλι. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς οτι ότι έκανε ο Γουτεμβέργιος για τη γραφή, το διαδικτυακό βίντεο μπορεί να το κάνει για την επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο. Άρα, αυτό το αρχέγονο μέσο, για το οποίο το μυαλό σας είναι εξαίσια καλωδιομένο ... μόλις έγινε παγκόσμιο.
Reading and writing are actually relatively recent inventions. Face-to-face communication has been fine-tuned by millions of years of evolution. That's what's made it into this mysterious, powerful thing it is. Someone speaks, there's resonance in all these receiving brains, the whole group acts together. I mean, this is the connective tissue of the human superorganism in action. It's probably driven our culture for millennia. 500 years ago, it ran into a competitor with a lethal advantage. It's right here. Print scaled. The world's ambitious innovators and influencers now could get their ideas to spread far and wide, and so the art of the spoken word pretty much withered on the vine. But now, in the blink of an eye, the game has changed again. It's not too much to say that what Gutenberg did for writing, online video can now do for face-to-face communication. So, that primal medium, which your brain is exquisitely wired for ... that just went global.
Αυτό είναι σημαντικό. Ίσως χρειαστεί να ξαναεφεύρουμε μια αρχαία μορφή τέχνης. Θέλω να πω, σήμερα, έναν άνθρωπο που μιλάει μπορούν να τον δουν εκατομμύρια, ρίχνοντας άπλετο φως σε ισχυρές ιδέες, δημιουργώντας έντονη επιθυμία για μάθηση και για να απαντήσουν -- και σε αυτή την περίπτωση, έντονη επιθυμία για γέλιο. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, ταλαντούχοι μαθητές-φοιτητές μπορούν να αποφύγουν οι δυνατότητες και τα όνειρα τους να ξεγραφτούν από κακούς καθηγητές. Μπορούν να κάτσουν μερικά εκατοστά μπροστά από τους καλύτερους του κόσμου.
Now, this is big. We may have to reinvent an ancient art form. I mean, today, one person speaking can be seen by millions, shedding bright light on potent ideas, creating intense desire for learning and to respond -- and in his case, intense desire to laugh. For the first time in human history, talented students don't have to have their potential and their dreams written out of history by lousy teachers. They can sit two feet in front of the world's finest.
Τώρα, το TED έιναι ένα μικρό μόλις κομμάτι αυτού. Θέλω να πω τα πανεπιστήμια του κόσμου αρχίζουν να ανοίγουν τα προγράμματα σπουδών τους. Χιλιάδες άτομα και οργανισμοί μοιράζονται γνώσεις και δεδομένα online. Χιλιάδες ανθρώπων βρίσκουν νέους τρόπους να μαθαίνουν και, φυσικά να απαντούν, ολοκληρώνοντας τον κύκλο. Και επομένως, όπως το εμείς το 'χουμε σκεφτεί, μας έγινε ξεκάθαρο ποιό πρέπει να είναι το επόμενο στάδιο της εξέλιξης του TED. Τα TEDTalks δεν μπορούν να είναι μια μονόδρομη διαδικασία, ένας προς πολλούς. Το μέλλον μας είναι πολλοί προς πολλούς. Κι έτσι, ονειρευόμαστε τρόπους να κάνουμε ευκολότερο για σας, την παγκόσμια κοινότητα TED, το να απαντάτε σε ομιλητές, να συμβάλετε με τις δικές σας ιδέες, ίσως ακόμα και τα δικά σας TEDTalks, και να βοηθήσετε να ρίξετε φως στους καλύτερους απ' οτι βρίσκεται εκεί έξω. Γιατί, αν μπορούμε να αναδύσουμε τους καλύτερους από μια πολύ μεγαλύτερη δεξαμενή, ο τροχός γυρίζει.
Now, TED is just a small part of this. I mean, the world's universities are opening up their curricula. Thousands of individuals and organizations are sharing their knowledge and data online. Thousands of people are figuring out new ways to learn and, crucially, to respond, completing the cycle. And so, as we've thought about this, you know, it's become clear to us what the next stage of TED's evolution has to be. TEDTalks can't be a one-way process, one-to-many. Our future is many-to-many. So, we're dreaming of ways to make it easier for you, the global TED community, to respond to speakers, to contribute your own ideas, maybe even your own TEDTalks, and to help shine a light on the very best of what's out there. Because, if we can bubble up the very best from a vastly larger pool, this wheel turns.
Τώρα, είναι δυνατό να φανταστείτε μια παρόμοια με αυτή διαδικασία, να συμβαίνει συνολικά στην παγκόσμια εκπαίδευση; Εννοώ, πρέπει οπωσδήποτε να είναι αυτή η επίπονη, από πάνω προς τα κάτω διαδικασία; Γιατί όχι ένας αυτοτροφοδοτούμενος κύκλος στον οποίο όλοι μπορούμε να συμμετάσχουμε; Είναι η εποχή της συμμετοχής, σωστά; Τα σχολεία δεν μπορούν να είναι σιλό(δεξαμενές). Δεν μπορούμε να σταματάμε να μαθαίνουμε στα 21. Τι θα γίνει αν, στο ερχόμενο πλήθος των 9 δισεκατομμυρίων ... αν αυτό το πλήθος μπορούσε να μάθει αρκετά ώστε να συμβάλει στο δίκτυο, αντί να το λεηλατεί; Αυτό αλλάζει τα πάντα, έτσι δεν είναι; Θέλω να πω, αυτό θα δημιουργούσε περισσότερους καθηγητές απ' όσους είχαμε ποτέ. Αλλά τα καλά νέα είναι ότι βρίσκονται εκεί έξω. Βρίσκονται μες το πλήθος, και το πλήθος αναβοσβήνει φώτα, και μπορούμε να τους δούμε για πρώτη φορά, όχι σαν μια αδιαφοροποίητη μάζα αγνώστων, άλλα ως άτομα από τα οποία μπορούμε να μάθουμε. Ποιός είναι ο καθηγητής; Εσείς είστε ο καθηγητές. Είστε μέρος του πλήθους που ίσως είναι έτοιμο να λανσάρει τον μεγαλύτερο κύκλο μάθησης στην ανθρώπινη ιστορία, έναν κύκλο ικανό να μας φτάσει όλους σε ένα εξυπνότερο, σοφότερο, πιο όμορφο μέρος.
Now, is it possible to imagine a similar process to this, happening to global education overall? I mean, does it have to be this painful, top-down process? Why not a self-fueling cycle in which we all can participate? It's the participation age, right? Schools can't be silos. We can't stop learning at age 21. What if, in the coming crowd of nine billion ... what if that crowd could learn enough to be net contributors, instead of net plunderers? That changes everything, right? I mean, that would take more teachers than we've ever had. But the good news is they are out there. They're in the crowd, and the crowd is switching on lights, and we can see them for the first time, not as an undifferentiated mass of strangers, but as individuals we can learn from. Who's the teacher? You're the teacher. You're part of the crowd that may be about to launch the biggest learning cycle in human history, a cycle capable of carrying all of us to a smarter, wiser, more beautiful place.
Να μια ομάδα παιδιών σε ένα χωριό στο Πακιστάν εκεί κοντά όπου μεγάλωσα. Μέσα σε 5 χρόνια, καθένα από αυτά τα παιδιά πρόκειται να έχει πρόσβαση σε ένα κινητό με πλήρεις δυνατότητες βίντεο και δυνατότητα να ανεβάζει το βίντεο αυτό στον ιστό. Θέλω να πω, είναι τρελό να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το κορίτσι, εκεί πίσω δεξιά, σε 15 χρόνια, ίσως να μοιράζεται μια ιδέα που να διατηρεί τον κόσμο όμορφο για τα εγγόνια σας; Δεν είναι τρελό· στην πραγματικότητα συμβαίνει αυτή τη στιγμή.
Here's a group of kids in a village in Pakistan near where I grew up. Within five years, each of these kids is going to have access to a cellphone capable of full-on web video and capable of uploading video to the web. I mean, is it crazy to think that this girl, in the back, at the right, in 15 years, might be sharing the idea that keeps the world beautiful for your grandchildren? It's not crazy; it's actually happening right now.
Θέλω να σας συστήσω έναν καλό φίλο του TED που τυχαίνει να ζει στην μεγαλύτερη παραγκούπολη της Αφρικής.
I want to introduce you to a good friend of TED who just happens to live in Africa's biggest shantytown.
(Βίντεο) Κρίστοφερ Μακάου: Γεία σας. Ονομάζομαι Κρίστοφερ Μακάου. Είμαι ένας από τους οργανωτές του TEDxKibera. Υπάρχουν πολλά ωραία πράγματα που συμβαίνουν εδώ στην Kibera. Υπάρχει μια ομάδα "αυτοβοήθειας". Μετέτρεψαν έναν σκουπιδότοπο σε κήπο. Το ίδιο σημείο, ήταν ένα "σημείο εγκληματικότητας" όπου λήστευαν συχνά ανθρώπους. Χρησιμοποίησαν τα ίδια τα σκουπίδια για να σχηματίσουν "πράσινη" κοπριά. Ο ίδιος αυτός σκουπιδότοπος παρέχει τροφή σε περισσότερες από 30 οικογένειες. Έχουμε τη δική μας σχολή κινηματογράφου. Χρησιμοποιούν κάμερες Flip για να καταγράψουν, να επεξεργαστούν, και να κάνουν ρεπορτάζ για το δικό τους το κανάλι, το Kibera TV. Λόγω της έλλειψης γης, χρησιμοποιούμε τα σακιά για να καλλιεργήσουμε λαχανικά, και μπορούμε επίσης να μειώσουμε το κόστος διαβίωσης. Η αλλαγή συμβαίνει όταν βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά. Σήμερα βλέπω την Kibera με διαφορετικό τρόπο. Το μήνυμα μου στο TEDGlobal και σε ολόκληρο τον κόσμο είναι: Η Kibera είναι ένα φυτόριο καινοτομίας και ιδεών.
(Video) Christopher Makau: Hi. My name is Christopher Makau. I'm one of the organizers of TEDxKibera. There are so many good things which are happening right here in Kibera. There's a self-help group. They turned a trash place into a garden. The same spot, it was a crime spot where people were being robbed. They used the same trash to form green manure. The same trash site is feeding more than 30 families. We have our own film school. They are using Flip cameras to record, edit, and reporting to their own channel, Kibera TV. Because of a scarcity of land, we are using the sacks to grow vegetables, and also [we're] able to save on the cost of living. Change happens when we see things in a different way. Today, I see Kibera in a different way. My message to TEDGlobal and the entire world is: Kibera is a hotbed of innovation and ideas.
(χειροκρότημα)
(Applause)
Κρις Άντερσον: Ξέρετε κάτι; Βάζω στοίχημα ότι ο Κρίστοφερ ήταν από πάντα ένας τύπος από τον οποίο εμπνέεσαι. Αυτό που είναι καινούριο --- και τεράστιο --- είναι οτι, για πρώτη φορά, μπορούμε να τον δούμε, και αυτός να δει εμάς Αυτή τη στιγμή, ο Κρίστοφερ και ο Κέβιν και ο Ντένις και ο Ντίκινσον και οι φίλοι τους μας παρακολουθούν, από το Ναϊρόμπι αυτή τη στιγμή. Παιδιά, σήμερα μάθαμε από εσάς. Σας ευχαριστούμε.
CA: You know what? I bet Chris has always been an inspiring guy. What's new -- and it's huge -- is that, for the first time, we get to see him, and he can see us. Right now, Chris and Kevin and Dennis and Dickson and their friends are watching us, in Nairobi, right now. Guys, we've learned from you today. Thank you.
Και ευχαριστώ και εσάς.
And thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)