So I would like to start by telling you about one of my greatest friends, Okoloma Maduewesi. Okoloma lived on my street and looked after me like a big brother. If I liked a boy, I would ask Okoloma's opinion. Okoloma died in the notorious Sosoliso plane crash in Nigeria in December of 2005. Almost exactly seven years ago. Okoloma was a person I could argue with, laugh with and truly talk to. He was also the first person to call me a feminist.
Ik wil beginnen met een verhaal over één van mijn beste vrienden, Okoloma Maduewesi. Okoloma woonde in mijn straat en zorgde voor mij als een soort oudere broer. Als ik een jongen leuk vond, vroeg ik Okoloma wat hij van die jongen vond. Okoloma overleed bij de afschuwelijke Sosoliso Airlines vliegtuigcrash in Nigeria in december 2005. Bijna zeven jaar geleden. Met Okoloma kon ik ruzieën, lachen en echt goed praten. Hij was ook de eerste persoon die me een feminist noemde.
I was about fourteen, we were at his house, arguing. Both of us bristling with half bit knowledge from books that we had read. I don't remember what this particular argument was about, but I remember that as I argued and argued, Okoloma looked at me and said, "You know, you're a feminist." It was not a compliment.
Ik was veertien en we waren bij hem thuis aan het ruzieën. We verweerden ons met halve waarheden die we ooit ergens hadden gelezen. Ik weet niet meer precies waar we boos over waren, maar ik weet nog dat, terwijl ik tekeerging, Okoloma me aankeek en zei: "Wat ben jij een feminist." Dit was geen compliment.
(Laughter)
(Gelach)
I could tell from his tone, the same tone that you would use to say something like, "You're a supporter of terrorism."
Hij zei het op een toon, dezelfde toon waarop je zoiets zou zeggen als: "Jij steunt terrorisme."
(Laughter)
(Gelach)
I did not know exactly what this word "feminist" meant, and I did not want Okoloma to know that I did not know. So I brushed it aside, and I continued to argue. And the first thing I planned to do when I got home was to look up the word "feminist" in the dictionary.
Ik wist niet goed wat een 'feminist' was en ik wilde niet dat Okoloma dat wist. Ik negeerde de opmerking en praatte verder. Ik nam me voor om zodra ik thuiskwam het woord 'feminist' op te zoeken in het woordenboek.
Now fast forward to some years later, I wrote a novel about a man who among other things beats his wife and whose story doesn't end very well. While I was promoting the novel in Nigeria, a journalist, a nice, well-meaning man, told me he wanted to advise me. And for the Nigerians here, I'm sure we're all familiar with how quick our people are to give unsolicited advice. He told me that people were saying that my novel was feminist and his advice to me -- and he was shaking his head sadly as he spoke -- was that I should never call myself a feminist because feminists are women who are unhappy because they cannot find husbands.
Een paar jaar later schreef ik een boek over een man die onder andere zijn vrouw mishandelt en met wie het niet goed afloopt. Tijdens een boekpromotie in Nigeria zei een journalist, een aardige man, dat hij me wat goedbedoeld advies wilde geven. Alle Nigerianen hier zullen waarschijnlijk toegeven dat wij erg goed zijn in het geven van ongevraagd advies. Hij zei dat mensen mijn boek feministisch vonden en hij raadde mij aan -- met een bezorgde uitdrukking -- mezelf nooit een feminist te noemen, want feministen zijn vrouwen die ongelukkig zijn omdat ze geen man kunnen vinden.
(Laughter)
(Gelach)
So I decided to call myself "a happy feminist." Then an academic, a Nigerian woman told me that feminism was not our culture and that feminism wasn't African, and that I was calling myself a feminist because I had been corrupted by "Western books." Which amused me, because a lot of my early readings were decidedly unfeminist. I think I must have read every single Mills & Boon romance published before I was sixteen. And each time I tried to read those books called "the feminist classics," I'd get bored, and I really struggled to finish them. But anyway, since feminism was un-African, I decided that I would now call myself "a happy African feminist." At some point I was a happy African feminist who does not hate men and who likes lip gloss and who wears high heels for herself but not for men.
Ik besloot mezelf een vrolijke feminist te noemen. Toen zei een wetenschapper, een Nigeriaanse vrouw, dat feminisme niet bij ons past, dat het niet Afrikaans is en dat ik mezelf feminist noemde omdat ik verpest was door 'Westerse boeken'. Dat vond ik grappig, want toen ik jong was, las ik boeken die totaal niet feministisch waren. Als tiener heb ik denk ik bijna alle boeken van de bouquetreeks gelezen. Ik vond de zogenaamde 'feministische klassiekers' veel te saai om uit te lezen. Omdat feminisme niet Afrikaans zou zijn, besloot ik mezelf een 'vrolijke, Afrikaanse feminist' te noemen. Op een gegeven moment was ik een vrolijke, Afrikaanse feminist die geen hekel heeft aan mannen, die van lipgloss houdt en die hoge hakken draagt voor zichzelf, niet voor mannen.
(Laughter)
(Gelach)
Of course a lot of this was tongue-in-cheek, but that word feminist is so heavy with baggage, negative baggage. You hate men, you hate bras, you hate African culture, that sort of thing.
En we lachen er nu om, maar het woord feminisme komt met zo veel negatieve associaties. Je haat mannen, je haat bh's, je haat Afrikaanse cultuur, enzovoort.
Now here's a story from my childhood. When I was in primary school, my teacher said at the beginning of term that she would give the class a test and whoever got the highest score would be the class monitor. Now, class monitor was a big deal. If you were a class monitor, you got to write down the names of noisemakers --
Toen ik klein was en op de basisschool zat, zei de lerares aan het begin van het jaar dat we een toets moesten maken en dat degene met het hoogste cijfer klassenoudste zou worden. En dat wilde iedereen. Als klassenoudste mocht je noteren wie de lawaaimakers waren.
(Laughter)
(Gelach)
which was having enough power of its own. But my teacher would also give you a cane to hold in your hand while you walk around and patrol the class for noisemakers. Now, of course you were not actually allowed to use the cane. But it was an exciting prospect for the nine-year-old me. I very much wanted to be the class monitor. And I got the highest score on the test. Then, to my surprise, my teacher said that the monitor had to be a boy. She had forgotten to make that clear earlier because she assumed it was ... obvious.
Dit was op zich al heel wat, maar de lerares gaf je ook nog een stok waarmee je mocht rondlopen, op zoek naar lawaaimakers. Je mocht de stok natuurlijk niet gebruiken, maar als negenjarige vond ik het wel een spannend idee. Ik wilde graag klassenoudste worden. En ik haalde het hoogste cijfer. Toen zei de lerares opeens dat de klassenoudste een jongen moest zijn. Ze was vergeten dit eerder te zeggen, omdat ze dacht dat dat logisch was.
(Laughter)
(Gelach)
A boy had the second highest score on the test, and he would be monitor. Now, what was even more interesting about this is that the boy was a sweet, gentle soul who had no interest in patrolling the class with the cane, while I was full of ambition to do so. But I was female and he was male, and so he became the class monitor. And I've never forgotten that incident.
Het tweede hoogste cijfer was gehaald door een jongen en hij zou klassenoudste worden. Wat dit nog interessanter maakt, is dat het een heel lief jongetje was, die helemaal niet met een stok door het lokaal wilde patrouilleren, terwijl ik dat juist wel heel graag wilde. Maar ik was een meisje en hij was een jongen, dus hij werd klassenoudste. Ik ben dat incident nooit vergeten.
I often make the mistake of thinking that something that is obvious to me is just as obvious to everyone else. Now, take my dear friend Louis for example. Louis is a brilliant, progressive man, and we would have conversations and he would tell me, "I don't know what you mean by things being different or harder for women. Maybe in the past, but not now." And I didn't understand how Louis could not see what seems so self-evident. Then one evening, in Lagos, Louis and I went out with friends. And for people here who are not familiar with Lagos, there's that wonderful Lagos' fixture, the sprinkling of energetic men who hang around outside establishments and very dramatically "help" you park your car. I was impressed with the particular theatrics of the man who found us a parking spot that evening. And so as we were leaving, I decided to leave him a tip. I opened my bag, put my hand inside my bag, brought out my money that I had earned from doing my work, and I gave it to the man. And he, this man who was very grateful and very happy, took the money from me, looked across at Louis and said, "Thank you, sir!"
Ik maak vaak de fout dat ik denk dat wat ik logisch vind, logisch is voor iedereen. Mijn vriend Louis bijvoorbeeld. Louis is slim en vooruitstrevend, maar hij zei vaak dingen als: "Ik snap niet waarom je zegt dat vrouwen het moeilijker hebben. Vroeger misschien, maar nu niet." Ik begreep niet dat Louis niet kon zien wat voor mij zo vanzelfsprekend leek. Op een avond gingen Louis en ik met een paar vrienden uit in Lagos. Als je nog nooit in Lagos bent geweest: het is daar een gewoonte dat mannen bij cafés rondhangen en je heel overdreven 'helpen' met het parkeren van je auto. Ik was onder de indruk van het toneelspel van de man die die avond een parkeerplaats voor ons vond. Aan het eind van de avond besloot ik hem een fooi te geven. Ik opende mijn tas, stak mijn hand in mijn tas, haalde er geld uit dat ik zelf had verdiend en gaf dat aan de man. Die man was erg dankbaar en vrolijk, hij nam het geld van mij aan, keek naar Louis en zei "Bedankt, meneer!"
(Laughter)
(Gelach)
Louis looked at me, surprised, and asked, "Why is he thanking me? I didn't give him the money." Then I saw realization dawn on Louis' face. The man believed that whatever money I had had ultimately come from Louis. Because Louis is a man.
Louis keek mij verbaasd aan en zei: "Waarom bedankt hij mij? Ik heb dat geld niet gegeven." Toen drong het tot hem door. De man dacht dat ik het geld van Louis had gekregen. Want Louis is een man.
Men and women are different. We have different hormones, we have different sexual organs, we have different biological abilities. Women can have babies, men can't. At least not yet.
Mannen en vrouwen zijn anders. We hebben verschillende hormonen en geslachtsdelen, en verschillende biologische vermogens. Vrouwen kunnen baren, mannen niet. Nog niet.
(Laughter)
(Gelach)
Men have testosterone and are in general physically stronger than women. There's slightly more women than men in the world, about 52 percent of the world's population is female. But most of the positions of power and prestige are occupied by men. The late Kenyan Nobel Peace laureate, Wangari Maathai, put it simply and well when she said: "The higher you go, the fewer women there are." In the recent US elections we kept hearing of the Lilly Ledbetter law, and if we go beyond the nicely alliterative name of that law, it was really about a man and a woman doing the same job, being equally qualified, and the man being paid more because he's a man.
Mannen hebben testosteron en zijn over het algemeen sterker dan vrouwen. Er zijn iets meer vrouwen op de wereld dan mannen, ongeveer 52 procent van de wereldbevolking is vrouwelijk. Maar de meeste machtsposities worden door mannen bekleed. Een winnares van de Nobelprijs voor de Vrede, wijlen Wangari Maathai, zei simpelweg: "Hoe hoger je gaat, hoe minder vrouwen er zijn." Tijdens de verkiezingen in Amerika ging het veel over de Lilly Ledbetter wet en als we verder kijken dan de naam van die wet, gaat het over een man en een vrouw die hetzelfde werk doen, dezelfde opleiding hebben, en de man krijgt meer betaald omdat hij een man is.
So in the literal way, men rule the world, and this made sense a thousand years ago because human beings lived then in a world in which physical strength was the most important attribute for survival. The physically stronger person was more likely to lead, and men, in general, are physically stronger. Of course there are many exceptions.
Mannen regeren letterlijk over de wereld en duizend jaar geleden was dit logisch, want mensen leefden in een wereld waarin fysieke kracht belangrijk was om te overleven. De sterkste persoon was meestal de leider en mannen zijn fysiek vaak sterker. Er zijn natuurlijk uitzonderingen.
(Laughter)
(Gelach)
But today we live in a vastly different world. The person more likely to lead is not the physically stronger person; it is the more creative person, the more intelligent person, the more innovative person, and there are no hormones for those attributes. A man is as likely as a woman to be intelligent, to be creative, to be innovative. We have evolved; but it seems to me that our ideas of gender had not evolved.
Maar we leven tegenwoordig in een compleet andere wereld. De leider is niet langer de fysiek sterkste persoon; het zijn de creatievere, intelligentere en innovatievere mensen. En hormonen hebben hier niks mee te maken. Mannen kunnen net zo intelligent, creatief en innovatief zijn als vrouwen. We hebben ons ontwikkeld, maar het lijkt alsof onze ideeën over gender niet zijn veranderd.
Some weeks ago, I walked into a lobby of one of the best Nigerian hotels. I thought about naming the hotel, but I thought I probably shouldn't. And a guard at the entrance stopped me and asked me annoying questions, because their automatic assumption is that a Nigerian female walking into a hotel alone is a sex worker. And by the way, why do these hotels focus on the ostensible supply rather than the demand for sex workers? In Lagos I cannot go alone into many "reputable" bars and clubs. They just don't let you in if you're a woman alone, you have to be accompanied by a man. Each time I walk into a Nigerian restaurant with a man, the waiter greets the man and ignores me. The waiters are products --
Een paar weken geleden liep ik een van de beste hotels van Nigeria in. Ik wilde de naam noemen, maar dat is misschien beter van niet. Een bewaker bij de ingang hield me tegen en stelde irritante vragen, want ze gaan ervan uit dat een Nigeriaanse vrouw die alleen een hotel ingaat een prostituee is. Waarom letten deze hotels eigenlijk meer op het vermeende aanbod dan op de vraag naar prostituees? In Lagos kan ik niet alleen naar een 'fatsoenlijke' bar of club. Je mag als vrouw niet alleen naar binnen, je moet door een man worden begeleid. Als ik met een man naar een Nigeriaans restaurant ga, begroet de kelner altijd de man en negeert hij mij. De kelners zijn het product --
(Laughter)
(Gelach)
At this some women felt like, "Yes! I thought that!" The waiters are products of a society that has taught them that men are more important than women. And I know that waiters don't intend any harm. But it's one thing to know intellectually and quite another to feel it emotionally. Each time they ignore me, I feel invisible. I feel upset. I want to tell them that I am just as human as the man, that I'm just as worthy of acknowledgment. These are little things, but sometimes it's the little things that sting the most.
Sommige vrouwen hier dachten: "Ja! Dat herken ik!". Ze zijn het product van een maatschappij die ze heeft geleerd dat mannen belangrijker zijn dan vrouwen. En ik weet dat de kelners het goed bedoelen. Maar er zit een verschil tussen iets weten en het voelen. Als ik word genegeerd, voel ik me onzichtbaar. Ik word boos. Ik wil ze vertellen dat ik ook een mens ben en dat ik ook mag worden erkend. Dit zijn kleine dingen, maar soms doen de kleine dingen het meeste pijn.
And not long ago, I wrote an article about what it means to be young and female in Lagos, and the printers told me, "It was so angry." Of course it was angry!
Pas geleden schreef ik een artikel over hoe het is om een jonge vrouw te zijn in Lagos en de drukker zei: "Het klinkt zo boos." Natuurlijk klonk het boos!
(Laughter)
(Gelach)
I am angry. Gender as it functions today is a grave injustice. We should all be angry. Anger has a long history of bringing about positive change; but, in addition to being angry, I'm also hopeful. Because I believe deeply in the ability of human beings to make and remake themselves for the better.
Ik ben boos. Het is onrechtvaardig hoe gender tegenwoordig wordt gezien. We zouden allemaal boos moeten zijn. Woede heeft al vaker voor positieve veranderingen gezorgd. Maar, ik ben niet alleen boos, ik heb ook hoop. Ik geloof namelijk dat mensen in staat zijn zichzelf te vormen en te verbeteren.
Gender matters everywhere in the world, but I want to focus on Nigeria and on Africa in general, because it is where I know, and because it is where my heart is. And I would like today to ask that we begin to dream about and plan for a different world, a fairer world, a world of happier men and happier women who are truer to themselves. And this is how to start: we must raise our daughters differently. We must also raise our sons differently. We do a great disservice to boys on how we raise them; we stifle the humanity of boys. We define masculinity in a very narrow way, masculinity becomes this hard, small cage and we put boys inside the cage. We teach boys to be afraid of fear. We teach boys to be afraid of weakness, of vulnerability. We teach them to mask their true selves, because they have to be, in Nigerian speak, "hard man!" In secondary school, a boy and a girl, both of them teenagers, both of them with the same amount of pocket money, would go out and then the boy would be expected always to pay, to prove his masculinity. And yet we wonder why boys are more likely to steal money from their parents.
Gender is overal ter wereld belangrijk, maar ik wil me concentreren op Nigeria en op Afrika in het algemeen, omdat ik het ken en omdat mijn hart daar ligt. Ik wil jullie vandaag vragen te dromen van, en plannen voor, een andere wereld, een eerlijkere wereld. Een wereld waar gelukkigere mannen en gelukkigere vrouwen zichzelf kunnen zijn. En dat begint zo: we moeten onze dochters anders opvoeden. We moeten onze zonen ook anders opvoeden. We bewijzen jongens een slechte dienst met hoe we ze opvoeden; we onderdrukken hun menselijkheid. We geven mannelijkheid een beperkte definitie. Mannelijkheid wordt een kleine kooi waar we jongens instoppen. Jongens leren bang te zijn voor angst. We leren jongens bang te zijn voor zwakte en kwetsbaarheid. We leren ze om zichzelf te verbergen, omdat ze, zoals we in Nigeria zeggen, 'sterke mannen' moeten zijn. Stel je voor, op de middelbare school: een jongen en een meisje, beiden tieners, beiden krijgen evenveel zakgeld, maar als ze uit gaan, moet de jongen betalen, om zijn mannelijkheid te bewijzen. En dan vragen wij ons af waarom jongens vaker geld van hun ouders stelen.
What if both boys and girls were raised not to link masculinity with money? What if the attitude was not "the boy has to pay" but rather "whoever has more should pay?" Now, of course because of that historical advantage, it is mostly men who will have more today, but if we start raising children differently, then in fifty years, in a hundred years, boys will no longer have the pressure of having to prove this masculinity. But by far the worst thing we do to males, by making them feel that they have to be hard, is that we leave them with very fragile egos. The more "hard man" the man feels compelled to be, the weaker his ego is. And then we do a much greater disservice to girls because we raise them to cater to the fragile egos of men. We teach girls to shrink themselves, to make themselves smaller, we say to girls, "You can have ambition, but not too much."
Wat als we zowel jongens als meisjes zouden leren mannelijkheid niet te associëren met geld? Wat als we niet meer zouden zeggen: de jongen moet betalen, maar: degene die meer heeft moet betalen? Door het historisch voordeel zijn het nu vaak de mannen die meer geld hebben. Maar als we kinderen anders gaan opvoeden, dan hoeven over 50 jaar, over 100 jaar, jongens niet langer die druk te voelen zo hun mannelijkheid te moeten bewijzen. Het allerergste wat we mannen aandoen met dat idee van dat ze sterk moeten zijn, is dat ze er hele kwetsbare ego's aan over houden. Hoe meer een man het gevoel heeft dat hij sterk moet zijn, hoe zwakker zijn ego is. Vervolgens bewijzen we meisjes een nog veel slechtere dienst; we leren ze dat ze zich moeten schikken naar de zwakke ego's van mannen. We leren meisjes zichzelf kleiner te maken en we zeggen tegen meisjes: "Je mag best ambities hebben, maar niet te veel."
(Laughter)
(Gelach)
"You should aim to be successful, but not too successful, otherwise you would threaten the man." If you are the breadwinner in your relationship with a man, you have to pretend that you're not, especially in public, otherwise you will emasculate him.
"Je moet proberen om succes te hebben, maar niet te veel, dan bedreig je de man." Als jij de kostwinnaar bent in jouw relatie met een man, moet je doen alsof je dat niet bent, vooral in het openbaar, omdat je hem anders ontmant.
But what if we question the premise itself? Why should a woman's success be a threat to a man? What if we decide to simply dispose of that word, and I don't think there's an English word I dislike more than "emasculation." A Nigerian acquaintance once asked me if I was worried that men would be intimidated by me. I was not worried at all. In fact, it had not occurred to me to be worried because a man who would be intimidated by me is exactly the kind of man I would have no interest in.
Maar wat als we hier vraagtekens bij zetten? Waarom zou het succes van een vrouw bedreigend zijn voor een man? Wat als we besluiten het woord niet meer te gebruiken? Het allerergste Engelse woord dat ik ken is het woord 'ontmanning'. Een Nigeriaanse kennis vroeg me een keer of ik bezorgd was of ik mannen intimeerde. Ik maakte me geen zorgen. Het was niet eens in me opgekomen, want een man die zich door mij geïntimideerd voelt, is precies het soort man waar ik geen interesse in heb.
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
But still I was really struck by this. Because I'm female, I'm expected to aspire to marriage; I'm expected to make my life choices always keeping in mind that marriage is the most important. A marriage can be a good thing; it can be a source of joy and love and mutual support. But why do we teach girls to aspire to marriage and we don't teach boys the same?
Maar ik bleef hier aan denken. Omdat ik een vrouw ben, wordt er verwacht dat ik wil trouwen; ik moet bij het maken van mijn keuzes in gedachten houden dat een huwelijk het belangrijkst is. Een huwelijk kan goed zijn: het kan een bron van vreugde, liefde en wederzijdse steun zijn. Maar waarom moeten meisjes naar een huwelijk streven en leren we jongens niet hetzelfde?
I know a woman who decided to sell her house because she didn't want to intimidate a man who might marry her. I know an unmarried woman in Nigeria who, when she goes to conferences, wears a wedding ring because according to her, she wants the other participants in the conference to "give her respect." I know young women who are under so much pressure from family, from friends, even from work to get married, and they're pushed to make terrible choices. A woman at a certain age who is unmarried, our society teaches her to see it as a deep, personal failure. And a man at a certain age who is unmarried, we just think he hasn't come around to making his pick.
Ik ken een vrouw die haar huis heeft verkocht, omdat ze potentiële huwelijkskandidaten niet wilde afschrikken. Ik ken een ongetrouwde vrouw in Nigeria die als ze naar conferenties gaat een trouwring draagt, omdat, zoals zij zegt, ze wil dat de andere deelnemers haar 'respecteren'. Ik ken jonge vrouwen die onder druk worden gezet door familie, vrienden en werk, om te trouwen, ze worden gestimuleerd om slechte keuzes maken. Dat een vrouw op zekere leeftijd nog ongehuwd is, wordt in onze maatschappij gezien als een sterk, persoonlijk falen. Als een man op een bepaalde leeftijd nog niet is getrouwd, heeft hij daar simpelweg nog geen tijd voor gehad.
(Laughter)
(Gelach)
It's easy for us to say, "Oh, but women can just say no to all of this." But the reality is more difficult and more complex. We're all social beings. We internalize ideas from our socialization. Even the language we use in talking about marriage and relationships illustrates this. The language of marriage is often the language of ownership rather than the language of partnership. We use the word "respect" to mean something a woman shows a man but often not something a man shows a woman.
Het is simpel voor ons te zeggen dat vrouwen hier tegenin kunnen gaan, maar de realiteit is niet zo eenvoudig. We zijn sociale wezens. We maken ons de ideeën van onze socialisatie eigen. Zelfs de taal die we gebruiken om over huwelijk en relaties te praten, laat dit zien. De taal van het huwelijk is de taal van eigendom en niet de taal van een partnerschap. We gebruiken het woord 'respect' voor iets wat een vrouw aan de man toont, bijna nooit voor wat een man een vrouw toont.
Both men and women in Nigeria will say -- this is an expression I'm very amused by -- "I did it for peace in my marriage." Now, when men say it, it is usually about something that they should not be doing anyway.
Zowel mannen als vrouwen in Nigeria zeggen -- het is een uitdrukking die ik erg amusant vind -- "Ik deed het om de vrede thuis te bewaren." Als mannen dit zeggen, gaat het vaak over iets dat ze toch al niet zouden moeten doen.
(Laughter)
(Gelach)
Sometimes they say it to their friends, it's something to say to their friends in a kind of fondly exasperated way, you know, something that ultimately proves how masculine they are, how needed, how loved. "Oh, my wife said I can't go to the club every night, so for peace in my marriage, I do it only on weekends."
Soms zeggen ze het tegen hun vrienden, het is iets om op een liefhebbende, geïrriteerde toon te zeggen. Iets wat uiteindelijk bewijst hoe mannelijk ze zijn, hoe nodig en hoe geliefd. "Oh, mijn vrouw wil niet dat ik elke avond uit ga, dus om de vrede te bewaren, ga ik alleen in het weekend."
(Laughter)
(Gelach)
Now, when a woman says, "I did it for peace in my marriage," she's usually talking about giving up a job, a dream, a career. We teach females that in relationships, compromise is what women do. We raise girls to see each other as competitors -- not for jobs or for accomplishments, which I think can be a good thing, but for attention of men. We teach girls that they cannot be sexual beings in the way that boys are. If we have sons, we don't mind knowing about our sons' girlfriends. But our daughters' boyfriends? God forbid.
Als een vrouw zegt dat ze iets doet om de vrede in haar huwelijk te bewaren, betekent het meestal dat ze is gestopt met een baan, een droom of een carrière. We leren vrouwen dat we in relaties moeten geven en nemen. We leren meisjes elkaar te zien als concurrentie -- niet voor een baan of prestaties, wat niet zo erg zou zijn, maar voor de aandacht van mannen. We leren meisjes dat ze niet seksueel kunnen zijn, op dezelfde manier als jongens. Als we een zoon hebben, horen we graag over zijn vriendin. Maar het vriendje van onze dochter? Echt niet!
(Laughter)
(Gelach)
But of course when the time is right, we expect those girls to bring back the perfect man to be their husbands. We police girls, we praise girls for virginity, but we don't praise boys for virginity, and it's always made me wonder how exactly this is supposed to work out because ...
Maar op een gegeven moment verwachten we natuurlijk dat die meisjes de perfecte man vinden om mee te trouwen. We controleren meisjes en prijzen ze om hun maagdelijkheid, we prijzen jongens niet om maagdelijkheid en ik heb nooit goed begrepen hoe dit dan precies werkt, want --
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
I mean, the loss of virginity is usually a process that involves ...
Het verlies van je maagdelijkheid is meestal een proces waarbij --
Recently a young woman was gang raped in a university in Nigeria, I think some of us know about that. And the response of many young Nigerians, both male and female, was something along the lines of this: "Yes, rape is wrong. But what is a girl doing in a room with four boys?" Now, if we can forget the horrible inhumanity of that response, these Nigerians have been raised to think of women as inherently guilty, and they have been raised to expect so little of men that the idea of men as savage beings without any control is somehow acceptable. We teach girls shame. "Close your legs." "Cover yourself." We make them feel as though by being born female they're already guilty of something. And so, girls grow up to be women who cannot see they have desire. They grow up to be women who silence themselves. They grow up to be women who cannot say what they truly think, and they grow up -- and this is the worst thing we did to girls -- they grow up to be women who have turned pretense into an art form.
Onlangs was er een groepsverkrachting op een universiteit in Nigeria. Misschien heb je dit al gehoord. De reactie van veel jonge Nigerianen, zowel mannen als vrouwen, leek hier op: "Ja, verkrachting is fout. Maar wat doet een meisje in een kamer met vier jongens?" Als we niet naar de wreedheid van deze reactie kijken, merk je dat deze Nigerianen is geleerd dat ze vrouwen de schuld moeten geven. Ze hebben geleerd zo weinig van mannen te verwachten dat het idee dat mannen woestelingen zonder enige zelfbeheersing zijn, wordt geaccepteerd. We leren meisjes om zich te schamen. "Sluit je benen." "Bedek jezelf." Alsof ze, door als meisje ter wereld te komen, al ergens schuldig aan zijn. En deze meisjes worden vrouwen die niet zien dat zij verlangens hebben. Ze worden vrouwen die hun mond houden. Ze worden vrouwen die niet durven te zeggen wat ze vinden en ze worden vrouwen -- en dit is het ergste wat we meisjes aandoen -- ze worden vrouwen die ongelooflijk goed kunnen doen alsof.
(Applause)
(Applaus)
I know a woman who hates domestic work, she just hates it, but she pretends that she likes it, because she's been taught that to be "good wife material" she has to be -- to use that Nigerian word -- very "homely." And then she got married, and after a while her husband's family began to complain that she had changed.
Ik ken een vrouw die een hekel heeft aan huishoudelijk werk. Ze haat het, maar ze doet alsof ze het leuk vindt, omdat ze heeft geleerd dat als ze een 'goede vrouw' wil zijn, ze, om een Nigeriaans woord te gebruiken, 'huiselijk' moet zijn. En toen ging ze trouwen en na een tijdje begon haar schoonfamilie te klagen dat ze was veranderd.
(Laughter)
(Gelach)
Actually, she had not changed, she just got tired of pretending.
Ze was niet echt veranderd, ze deed gewoon niet langer alsof.
The problem with gender, is that it prescribes how we should be rather than recognizing how we are.
Het probleem met gender is dat het voorschrijft hoe we ons moeten gedragen in plaats van te herkennen hoe we zijn.
Now imagine how much happier we would be, how much freer to be our true individual selves, if we didn't have the weight of gender expectations. Boys and girls are undeniably different biologically, but socialization exaggerates the differences and then it becomes a self-fulfilling process. Now, take cooking for example. Today women in general are more likely to do the housework than men, the cooking and cleaning. But why is that? Is it because women are born with a cooking gene?
Stel je eens voor hoeveel gelukkiger we zouden zijn, hoe we onszelf zouden kunnen zijn, als we niet aan dit soort verwachtingen hoefden te voldoen. Het is onbetwistbaar dat jongens en meisjes verschillen, biologisch, maar de maatschappij overdrijft deze verschillen en verandert ze in een zichzelf-waarmakend proces. Laten we bijvoorbeeld naar koken kijken. Vrouwen doen over het algemeen meer werk in het huishouden dan mannen. Ze koken en maken schoon. Maar waarom? Worden vrouwen geboren met een speciaal kookgen?
(Laughter)
(Gelach)
Or because over years they have been socialized to see cooking as their role? Actually, I was going to say that maybe women are born with a cooking gene, until I remember that the majority of the famous cooks in the world, whom we give the fancy title of "chefs," are men.
Of heeft de maatschappij ze geleerd dat koken bij hun taken hoort? Ik wilde eerst zeggen dat vrouwen inderdaad met een kookgen zijn geboren, maar toen herinnerde ik me dat de meerderheid van beroemde koks, die we zo verheven 'chef' noemen, mannen zijn.
I used to look up to my grandmother who was a brilliant, brilliant woman, and wonder how she would have been if she had the same opportunities as men when she was growing up.
Ik keek altijd op naar mijn oma, een ongelooflijk briljante vrouw, en ik vraag me af hoe ze was geweest als ze dezelfde kansen had gekregen als mannen, toen ze opgroeide.
Now today, there are many more opportunities for women than there were during my grandmother's time because of changes in policy, changes in law, all of which are very important. But what matters even more is our attitude, our mindset, what we believe and what we value about gender. What if in raising children we focus on ability instead of gender? What if in raising children we focus on interest instead of gender?
Tegenwoordig hebben vrouwen veel meer mogelijkheden dan toen mijn grootmoeder opgroeide, dankzij beleidsveranderingen en veranderde wetten, die allemaal erg belangrijk zijn. Maar nog veel belangrijker is onze houding en denkrichting, onze normen en waarden met betrekking tot gender. Wat als we onze kinderen zouden opvoeden met de nadruk op vaardigheden in plaats van op geslacht? Wat als we meer aandacht zouden besteden aan de interesses van het kind?
I know a family who have a son and a daughter, both of whom are brilliant at school, who are wonderful, lovely children. When the boy is hungry, the parents say to the girl, "Go and cook Indomie noodles for your brother."
Ik ken een familie met een zoon en dochter, die het allebei goed doen op school, allebei lieve kinderen. Als de zoon honger heeft, zeggen de ouders het meisje: "Kook even wat noedels voor je broer."
(Laughter)
(Gelach)
Now, the daughter doesn't particularly like to cook Indomie noodles, but she's a girl, and so she has to. Now, what if the parents, from the beginning, taught both the boy and the girl to cook Indomie? Cooking, by the way, is a very useful skill for boys to have. I've never thought it made sense to leave such a crucial thing, the ability to nourish oneself --
De dochter vindt het niet echt leuk om Indomie noedels te koken, maar ze is een meisje, dus het is haar taak. Wat als deze ouders vanaf het begin beide kinderen hadden geleerd hoe ze noedels klaarmaken? Het is trouwens erg handig als jongens ook kunnen koken. Ik heb het nooit slim gevonden om zoiets belangrijks als het vermogen om jezelf te voeden...
(Laughter)
(Gelach)
in the hands of others.
aan anderen over te laten.
(Applause)
(Applaus)
I know a woman who has the same degree and the same job as her husband. When they get back from work, she does most of the housework, which I think is true for many marriages. But what struck me about them was that whenever her husband changed the baby's diaper, she said "thank you" to him. Now, what if she saw this as perfectly normal and natural that he should, in fact, care for his child?
Ik ken een vrouw met dezelfde opleiding en dezelfde baan als haar man. Als ze na het werk thuiskomen, doet zij bijna al het werk. Dit is in de meeste huwelijken zo, maar wat mij opviel, is dat telkens als hij de baby had verschoond, zij hem daarvoor bedankte. Wat als zij het heel normaal vond dat hij voor zijn eigen kind zorgde?
(Laughter)
(Gelach)
I'm trying to unlearn many of the lessons of gender that I internalized when I was growing up. But I sometimes still feel very vulnerable in the face of gender expectations. The first time I taught a writing class in graduate school, I was worried. I wasn't worried about the material I would teach because I was well-prepared, and I was going to teach what I enjoy teaching. Instead, I was worried about what to wear. I wanted to be taken seriously. I knew that because I was female I will automatically have to prove my worth. And I was worried that if I looked too feminine, I would not be taken seriously. I really wanted to wear my shiny lip gloss and my girly skirt, but I decided not to. Instead, I wore a very serious, very manly and very ugly suit.
Ik probeer af te leren wat ik vroeger over gender heb meegekregen. Maar ik blijf gevoelig voor verwachtingen op basis van mijn geslacht. De eerste keer dat ik lesgaf op een hogeschool, maakte ik me zorgen. Ik maakte me geen zorgen over het vak zelf, want ik was goed voorbereid en ik vond het een interessant vak. Ik maakte me zorgen om mijn kleding. Ik wilde serieus worden genomen. Als vrouw zijnde wist ik dat ik me zou moeten bewijzen. En als ik er te vrouwelijk uitzag, zouden ze me misschien niet serieus nemen. Ik wilde mijn glimmende lipgloss en vrouwelijke rok dragen, maar besloot dat niet te doen. In plaats daarvan droeg ik een streng, mannelijk en lelijk pak.
(Laughter)
(Gelach)
Because the sad truth is that when it comes to appearance we start off with men as the standard, as the norm. If a man is getting ready for a business meeting, he doesn't worry about looking too masculine and therefore not being taken for granted. If a woman has to get ready for business meeting, she has to worry about looking too feminine and what it says and whether or not she will be taken seriously.
Want helaas, als het gaat om ons uiterlijk, nemen we de man als norm. Als een man zich klaarmaakt voor een vergadering, vraagt hij zich niet af of hij te mannelijk lijkt en daarom niet zal meetellen. Als een vrouw zich klaarmaakt voor een vergadering, moet zij wel opletten dat ze er niet te vrouwelijk uitziet en wat dat tot gevolg heeft, of ze serieus zal worden genomen.
I wish I had not worn that ugly suit that day. I've actually banished it from my closet, by the way. Had I then the confidence that I have now to be myself, my students would have benefited even more from my teaching, because I would have been more comfortable and more fully and more truly myself. I have chosen to no longer be apologetic for my femaleness and for my femininity.
Ik wou dat ik dat pak nooit had gedragen. Ik heb het ondertussen ook weggegooid. Als ik toen het zelfvertrouwen had gehad om mezelf te zijn, dan hadden mijn studenten nog veel meer van mij kunnen leren, want ik zou meer op mijn gemak zijn geweest en zou meer mezelf zijn geweest. Ik verontschuldig me niet langer voor het feit dat ik een vrouw ben en voor mijn vrouwelijkheid.
(Applause)
(Applaus)
And I want to be respected in all of my femaleness because I deserve to be. Gender is not an easy conversation to have. For both men and women, to bring up gender is sometimes to encounter almost immediate resistance. I can imagine some people here are actually thinking, "Women too do sef." Some of the men here might be thinking, "OK, all of this is interesting, but I don't think like that." And that is part of the problem.
En ik wil als vrouw worden gerespecteerd, omdat ik dat verdien. Het is niet gemakkelijk om over gender te praten. Bij zowel mannen als vrouwen, brengt het woord gender onmiddelijke weerstand op. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen hier nu denken: vrouwen kunnen ook losbandig zijn. Sommige mannen hier denken misschien: Dit klinkt wel interessant, maar zo denk ik niet. En dat is een deel van het probleem.
That many men do not actively think about gender or notice gender is part of the problem of gender. That many men, say, like my friend Louis, that everything is fine now. And that many men do nothing to change it. If you are a man and you walk into a restaurant with a woman and the waiter greets only you, does it occur to you to ask the waiter, "Why haven't you greeted her?" Because gender can be --
Het feit dat mannen niet actief over gender nadenken of het opmerken, is een deel van het probleem. Veel mannen, zoals mijn vriend Louis, denken dat alles nu goed is. En veel mannen doen niks om dit te veranderen. Als jij als man een restaurant inloopt met een vrouw en de kelner begroet alleen jou, vraag je de kelner dan wel eens: "Waarom begroet je haar niet?" Want gender kan --
(Laughter)
(Gelach)
Actually, we may repose part of a longer version of this talk. So, because gender can be a very uncomfortable conversation to have, there are very easy ways to close it, to close the conversation. So some people will bring up evolutionary biology and apes, how, you know, female apes bow down to male apes and that sort of thing. But the point is we're not apes.
Misschien moeten we een deel van deze talk maar schrappen. Omdat het ongemakkelijk kan zijn om over gender te praten, zijn er allerlei manieren om eronder uit te komen. Sommige mensen beginnen over evolutionaire biologie en apen, en hoe vrouwelijke apen buigen voor de mannelijke apen en dat soort dingen. Maar wij zijn geen apen.
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
Apes also live on trees and have earthworms for breakfast, and we don't. Some people will say, "Well, poor men also have a hard time." And this is true. But that is not what this --
Apen wonen in bomen en eten aardwormen als ontbijt, en wij doen dat niet. Sommige mensen zeggen dat arme mannen het ook moeilijk hebben. En dat klopt. Maar dat is niet wat --
(Laughter)
(Gelach)
But this is not what this conversation is about. Gender and class are different forms of oppression. I actually learned quite a bit about systems of oppression and how they can be blind to one another by talking to black men.
Daar hebben we het nu niet over. Gender en rang zijn verschillende vormen van onderdrukking. Ik heb veel geleerd over verschillende vormen van onderdrukking, en hoe ze vaak niet worden erkend, door met zwarte mannen te praten.
I was once talking to a black man about gender and he said to me, "Why do you have to say 'my experience as a woman'? Why can't it be 'your experience as a human being'?" Now, this was the same man who would often talk about his experience as a black man.
Ik sprak een keer met een zwarte man over gender en hij vroeg aan mij: "Waarom heb je het altijd over 'mijn ervaring als een vrouw'? Waarom kan je niet zeggen 'mijn ervaring als een mens'?" Dit was dezelfde man die het vaak had over zijn ervaring als een zwarte man.
Gender matters. Men and women experience the world differently. Gender colors the way we experience the world. But we can change that.
Gender is belangrijk. Mannen en vrouwen ervaren de wereld anders. Gender bepaalt de manier waarop wij de wereld ervaren. Maar we kunnen dat veranderen.
Some people will say, "Oh, but women have the real power, bottom power." And for non-Nigerians, bottom power is an expression which I suppose means something like a woman who uses her sexuality to get favors from men. But bottom power is not power at all. Bottom power means that a woman simply has a good root to tap into, from time to time -- somebody else's power. And then, of course, we have to wonder what happens when that somebody else is in a bad mood, or sick or impotent.
Sommige mensen zeggen: "Maar vrouwen zijn eigenlijk echt de baas, zij hebben 'bottom power'." Voor wie niet uit Nigeria komt, 'bottom power' betekent zoiets als dat een vrouw haar seksualiteit gebruikt om dingen gedaan te krijgen. Maar 'bottom power' is helemaal geen macht. 'Bottom power' betekent dat een vrouw een goede bron heeft om af en toe gebruik van te maken -- de macht van iemand anders. En dan moeten we ons afvragen wat er gebeurt als de ander in een slechte bui is, of ziek, of impotent.
(Laughter)
(Gelach)
Some people will say that a woman being subordinate to a man is our culture. But culture is constantly changing. I have beautiful twin nieces who are fifteen and live in Lagos. If they had been born a hundred years ago they would have been taken away and killed. Because it was our culture, it was our culture to kill twins.
Volgens sommige mensen is het onze cultuur dat vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen. Maar cultuur verandert constant. Ik heb twee prachtige nichtjes van 15 die in Lagos wonen. Als ze honderd jaar geleden waren geboren, zouden ze zijn vermoord. Omdat het bij onze cultuur hoorde om tweelingen te vermoorden.
So what is the point of culture? I mean there's the decorative, the dancing ... but also, culture really is about preservation and continuity of a people. In my family, I am the child who is most interested in the story of who we are, in our traditions, in the knowledge about ancestral lands. My brothers are not as interested as I am. But I cannot participate, I cannot go to umunna meetings, I cannot have a say. Because I'm female. Culture does not make people, people make culture. So if it is in fact true --
Dus wat voor nut heeft cultuur? Het is natuurlijk decoratief, met dansen -- Maar cultuur gaat vooral over het behoud en de samenhang van een groep mensen. In mijn familie ben ik het meest geïnteresseerd in wie we zijn, wat onze tradities zijn, in kennis over ancestrale landen. Mijn broers hebben hier minder interesse in. Maar ik kan niet meedoen. Ik mag niet naar onze stamvergadering. Ik mag mijn mening niet geven. Omdat ik een vrouw ben. Cultuur bepaalt niet het gedrag van mensen. Het gedrag bepaalt de cultuur. Als het dus waar is --
(Applause)
(Applaus)
So if it is in fact true that the full humanity of women is not our culture, then we must make it our culture.
Als het dus waar is dat de menselijkheid van vrouwen niet bij onze cultuur past, moeten we het onze cultuur maken.
I think very often of my dear friend, Okoloma Maduewesi. May he and all the others who passed away in that Sosoliso crash continue to rest in peace. He will always be remembered by those of us who loved him. And he was right that day many years ago when he called me a feminist.
Ik denk nog vaak aan mijn goede vriend, Okoloma Maduewesi. Ik hoop dat hij en alle anderen die in de Sosoliso-crash stierven, in vrede rusten. Zijn familie en vrienden zullen altijd aan hem blijven denken. En hij had gelijk, die dag, toen hij me een feminist noemde.
I am a feminist. And when I looked up the word in the dictionary that day, this is what it said: "Feminist: a person who believes in the social, political and economic equality of the sexes." My great grandmother, from the stories I've heard, was a feminist. She ran away from the house of the man she did not want to marry and ended up marrying the man of her choice. She refused, she protested, she spoke up whenever she felt she was being deprived of access, of land, that sort of thing.
Ik ben een feminist. En toen ik het woord opzocht in het woordenboek die dag, stond er het volgende: "Feminist: iemand die in de sociale, politieke en economische gelijkheid van geslachten gelooft." Mijn overgrootmoeder, zo heb ik gehoord, was een feminist. Ze liep weg van het huis van de man waar ze niet mee wilde trouwen en trouwde uiteindelijk met de man waar ze van hield. Ze weigerde, protesteerde, liet van zich horen zodra ze dacht dat ze werd beroofd van toegang, eigendom en dergelijke.
My great grandmother did not know that word "feminist," but it doesn't mean that she wasn't one. More of us should reclaim that word. My own definition of feminist is: "A feminist is a man or a woman who says --
Mijn overgrootmoeder kende het woord 'feminist' niet, maar dat was ze wel. We moeten dit woord terugwinnen. Mijn eigen definitie van een feminist is: een feminist is een man of vrouw die zegt --
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
A feminist is a man or a woman who says, "Yes, there's a problem with gender as it is today, and we must fix it. We must do better." The best feminist I know is my brother Kene. He's also a kind, good-looking, lovely man, and he's very masculine.
Een feminist is een man of vrouw die zegt: "Gender zoals we het nu zien is problematisch, we moeten er iets aan doen, het moet beter." De beste feminist die ik ken, is mijn broer Kene. Hij is ook een aardige, knappe en lieve man, en hij is ook erg mannelijk.
Thank you.
Dankjewel.
(Applause)
(Applaus)