Βρίσκομαι εδώ όχι μόνο για να σας πω την ιστορία μου, αλλά και τις ιστορίες σπουδαίων γυναικών που γνώρισα στην Ινδία. Συνεχίζουν να με εμπνέουν, να με διδάσκουν, να με οδηγούν στο ταξίδι μου στη ζωή. Πρόκειται για απίστευτες γυναίκες. Δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να πάνε σε σχολείο. Δεν απέκτησαν πτυχία. Δεν πήγαν ταξίδια, ούτε είχαν αναγνώριση. Συνηθισμένες γυναίκες που έκαναν αξιοσημείωτα πράγματα με μεγάλο κουράγιο, σοφία και ταπεινότητα. Αυτές είναι οι δασκάλες μου.
I'm here to tell you not just my story but stories of exceptional women from India whom I've met. They continue to inspire me, teach me, guide me in my journey of my life. These are incredible women. They never had an opportunity to go to school, they had no degrees, no travel, no exposure. Ordinary women who did extraordinary things with the greatest of their courage, wisdom and humility. These are my teachers.
Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, δουλεύω, διαμένω και ζω στην Ινδία και εργάζομαι με γυναίκες στην ύπαιθρο της Ινδίας. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Μουμπάι. Ενώ βρισκόμουν στο πανεπιστήμιο, γνώρισα τον Τζαϊαπρακάς Ναράιαν, γνωστό ηγέτη του Γκάντι, ο οποίος ενέπνευσε τη νεολαία να δουλέψει στην επαρχιακή Ινδία. Πήγα στα χωριά, για να δουλέψω στην επαρχιακή Ινδία. Ήμουν μέρος στο κίνημα για τα δικαιώματα της γης, στο κίνημα των αγροτών και στο κίνημα των γυναικών. Παρομοίως, κατέληξα σε ένα πολύ μικρό χωριό, ερωτεύτηκα έναν νεαρό, όμορφο, δυναμικό επικεφαλής αγρότη, ο οποίος δεν ήταν πολύ μορφωμένος, αλλά μπορούσε να παρακινήσει το πλήθος. Μέσα στο πάθος της νιότης, τον παντρεύτηκα κι άφησα το Μουμπάι. Πήγα σε ένα μικρό χωριό χωρίς τρεχούμενο νερό και χωρίς τουαλέτα. Ειλικρινά, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου τρομοκρατήθηκαν.
For the last three decades, I've been working, staying and living in India and working with women in rural India. I was born and brought up in Mumbai. When I was in college, I met Jayaprakash Narayan, famous Gandhian leader who inspired youth to work in rural India. I went into the villages to work in rural India. I was part of land rights movement, farmers' movement and women's movement. On the same line, I ended up in a very small village, fell in love with a young, handsome, dynamic young farmer-leader who was not very educated, but he could pull the crowd. And so in the passion of youth, I married him and left Mumbai, and went to a small village which did not have running water and no toilet. Honestly, my family and friends were horrified.
(Γέλια)
(Laughter)
Ζούσα με την οικογένειά μου, με τα τρία μου παιδιά, στο χωριό και, κάποια μέρα, έπειτα από μερικά χρόνια, με πλησίασε μια γυναίκα που λεγόταν Κάνταμπαϊ. Η Κάνταμπαϊ είπε, «Θέλω να ανοίξω έναν λογαριασμό καταθέσεων. Θέλω να αποταμιεύσω». Ρώτησα την Κάνταμπαϊ: «Εργάζεσαι ως σιδηρουργός. Έχεις αρκετά χρήματα να αποταμιεύσεις; Μένεις στον δρόμο. Μπορείς να αποταμιεύσεις;» Η Κάνταμπαϊ επέμεινε. Μου είπε, «Θέλω να αποταμιεύσω, για να αγοράσω ένα πλαστικό κάλυμμα προτού καταφτάσουν οι μουσώνες. Θέλω να σώσω την οικογένειά μου από τη βροχή». Πήγα μαζί με την Κάνταμπαϊ στην τράπεζα. Η Κάνταμπαϊ ήθελε να αποταμιεύσει δέκα ρουπίες την ημέρα -- λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά. Ο διευθυντής της τράπεζας αρνήθηκε να ανοίξει λογαριασμό για την Κάνταμπαϊ. Υποστήριξε ότι το ποσό της Κάνταμπαϊ ήταν υπερβολικά μικρό και δεν άξιζε τον χρόνο του. Η Κάνταμπαϊ δεν ζητούσε δάνειο από την τράπεζα. Δεν ζητούσε κάποια επιδότηση ή επιχορήγηση από την κυβέρνηση. Αυτό που ζητούσε ήταν ένα ασφαλές μέρος να αποταμιεύσει τα κερδισμένα με μόχθο λεφτά. Ήταν δικαίωμά της. Και πήγα -- και είπα ότι, αν οι τράπεζες δεν ανοίγουν λογαριασμό για την Κάνταμπαϊ, γιατί να μην ανοίξω την τράπεζα που θα δίνει ευκαιρίες σε γυναίκες, όπως η Κάνταμπαϊ, να αποταμιεύσουν; Έκανα αίτηση για τραπεζική άδεια στην Κεντρική Τράπεζα της Ινδίας.
I was staying with my family, with my three children in the village, and one day, a few years later one day, a woman called Kantabai came to me. Kantabai said, "I want to open a saving account. I want to save." I asked Kantabai: "You are doing business of blacksmith. Do you have enough money to save? You are staying on the street. Can you save?" Kantabai was insistent. She said, "I want to save because I want to buy a plastic sheet before the monsoons arrive. I want to save my family from rain." I went with Kantabai to the bank. Kantabai wanted to save 10 rupees a day -- less than 15 cents. Bank manager refused to open the account of Kantabai. He said Kantabai's amount is too small and it's not worth his time. Kantabai was not asking any loan from the bank. She was not asking any subsidy or grant from the government. What she was asking was to have a safe place to save her hard-earned money. And that was her right. And I went -- I said if banks are not opening the account of Kantabai, why not start the bank which will give an opportunity for women like Kantabai to save? And I applied for the banking license to Reserve Bank of India.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Δεν ήταν εύκολο εγχείρημα. Η άδειά μας απορρίφθηκε --
No, it was not an easy task. Our license was rejected --
(Γέλια)
(Laughter)
λόγω του ότι -- η Κεντρική Τράπεζα υποστήριξε ότι δεν μπορεί να εκδώσει άδεια σε μια τράπεζα που προωθεί μέλη χωρίς μόρφωση. Είχα τρομοκρατηθεί. Έκλαιγα. Όταν γύρισα σπίτι, έκλαιγα συνεχώς. Είπα στην Κάνταμπαϊ και στις άλλες γυναίκες ότι δεν μπορούμε να πάρουμε άδεια, επειδή οι γυναίκες μας είναι αγράμματες. Οι γυναίκες μας είπαν, «Σταμάτα να κλαις. Θα μάθουμε να διαβάζουμε και να γράφουμε και θα κάνουμε ξανά αίτηση, σιγά το πράμα».
on the grounds -- Reserve Bank said that we cannot issue a license to the bank whose promoting members who are nonliterate. I was terrified. I was crying. And by coming back home, I was continuously crying. I told Kantabai and other women that we couldn't get the license because our women are nonliterate. Our women said, "Stop crying. We will learn to read and write and apply again, so what?"
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ξεκινήσαμε μαθήματα γραφής και ανάγνωσης. Κάθε μέρα έρχονταν οι γυναίκες μας. Ήταν τόσο αποφασισμένες που, μετά από μια ολόκληρη μέρα δουλειάς, έρχονταν στην τάξη για να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν. Μετά από πέντε μήνες, κάναμε ξανά αίτηση, αλλά αυτή τη φορά δεν πήγα μόνη. Δεκαπέντε γυναίκες με συνόδευσαν στην Κεντρική Τράπεζα της Ινδίας. Οι γυναίκες μας είπαν στον υπάλληλο της Κεντρικής Τράπεζας: «Απέρριψες την αίτηση, επειδή δεν ξέρουμε να διαβάζουμε και να γράφουμε. Απέρριψες την αίτηση, επειδή είμαστε αγράμματες». Είπαν, «Δεν υπήρχαν σχολεία, όταν μεγαλώναμε εμείς, άρα δεν είμαστε υπεύθυνες για την έλλειψή μόρφωσης». Και είπαν, «Δεν μπορούμε να διαβάζουμε και να γράφουμε, αλλά μπορούμε να μετράμε».
We started our literacy classes. Every day our women would come. They were so determined that after working the whole day, they would come to the class and learn to read and write. After five months, we applied again, but this time I didn't go alone. Fifteen women accompanied me to Reserve Bank of India. Our women told the officer of Reserve Bank, "You rejected the license because we cannot read and write. You rejected the license because we are nonliterate." But they said, "There were no schools when we were growing, so we are not responsible for our noneducation." And they said, "We cannot read and write, but we can count."
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Προκάλεσαν τον υπάλληλο. «Πες μας να υπολογίσουμε τον τόκο σε οποιοδήποτε ποσό κεφαλαίου».
And they challenged the officer. "Then tell us to calculate the interest of any principal amount."
(Γέλια)
(Laughter)
«Αν δεν μπορέσουμε να το κάνουμε, μη μας δώσεις την άδεια. Πες στους υπαλλήλους σου να κάνουν τον υπολογισμό χωρίς κομπιουτεράκι κι ας δούμε ποιος θα το υπολογίσει πιο γρήγορα».
"If we are unable to do it, don't give us license. Tell your officers to do it without a calculator and see who can calculate faster."
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Εννοείται πως πήραμε την τραπεζική άδεια.
Needless to say, we got the banking license.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Σήμερα, πάνω από 100.000 γυναίκες έχουν συναλλαγές μαζί μας κι έχουμε κεφάλαιο μεγαλύτερο από είκοσι εκατομμύρια δολάρια. Πρόκειται μόνο για οικονομίες γυναικών, γυναικείο κεφάλαιο, χωρίς εξωτερικούς επενδυτές να ζητάνε επενδυτικά σχέδια. Όχι. Η δική μας αποταμίευση για γυναίκες.
Today, more than 100,000 women are banking with us and we have more than 20 million dollars of capital. This is all women's savings, women capital, no outside investors asking for a business plan. No. It's our own rural women's savings.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ήθελα, επίσης, να πω ότι, ναι, αφού πήραμε την άδεια, πλέον η Κάνταμπαϊ έχει δικό της σπίτι και μένει με την οικογένειά της σε ένα σπίτι για την ίδια και την οικογένειά της.
I also want to say that yes, after we got the license, today Kantabai has her own house and is staying with her family in her own house for herself and her family.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Όταν ξεκινήσαμε τη λειτουργία μας ως τράπεζα, έβλεπα ότι οι γυναίκες μας δεν μπορούσαν να έρθουν στην τράπεζα, επειδή θα έχαναν ώρες εργασίας. Είπα ότι αν δεν μπορούν να έρθουν εκείνες στην τράπεζα, η τράπεζα θα πάει σε εκείνες, και ξεκινήσαμε τις συναλλαγές κατ' οίκον. Πρόσφατα, ξεκινήσαμε τις ηλεκτρονικές συναλλαγές. Οι ηλεκτρονικές συναλλαγές απαιτούν την απομνημόνευση ενός αριθμού PIN. Οι γυναίκες μας είπαν, «Δεν θέλουμε αριθμό PIN. Δεν είναι καλή ιδέα». Προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε ότι θα έπρεπε να θυμούνται τον αριθμό PIN. Θα σας βοηθήσουμε να θυμάστε τον αριθμό PIN. Ήταν απόλυτες. Ζήτησαν να προτείνουμε κάτι άλλο. Είπαν --
When we started our banking operations, I could see that our women were not able to come to the bank because they used to lose the working day. I thought if women are not coming to the bank, bank will go to them, and we started doorstep banking. Recently, we starting digital banking. Digital banking required to remember a PIN number. Our women said, "We don't want a PIN number. That's not a good idea." And we tried to explain to them that maybe you should remember the PIN number; we will help you to remember the PIN number. They were firm. They said, "suggest something else," and they --
(Γέλια)
(Laughter)
είπαν, «Τι λέτε για δακτυλικό αποτύπωμα;» Το θεώρησα σπουδαία ιδέα. Συνδυάσαμε τις ηλεκτρονικές συναλλαγές με τη βιομετρική και πλέον οι γυναίκες κάνουν ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές χρησιμοποιώντας το αποτύπωμα. Ξέρετε τι είπαν; «Οποιοσδήποτε μπορεί να κλέψει το PIN μου και να πάρει τα λεφτά που με μόχθο κέρδισα, αλλά δεν μπορεί τον αντίχειρά μου.
and they said, "What about thumb?" I thought that's a great idea. We'll link that digital banking with biometric, and now women use the digital financial transaction by using the thumb. And you know what they said? They said, "Anybody can steal my PIN number and take away my hard-earned money, but nobody can steal my thumb."
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αυτό ενίσχυσε τη διδαχή που πάντα άκουγα από τις γυναίκες: ποτέ μη δίνεις φτωχές λύσεις σε φτωχούς ανθρώπους. Είναι έξυπνοι.
That reinforced the teaching which I have always learned from women: never provide poor solutions to poor people. They are smart.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Μετά από μερικούς μήνες, ήρθε κι άλλη γυναίκα στην τράπεζα -- η Κέραμπαϊ. Υποθήκευσε τον χρυσό της και πήρε δάνειο. Ρώτησα την Κέραμπαϊ, «Γιατί βάζεις σε υποθήκη τα αγαπημένα σου κοσμήματα και παίρνεις δάνειο;» Η Κέραμπαϊ είπε, «Δεν βλέπεις ότι υπάρχει τρομερή ξηρασία;» Δεν υπάρχει φαγητό ή τροφή για τα ζώα. Δεν υπάρχει νερό. Υποθηκεύω τον χρυσό για να αγοράσω φαγητό και τροφή για τα ζώα μου. Και τότε με ρωτάει, «Μπορώ να υποθηκεύσω χρυσό και να πάρω νερό;» Δεν είχα απάντηση. Η Κέραμπαϊ με προκάλεσε: «Δουλεύεις στο χωριό με γυναίκες και χρηματοοικονομικά. Τι θα γίνει αν κάποτε δεν υπάρχει νερό; Αν φύγεις από αυτό το χωριό, με ποιον θα έχεις συναλλαγές;» Ήταν βάσιμη η ερώτηση της Κέραμπαϊ. Έτσι, μέσα στην ξηρασία, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ένα κέντρο βοοειδών στην περιοχή. Σε αυτό το μέρος οι αγρότες μπορούν να φέρουν τα ζώα τους και να πάρουν τροφή και νερό. Δεν έβρεξε. Η κατασκήνωση παρατάθηκε για δεκαοχτώ μήνες. Η Κέραμπαϊ περιφερόταν στο κέντρο βοοειδών και τραγουδούσε ενθαρρυντικά τραγούδια. Η Κέραμπαϊ έγινε πολύ δημοφιλής. Έβρεξε και διαλύθηκε το κέντρο, αλλά, αφού σταμάτησε η λειτουργία του, η Κέραμπαϊ ήρθε στον ραδιοφωνικό σταθμό μας -- έχουμε έναν κοινοτικό σταθμό με περισσότερους από 100.000 ακροατές. Είπε, «Θέλω να έχω σταθερή εκπομπή στο ραδιόφωνο». Ο ραδιοφωνικός παραγωγός μας είπε, «Κέραμπαϊ, δεν ξέρεις ανάγνωση και γραφή. Πώς θα γράφεις το σενάριο;» Ξέρετε τι απάντησε; «Δεν ξέρω ανάγνωση και γραφή, αλλά μπορώ να τραγουδώ. Ποιο είναι το θέμα;»
A few months later, another woman came to the bank -- Kerabai. She mortgaged her gold and took the loan. I asked Kerabai, "Why are you mortgaging your precious jewelry and taking a loan?" Kerabai said, "Don't you realize that it's a terrible drought? There's no food or fodder for the animals. No water. I'm mortgaging gold to buy food and fodder for my animals." And then she asks me, "Can I mortgage gold and get water?" I had no answer. Kerabai challenged me: "You're working in the village with women and finance, but what if one day there's no water? If you leave this village, with whom are you going to do banking?" Kerabai had a valid question, so in this drought, we decided to start the cattle camp in the area. It's where farmers can bring their animals to one place and get fodder and water. It didn't rain. Cattle camp was extended for 18 months. Kerabai used to move around in the cattle camp and sing the songs of encouragement. Kerabai became very popular. It rained and cattle camp was ended, but after cattle camp ended, Kerabai came to our radio -- we have community radio which has more than 100,000 listeners. She said, "I want to have a regular show on the radio." Our radio manager said, "Kerabai, you cannot read and write. How will you write the script?" You know what she replied? "I cannot read and write, but I can sing. What's the big deal?"
(Γέλια)
(Laughter)
Σήμερα, η Κέραμπαϊ έχει δική της σταθερή εκπομπή στο ραδιόφωνο και, όχι μόνο αυτό, έχει γίνει διάσημη ραδιοφωνική DJ και την έχουν προσκαλέσει σε όλους τους σταθμούς, ακόμη και στο Μουμπάι. Την προσκαλούν και κάνει εκπομπές.
And today, Kerabai is doing a regular radio program, and not only that, she's become a famous radio jockey and she has been invited by all of the radios, even from Mumbai. She gets the invitation and she does the show.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Η Κέραμπαϊ έχει γίνει τοπική διασημότητα. Κάποτε ρώτησα την Κέραμπαϊ: «Πώς κατέληξες να τραγουδάς;» Μου είπε, «Να σου πω πώς έχουν όντως τα πράγματα; Όταν ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδί, πεινούσα συνεχώς. Δεν είχα αρκετό φαγητό για να φάω. Δεν είχα αρκετά χρήματα για να αγοράσω φαγητό κι, έτσι, για να ξεχάσω την πείνα μου, ξεκίνησα να τραγουδάω». Πόσο δυνατή και σοφή! Πάντοτε σκέφτομαι ότι οι γυναίκες μας ξεπερνούν τόσα πολλά εμπόδια -- πολιτισμικά, κοινωνικά, οικονομικά -- και βρίσκουν λύσεις.
Kerabai has become a local celebrity. One day I asked Kerabai, "How did you end up singing?" She said, "Shall I tell you the real fact? When I was pregnant with my first child, I was always hungry. I did not have enough food to eat. I did not have enough money to buy food, and so to forget my hunger, I started singing." So strong and wise, no? I always think that our women overcome so many obstacles -- cultural, social, financial -- and they find out their ways.
Θα ήθελα να μοιραστώ και μια άλλη ιστορία: της Σουνίτα Κάμπλε. Παρακολούθησε μαθήματα στο πανεπιστήμιο και έγινε κτηνίατρος. Είναι μια «ντάλιτ». Ανήκει στην κάστα των ανέγγιχτων, αλλά κάνει τεχνητή γονιμοποίηση σε κατσίκες. Είναι ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα και είναι ακόμη πιο δύσκολο για τη Σουνίτα, επειδή προέρχεται από την κάστα των ανέγγιχτων. Δούλεψε, όμως, σκληρά. Έκανε επιτυχείς γονιμοποιήσεις στις κατσίκες της περιοχής και έγινε διάσημη κτηνίατρος για κατσίκες. Προσφάτως, κέρδισε εθνικό βραβείο. Πήγα στο σπίτι της Σουνίτα για να γιορτάσουμε -- για να τη συγχαρώ. Όταν μπήκα στο χωριό, είδα ένα μεγάλο ομοίωμα της Σουνίτα. Η Σουνίτα χαμογελούσε στη φωτογραφία και εντυπωσιάστηκα βλέποντας μια «ανέγγιχτη», με καταγωγή από το χωριό, να έχει ένα μεγάλο ομοίωμα στην είσοδο του χωριού. Όταν πήγα στο σπίτι της, εντυπωσιάστηκα ακόμα πιο πολύ, επειδή ηγέτες της ανώτερης κάστας -- άνδρες -- κάθονταν μέσα στο σπίτι, στο σπίτι της, και έπιναν τσάι και νερό, το οποίο είναι κάτι σπάνιο για την Ινδία. Οι ηγέτες ανώτερης κάστας δεν πάνε σε σπίτια «ανέγγιχτων» για τσάι ή νερό. Και της ζητούσαν να έρθει και να βγάλει λόγο στη συγκέντρωση του χωριού. Η Σουνίτα έσπασε παραδόσεις αιώνων για τις κάστες της Ινδίας.
I would like to share another story: Sunita Kamble. She has taken a course in a business school, and she has become a veterinary doctor. She's Dalit; she comes from an untouchable caste, but she does artificial insemination in goats. It is a very male-dominated profession and it is all the more difficult for Sunita because Sunita comes from an untouchable caste. But she worked very hard. She did successful goat deliveries in the region and she became a famous goat doctor. Recently, she got a national award. I went to Sunita's house to celebrate -- to congratulate her. When I entered the village, I saw a big cutout of Sunita. Sunita was smiling on that picture. I was really surprised to see an untouchable, coming from the village, having a big cutout at the entrance of the village. When I went to her house, I was even more amazed because upper caste leaders -- men -- were sitting in the house, in her house, and having chai and water, which is very rare in India. Upper caste leaders do not go to an untouchable's house and have chai or water. And they were requesting her to come and address the gathering of the village. Sunita broke centuries-old caste conditioning in India.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ας αναφερθώ τώρα στις νεότερες γενιές. Καθώς στέκομαι εδώ -- είμαι πολύ περήφανη που στέκομαι εδώ, από το Μασούαντ στο Βανκούβερ. Πίσω στο σπίτι, η Σαρίτα Μπισέ -- δεν είναι καν δεκαέξι χρονών. Κάνει προετοιμασία -- είναι μέρος του αθλητικού προγράμματός μας, το πρόγραμμα Νικητών. Ετοιμάζεται για να εκπροσωπήσει την Ινδία στο χόκεϊ επί χόρτου. Ξέρετε πού θα πάει; Θα μας εκπροσωπήσει στους Ολυμπιακούς του 2020, στο Τόκιο.
Let me come to what the younger generations do. As I'm standing here -- I'm so proud as I stand here, from Mhaswad to Vancouver. Back home, Sarita Bhise -- she's not even 16 years old. She's preparing herself -- she's a part of our sports program, Champions' program. She's preparing herself to represent India in field hockey. And you know where she's going? She's going to represent in 2020 Olympics, Tokyo.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Η Σαρίτα προέρχεται από μια πολύ φτωχή κοινότητα βοσκών. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο περήφανη για εκείνη.
Sarita comes from a very poor shepherd community. I am just -- I couldn't be more proud of her.
Υπάρχουν εκατομμύρια γυναικών, όπως η Σαρίτα, η Κέραμπαϊ, η Σουνίτα, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι γύρω σας. Μπορεί να βρίσκονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την πρώτη ματιά, μπορεί να σκεφτείτε ότι δεν έχουν κάτι να πουν, κάτι να μοιραστούν. Θα κάνατε μεγάλο λάθος. Είμαι πολύ τυχερή που δουλεύω με αυτές τις γυναίκες. Μοιράζονται τις ιστορίες τους μαζί μου, μοιράζονται τη σοφία τους μαζί μου και είμαι απλώς τυχερή που είμαι μαζί τους. Πριν από είκοσι χρόνια -- και είμαι πολύ περήφανη -- πήγαμε στην Κεντρική Τράπεζα της Ινδίας και στήσαμε την πρώτη τράπεζα για γυναίκες της επαρχίας. Σήμερα, με πιέζουν να μπω στο Εθνικό Χρηματιστήριο ώστε να ιδρύσω το πρώτο ταμείο για γυναίκες μικροεπιχειρηματίες της επαρχίας. Με πιέζουν να ιδρύσω την πρώτη μικρή τράπεζα χρηματοδότησης για γυναίκες στον κόσμο. Και όπως είπε μία από αυτές, «Το κουράγιο μου είναι το κεφάλαιό μου». Κι εδώ θα πω ότι το κουράγιο τους είναι το δικό μου κεφάλαιο. Αν το θελήσετε, μπορεί να είναι και δικό σας.
There are millions of women like Sarita, Kerabai, Sunita, who can be around you also. They can be all over the world, but at first glance you may think that they do not have anything to say, they do not have anything to share. You would be so wrong. I am so lucky that I'm working with these women. They are sharing their stories with me, they are sharing their wisdom with me, and I'm just lucky to be with them. 20 years before -- and I'm so proud -- we went to Reserve Bank of India and we set up the first rural women's bank. Today they are pushing me to go to National Stock Exchange to set up the first fund dedicated to micro rural women entrepreneurs. They are pushing me to set up the first small finance women's bank in the world. And as one of them said, "My courage is my capital." And I say here, their courage is my capital. And if you want, it can be yours also.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)