Let's talk trash.
بگذارید آشغال حرف بزنیم.
You know, we had to be taught to renounce the powerful conservation ethic we developed during the Great Depression and World War II. After the war, we needed to direct our enormous production capacity toward creation of products for peacetime. Life Magazine helped in this effort by announcing the introduction of throwaways that would liberate the housewife from the drudgery of doing dishes.
میدونید، باید به ما یاد می دادند اخلاق نیرومند صرفه جویی را که در زمان رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم گسترش دادیم، نفی کنیم. بعد از جنگ، ما نیاز داشتیم تا ظرفیت عظیم تولیدمان را بسوی بوجود آوردن محصولات در زمان صلح هدایت کنیم. مجلهء لایف با معرفی کردن یکبار مصرف ها که خانم های خانه را از کار سخت شستن ظرفها راحت می کرد به این امر کمک کرد.
Mental note to the liberators: throwaway plastics take a lot of space and don't biodegrade. Only we humans make waste that nature can't digest.
یادآوری برای آنهایی که خواستند ما را از بند (کار زیاد) رها کنند: پلاستیک های یکبار مصرف فضای زیادی را اشغال می کنند و تجزیهء زیستی نمی شوند. فقط ما انسانها ضایعاتی تولید می کنیم که طبیعت نمی تواند هضم کند.
Plastics are also hard to recycle. A teacher told me how to express the under-five-percent of plastics recovered in our waste stream. It's diddly-point-squat. That's the percentage we recycle.
به علاوه پلاستیک ها به سختی بازیافت می شوند. معلمی به من گفت که مقدار کمتراز پنج درصد از پلاستیک ها که در زنجیرهء زباله ما بازیافت می شوند، چگونه باید بیان شود. تقریبا" هیچ. این درصدی است که ما بازیافت می کنیم.
Now, melting point has a lot to do with this. Plastic is not purified by the re-melting process like glass and metal. It begins to melt below the boiling point of water and does not drive off the oily contaminants for which it is a sponge. Half of each year's 100 billion pounds of thermal plastic pellets will be made into fast-track trash. A large, unruly fraction of our trash will flow downriver to the sea.
حالا، خیلی از چیزها به نقطهء ذوب مربوط می شود. پلاستیک مانند شیشه و فلز با فرایند ذوب مجدد خالص نمی شود. زیر نقطهء جوش آب شروع به ذوب شدن می کند و مواد روغنی آلایندهء ای که عامل اسفنجی شدن پلاستیک است را بیرون نمی دهد. نیمی از صد میلیارد ساچمه های پلاستیکی حرارتی مربوط به هر سال به سرعت تبدیل به زباله خواهد شد. سهم بزرگ و غیر قابل کنترلی از زبالهء ما با روخانه ها به طرف دریا جریان پیدا خواهد کرد.
Here is the accumulation at Biona Creek next to the L.A. airport. And here is the flotsam near California State University Long Beach and the diesel plant we visited yesterday.
اینجا توده ای است در بایونا کریک (Biona Creek) کنار فرودگاه. و اینجا تودهء زباله شناور نزدیک دانشگاه ایالتی لانگ بیچ کالیفرنیا است. و کارخانهء نمک زدایی که ما دیروز بازدید کردیم.
In spite of deposit fees, much of this trash leading out to the sea will be plastic beverage bottles. We use two million of them in the United States every five minutes, here imaged by TED presenter Chris Jordan, who artfully documents mass consumption and zooms in for more detail.
علی رغم هزینه ی پیش پرداخت بطری ها، (که در صورت بازگرداندن بطری پلاستیکی به مشتری بازگردانده می شود.) بیشتر این زباله ای که سر از دریا در می آورد بطری های پلاستیکی نوشیدنی است. ما هر پنج دقیقه دومیلیون از آنها را در ایالات متحده مصرف می کنیم، همین طور که این تصویر ارائه شده توسط کریس جردن مجری TED نشان می دهد، که بصورت هنرمندانه ای مصرف انبوه را مستند کرده و برای جزئیات بیشتر بزرگنمایی می کند.
Here is a remote island repository for bottles off the coast of Baja California. Isla San Roque is an uninhabited bird rookery off Baja's sparsely populated central coast. Notice that the bottles here have caps on them. Bottles made of polyethylene terephthalate, PET, will sink in seawater and not make it this far from civilization. Also, the caps are produced in separate factories from a different plastic, polypropylene. They will float in seawater, but unfortunately do not get recycled under the bottle bills.
اینجا یک مخزن جزیره ای دور برای بطری هاست دور از ساحل باها کالیفرنیا. جزیره ی سان روک (Isla San Roque) مکانی است غیر مسکونی برای زاد و ولد پرندگان دور از ساحل مرکزی باها که جمعیت کمی در آن زندگی می کنند. توجه کنید که بطری ها در اینجا درپوش دارند. بطری های ساخته شده از پلی اتیلن ترفتالیت (polyethylene terephthalate)، پی ای تی، در آب دریا فرو می روند و نمی توانند اینقدر از محیط زندگی شهری دور شوند. همچنین، درپوش ها در کارخانجات متفاوتی تولید شده اند از نوع متفاوتی از پلاستیک بنام پلی پروپیلن (polypropylene). آنها در آب دریا شناور می مانند. اما متاسفانه به همان روش بطری ها قابل بازیافت نیستند.
Let's trace the journey of the millions of caps that make it to sea solo. After a year the ones from Japan are heading straight across the Pacific, while ours get caught in the California current and first head down to the latitude of Cabo San Lucas. After ten years, a lot of the Japanese caps are in what we call the Eastern Garbage Patch, while ours litter the Philippines. After 20 years, we see emerging the debris accumulation zone of the North Pacific Gyre.
بگذارید مسیر حرکت میلیونها درپوش را ردیابی کنیم که به خودی خود سر از دریا درمی آورد. بعد از یک سال آنهایی که از ژاپن شروع می کنند مستقیما" از اقیانوس آرام عبور می کنند درحالیکه مال ما در جریان آبی کالفرنیا گرفتار می شوند و اول بطرف مدار کابو سن لوکاس (Cabo San Lucas) سرازیر می شوند. بعد از ده سال، بسیاری از درپوش های [ پلاستیکی] ژاپنی در جایی هستند که ما ناحیهء زبالهء شرقی می نامیم، در حالیکه مال ما فیلیپین را آلوده می کند. بعد از بیست سال، ما شاهد بوجود آمدن ناحیهء تجمع توده های زباله در گرداب اقیانوس آرام شمالی هستیم.
It so happens that millions of albatross nesting on Kure and Midway atolls in the Northwest Hawaiian Islands National Monument forage here and scavenge whatever they can find for regurgitation to their chicks. A four-month old Laysan Albatross chick died with this in its stomach. Hundreds of thousands of the goose-sized chicks are dying with stomachs full of bottle caps and other rubbish, like cigarette lighters ... but, mostly bottle caps. Sadly, their parents mistake bottle caps for food tossing about in the ocean surface.
این طوری اتفاق می افتد که میلیون ها مرغ دریایی آلباتراس که در جزایر مرجانی کیوری (Kure) و میدوی (Midway) از گنجینهء ملی جزایر شمال غربی هاوایی، آشیانه سازی می کنند، در این محل به تغذیه می پردازند و هر چیزی را که می توانند پیدا کنند می خورند و آنها را برای [تغذیهء] جوجه هایشان بالا می آورند. یک جوجه آلباتراس چهار ماهه توسط این در شمکش تلف شد. صد ها هزاران جوجه به اندازهء غاز می میرند با شکمهایی پر از درپوش بطری و دیگر زباله ها مثل فندک سیگار اما، بیشتر درپوش بطری. متاسفانه ، والدین آنها درپوش بطری را با غذا اشتباه می گیرند که بر روی اقیانوس سرگردان هستند.
The retainer rings for the caps also have consequences for aquatic animals. This is Mae West, still alive at a zookeeper's home in New Orleans.
حلقهء نگهدارندهء درپوش هم برای جانوران دریایی عواقبی دارند. این (اسمش) می وست (Mae West) است، که هنوز در خانهء یک کارمند باغ وحش در نیواورلئان زنده مانده است.
I wanted to see what my home town of Long Beach was contributing to the problem, so on Coastal Clean-Up Day in 2005 I went to the Long Beach Peninsula, at the east end of our long beach. We cleaned up the swaths of beach shown. I offered five cents each for bottle caps. I got plenty of takers. Here are the 1,100 bottle caps they collected. I thought I would spend 20 bucks. That day I ended up spending nearly 60.
من خواستم امتحان کنم که شهر زادگاهم لانگ بیچ چقدر در ایجاد مشکل دخیل است، بنابراین در سالروز پاکسازی ساحل درسال 2005 من به انتهای شرقی ساحل طولانی ما در لانگ بیچ پنینسلا رفتم. ما ردیف هایی از ساحل که نشان داده شد را تمیز کردیم. من برای هر درپوش بطری 5 سنت درنظر گرفتم. تعداد زیادی از آن استقبال کردند. اینها 1100 درپوش بطری هستند که آنها جمع آوری کردند فکر کردم که 20 دلار هزینه خواهم کرد آنروز حدود 60 دلار پرداختم.
I separated them by color and put them on display the next Earth Day at Cabrillo Marine Aquarium in San Pedro. Governor Schwarzenegger and his wife Maria stopped by to discuss the display. In spite of my "girly man" hat, crocheted from plastic shopping bags, they shook my hand. (Laughter) I showed him and Maria a zooplankton trawl from the gyre north of Hawaii with more plastic than plankton.
آنها را مطابق رنگ ازهم جدا کردم و آنها را در "روز زمین" بعدی در آکواریوم کابریلومارین واقع در سن پیدرو به نمایش گذاشتم. فرماندار شوارتزنگر و همسرش ماریا در آنجا توقف کردند تا در مورد آن نمایش صحبت کنند. علارغم کلاه سوسولی من که از کیسه های پلاستیکی خرید ساخته شده بود، آنها با من دست دادند. من به او و ماریا نمونه ای از آب اقیانوس با موجودات دریایی شناور از (آبهای) گرداب شمال هاوایی نشان دادم که مقدار پلاستیک در آن بیش از پلانکتون بود.
Here's what our trawl samples from the plastic soup our ocean has become look like. Trawling a zooplankton net on the surface for a mile produces samples like this. And this. Now, when the debris washes up on the beaches of Hawaii it looks like this. And this particular beach is Kailua Beach, the beach where our president and his family vacationed before moving to Washington.
این نمونه ای از سوپ پلاستیکی است که آب اقیانوس ما شبیه آن شده است. تور انداختن برای جانوران ریز دریایی در سطحی به اندازه ی یک مایل نمونه ای شبیه این را بدست می آورد. و این. حالا، وقتی که سواحل هاوایی با خرده زباله ها شسته شدند این شکلی می شوند. و این ساحل بخصوص اسمش ساحل کایلوئا (Kailua Beach) است، ساحلی که رئیس جمهور ما و خانواده اش تعطیلاتشان را قبل از رفتن به واشینگتن در آن گذراندند.
Now, how do we analyze samples like this one that contain more plastic than plankton? We sort the plastic fragments into different size classes, from five millimeters to one-third of a millimeter. Small bits of plastic concentrate persistent organic pollutants up to a million times their levels in the surrounding seawater.
حالا، ما چگونه نمونه هایی شبیه این را تحلیل می کنیم که در آن پلاستیک بیش از پلانکتون است؟ ما خرده های پلاستیک را بر اساس اندازه در گروه های متفاوتی جداسازی می کنیم از پنج میلیمتر تا یک سوم میلیمتر. تکه های کوچک پلاستیک آلاینده های آلی ماندگار را تا یک میلیون برابر میزانشان در آب اطراف خودشان متمرکز می کنند.
We wanted to see if the most common fish in the deep ocean, at the base of the food chain, was ingesting these poison pills. We did hundreds of necropsies, and over a third had polluted plastic fragments in their stomachs. The record-holder, only two-and-a-half inches long, had 84 pieces in its tiny stomach.
ما می خواستیم ببینیم آیا شایع ترین ماهی در عمق اقیانوس، و در پایهء زنجیرهء غذایی موجودات دریایی این قرصهای سم را می بلعند. صدها کالبدشکافی انجام دادیم، و بیش از یک سوم تکه های پلاستیکی آلوده در شکمشان داشتند. رکورد دار آنها، که تنها دو و نیم اینچ طول داشت، هشتاد و چهار تکه در شکم کوچکش داشت.
Now, you can buy certified organic produce. But no fishmonger on Earth can sell you a certified organic wild-caught fish.
حالا شما می توانید محصول طبیعی تائید شده بخرید. اما هیچ ماهی فروشی در دنیا نیست که بتواند یک ماهی وحشی طبیعی تضمینی به شما بفروشد.
This is the legacy we are leaving to future generations. The throwaway society cannot be contained -- it has gone global. We simply cannot store and maintain or recycle all our stuff. We have to throw it away. Now, the market can do a lot for us, but it can't fix the natural system in the ocean we've broken. All the king's horses and all the king's men ... will never gather up all the plastic and put the ocean back together again.
این میراثی است که ما برای نسل های آینده برجای می گذاریم. جامعهء یکبار مصرفی نمی تواند مهار شود، آن جهانی شده است. ما حقیقتا" نمی توانیم تمام چیزهایمان را ذخیره و حفظ یا بازیافت کنیم. باید آن ها را دور بیاندازیم. بازار کارهای زیادی می تواند برای ما انجام دهد، اما سیستم طبیعی اقیانوس را که خراب کرده ایم نمی تواند درست کند. همهء اسبان شاه و همهء مردان شاه ... هرگز نمی توانند همهء پلاستیک را جمع کرده و اقیانوس را دوباره مثل اول کنند.
Narrator (Video): The levels are increasing, the amount of packaging is increasing, the "throwaway" concept of living is proliferating, and it's showing up in the ocean.
فیلم : سطح (زندگی) در حال افزایش است، مقدار بسته بندی در حال افزایش است، تفکر یکبار مصرف در زندگی در حال تکثیر است و خود را در اقیانوس نشان می دهد.
Anchor: He offers no hope of cleaning it up. Straining the ocean for plastic would be beyond the budget of any country and it might kill untold amounts of sea life in the process. The solution, Moore says, is to stop the plastic at its source: stop it on land before it falls in the ocean. And in a plastic-wrapped and packaged world, he doesn't hold out much hope for that, either. This is Brian Rooney for Nightline, in Long Beach, California.
گویندهء اخبار : او امیدی برای پاکسازی آن نمی دهد. پالایش اقیانوس از پلاستیک فراتر از بودجهء هر کشوری خواهد بود و ممکن است مقدار زیادی از حیات دریایی را در جریان کار از بین ببرد. راه حل، مور می گوید، توقف پلاستیک در مبداء است: متوقف کردن آن در زمین قبل از اینکه به اقیانوس بیافتد. و در دنیایی که همه چیز با پلاستیک پیچیده و بسته بندی شده، او برای آن هم امید زیادی ندارد. این بود گزارش برایان رونی برای (برنامهء) نایت لاین، از لانگ بیچ، کالیفرنیا.
Charles Moore: Thank you.
چارلز مور : متشکرم.