Ας μιλήσουμε βρώμικα.
Let's talk trash.
Ξέρετε, έπρεπε να μας διδάξουν να απαρνηθούμε το πανίσχυρο πρόσταγμα της διατήρησης που αναπτύξαμε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Κρίσης και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο, χρειάστηκε να κατευθύνουμε την τεραστια παραγωγική μας ικανότητα προς τη δημιουργία προϊόντων για καιρούς ειρήνης. Το Περιοδικό Life συνέβαλε σε αυτή την προσπάθεια με το να ανακοινώσει την εισαγωγή των αντικειμένων μίας χρήσης που θα απελευθέρωναν την νοικοκυρά από το βάσανο του πλυσίματος των πιάτων.
You know, we had to be taught to renounce the powerful conservation ethic we developed during the Great Depression and World War II. After the war, we needed to direct our enormous production capacity toward creation of products for peacetime. Life Magazine helped in this effort by announcing the introduction of throwaways that would liberate the housewife from the drudgery of doing dishes.
Μια υπενθύμιση προς τους απελευθερωτές: τα πλαστικά μιας χρήσεως καταλαμβάνουν πολύ χώρο και δεν βιοδιασπώνται. Μόνο εμείς οι άνθρωποι δημιουργούμε σκουπίδια που η φύση δεν μπορεί να αφομοιώσει.
Mental note to the liberators: throwaway plastics take a lot of space and don't biodegrade. Only we humans make waste that nature can't digest.
Τα πλαστικά είναι επίσης δύσκολο να ανακυκλωθούν. Ένας δάσκαλος μου είπε με ποιο τρόπο να εκφράσουμε το κάτω από το 5% των πλαστικών που περισυλλέγουμε στη διαδικασία αποκομμιδής σκουπιδιών. Είναι ένα απολύτως τίποτα. Αυτό είναι το ποσοστό που ανακυκλώνουμε.
Plastics are also hard to recycle. A teacher told me how to express the under-five-percent of plastics recovered in our waste stream. It's diddly-point-squat. That's the percentage we recycle.
Και αυτό έχει να κάνει με το σημείο τήξης του πλαστικού. Το πλαστικό δεν καθαρίζεται από το επαναλιώσιμο όπως το γυαλί και το μέταλλο. Αρχίζει να λιώνει κάτω από το σημείο βρασμού του νερού και δεν απορρίπτει τα ελαιώδη μολυσματικά υλικά για τα οποία λειτουργεί σαν σφουγγάρι. Κάθε χρόνο, τα μισά από τα 100 δισεκατομμύρια θερμικών πλαστικών σβόλων θα καταλήξουν ταχύτατα στα σκουπίδια. Ένα ανεξέλεγκτα μεγάλο μέρος των σκουπιδιών μας θα καταλήξει στη θάλασσα μέσα από τα ποτάμια.
Now, melting point has a lot to do with this. Plastic is not purified by the re-melting process like glass and metal. It begins to melt below the boiling point of water and does not drive off the oily contaminants for which it is a sponge. Half of each year's 100 billion pounds of thermal plastic pellets will be made into fast-track trash. A large, unruly fraction of our trash will flow downriver to the sea.
Εδώ είναι η συγκέντρωση στο ρυάκι Biona δίπλα στο αεροδρόμιο. Και εδώ είναι οι επιπλέοντες μάζες στο Λονγκ Μπητς κοντά στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και το εργοστάσιο αφαλάτωσης που πήγαμε χθες.
Here is the accumulation at Biona Creek next to the L.A. airport. And here is the flotsam near California State University Long Beach and the diesel plant we visited yesterday.
Παρά την αμοιβή επιστροφής, πολλά από αυτά τα σκουπίδια που καταλήγουν στη θάλασσα είναι πλαστικά μπουκάλια αναψυκτικών. Χρησιμοποιούμε 2 εκατομμύρια από δαύτα στις ΗΠΑ κάθε 5 λεπτά, οπτικοποιημένο εδώ από έναν παρουσιαστή στο TED, τον Κρις Τζόρνταν που καταγράφει επιδέξια τη μαζική κατανάλωση και εστιάζει για μεγαλύτερες λεπτομέρειες.
In spite of deposit fees, much of this trash leading out to the sea will be plastic beverage bottles. We use two million of them in the United States every five minutes, here imaged by TED presenter Chris Jordan, who artfully documents mass consumption and zooms in for more detail.
Αυτό είναι ένα απομονωμένο νησί όπου καταλήγουν μπουκάλια κοντά στις ακτές της Νότιας Καλιφόρνιας. Το νησί Σαν Ροκ είναι μια ακατοίκητη αποικία πτηνών κοντά στην πυκνοκατοικημένη κεντρική ακτή της Νότιας Καλιφόρνιας. Προσέξτε ότι τα μπουκάλια εδώ έχουν καπάκια. Τα μπουκάλια που είναι κατασκευασμένα από PET, πολυαιθιλινική τερεφθαλάτη, βυθίζονται στη θάλασσα και δεν θα φτάσουν τόσο μακρυά από τον πολιτισμό. Επίσης, τα καπάκια κατασκευάζονται σε διαφορετικά εργοστάσια από ένα διαφορετικό πλαστικό, το πολυπροπυλένιο. Αυτά επιπλέουν στη θάλασσα, αλλά δυστυχώς οι νόμοι για τα μπουκάλια δεν υποχρεώνουν στην ανακυκλωσή τους.
Here is a remote island repository for bottles off the coast of Baja California. Isla San Roque is an uninhabited bird rookery off Baja's sparsely populated central coast. Notice that the bottles here have caps on them. Bottles made of polyethylene terephthalate, PET, will sink in seawater and not make it this far from civilization. Also, the caps are produced in separate factories from a different plastic, polypropylene. They will float in seawater, but unfortunately do not get recycled under the bottle bills.
Ας ακολουθήσουμε το ταξίδι των εκατομμυρίων καπακιών που φτάνουν μόνα τους στη θάλασσα. Μετά από ένα χρόνο τα καπάκια από την Ιαπωνία διασχίζουν τον Ειρηνικό, ενώ τα δικά μας παγιδεύονται από το ρεύμα της Καλιφόρνιας και πρώτα κατευθύνονται προς το ύψος του κάβου του Σαν Λούκας. Μετά από 10 χρόνια, πολλά από τα Ιαπωνικά καπάκια φτάνουν σε αυτό που ονομάζουμε την Ανατολικό Σκουπιδοπεριοχή, ενώ τα δικά μας ρυπαίνουν τις Φιλιππίνες. Μετά από 20 χρόνια, παρατηρούμε τη δημιουργία μια ζώνη συγκέντρωσης απορριμάτων στο κυκλικό ρεύμα του Βόρειου Ειρηνικού.
Let's trace the journey of the millions of caps that make it to sea solo. After a year the ones from Japan are heading straight across the Pacific, while ours get caught in the California current and first head down to the latitude of Cabo San Lucas. After ten years, a lot of the Japanese caps are in what we call the Eastern Garbage Patch, while ours litter the Philippines. After 20 years, we see emerging the debris accumulation zone of the North Pacific Gyre.
Τυχαίνει ότι εκατομμύρια άλμπατρος που φωλιάζουν στις ατόλες Κούρε και Μίντγουεη στο Εθνικό Μνημείο στα βορειοδυτικά νησιά της Χαβάης έρχονται εδώ για να βρουν ότι μπορούν για να ταϊσουν τα μικρά τους. Ένα μικρό Άλμπατρος Laysan τεσσάρων μηνών πέθανε με αυτά στο στομάχι του. Εκαντοντάδες χιλιάδες από τα μικρά Άλμπατρος που έχουν μέγεθος χήνας πεθαίνουν με τα στομάχια τους γεμάτα από πλαστικά καπάκια και άλλα σκουπίδια όπως αναπτήρες ... αλλά, κυρίως πλαστικά καπάκια. Είναι λυπηρό που οι γονείς τους τα μπερδέουν με φαγητό που βρίσκεται στην επιφάνεια του ωκεανού.
It so happens that millions of albatross nesting on Kure and Midway atolls in the Northwest Hawaiian Islands National Monument forage here and scavenge whatever they can find for regurgitation to their chicks. A four-month old Laysan Albatross chick died with this in its stomach. Hundreds of thousands of the goose-sized chicks are dying with stomachs full of bottle caps and other rubbish, like cigarette lighters ... but, mostly bottle caps. Sadly, their parents mistake bottle caps for food tossing about in the ocean surface.
Τα πλαστικά δακτυλίδια των κουτιών έχουν επίσης συνέπειες για τα θαλάσσια ζώα. Αυτή είναι η Μάε Γουέστ, ακόμα ζωντανή στο σπίτι ενός εργαζόμενου σε ζωοολογικό κήπο στη Νέα Ορλεάνη.
The retainer rings for the caps also have consequences for aquatic animals. This is Mae West, still alive at a zookeeper's home in New Orleans.
Θέλησα να δω με ποιο τρόπο η πόλη μου στο Λονγκ Μπητς συνέβαλε στο πρόβλημα, έτσι στην Ημέρα Καθαρισμού Ακτής το 2005 πήγα στο πιο ανατολικό σημείο του ακρωτηρίου του Λονγκ Μπητς. Καθαρίσαμε τις περιοχές της παραλίας που δείχνω. Προσέφερα 5 σεντ για κάθε καπάκι μπουκαλιού. Αρκετοί δέχτηκαν. Εδώ είναι τα 1100 καπάκια μπουκαλιών που μάζεψαν. Νόμιζα ότι θα ξόδευα 20 δολλάρια. Εκείνη τη μέρα κατέληξα να ξοδεύω περίπου 60.
I wanted to see what my home town of Long Beach was contributing to the problem, so on Coastal Clean-Up Day in 2005 I went to the Long Beach Peninsula, at the east end of our long beach. We cleaned up the swaths of beach shown. I offered five cents each for bottle caps. I got plenty of takers. Here are the 1,100 bottle caps they collected. I thought I would spend 20 bucks. That day I ended up spending nearly 60.
Τα ξεχώρισα ανά χρώμα και τα εξέθεσα στην επόμενη Ημέρα της Γης στο Θαλάσσιο Πάρκο Cabrillo στο Σαν Πίδρο. Ο κυβερνήτης Σβατσενέγκερ και η γυναίκα του Μαρία σταμάτησαν για να κουβεντιάσουν για το έκθεμα. Παρά το "γυναικωτό" καπέλο μου, πλεγμένο από πλαστικές σακούλες, έσφιξαν το χέρι μου. Τους έδειξα ένα δίχτυ συλλογής πλαγκτόν από το κυκλικό θαλάσσιο ρεύμα στη βόρεια Χαβάη που είχε περισσότερο πλαστικό από πλαγκτόν.
I separated them by color and put them on display the next Earth Day at Cabrillo Marine Aquarium in San Pedro. Governor Schwarzenegger and his wife Maria stopped by to discuss the display. In spite of my "girly man" hat, crocheted from plastic shopping bags, they shook my hand. (Laughter) I showed him and Maria a zooplankton trawl from the gyre north of Hawaii with more plastic than plankton.
Εδώ είναι τα δείγματα που μάζεψε το δίχτυ από την πλαστική σούπα που έχει γίνει ο ωκεανός μας. Τραβώντας το δίχτυ στην επιφάνεια για ένα μίλι παράγει δείγματα σαν αυτό. Και αυτό. Τώρα, όταν τα σκουπίδια ξεβράζονται στις παραλίες της Χαβάης μοιάζει σαν αυτό. Και αυτή η συγκεκριμένη παραλία είναι η παραλία Καϊλούα, η παραλία όπου ο Πρόεδρός και η οικογένεια του έκαναν διακοπές πριν πάνε στην Ουάσινγκτον.
Here's what our trawl samples from the plastic soup our ocean has become look like. Trawling a zooplankton net on the surface for a mile produces samples like this. And this. Now, when the debris washes up on the beaches of Hawaii it looks like this. And this particular beach is Kailua Beach, the beach where our president and his family vacationed before moving to Washington.
Λοιπόν, πως αναλύουμε δείγματα σαν αυτό που περιέχει περισσότερο πλαστικό από πλανγκτόν; Ξεχωρίζουμε τα πλαστικά κομμάτια σε διαφορετικές κατηγορίες μεγέθους από τα πέντε χιλιοστά ως το 1/3 ενός χιλιοστού. Τα μικρά κομμάτια πλαστικού συγκεντρώνουν οργανικούς ρυπαντές μέχρι και ένα εκατομμύριο φορές υψηλότερα από τα επίπεδα τους στη θάλασσα που τα περιβάλλει.
Now, how do we analyze samples like this one that contain more plastic than plankton? We sort the plastic fragments into different size classes, from five millimeters to one-third of a millimeter. Small bits of plastic concentrate persistent organic pollutants up to a million times their levels in the surrounding seawater.
Θελήσαμε να δούμε εάν τα πιο κοινά ψάρια στην ανοιχτή θάλασσα, που είναι η βάση της τροφικής αλυσίδας, κατάπιναν αυτά τα δηλητηριώδη χάπια. Κάναμε εκαντοντάδες νεκροψίες, και πάνω από το 1/3 είχαν μολυσματικά πλαστικά κομμάτια στα στομάχια τους. Το βραβείο παίρνει, ένα ψάρι 8 εκατοστών, που είχε 84 κομμάτια στο μικροσκοπικό του στομάχι.
We wanted to see if the most common fish in the deep ocean, at the base of the food chain, was ingesting these poison pills. We did hundreds of necropsies, and over a third had polluted plastic fragments in their stomachs. The record-holder, only two-and-a-half inches long, had 84 pieces in its tiny stomach.
Μπορείτε να αγοράζετε πιστοποιημένα προϊόντα βιολογικής καλιέργειας. Αλλά κανένας ψαράς στον πλανήτη δεν μπορεί να σας πουλήσει ένα βιολογικώς πιστοποιημένο αλιευμένο ψάρι.
Now, you can buy certified organic produce. But no fishmonger on Earth can sell you a certified organic wild-caught fish.
Αυτή είναι η κληρονομιά που αφήνουμε στις μελλοντικές γενιές. Η κοινωνία των αντικειμένων μίας χρήσης δεν μπορεί να περιοριστεί, έχει γίνει παγκόσμια. Απλά δεν μπορούμε να αποθηκεύσουμε, να διατηρήσουμε ή να ανακυκλώσουμε όλα μας τα πράγματα. Αναγκαζόμαστε να τα πετάξουμε. Το σύστημα της Αγοράς μπορεί να κάνει πολλά πράγματα για εμάς, αλλά δεν μπορεί να επιδιορθώσει το φυσικό σύστημα των ωκεανών που έχουμε καταστρέψει. Και όλοι οι άνθρωποι και τα άλογα του Βασιλείου ... ποτέ δεν θα μπορέσουν να μαζέψουν όλο το πλαστικό και να ξαναφτιάξουν τους ωκεανούς.
This is the legacy we are leaving to future generations. The throwaway society cannot be contained -- it has gone global. We simply cannot store and maintain or recycle all our stuff. We have to throw it away. Now, the market can do a lot for us, but it can't fix the natural system in the ocean we've broken. All the king's horses and all the king's men ... will never gather up all the plastic and put the ocean back together again.
Βίντεο: Τα επίπεδα αυξάνονται, η ποσότητα των συσκευασιών αυξάνεται, και η αντίληψη της ζωής με αντικείμενα μιας χρήσης εξαπλώνεται, και καταλήγει τελικά στον ωκεανό.
Narrator (Video): The levels are increasing, the amount of packaging is increasing, the "throwaway" concept of living is proliferating, and it's showing up in the ocean.
Εκφωνητής: Δεν προσφέρει καμία πιθανότητα κάποτε να καθαριστεί. Ο καθαρισμός των ωκεανών από το πλαστικό θα ήταν πέρα από τις οικονομικές δυνατότητες οποιασδήποτε χώρας και ίσως σκοτώσει ανυπολόγιστης έκτασης θαλάσσια ζωή στην προσπάθεια. Η λύση, λέει ο Μουρ, βρίσκεται στο να σταματήσουμε το πλαστικό στην πηγή του: σταματήστε το στην ξηρά πριν φτάσει στους ωκεανούς. Αλλά σε ένα κόσμο τυλιγμένο και συσκευασμένο σε πλαστικό, δεν διατηρεί και πολλές ελπίδες.. Είμαι ο Μπράϊαν Ρούνεϋ για το το Nightline, στο Λονγκ Μπητς, Καλιφόρνια.
Anchor: He offers no hope of cleaning it up. Straining the ocean for plastic would be beyond the budget of any country and it might kill untold amounts of sea life in the process. The solution, Moore says, is to stop the plastic at its source: stop it on land before it falls in the ocean. And in a plastic-wrapped and packaged world, he doesn't hold out much hope for that, either. This is Brian Rooney for Nightline, in Long Beach, California.
Τσαρλς Μουρ: σας ευχαριστώ.
Charles Moore: Thank you.