Όταν σκεφτόμαστε σχετικά με τις αισθήσεις μας, συνήθως δεν σκεφτόμαστε τους λόγους για τους οποίους πιθανότατα εξελίχθηκαν, από μια βιολογική σκοπιά. Δεν σκεφτόμαστε την εξελικτική μας ανάγκη να προστατευόμαστε χάρη στις αισθήσεις μας, αλλά αυτή είναι μια πολύ καλή εξήγηση γιατί οι αισθήσεις μας εξελίχθηκαν στην πραγματικότητα -- για να μας κρατήσουν ασφαλείς, για να μας επιτρέψουν να επιζήσουμε. Στην πραγματικότητα, όταν σκεφτόμαστε περί των αισθήσεών μας, ή ακόμα και περί της έλλειψης τους, είναι πιθανότερο να σκεφτόμαστε περισσότερο κάτι σαν τα παρακάτω: την ικανότητα να αγγίξουμε κάτι πολυτελές, να γευτούμε κάτι νόστιμο, να μυρίσουμε κάτι εύοσμο, να δούμε κάτι όμορφο. Αυτά είναι τα οποία ζητάμε από τις αισθήσεις μας. Θέλουμε την ομορφιά, δεν ζητάμε απλά τη λειτουργία. Και όταν πρόκειται για την επαναφορά μιας αίσθησης, είμαστε ακόμη πολύ μακριά από την ικανότητα να της προσφέρουμε την ομορφιά. Και αυτό είναι το θέμα για το οποίο θα ήθελα να σας μιλήσω λιγάκι σήμερα.
Now when we think of our senses, we don't usually think of the reasons why they probably evolved, from a biological perspective. We don't really think of the evolutionary need to be protected by our senses, but that's probably why our senses really evolved -- to keep us safe, to allow us to live. Really when we think of our senses, or when we think of the loss of the sense, we really think about something more like this: the ability to touch something luxurious, to taste something delicious, to smell something fragrant, to see something beautiful. This is what we want out of our senses. We want beauty; we don't just want function. And when it comes to sensory restoration, we're still very far away from being able to provide beauty. And that's what I'd like to talk to you a little bit about today.
Τα παραπάνω ισχύουν και για την ακοή. Όταν σκεφτόμαστε το τί ακούμε συνήθως δεν σκεφτόμαστε την ικανότητά μας να ακούσουμε ένα συναγερμό ή μια σειρήνα, παρόλο που αδιαμφισβήτητα είναι κάτι πολύ σημαντικό. Στην πραγματικότητα αυτό που θέλουμε να ακούσουμε είναι η μουσική.
Likewise for hearing. When we think about why we hear, we don't often think about the ability to hear an alarm or a siren, although clearly that's an important thing. Really what we want to hear is music.
(Μουσική)♪♫
(Music)
Πολλοί από εσάς αναγνωρίζουν πως αυτή είναι η Έβδομη Συμφωνία του Μπετόβεν. Πολλοί από εσάς επίσης γνωρίζουν πως ήταν κωφός, ή έστω σχεδόν κωφός, όταν την έγραψε. Τώρα θα ήθελα να σας εντυπωσιάσω λιγάκι σχετικά με το πόσο ασύνηθες είναι το ότι μπορούμε να ακούσουμε τη μουσική. Η μουσική είναι ένα από τα πιο παράξενα πράγματα που υπάρχουν. είναι ακουστικές δονήσεις του αέρα, μικρά εναέρια κύματα ενέργειας που γαργαλούν το τύμπανό μας. Με κάποιον τρόπο, το γαργαλητό του τυμπάνου μας μεταφέρει ενέργεια στα οστά ακοής μας, η οποία μετατρέπεται σε μία ανατάραξη υγρού μέσα στον κοχλία και ακολούθως με κάποιον τρόπο μετατρέπεται σε ένα ηλεκτρικό σινιάλο στα ακουστικά μας νεύρα τα οποία κάπως το μεταφέρουν στο μυαλό μας ως τη σύλληψη ενός τραγουδιού ή ενός όμορφου αποσπάσματος μουσικής. Αυτή η διαδικασία είναι τελείως απροσδιόριστη και πολύ πολύ ασυνήθιστη. Και θα μπορούσαμε να συζητάμε το θέμα αυτό για μέρες για να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πώς πραγματικά συμβαίνει το να ακούμε κάτι και να μας προκαλεί συναισθήματα εφόσον δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια δόνηση του αέρα.
So many of you know that that's Beethoven's Seventh Symphony. Many of you know that he was deaf, or near profoundly deaf, when he wrote that. Now I'd like to impress upon you how unusual it is that we can hear music. Music is just one of the strangest things that there is. It's acoustic vibrations in the air, little waves of energy in the air that tickle our eardrum. Somehow in tickling our eardrum that transmits energy down our hearing bones, which get converted to a fluid impulse inside the cochlea and then somehow converted into an electrical signal in our auditory nerves that somehow wind up in our brains as a perception of a song or a beautiful piece of music. That process is entirely abstract and very, very unusual. And we could discuss that topic alone for days to really try to figure out, how is it that we hear something that's emotional from something that starts out as a vibration in the air?
Παρατηρείται πως στην έλλειψη ακοής, οι περισσότεροι άνθρωποι που χάνουν την ακοή τους, τη χάνουν στο σημείο που λέγεται κοχλίας, το ενδότερο μέρος του αυτιού. Και είναι το αυξανόμενο πλήθος των κυττάρων των τριχών που το προκαλεί αυτό. Τώρα, εάν είχατε να διαλέξετε ανάμεσα στο ποιά αίσθηση να χάσετε, θα είμαι πολύ ειλικρινής μαζί σας και θα σας πω, είμαστε πολύ πιο αποτελεσματικοί στο να επαναφέρουμε την ακοή σε σχέση με την επαναφορά οποιασδήποτε άλλης από τις αισθήσεις μας. Ή ακόμα καλύτερα, τίποτα από τα υπόλοιπα δεν είναι καν συγκρίσιμο με την ικανότητα μας να επαναφέρουμε την ακοή. Και ως γιατρός και χειρούργος, μπορώ να πω με σιγουριά στους ασθενείς μου πως αν αναγκαζόσασταν να χάσετε μια από τις αισθήσεις σας, είμαστε πιο προχωρημένοι ιατρικά και χειρουργικά στο κομμάτι της ακοής. Σαν μουσικός, μπορώ να σας πω ότι αν αναγκαζόμουν να κάνω κοχλιακή εμφύτευση θα ήμουν καταβεβλημένος. Θα ήμουν πραγματικά καταβεβλημένος, γιατί ξέρω πως η μουσική δε θα ηχούσε ποτέ ξανά το ίδιο με πριν.
Turns out that if you have hearing loss, most people that lose their hearing lose it at what's called the cochlea, the inner ear. And it's at the hair cell level that they do this. Now if you had to pick a sense to lose, I have to be very honest with you and say, we're better at restoring hearing than we are at restoring any sense that there is. In fact, nothing even actually comes close to our ability to restore hearing. And as a physician and a surgeon, I can confidently tell my patients that if you had to pick a sense to lose, we are the furthest along medically and surgically with hearing. As a musician, I can tell you that if I had to have a cochlear implant, I'd be heartbroken. I'd just be plainly heartbroken, because I know that music would never sound the same to me.
Θα σας παρουσιάσω αμέσως ένα βίντεο σχετικό με ένα κορίτσι το οποίο γεννήθηκε κωφό. Ζει σε ένα πολύ υποστηρικτικό περιβάλλον. Η μητέρα του κάνει ό,τι μπορεί. Εντάξει, ας δούμε το βίντεο σας παρακαλώ.
Now this is a video that I'm going to show you of a girl who's born deaf. She's in a very supportive environment. Her mother's doing everything she can. Okay, play that video please.
(Βίντεο) Μητέρα: Αυτή είναι μια κουκουβάγια. Κουκουβάγια, ναι. Κουκουβάγια. Κουκουβάγια. Ναι. Μωρό. Μωρό. Το θέλεις; (Φιλί)
(Video) Mother: That's an owl. Owl, yeah. Owl. Owl. Yeah. Baby. Baby. You want it? (Kiss)
Charles Limb: Πέρα από ότι γίνεται για χάρη αυτού του παιδιού όσον αφορά την οικογενειακή υποστήριξη και τη βοήθεια για μάθηση που του παρέχεται, υπάρχει ένα όριο δυνατοτήτων για ένα παιδί που είναι κωφό- ένα νήπιο που έχει γεννηθεί κωφό σε αυτό τον κόσμο, έχει περιορισμούς σε κοινωνικές, εκπαιδευτικές, λεκτικές ευκαιρίες. Δεν αποκλείω πως μπορούν να ζήσουν μια όμορφη, υπέροχη ζωή. Απλά λέω πως πρόκειται να αντιμετωπίσουν εμπόδια τα οποία οι άνθρωποι με κανονική ακοή δεν θα αντιμετωπίσουν.
Charles Limb: Now despite everything going for this child in terms of family support and simple infused learning, there is a limitation to what a child who's deaf, an infant who was born deaf, has in this world in terms of social, educational, vocational opportunities. I'm not saying that they can't live a beautiful, wonderful life. I'm saying that they're going to face obstacles that most people who have normal hearing will not have to face.
Η έλλειψη ακοής και η θεραπεία για την έλλειψη ακοής έχει πραγματικά εξελιχθεί τα τελευταία 200 χρόνια. Μιλώ κυριολεκτικά, αφού παλιότερα συνήθιζαν να βάζουν στα αυτιά τους υποστηρικτικά αντικείμενα σε σχήμα αυτιού ή χρησιμοποιούσαν χωνιά. Και αυτό ήταν το καλύτερο που θα μπορούσες να κάνεις για την έλλειψη ακοής. Τότε δε μπορούσαμε ούτε να κοιτάξουμε μέσα στο τύμπανο. Οπότε δεν είναι καθόλου περίεργο το ότι δεν υπήρχαν αποτελεσματικές λύσεις για την έλλειψη ακοής.
Now hearing loss and the treatment for hearing loss has really evolved in the past 200 years. I mean literally, they used to do things like stick ear-shaped objects onto your ears and stick funnels in. And that was the best you could do for hearing loss. Back then you couldn't even look at the eardrum. So it's not too surprising that there were no good treatments for hearing loss.
Σήμερα έχουμε το πολυκάναλο κοχλιακό εμφύτευμα, με μια διαδικασία που πραγματοποιείται και σε εξωτερικά ιατρεία. Τοποθετείται με χειρουργείο στο εσωτερικό μέρος του αυτιού. Χρειάζεται περίπου μιάμιση ώρα, ανάλογα με το πού θα πραγματοποιηθεί, σε κατάσταση ολικής αναισθησίας. Στο τελείωμα, επιτυγχάνεται κάτι σαν κι αυτό: μια σειρά ηλεκτροδίων έχει τοποθετηθεί μέσα στον κοχλία. Τώρα, στην πραγματικότητα, αυτό είναι αρκετά αργό σε σύγκριση με το φυσιολογικό εσωτερικό μας αυτί.
And now today we have the modern multi-channel cochlear implant, which is an outpatient procedure. It's surgically placed inside the inner ear. It takes about an hour and a half to two hours, depending on where it's done, under general anesthesia. And in the end, you achieve something like this where an electrode array is inserted inside the cochlea. Now actually, this is quite crude in comparison to our regular inner ear.
Αλλά εδώ είναι το ίδιο κορίτσι που έκανε την εγχείρηση τότε. Είναι αυτή 10 χρόνια αργότερα. Και αυτό το βίντεο έχει τραβηχτεί από τον χειρουργικό μου μέντορα, Dr. John Niparko, ο οποίος της έκανε την επέμβαση. Παρακαλώ να παιχτεί το βίντεο.
But here is that same girl who is implanted now. This is her 10 years later. And this is a video that was taken by my surgical mentor, Dr. John Niparko, who implanted her. If we could play this video please.
(Βίντεο) John Niparko: Έχετε γράψει δύο βιβλία;
(Video) John Niparko: So you've written two books?
Κορίτσι: Έχω γράψει δύο βιβλία. (Μητέρα: Το πρώτο ήταν βιβλίο ή άρθρο εφημερίδας;) Κορίτσι: Όχι, το πρώτο ήταν επίσης βιβλίο. (Μητέρα: Α, εντάξει.)
Girl: I have written two books. (Mother: Was the other one a book or a journal entry?) Girl: No, the other one was a book. (Mother: Oh, okay.)
JN: Λοιπόν, αυτό το βιβλίο έχει επτά κεφάλαια και το τελευταίο κεφάλαιο έχει τίτλο ''Τα πλεονεκτήματα του να είσαι κωφός.'' Θυμάσαι τη συγγραφή αυτού του κεφαλαίου;
JN: Well this book has seven chapters, and the last chapter is entitled "The Good Things About Being Deaf." Do you remember writing that chapter?
Κορίτσι: Ναι, θυμάμαι τη συγγραφή κάθε κεφαλαίου.
Girl: Yes I do. I remember writing every chapter.
JN: Ωραία. Κορίτσι: Μερικές φορές η αδερφή μου μπορεί να γίνει λίγο ενοχλητική. Οπότε είναι βολικό το να μην μπορείς να ενοχληθείς απ' αυτή.
JN: Yeah. Girl: Well sometimes my sister can be kind of annoying. So it comes in handy to not be annoyed by her.
JN: Κατάλαβα.. Και ποιά είναι αυτή;
JN: I see. And who is that?
Κορίτσι: Η Χόλι.
Girl: Holly. (JN: Okay.)
Μητέρα: Η αδερφή της. Κορίτσι: Η αδερφή μου.
Mother: Her sister. (JN: Her sister.) Girl: My sister.
JN: Και πως αποφεύγεις να ενοχλείσαι από αυτή;
JN: And how can you avoid being annoyed by her?
Κορίτσι: Απλά βγάζω το εμφύτευμα και δεν ακούω τίποτα. (Γέλια) Είναι χρήσιμο.
Girl: I just take off my CI, and I don't hear anything. (Laughter) It comes in handy.
JN: Άρα δεν θες να ακούς τίποτα εκείνη την ώρα;
JN: So you don't want to hear everything that's out there?
Κορίτσι: Όχι.
Girl: No.
CL: Είναι απίστευτη. Αδιαμφισβήτητα αυτό θεωρείται μια γιγάντια επιτυχία. Είναι μια τεράστια επιτυχία στην ιστορία της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης. Όμως, παρόλο που υπάρχει αυτή η απίστευτη δυνατότητα των χρηστών του εμφυτεύματος να ακούν την ομιλία, όταν ανοίγουν το ραδιόφωνο ξαφνικά δεν ακούν σχεδόν καθόλου τη μουσική. Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι χρήστες προσπαθούν πολύ σκληρά να ακούσουν αλλά δεν τους αρέσει η μουσική γιατί τους ηχεί πολύ άσχημα. Συνεπώς, όταν αναφερόμαστε σε αυτό το ιδανικό του να επαναφέρουμε την ομορφιά στη ζωή κάποιου, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας όσον αφορά την ακοή.
CL: And so she's phenomenal. And there's no way that you can't look at that as an overwhelming success. It is. It's a huge success story in modern medicine. However, despite this incredible facility that some cochlear implant users display with language, you turn on the radio and all of a sudden they can't hear music almost at all. In fact, most implant users really struggle and dislike music because it sounds so bad. And so when it comes to this idea of restoring beauty to somebody's life, we have a long way to go when it comes to audition.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό. Ανέφερα νωρίτερα ότι η μουσική είναι διαφορετική γιατί είναι απροσδιόριστη, συγκεχυμένη. Η ομιλία είναι διαφορετική κατά πολύ. Είναι πολύ ακριβής. Στην ουσία, ο κύριος λόγος που την χρησιμοποιούμε είναι γιατί έχει σημασιολογική ακρίβεια. Όταν λες μια λέξη, αυτό που σε ενδιαφέρει περισσότερο είναι να γίνει κατανοητή. Δεν σε νοιάζει να ακουστεί όμορφη όταν την προφέρεις.
Now there are a lot of reasons for that. I mentioned earlier the fact that music is a different capacity because it's abstract. Language is very different. Language is very precise. In fact, the whole reason we use it is because it has semantic-specificity. When you say a word, what you care is that word was perceived correctly. You don't care that the word sounded pretty when it was spoken.
Η μουσική είναι τελείως διαφορετική. Όταν ακούς μουσική, αν δεν ακούγεται με ευχαρίστηση, ποιό το νόημά της; Δεν υπάρχει λόγος να ακούς μουσική αν αυτή δεν σου ακούγεται ευχάριστα. Τα ακουστικά χαρακτηριστικά της μουσικής είναι πολύ δυσκολότερα από αυτά της ομιλίας. Βάση αυτού μπορούμε να δούμε πως το εύρος των συχνοτήτων και το εύρος των ντεσιμπέλ στη μουσική είναι πολύ ετερογενές. Οπότε, αν είχαμε να σχεδιάσουμε το τέλειο κοχλιακό εμφύτευμα, αυτό που θα προσπαθούσαμε να κάνουμε είναι το να στοχεύσουμε να επιτραπεί η μουσική μετάδοση. Διότι πάντα έβλεπα τη μουσική σαν την κορύφωση της ακοής. Εάν μπορείς να ακούσεις τη μουσική, τότε είσαι ικανός να ακούσεις οτιδήποτε.
Music is entirely different. When you hear music, if it doesn't sound good, what's the point? There's really very little point in listening to music when it doesn't sound good to you. The acoustics of music are much harder than those of language. And you can see on this figure, that the frequency range and the decibel range, the dynamic range of music is far more heterogeneous. So if we had to design a perfect cochlear implant, what we would try to do is target it to be able to allow music transmission. Because I always view music as the pinnacle of hearing. If you can hear music, you should be able to hear anything.
Το πρόβλημα ξεκινά με τη σύλληψη του τόνου. Οι περισσότεροι γνωρίζετε πως ο τόνος είναι το βασικό εργαλείο για τη δημιουργία μουσικής. Χωρίς την ικανότητα να συλληφθούν σωστά οι τόνοι, η μουσική και η μελωδία είναι κάτι πολύ δύσκολο να κατανοήσεις-- για να μην αναφερθούμε καθόλου στην αρμονία και τα συναφή. Εδώ βλέπουμε ένα απόσπασμα MIDI από τη σύνθεση του Rachmaninoff. Τώρα ας το ακούσουμε.
Now the problems begin first with pitch perception. I mean, most of us know that pitch is a fundamental building block of music. And without the ability to perceive pitch well, music and melody is a very difficult thing to do -- forget about a harmony and things like that. Now this is a MIDI arrangement of Rachmaninoff's Prelude. Now if we could just play this.
(Μουσική)♪♫
(Music)
ΟΚ, τώρα αν λάβουμε υπόψιν ότι ένας ασθενής με κοχλιακό εμφύτευμα η σύλληψη τόνου μπορεί να φτάσει μέχρι και τις δύο οκτάβες, για να δούμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα όταν γίνει περιορισμός εύρους εντός ενός ημίτονου. Θα ήμασταν περιχαρείς αν πετυχαίναμε τη σύλληψη αυτή του ενός ημίτονου στους ασθενείς μας. Ας ακούσουμε και αυτό.
Okay, now if we consider that in a cochlear implant patient pitch perception could be off as much as two octaves, let's see what happens here when we randomize this to within one semitone. We would be thrilled if we had one semitone pitch perception in cochlear implant users. Go ahead and play this one.
(Μουσική)♪♫
(Music)
Τώρα ο λόγος που σας το δείχνω αυτό είναι για να καταλάβετε πως η μουσική δεν είναι ανθεκτική στις διαβαθμίσεις. Την επεξεργάζεσαι λιγάκι, ειδικά όσον αφορά τον τόνο, και την έχεις διαφοροποιήσει. Και ίσως και να τύχει να σου αρέσει η αλλαγή αυτή. Αυτό είναι ασύλληπτο. Αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτός ο σκοπός και δεν ακούς το ίδιο αποτέλεσμα με τους περισσότερους ανθρώπους που έχουν κανονική ακοή.
Now my goal in showing you that is to show you that music is not robust to degradation. You distort it a little bit, especially in terms of pitch, and you've changed it. And it might be that you kind of like that. That's kind of hypnotic. But it certainly wasn't the way the music was intended. And you're not hearing the same thing that most people who have normal hearing are hearing.
Το θέμα βασίζεται όχι μόνο με την ικανότητα να ξεχωρίσεις τους τόνους, αλλά με την ικανότητα ξεχωρίζεις τους ήχους. Οι περισσότεροι ασθενείς με εμφύτευμα δε μπορούν να βρουν τη διαφορά μεταξύ μουσικών οργάνων. Ας δούμε αυτά τα δύο συνεχόμενα βίντεο. (Τρομπέτα)♪♫ Ακούμε την τρομπέτα. Και το δεύτερο. (Βιολί)♪♫ Αυτό είναι το βιολί. Αυτά τα δύο όργανα έχουν παρόμοιο μήκος κύματος. Οι χρήστες εμφυτεύματος δε μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά όργανα. Η ποιότητα του ήχου και το άκουσμά του είναι αυτό που αναφέρω εγώ ως τέμπο, ως το χρώμα του τόνου-- αυτοί δε μπορούν να το κατανοήσουν αυτό. Το εμφύτευμα δεν μεταδίδει την ποιότητα της μουσικής που συνήθως προκαλεί μια ζεστασιά.
Now the other issue comes with, not just the ability to tell pitches apart, but the ability to tell sounds apart. Most cochlear implant users cannot tell the difference between an instrument. If we could play these two sound clips in succession. (Trumpet) The trumpet. And the second one. (Violin) That's a violin. These have similar wave forms. They're both sustained instruments. Cochlear implant users cannot tell the difference between these instruments. The sound quality, or the sound of the sound is how I like to describe timbre, tone color -- they cannot tell these things whatsoever. This implant is not transmitting the quality of music that usually provides things like warmth.
Τώρα αν κοιτάξουμε στο μυαλό ενός ατόμου που έχει κοχλιακό εμφύτευμα και τους δοκιμάσουμε βάζοντάς τους να ακούσουν ομιλία και μετά να ακούσουν ρυθμό και μελωδία, αυτό που θα συμπεράνουμε είναι πως ο ακουστικός φλοιός είναι πιο δραστήριος κατά τη διάρκεια της ομιλίας. Θα σκεφτόσαστε πως αυτό συμβαίνει γιατί τα εμφυτεύματα αυτά έχουν καλύτερο αποτέλεσμα με την ομιλία, αφού γι' αυτό σχεδιάστηκαν. Αν εξετάσετε τη μελωδία, αυτό που θα δείτε είναι πως υπάρχει πολύ μικρότερη φλοιώδης δραστηριότητα στους χρήστες εμφυτεύματος από το φυσιολογικό. Οπότε για οποιονδήποτε λόγο, αυτό το εμφύτευμα δεν επηρεάζει αρκετά τον ακουστικό φλοιό κατά τη διάρκεια της σύλληψης της μελωδίας.
Now if you look at the brain of an individual who has a cochlear implant and you have them listen to speech, have them listen to rhythm and have them listen to melody, what you find is that the auditory cortex is the most active during speech. You would think that because these implants are optimized for speech, they were designed for speech. But actually if you look at melody, what you find is that there's very little cortical activity in implant users compared with normal hearing controls. So for whatever reason, this implant is not successfully stimulating auditory cortices during melody perception.
Τώρα η ερώτηση είναι πώς πραγματικά τους ακούγεται; Έχουμε κάνει κάποιες έρευνες για να μπορέσουμε να καταλάβουμε την ποιότητα ήχου για τους χρήστες του εμφυτεύματος. Θα σας παίξω δύο κλιπ του Usher, ένα εκ των οποίων είναι κανονικό και ένα το οποίο δεν έχει σχεδόν καθόλου υψηλές και χαμηλές συχνότητες και ούτε καν πολλές μεσαίες συχνότητες. Ας τα ακούσουμε.
Now the next question is, well how does it really sound? Now we've been doing some studies to really get a sense of what sound quality is like for these implant users. I'm going to play you two clips of Usher, one which is normal and one which has almost no high frequencies, almost no low frequencies and not even that many mid frequencies. Go ahead and play that.
(Μουσική)♪♫
(Music)
(Μουσική με περιορισμένες συχνότητες)♪♫
(Limited Frequency Music)
Είχα ασθενείς να μου λένε πως αυτά τα δύο τους ακούγονται ίδια. Δεν μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά της ποιότητας του ήχου ανάμεσα στα δύο αυτά κλιπ. Είμαστε ακόμα πολύ πολύ μακριά από εκεί που θέλουμε να φτάσουμε.
I had patients tell me that those sound the same. They cannot differentiate sound quality differences between those two clips. Again, we are very, very far away in just getting to where we want to get to.
Τώρα αναρωτιόμαστε: Υπάρχει ελπίδα; Η απάντηση είναι πως ναι, υπάρχει ελπίδα. Δεν ξέρω αν όλοι καταλαβαίνετε ποιός είναι αυτός. Αυτός είναι ... γνωρίζει κανείς; Αυτός είναι ο Μπετόβεν. Γιατί μπορούμε να ξέρουμε πως έμοιαζε το κρανίο του Μπετόβεν; Γιατί έχει εκταφεί. Αποδεικνύεται πως τα εναπομείναντα οστά του περισυλλέχτηκαν όταν πέθανε για να γίνει προσπάθεια να εξεταστεί η αιτία του θανάτου του. Γι'αυτό υπάρχει πήλινο ομοίωμα και δείχνει το κρανίο του διογκωμένο στη μία μεριά. Ο Μπετόβεν συνέθεσε μουσική καιρό αφότου έχασε την ακοή του. Αυτό που συμπεραίνεται είναι πως, ακόμα και με την έλλειψη ακοής, η ικανότητα ακούσματος μουσικής παραμένει. Το μυαλό παραμένει έτοιμο για τη μουσική.
Now the question comes to mind: Is there any hope? And yes, there is hope. Now I don't know if anybody knows who this is. This is ... does somebody know? This is Beethoven. Now why would we know what Beethoven's skull looks like? Because his grave was exhumed. And it turns out that his temporal bones were harvested when he died to try to look at the cause of his deafness, which is why he has molding clay and his skull is bulging out on the side there. But Beethoven composed music long after he lost his hearing. What that suggests is that, even in the case of hearing loss, the capacity for music remains. The brains remain hardwired for music.
Ήμουν πολύ τυχερός να συνεργαστώ με τον Dr. David Ryugo όπου εξετάσαμε κωφές λευκές γάτες και προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει όταν τους βάζουμε κοχλιακά εμφυτεύματα. Αυτή είναι μια γάτα η οποία έχει μάθει να καλείται για φαγητό στο άκουσμα της τρομπέτας.
I've been very lucky to work with Dr. David Ryugo where I've been working on deaf cats that are white and trying to figure out what happens when we give them cochlear implants. This is a cat that's been trained to respond to a trumpet for food.
(Μουσική)♪♫
(Music)
Ο Μπετόβεν δεν την συγκινεί. (Μουσική)♪♫ Το "1812 Overture" δεν είναι αρκετό για να την ξυπνήσει. (Τρομπέτα) Μα ξυπνάει κατευθείαν όταν ακούει αυτό! (Τρομπέτα)
Text: Beethoven doesn't excite her. (Music) The "1812 Overture" isn't worth waking for. (Trumpet) But she jumps to action when called to duty! (Trumpet)
CL: Δεν υποστηρίζω πως η γάτα ακούει την τρομπέτα με τον ίδιο τρόπο που την ακούμε εμείς. Απλά λέω πως με την προπόνηση μπορείς να συνδέσεις ένα μουσικό ήχο με κάποια έννοια ακόμα και σε μία γάτα. Εάν κάναμε επίμονες προσπάθειες στο να προπονήσουμε τους χρήστες εμφυτεύματος στο να ακούνε μουσική-- γιατί τώρα δεν γίνεται κάποια σημαντική προσπάθεια πάνω σε αυτό ούτε αξιοσημείωτες στρατηγικές, πολύ λίγες τεχνολογικές προσπάθειες για την καλύτερη σύλληψη της μουσικής-- θα είχαμε κάνει μεγάλη πρόοδο.
CL: Now I'm not suggesting that the cat is hearing that trumpet the way we're hearing it. I'm suggesting that with training you can imbue a musical sound with significance, even in a cat. If we were to direct efforts towards training cochlear implant users to hear music -- because right now there's virtually no effort put towards that, no rehabilitative strategies, very little in the way of technological advances to actually improve music -- we would come a long way.
Τώρα θέλω να σας δείξω ένα τελευταίο βίντεο. Αυτό αφορά έναν μαθητή μου, τον Joseph με τον οποίο είχα την τύχη να δουλέψω τρία χρόνια στο εργαστήριό μου. Είναι κωφός και έμαθε να παίζει πιάνο αφότου έβαλε το κοχλιακό εμφύτευμα. Εδώ είναι το βίντεο του Joseph.
Now I want to show you one last video. And this is of a student of mine named Joseph who I had the good fortune to work with for three years in my lab. He's deaf, and he learned to play the piano after he received the cochlear implant. And here's a video of Joseph.
(Μουσική)♪♫
(Music)
(Βίντεο) Joseph: Γεννήθηκα το 1986. Περίπου στους τέσσερις μήνες μου, διαγνώστηκε πως είχα σοβαρή έλλειψη ακοής. Όχι καιρό μετά, μου εγκατέστησαν ακουστικά βοηθήματα. Αλλά παρόλο που τα βοηθήματα αυτά ήταν τα πιο ισχυρά την εποχή εκείνη, δεν βοηθούσαν και πολύ. Ως αποτέλεσμα, βασιζόμουν πολύ στο να διαβάζω τα χείλη, και δε μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν οι γύρω μου. Όταν ήμουν 12 χρονών, ήμουν ένας από τους πρώτους ανθρώπους στην Σιγκαπούρη που δέχτηκε την κοχλιακή εμφύτευση. Και όχι καιρό μετά την εμφύτευση, ξεκίνησα να μαθαίνω πιάνο. Ήταν πραγματικά υπέροχο. Από τότε, ποτέ δεν ξανακοίταξα πίσω.
(Video) Joseph: I was born in 1986. And at about four months old, I was diagnosed with profoundly severe hearing loss. Not long after, I was fitted with hearing aids. But although these hearing aids were the most powerful hearing aids on the market at the time, they weren't very helpful. So as a result, I had to rely on lip reading a lot, and I couldn't really hear what people were saying. When I was 12 years old, I was one of the first few people in Singapore who underwent cochlear implantation. And not long after I got my cochlear implant, I started learning how to play piano. And it was absolutely wonderful. Since then, I've never looked back.
CL: Ο Joseph είναι απίστευτος. Είναι αξιοθαύμαστος. Αυτή τη στιγμή σπουδάζει ιατρική στο πανεπιστήμιο του Yale και σκοπεύει να γίνει χειρούργος-- ένα απ'τα πρώτα κωφά άτομα που θα ακολουθήσει την καριέρα αυτή. Δεν υπάρχουν σχεδόν πουθενά χειρουργοί με κώφωση. Και αυτό το χρωστά στο τεχνολογικό αυτό επίτευγμα. Το γεγονός ότι μπορεί να παίξει πιάνο είναι μια απομυθοποίηση του μυαλού του. Η αλήθεια είναι πως μπορείς να παίξεις πιάνο και χωρίς το κοχλιακό εμφύτευμα, αφού το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να πατάς πλήκτρα τη σωστή στιγμή. Δε χρειάζεται να το ακούς. Ξέρω πως δεν ακούει καλά, γιατί τον έχω ακούσει να τραγουδά σε καραόκε. (Γέλια) Και αυτό είναι ότι χειρότερο-- συγκινητικό αλλά απαίσιο. (Γέλια) Οπότε υπάρχει σίγουρα μεγάλη ελπίδα, αλλά υπάρχουν πολλά παραπάνω που πρέπει να γίνουν.
CL: Joseph is phenomenal. He's brilliant. He is now a medical student at Yale University, and he's contemplating a surgical career -- one of the first deaf individuals to consider a career in surgery. There are almost no deaf surgeons anywhere. And this is really unheard of stuff, and this is all because of this technology. And the fact that he can play the piano like that is a testament to his brain. Truth of the matter is you can play the piano without a cochlear implant, because all you have to do is press the keys at the right time. You don't actually have to hear it. I know he doesn't hear well, because I've heard him do Karaoke. (Laughter) And it's one of the most awful things -- heartwarming, but awful. (Laughter) And so there is certainly a lot of hope, but there's a lot more that needs to be done.
Έτσι, θα ήθελα να ολοκληρώσω με τα ακόλουθα. Όταν αναφερόμαστε στην επαναφορά της ακοής, έχουμε προχωρήσει πολύ, σημαντικά πολύ. Έχουμε όμως πολύ δρόμο μπροστά μας όταν αναφερόμαστε στο όραμα της τέλειας επαναφοράς της ακοής. Και επιτρέψτε μου να σας πω, είναι εντάξει το ότι καταφέραμε να ακούγονται οι ομιλίες αλλά η αλήθεια είναι πως αν χάναμε την ακοή μας, αν κάποιος από εμάς ξαφνικά έχανε την ακοή του, θα την ήθελε πίσω τέλεια, ακριβώς όπως είναι τώρα. Δεν θα θέλαμε απλά να ακούμε, θα θέλαμε να ακούμε τέλεια. Η επαναφορά της βασικής λειτουργίας είναι επικριτέα. Και δεν θέλω να υποτιμήσω τη σημαντικότητα της επαναφοράς της βασικής λειτουργίας. Αλλά χρειάζεται και η δυνατότητα επαναφοράς της ικανότητας να συλλαμβάνουμε την ομορφιά από όπου μπορούμε να εμπνευστούμε. Και δεν πιστεύω πως πρέπει να το βάλουμε κάτω για χάρη της ομορφιάς.
So I just want to conclude with the following words. When it comes to restoration of hearing, we have certainly come a long way, a remarkably long way. And we have a much longer way to go when it comes to the idea of restoring perfect hearing. And let me tell you right now, it's fine that we would all be very happy with speech. But I tell you, if we lost our hearing, if anyone here suddenly lost your hearing, you would want perfect hearing back. You wouldn't want decent hearing, you would want perfect hearing. Restoration of basic sensory function is critical. And I don't mean to understate how important it is to restore basic function. But it's really restoration of the ability to perceive beauty where we can get inspiring. And I don't think that we should give up on beauty.
Θέλω να σας ευχαριστήσω για το χρόνο σας.
And I want to thank you for your time.
(Χειροκρότημα)
(Applause)