За начало реших да ви разкажа или покажа хората, които стартираха (Лабораторията Jet Propulsion Lab - JPL). Още като хлапета, те бяха с много богато въображение и много авантюристични, докато смесваха химикали в Калифорнийския технологичен институт (Caltech), за да видят кой ще избухне по-силно. Е, не ви препоръчвам да правите това сега. Естествено, те взривиха една колиба, и от Caltech им казаха да отиват до Аройо и да правят всичките си тестове там.
I thought I'd start with telling you or showing you the people who started [Jet Propulsion Lab]. When they were a bunch of kids, they were kind of very imaginative, very adventurous, as they were trying at Caltech to mix chemicals and see which one blows up more. Well, I don't recommend that you try to do that now. Naturally, they blew up a shack, and Caltech, well, then, hey, you go to the Arroyo and really do all your tests in there.
И така, ето това са първите пет служители по време на почивката за чай тук. Както казах, те бяха авантюристични личности. Впрочем един от тях, който беше част от култ, недалеч от Ориндж Гроув, се самовзриви, за съжаление, защото продължи да смесва химикали, опитвайки се да разбере кои са най-добрите. И така, това ви дава малка представа какъв тип хора имаме тук. Опитваме се да избегнем да се самовзривим.
So, that's what we call our first five employees during the tea break, you know, in here. As I said, they were adventurous people. As a matter of fact, one of them, who was, kind of, part of a cult which was not too far from here on Orange Grove, and unfortunately he blew up himself because he kept mixing chemicals and trying to figure out which ones were the best chemicals. So, that gives you a kind of flavor of the kind of people we have there. We try to avoid blowing ourselves up.
Това реших да ви го покажа. Познайте кой е служител на лабораторията JPL в средата на тълпата? Опитах се да дойда като него тази сутрин, но като излезнах, навън беше прекалено студено, и си казах, по-добре пак да си сложа ризата. Но по-важното е, че исках да ви покажа тази снимка, за да видите накъде гледат другите хора, и накъде гледа той. Накъдето и да гледат всички, ти погледни другаде, и отиди да направиш нещо по-различно. И това е общо взето духа на всичко, което правим ние.
This one I thought I'd show you. Guess which one is a JPL employee in the heart of this crowd. I tried to come like him this morning, but as I walked out, then it was too cold, and I said, I'd better put my shirt back on. But more importantly, the reason I wanted to show this picture: look where the other people are looking, and look where he is looking. Wherever anybody else looks, look somewhere else, and go do something different, you know, and doing that. And that's kind of what has been the spirit of what we are doing.
Искам да ви кажа един цитат от Ралф Емерсън, който един от моите колеги сложи на стената в офиса ми. Той гласи: "Не отивай там, където пътеката може да те отведе. Вместо това върви, където няма път, и остави следа." И това е моята препоръка към всички вас: погледнете какво правят всички и направете нещо абсолютно различно. Не се опитвайте да подобрите нещо, което друг прави, защото това няма да ви отведе надалеч.
And I want to tell you a quote from Ralph Emerson that one of my colleagues, you know, put on my wall in my office, and it says, "Do not go where the path may lead. Go instead where there is no path, and leave a trail." And that's my recommendation to all of you: look what everybody is doing, what they are doing; go do something completely different. Don't try to improve a little bit on what somebody else is doing, because that doesn't get you very far.
В началото работехме много върху ракети, но също така имахме и много купони. Виждате един от купоните ни преди няколко години. Настъпи голяма промяна преди 50 години, когато Спутник беше изстрелян. Изстреляхме първия Американски сателит, виждате го тук в ляво. И тук направихме 180 градусова промяна: Преобразихме се от къща за ракети в къща за проучвания. Това беше извършено в период от две години и сега сме водещата организция, която проучва космоса в полза на всички вас.
In our early days we used to work a lot on rockets, but we also used to have a lot of parties, you know. As you can see, one of our parties, you know, a few years ago. But then a big difference happened about 50 years ago, after Sputnik was launched. We launched the first American satellite, and that's the one you see on the left in there. And here we made 180 degrees change: we changed from a rocket house to be an exploration house. And that was done over a period of a couple of years, and now we are the leading organization, you know, exploring space on all of your behalf.
Но дори и след това трябваше да си припомним, че понякога има и препятствия. В дъното, тази ракета трябваше да се издигне нагоре; но някакси тръгна настрани. Ето това наричаме неуправляем снаряд. И за да го отразнуваме, направихме събитие в JPL за "Мис Управляем Снаряд." ("Miss Guided Missile")
But even when we did that, we had to remind ourselves, sometimes there are setbacks. So you see, on the bottom, that rocket was supposed to go upward; somehow it ended going sideways. So that's what we call the misguided missile. But then also, just to celebrate that, we started an event at JPL for "Miss Guided Missile."
Празнувахме всяка година и избирахме -- имаше надпревара и паради и т.н. Не е много подходящо да го правим сега. Някои хора ми казват да го правя; но аз си мисля, че не би било много удачно в днешно време. Правим нещата малко по-сериозно. Това, което виждате на последния бал на розата, когато се появихме на една от платформите. Но това е повече за играта. От дясната страна, това е Марсоходът точно преди края на тестовете, за да го занесем до площадката за изстрелване Cape Canaveral. Това горе са Марсоходите, които са на Марс сега. Така това ви подсказва малко и за забавните неща, и за сериозните неща, които се опитвме да правим. Но ви казах, че ще ви покажа кратък клип на един от нашите служители, за да добиете представа за таланта, който имаме тук.
So, we used to have a celebration every year and select -- there used to be competition and parades and so on. It's not very appropriate to do it now. Some people tell me to do it; I think, well, that's not really proper, you know, these days. So, we do something a little bit more serious. And that's what you see in the last Rose Bowl, you know, when we entered one of the floats. That's more on the play side. And on the right side, that's the Rover just before we finished its testing to take it to the Cape to launch it. These are the Rovers up here that you have on Mars now. So that kind of tells you about, kind of, the fun things, you know, and the serious things that we try to do. But I said I'm going to show you a short clip of one of our employees to kind of give you an idea about some of the talent that we have.
Видео: Морган Хендри: Beware of Safety ("Пазете се от Сигурността") е инструментална рок група. Тя клони към малко по-експерименталната страна. Има импровизационната страна на джаза. Има го и тежкият звук на рока. Да умееш да третираш звука като инструмент и да си способен да търсиш малко по-абстрактни звуци и такива, които да се свирят на живо, миксирайки електронна и акустична музика. Музика е част от мен, но от друга страна -- вероятно направих най-доброто изпълнение от всички. Роботя за Лабораторията JPL. Строя следващия Марсоход. Някои от най-брилянтните инженери, които познавам, са тези, които имат подобно артистично качество. Трябва да правиш това, което ти се иска, и ако някой ти казва, че не можеш - не го слушаш. Може и да са прави - съмнявам се. Кажи им къде да си го наврат и след това прави, каквото искаш. Аз съм Морган Хендри. Аз съм НАСА.
Video: Morgan Hendry: Beware of Safety is an instrumental rock band. It branches on more the experimental side. There's the improvisational side of jazz. There's the heavy-hitting sound of rock. Being able to treat sound as an instrument, and be able to dig for more abstract sounds and things to play live, mixing electronics and acoustics. The music's half of me, but the other half -- I landed probably the best gig of all. I work for the Jet Propulsion Lab. I'm building the next Mars Rover. Some of the most brilliant engineers I know are the ones who have that sort of artistic quality about them. You've got to do what you want to do. And anyone who tells you you can't, you don't listen to them. Maybe they're right - I doubt it. Tell them where to put it, and then just do what you want to do. I'm Morgan Hendry. I am NASA.
Чарлз Елачи: Сега, нека преминем от забавната към сериозната част. Хората винаги питат защо изследваме? Защо правим всички тези мисии и защо ги изучаваме? Начинът, по който аз го възприемам, е доста простичък. Някакси, преди 13 милиарда години е станал Големият взрив, чували сте поне малко за него, произходът на Вселената. Но някакси това, което разпалва въображението на всеки -- или въображението на много хора -- някакси от този първоначален Голям взрив имаме този прекрасен свят, в който живеем днес.
Charles Elachi: Now, moving from the play stuff to the serious stuff, always people ask, why do we explore? Why are we doing all of these missions and why are we exploring them? Well, the way I think about it is fairly simple. Somehow, 13 billion years ago there was a Big Bang, and you've heard a little bit about, you know, the origin of the universe. But somehow what strikes everybody's imagination -- or lots of people's imagination -- somehow from that original Big Bang we have this beautiful world that we live in today.
Поглеждаш навън: цялата тази красота, която виждаш, целият този живот, който те заобикаля, тук има интелигентни хора като вас и мен, които водят интелигентен разговор сега. Всичко това е започнало от този Голям взрив. Въпросът е: Как е започнало това? Как се е развило? Как е образувана Вселената? Как са се формирали галактиките? Как са образувани планетите? Защо има планета, на която животът се е развил? Това често срещано ли е? Има ли живот на всяка планета, която виждаме около звездите? Значи всички ние буквално сме съставени от звезден прах. Появили сме се от тези звезди; значи сме направени от звезден прах. И следващия път когато си подтиснат, погледни в огледалото и си кажи, хей, виждаш звезда пред себе си. Можеш да пропуснеш онази част с праха. Но всъщност, всички ние сме съставени от звезден прах.
You look outside: you have all that beauty that you see, all that life that you see around you, and here we have intelligent people like you and I who are having a conversation here. All that started from that Big Bang. So, the question is: How did that happen? How did that evolve? How did the universe form? How did the galaxies form? How did the planets form? Why is there a planet on which there is life which have evolved? Is that very common? Is there life on every planet that you can see around the stars? So we literally are all made out of stardust. We started from those stars; we are made of stardust. So, next time you are really depressed, look in the mirror and you can look and say, hi, I'm looking at a star here. You can skip the dust part. But literally, we are all made of stardust.
Това което се опитваме да постигнем с нашите изследвания, е да напишем книга за това как нещата са станали такива, каквито са днес. Едно от първите, или най-достъпните места, на които можем да отидем и изследваме, това е Марс. И причината, че се обръща особено внимание на Марс е, че не е много отдалечена от нас. Знаете ли, че ще ни отнеме само шест месеца да стигнем там? Шест до девет ако стане в подходящото време от годината. Тази планета е донякъде сходна на Земята. Малко по-малка е, но масата й е почти еднаква с тази на Земята без разбира се да взимате под внимание оканите. Тя има полюси. Има по-тънка атмосфера от нашата, следователно има метеорологично време. Доста сходства, и можете да видите някои черти по Марс, като Гранд Каньон на Марс, или това, което ние наричаме Гранд Каньон на Марс. То е като Гранд Каньон на Земята, само че е адски по-голям.
So, what we are trying to do in our exploration is effectively write the book of how things have came about as they are today. And one of the first, or the easiest, places we can go and explore that is to go towards Mars. And the reason Mars takes particular attention: it's not very far from us. You know, it'll take us only six months to get there. Six to nine months at the right time of the year. It's a planet somewhat similar to Earth. It's a little bit smaller, but the land mass on Mars is about the same as the land mass on Earth, you know, if you don't take the oceans into account. It has polar caps. It has an atmosphere somewhat thinner than ours, so it has weather. So, it's very similar to some extent, and you can see some of the features on it, like the Grand Canyon on Mars, or what we call the Grand Canyon on Mars. It is like the Grand Canyon on Earth, except a hell of a lot larger.
Той е с големината на САЩ. Има вулкан на него. А това е Връх Олимп на Марс, което е като огромен вулканичен щит на планетата. Ако погледнете височината му и я сравните с тази на Връх Олипм, ще ви даде представа колко е голям Връх Олипм, в сравнение с Връх Еверест. Връх Еверест изглежда като джудже в сравнение. Това ви дава представа за тектоничните и вулканичните събития, които са се случвали на тази планета. Наскоро с един от сателитите ни, както на Земята -- заснехме свлачище, докато се случваше. Марс е динамична планета, и е активна дори в момента, докато говорим днес.
So it's about the size, you know, of the United States. It has volcanoes on it. And that's Mount Olympus on Mars, which is a kind of huge volcanic shield on that planet. And if you look at the height of it and you compare it to Mount Everest, you see, it'll give you an idea of how large that Mount Olympus, you know, is, relative to Mount Everest. So, it basically dwarfs, you know, Mount Everest here on Earth. So, that gives you an idea of the tectonic events or volcanic events which have happened on that planet. Recently from one of our satellites, this shows that it's Earth-like -- we caught a landslide occurring as it was happening. So it is a dynamic planet, and activity is going on as we speak today.
И тези Марсоходи, хората се чудят сега, какво правят днес, и за това реших да ви покажа малко от тяхната работа. Това е един много голям кратер. Геолозите обичат кратерите, защото кратерите са като да изкопаеш огромна дупка в земята без наистина да работиш за това, и можете да видите какво е под повърхността. И така, този е наречен Кратер Виктория, който е с размер на футболно игрище. И, ако погледнете горе в ляво, ще видите много малка черна точка. Тази снимка е заснета от орбитален сателит. Ако увелича тази точка, можете да видите: това е Марсоход на повърхността. Заснето е от орбита; приложихме увеличението на камерата върху повърхността, и всъщност видяхме Марсоход. Използвахме комбинация от сателитните изображения и Марсоход, за да правим научни изследвания, тъй като можем да наблюдаваме огромни площи и след това можете да накарате тези Марсоходи да се движат ноколо и всъщност да ходят до точно определени места.
And these Rovers, people wonder now, what are they doing today, so I thought I would show you a little bit what they are doing. This is one very large crater. Geologists love craters, because craters are like digging a big hole in the ground without really working at it, and you can see what's below the surface. So, this is called Victoria Crater, which is about a few football fields in size. And if you look at the top left, you see a little teeny dark dot. This picture was taken from an orbiting satellite. If I zoom on it, you can see: that's the Rover on the surface. So, that was taken from orbit; we had the camera zoom on the surface, and we actually saw the Rover on the surface. And we actually used the combination of the satellite images and the Rover to actually conduct science, because we can observe large areas and then you can get those Rovers to move around and basically go to a certain location.
Това, с което се занимаваме в момента, е, че Марсоход слиза долу в кратера. Както ви казах, геолозите обичат кратерите. Причината е, че много от вас са били до Гранд Каньон, и в стените на Гранд Каньон виждате тези пластове. Тези пластове преди са било повърхността, милион, десет милиона, сто милиона години, и можете да наслоявате върху тях. И ако можете да разчитате слоевете като книга, ще научите историята на това какво се е случвало в миналото точно на това място.
So, specifically what we are doing now is that Rover is going down in that crater. As I told you, geologists love craters. And the reason is, many of you went to the Grand Canyon, and you see in the wall of the Grand Canyon, you see these layers. And what these layers -- that's what the surface used to be a million years ago, 10 million years ago, 100 million years ago, and you get deposits on top of them. So if you can read the layers it's like reading your book, and you can learn the history of what happened in the past in that location.
Това тук са пластовете на стената на този кратер и Марсоходът слиза в него, измервайки качествата и анализирайки скалите, докато слиза в този каньон. Знаете ли, това си е предизвикателство да го управляваш надолу по такъв наклон. Ако вие бяхте там, нямаше да го направите. Но ние се уверихме,че сме тествали тези Марсоходи преди да ги заведем там долу -- или този Марсоход-- и се убедихме, че работят добре.
So what you are seeing here are the layers on the wall of that crater, and the Rover is going down now, measuring, you know, the properties and analyzing the rocks as it's going down, you know, that canyon. Now, it's kind of a little bit of a challenge driving down a slope like this. If you were there you wouldn't do it yourself. But we really made sure we tested those Rovers before we got them down -- or that Rover -- and made sure that it's all working well.
След като пристигнах последния път, малко след кацането -- мисля, че беше някъде на стотния ден след кацането -- ви казах, че бях изненадан, че тези Марсоходи оцеляват дори сто дни. Но, ето ни тук, четири години по-късно, и те все още работят. Вие казвате, Чарлз, ти ни лъжеш и т.н. но това не е така. Ние наистина вярвахме, че ще оцелеят 90 или 100 дни, защото се движат от слънчевата светлина, а Марс е прашна планета, и така ние очаквахме прахта да започне да се акумулира от повърхността, и след това да нямаме достатъчно мощ, за да ги запазим топли.
Now, when I came last time, shortly after the landing -- I think it was, like, a hundred days after the landing -- I told you I was surprised that those Rovers are lasting even a hundred days. Well, here we are four years later, and they're still working. Now you say, Charles, you are really lying to us, and so on, but that's not true. We really believed they were going to last 90 days or 100 days, because they are solar powered, and Mars is a dusty planet, so we expected the dust would start accumulating on the surface, and after a while we wouldn't have enough power, you know, to keep them warm.
Е, аз винаги казвам, че е важно да си умен, но от време на време е хубаво и да си късметлия. И това е нещото, което разбрахме. Оказа се, че от време на време има вихрушки, коiто идват на Марс, както виждате тук, и когато тази вихрушка мине над Марсохода, просто го почиства. Той е просто като чисто новата кола, която имате, и ето защо са издържали толкова дълго. Сега сме ги проектирали доста добре, но това е точната причина да издържат толкова дълго и все още да осигуряват научни данни. Сега, двата Марсохода, всеки един тях, някакси остарява. На единия колелото му е затънало и не работи, едно от предните колела, и това, което правим, е, че го караме наобратно. А другият има артрит в рамената, знаете как е, не работи много добре, и затова върви по този начин, и можем да местим ръката по този начин. Но въпреки това, произвеждат много научни данни. Сега, по време на целия процес много хора се развълнуваха, извън научната общност за тези Марсоходи, затова реших да ви покажа видео, което да ви даде отражение на това как тези Марсоходи за възприети от хората извън научната общност.
Well, I always say it's important that you are smart, but every once in a while it's good to be lucky. And that's what we found out. It turned out that every once in a while there are dust devils which come by on Mars, as you are seeing here, and when the dust devil comes over the Rover, it just cleans it up. It is like a brand new car that you have, and that's literally why they have lasted so long. And now we designed them reasonably well, but that's exactly why they are lasting that long and still providing all the science data. Now, the two Rovers, each one of them is, kind of, getting old. You know, one of them, one of the wheels is stuck, is not working, one of the front wheels, so what we are doing, we are driving it backwards. And the other one has arthritis of the shoulder joint, you know, it's not working very well, so it's walking like this, and we can move the arm, you know, that way. But still they are producing a lot of scientific data. Now, during that whole period, a number of people got excited, you know, outside the science community about these Rovers, so I thought I'd show you a video just to give you a reflection about how these Rovers are being viewed by people other than the science community.
Нека премина на следващото кратко видео. Между другото, това видео доста актуално (неясно) се разви, преди четири години. Видео: Добре, парашутът е подравнен. Добре, то е (неясно). Отваряй. Камера. Имама картина сега. Супер! Това се случи в оперативната база на Хюстън. Точно така е. Сега, ако има живот, холандците ще го открият. Какво прави той? Какво е това? Не е зле.
So let me go on the next short video. By the way, this video is pretty accurate of how the landing took place, you know, about four years ago. Video: Okay, we have parachute aligned. Okay, deploy the airbags. Open. Camera. We have a picture right now. Yeah! CE: That's about what happened in the Houston operation room. It's exactly like this. Video: Now, if there is life, the Dutch will find it. What is he doing? What is that? CE: Not too bad.
ЧЕ: И така, нека продължа да ви показвам малко от красотата на тази планета. Както казах по-рано, прилича много на Земята, и така виждате пясъчни дюни. Изглеждат така, сякаш ако ви бях кажал, че снимките са заснети в пустинята Сахара или някъде там, вие щяхте да ми повярвате, но това са снимки, заснети на Марс. Една площ, която особено ни заинтригува, е северният регион на Марс, който е близък до Северния Полюс, защото виждаме ледени покривки, и как тези ледени покривки се свиват и разширяват, така че много напомня на това, което имаме в Канада. Искахме да разберем -- и виждаме всякакви видове ледникови знаци на него. И така, всъщност искахме да разберем, от какво е направен този лед, и може ли това да е вградило някакъв органичен материал.
So anyway, let me continue on showing you a little bit about the beauty of that planet. As I said earlier, it looked very much like Earth, so you see sand dunes. It looks like I could have told you these are pictures taken from the Sahara Desert or somewhere, and you'd have believed me, but these are pictures taken from Mars. But one area which is particularly intriguing for us is the northern region, you know, of Mars, close to the North Pole, because we see ice caps, and we see the ice caps shrinking and expanding, so it's very much like you have in northern Canada. And we wanted to find out -- and we see all kinds of glacial features on it. So, we wanted to find out, actually, what is that ice made of, and could that have embedded in it some organic, you know, material.
Имаме космически кораб, който пътува към Марс, наречен Феникс, и този кораб ще кацне след 17 дни, седем часа и 20 секунди така че можете да си нагласите часовниците. Това ще е на 25 май малко преди пет часа наше време според западното часово време, всъщност ще кацаме на друга планета. И както виждате, това е снимка на кораба поставен на Марс, но си помислих да го направя само в случай, че изпуснате шоуто, след 17 дни, ще ви покажа малко от това, какво ще се случи.
So we have a spacecraft which is heading towards Mars, called Phoenix, and that spacecraft will land 17 days, seven hours and 20 seconds from now, so you can adjust your watch. So it's on May 25 around just before five o'clock our time here on the West Coast, actually we will be landing on another planet. And as you can see, this is a picture of the spacecraft put on Mars, but I thought that just in case you're going to miss that show, you know, in 17 days, I'll show you, kind of, a little bit of what's going to happen.
Видео: Това е, което наричаме седем минути на ужас. Планът е да копаем в почвата и да вземем проби, да ги сложим във фурна и да ги загреем и да видим какви газове ще излезнат от тях. Това беше изстреляно преди девет месеца. Ще се движим със скорост от 12 000 мили в час и за седем минути трябва да спрем и да докоснем повърхността много нежно за да не се счупим (неясно).
Video: That's what we call the seven minutes of terror. So the plan is to dig in the soil and take samples that we put them in an oven and actually heat them and look what gases will come from it. So this was launched about nine months ago. We'll be coming in at 12,000 miles per hour, and in seven minutes we have to stop and touch the surface very softly so we don't break that lander.
Бен Кичи: Феникс е първият (неясно). Това е първата мисия, през която ще се опитаме да се приземим близо до Северния Полюс на Марс, и първата мисия, която всъщност ще се опита да се присегне и да докосне вода на повърхността на друга планета.
Ben Cichy: Phoenix is the first Mars Scout mission. It's the first mission that's going to try to land near the North Pole of Mars, and it's the first mission that's actually going to try and reach out and touch water on the surface of another planet.
Лин Крейг: Където има вода, поне на Земята, има възгледи за живот, и така това е потенциално място, където може би е съществувал живот на планетата поне в миналото.
Lynn Craig: Where there tends to be water, at least on Earth, there tends to be life, and so it's potentially a place where life could have existed on the planet in the past.
Ерик Бейли: Главната задача на EDL (Entry, Descent, and Landing) е да вземе кораб, който пътува с 12,500 мили в час, и да го накара да спре много меко за много кратко време. БК: Навлизаме в Марсианската атмосфера. На 70 мили над повърхността на Марс сме. И нашият приземителен модул е здраво мушнат във въздушната совалка.
Erik Bailey: The main purpose of EDL is to take a spacecraft that is traveling at 12,500 miles an hour and bring it to a screeching halt in a soft way in a very short amount of time. BC: We enter the Martian atmosphere. We're 70 miles above the surface of Mars. And our lander is safely tucked inside what we call an aeroshell.
ЕБ: Прилича на фунийка от сладолед.
EB: Looks kind of like an ice cream cone, more or less.
БК: И отпред има този затоплящ щит, приличащото на чиния нещо на около половин инч от тапата отпред, което е нашият затоплящ щит. Сега, това е много специална тапа. Тази тапа е това, което ще ни предпази от силното навлизане в атмосфера, което ще изпитаме.
BC: And on the front of it is this heat shield, this saucer-looking thing that has about a half-inch of essentially what's cork on the front of it, which is our heat shield. Now, this is really special cork, and this cork is what's going to protect us from the violent atmospheric entry that we're about to experience.
Роб Гроувър: Търкането се натрупва върху кораба, и го използваме, когато летим през атмосферата за наше предимство, за да ни забави. БК: Оттук-нататък, ще намалим от 12 500 мили в час до 900 мили в час.
Rob Grover: Friction really starts to build up on the spacecraft, and we use the friction when it's flying through the atmosphere to our advantage to slow us down. BC: From this point, we're going to decelerate from 12,500 miles an hour down to 900 miles an hour.
ЕБ: Навън може да стане толкова горещо, колкото е повърхността на Слънцето.
EB: The outside can get almost as hot as the surface of the Sun.
РГ: Темепратурата на горещия щит може да достигне 2,600 градуса по Фаренхайт (1,426.7 Cº)
RG: The temperature of the heat shield can reach 2,600 degrees Fahrenheit.
ЕБ: Вътрешността не става много гореща. Може би достига стайна темепература. Ричард Корнфелд: Това е нашата възможност, чрез която можем да изстреляме парашута.
EB: The inside doesn't get very hot. It probably gets about room temperature. Richard Kornfeld: There is this window of opportunity within which we can deploy the parachute.
ЕБ: Ако изстреляте парашута прекалено рано, може да се провали. Платът и конците могат просто да се разпаднат. А това ще бъде много лошо.
EB: If you fire the 'chute too early, the parachute itself could fail. The fabric and the stitching could just pull apart. And that would be bad.
БК: През първите 15 секунди след като изстреляме парашута, ще намалим скоростта от 900 мили в час до приблизително 250 мили в час. Вече нямаме нужда от горещия щит да ни предпазва от силата на навлизане в атмосферата, за това изхвърляме щита, излагайки за пръв път нашия приземителен модул на атмосферата на Марс.
BC: In the first 15 seconds after we deploy the parachute, we'll decelerate from 900 miles an hour to a relatively slow 250 miles an hour. We no longer need the heat shield to protect us from the force of atmospheric entry, so we jettison the heat shield, exposing for the first time our lander to the atmosphere of Mars.
ЛК: След като горещият щит е изхвърлен и колесниците са спуснати, следващата стъпка е да включим радара и да започнм да засичаме на какво разстояните от земята е Феникс.
LC: After the heat shield has been jettisoned and the legs are deployed, the next step is to have the radar system begin to detect how far Phoenix really is from the ground.
БК: Загубихме 99 процента от навлизащата си скорост. На 99 процента сме от там, където искаме да сме. Последният процент, както винаги, е сложната част.
BC: We've lost 99 percent of our entry velocity. So, we're 99 percent of the way to where we want to be. But that last one percent, as it always seems to be, is the tricky part.
ЕБ: Сега космическият кораб трябва да реши кога ще се оттърве от парашута си.
EB: Now the spacecraft actually has to decide when it's going to get rid of its parachute.
БК: Отделихме се от приземителния модул, летейки със 125 мили в час на около километър над повърхността на Mарс: 3,200 фута. Това е все едно да вземете две сгради Емпайър Стейт Билдинг и да ги сложите една върху друга.
BC: We separate from the lander going 125 miles an hour at roughly a kilometer above the surface of Mars: 3,200 feet. That's like taking two Empire State Buildings and stacking them on top of one another.
ЕБ: Това е, когато се разделим от задната обвивка, и сега сме в свободно падане. Това е много страшен момент: много неща могат да се случат за много кратък период от време. ЛК: И така, това е свободно падане, но се опитва да използва всички негови задвижващи механизми, за да се увери, че е в правилната позиция за кацане.
EB: That's when we separate from the back shell, and we're now in free-fall. It's a very scary moment; a lot has to happen in a very short amount of time. LC: So it's in a free-fall, but it's also trying to use all of its actuators to make sure that it's in the right position to land.
ЕБ: След това трябва да запали двигателите си, бавно да намали скоростта и да докосне земята безопасно.
EB: And then it has to light up its engines, right itself, and then slowly slow itself down and touch down on the ground safely.
БЧ: Земята и Марс са толкова отдалечени, че отнема над десет минути на един сигнал да стигне от Марс до Земята. EDL (процедура за навлизане, спускане и приземяване) - е завършена само за седем минути. Така че, когато изобщо чуете от приземителния модул, че EDL е започнала, то тя вече е приключила.
BC: Earth and Mars are so far apart that it takes over ten minutes for a signal from Mars to get to Earth. And EDL itself is all over in a matter of seven minutes. So by the time you even hear from the lander that EDL has started it'll already be over.
ЕБ: Трябва да позволим повече самоуправление в този кораб, за да може да каца самостоятелно и безопасно.
EB: We have to build large amounts of autonomy into the spacecraft so that it can land itself safely.
БЧ: EDL е този грамаден, технически предизвикателен проблем. Трябва да се построи кораб, който прелита през големия космос и да използваме трикове, за да измислим някак си как да го приземим на повърхността на Марс при нула мили в час. Това е изключително вълнуващо и предизвикателно (неясно).
BC: EDL is this immense, technically challenging problem. It's about getting a spacecraft that's hurtling through deep space and using all this bag of tricks to somehow figure out how to get it down to the surface of Mars at zero miles an hour. It's this immensely exciting and challenging problem.
ЧЕ: Да се надяваме, че ще стане така, както го видяхте тук. Ще бъде доста напрегнат момент, докато гледаме този кораб да се приземява на друга планета.
CE: Hopefully it all will happen the way you saw it in here. So it will be a very tense moment, you know, as we are watching that spacecraft landing on another planet.
Нека да разкажа за другите неща, които правим. Докато говоря, всъщност сме в процес на конструиране на следващия Марсоход, който ще изпратим на Марс. Затова си помислих да ви разкажа за стъпките, през които преминаваме. Сходно е с това, което вие правите, когато проектирате продукт. Както видяхте малко по-рано, когато изработвахме космическия апарат Финикс, трябваше да имаме предвид горещината, пред която ще се изправим. Трябва да изучаваме всички видове материали, за да оформим това, което искаме да постигнем. Ние не се опитваме да угодим на клиента. Това, което искаме да направим, е да се уверим, че имаме ефективна, добре работеща машина.
So now let me talk about the next things that we are doing. So we are in the process, as we speak, of actually designing the next Rover that we are going to be sending to Mars. So I thought I would go a little bit and tell you, kind of, the steps we go through. It's very similar to what you do when you design your product. As you saw a little bit earlier, when we were doing the Phoenix one, we have to take into account the heat that we are going to be facing. So we have to study all kinds of different materials, the shape that we want to do. In general we don't try to please the customer here. What we want to do is to make sure we have an effective, you know, an efficient kind of machine.
Първо започваме с това, че искаме нашите служители да бъдат с богато въображение. Много ни харесва да сме близо до центъра за изкуства, защото всъщност един от бившите възпитаници от центъра, Ерик Найкист, представи няколко серии, авангардни неща, в стаята за идеи на мисии или идеи за кораби, само за да накара хората да мислят по-разкрепостено за нещата. Имаме няколко комплекта Лего. И както казах, това е детска площадка за възрастни, където те се опитват да играят с различни форми и различни дизайни.
First we start by we want to have our employees to be as imaginative as they can. And we really love being close to the art center, because we have, as a matter of fact, one of the alumni from the art center, Eric Nyquist, had put a series of displays, far-out displays, you know, in our what we call mission design or spacecraft design room, just to get people to think wildly about things. We have a bunch of Legos. So, as I said, this is a playground for adults, where they sit down and try to play with different shapes and different designs.
След това ставаме малко по-сериозни, и за това имаме т. нар. CAD/CAMs (компютърни програми за дизайн) и всички инжeнери, които участват, или учени, които са замесени, които знаят за термичните качества, знаят за дизайна, за атмосферните взаимодействия, парашути, всички тези неща, които изработват с общи усилия и конструират кораб в компютър до такава степен, че да разберем дали това отговаря на необходимите изисквания. От друга страна, също така, трябва да вземем предвид околната среда на планетата, на която отиваме. Ако отивате на Юпитер, имате много висока радиация, знаете, околната среда. Радиацията на околната среда е същата на Юпитер като тази в ядрен реактор.
Then we get a little bit more serious, so we have what we call our CAD/CAMs and all the engineers who are involved, or scientists who are involved, who know about thermal properties, know about design, know about atmospheric interaction, parachutes, all of these things, which they work in a team effort and actually design a spacecraft in a computer to some extent, so to see, does that meet the requirement that we need. On the right, also, we have to take into account the environment of the planet where we are going. If you are going to Jupiter, you have a very high-radiation, you know, environment. It's about the same radiation environment close by Jupiter as inside a nuclear reactor.
Представете си: взимате компютъра си, хвърляте го в ядрен реактор и той трябва да продължи да работи. Това са само някои малки предизвикателства, с които трябва да се сблъскаме. Ако навлизаме, трябва да направим тестове на парашутите. Видяхте разкъсване на парашут във филма. Това би бил лош ден, ако се случи, за това трябва да тестваме, защото изстрелваме този парашут при свръхзвукови скорости. Навлизаме с изключително високи скорости, и ги изстрелваме, за да ни намалят. И затова трябва да направим всички тези тестове. За да ви дам представа за големината на парашута вижте броя на хората, които седят тук.
So just imagine: you take your P.C. and throw it into a nuclear reactor and it still has to work. So these are kind of some of the little challenges, you know, that we have to face. If we are doing entry, we have to do tests of parachutes. You saw in the video a parachute breaking. That would be a bad day, you know, if that happened, so we have to test, because we are deploying this parachute at supersonic speeds. We are coming at extremely high speeds, and we are deploying them to slow us down. So we have to do all kinds of tests. To give you an idea of the size, you know, of that parachute relative to the people standing there.
Следващата стъпка, всъщност отиваме и построяваме тестови модели и реално ги тестваме, в лабораторията на JPL, в мястото, което ние наричаме Заден двор на Марс. Ритаме ги, удряме ги, изпускаме ги само за да уверим, че разбираме къде ще се счупят. След това се отдръпваме след тази фаза. След това започваме реалното строене и полета. Този следващ Марсоход, който ще изстреляме, е с размер на кола. Големият щит, който виждате отвън, това е топлинният щит, който ще го предпази. Това ще бъде построено през следващата година, и ще бъде изстреляно през юни, след една година. В този случай, защото беше много голям Марсоход, не можехме да използваме въздушни възглавници. Знам, че много от вас след време казаха, че е страхотно да имаш въздушни възглавници. За съжаление този Марсоход е десет пъти по-голям от другия Марсоход, или три пъти от неговата маса. Не може да се ползват въздушни възглавници. Затова ни трябва друга гениална идея как да го приземим. Не искахме да го заведем изцяло на двигател до повърхността, защото не искахме да я замърсим; искахме Марсоходът незабавно да кацне на краката си.
Next step, we go and actually build some kind of test models and actually test them, you know, in the lab at JPL, in what we call our Mars Yard. We kick them, we hit them, we drop them, just to make sure we understand how, where would they break. And then we back off, you know, from that point. And then we actually do the actual building and the flight. And this next Rover that we're flying is about the size of a car. That big shield that you see outside, that's a heat shield which is going to protect it. And that will be basically built over the next year, and it will be launched June a year from now. Now, in that case, because it was a very big Rover, we couldn't use airbags. And I know many of you, kind of, last time afterwards said well, that was a cool thing to have -- those airbags. Unfortunately this Rover is, like, ten times the size of the, you know, mass-wise, of the other Rover, or three times the mass. So we can't use airbags. So we have to come up with another ingenious idea of how do we land it. And we didn't want to take it propulsively all the way to the surface because we didn't want to contaminate the surface; we wanted the Rover to immediately land on its legs.
За това измислихме тази гениална идея, която се използва тук на Земята за хеликоптери. Всъщност приземителният модул ще се снижи до 100 фута и ще кръжи над повърхността на 100 фута, и тогава имаме небесен кран, който ще вземе Марсохода и ще го приземи на повърхността. Надяваме се, че всичко ще проработи по този начин. И този Марсоход ще бъде нещо като химик. Това, което ще правим с него, докато кара наоколо, е, че ще анализираме химичния състав на скалите. Така, че той ще има ръка, която ще взима проби, ще ги слага във фурна, ще ги смачква и ще ги анализира. Също така, ако има нещо, което не можем да достигнем, защото е прекалено високо на скала, имаме малка лазерна система, която всъщност ще унищожи скалата, ще изпари част от нея и ще анализира това, което излиза от скалата. Малко прилича на Междузвездни Войни, но е истинско. Това е реалният живот. И за да ви помага, и да помога на обществото, за да рекламирате този Марсоход, ние ще го научим като допълнение, да сервира коктейли на Марс.
So we came up with this ingenious idea, which is used here on Earth for helicopters. Actually, the lander will come down to about 100 feet and hover above that surface for 100 feet, and then we have a sky crane which will take that Rover and land it down on the surface. Hopefully it all will work, you know, it will work that way. And that Rover will be more kind of like a chemist. What we are going to be doing with that Rover as it drives around, it's going to go and analyze the chemical composition of rocks. So it will have an arm which will take samples, put them in an oven, crush and analyze them. But also, if there is something that we cannot reach because it is too high on a cliff, we have a little laser system which will actually zap the rock, evaporate some of it, and actually analyze what's coming from that rock. So it's a little bit like "Star Wars," you know, but it's real. It's real stuff. And also to help you, to help the community so you can do ads on that Rover, we are going to train that Rover to actually in addition to do this, to actually serve cocktails, you know, also on Mars.
Това ви дава малка представа за забавните неща, които правим на Марс. Мислех да стигна до "Властелинът на Пръстените" сега и да ви покажа някои от нещата, които имаме там. Във "Властелинът на Пръстните" има две неща. Първо, това е много атрактивна планета -- притежава красотата на пръстените и така нататък. Но за учените пръстените имат много специално значение, защото вярваме, че те представляват умален модел за това как Слънчевата система се е сформирала. Някои учени смятат, че начинът, по който тя се е сформирала, че слънцето, когато се е сринало всъщност е създало слънцето, и многото прах около него е създало пръстените и след това частиците в тези пръстени се събрали заедно, и са оформили по-големи скали, и ето така планетите, разбирате ли, са се появили.
So that's kind of giving you an idea of the kind of, you know, fun things we are doing on Mars. I thought I'd go to "The Lord of the Rings" now and show you some of the things we have there. Now, "The Lord of the Rings" has two things played through it. One, it's a very attractive planet -- it just has the beauty of the rings and so on. But for scientists, also the rings have a special meaning, because we believe they represent, on a small scale, how the Solar System actually formed. Some of the scientists believe that the way the Solar System formed, that the Sun when it collapsed and actually created the Sun, a lot of the dust around it created rings and then the particles in those rings accumulated together, and they formed bigger rocks, and then that's how the planets, you know, were formed.
И така идеята е, чрез наблюдаване на Сатурн ние виждаме нашата Слънчева система оформяща се в реално време, в умален модел, така че то е като изпит за него. И така нека ви покажа малко от това как изглежда Сатурновата система. Първо ще прелетим над пръстените. Между другото, всичко това е реално. Това не е анимация, или нещо подобно. Това е заснето от сателита, който имаме в орбитата около Сатурн, Касини. Виждате количеството на детайли в тези пръстени, които са частиците. Някои от тях се съединяват заедно, за да сформират по-големи частици. Затова имате тези разстояния, защото малък спътник се сформира на това място. Сега, мислите си, че тези пръстени са много големи обекти. Да, те са много големи по размер в едно измерение; в друго те са тънки като хартия. Много, много тънки. Това, което виждате тук, е сянката на пръстена върху самия Сатурн. А това е един от спътниците, който всъщност се е оформил върху този. Мислете за него като лист хартия, огромна площ от стотици хиляди мили, която се върти.
So, the idea is, by watching Saturn we're actually watching our solar system in real time being formed on a smaller scale, so it's like a test bed for it. So, let me show you a little bit on what that Saturnian system looks like. First, I'm going to fly you over the rings. By the way, all of this is real stuff. This is not animation or anything like this. This is actually taken from the satellite that we have in orbit around Saturn, the Cassini. And you see the amount of detail that is in those rings, which are the particles. Some of them are agglomerating together to form larger particles. So that's why you have these gaps, is because a small satellite, you know, is being formed in that location. Now, you think that those rings are very large objects. Yes, they are very large in one dimension; in the other dimension they are paper thin. Very, very thin. What you are seeing here is the shadow of the ring on Saturn itself. And that's one of the satellites which was actually formed on that one. So, think about it as a paper-thin, huge area of many hundreds of thousands of miles, which is rotating.
Имаме различни видове спътници, които ще се образуват, всеки един от тях излеждащ много различно и странно, който държи учените заети за десетки години, опитвайки се да обяснят това, и казвайки на НАСА, че имат нужда от още пари, за да обяснят как изглеждат тези неща, или защо се сформират по този начин. Е, има два спътника, които са особено интересни. Единият се казва Енцелад. Това е спътник, който е изграден изцяло от лед, и го измерихме от орбита. Направен от лед. Но имаше нещо особено в него. Ако погледнете тези райета тук, ние ги наричаме тигрови райета, когато прелетяхме над тях, изведнъж от нищото видяхме повишаване на темепратурата, което потвърди, че тези райета а по-топли от останалата планета.
And we have a wide variety of kind of satellites which will form, each one looking very different and very odd, and that keeps scientists busy for tens of years trying to explain this, and telling NASA we need more money so we can explain what these things look like, or why they formed that way. Well, there were two satellites which were particularly interesting. One of them is called Enceladus. It's a satellite which was all made of ice, and we measured it from orbit. Made of ice. But there was something bizarre about it. If you look at these stripes in here, what we call tiger stripes, when we flew over them, all of a sudden we saw an increase in the temperature, which said that those stripes are warmer than the rest of the planet.
Когато излетяхме надалеч от него, погледнахме назад. И познайте какво? Видяхме гейзери. Та това е Йелоустоун, само че на Сатурн. Виждаме гейзери от лед да изригват от тази планета, което показва, че най-вероятно има океан, под повърхността. И някакси, чрез динамичен ефект, имаме тези гейзери, които са изпуснати от него. Причината, поради която показах тази стрелка там, мисля около 30 мили, е, че преди няколко месеца всъщност прелетяхме с кораба през парата на този гейзер, за да можем да измерим материала, от който е направен. Всъщност били са 40 (мили) - защото бяхме притеснени от риска, но свърши добра работа. Прелетяхме над него и открихме добро количество от органичен материал, който е изпускан в комбинация от лед. И през следващите няколко години, докато продължаваме да обикаляме Сатурн, плануваме да се приближаме все повече до повърхността и да правим по-точни измервания.
So as we flew by away from it, we looked back. And guess what? We saw geysers coming out. So this is a Yellowstone, you know, of Saturn. We are seeing geysers of ice which are coming out of that planet, which indicate that most likely there is an ocean, you know, below the surface. And somehow, through some dynamic effect, we're having these geysers which are being, you know, emitted from it. And the reason I showed the little arrow there, I think that should say 30 miles, we decided a few months ago to actually fly the spacecraft through the plume of that geyser so we can actually measure the material that it is made of. That was [unclear] also -- you know, because we were worried about the risk of it, but it worked pretty well. We flew at the top of it, and we found that there is a fair amount of organic material which is being emitted in combination with the ice. And over the next few years, as we keep orbiting, you know, Saturn, we are planning to get closer and closer down to the surface and make more accurate measurements.
Сега, друг спътник също привлича много внимание, и това е Титан. Причината, поради която Титан е особено интересен, е, защото е по-голям спътник от нашата Луна и има атмосфера. И тази атмосфера е много -- толкова плътна колко нашата. И така, ако сте на Титан, ще почувставате същото налягане, което усещате и тук. С изключение на това, че е много по-студено, и атмосферата е изключително съставена от метан. Метанът кара хората да се вълнуват, защото е органичен материал, затова незабавно хората започват да си мислят, може ли живот да бъде развит на това място, където имаш много органичен материал. И така хората вярват, че Титан е най-вероятно това, което наричаме планета, на която може да възникне живот, защото е толкова горещо, че органичният материал не е успял да стигне до фазата да стане биологичен материал, и затова може да се зароди живот на него.
Now, another satellite also attracted a lot of attention, and that's Titan. And the reason Titan is particularly interesting, it's a satellite bigger than our moon, and it has an atmosphere. And that atmosphere is very -- as dense as our own atmosphere. So if you were on Titan, you would feel the same pressure that you feel in here. Except it's a lot colder, and that atmosphere is heavily made of methane. Now, methane gets people all excited, because it's organic material, so immediately people start thinking, could life have evolved in that location, when you have a lot of organic material. So people believe now that Titan is most likely what we call a pre-biotic planet, because it's so cold organic material did not get to the stage of becoming biological material, and therefore life could have evolved on it.
Могло е Земята да бъде замразена преди три милиарда години преди живота да е започнал на нея. И това предизвиква много интерес, и за да ви покажа няколко примера от това, което направихме там, всъщност ние пуснахме проба, която беше развита от нашите колеги в Европа, пуснахме проба докато обикаляхме орбита на Сатурн. Пуснахме проба в атмосферата и на Титан. И това е снимка на площ, докато слизахме надолу. На мен ми изглеждаше като брега на Калифорния. Виждате реките, които излизат от брега, и виждате тази бяла площ, която прилича на Остров Каталина, а това прилича на океан. След това с инстумент, който имаме на борда, радар, октрихме, че има езера като Големите Езера тук, затова изглежда много като Земята. Излежда, че има реки, океани или езера. Знаем, че има облаци. Затова си мислим, че също така вали. Така че много прилича на кръговрата на Земята освен че е много студено, затова не може да има вода, понеже водата ще бъде замръзнала. Оказа се, че всичко, което виждаме, всичката течност, е направена от въглеводорд, етан и метан, сходно с това, което слагате в автомобила си.
So it could be Earth, frozen three billion years ago before life actually started on it. So that's getting a lot of interest, and to show you some example of what we did in there, we actually dropped a probe, which was developed by our colleagues in Europe, we dropped a probe as we were orbiting Saturn. We dropped a probe in the atmosphere of Titan. And this is a picture of an area as we were coming down. Just looked like the coast of California for me. You see the rivers which are coming along the coast, and you see that white area which looks like Catalina Island, and that looks like an ocean. And then with an instrument we have on board, a radar instrument, we found there are lakes like the Great Lakes in here, so it looks very much like Earth. It looks like there are rivers on it, there are oceans or lakes, we know there are clouds. We think it's raining also on it. So it's very much like the cycle on Earth except because it's so cold, it could not be water, you know, because water would have frozen. What it turned out, that all that we are seeing, all this liquid, [is made of] hydrocarbon and ethane and methane, similar to what you put in your car.
Имаме цикъл на планетата, който е като на нашата Земя, но е изграден от етан, метан и органичен материал. И така, ако бяхте на Марс -- извинете на Титан, не трябва да се притеснявате за четири долара на галон за бензин. Просто карате до най-близкото езеро, вкарвате маркуча си в него, и ето имате заредена до горе кола. От друга страна, ако запалите кибрит цялата планета ще се взриви. И в заключените, казах, че искам да завърша с няколко снимки. За да погледнем в перспектива, това е снимка на Сатурн, направена от кораб зад Сатурн, гледаща към Слънцето. Слънцето е зад Сатурн, затова виждаме това, което ние наричаме "предно разпръскване," това подчертава всички пръстени. Ще приближа. Ето -- не съм сигурен дали го виждате добре, но в горния ляв ъгъл, на десет часа, има много, много малка точка, това е Земята. Едва ни виждате. Реших да го приближа. И докато приближавате, можете да видите Земята, точно в средата тук. И така приближихме точно до художествения център.
So here we have a cycle of a planet which is like our Earth, but is all made of ethane and methane and organic material. So if you were on Mars -- sorry, on Titan, you don't have to worry about four-dollar gasoline. You just drive to the nearest lake, stick your hose in it, and you've got your car filled up. On the other hand, if you light a match the whole planet will blow up. So in closing, I said I want to close by a couple of pictures. And just to kind of put us in perspective, this is a picture of Saturn taken with a spacecraft from behind Saturn, looking towards the Sun. The Sun is behind Saturn, so we see what we call "forward scattering," so it highlights all the rings. And I'm going to zoom. There is a -- I'm not sure you can see it very well, but on the top left, around 10 o'clock, there is a little teeny dot, and that's Earth. You barely can see ourselves. So what I did, I thought I'd zoom on it. So as you zoom in, you know, you can see Earth, you know, just in the middle here. So we zoomed all the way on the art center.
Много ви благодаря.
So thank you very much.