Γιατί ο κόσμος ηθελημένα καταστρέφει μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς; Πιστεύουν μήπως ότι έτσι σβήνουν την Ιστορία μας; Την πολιτισμική μας μνήμη; Αληθεύει ότι χάνουμε μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς λόγω της φυσικής διάβρωσης και των φυσικών καταστροφών, αυτό, όμως, είναι δύσκολo να αποφευχθεί. Είμαι σήμερα εδώ για να σας δείξω πώς με φωτογραφίες - τις δικές σας φωτογραφίες - μπορούμε να πάρουμε πίσω την Ιστορία που χάνεται, με τη χρήση πρωτοποριακής τεχνολογίας και με την προσπάθεια εθελοντών.
Why do people deliberately destroy cultural heritage? By doing so, do they believe they're erasing our history? Our cultural memory? It's true that we are losing cultural heritage to erosion and natural disasters, but this is something that is simply difficult to avoid. I'm here to show you today how we can use pictures -- your pictures -- to reclaim the history that is being lost using innovative technology and the effort of volunteers.
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν εκατοντάδες αγάλματα κι αντικείμενα τέχνης στην αρχαία πόλη Χάτρα, στο βόρειο Ιράκ. Αγάλματα όπως αυτό βρέθηκαν σε σπαράγματα, από κάποια έλειπαν οι κεφαλές ή οι βραχίονες, ωστόσο, τα ενδύματα που φέρουν και η στάση του κορμού τους μπορούν ακόμη να μας αφηγηθούν την ιστορία τους. Για παράδειγμα, πιστεύουμε ότι ο χιτώνας με μήκος ως το γόνατο και τα γυμνά πόδια σε διάσταση, ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα των ιερέων. Ωστόσο, με μια πιο προσεχτική ματιά σ'αυτό το κομμάτι, βλέπουμε ότι ο χιτώνας ήταν περίτεχνα διακοσμημένος, πράγμα που κάνει πολλούς ερευνητές να πιστεύουν ότι επρόκειτο για άγαλμα βασιλιά που εκτελεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα.
In the early 20th century, archaeologists discovered hundreds of statues and artifacts at the ancient city of Hatra, in northern Iraq. Statues like this one were found in fragments, some of them missing their heads or arms, yet the clothing that they are wearing and their pose can still tell us their story. For example, we believe that by wearing a knee-length tunic and open bare feet, this was representative of a priest. However, with a closer look at this particular piece, we can see that this tunic being worn was elaborately decorated, which has led many researchers to believe this was actually a statue of a king performing his religious functions.
Όταν το 1952 άνοιξε το Μουσείο Πολιτισμού της Μοσούλης στο βόρειο Ιράκ, αυτό το άγαλμα, καθώς και άλλα, τοποθετήθηκαν εκεί ώστε να διατηρηθούν για τις επόμενες γενιές. Μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 ορισμένα αγάλματα και αντικείμενα τέχνης μεταφέρθηκαν στη Βαγδάτη, μα αυτό άγαλμα παρέμεινε. Στη συνέχεια, πέρυσι το Φεβρουάριο δόθηκε στη δημοσιότητα ένα βίντεο κι αμέσως διαδόθηκε μεταξύ των χρηστών του διαδικτύου. Ίσως μερικοί να το θυμάστε. Να ένα σύντομο απόσπασμα.
When the Mosul Cultural Museum opened in 1952 in northern Iraq, this statue, as well as others, were placed there to preserve them for future generations. Following the US-led invasion of Iraq in 2003, a few statues and artifacts were relocated to Baghdad, but this statue remained. Then in February of last year, a video was released, and it instantly went viral. Maybe some of you remember seeing it. Here's a short clip.
(Βίντεο) (Τραγούδι στα Αραβικά)
(Video) (Singing in Arabic)
(Παύση του τραγουδιού)
(Singing ends)
Όχι και πολύ ευχάριστο θέαμα, ε; Προσέξατε μήπως κάτι το γνωστό στο βίντεο; Ορίστε. Νά το συγκεκριμένο άγαλμα που, καθώς το σπρώχνουν, πέφτει και σπάει σε κομμάτια.
Not a very pleasant sight, right? Did you notice anything familiar in the video? There it is. There is that very statue, as it was toppled over, breaking into pieces.
Όταν είδαμε αυτό το βίντεο ο Μάθιου Βίνσεντ κι εγώ σοκαριστήκαμε. Καθώς είμαστε αρχαιολόγοι που χρησιμοποιούμε πρωτοποριακή τεχνολογία για την ψηφιακή διατήρηση, μας ξεφύτρωσε μια ιδέα. Ίσως μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια μεγάλη τράπεζα φωτογραφιών αυτών των αντικειμένων τέχνης που τράβηξαν οι επισκέπτες προτού αυτά καταστραφούν, ώστε να τα ανακατασκευάσουμε ψηφιακά. Αν γινόταν αυτό, θα μπορούσαμε ίσως να τα βάλουμε σ'ένα ψηφιακό μουσείο για να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία. Κι έτσι, δυο εβδομάδες αφότου είδαμε το βίντεο ξεκινήσαμε το «Σχέδιο Μοσούλη».
When Matthew Vincent and I saw this video, we were shocked. Since we are archaeologists using innovative technology for digital preservation, an idea sprung to mind. Maybe we can crowdsource the images that were taken of these artifacts before they were destroyed, to create digital reconstructions. If we can do that, maybe we can put them into a virtual museum to tell that story. And so two weeks after we saw this video, we started the project called Project Mosul.
Θυμάστε τις φωτογραφίες του αγάλματος που σας έδειξα πριν; Πρόκειται για την ψηφιακή ανακατασκευή του βασισμένη σε φωτογραφίες επισκεπτών πριν αυτό καταστραφεί. Πολλοί θ'αναρωτιέστε «Πώς ακριβώς λειτουργεί αυτό;» Λοιπόν, αυτή η τεχνολογία βασίζεται σε κάτι που ονομάζεται φωτογραμμετρία, κι εφευρέθηκε εδώ, στη Γερμανία. Μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε δυσδιάστατες φωτογραφίες ενός αντικειμένου, τραβηγμένες από διαφορετικές γωνίες, ώστε να δημιουργήσουμε ένα τρισδιάστατο μοντέλο. Ξέρω, σκέφτεστε ίσως ότι ακούγεται σαν μαγικό --αλλά δεν είναι. Ας δούμε πώς λειτουργεί. Έχουμε εδώ δύο φωτογραφίες του ίδιου αγάλματος. Ο υπολογιστής μπορεί να ανιχνεύσει παρόμοια χαρακτηριστικά του αντικειμένου μεταξύ αυτών των φωτογραφιών. Μετά, χρησιμοποιώντας πολλαπλές φωτογραφίες μπορεί ν' αρχίσει ν' ανακατασκευάζει τρισδιάστατα το αντικείμενο. Σ' αυτό το παράδειγμα, φαίνεται η θέση των φωτογραφικών μηχανών τη στιγμή κάθε λήψης. με το μπλε χρώμα
Remember the pictures of the statue I showed you before? This is actually the crowdsourced reconstruction of it before it was destroyed. Now, many of you may be wondering, how exactly does this work? Well, the key to this technology is called photogrammetry, and it was invented here, in Germany. It is the technology that allows us to use two-dimensional images taken of the same object from different angles to create a 3D model. I know you may be thinking this sounds like magic -- but it's not. Let me show you how it works. Here are two crowdsourced images of the same statue. What the computer can do is it can detect similar features between the photographs -- similar features of the object. Then, by using multiple photos, in this case, it can begin to reconstruct the object in 3D. In this case, you have the position of the cameras when each image was taken, shown in blue.
Παραδέχομαι πως αυτή είναι μια μερική ανακατασκευή. Γιατί λέω «μερική»; Απλώς επειδή το άγαλμα είχε πλάτη προς τον τοίχο. Δεν έχουμε φωτογραφίες από την οπίσθια όψη του. Αν ήθελα να το ανακατασκευάσω ψηφιακά πλήρως, θα χρειαζόμουν μια κανονική φωτογραφική μηχανή, τρίποδα, κατάλληλο φωτισμό, αυτό, όμως, δεν μπορούμε να το πετύχουμε με τις φωτογραφίες του κοινού. Σκεφτείτε: Πόσοι από σας, όταν επισκέπτεστε ένα μουσείο, βγάζετε φωτογραφίες όλων των τμημάτων του αγάλματος, ακόμη και της οπίσθιας όψης του; Καλά, ίσως μερικοί από σας βρίσκετε τον Δαυίδ του Μικελάντζελο ενδιαφέροντα, υποθέτω --
Now, this is a partial reconstruction, I admit, but why would I say partial? Well, simply because the statue was positioned against a wall. We don't have photographs taken of it from the back. If I wanted to complete a full digital reconstruction of this statue, I would need a proper camera, tripods, proper lighting, but we simply can't do that with crowdsourced images. Think about it: How many of you, when you visit a museum, take photographs of all parts of the statue, even the back side of it? Well, maybe if some of you find Michelangelo's David interesting, I guess --
(Γέλια)
(Laughter)
Το θέμα είναι ότι αν βρούμε περισσότερες εικόνες αυτού του αντικειμένου, μπορούμε να βελτιώσουμε το τρισδιάστατο μοντέλο.
But the thing is, if we can find more images of this object, we can improve the 3D model.
Όταν ξεκινήσαμε αυτό το σχέδιο, είχαμε κατά νου το Μουσείο της Μοσούλης. Υπολογίζαμε να βρούμε μερικές φωτογραφίες, να κάνουμε κάποιους να ενδιαφερθούν, να φτιάξουμε μια-δυο εικονικές αναδημιουργίες, αλλά ιδέα δεν είχαμε ότι είχαμε πυροδοτήσει κάτι που θα εξαπλωνόταν τόσο γρήγορα. Σύντομα καταλάβαμε ότι θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε την ιδέα σε απολεσθέντα μνημεία οπουδήποτε. Έτσι, αποφασίσαμε ν'αλλάξουμε την ονομασία του σχεδίου σε «Rekrei». Πέρυσι το καλοκαίρι μας προσέγγισε το εργαστήρι μέσων του περιοδικού «Ικόνομιστ». Μας ρώτησαν «Θα θέλατε να φτιάξουμε ένα ψηφιακό μουσείο, να βάλουμε μέσα τις αναδημιουργίες, ώστε ν'αφηγηθούμε την ιστορία τους;» Φαντάζεστε να αρνιόμαστε; Όχι βέβαια. Δεχτήκαμε! Ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι. Αυτό ακριβώς ήταν το αρχικό μας όνειρο. Οπότε τώρα, ο καθένας από σας μπορεί να έχει πρόσβαση στο RecoVR Mosul στο κινητό του, με χρήση του Google Cardboard, ή σε τάμπλετ ή στο YouTube 360.
When we started the project, we started it with the Mosul Museum in mind. We figured we may get a few images, some people interested, make one or two virtual reconstructions, but we had no idea that we had sparked something that would grow so quickly. Before we knew it, we realized it was obvious: we could apply this same idea to lost heritage anywhere. And so, we decided to change the name of the project to Rekrei. Then, in the summer of last year, "The Economist" magazine's media lab reached out to us. They asked us, "Hey, would you like us to build a virtual museum to put the reconstructions back inside, to tell the story?" Can you imagine us saying no? Of course not. We said yes! We were so excited. This was exactly the initial dream of that project. And so now, any of you can experience RecoVR Mosul on your phone, using Google Cardboard or a tablet or even YouTube 360.
Να ένα στιγμιότυπο από το εικονικό μουσείο. Ορίστε... η μερική ανακατασκευή του αγάλματος, καθώς και του Λέοντα της Μοσούλης, η πρώτη ανακατασκευή που ολοκληρώσαμε. Παρόλο που στο βίντεο δε φαίνεται η καταστροφή του Λέοντα της Μοσούλης, έχουμε πολλά παραδείγματα έργων τέχνης την ώρα που τα καταστρέφουν, αφού παραήταν μεγάλα για να μπορέσουν να τα κλέψουν. Για παράδειγμα, η Πύλη της πόλης Νιμρούντ στο βόρειο Ιράκ. Αυτή είναι μια ψηφιακή ανακατασκευή πριν την καταστροφή και αυτή κατά τη διάρκειά της. Ή ο Λέοντας του Αλ-Λατ στην Παλμύρα της Συρίας: πριν... και μετά.
Here is a screenshot from the virtual museum. And there it is ... the partial reconstruction of the statue, as well as the Lion of Mosul, the first reconstruction completed by our project. Although the video doesn't explicitly show the Lion of Mosul being destroyed, we have many other examples of large artifacts being destroyed that were simply too large to have been stolen. For example, the Gate of Nimrud in northern Iraq. This is a digital reconstruction from before, and this is actually during the destruction. Or the Lion of Al-Lāt, in Palmyra, Syria: before ... and after.
Παρόλο που στο σχέδιό μας εστιάζουμε πρωτίστως στις ψηφιακές ανακατασκευές, κάποιοι μας ρωτούν: Υπάρχει η δυνατότητα τρισδιάστατης εκτύπωσης; Θεωρούμε ότι η τρισδιάστατη εκτύπωση δεν προσφέρει κάποια ρεαλιστική λύση σε ό,τι αφορά τα απολεσθέντα μνημεία. Άπαξ και καταστραφεί ένα αντικείμενο, πάει, τέλειωσε. Όμως, η τρισδιάστατη εκτύπωση προσφέρει πράγματι μια προσθήκη στήριξης στην ιστορική αφήγηση. Σας δείχνω εδώ, για παράδειγμα, το άγαλμα από την πόλη Χάτρα και τον Λέοντα της Μοσούλης.
Although virtual reconstructions are primarily the main focus of our project, some people have been asking the question: Can we print them in 3D? We believe 3D printing doesn't offer a straightforward solution to lost heritage. Once an object is destroyed, it's gone. But 3D printing does offer an addition to tell that story. For example, I can show you here ... There is the statue from Hatra and the Lion of Mosul.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ευχαριστώ.
Thank you.
Με μια προσεκτική ματιά θα παρατηρήσετε ότι ορισμένα τμήματα έχουν έγχρωμη εκτύπωση ενώ άλλα είναι λευκά, ή ασπρόμαυρα. Αυτό το τμήμα προστέθηκε καθαρά για λόγους στήριξης. Το ίδιο συμβαίνει στα μουσεία όταν ένα άγαλμα βρίσκεται σε σπαράγματα: Το συναρμολογούν για να το δει ο κόσμος. Λογικό όλο αυτό, σωστά; Ωστόσο, εμάς μας ενδιαφέρει περισσότερο αυτό που η ψηφιακή πραγματικότητα μπορεί να προσφέρει στα απολεσθέντα μνημεία.
Now, if you look closely, you'll notice that there are some parts that have been printed in color, and some parts that are in white or gray. This part was added simply to hold the statues up. This works the same way if you visit a museum, and a statue is found in fragments; it's put together for the people to see it. This makes sense, right? However, we're much more interested in what virtual reality has to offer for lost heritage.
Παράδειγμα: ένας από τους ταφικούς πύργους που καταστράφηκε στην Παλμύρα. Με το ψηφιακό εργαλείο Σκέτσφαμπ σας δείχνουμε την ανακατασκευή τριών εξωτερικών ταφικών τμημάτων κι έχουμε και φωτογραφίες του εσωτερικού, άρα ξεκινάμε την ανακατασκευή του τοίχου και της οροφής. Εδώ δούλεψαν επί πολλά χρόνια αρχαιολόγοι, υπάρχουν, λοιπόν, και αρχιτεκτονικά σχέδια του απολεσθέντος μνημείου.
Here is an example of one of the tower tombs that was destroyed in Palmyra. Using Sketchfab's online viewer, we can show that we have reconstructed three parts of the exterior of the tomb, but we also have photos of the inside, so we're beginning to create a reconstruction of the wall and the ceiling. Archaeologists worked there for many, many years, so we also have architectural drawing plans of this lost heritage.
Δυστυχώς, δε χάνουμε μνημεία πολιτισμικής κληρονομιάς μόνο σε περιοχές συρράξεων και σε περιόδους πολέμου -- μια άλλη αιτία είναι οι φυσικές καταστροφές. Να τα τρισδιάστατα μοντέλα της πλατείας Ντέρμπαρ, στο Κατμαντού, πριν το σεισμό του περασμένου Απρίλη... και μετά. Σκέφτεστε, ίσως, «Αυτές τις μακέτες δεν τις δημιουργήσατε μόνο από φωτογραφίες τουριστών». Σωστά. Αυτή η δουλειά μας δείχνει, ωστόσο, τι μπορεί να καταφέρουν μεγάλοι, δημόσιοι οργανισμοί και ο ιδιωτικός τομέας όταν ενώσουν τις δυνάμεις τους για πρωτοβουλίες σαν τη δική μας.
Unfortunately, we are not only losing cultural heritage to areas of conflict and at war -- we're also losing it to natural disasters. This is a 3D model of Durbar Square in Kathmandu, before the earthquake that occurred last April ... and this is after. You may be thinking, you didn't create these 3D models with only tourist photographs, and that's true. But what this represents is the ability for large, public organizations and private industry to come together for initiatives like ours.
Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες μας είναι να βρούμε φωτογραφίες τραβηγμένες πριν από ένα συμβάν, σωστά; Τι λέτε, δεν είναι το διαδίκτυο μια βάση δεδομένων με εκατομμύρια εικόνες; Σίγουρα ναι. Οπότε φτιάχνουμε ένα εργαλείο που μας επιτρέπει να αντλούμε εικόνες από ιστότοπους σαν το Flickr, βασιζόμενοι στις ετικέτες γεωγραφικού προσδιορισμού τους, με σκοπό την ολοκλήρωση των ανακατασκευών.
And so one of the major challenges of our project, really, is to find photographs that were taken before something happens, right? Well, the internet is basically a database with millions of images, right? Exactly. So we have begun to develop a tool that allows us to extract images from websites like Flickr, based on their geotags, to complete reconstructions.
Επειδή δε χάνουμε μνημεία πολιτισμικής κληρονομιάς μόνο εξαιτίας πολέμου και φυσικών καταστροφών. Αλλά και από άλλες αιτίες. Έχετε κάποια ιδέα, για καμιά άλλη αιτία; Δείτε τις φωτογραφίες. Ίσως δυσκολεύεστε να θυμηθείτε, αλλά μόλις λίγες εβδομάδες πριν, έγινε μια καταστροφή που οφειλόταν στην ανθρώπινη βλακεία. Επειδή ένας τουρίστας στη Λισσαβώνα θέλησε να σκαρφαλώσει πάνω στο άγαλμα για να βγάλει μια σέλφι
Because we're not only losing cultural heritage to natural disasters and in war, but we're also losing it to something else. Any idea, just looking at these two pictures? Maybe it's a little difficult to remember, but only a few weeks ago, this was the example of human destruction by human stupidity. Because a tourist in Lisbon wanted to climb onto this statue and take a selfie with it --
(Γέλια)
(Laughter)
και το γκρέμισε πέφτοντας. Οπότε, ήδη βρίσκουμε φωτογραφίες για να το ανακατασκευάσουμε ψηφιακά.
and pulled it down with him. So we're already finding photographs to complete a digital reconstruction of this.
Να θυμηθούμε ότι η καταστροφή μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς δεν αποτελεί καινούριο φαινόμενο. Κατά τον 16ο αιώνα ευρωπαίοι ιερείς και εξερευνητές έκαψαν χιλιάδες εγχειρίδια των Μάγια στην αμερικανική ήπειρο, από τα οποία έχουν απομείνει ελάχιστα. Πάμε και στο 2001, όταν οι Ταλιμπάν ανατίναξαν τους Βούδες Μπάμιγιαν στο Αφγανιστάν.
We need to remember that the destruction of cultural heritage isn't a recent phenomenon. In the 16th century, European priests and explorers burned thousands of Maya books in the Americas, of which we only have a handful left. Fast-forward to 2001, when the Taliban blew up the Bamiyan Buddhas in Afghanistan.
Η πολιτισμική κληρονομιά, βλέπετε, έχει να κάνει με την Ιστορία της υφηλίου που μοιραζόμαστε όλοι μας. Μας βοηθά να συνδεθούμε με τους προγόνους και τις ιστορίες τους, κάθε μέρα, όμως, χάνουμε κομμάτια της εξαιτίας φυσικών καταστροφών και σε περιοχές συρράξεων. Βεβαίως, η πιο θλιβερή απώλεια είναι εκείνη της ανθρώπινης ζωής. Μα η πολιτισμική κληρονομιά μας προσφέρει έναν τρόπο διατήρησης της κοινής μνήμης για τις μελλοντικές γενιές. Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας για να πάρουμε πίσω την Ιστορία που χάνεται. Έρχεστε μαζί μας; (Χειροκρότημα)
You see, cultural heritage is about our shared global history. It helps us connect with our ancestors and their stories, but we're losing pieces of it every day to natural disasters and in areas of conflict. Of course, the loss of human life is the most heartbreaking loss ... but cultural heritage offers us a way to preserve the memory of the people for future generations. We need your help to reclaim the history that is being lost. Will you join us? (Applause)