Can you guess what you’re looking at? Is it a fuzzy sock? An overripe banana? A moldy tube of toothpaste? In fact, this is the humble sea cucumber, and while it might look odd, its daily toil paves the way for entire ecosystems to thrive.
Neye baktığınız tahmin edebilir misiniz? Silik bir çorap mı? Olgun bir muz mu? Küflü bir diş macunu tüpü mü? Aslında, bu deniz hıyarı ve tuhaf görünmekle birlikte, günlük zahmeti tüm ekosistemlerin gelişmesine yol açar.
Sea cucumbers are members of the phylum Echinodermata, along with sea urchins, starfish and other radially symmetrical, “spiny-skinned” marine invertebrates. Some sea cucumbers have feathery tentacles flowing from their mouths, some are puffed like bloated balloons, and others simply look like Headless Chicken Monsters— the actual name given to a rare deep-sea species. But they are generally characterized by their long, cylindrical shape. A sea cucumber is essentially a brainless, fleshy form surrounding a digestive tract, bookended by a mouth and an anus.
Deniz hıyarları; deniz kestaneleri, denizyıldızı ve diğer radyal simetrik “dikenli tenli” deniz omurgasızlarının yanı sıra Echinodermata filumunun üyeleridir. Bazı deniz hıyarlarının ağızlarında tüylü kollar vardır, bazıları kabarık balonlar gibi şişirilir ve diğerleri sadece Başsız Tavuk Canavarı gibi görünür - nadir bulunan derin deniz türlerine verilen gerçek isim. Ancak genellikle uzun, silindirik şekilleri ile karakterizedir. Deniz hıyarı, aslında bir ağız ve anüs tarafından tutulan sindirim sistemini çevreleyen beyinsiz, etli bir formdur.
Adhesive tube feet run the length of their bodies and allow them to scoot along the seafloor. Specialized tube feet can be used for feeding and respiration, though many sea cucumbers actually breathe through their anuses. Rhythmically contracting and relaxing their muscles, they draw water in and out over an internal lung-like structure called a respiratory tree that extracts oxygen from seawater.
Yapışkan tüp ayakları, vücut uzunluğunu hareket ettirir ve deniz tabanı boyunca kaymalarına izin verir. Birçok deniz hıyarı, aslında anüslerinden nefes aldığı halde özelleşmiş tüp ayakları beslenme ve solunum için kullanılabilir. Ritmik olarak kaslarını kasar ve gevşetir, deniz suyundan oksijen çeken solunum ağacı denilen iç akciğer benzeri bir yapı üzerine su çekip çıkarıyorlar.
Certain species of crabs and pearlfish take advantage of this rhythmic action and, once the sea cucumber’s anus is dilated, they shimmy in and take shelter. The rear end of a single sea cucumber can harbor up to fifteen pearlfish at a time. However, it seems that not all sea cucumbers put up with this intrusive behavior. Some species are equipped with five teeth around their anus, suggesting that they may have taken an evolutionary stand against unwanted guests.
Bazı yengeç ve inci balığı türleri bu ritmik eylemden yararlanır ve deniz hıyarının anüsü genişlediğinde içeri girer ve sığınırlar. Tek bir deniz hıyarının arka ucu bir seferde 15 inci balığı barındırabilir. Bununla birlikte, tüm deniz hıyarlarının bu müdahaleci davranışa katlanmadığı görülüyor. Bazı türler anüslerinin etrafında beş diş ile donatılmıştır, bu da istenmeyen konuklara karşı evrimsel bir tutum almış olabileceğini düşündürmektedir.
But even sea cucumbers that lack anal teeth are outfitted with tools to defend themselves. They evade threats and launch counter-attacks using their mutable collagenous tissue, or MCT. This gel-like tissue contains bundles of collagen, called “fibrils.” Proteins can interact with these fibrils to slide them together, stiffening the tissue, or apart, softening it. This versatile tissue has many advantages: it aids in efficient locomotion, enables sea cucumbers to fit into small spaces, and allows them to reproduce asexually by splitting apart. But MCT’s most explosive application is employed when a predator attacks.
Ancak anal dişleri olmayan deniz salatalıkları bile kendilerini savunmak için aletlerle donatılmıştır. Tehditlerden kaçınırlar ve kararsız kollajen dokularını veya MCT'lerini kullanarak karşı saldırılar başlatırlar. Bu jel benzeri doku, "iplikcik" adı verilen kolajen demetleri içerir. Proteinler bu iplikciklerle etkileşime girerek onları kaydırabilir, dokuyu sertleştirebilir veya yumuşatabilir. Bu çok yönlü dokunun birçok avantajı vardır: Etkin hareket kabiliyetine yardımcı olur, deniz hıyarlarının küçük alanlara sığmasını sağlar ve ayrışarak eşeysiz olarak çoğalmalarını sağlar. Ancak MCT’nin en patlayıcı uygulaması bir avcı saldırdığında kullanılır.
By loosening the attachments of internal tissues then quickly softening and contracting their muscles, many species are capable of shooting a wide range of organs out of their anuses. This act is called “evisceration” and it’s a surprisingly effective defense mechanism. In addition to startling and distracting predators, the innards of some sea cucumber species are sticky and toxic. Evisceration may seem drastic, but sea cucumbers are able to regenerate what they’ve lost to their gut reaction in just a few weeks’ time.
İç dokuların eklerini gevşetip ardından kaslarını hızla yumuşatıp büzerek birçok tür, anüslerinden çeşitli organlarını fırlatabilir. Bu eyleme “bağırsaklarını çıkarma” denir ve şaşırtıcı derecede etkili bir savunma mekanizmasıdır. Şaşırtıcı ve dikkat dağıtıcı yırtıcılara ek olarak, bazı deniz hıyarı türlerinin iç kısımları yapışkan ve toksiktir. Bağırsakları çıkarmak şiddetli görünebilir ancak deniz hıyarları sadece birkaç hafta içinde bağırsak reaksiyonlarından kaybettiklerini yenileyebilir.
Aside from the few species that have evolved to swim and those that feed without moving, many of these cumbersome creatures pass their time grazing the seabed. Sea cucumbers are found everywhere from shallow shores to abyssal trenches 6,000 meters below sea level. On the deep sea floor, they comprise the majority of animal biomass, reaching up to 95% in some areas.
Yüzmek için evrimleşen ve hareket etmeden beslenen birkaç türün yanı sıra, bu hantal yaratıkların çoğu, zamanını deniz tabanını otlamakla geçirir. Deniz hıyarları, sığ kıyılardan deniz seviyesinden 6000 metre aşağıda bulunan dipsiz siperlere kadar her yerde bulunur. Derin deniz tabanında, bazı bölgelerde %95'e kadar ulaşan hayvan biyokütlesinin çoğunluğunu oluştururlar.
As these sausage-shaped wonders trudge along, they vacuum up sand, digest the organic matter it contains, and excrete the byproduct. In this process, sea cucumbers clean and oxygenate the seafloor by breaking down detritus and recycling nutrients. This creates the conditions for sea grass beds and shellfish to thrive. Sea cucumber excretions can also aid in coral formation and may play a role in buffering marine environments from ocean acidification. As the ocean’s vacuum cleaners, they are very good at their job: about half of the sandy seafloor is thought to have passed through the digestive tract of a sea cucumber.
Bu sosis şeklindeki harikalar ilerledikçe kumu vakumlar, içerdiği organik maddeyi sindirir ve yan ürünü atarlar. Bu işlemde deniz hıyarları, döküntüleri parçalayıp besinleri geri dönüştürerek deniz tabanını temizler ve oksijenlendirir. Kabuklu deniz hayvanları ve deniz otu yataklarının gelişmesi koşulunu yaratır. Deniz hıyarı boşaltımı da mercan oluşumuna yardımcı olabilir ve deniz ortamlarının okyanus asitlenmesinden, tamponlanmasında rol oynayabilir. Okyanusun elektrikli süpürgeleri olarak işlerinde çok iyidirler. Kumlu deniz tabanının yaklaşık yarısının
So next time you’re rejoicing in the feeling of sand crunching between your toes, consider this: those very grains of sand might have, at one point or another, been excreted by a pickle that breathes through its butt.
bir deniz hıyarının sindirim kanalından geçtiği düşünülmektedir. Bir dahaki sefere ayak parmaklarınız arasında kum çatırtısı hissine sevinirseniz şunu düşünün: Bu kum taneleri bir noktada,