The shocking police crackdown on protestors in Ferguson, Missouri, in the wake of the police shooting of Michael Brown, underscored the extent to which advanced military weapons and equipment, designed for the battlefield, are making their way to small-town police departments across the United States. Although much tougher to observe, this same thing is happening with surveillance equipment.
سرکوب تکان دهند تظاهرات توسط پلیس در فرگوسن، میسوری، در پی تظاهرات برای تیراندازی پلیس به مایکل بروان، تاکیدی است بر اینکه چقدر تجهیزات نظامی پیشرفته که برای جنگ طراحی شده اند، راهشان را در ادارات پلیس در شهرهای کوچک سراسر آمریکا باز کرده اند. چیزهای بسیار زیادی هست که باید آنها را زیرنظر گرفت، تجهیزات نظارتی نیز یکی از آنهاست.
NSA-style mass surveillance is enabling local police departments to gather vast quantities of sensitive information about each and every one of us in a way that was never previously possible.
سازمان امنیت ملی نظارت قادر است از طریق ادارات پلیس های محلی اطلاعات بسیار حساس زیادی را درباره هریک از ما به شیوه ای که قبلا هرگز معمول نبود را جمع آوری کنند.
Location information can be very sensitive. If you drive your car around the United States, it can reveal if you go to a therapist, attend an Alcoholics Anonymous meeting, if you go to church or if you don't go to church. And when that information about you is combined with the same information about everyone else, the government can gain a detailed portrait of how private citizens interact.
محل اطلاعات می تواند بسیار حساس باشند. آنها می توانند فاش کنند شما در کجای آمریکا رانندگی می کنید، اینکه نزد رواشناس می روید و یا در جلسه الکلی های ناشناس شرکت می کنید، اینکه به کلیسا می روید و یا اصلا نمی روید. هنگامی که این نوع اطلاعات درباره شما با اطلاعات دیگر افراد با یکدیگر جمع می شوند، دولت می تواند پرتره مشروحی از تعامل هر یک از شهروندان را داشته باشند.
This information used to be private. Thanks to modern technology, the government knows far too much about what happens behind closed doors. And local police departments make decisions about who they think you are based on this information.
این اطلاعات قبلا خصوصی بود. به کمک فناوری های مدرن، دولت درباره آنچه که پشت درهای بسته اتفاق می افتد خیلی زیاد می داند. اداره پلیس محلی بر پایه این اطلاعات درباره آنچه فکر می کنند هستی، تصمیم می گیرند.
One of the key technologies driving mass location tracking is the innocuous-sounding Automatic License Plate Reader. If you haven't seen one, it's probably because you didn't know what to look for -- they're everywhere. Mounted on roads or on police cars, Automatic License Plate Readers capture images of every passing car and convert the license plate into machine-readable text so that they can be checked against hot lists of cars potentially wanted for wrongdoing.
یکی از فناوری های کلیدی ردیابی انبوه پلاک خودروها است، که بی سرو صدا و بی خطر بطور خودکار پلاک خودروها را می خواند. اگر کسی از ما آن را ندیده باشد، به دلیل این است که از وجودش بی خبر هست-- آنها همه جا هستند. بر روی سقف خودروهای پلیس، پلاک خوانهای خودکار تصویری از تمامی مسافران داخل خودروها را بر میدارند و آنها را تبدیل به متن کرده و به اطلاعات خودروها اضافه می کنند و بنابراین میتوانند آنرا با لیست افراد خلافکار مطابقت دهند خودروهایی که ممکن است برای کار خلاف از آن استفاده شود را کنترل کنند.
But more than that, increasingly, local police departments are keeping records not just of people wanted for wrongdoing, but of every plate that passes them by, resulting in the collection of mass quantities of data about where Americans have gone. Did you know this was happening?
اما علاوه بر این، بطور فزاینده ای، ادارات پلیس محلی اطلاعات مردم را ثبت می کنند. نه تنها اطلاعات خلافکاران، بلکه هر اتومبیلی که از کنارشان عبور می کند، نتیجه جمع آوری مقادیر گسترده و انبوهی اطلاعات درباره اینکه آمریکایی ها به کجا رفته اند است. آیا می دانستید که این کار در حال انجام است؟
When Mike Katz-Lacabe asked his local police department for information about the plate reader data they had on him, this is what they got: in addition to the date, time and location, the police department had photographs that captured where he was going and often who he was with. The second photo from the top is a picture of Mike and his two daughters getting out of their car in their own driveway. The government has hundreds of photos like this about Mike going about his daily life. And if you drive a car in the United States, I would bet money that they have photographs like this of you going about your daily life.
هنگامی که مایک کاتز- لاکب از اداره پلیس محلی شان درباره اطلاعات پلاک خوان های خودکار که با خود داشتند پرسید، این پاسخی بود که دریافت کرد: «علاوه برتاریخ، زمان و مکان، اداره پلیس محلی تصاویری را او گرفته بودند از اینکه او به کجا می رفته و اغلب با چه کسی بوده. دومین عکس از بالا عکسی از مایک با دخترانش است که جلو خانه شان سوار اتومبیل می شوند. دولت صدها عکس مانند این درباره رفت و آمد و زندگی روزمره مایک دارد. اگر در ایالات متحده رانندگی می کنید، شرط می بندم که آنها عکس هایی مانند این، اززندگی روزانه شما دارند.
Mike hasn't done anything wrong. Why is it okay that the government is keeping all of this information? The reason it's happening is because, as the cost of storing this data has plummeted, the police departments simply hang on to it, just in case it could be useful someday. The issue is not just that one police department is gathering this information in isolation or even that multiple police departments are doing it. At the same time, the federal government is collecting all of these individual pots of data, and pooling them together into one vast database with hundreds of millions of hits, showing where Americans have traveled. This document from the Federal Drug Enforcement Administration, which is one of the agencies primarily interested in this, is one of several that reveal the existence of this database. Meanwhile, in New York City, the NYPD has driven police cars equipped with license plate readers past mosques in order to figure out who is attending.
مایک هیچ کار خطایی نکرده است. چرا دولت باید این همه اطلاعات از او نگهدارد؟ این اتفاق به این دلیل می افتد که، هزینه جمع آوری و نگهداری اطلاعات کاهش یافته، اداره پلیس به راحتی آنها ثبت و نگهداری میکند، تنها به خاطر اینکه شاید روزی بکار آیند. مشکل تنها این نیست که یک واحد پلیس این اطلاعات را جمع آوری و نگهداری کنند و یا حتی چند اداره پلیس آنها را جمع آوری کنند. بلکه بطور همزمان، دولت فدرال هم اقدام به جمع آوری این اطلاعات فردی مردم می کند و آنها را در کنار هم در یک بانک اطلاعاتی بزرگ می گذارد، با صدها میلیون از بازبینی، که نشان می دهند مردم آمریکا به کجا سفر می کنند. این مدرک از مدیریت اجرایی مواد مخدر دولت فدرال، که یکی از سازمانهایی درجه اول علاقمند به این اطلاعات است، یکی از چندین مورد بازگو کننده وجود این پایگاه های اطلاعاتی است. در حالی که در شهر نیویورک، خودروهای پلیس نیویورکه مجهز به دستگاه پلاک خوان هستند از کنار مساجد عبور می کنند تا ببینند که چی کسانی به مسجد می روند.
The uses and abuses of this technology aren't limited to the United States. In the U.K., the police department put 80-year-old John Kat on a plate reader watch list after he had attended dozens of lawful political demonstrations where he liked to sit on a bench and sketch the attendees.
این گونه استفاده و سوء استفاده از فناوری محدود به ایالات متحده نیست. در انگلستان، اداره پلیس جان کین ۸۰ ساله را پس از اینکه در چندین تظاهرات قانونی شرکت کرد در لیست خطرناک ها قرار داد. برای اینکه او علاقه مند بود روی نیمکت بنشیند و حاضرین را طراحی کند.
License plate readers aren't the only mass location tracking technology available to law enforcement agents today. Through a technique known as a cell tower dump, law enforcement agents can uncover who was using one or more cell towers at a particular time, a technique which has been known to reveal the location of tens of thousands and even hundreds of thousands of people. Also, using a device known as a StingRay, law enforcement agents can send tracking signals inside people's houses to identify the cell phones located there. And if they don't know which house to target, they've been known to drive this technology around through whole neighborhoods.
پلاکخوانهای خودروها تنها فناوری ردیابی انبوه نیستند که امروزه در اختیار نهادهای مجری قانون قرار دارند. از طریق یک روش شناخته شده به نام تخلیه برج های تلفن، نهادهای مجری قانون می توانند بگویند که چه کسی چند بار در زمانی مشخص از برج های تلفن استفاده کرده. یک فن آوری که برای افشای محل استقرار صدها هزار از مردم، در هزاران هزار محل مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین، استفاده از دستگاه تلفن StingRay (دستگاهی که تمام تلفنهای تحت پوشش ناحیه را حتی وقتی در حال استفاده نیستند، وادار به اتصال به یک برج مخابراتی می کند) که نهادهای مجری قانونی می توانند به وسیله آن با ارسال سیگنال های ردیابی در خانه های مردم، مشخص کنند که تلفن همراه آنها در کجاست. و اگر ندانند که کدام خانه هدفشان است، این دستگاه را حرکت میدهند و در سراسر محله استفاده می کنند.
Just as the police in Ferguson possess high-tech military weapons and equipment, so too do police departments across the United States possess high-tech surveillance gear. Just because you don't see it, doesn't mean it's not there.
درست همانطور که پلیس شهر فرگوس مجهز به اسلحه های ارتشی با فن آوری بالاست، تمامی ادارات پلیس در سراسر ایالات متحده هم این دستگاهای نظارتی با فن آوری بالا را در اختیار دارند. تنها به دلیل اینکه شما نمی توانید آنها را ببینید، به این معنا نیست که اینجا نیستند.
The question is, what should we do about this? I think this poses a serious civil liberties threat. History has shown that once the police have massive quantities of data, tracking the movements of innocent people, it gets abused, maybe for blackmail, maybe for political advantage, or maybe for simple voyeurism.
پرسش این است که ما باید با اینها چکار کنیم؟ من معقدم که این امر جدی برای تهدید آزادی های مدنی است. تاریخ نشان داده است هنگامی که پلیس اطلاعات بسیار زیادی در اختیار داشته باشد، و افراد بی گناه را ردیابی کنند، می توانند از مردم سوء استفاده کنند، باج گیری کنند، یا شاید (این اطلاعات را) برای منافع سیاسی یا ارضا خواسته شخصی بکار گیرند.
Fortunately, there are steps we can take. Local police departments can be governed by the city councils, which can pass laws requiring the police to dispose of the data about innocent people while allowing the legitimate uses of the technology to go forward. Thank you. (Applause).
خوشبختانه می توان گامهایی در این خصوص برداشت. سازمانهای پلیس محلی می توانند توسط شوراهای شهر مدیرت شوند، شوراها می توانند قوانینی را تصویب کنند که از پلیس بخواهند اطلاعات درباره مردم بیگناه را از بین ببرند در حالی که اجازه دهند از فن آوری بطور محدود استفاده شود. سپاسگزارم ( تشویق تماشاگران)