In the next 18 minutes, I'm going to take you on a journey. And it's a journey that you and I have been on for many years now, and it began some 50 years ago, when humans first stepped off our planet. And in those 50 years, not only did we literally, physically set foot on the moon, but we have dispatched robotic spacecraft to all the planets -- all eight of them -- and we have landed on asteroids, we have rendezvoused with comets, and, at this point in time, we have a spacecraft on its way to Pluto, the body formerly known as a planet. And all of these robotic missions are part of a bigger human journey: a voyage to understand something, to get a sense of our cosmic place, to understand something of our origins, and how Earth, our planet, and we, living on it, came to be.
A következő 18 percben egy nagy utazásra viszem el Önöket. Ezen az úton már sok-sok éve haladunk. 50 évvel ezelőtt kezdődött, amikor az ember először elhagyta a bolygót. És ebben az 50 évben nem csak szó szerint, fizikailag vetettük meg a lábunkat a Holdon, hanem űrszondákat is küldtünk az összes bolygóra (mind a nyolcra), aszteroidákra szálltunk le, üstökösökkel randevúztunk, és jelenleg is halad egy űrszonda a Pluto égitest felé, amit korábban bolygóként ismertünk. Ezek a távvezérlésű kutatások egy nagyobb emberi utazásnak a részei: egy útnak afelé, hogy megértsük, hova tartozunk a kozmoszban, megismerjük az eredetünket, és azt, hogy bolygónk, a Föld, és mi, akik rajta élünk, hogyan keletkeztünk.
And of all the places in the solar system that we might go to and search for answers to questions like this, there's Saturn. And we have been to Saturn before -- we visited Saturn in the early 1980s -- but our investigations of Saturn have become far more in-depth in detail since the Cassini spacecraft, traveling across interplanetary space for seven years, glided into orbit around Saturn in the summer of 2004, and became at that point the farthest robotic outpost that humanity had ever established around the Sun.
A naprendszer számtalan szegletének egyike, ahol ezekre a kérdésekre választ kaphatnánk, a Szaturnusz. Jártunk már a Szaturnusznál korábban, meglátogattuk a '80-as évek elején, de a kutatásaink sokkal mélyrehatóbbak és részletesebbek amióta a Cassini hétéves bolygóközi útja után 2004 nyarán pályára állt a Szaturnusz körül és az akkori legtávolabbi robot előörs lett, amit az emberiség valaha megalkotott.
Now, the Saturn system is a rich planetary system. It offers mystery, scientific insight and obviously splendor beyond compare, and the investigation of this system has enormous cosmic reach. In fact, just studying the rings alone, we stand to learn a lot about the discs of stars and gas that we call the spiral galaxies. And here's a beautiful picture of the Andromeda Nebula, which is our closest, largest spiral galaxy to the Milky Way. And then, here's a beautiful composite of the Whirlpool Galaxy, taken by the Hubble Space Telescope.
A Szaturnusz-rendszer egy gazdag bolygórendszer. Tele van rejtélyekkel, tudományos érdekességekkel, mindemellett felülmúlhatatlan látványt nyújt. Ennek a rendszernek a kutatása hatalmas kozmikus vonatkozással is bír. Csak a gyűrűk tanulmányozásával rengeteget tanulunk a csillag- és gázkorongokról: a spirálgalaxisokról. Itt egy csodálatos kép az Andromeda nebuláról, amely a Tejúthoz legközelebb eső, legnagyobb spirálgalaxis. Itt pedig egy szép kompozit kép az Örvény galaxisról, amelyet a Hubble űrteleszkóp készített.
So the journey back to Saturn is really part of and is also a metaphor for a much larger human voyage to understand the interconnectedness of everything around us, and also how humans fit into that picture. And it pains me that I can't tell you all that we have learned with Cassini. I can't show you all the beautiful pictures that we've taken in the last two and a half years, because I simply don't have the time. So I'm going to concentrate on two of the most exciting stories that have emerged out of this major exploratory expedition that we are conducting around Saturn, and have been for the past two and a half years.
Tehát az utazás a Szaturnuszhoz tulajdonképpen része és metaforája egy sokkal nagyobb emberi utazásnak, hogy megértsük a minket körülvevő mindenség összefüggéseit, valamint azt, hogy az emberiség hogyan illik bele ebbe a képbe. Borzasztóan sajnálom, hogy nem tudok mindenről beszámolni, amit a Cassini-vel felfedeztünk, nem tudom megmutatni az összes csodálatos képet, amit az elmúlt két és fél évben készítettünk, mert egyszerűen nincs rá idő. Ehelyett e két és fél éve tartó Szaturnusz körüli felfedező út során felmerült két legizalmasabb kérdésre fogok koncentrálni.
Saturn is accompanied by a very large and diverse collection of moons. They range in size from a few kilometers across to as big across as the U.S. Most of the beautiful pictures we've taken of Saturn, in fact, show Saturn in accompaniment with some of its moons. Here's Saturn with Dione, and then, here's Saturn showing the rings edge-on, showing you just how vertically thin they are, with the moon Enceladus. Now, two of the 47 moons that Saturn has are standouts.
A Szaturnusznak rendkívül sok és változatos holdja van. Méretük pár km-től az USA méretéig terjed. A legtöbb fantasztikus kép amit a Szaturnuszról készítettünk a bolygót holdjaival mutatja. Itt van például a Szaturnusz és a Dione, itt pedig a Szaturnusz és a gyűrűk éle, (jól látszik, hogy mennyire vékonyak) és az Enceladus. A Szaturnusz 47 holdja közül kettő különös figyelmet érdekel.
And those are Titan and Enceladus. Titan is Saturn's largest moon, and, until Cassini had arrived there, was the largest single expanse of unexplored terrain that we had remaining in our solar system. And it is a body that has long intrigued people who've watched the planets. It has a very large, thick atmosphere, and in fact, its surface environment was believed to be more like the environment we have here on the Earth, or at least had in the past, than any other body in the solar system. Its atmosphere is largely molecular nitrogen, like you are breathing here in this room, except that its atmosphere is suffused with simple organic materials like methane and propane and ethane. And these molecules high up in the atmosphere of Titan get broken down, and their products join together to make haze particles. This haze is ubiquitous. It's completely global and enveloping Titan. And that's why you cannot see down to the surface with our eyes in the visible region of the spectrum.
Ez a kettő a Titán és az Enceladus. A Titán a Szaturnusz legnagyobb holdja, és a Cassini érkezése előtt a legnagyobb terjedelmű felfedezetlen terület volt a naprendszerben. Ez az égitest régóta foglakoztatja a bolygókutatókat. Kiterjedt, vastag légkörrel rendelkezik, és az ottani felszíni viszonyokról azt tartották, hogy jobban hasonlít a Földhöz, de legalábbis a múltbéli Földhöz, mint bármelyik más égitest a naprendszerben. Légköre túlnyomórészt nitrogén, amit Önök is belélegznek itt ebben a teremben, azzal a különbséggel, hogy tele van egyszerű szerves anyagokkal, mint például a metán, propán és etán. Ezek a molekulák a titáni légkör felső rétegeiben szétesnek, és darabjaikból ködfátyol keletkezik. Ez a köd mindenhol ott van, teljes mértékben körülöleli a Titánt. Ezért nem látunk a felszínre a saját szemünkkel a spektrum látható fénytartományában.
But these haze particles, it was surmised, before we got there with Cassini, over billions and billions of years, gently drifted down to the surface and coated the surface in a thick organic sludge. So like the equivalent, the Titan equivalent, of tar, or oil, or what -- we didn't know what. But this is what we suspected. And these molecules, especially methane and ethane, can be liquids at the surface temperatures of Titan. And so it turns out that methane is to Titan what water is to the Earth. It's a condensable in the atmosphere, and so recognizing this circumstance brought to the fore a whole world of bizarre possibilities. You can have methane clouds, OK, and above those clouds, you have this hundreds of kilometers of haze, which prevent any sunlight from getting to the surface. The temperature at the surface is some 350 degrees below zero Fahrenheit.
Ezek a köd részecskék, úgy tartották még a Cassini érkezése előtt, évmilliárdok alatt lassan lecsapódtak a felszínre és vastag iszapréteggel borították be azt. Ez lehet a kátrány vagy az olaj titáni megfelelője -- ezt akkor nem tudtuk pontosan. De ez volt a feltételezés. Ezek a molekulák, különösen a metán és az etán, folyékony állapotúak lehetnek a Titán felszíni hőmérsékletén. Úgy néz ki, hogy a metán olyan a Titánnak, mint a víz a Földnek. Összesűrűsödik a légkörben, és ennek a körülménynek a felismerése kaput nyitott további bizarr lehetőségek felé. Van tehát metánfelhőnk, OK, és a felhők felett többszáz kilométernyi köd, amely megakadályozza, hogy a napfény elérje a felszínt. A felszíni hőmérséklet -210°C körül van.
But despite that cold, you could have rain falling down on the surface of Titan. And doing on Titan what rain does on the Earth: it carves gullies; it forms rivers and cataracts; it can create canyons; it can pool in large basins and craters. It can wash the sludge off high mountain peaks and hills, down into the lowlands. So stop and think for a minute. Try to imagine what the surface of Titan might look like. It's dark. High noon on Titan is as dark as deep earth twilight on the Earth. It's cold, it's eerie, it's misty, it might be raining, and you might be standing on the shores of Lake Michigan brimming with paint thinner. (Laughter)
A hideg ellenére eshet az eső a Titánon, és ugyanúgy viselkedhet, mint a földi eső: medreket és folyókat alakíthat ki, zuhatagokat, kanyonokat; összegyűlhet medencékben és kráterekben, lemoshatja az iszapot a hegyvidéki magaslatokról az alföldekre. Álljunk meg egy pillanatra és gondolkozzunk el ezen. Próbáljuk meg elképzelni, milyen lehet a Titán felszíne. Sötét. Délben a Titán olyan sötét, mint a Földön az alkonyat. Hideg van, hátborzongató a köd, akár eshet is, és majdnem olyan, mintha a festékoldóval teli Michigan tó szélén állnánk. (Nevetés)
That is the view that we had of the surface of Titan before we got there with Cassini, and I can tell you that what we have found on Titan, though it is not the same in detail, is every bit as fascinating as that story is. And for us, it has been like -- the Cassini people -- it has been like a Jules Verne adventure come true. As I said, it has a thick, extensive atmosphere. This is a picture of Titan, backlit by the Sun, with the rings as a beautiful backdrop. And yet another moon there -- I don't even know which one it is. It's a very extensive atmosphere. We have instruments on Cassini which can see down to the surface through this atmosphere, and my camera system is one of them. And we have taken pictures like this. And what you see is bright and dark regions, and that's about as far as it got for us. It was so mystifying: we couldn't make out what we were seeing on Titan. When you look closer at this region, you start to see things like sinuous channels -- we didn't know. You see a few round things. This, we later found out, is, in fact, a crater, but there are very few craters on the surface of Titan, meaning it's a very young surface. And there are features that look tectonic. They look like they've been pulled apart. Whenever you see anything linear on a planet, it means there's been a fracture, like a fault. And so it's been tectonically altered.
Így gondoltunk a Titánra, mielőtt a Cassini-vel odaértünk volna, és mondhatom, hogy amit végül ott találtunk, bár részleteiben nem ugyanaz, de pont ugyanannyira izgalmas, mint ez a történet. És nekünk, Cassini-seknek, ez olyan volt, mint egy valóra vált Verne Gyula regény. Amint említettem, vastag, kiterjedt légkörről van szó. Itt egy kép a Titánról, ahogy hátulról megvilágítja a nap, a csodálatos háttérben pedig a gyűrűk. Itt van még egy hold, így hirtelen magam sem tudom, melyik. Ez tehát egy nagyon kiterjedt légkör. A Cassini-n vannak műszerek, amelyek átlátnak ezen a légkörön a felszínig, az én kamerarendszerem az egyik ilyen. Ilyen képeket készítettünk. Itt sötét és világosabb területeket látunk, és nagyjából itt el is akadtunk. Nagyon sejtelmes volt, nem tudtuk kivenni, hogy mit látunk a Titánon. Ha közelebbről megnézzük ezt a részletet, akár kanyargó csatornákat is láthatunk -- nem tudtuk biztosan. Van pár kerek részlet is. Ez, amint később rájöttünk, nem más, mint egy kráter, de a Titán felületén nagyon kevés kráter van, ami azt jelenti, hogy ez egy nagyon fiatal felület. Vannak tektonikusnak tűnő területek is, mintha széthúzták volna őket. Az egyenes vonalak egy bolygón mindig azt jelentik, hogy ott valami szakadás volt, törés. Tehát lemezmozgások történtek,
But we couldn't make sense of our images, until, six months after we got into orbit, an event occurred that many have regarded as the highlight of Cassini's investigation of Titan. And that was the deployment of the Huygens probe, the European-built Huygens probe that Cassini had carried for seven years across the solar system. We deployed it to the atmosphere of Titan, it took two and a half hours to descend, and it landed on the surface. And I just want to emphasize how significant an event this is. This is a device of human making, and it landed in the outer solar system for the first time in human history. It is so significant that, in my mind, this was an event that should have been celebrated with ticker tape parades in every city across the U.S. and Europe, and sadly, that wasn't the case. (Laughter).
de még így sem tudtuk értelmezni a képeinket egészen addig, amíg hat hónappal a pályára állás után történt valami, amit sokak a Cassini Titán-kutatás csúcspontjának tartanak. Ez pedig az európai fejlesztésű Huygens űrszonda bevetése volt, melyet a Cassini hét éven át cipelt keresztül a naprendszeren. A Titán légkörét átszelve két és fél óra ereszkedés után ért a felszínre. Szeretném hangsúlyozni ennek az eseménynek a jelentőségét. Egy ember által készített műszer az emberiség története során először landolt a külső naprendszerben. Ez annyira kiemelkedő, hogy szerintem konfettiparádével kellett volna ünnepelni minden amerikai és európai városban, de sajnos nem így történt. (Nevetés)
It was significant for another reason. This is an international mission, and this event was celebrated in Europe, in Germany, and the celebratory presentations were given in English accents, and American accents, and German accents, and French and Italian and Dutch accents. It was a moving demonstration of what the words "united nations" are supposed to mean: a true union of nations joined together in a colossal effort for good. And, in this case, it was a massive undertaking to explore a planet, and to come to understand a planetary system that, for all of human history, had been unreachable, and now humans had actually touched it. So it was -- I mean, I'm getting goose bumps just talking about it. It was a tremendously emotional event, and it's something that I will personally never forget, and you shouldn't either. (Applause).
Más szempontból is emlékezetes volt. Ez egy nemzetközi kutatás, és ezt az eseményt Európában, Németországban ünnepelték. Az ünnepi beszédek angol akcentussal, amerikai akcentussal, német, francia, holland akcentussal hangzottak el. Nagyon megható képe volt annak, hogy mit is kellene jelentsen az "egyesült nemzetek" kifejezés: egy igazi egységet a hatalmas közös jó érdekében összefogó nemzetek között. Ebben az esetben ez egy hatalmas vállalkozás volt egy bolygó felfedezésére, és egy bolygórendszer megértésére, mely az emberiség történetében mindeddig elérhetetlen volt, de most az ember közelről megérintette. Hát ilyen volt -- még most is libabőrös leszek, ahogy beszélek róla. Ez egy roppant megható, érzelemdús esemény volt, olyan, amit én személy szerint soha nem fogok elfelejteni, és Önök se tegyék. (Taps)
But anyway, the probe took measurements of the atmosphere on the way down, and it also took panoramic pictures. And I can't tell you what it was like to see the first pictures of Titan's surface from the probe. And this is what we saw. And it was a shocker, because it was everything we wanted those other pictures taken from orbit to be. It was an unambiguous pattern, a geological pattern. It's a dendritic drainage pattern that can be formed only by the flow of liquids. And you can follow these channels and you can see how they all converge. And they converge into this channel here, which drains into this region. You are looking at a shoreline. Was this a shoreline of fluids? We didn't know. But this is somewhat of a shoreline.
Szóval a szonda útban lefelé méréseket készített a légkörről, és panorámaképeket is felvett. Egyszerűen nem tudom szavakba önteni, hogy milyen érzés volt meglátni az első képeket a Titán felszínéről. Ezt láttuk. Megdöbbentő volt, mert pontosan ezt vártuk a keringés során készített képektől is. Egyértelmű minta volt, elágazó geológiai minta, ami csak folyékony anyagok nyomán keletkezhetett. Láthatják a csatornákat és azt, ahogyan összefutnak. Ebbe a csatornába folynak össze, ami pedig erre a területre ürül ki. Egy partvonalat látunk. Vajon folyékony anyag partvonala volt? Nem tudtuk. De valamilyen partvonal, az biztos.
This picture is taken at 16 kilometers. This is the picture taken at eight kilometers, OK? Again, the shoreline. Okay, now, 16 kilometers, eight kilometers -- this is roughly an airline altitude. If you were going to take an airplane trip across the U.S., you would be flying at these altitudes. So, this is the picture you would have at the window of Titanian Airlines as you fly across the surface of Titan. (Laughter)
Ez a kép 16 kilométerről készült. Ez pedig 8 kilométerről. Ismét a partvonal. OK, szóval 16 km, 8 km -- ez kb. repülési magasság. Ha átrepülnének Amerikán repülőgéppel, ebben a magasságban utaznának. Tehát ezt a képet látnák a Titán Légitársaság ablakából ha a Titán felett utazgatnának. (Nevetés)
And then finally, the probe came to rest on the surface, and I'm going to show you, ladies and gentlemen, the first picture ever taken from the surface of a moon in the outer solar system. And here is the horizon, OK? These are probably water ice pebbles, yes? (Applause). And obviously, it landed in one of these flat, dark regions and it didn't sink out of sight. So it wasn't fluid that we landed in. What the probe came down in was basically the Titan equivalent of a mud flat. This is an unconsolidated ground that is suffused with liquid methane. And it's probably the case that this material has washed off the highlands of Titan through these channels that we saw, and has drained over billions of years to fill in low-lying basins. And that is what the Huygens probe landed in.
Végül a szonda a felszínen landolt, és most megmutatom Önöknek, hölgyeim és uraim, a legelső képet, ami valaha a külső naprendszerben levő holdon készült . Ott a horizont. Ezek pedig valószínűleg jégkavicsok. (Taps) A szonda nyilvánvalóan egy lapos, sötét területre érkezett, de nem süllyedt el a szemünk elől, tehát nem folyadékon landoltunk. Amire a szonda leszállt, az nem volt más, mint az iszapos lapály titáni megfelelője. Folyékony metánnal átjárt ingoványos talaj. Valószínűleg ez az anyag a titáni felföldekről mosódott le azokon a csatornákon keresztül, amiket az imént láttunk, és évmilliárdok alatt feltöltötte az alacsonyan fekvő medencéket. Erre szállt le tehát a Huygens szonda.
But still, there was no sign in our images, or even in the Huygens' images, of any large, open bodies of fluids. Where were they? It got even more puzzling when we found dunes. OK, so this is our movie of the equatorial region of Titan, showing these dunes. These are dunes that are 100 meters tall, separated by a few kilometers, and they go on for miles and miles and miles. There's hundreds, up to a 1,000 or 1,200 miles of dunes. This is the Saharan desert of Titan. It's obviously a place which is very dry, or you wouldn't get dunes.
De még mindig nem volt nyoma a képeinken, sőt a Huygens képein sem, semmilyen nagy, nyílt folyadékfelületnek. Hol lehetnek? Még inkább rejtélyes volt a dolog, miután dűnéket találtunk. Ez a film a Titán egyenlítőjének környékét mutatja, jól látszanak a dombok. 100 méter magas dűnék, pár kilométerre egymástól, mérföldeken keresztül elterülve. Több száz, akár 1600-2000 km-nyi dűne. Ez a Titán Szaharája. Nyilvánvalóan nagyon száraz hely, különben nem lennének dűnék.
So again, it got puzzling that there were no bodies of fluid, until finally, we saw lakes in the polar regions. And there is a lake scene in the south polar region of Titan. It's about the size of Lake Ontario. And then, only a week and a half ago, we flew over the north pole of Titan and found, again, we found a feature here the size of the Caspian Sea. So it seems that the liquids, for some reason we don't understand, or during at least this season, are apparently at the poles of Titan. And I think you would agree that we have found Titan is a remarkable, mystical place. It's exotic, it's alien, but yet strangely Earth-like, and having Earth-like geological formations and a tremendous geographical diversity, and is a fascinating world whose only rival in the solar system for complexity and richness is the Earth itself.
Tehát nagyon rejtélyes volt, hogy miért nem találunk folyékony tömegeket, míg végül tavakra bukkantunk a sarkvidékeken. A Titán déli sarkvidékén van egy tó, kb. akkora, mint az Ontario-tó. Alig másfél hete az északi sarkvidék felett is elrepültünk, és ismét találtunk egy Kaszpi-tenger méretű tavat. Úgy tűnik, hogy a folyadékok valami számunkra még érthetetlen oknál fogva, legalábbis ebben az évszakban, a Titán sarkvidékeire korlátozódnak. Azt hiszem egyetértenek velem abban, hogy a Titán különleges, misztikus hely. Egzotikus, idegen, de mégis furcsán Föld-szerű, hasonló geológiai formákkal és hatalmas földrajzi változatossággal, illetve egy káprázatos világ, amelynek összetettség és gazdagság szempontjából egyetlen vetélytársa a naprendszerben nem más, mint maga a Föld.
And so now we go onto Enceladus. Enceladus is a small moon, it's about a tenth the size of Titan. And you can see it here next to England, just to show you the size. This is not meant to be a threat. (Laughter). And Enceladus is very white, it's very bright, and its surface is obviously wrecked with fractures. It is a very geologically active body. But the mother lode of discoveries on Enceladus was found at the south pole -- and we're looking at the south pole here -- where we found this system of fractures. And they're a different color because they're a different composition. They are coated. These fractures are coated with organic materials. Moreover, this whole, entire region, the south polar region, has elevated temperatures. It's the hottest place on the planet, on the body. That's as bizarre as finding that the Antarctic on the Earth is hotter than the tropics.
Folytassuk az Enceladus-szal, ami egy kicsi hold, kb. a Titán egytizede méretben. Itt Anglia mellett látható -- ezt nem fenyegetésnek szánjuk. (Nevetés) Az Enceladus nagyon fehér, világos, felszíne láthatóan tele van törésvonalakkal. Geológiailag nagyon aktív égitest. De a legfantasztikusabb felfedezésre a déli sarkon bukkantunk -- itt látjuk a déli sarkot -- ahol ezt a törésvonalakkal teli területet találtuk. Különböző színűek, mert különböző összetételűek. Ezek a mélyedések szerves anyagokkal vannak beterítve. Emellett ezen a teljes területen, az egész déli sarkvidéken magas a hőmérséklet. Ez a bolygó legmelegebb része. Ez pont olyan bizarr, mintha itt a Földön az Antarktisz melegebb lenne, mint a trópusok.
And then, when we took additional pictures, we discovered that from these fractures are issuing jets of fine, icy particles extending hundreds of miles into space. And when we color-code this image, to bring out the faint light levels, we see that these jets feed a plume that, in fact, we see, in other images, goes thousands of miles into the space above Enceladus. My team and I have examined images like this, and like this one, and have thought about the other results from Cassini. And we have arrived at the conclusion that these jets may be erupting from pockets of liquid water under the surface of Enceladus.
A további képek alapján rájöttünk arra, hogy ezekből a törésekből finom jégporból álló sugarak lőnek ki többszáz kilométerre az űrbe. A kép átszínezésével a gyengébb fényeket felerősítjük, és így láthatjuk, illetve más képek is igazolják, hogy ezek a sugarak tulajdonképpen többezer kilométerre elérnek az Enceladus feletti űrben. A csapatommal ilyen és ehhez hasonló képeket elemeztünk, és összevetettük őket a Cassini egyéb méréseivel. Arra a következtetésre jutottunk, hogy ezek a sugarak valószínűleg az Enceladus felszín alatti víztározóiból lövellnek ki.
So we have, possibly, liquid water, organic materials and excess heat. In other words, we have possibly stumbled upon the holy grail of modern day planetary exploration, or in other words, an environment that is potentially suitable for living organisms. And I don't think I need to tell you that the discovery of life elsewhere in our solar system, whether it be on Enceladus or elsewhere, would have enormous cultural and scientific implications. Because if we could demonstrate that genesis had occurred not once, but twice, independently, in our solar system, then that means, by inference, it has occurred a staggering number of times throughout the universe and its 13.7 billion year history.
Van itt tehát minden valószínűség szerint folyékony víz, szerves anyagok, és meleg. Másszóval lehet, hogy rábukkantunk a modernkori bolygókutatás Szent Gráljára, egy környezetre, amely potenciálisan élőlények lakhelye lehet. Azt hiszem, nem kell magyaráznom, hogy az élet felfedezésének máshol a naprendszerben, akár az Enceladus-on, akár máshol, hihetetlen nagy kulturális és tudományos hatása lehet. Ha igazolni tudjuk, hogy az élet nem csak egyszer, de kétszer is egymástól függetlenül kialakult a naprendszerben, az azt is jelenti, hogy elképesztően sokszor is kialakulhatott az univerzum 13,7 milliárd éves történetében.
Right now, Earth is the only planet still that we know is teeming with life. It is precious, it is unique, it is still, so far, the only home we've ever known. And if any of you were alert and coherent during the 1960s -- and we'd forgive you, if you weren't, OK -- you would remember this very famous picture taken by the Apollo 8 astronauts in 1968. It was the first time that Earth was imaged from space, and it had an enormous impact on our sense of place in the universe, and our sense of responsibility for the protection of our own planet.
Ma a Föld az egyetlen bolygó, amelyről tudjuk, hogy élet van rajta. Felbecsülhetetlen értékű, egyedi, és eddig az egyetlen hely, amelyet otthonunknak tekinthetünk. És ha a '60-as években figyeltek és maguknál voltak (nem baj ha nem, elnézzük) akkor emlékezhetnek arra a felejthetetlen képre, amelyet az Apollo 8 űrhajósai készítettek 1968-ban. Ez volt a világon a legelső űrből készített kép a Földről, és hihetetlen hatással volt arra az univerzumban elfoglalt helyünkről való felfogásra és a bolygónk iránt érzett felelősségtudatra.
Well, we on Cassini have taken an equivalent first, a picture that no human eye has ever seen before. It is a total eclipse of the Sun, seen from the other side of Saturn. And in this impossibly beautiful picture, you see the main rings backlit by the Sun, you see the refracted image of the Sun and you see this ring created, in fact, by the exhalations of Enceladus. But as if that weren't brilliant enough, we can spot, in this beautiful image, sight of our own planet, cradled in the arms of Saturn's rings.
Nos, mi a Cassini-vel egy hasonló legelső képet készítettünk, melyet emberi szem nem látott azelőtt soha. Ez egy teljes napfogyatkozás a Szaturnusz túloldaláról. Ezen a valószínűtlenül gyönyörű képen látszanak a főbb gyűrűk, ahogy hátulról megvilágítja őket a Nap, látszik a Nap megtört képe, és látszik ez a gyűrű is, ami az Enceladus által kibocsátott anyagokból jött létre. És ha mindez még nem lenne elég lenyűgöző, felfedezhetjük ezen a csodálatos képen a saját bolygónkat is a Szaturnusz gyűrűinek ölelésében.
Now, there is something deeply moving about seeing ourselves from afar, and capturing the sight of our little, blue-ocean planet in the skies of other worlds. And that, and the perspective of ourselves that we gain from that, may be, in the end, the finest reward that we earn from this journey of discovery that started half a century ago. And thank you very much. (Applause)
Van valami mélyen megindító abban, hogy ilyen messziről látjuk magunkat, megörökítve kicsiny, vízkék bolygónkat más világok egén. És ez, illetve a magunkról alkotott felfogás amit ez a nézőpont formál, lehet végsősoron ennek a fél évszázada indult felfedezőútnak a legcsodálatosabb jutalma. Nagyon szépen köszönöm. (TAPSVIHAR)