Önümüzdəki 18 dəqiqə boyunca sizi bir səfərə çıxaracağam. Bu sizin və mənim uzun illərdir davam etdirməkdə olduğumuz bir səfər. Bu səfər 50 il əvvəl, insanlar planetimizin xaricinə ilk addım attıklarında başladı. Bu 50 ildə yalnız aya sözün tam mənasıyla ayaq basmakla qalmadıq, planetlərin səkkiz yaşına birdən robot kosmos vasitələri göndərdik, asteroid eniş etdik, quyruqlu ulduzlarla randevulaştık, və bu anda Plutoya doğru yol alan bir kosmos aracımız var. köhnədən planet olaraq bilinən Plutoya. Bütün bu robot vəzifələr daha böyük bir insan səfərinin parçaları: kosmik yerimiz haqqında bir fikir əldə etmək, kökenlerimiz haqqında bir şeyi və Dünyanın, planetimizin, və üzərində yaşayan bizlərin necə meydana gəldiyini anlamaq üçün.
In the next 18 minutes, I'm going to take you on a journey. And it's a journey that you and I have been on for many years now, and it began some 50 years ago, when humans first stepped off our planet. And in those 50 years, not only did we literally, physically set foot on the moon, but we have dispatched robotic spacecraft to all the planets -- all eight of them -- and we have landed on asteroids, we have rendezvoused with comets, and, at this point in time, we have a spacecraft on its way to Pluto, the body formerly known as a planet. And all of these robotic missions are part of a bigger human journey: a voyage to understand something, to get a sense of our cosmic place, to understand something of our origins, and how Earth, our planet, and we, living on it, came to be.
Günəş sistemi içərisində gedə biləcəyimi, və bu kimi sualların cavabını arayabileceğimiz bir yer varsa, ora Saturn'dür. Saturna daha əvvəl də etdik - 1980-ci illərdə Saturnun ziyarət etdik, ancaq Saturn haqqındakı incelemelerimiz, 7 ildən bəri gezegenlerarası səfər edən Cassini kosmos vasitəsi 2004-cü ilin yazında Saturnun orbitinə kaydığında, dərinlik və detal qazandı, və insanlığın günəş ətrafında o zamana qədər çatdığı ən irəli nöqtəyə çatmış oldu.
And of all the places in the solar system that we might go to and search for answers to questions like this, there's Saturn. And we have been to Saturn before -- we visited Saturn in the early 1980s -- but our investigations of Saturn have become far more in-depth in detail since the Cassini spacecraft, traveling across interplanetary space for seven years, glided into orbit around Saturn in the summer of 2004, and became at that point the farthest robotic outpost that humanity had ever established around the Sun.
Saturn sistemi zəngin bir planet sistemi. Sirr və elmi anlayış təqdim edir və karşılaştırılabileceğin kənarında parıltılı. bu sistem haqqında araşdırmaların böyük bir mənzili var. Necə ki, yalnız halqalar üzərində çalışaraq belə ulduz diskləri haqqında və spiral qalaktikalar olaraq adlandırdığımız qaz haqqında bir çox şey öyrəndik. İşdə Samanyolunda'ki ən yaxın və ən böyük spiral Qalaktikalarımız olan Andromeda Nebulanı gözəl bir fotoşəkili. Bu da Whirlpool Galaksi'sinin Habl teleskopu tərəfindən çəkilmiş gözəl bir görünüşü.
Now, the Saturn system is a rich planetary system. It offers mystery, scientific insight and obviously splendor beyond compare, and the investigation of this system has enormous cosmic reach. In fact, just studying the rings alone, we stand to learn a lot about the discs of stars and gas that we call the spiral galaxies. And here's a beautiful picture of the Andromeda Nebula, which is our closest, largest spiral galaxy to the Milky Way. And then, here's a beautiful composite of the Whirlpool Galaxy, taken by the Hubble Space Telescope.
Saturna çevril səfəri həqiqətən və məcazi ətrafımızdakı hər şeyin bir-birləriylə əlaqəsini və insanların bu şəkilin harasında olduğunu anlamaq üçün etdiyimiz, çox daha böyük bir insanlıq səfərinin bir hissəsi. Zamanımız çatmayacağı üçün sizə son 2,5 il içində Cassini sayəsində öyrəndiyimiz hər şeyi anlatamamak, çəkdiyimiz bütün gözəl fotoşəkilləri gösterememek məni üzür. Ona görə Saturnun ətrafında reallaşdırmaqda olduğumuz və 2,5 ildir davam edən bu kəşf səfərinin ortaya çıxardığı ən həyəcanlı iki hekayəyə odaklanacağım.
So the journey back to Saturn is really part of and is also a metaphor for a much larger human voyage to understand the interconnectedness of everything around us, and also how humans fit into that picture. And it pains me that I can't tell you all that we have learned with Cassini. I can't show you all the beautiful pictures that we've taken in the last two and a half years, because I simply don't have the time. So I'm going to concentrate on two of the most exciting stories that have emerged out of this major exploratory expedition that we are conducting around Saturn, and have been for the past two and a half years.
Saturna çox sayda və çox müxtəlif peyklər yoldaşlıq edir. Bu peyklərin ebatları bir neçə kilometr ilə ABŞ-ın böyüklüyü arasında dəyişir. Necə ki Saturnun çəkdiyimiz ən gözəl fotoşəkilləri onu uydularının bir neçəsiylə birlikdə gösterenler.Burada Saturn və Dion burada da halqalarını və onların şaquli olaraq nə qədər incə olduqlarını göstərir, Enceladus peyki ilə birlikdə. Saturnun 47 peykindən ikisi önə çıxır.
Saturn is accompanied by a very large and diverse collection of moons. They range in size from a few kilometers across to as big across as the U.S. Most of the beautiful pictures we've taken of Saturn, in fact, show Saturn in accompaniment with some of its moons. Here's Saturn with Dione, and then, here's Saturn showing the rings edge-on, showing you just how vertically thin they are, with the moon Enceladus. Now, two of the 47 moons that Saturn has are standouts.
Titan və Enceladus.Titan Saturnun ən böyük peyki, və Cassini oraya çatana qədər, günəş sistemimizdə hələ kəşf edilməmiş olan tək bölgə. Eyni zamanda planetlərlə məşğul olanların başını uzun müddətdir qarışdıran bir cisimdi. Titanın çox böyük və incə bir atmosferi var və səthi quruluşunun dünyadakılara günəş sistemindəki digər göy cisimlərindən daha çox bənzədiyinə inanılırdı. Atmosferi böyük nisbətdə molekulyar nitrojen, bu otaqda Nəfəs aldığınız kimi, tək fərq sadə üzvi materiallar olan metan, propan və etan ilə örtülmüş olması. Titanın atmosferindeki bu molekullar qırılır və birləşib sis partikülleri meydana gətirirlər. Bu sis tamamilə qlobal və Titanın hamısını örtür. Görünür yelpikdə olduğu halda dəqiq görememenizin səbəbi bu.
And those are Titan and Enceladus. Titan is Saturn's largest moon, and, until Cassini had arrived there, was the largest single expanse of unexplored terrain that we had remaining in our solar system. And it is a body that has long intrigued people who've watched the planets. It has a very large, thick atmosphere, and in fact, its surface environment was believed to be more like the environment we have here on the Earth, or at least had in the past, than any other body in the solar system. Its atmosphere is largely molecular nitrogen, like you are breathing here in this room, except that its atmosphere is suffused with simple organic materials like methane and propane and ethane. And these molecules high up in the atmosphere of Titan get broken down, and their products join together to make haze particles. This haze is ubiquitous. It's completely global and enveloping Titan. And that's why you cannot see down to the surface with our eyes in the visible region of the spectrum.
Cassini ilə oraya varmamızdan əvvəl bu sis partiküllerinin milyardlarla il əvvəl səthə yavaşca sürüklənəcək və incə orqanik bir palçıqdan səthi kapladıklarına inanılırdı. Yəni Titan katrandan, yağdan ya da hər hansı bir şeydən ibarətdir ola bilərdi-nə olduğunu bilmirdik. Təxminimiz bu şəkildə idi. Bu molekullar xüsusilə methan və Ethan Titanın səth sıcaklıklarında maye hala keçə bilərlər. Beləliklə dünya üçün su nəysə, Titan üçün də metan'ın o olduğu ortaya çıxdı. Metan atmosferdə sıxlaşıb sıvılaşabilir, bu şərtləri farketmemiz çox başqa, müxtəlif və qəribə ehtimalların önünü açdı. Metan bulutlarına sahib ola bilərsiniz, OK bu buludların üzərində günəş işığının səthə çatmasını maneə törədən yüzlərlə kilometr sis də ola bilər. Səthdəki istilik mənfi 350 Fahrenheit altında (-212 dərəcə santigrat)
But these haze particles, it was surmised, before we got there with Cassini, over billions and billions of years, gently drifted down to the surface and coated the surface in a thick organic sludge. So like the equivalent, the Titan equivalent, of tar, or oil, or what -- we didn't know what. But this is what we suspected. And these molecules, especially methane and ethane, can be liquids at the surface temperatures of Titan. And so it turns out that methane is to Titan what water is to the Earth. It's a condensable in the atmosphere, and so recognizing this circumstance brought to the fore a whole world of bizarre possibilities. You can have methane clouds, OK, and above those clouds, you have this hundreds of kilometers of haze, which prevent any sunlight from getting to the surface. The temperature at the surface is some 350 degrees below zero Fahrenheit.
Ancaq bu soyuğa baxmayaraq Titanın səthinə yağış yağa bilər. Dünyaya olduğu kimi yağış Titanda da oyuqlar, çaylar və çağlayanlar bilər Kanyonlar meydana gətirə bilər, böyük havzalarda və kraterlərdə birikebilir. Yüksək dağ təpələrindəki palçığı alçaq bölgələrə akıtabilir.Öyleyse durun və bir dəqiqə düşünün. Titanın səthinin necə görünə biləcəyini xəyal etməyə çalışın. Qaranlıq-Titanın ən işıqlı zamanı dünyadakı alacakaranlığa bərabər. Soyuq, ürküdücü, dumanlı, yağış yağır ola bilər və siz tinerle dolub daşan Michigan Gölü sahillərində tikilir ola bilərsiniz.
But despite that cold, you could have rain falling down on the surface of Titan. And doing on Titan what rain does on the Earth: it carves gullies; it forms rivers and cataracts; it can create canyons; it can pool in large basins and craters. It can wash the sludge off high mountain peaks and hills, down into the lowlands. So stop and think for a minute. Try to imagine what the surface of Titan might look like. It's dark. High noon on Titan is as dark as deep earth twilight on the Earth. It's cold, it's eerie, it's misty, it might be raining, and you might be standing on the shores of Lake Michigan brimming with paint thinner. (Laughter)
Cassini ilə oraya getmədən əvvəl Titanın səthinin necə haqqındakı fikrimiz bu idi və deyə bilərik ki, Titanda qarşılaşdığımız, detallar tam olaraq eyni olmasa da bu hekayə qədər ovsunlayıcı. Bu bizlər üçün, yəni Cassini insanları üçün Bir Jules Verne macərasının reallaşması kimi idi. Dediyim kimi qalın geniş bir atmosferi var. Bu günəşin arxadan işıqlandırdığı Titanın bir fotoşəkili, halqalar gözəl bir arxa zəmin meydana gətirir. Və başqa bir peyk da görülür hansı olduğunu bilmirəm, çox üyük-əhatəli bir atmosfer. Cassini'de bu atmosfer quruluşunun içindən səthi görə biləcəyimiz alətlər var mənim kamera sisteminin də onlardan biridir. Və biz bunun kimi fotoşəkillər çəkdik. Gördüyünüz şey isə parlaq və qaranlıq bölgələr, və bizə də ancaq bu qədəri çatdı. Çox gizemliydi - Nə gördüyümüzü bir cür anlaya bilmədim. Bu bölgəyə daha yaxından baxdığınızda, bir şey görməyə başlayırsınız daha əvvəl bilmədiyimiz dalğalı kanallar kimi. Bir neçə yumru cisim görürsünüz. Bunun əslində bir krater olduğunu daha sonra fərqinə vardım. Ancaq Titanın səthində çox az krater var. Bu da çox gənc bir səth olduğu mənasını verir. Tektonik (səth qabığının hərəkəti ilə o.ç.) görünən meydana gəlmələr var. Bir-birlərindən çəkilib ayrılmış kimi görünürlər. Bir planetin üzərində çizgisel hər hansı bir şey görsəniz, bu bir qırılma olduğu mənasını verər, fay kimi. Yəni səthi, səth qabığının hərəkətləriylə dəyişmişdi.
That is the view that we had of the surface of Titan before we got there with Cassini, and I can tell you that what we have found on Titan, though it is not the same in detail, is every bit as fascinating as that story is. And for us, it has been like -- the Cassini people -- it has been like a Jules Verne adventure come true. As I said, it has a thick, extensive atmosphere. This is a picture of Titan, backlit by the Sun, with the rings as a beautiful backdrop. And yet another moon there -- I don't even know which one it is. It's a very extensive atmosphere. We have instruments on Cassini which can see down to the surface through this atmosphere, and my camera system is one of them. And we have taken pictures like this. And what you see is bright and dark regions, and that's about as far as it got for us. It was so mystifying: we couldn't make out what we were seeing on Titan. When you look closer at this region, you start to see things like sinuous channels -- we didn't know. You see a few round things. This, we later found out, is, in fact, a crater, but there are very few craters on the surface of Titan, meaning it's a very young surface. And there are features that look tectonic. They look like they've been pulled apart. Whenever you see anything linear on a planet, it means there's been a fracture, like a fault. And so it's been tectonically altered.
Amma bu görünüşlərdən bir məna çıxara bilmədim orbitə girməmizi 6 ay sonra bir hadisə meydana gəlib Cassini'nin Titan araştırmasındaki ən parlaq nəticəsi alana qədər Bu hadisə Cassini'nin yeddi il boyunca günəş sistemində daşıdığı Avropa istehsalı Huygens sondasının yönlendirilmesiydi. Huygens'ı Titanın atmosferinə yönlendirdik, alçalması 2,5 saat davam etdi və səthə eniş etdi. Bunun nə qədər əhəmiyyətli bir hadisə olduğunu vurğulamaq istəyirəm. Bu insan istehsalı bir alət, və insanlıq tarixində bir ilk olaraq günəş sistemi içində bu qədər uzağa eniş edildi. Bu mənim düşüncəmə görə çox əhəmiyyətli bir hadisə, hətta bu qeyd olunması lazım olan, Avropa və ABŞ-dakı bütün şəhərlərdə afişalar, konfetiler ilə, mərasimlər təşkil edərək qeyd olunması lazım olan bir hadisə idi, amma çox təəssüf ki belə olmadı. (Gülüşmələr)
But we couldn't make sense of our images, until, six months after we got into orbit, an event occurred that many have regarded as the highlight of Cassini's investigation of Titan. And that was the deployment of the Huygens probe, the European-built Huygens probe that Cassini had carried for seven years across the solar system. We deployed it to the atmosphere of Titan, it took two and a half hours to descend, and it landed on the surface. And I just want to emphasize how significant an event this is. This is a device of human making, and it landed in the outer solar system for the first time in human history. It is so significant that, in my mind, this was an event that should have been celebrated with ticker tape parades in every city across the U.S. and Europe, and sadly, that wasn't the case. (Laughter).
Bu əslində tam fərqli bir səbəbdən ötəri əhəmiyyətli idi. Bu beynəlxalq bir vəzifə. və bu hadisə Avropada, Almaniyada qeyd olundu, və bu qeyd etmə Prezentasiyalar İngilis aksentiylə, Amerika aksentiylə, Alman aksentiylə, Fransız, İtalyan və Hollandiya aksanlarıyla edildi. Bu bu iki sözün "Birləşmiş Millətlər Təşkilatının" 'in nə demək olduğunu göstərən toxunaqlı bir gösteriydi yaxşı bir məqsəd uğruna millətlərin, böyük bir şəkildə, həqiqətən birləşmiş olması. Bizim durumumuzda, bir planeti araşdırmanın məsuliyyətini alaraq bu planet sistemini anlama nöqtəsinə çatmaq bütün insanlıq tarixi boyunca ulaşılamamıştı və artıq insanlar həqiqətən ona toxundu. Demək istədiyim - Bu mövzuda danışarkən belə tüklərim tikan tikan olur, bu son dərəcə romantik bir olaydı, və bu mənim şəxsi olaraq əsla unutamayağım bir şey və sizlər də unutmamalısınız. (Alqışlar)
It was significant for another reason. This is an international mission, and this event was celebrated in Europe, in Germany, and the celebratory presentations were given in English accents, and American accents, and German accents, and French and Italian and Dutch accents. It was a moving demonstration of what the words "united nations" are supposed to mean: a true union of nations joined together in a colossal effort for good. And, in this case, it was a massive undertaking to explore a planet, and to come to understand a planetary system that, for all of human history, had been unreachable, and now humans had actually touched it. So it was -- I mean, I'm getting goose bumps just talking about it. It was a tremendously emotional event, and it's something that I will personally never forget, and you shouldn't either. (Applause).
Hər nədirsə, sonda atmosferdə aşağı enərkən bəzi atmosferik ölçmələr etdi, ayrıca panoramik fotoşəkil çəkər çəkdi. Və sizə sondadan gələn Titanın səthinə aid ilk fotoşəkilləri görmənin necə bir hiss olduğunu izah edə bilməm. Bizim Gördüklərimiz işdə bunlar idi. Şok edici idi çünki tapmağı istədiyimiz hər şey burada Daha əvvəl orbitdən çəkdiyimiz şəkillər. Həqiqətən belirginlikte, açıq bir şekildi, coğrafi bir şəkil. Yalnız suyun axışıyla meydana gələ biləcək dendritik (ağac dallanmasına bənzər / dallanan) bir axış şəkli. Kanalları təqib edə bilirsiniz və necə birləşdiklərini görə bilirsiniz. Və bu kanalın içində birləşib bu bölgənin içinə süzülüyorlar Bir sahilinə baxırsınız. Bu bir mayeyə aid sahil şeridi idimi? Bilmirik. Amma bu bir növ sahil şeridi.
But anyway, the probe took measurements of the atmosphere on the way down, and it also took panoramic pictures. And I can't tell you what it was like to see the first pictures of Titan's surface from the probe. And this is what we saw. And it was a shocker, because it was everything we wanted those other pictures taken from orbit to be. It was an unambiguous pattern, a geological pattern. It's a dendritic drainage pattern that can be formed only by the flow of liquids. And you can follow these channels and you can see how they all converge. And they converge into this channel here, which drains into this region. You are looking at a shoreline. Was this a shoreline of fluids? We didn't know. But this is somewhat of a shoreline.
Bu fotoşəkil 16 km.den çəkildi. Bu da 8 km.den çeliken Musiqi, tamam? Təkrar, sahil şeridi. Bəli 16 km, 8 km - bu təxminən olaraq bir uçuş irtifası. Əgər ABŞ içində bir təyyarə səfəri edəcək olsaydınız, bu irtifalarda uçur olacaqdınız. Yəni bu Titan Havayollarının pəncərəsindən Titanın səthi boyunca uçarkən görəcəyiniz görünüşdür. (Gülmə)
This picture is taken at 16 kilometers. This is the picture taken at eight kilometers, OK? Again, the shoreline. Okay, now, 16 kilometers, eight kilometers -- this is roughly an airline altitude. If you were going to take an airplane trip across the U.S., you would be flying at these altitudes. So, this is the picture you would have at the window of Titanian Airlines as you fly across the surface of Titan. (Laughter)
Və sonunda sonda səthin üstünə endi, İndi qadınlar və bəylər, sizə xarici günəş sistemindəki bir peykin səthində çəkilən ilk fotoşəkili göstərəcəyəm. İşdə üfüq xətti burada, oldumu? Bunlar da ehtimalla buz daşları, deyilmi? (Alqışlar) Görünüşə görə düz və qaranlıq bölgələrdən birinə eniş etdi və görünüşdən kaybolmadı.Yani maye üzərinə eniş yaratmamışdıq. Sondanın eniş etdiyi səth, sadəcə, Titanda bir palçıq düzündə ekvivalent bir bölgə. Zəif və maye metanla örtülmüş bir üzə idi. Və ehtimalla bu material Titanın yükseltilerini bu gördüyümüz kanallar boyunca yudu və milyardlarla ildən çox müddət boyunca alçaq havzalara axıtdı. Huygens sondası işdə bura eniş etdi.
And then finally, the probe came to rest on the surface, and I'm going to show you, ladies and gentlemen, the first picture ever taken from the surface of a moon in the outer solar system. And here is the horizon, OK? These are probably water ice pebbles, yes? (Applause). And obviously, it landed in one of these flat, dark regions and it didn't sink out of sight. So it wasn't fluid that we landed in. What the probe came down in was basically the Titan equivalent of a mud flat. This is an unconsolidated ground that is suffused with liquid methane. And it's probably the case that this material has washed off the highlands of Titan through these channels that we saw, and has drained over billions of years to fill in low-lying basins. And that is what the Huygens probe landed in.
Yenə də görüntülerimizde, ya da Huygens görünüşlərində, hər hansı böyük və açıq maye meydana gəlmələrinə rast gəlmədik. Harada idiniz? Kumullar tapdığımızda vəziyyət daha da baş qarışdırıcı hala gəldi. Çox yaxşı, bu Titanın ekvatorial bölgəsinin filmi. Kumulları gösteriyor.100 metr uzunluğunda kumullar var, bir neçə km ilə ayrılırlar, və millər millər millər boyunca sürüyolarlar. 100, 1000 ya da 1200 mil uzunluğunda kumullar var. Bu Titanın Səhra çölü. Təbii ki çox quru bir yer, yoxsa kumullar əmələ gəlməzdi.
But still, there was no sign in our images, or even in the Huygens' images, of any large, open bodies of fluids. Where were they? It got even more puzzling when we found dunes. OK, so this is our movie of the equatorial region of Titan, showing these dunes. These are dunes that are 100 meters tall, separated by a few kilometers, and they go on for miles and miles and miles. There's hundreds, up to a 1,000 or 1,200 miles of dunes. This is the Saharan desert of Titan. It's obviously a place which is very dry, or you wouldn't get dunes.
Yəni heç maye meydana gəlmə olmaması yenidən başımızı qarışdırdı, sonunda qütb bölgələrində göllər görənə qədər. Bu cənub qütb bölgəsindəki bir gölün görünüşü. Az qala Ontario gölü büyüklünde Sonra, yalnız 1,5 həftə əvvəl, Şimali kuybu üzərində uçdu Caspian dənizi böyüklüyündə bir meydana gəlmə tapdıq. Elə görünür ki, anlamadığımız bir səbəbdən ötəri, heç olmasa bu mövsüm boyunca, mayelər Titanın qütblərindən. Sanaram Titanın fövqəladə, mistik bir yer kimi qəbul edir. Egzotik, xarici amma yenə də qəribə bir şəkildə dünyaya bənzəyir, dünya bənzəri coğrafi şəkillərə sahib qorxunc bir coğrafi müxtəliflik göstərir, və o qədər ovsunlayıcı ki bir dünya ki, günəş sistemində komplekslik və zənginlik baxımından tək rəqibi Dünyanın özü.
So again, it got puzzling that there were no bodies of fluid, until finally, we saw lakes in the polar regions. And there is a lake scene in the south polar region of Titan. It's about the size of Lake Ontario. And then, only a week and a half ago, we flew over the north pole of Titan and found, again, we found a feature here the size of the Caspian Sea. So it seems that the liquids, for some reason we don't understand, or during at least this season, are apparently at the poles of Titan. And I think you would agree that we have found Titan is a remarkable, mystical place. It's exotic, it's alien, but yet strangely Earth-like, and having Earth-like geological formations and a tremendous geographical diversity, and is a fascinating world whose only rival in the solar system for complexity and richness is the Earth itself.
İndi Enceladus'a geliyoruz.Enceladus kiçik bir peyk, Titanın onda biri qədər, onu burada İngiltərənin yanında görə bilərsiniz. Yalnız ebatını göstərmək üçün, yoxsa bir təhdid deyil bu. (Gülüşmələr) Enceladus çox ağ, çox parlaq, səthi çatlaklarla dolu, coğrafi olaraq çox aktiv bir meydana gəlmə. Ancaq Enceladus kəşflərinin ana damarı bu çatlaqlar sistemini getdiyi-ki burada da cənub qütbünə baxırıq- cənub qütbündə ortaya çıxdı. Fərqli rəngdə çünki fərqli kombinasiyalar. Kaplanmışlar.Bu çatlaqlar orqanik materiallarla kaplanmışlar. Hətta, bütün bu bölgə, cənub qütb bölgəsi, yüksək sıcaklıklara sahib, Planet üzərindəki ən isti yer. Bu Antarktikanın troipk bölgələrdən daha isti olduğunu ortaya çıxarmaq qədər qəribə bir şey.
And so now we go onto Enceladus. Enceladus is a small moon, it's about a tenth the size of Titan. And you can see it here next to England, just to show you the size. This is not meant to be a threat. (Laughter). And Enceladus is very white, it's very bright, and its surface is obviously wrecked with fractures. It is a very geologically active body. But the mother lode of discoveries on Enceladus was found at the south pole -- and we're looking at the south pole here -- where we found this system of fractures. And they're a different color because they're a different composition. They are coated. These fractures are coated with organic materials. Moreover, this whole, entire region, the south polar region, has elevated temperatures. It's the hottest place on the planet, on the body. That's as bizarre as finding that the Antarctic on the Earth is hotter than the tropics.
Daha sonra əlavə fotoşəkillər çəkdik, və bu çatlaqların kosmosda yüzlərlə mil yayılan buz parçacıqları püskürtdüyünü kəşf etdik. Bu görünüşə rəng-kodu tətbiq, nəfəs işıq səviyyələrini ortaya çıxarmağa çalışdıq və püskürdün quş tükü şəkli meydana gətirdiyini gördük, digər görünüşlərdə də püskürdün Enceladus'un xaricindəki kosmosa doğru minlərlə mil getdiyini gördük Qrupunun və mən buna bənzər görünüşləri araşdırdıq, və Cassini'den aldığımız digər nəticələri düşündük. Beləcə, bu şüaların Enceladus'un altındakı ciblərdə püskürüyor ola biləcəyi nəticəsinə çatdıq.
And then, when we took additional pictures, we discovered that from these fractures are issuing jets of fine, icy particles extending hundreds of miles into space. And when we color-code this image, to bring out the faint light levels, we see that these jets feed a plume that, in fact, we see, in other images, goes thousands of miles into the space above Enceladus. My team and I have examined images like this, and like this one, and have thought about the other results from Cassini. And we have arrived at the conclusion that these jets may be erupting from pockets of liquid water under the surface of Enceladus.
Yəni maye Suyumuz, orqanik materyallerimiz və yüksək hərarəti var. Başqa bir deyişlə, günümüz planet araşdırmalarının Müqəddəs Kase'sine rast gəldik. Yəni, yaşayan orqanizmlər üçün uyğun bir yerə. Sanaram sizə Enceladus'ta ya da günəş sistemimizdə başqa hər hansı bir yerdə həyat kəşf edilsə, bunun çox böyük mədəni və elmi nəticələri olacağını söyləməmə ehtiyac yoxdur. Çünki əgər Yaradılış'ın günəş sistemimizdə, bir-birindən müstəqil olaraq bir deyil iki dəfə meydana gəldiyini ispatlayabilirsek, bu, yaradılışın kainatın 13.7 milyard illik tarixi boyunca bir çox dəfə meydana gəldiyi mənasını verər.
So we have, possibly, liquid water, organic materials and excess heat. In other words, we have possibly stumbled upon the holy grail of modern day planetary exploration, or in other words, an environment that is potentially suitable for living organisms. And I don't think I need to tell you that the discovery of life elsewhere in our solar system, whether it be on Enceladus or elsewhere, would have enormous cultural and scientific implications. Because if we could demonstrate that genesis had occurred not once, but twice, independently, in our solar system, then that means, by inference, it has occurred a staggering number of times throughout the universe and its 13.7 billion year history.
Bu anda, Dünya üzərində həyat olduğunu bildiyimiz tək planet. Qiymətli və bənzərsiz, hələ bildiyimiz tək yuva. Əgər 1960-cı illərdə ayıq və ardıcıl bəs, deyilsinizsə də sizi bağışlayar, 1968-ci ildə Apollo VIII astronavtları tərəfindən çəkilən bu çox məşhur fotoşəkili xatırlayarsınız. Dünya kosmosdan ilk dəfə görüntülənmişdi, kainatdakı yerimiz və planetimizi qoruma məsuliyyətimiz haqqında algımıza böyük bir qatqısı olmuşdu.
Right now, Earth is the only planet still that we know is teeming with life. It is precious, it is unique, it is still, so far, the only home we've ever known. And if any of you were alert and coherent during the 1960s -- and we'd forgive you, if you weren't, OK -- you would remember this very famous picture taken by the Apollo 8 astronauts in 1968. It was the first time that Earth was imaged from space, and it had an enormous impact on our sense of place in the universe, and our sense of responsibility for the protection of our own planet.
Biz də Cassini ilə buna ekvivalent bir ilkin fotoşəkilini çəkdik, daha əvvəl heç bir insan gözünün görmədiyi bir fotoşəkil. Saturnun digər tərəfindən görülən tam bir günəş tutulması. Bu inanılmaz dərəcədə gözəl fotoşəkildə günəşin arxadan işıqlandırdığı ana halqaları görürsünüz, işığı kəsilmiş günəşi və Enceladus'un solunumuyla ibarət olan bu halqanı görürsünüz. Əgər bu kifayət qədər parlaq deyilsə, bu gözəl fotoşəkildə, Saturnun halqalarının qolları arasına saxlanmış planetimizin görünüşünü tuta bilər.
Well, we on Cassini have taken an equivalent first, a picture that no human eye has ever seen before. It is a total eclipse of the Sun, seen from the other side of Saturn. And in this impossibly beautiful picture, you see the main rings backlit by the Sun, you see the refracted image of the Sun and you see this ring created, in fact, by the exhalations of Enceladus. But as if that weren't brilliant enough, we can spot, in this beautiful image, sight of our own planet, cradled in the arms of Saturn's rings.
Bu həqiqətən çox romantik bir şey, özümüzü uzaqdan görmək, kiçik mavi planetimizin görünüşünü başqa dünyaların göklerinde tutmaq. Bu və bunun sonunda özümüz haqqında edineceğimiz perspektiv, yarım əsr əvvəl başlayan bu kəşfin sonunda kazanacağımız ən gözəl mükafat olacaq. Çox təşəkkürlər. (Alqışlar)
Now, there is something deeply moving about seeing ourselves from afar, and capturing the sight of our little, blue-ocean planet in the skies of other worlds. And that, and the perspective of ourselves that we gain from that, may be, in the end, the finest reward that we earn from this journey of discovery that started half a century ago. And thank you very much. (Applause)