Two years ago here at TED I reported that we had discovered at Saturn, with the Cassini Spacecraft, an anomalously warm and geologically active region at the southern tip of the small Saturnine moon Enceladus, seen here. This region seen here for the first time in the Cassini image taken in 2005. This is the south polar region, with the famous tiger-stripe fractures crossing the south pole. And seen just recently in late 2008, here is that region again, now half in darkness because the southern hemisphere is experiencing the onset of August and eventually winter.
Twee jaar geleden vertelde ik bij TED dat we naar Saturnus zijn geweest met het Cassini ruimtevaartuig. Naar een abnormaal warm en geologisch actief gebied op de zuidelijke top van een kleine maan van Saturnus. Enceladus, hier te zien. Dit gebied werd hier voor het eerst getoond in de Cassini foto, gemaakt in 2005. Dit is het zuidpool gebied. Met de beroemde tijgerstreep scheuren over de zuidpool. En recent gezien, in het najaar van 2008, hier dat gebied nogmaals, nu half in duisternis doordat het zuidelijk halfrond het begin van Augustus ervaart en uiteindelijk de winter.
And I also reported that we'd made this mind-blowing discovery -- this once-in-a-lifetime discovery of towering jets erupting from those fractures at the south pole, consisting of tiny water ice crystals accompanied by water vapor and simple organic compounds like carbon dioxide and methane. And at that time two years ago I mentioned that we were speculating that these jets might in fact be geysers, and erupting from pockets or chambers of liquid water underneath the surface, but we weren't really sure. However, the implications of those results -- of a possible environment within this moon that could support prebiotic chemistry, and perhaps life itself -- were so exciting that, in the intervening two years, we have focused more on Enceladus.
En ik heb ook gerapporteerd dat we ongelofelijke ontdekkingen hebben gedaan -- Deze unieke ontdekking van torenhoge uitbarstingen uit de scheuren van de zuidpool, bestaand uit kleine ijskristallen, waterdamp en simpele organische verbindingen zoals kooldioxide en methaan. En tijdens die periode twee jaar geleden zei ik dat we verwachten dat deze uitbarstingen eigenlijk geisers zijn die vrijkomen uit inkepingen of kamers gevuld met vloeibaar water onder de oppervlakte. Maar we wisten het niet zeker. Desondanks waren de implicaties van deze resultaten van een mogelijk milieu op de maan dat de grondbeginselen van leven ondersteund en misschien van het leven zelf, dit was zo spannend dat we in de twee jaar ertussen meer gefocust waren op Enceladus.
We've flown the Cassini Spacecraft by this moon now several times, flying closer and deeper into these jets, into the denser regions of these jets, so that now we have come away with some very precise compositional measurements. And we have found that the organic compounds coming from this moon are in fact more complex than we previously reported. While they're not amino acids, we're now finding things like propane and benzene, hydrogen cyanide, and formaldehyde. And the tiny water crystals here now look for all the world like they are frozen droplets of salty water, which is a discovery that suggests that not only do the jets come from pockets of liquid water, but that that liquid water is in contact with rock. And that is a circumstance that could supply the chemical energy and the chemical compounds needed to sustain life.
We zijn met het Cassini ruimtevaartuig meerdere keren naar deze maan gevlogen. Dichterbij en dieper in deze uitbarstingen vliegend, in de gebieden met een hogere dichtheid, zodat we nu met zeer exacte opgestelde metingen zijn gekomen. En we hebben ontdekt dat de organische onderdelen vanuit deze maan komen en eigenlijk veel complexer zijn dan voorheen werd gedacht. Hoewel het geen animozuren zijn, vinden we nu dingen zoals propaan en benzeen, cyanide in watervorm en methanal. En de kleine waterkristallen hier lijken nu voor de gehele wereld alsof het bevroren druppels zout water zijn. Het is een ontdekking die suggereert dat de uitbartstingen niet alleen uit inkepingen van vloeibaar water komen, maar dat het vloeibaar water ook in contact staat met stenen. En dat is een omstandigheid die voor de chemische energie kan zorgen en de chemische onderdelen die nodig zijn om duurzaam leven mogelijk te maken.
So we are very encouraged by these results. And we are much more confident now than we were two years ago that we might indeed have on this moon, under the south pole, an environment or a zone that is hospitable to living organisms. Whether or not there are living organisms there, of course, is an entirely different matter. And that will have to await the arrival, back at Enceladus, of the spacecrafts, hopefully some time in the near future, specifically equipped to address that particular question. But in the meantime I invite you to imagine the day when we might journey to the Saturnine system, and visit the Enceladus interplanetary geyser park, just because we can.
Dus zijn we sterk aangemoedigd door deze resultaten. En we zijn veel zelfverzekerder nu dan we twee jaar geleden waren, dat we daadwerkelijk op deze maan, onder de zuidpool een milieu of zone aantreffen dat het huisvesten van levende organismen mogelijk maakt. Of er al levende organismen zijn is natuurlijk een heel ander verhaal. En dat zal moeten wachten op de aankomst, terug op Enceladus, van de ruimtevaartuigen, hopelijk in de nabije toekomst, die specifiek uitgerust zijn om deze specifieke vraag te beantwoorden. Maar in de tussentijd nodig ik jullie uit om een dag voor te stellen wanneer we reizen naar het Saturnus systeem en het Enceladus interplanetaire geizerpark bezoeken, gewoon omdat we dat kunnen.
Thank you.
Dank u.
(Applause)
(Applaus)