The power of yet.
A "még" ereje.
I heard about a high school in Chicago where students had to pass a certain number of courses to graduate, and if they didn't pass a course, they got the grade "Not Yet." And I thought that was fantastic, because if you get a failing grade, you think, I'm nothing, I'm nowhere. But if you get the grade "Not Yet", you understand that you're on a learning curve. It gives you a path into the future.
Hallottam egy chicagói középiskoláról, ahol adott számú tantárgyat kellett teljesíteni az érettségihez, és ha a diák nem ment át egy tárgyból, a minősítése az lett, hogy "még nem". Én ezt fantasztikusnak találtam, mert mikor elégtelent kapunk, egy semmirekellőnek érezzük magunkat. Azonban, ha "még nem" az értékelés, megértjük, hogy egy tanulási görbén haladunk, és ez távlatot kínál a jövőbe.
"Not Yet" also gave me insight into a critical event early in my career, a real turning point. I wanted to see how children coped with challenge and difficulty, so I gave 10-year-olds problems that were slightly too hard for them. Some of them reacted in a shockingly positive way. They said things like, "I love a challenge," or, "You know, I was hoping this would be informative." They understood that their abilities could be developed. They had what I call a growth mindset. But other students felt it was tragic, catastrophic. From their more fixed mindset perspective, their intelligence had been up for judgment, and they failed. Instead of luxuriating in the power of yet, they were gripped in the tyranny of now.
A "még nem" szomorú tapasztalattal is szolgált pályám kezdetén, ami igazi fordulópont volt. Látni akartam, hogy a gyerekek hogyan birkóznak meg a kihívásokkal és a nehézségekkel, ezért 10 éveseknek nem túl könnyű feladatokat adtam. Néhányuk megdöbbentően pozitívan reagált. Olyanokat mondtak, hogy "Imádom a kihívást.", vagy "Reméltem, hogy sokat tanulhatok majd ebből." Ők tudták, hogy a képességeik fejleszthetőek. Ők rendelkeztek azzal, amit én fejlődési szemléletmódnak hívok. Ugyanakkor más tanulók tragédiaként, katasztrófaként élték meg a helyzetet. Az ő, rögzültebb szemléletmódjukból nézve az intelligenciájukról mondtak ítéletet, és kudarcot vallottak. A "még" erejének az élvezete helyett ők a "most" zsarnokságának a foglyává váltak.
So what do they do next? I'll tell you what they do next. In one study, they told us they would probably cheat the next time instead of studying more if they failed a test. In another study, after a failure, they looked for someone who did worse than they did so they could feel really good about themselves. And in study after study, they have run from difficulty. Scientists measured the electrical activity from the brain as students confronted an error. On the left, you see the fixed-mindset students. There's hardly any activity. They run from the error. They don't engage with it. But on the right, you have the students with the growth mindset, the idea that abilities can be developed. They engage deeply. Their brain is on fire with yet. They engage deeply. They process the error. They learn from it and they correct it.
De vajon mit tesznek majd a következő alkalommal? Elárulom, mit fognak csinálni. Az egyik kutatásban azt a választ adták, hogy ha nem sikerülne egy dolgozat, akkor a több tanulás helyett valószínűleg inkább csalnának legközelebb. Egy másik vizsgálatban a rossz eredmény után kerestek valakit, aki náluk is rosszabbul teljesített, így már egész jól érezhették magukat. Vizsgálatról vizsgálatra azt láttuk, hogy menekültek a nehézségek elől. Kutatók megmérték az agy elektromos aktivitását, amikor a diákok valamilyen hibát követtek el. Balra láthatóak a rögzült szemléletű tanulók. Alig látható bármilyen aktivitás. Elfutnak a hiba elől, nem foglalkoznak vele. Ám a jobb oldalon ott vannak a fejlődési szemléletű diákok a képességek fejleszthetőségének a meggyőződésével. Ők rendkívül elfoglaltak, elméjük a "még" tüzében ég. Rendkívül elfoglaltak, feldolgozzák a hibát, tanulnak belőle és kijavítják.
How are we raising our children? Are we raising them for now instead of yet? Are we raising kids who are obsessed with getting As? Are we raising kids who don't know how to dream big dreams? Their biggest goal is getting the next A, or the next test score? And are they carrying this need for constant validation with them into their future lives? Maybe, because employers are coming to me and saying, "We have already raised a generation of young workers who can't get through the day without an award."
Mi hogyan neveljük a gyerekeinket? A "most"-ra neveljük őket a "még" helyett? Olyan gyerekeket nevelünk, akik az ötösök megszállottjai? Olyanokat, akik nem tudják, hogyan kell nagyot álmodni? A legfőbb céljuk a következő ötös vagy a következő érdemjegy megszerzése? Vajon ezt az állandó megerősítés utáni vágyat magukkal viszik majd a későbbi életükbe? Lehetséges, mert munkáltatókkal beszélgetve a szavaikból úgy tűnik, hogy kineveltük a fiatal dolgozók egy nemzedékét, melynek tagjai egy napot sem élnek túl valamilyen jutalom nélkül.
So what can we do? How can we build that bridge to yet?
Mit tehetünk akkor? Hogyan építhetjük fel azt a "még"-hez vezető hidat?
Here are some things we can do. First of all, we can praise wisely, not praising intelligence or talent. That has failed. Don't do that anymore. But praising the process that kids engage in, their effort, their strategies, their focus, their perseverance, their improvement. This process praise creates kids who are hardy and resilient.
Íme pár dolog, amit megtehetünk. Mindenekelőtt dicsérhetünk okosan, nem az intelligenciát vagy a tehetséget díjazva. Az nem hatékony. Ne tegyük többé! Inkább dicsérjük a gyerekek részvételének a folyamatát: az erőfeszítésüket, a stratégiáikat, az odafigyelésüket, a kitartásukat, a haladásukat. A folyamat elismerése
There are other ways to reward yet.
teszi szívóssá és rugalmassá a gyerekeket.
We recently teamed up with game scientists from the University of Washington to create a new online math game that rewarded yet. In this game, students were rewarded for effort, strategy and progress. The usual math game rewards you for getting answers right, right now, but this game rewarded process. And we got more effort, more strategies, more engagement over longer periods of time, and more perseverance when they hit really, really hard problems.
Léteznek egyéb módjai is a jutalmazásnak. Nemrég a Washingtoni Egyetem játékkutatóival dolgoztunk együtt egy új internetes matematikai játékon, amelyik a "még"-et jutalmazta. Ez a játék az erőfeszítést, a stratégiát és a haladást díjazta. Míg egy hagyományos matematikai játék azt értékeli, ha azon nyomban helyes válaszokat kap, addig ez a folyamatot jutalmazta. Mi pedig nagyobb erőfeszítést tapasztaltunk, több stratégiát, aktívabb és hosszabb ideig tartó részvételt, valamint nagyobb kitartást, amikor igazán komoly kihívásokkal néztek szembe.
Just the words "yet" or "not yet," we're finding, give kids greater confidence, give them a path into the future that creates greater persistence. And we can actually change students' mindsets. In one study, we taught them that every time they push out of their comfort zone to learn something new and difficult, the neurons in their brain can form new, stronger connections, and over time, they can get smarter.
Azt látjuk, hogy pusztán a "még" vagy a "még nem" szavak nagyobb magabiztosságot adnak a gyerekeknek. Olyan utat mutatnak meg nekik a jövőbe, amitől kitartóbbak lesznek. Mi pedig lényegében megváltoztathatjuk a diákok szemléletmódját. Az egyik kutatásban megtanítottuk nekik, hogy minden alkalommal, amikor kimozdulnak a komfortzónájukból, hogy valami új és nehéz dolgot tanuljanak, elméjük idegsejtjei új, erősebb kapcsolatokat hoznak létre, vagyis idővel egyre okosabbak lehetnek.
Look what happened: In this study, students who were not taught this growth mindset continued to show declining grades over this difficult school transition, but those who were taught this lesson showed a sharp rebound in their grades. We have shown this now, this kind of improvement, with thousands and thousands of kids, especially struggling students.
Nézzük, mi történt! Ebben a vizsgálatban! A fejlődési szemléletmódról nem tanuló diákok érdemjegyei továbbra is romlottak az iskolai változások ideje alatt, ám azoknak a jegyei, akik megkapták a leckét, hirtelen javulást mutattak. Hasonló fejlődést tapasztaltunk ezer és ezer más gyereknél, különösen a nehézségekkel küzdő tanulóknál.
So let's talk about equality. In our country, there are groups of students who chronically underperform, for example, children in inner cities, or children on Native American reservations. And they've done so poorly for so long that many people think it's inevitable. But when educators create growth mindset classrooms steeped in yet, equality happens. And here are just a few examples. In one year, a kindergarten class in Harlem, New York scored in the 95th percentile on the national achievement test. Many of those kids could not hold a pencil when they arrived at school. In one year, fourth-grade students in the South Bronx, way behind, became the number one fourth-grade class in the state of New York on the state math test. In a year, to a year and a half, Native American students in a school on a reservation went from the bottom of their district to the top, and that district included affluent sections of Seattle. So the Native kids outdid the Microsoft kids.
Beszéljünk most az egyenlőségről! Hazánkban [USA] a diákok bizonyos csoportjai rendszerint gyengébben teljesítenek. Például a belvárosi gyerekek vagy az indián rezervátumokban élők. Olyan régóta teljesítenek ilyen gyengén, hogy ezt sokan javíthatatlannak érzik. Ám mikor az oktatók fejlődési szemléletmódot visznek be a tantermekbe, az egyenlőség is létrejön. Csak néhány példát említek. Egy év alatt a New York-i Harlem egyik óvodai csoportjának az eredménye a Nemzeti Teljesítményteszt legjobb 5 százalékába került. A gyerekek közül sokan még a ceruzát sem tudták rendesen megfogni a beiratkozáskor. Egyetlen év alatt a korábban nagyon lemaradt Dél-Bronx-i negyedikesek lettek New York állam negyedikes osztályai közül az elsők az állami matematikai felmérésen. Egy-másfél év alatt az egyik rezervátum iskolájának indián diákjai úgy lettek kerületük utolsóiból az elsők, hogy Seattle tehetősebb övezetei is a kerülethez tartoztak. Vagyis az indián gyerekek lehagyták a Microsoft-gyerekeket.
This happened because the meaning of effort and difficulty were transformed. Before, effort and difficulty made them feel dumb, made them feel like giving up, but now, effort and difficulty, that's when their neurons are making new connections, stronger connections. That's when they're getting smarter.
Mindez azért történt, mert az erőfeszítés és a nehézség értelmezése megváltozott. Korábban az erőfeszítés és a nehézség miatt hülyének érezték magukat, úgy érezték, inkább feladják. Most azonban az erőfeszítés és a nehézség segít nekik abban, hogy idegsejtjeik új kapcsolatokat hozzanak létre, erősebb kapcsolatokat. Ettől lesznek egyre okosabbak.
I received a letter recently from a 13-year-old boy. He said, "Dear Professor Dweck, I appreciate that your writing is based on solid scientific research, and that's why I decided to put it into practice. I put more effort into my schoolwork, into my relationship with my family, and into my relationship with kids at school, and I experienced great improvement in all of those areas. I now realize I've wasted most of my life."
Nemrég levelet kaptam egy 13 éves fiútól. Azt írta: "Kedves Dweck Professzor! Nagyra értékelem, hogy írásai megbízható tudományos kutatásokon alapulnak, ezért úgy döntöttem, átültetem őket a gyakorlatba. Több energiát fordítottam az iskolai feladataimra, a családomra, valamint az iskolatársaimra, és komoly fejlődést tapasztaltam minden téren. Most jöttem rá, hogy eddigi életem nagy részét elvesztegettem."
Let's not waste any more lives, because once we know that abilities are capable of such growth, it becomes a basic human right for children, all children, to live in places that create that growth, to live in places filled with "yet".
Úgyhogy ne vesztegessünk el még több életet. Hiszen ha egyszer már tudjuk, hogy a képességek fejleszthetőek, akkor a gyerekek -- minden egyes gyerek -- alapvető emberi jogává válik, hogy a fejlődést garantáló, a "még" erejét hasznosítani képes környezetben éljen.
Thank you.
Köszönöm!
(Applause)
(Taps)