Η δύναμη του ακόμα.
The power of yet.
Άκουσα για ένα λύκειο στο Σικάγο, όπου οι μαθητές έπρεπε να περάσουν ορισμένα μαθήματα για να αποφοιτήσουν κι αν κόβονταν, έπαιρναν τον βαθμό «Όχι Ακόμα». Αυτό μου φάνηκε φανταστικό, επειδή αν κοπείς, θα σκεφτείς πως δεν κατάφερες τίποτα. Αν όμως ο βαθμός σου είναι «Όχι Ακόμα» καταλαβαίνεις πως η μάθηση λειτουργεί σαν καμπύλη. Δημιουργεί έναν δρόμο προς το μέλλον.
I heard about a high school in Chicago where students had to pass a certain number of courses to graduate, and if they didn't pass a course, they got the grade "Not Yet." And I thought that was fantastic, because if you get a failing grade, you think, I'm nothing, I'm nowhere. But if you get the grade "Not Yet", you understand that you're on a learning curve. It gives you a path into the future.
Το «Όχι Ακόμα» με βοήθησε να κατανοήσω ένα κρίσιμο συμβάν, μια καμπή, στη σταδιοδρομία μου. Ήθελα να δω πώς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τις προκλήσεις και τις δυσκολίες, κι έτσι έδωσα σε 10χρονα προβλήματα που ήταν σχετικά δύσκολα γι' αυτά. Κάποια από αυτά είχαν εκπληκτικά θετικές αντιδράσεις. Οι απαντήσεις τους ήταν του στυλ, «Μου αρέσουν οι προκλήσεις» ή «Ξέρετε, ήλπιζα ότι θα μάθαινα κάτι από αυτό». Καταλάβαιναν πως οι ικανότητές τους μπορούσαν να αναπτυχθούν. Είχαν αυτό που αποκαλώ τη νοοτροπία της ανάπτυξης. Άλλοι μαθητές, ωστόσο, το θεώρησαν τραγικό ή καταστροφικό. Από την οπτική γωνία της πιο αμετάβλητης νοοτροπίας τους, κρινόταν η ευφυΐα τους και απέτυχαν να την αποδείξουν. Αντί να απολαύσουν τη δύναμη του «ακόμα», παγιδεύτηκαν στην τυραννία του «τώρα».
"Not Yet" also gave me insight into a critical event early in my career, a real turning point. I wanted to see how children coped with challenge and difficulty, so I gave 10-year-olds problems that were slightly too hard for them. Some of them reacted in a shockingly positive way. They said things like, "I love a challenge," or, "You know, I was hoping this would be informative." They understood that their abilities could be developed. They had what I call a growth mindset. But other students felt it was tragic, catastrophic. From their more fixed mindset perspective, their intelligence had been up for judgment, and they failed. Instead of luxuriating in the power of yet, they were gripped in the tyranny of now.
Τι έκαναν λοιπόν; Θα σας πω αμέσως. Σε μια έρευνα είπαν πως την επόμενη φορά μάλλον θα αντέγραφαν, αντί να διαβάσουν περισσότερο, εφόσον είχαν κοπεί σε τεστ. Σε μια άλλη έρευνα, μετά από μια αποτυχία, κοιτούσαν ποιος τα πήγε χειρότερα από αυτούς, ώστε να αισθανθούν καλύτερα με τον εαυτό τους. Όπως φάνηκε και σε επόμενες μελέτες συνεχίζουν να αποφεύγουν τις δυσκολίες. Οι επιστήμονες κατέγραψαν την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου καθώς οι μαθητές αντιμετώπιζαν κάποιο λάθος. Στα αριστερά βλέπετε τους μαθητές με τη σταθερή νοοτροπία. Δεν φαίνεται να υπάρχει δραστηριότητα. Αποφεύγουν το λάθος. Δεν ασχολούνται μαζί του. Στα δεξιά όμως, βλέπετε τους μαθητές με τη νοοτροπία ανάπτυξης την πεποίθηση ότι οι ικανότητες μπορούν να αναπτυχθούν. Ασχολούνται σε βάθος. Ο εγκέφαλός τους έχει ανάψει με το ακόμα. Ασχολούνται σε βάθος. Επεξεργάζονται το λάθος. Μαθαίνουν από αυτό και το διορθώνουν.
So what do they do next? I'll tell you what they do next. In one study, they told us they would probably cheat the next time instead of studying more if they failed a test. In another study, after a failure, they looked for someone who did worse than they did so they could feel really good about themselves. And in study after study, they have run from difficulty. Scientists measured the electrical activity from the brain as students confronted an error. On the left, you see the fixed-mindset students. There's hardly any activity. They run from the error. They don't engage with it. But on the right, you have the students with the growth mindset, the idea that abilities can be developed. They engage deeply. Their brain is on fire with yet. They engage deeply. They process the error. They learn from it and they correct it.
Πώς μεγαλώνουμε λοιπόν τα παιδιά μας; Τα μεγαλώνουμε έχοντας στο νου το τώρα αντί το ακόμα; Μεγαλώνουμε παιδιά που σκέφτονται μόνο το άριστα; Μεγαλώνουμε παιδιά που δεν ξέρουν πώς να κάνουν μεγάλα όνειρα; Που ο μεγαλύτερος στόχος τους είναι να πάρουν άριστα στο επόμενο τεστ; Που κουβαλούν τη συνεχή ανάγκη τους για επιβεβαίωση και στην υπόλοιπη ζωή τους; Πιθανόν, καθότι με πλησιάζουν εργοδότες και μου λένε πως έχουμε ήδη μεγαλώσει μια γενιά νεαρών εργαζομένων που δεν μπορούν να βγάλουν την ημέρα χωρίς κάποιου είδους επιβράβευση.
How are we raising our children? Are we raising them for now instead of yet? Are we raising kids who are obsessed with getting As? Are we raising kids who don't know how to dream big dreams? Their biggest goal is getting the next A, or the next test score? And are they carrying this need for constant validation with them into their future lives? Maybe, because employers are coming to me and saying, "We have already raised a generation of young workers who can't get through the day without an award."
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν; Πώς μπορούμε να χτίσουμε τη γέφυρα προς το ακόμα;
So what can we do? How can we build that bridge to yet?
Ορίστε μερικές προτάσεις. Αρχικά, μπορούμε να επιβραβεύουμε με σύνεση και όχι να επιβραβεύουμε την ευφυΐα ή το ταλέντο. Αυτό απέτυχε ήδη. Μην το συνεχίζετε. Επιβραβεύστε τη διαδικασία στην οποία συμμετέχουν τα παιδιά: την προσπάθεια τους, τη στρατηγική, τη συγκέντρωση, την επιμονή, τη βελτίωσή τους. Η επιβράβευση της διαδικασίας δημιουργεί σκληραγωγημένα και ευπροσάρμοστα παιδιά.
Here are some things we can do. First of all, we can praise wisely, not praising intelligence or talent. That has failed. Don't do that anymore. But praising the process that kids engage in, their effort, their strategies, their focus, their perseverance, their improvement. This process praise creates kids who are hardy and resilient. There are other ways to reward yet.
Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να επιβραβεύσουμε το ακόμα. Συνεργαστήκαμε πρόσφατα με επιστήμονες παιχνιδιών από το πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον για να φτιάξουμε ένα νέο διαδικτυακό μαθηματικό παιχνίδι που να επιβραβεύει το ακόμα. Σε αυτό επιβραβεύεται η προσπάθεια, η στρατηγική και η πρόοδος. Συνήθως τα μαθηματικά παιχνίδια επιβραβεύουν τις σωστές απαντήσεις που δίνεις εκείνη τη στιγμή, αυτό το παιχνίδι όμως επιβραβεύει τη διαδικασία. Έτσι πετύχαμε μεγαλύτερη προσπάθεια, περισσότερη στρατηγική, μεγαλύτερη συμμετοχή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και περισσότερη επιμονή όταν αντιμετώπιζαν δυσκολότερα προβλήματα.
We recently teamed up with game scientists from the University of Washington to create a new online math game that rewarded yet. In this game, students were rewarded for effort, strategy and progress. The usual math game rewards you for getting answers right, right now, but this game rewarded process. And we got more effort, more strategies, more engagement over longer periods of time, and more perseverance when they hit really, really hard problems.
Ανακαλύψαμε ότι και μόνο οι λέξεις «ακόμα» ή «όχι ακόμα», δίνουν στα παιδιά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, τους δίνουν μια ιδέα για το μέλλον που δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη επιμονή. Έτσι μπορούμε στην ουσία να αλλάξουμε τη νοοτροπία των μαθητών. Σε μια έρευνα, καταφέραμε να τους μάθουμε ότι κάθε φορά που ξεπερνούν τα όρια τους για να μάθουν κάτι καινούριο και δύσκολο, οι νευρώνες του εγκεφάλου τους σχηματίζουν νέους, δυνατότερους δεσμούς και με την πάροδο του χρόνου γίνονται εξυπνότεροι.
Just the words "yet" or "not yet," we're finding, give kids greater confidence, give them a path into the future that creates greater persistence. And we can actually change students' mindsets. In one study, we taught them that every time they push out of their comfort zone to learn something new and difficult, the neurons in their brain can form new, stronger connections, and over time, they can get smarter.
Δείτε τι συνέβη: Στην έρευνα αυτή, όσοι μαθητές δεν διδάχθηκαν αυτή τη νοοτροπία ανάπτυξης συνέχισαν να έχουν χαμηλή βαθμολογία, στη δύσκολη αυτή εκπαιδευτική μετάβαση, όσοι όμως διδάχθηκαν αυτή τη νοοτροπία είδαν μεγάλη άνοδο στους βαθμούς τους. Παρατηρούμε τώρα αυτή τη βελτίωση σε πολλές χιλιάδες παιδιά, ιδιαίτερα σε μαθητές με δυσκολίες.
Look what happened: In this study, students who were not taught this growth mindset continued to show declining grades over this difficult school transition, but those who were taught this lesson showed a sharp rebound in their grades. We have shown this now, this kind of improvement, with thousands and thousands of kids, especially struggling students.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για την ισότητα. Στη χώρα μας, υπάρχουν ομάδες μαθητών που έχουν συνεχώς χαμηλούς βαθμούς, όπως π.χ. τα παιδιά στις φτωχογειτονιές των πόλεων, ή τα παιδιά στους καταυλισμούς των ιθαγενών Αμερικανών. Οι χαμηλές επιδόσεις τους για τόσο καιρό ωθούν πολλούς να το θεωρούν μοιραίο. Όταν όμως οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν τη νοοτροπία της ανάπτυξης στις τάξεις τους με βάση το ακόμα, επέρχεται η ισότητα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Σ' ένα χρόνο, μια τάξη νηπιαγωγείου στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης κατάφερε να φτάσει στο ποσοστό του 95% στο Εθνικό Τεστ Κατάταξης. Πολλά από αυτά τα παιδιά δεν ήξεραν να κρατούν μολύβι, όταν ήρθαν στο σχολείο. Μέσα σ' ένα χρόνο, μαθητές της τετάρτης, στο Νότιο Μπρονξ, που είχαν μείνει πολύ πίσω, ήρθαν πρώτοι από όλες τις τετάρτες σε ολόκληρη την πολιτεία της Νέας Υόρκης στο τεστ Μαθηματικών της πολιτείας. Σ' ένα με ενάμιση χρόνο, οι μαθητές σ' ένα σχολείο καταυλισμού ιθαγενών Αμερικανών ανέβηκαν από τις τελευταίες, στις πρώτες θέσεις της περιοχής τους, στην οποία περιλαμβάνονταν και ευκατάστατες περιοχές του Σιάτλ. Έτσι, τα παιδιά των ιθαγενών ξεπέρασαν τα παιδιά της Microsoft.
So let's talk about equality. In our country, there are groups of students who chronically underperform, for example, children in inner cities, or children on Native American reservations. And they've done so poorly for so long that many people think it's inevitable. But when educators create growth mindset classrooms steeped in yet, equality happens. And here are just a few examples. In one year, a kindergarten class in Harlem, New York scored in the 95th percentile on the national achievement test. Many of those kids could not hold a pencil when they arrived at school. In one year, fourth-grade students in the South Bronx, way behind, became the number one fourth-grade class in the state of New York on the state math test. In a year, to a year and a half, Native American students in a school on a reservation went from the bottom of their district to the top, and that district included affluent sections of Seattle. So the Native kids outdid the Microsoft kids.
Αυτό συνέβη επειδή το νόημα της προσπάθειας και της δυσκολίας άλλαξε. Πριν από αυτό, η προσπάθεια και η δυσκολία τα έκαναν να αισθάνονται χαζά, τα έκαναν να τα παρατάνε, τώρα όμως, η προσπάθεια και η δυσκολία κάνουν τους νευρώνες τους να φτιάχνουν νέους συνδέσμους, δυνατότερους συνδέσμους. Έτσι γίνονται εξυπνότερα.
This happened because the meaning of effort and difficulty were transformed. Before, effort and difficulty made them feel dumb, made them feel like giving up, but now, effort and difficulty, that's when their neurons are making new connections, stronger connections. That's when they're getting smarter.
Πρόσφατα έλαβα ένα γράμμα από ένα δεκατριάχρονο αγόρι. Μου έγραφε: «Αγαπητή κυρία Ντουέκ, εκτιμώ αυτά που γράφετε καθώς βασίζονται σε επιστημονική έρευνα, και γι' αυτό αποφάσισα να τα εφαρμόσω. Προσπάθησα περισσότερο στο σχολείο, στη σχέση μου με την οικογένειά μου, αλλά και στη σχέση μου με τους συμμαθητές μου και είδα σημαντική βελτίωση σε όλους αυτούς τους τομείς. Τώρα συνειδητοποιώ πως είχα σπαταλήσει τη ζωή μου μέχρι τώρα».
I received a letter recently from a 13-year-old boy. He said, "Dear Professor Dweck, I appreciate that your writing is based on solid scientific research, and that's why I decided to put it into practice. I put more effort into my schoolwork, into my relationship with my family, and into my relationship with kids at school, and I experienced great improvement in all of those areas. I now realize I've wasted most of my life."
Ας μη σπαταλήσουμε άλλες ζωές, γιατί όταν καταλάβουμε το πόσο μπορούν να αναπτυχθούν οι ικανότητες, αυτό θα γίνει θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα για όλα τα παιδιά, το να ζουν σε συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη, σε συνθήκες γεμάτες με ακόμα.
Let's not waste any more lives, because once we know that abilities are capable of such growth, it becomes a basic human right for children, all children, to live in places that create that growth, to live in places filled with "yet".
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)