There are a lot of ways the people around us can help improve our lives. We don't bump into every neighbor, so a lot of wisdom never gets passed on, though we do share the same public spaces.
Er zijn een heleboel manieren waarop de mensen rond ons kunnen helpen onze levens te verbeteren. We lopen niet elke buur tegen het lijf, waardoor veel wijsheid nooit wordt doorgegeven, maar we delen wel dezelfde openbare ruimtes.
So over the past few years, I've tried ways to share more with my neighbors in public space, using simple tools like stickers, stencils and chalk. And these projects came from questions I had, like: How much are my neighbors paying for their apartments?
De afgelopen jaren heb ik manieren uitgeprobeerd om meer te delen met mijn buren in de openbare ruimte, met eenvoudige tools zoals stickers, stencils en krijt. Ik had vragen zoals: hoeveel betalen mijn buren voor hun appartement?
(Laughter)
(Gelach) Hoe kunnen we meer dingen uitlenen
How can we lend and borrow more things, without knocking on each other's doors at a bad time? How can we share more memories of our abandoned buildings, and gain a better understanding of our landscape? How can we share more of our hopes for our vacant storefronts, so our communities can reflect our needs and dreams today?
zonder bij elkaar aan te kloppen op een verkeerd moment? Hoe kunnen we meer herinneringen delen over onze verlaten gebouwen? Hoe krijgen we een beter begrip van ons landschap? Hoe kunnen we onze hoop delen voor onze lege winkels, zodat onze gemeenschappen onze huidige behoeften en dromen kunnen weergeven?
Now, I live in New Orleans, and I am in love with New Orleans. My soul is always soothed by the giant live oak trees, shading lovers, drunks and dreamers for hundreds of years, and I trust a city that always makes way for music. I feel like every time someone sneezes, New Orleans has a parade.
Ik woon in New Orleans, en ik ben verliefd op New Orleans. Mijn ziel kalmeert door de reuze eiken, geliefden in de schaduw, dronkaards en dromers voor honderden jaren. Ik vertrouw een stad die altijd ruimte maakt voor muziek. (Gelach) Ik heb het gevoel dat elke keer als iemand niest,
(Laughter)
New Orleans een parade houdt. (Gelach)
The city has some of the most beautiful architecture in the world, but it also has one of the highest amounts of abandoned properties in America.
De stad heeft enkele van de mooiste gebouwen in de wereld, maar ook het hoogste aantal verlaten woningen in Amerika.
I live near this house, and I thought about how I could make it a nicer space for my neighborhood, and I also thought about something that changed my life forever.
Ik woon in de buurt van dit huis, en ik bedacht hoe ik het mooier kon maken voor mijn buurt. Ik dacht ook aan iets
In 2009, I lost someone I loved very much. Her name was Joan, and she was a mother to me. And her death was sudden and unexpected. And I thought about death a lot. And ... this made me feel deep gratitude for the time I've had. And ... brought clarity to the things that are meaningful to my life now. But I struggle to maintain this perspective in my daily life. I feel like it's easy to get caught up in the day-to-day, and forget what really matters to you.
dat mijn leven voorgoed veranderde. In 2009 verloor ik iemand waarvan ik heel veel hield. Haar naam was Joan, en ze was als een moeder voor me. Ze stierf zeer plotseling. Ik dacht veel over de dood, en dat gaf me een gevoel van diepe dankbaarheid voor de tijd die ik had, en bracht duidelijkheid over de zinvolle dingen in mijn leven nu. Ik heb moeite om dit perspectief te behouden in mijn dagelijks leven. De routine van elke dag neemt je al gauw in beslag en doet je vergeten wat echt belangrijk voor je is.
So with help from old and new friends, I turned the side of this abandoned house into a giant chalkboard, and stenciled it with a fill-in-the-blank sentence: "Before I die, I want to ..." So anyone walking by can pick up a piece of chalk, reflect on their life, and share their personal aspirations in public space.
Met hulp van oude en nieuwe vrienden transformeerde ik de zijkant van dit verlaten huis in een gigantisch bord en schilderde er een te vervolledigen zin op: "Voor ik sterf, wil ik ..." Iedereen die voorbij loopt, kan met een stuk krijt zijn persoonlijke aspiraties neerschrijven in de openbare ruimte.
I didn't know what to expect from this experiment, but by the next day, the wall was entirely filled out, and it kept growing. And I'd like to share a few things that people wrote on this wall.
Ik wist niet wat te verwachten van dit experiment. De volgende dag was de muur volledig ingevuld, en het bleef groeien. Ik zou graag een paar dingen delen
"Before I die, I want to be tried for piracy."
die op deze muur werden geschreven.
(Laughter)
"Voor ik sterf, wil ik worden berecht voor piraterij." (Gelach)
"Before I die, I want to straddle the International Dateline."
"Voor ik sterf, wil ik schrijlings zitten op de internationale datumgrens."
"Before I die, I want to sing for millions."
"Voor ik sterf, wil ik zingen voor miljoenen mensen."
"Before I die, I want to plant a tree."
"Voor ik sterf, wil ik een boom planten."
"Before I die, I want to live off the grid."
"Voor ik sterf, wil ik leven zonder netaansluiting."
"Before I die, I want to hold her one more time."
"Voor ik sterf, wil ik haar nog één keer vasthouden."
"Before I die, I want to be someone's cavalry."
"Voor ik sterf, wil ik iemands cavalerie zijn."
"Before I die, I want to be completely myself."
"Voor ik sterf, wil ik helemaal mezelf zijn."
So this neglected space became a constructive one, and people's hopes and dreams made me laugh out loud, tear up, and they consoled me during my own tough times. It's about knowing you're not alone; it's about understanding our neighbors in new and enlightening ways; it's about making space for reflection and contemplation, and remembering what really matters most to us as we grow and change.
Deze verwaarloosde ruimte werd constructief. De hoop en dromen van mensen deden me hardop lachen, ontroerden mij. Ze troostten mij tijdens mijn eigen moeilijke momenten. Het gaat over dat je niet alleen bent. Het gaat over het begrijpen van onze buren in nieuwe en verhelderende manieren. Het gaat over het maken van ruimte voor reflectie en bezinning, en herinneren wat echt belangrijk is voor ons als we groeien en veranderen.
I made this last year, and started receiving hundreds of messages from passionate people who wanted to make a wall with their community. So, my civic center colleagues and I made a tool kit, and now walls have been made in countries around the world, including Kazakhstan, South Africa, Australia, Argentina, and beyond. Together, we've shown how powerful our public spaces can be if we're given the opportunity to have a voice, and share more with one another.
Ik maakte deze vorig jaar, en ontving honderden berichten van gepassioneerde mensen die een muur wilden maken met hun gemeenschap. Mijn collega’s van het cultureel centrum en ik maakten een toolkit. Nu zijn over de hele wereld muren gemaakt, in landen zoals Kazachstan, Zuid-Afrika, Australië, Argentinië enzoverder. Samen toonden we hoe krachtig onze openbare ruimte kan zijn als we de kans krijgen onze stem te laten horen en meer delen met elkaar.
Two of the most valuable things we have are time, and our relationships with other people. In our age of increasing distractions, it's more important than ever to find ways to maintain perspective, and remember that life is brief and tender. Death is something that we're often discouraged to talk about, or even think about, but I've realized that preparing for death is one of the most empowering things you can do. Thinking about death clarifies your life.
Twee van de meest waardevolle dingen die we hebben, zijn tijd en onze relaties met andere mensen. In onze wereld vol afleiding is het meer dan ooit belangrijk om manieren te vinden om perspectief te behouden en niet te vergeten dat het leven kort en zacht is. Het is moeilijk voor ons om over de dood te praten of erover na te denken, maar ik heb me gerealiseerd dat de voorbereiding op de dood een van de meest krachtige dingen is die je kunt doen. Nadenken over de dood verduidelijkt je leven.
Our shared spaces can better reflect what matters to us, as individuals and as a community, and with more ways to share our hopes, fears and stories, the people around us can not only help us make better places, they can help us lead better lives.
Onze gemeenschappelijke ruimtes kunnen beter weergeven wat belangrijk is voor ons als individuen en als gemeenschap. Met meer manieren om onze hoop, angsten en verhalen te delen, kunnen de mensen om ons heen ons helpen betere plaatsen te maken en een beter leven te leiden.
Thank you.
Dank je. (Applaus)
(Applause)
(Applaus)
Thank you.
Dank je. (Applaus)
(Applause)
(Applaus)