Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι γύρω μας μπορούν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε την ζωή μας. Δεν βρισκόμαστε με τον κάθε γείτονα μας, έτσι πολύ σοφία δεν μεταδίδεται, αν και μοιραζόμαστε τους ίδιους δημόσιους χώρους.
There are a lot of ways the people around us can help improve our lives. We don't bump into every neighbor, so a lot of wisdom never gets passed on, though we do share the same public spaces.
Έτσι τα τελευταία χρόνια, έψαξα τρόπους να μοιραστώ περισσότερα με τους γείτονες μου στους δημόσιους χώρους, χρησιμοποιώντας απλά υλικά όπως αυτοκόλλητα, στένσιλ και κιμωλίες. Και τα έργα αυτά προήλθαν από ερωτήσεις που είχα, όπως, πόσο πληρώνουν οι γείτονες μου για τα διαμερίσματα τους; (Γέλια) Πως μπορούμε να δανειστούμε και να δανείσουμε περισσότερα πράγματα
So over the past few years, I've tried ways to share more with my neighbors in public space, using simple tools like stickers, stencils and chalk. And these projects came from questions I had, like: How much are my neighbors paying for their apartments? (Laughter)
χωρίς να χτυπάμε ο ένας την πόρτα του άλλου σε ακατάλληλες στιγμές; Πως θα μπορούμε να μοιραστούμε περισσότερες από τις αναμνήσεις μας από τα εγκαταλελειμμένα κτίρια μας, και να αποκτήσουμε καλύτερη αντίληψη του περιβάλλοντα χώρου μας; Και πως θα μπορούσαμε να μοιραστούμε περισσότερο την ελπίδα μας για την πλήρωση των κενών καταστημάτων, έτσι ώστε οι κοινότητες μας να αντικατοπτρίζουν τις σημερινές ανάγκες και τα σημερινά όνειρα μας;
How can we lend and borrow more things, without knocking on each other's doors at a bad time? How can we share more memories of our abandoned buildings, and gain a better understanding of our landscape? How can we share more of our hopes for our vacant storefronts, so our communities can reflect our needs and dreams today?
Τώρα, μένω στην Νέα Ορλεάνη, και είμαι ερωτευμένη μαζί της.. Η ψυχή μου είναι πάντα γαλήνια από τις γιγαντιαίες, ολοζώντανες, βελανιδιές, τους λάτρεις της σκιάς, μεθυσμένους και ονειροπόλους για εκατοντάδες χρόνια και εμπιστεύομαι μια πόλη που πάντα αφήνει χώρο για μουσική. (Γέλια) Αισθάνομαι ότι κάθε φορά που κάποιος φτερνίζεται, στη Νέα Ορλεάνη γίνεται παρέλαση. (Γέλια) Η πόλη διαθέτει ένα μέρος από την πιο όμορφη αρχιτεκτονική στο κόσμο, αλλά παράλληλα έχει και ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εγκαταλελειμμένων ιδιοκτησιών στην Αμερική.
Now, I live in New Orleans, and I am in love with New Orleans. My soul is always soothed by the giant live oak trees, shading lovers, drunks and dreamers for hundreds of years, and I trust a city that always makes way for music. I feel like every time someone sneezes, New Orleans has a parade. (Laughter) The city has some of the most beautiful architecture in the world, but it also has one of the highest amounts of abandoned properties in America.
Μένω κοντά σε αυτό το σπίτι και σκεφτόμουνα πως θα μπορούσα να το μετατρέψω σ' ένα καλύτερο χώρο για την γειτονιά μου και επίσης σκέφτηκα κάτι που άλλαξε τη ζωή μου για πάντα.
I live near this house, and I thought about how I could make it a nicer space for my neighborhood, and I also thought about something that changed my life forever. In 2009, I lost someone I loved very much.
Το 2009, έχασα κάποιον που αγαπούσα πάρα πολύ. Το όνομα της ήταν Τζόαν και ήταν σαν μητέρα για εμένα, και ο θάνατος της ήταν ξαφνικός και απρόσμενος. Και σκέφτηκα πολύ για το θάνατο, και αυτό με έκανε να νιώσω βαθιά ευγνωμοσύνη για τον χρόνο που μου είχε δωθεί, και με έκανε να δω με διάυγεια ποια πράγματα έχουν σημασία, στη ζωή μου τώρα. Αλλά αγωνίζομαι να διατηρήσω αυτή την προοπτική στην καθημερινή μου ζωή. Αισθάνομαι ότι είναι εύκολο να μπλεχτείς στη καθημερινή ρουτίνα, και να ξεχάσεις τι πραγματικά έχει σημασία για 'σένα.
Her name was Joan, and she was a mother to me. And her death was sudden and unexpected. And I thought about death a lot. And ... this made me feel deep gratitude for the time I've had. And ... brought clarity to the things that are meaningful to my life now. But I struggle to maintain this perspective in my daily life. I feel like it's easy to get caught up in the day-to-day, and forget what really matters to you.
Έτσι με τη βοήθεια παλιών και νεότερων φίλων, μετέτρεψα αυτή τη πλευρά του εγκαταλελειμμένου κτιρίου σε ένα γιγαντιαίο μαυροπίνακα και την γέμισα με την ημιτελή πρόταση: 'Πριν πεθάνω, θέλω...' Έτσι όποιοι περνούσαν από εκεί, μπορούσαν να πάρουν ένα κομμάτι κιμωλίας, να προβληματιστούν σχετικά με τη ζωή τους, και να μοιραστούν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους σε δημόσιο χώρο.
So with help from old and new friends, I turned the side of this abandoned house into a giant chalkboard, and stenciled it with a fill-in-the-blank sentence: "Before I die, I want to ..." So anyone walking by can pick up a piece of chalk, reflect on their life, and share their personal aspirations in public space.
Δεν ήξερα τι να περιμένω από αυτό το πείραμα, αλλά από την επόμενη ημέρα, ο τοίχος ήταν εντελώς γεμάτος, και συνέχιζε να συμπληρώνεται. Και θα 'θελα να μοιραστώ κάποια πράγματα που έγραψαν οι άνθρωποι πάνω στον τοίχο.
I didn't know what to expect from this experiment, but by the next day, the wall was entirely filled out, and it kept growing. And I'd like to share a few things that people wrote on this wall. "Before I die, I want to be tried for piracy."
'Πριν πεθάνω, θέλω να δικαστώ για πειρατεία.' (Γέλια) 'Πριν πεθάνω, θέλω να καβαλήσω τις δύο πλευρές του μεσημβρινού.' 'Πριν πεθάνω, θέλω να τραγουδήσω για εκατομμύρια.' 'Πριν πεθάνω, θέλω να φυτέψω ένα δέντρο.' 'Πριν πεθάνω, θέλω να ζήσω εκτός του συστήματος.' 'Πριν πεθάνω, θέλω να την αγκαλιάσω ακόμα μία φορά.' 'Πριν πεθάνω, θέλω να γίνω, κάποιου, οι ενισχύσεις.' 'Πριν πεθάνω, θέλω να είμαι 100% ο εαυτός μου.'
(Laughter) "Before I die, I want to straddle the International Dateline." "Before I die, I want to sing for millions." "Before I die, I want to plant a tree." "Before I die, I want to live off the grid." "Before I die, I want to hold her one more time." "Before I die, I want to be someone's cavalry." "Before I die, I want to be completely myself."
Έτσι αυτός ο παραμελημένος χώρος έγινε εποικοδομητικός, και οι ελπίδες και τα όνειρα των ανθρώπων με έκαναν να γελάσω μέχρι δακρύων, και με παρηγόρησαν στις δύσκολες στιγμές μου. Πρόκειται για την αντίληψη ότι δεν είσαι μόνος. Πρόκειται για την κατανόηση των συνανθρώπων μας με νέους και διαφωτιστικούς τρόπους. Πρόκειται για τη δημιουργία περιθώριου για προβληματισμό και περισυλλογή, και υπενθύμιση του τι πραγματικά αξίζει περισσότερο για εμάς, καθώς μεγαλώνουμε και αλλάζουμε.
So this neglected space became a constructive one, and people's hopes and dreams made me laugh out loud, tear up, and they consoled me during my own tough times. It's about knowing you're not alone; it's about understanding our neighbors in new and enlightening ways; it's about making space for reflection and contemplation, and remembering what really matters most to us as we grow and change.
Το δημιούργησα πέρυσι, και άρχισα να δέχομαι εκατοντάδες μηνύματα από παθιασμένους ανθρώπους που ήθελαν να δημιουργήσουν έναν τοίχο με την δική τους κοινότητα, έτσι οι συνάδελφοι μου από το πολιτιστικό κέντρο και εγώ δημιουργήσαμε τα κατάλληλα εργαλεία, και τώρα τοίχοι έχουν δημιουργηθεί σε πολλές χώρες στο κόσμο, συμπεριλαμβάνοντας το Καζακστάν, τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία, την Αργεντινή και άλλες. Μαζί δείξαμε πόσο ισχυροί μπορεί να γίνουν οι δημόσιοι χώροι μας αν μας δωθεί η ευκαιρία να έχουμε τον λόγο και να μοιραζόμαστε περισσότερα μεταξύ μας.
I made this last year, and started receiving hundreds of messages from passionate people who wanted to make a wall with their community. So, my civic center colleagues and I made a tool kit, and now walls have been made in countries around the world, including Kazakhstan, South Africa, Australia, Argentina, and beyond. Together, we've shown how powerful our public spaces can be if we're given the opportunity to have a voice, and share more with one another.
Δύο από τα πολυτιμότερα πράγματα που έχουμε είναι ο χρόνος και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Στην εποχή μας των αυξημένων περισπασμών, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να βρούμε τρόπους να διατηρήσουμε την προοπτική μας και να θυμόμαστε ότι η ζωή είναι σύντομη και ευαίσθητη. Ο θάνατος είναι κάτι για το οποίο συχνά αποθαρρυνόμαστε να μιλήσουμε ή ακόμα και να σκεφτούμε, αλλά έχω συνειδητοποιήσει ότι να προετοιμάζεσαι για το θάνατο είναι ένα από τα πιο ενδυναμωτικά πράγματα που μπορείς να κάνεις. Σκεπτόμενοι το θάνατο ξεκαθαρίζει η ζωή σας.
Two of the most valuable things we have are time, and our relationships with other people. In our age of increasing distractions, it's more important than ever to find ways to maintain perspective, and remember that life is brief and tender. Death is something that we're often discouraged to talk about, or even think about, but I've realized that preparing for death is one of the most empowering things you can do. Thinking about death clarifies your life.
Οι χώροι που μοιραζόμαστε μπορούν να αντικατοπτρίζουν καλύτερα αυτό που έχει σημασία για μας σαν άτομα αλλά και σαν κοινότητα, και με περισσότερους τρόπους για να μοιραστούμε τις ελπίδες, τους φόβους και τις ιστορίες μας, οι άνθρωποι γύρω μας, μπορούν όχι μόνο να μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε καλύτερους χώρους,αλλά μπορούν να μας βοηθήσουν να οδηγηθούμε σε μια καλύτερη ζωή. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Our shared spaces can better reflect what matters to us, as individuals and as a community, and with more ways to share our hopes, fears and stories, the people around us can not only help us make better places, they can help us lead better lives. Thank you.
(Χειροκρότημα) Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα) (Χειροκρότημα)
(Applause) Thank you. (Applause)