Ətrafımızdakı insanlar bir çox yolla inkişafımıza kömək edirlər. Ancaq bizi əhatə edən qonşularımızla eyni ərazidə yaşasaq da bir-birimzlə rastlaşmırıq deyə, onlardan bir şey öyrənə də bilmirik.
There are a lot of ways the people around us can help improve our lives. We don't bump into every neighbor, so a lot of wisdom never gets passed on, though we do share the same public spaces.
Buna görə də, son illər ərzində ictimai yerlərdə yapışqan, trafaret və təbaşirdən istifadə edərək daha çox şey paylaşmaq üçün müxtəlif yollar axtarırdım. Və bu layihələr "Görəsən, qonşularım kirayə haqqı nə qədər verirlər?" kimi suallarımdan yaranırdı. (Gülüş) "Çətin anlarda bir-birimizin qapısını döymədən
So over the past few years, I've tried ways to share more with my neighbors in public space, using simple tools like stickers, stencils and chalk. And these projects came from questions I had, like: How much are my neighbors paying for their apartments? (Laughter)
daha çox şeyləri necə paylaşa bilərik? Hansı yolla tərk edilmiş binalarımızla bağlı xatirələrimizi paylaşa və təbiəti daha yaxşı anlaya bilərik?" Boş vitrinlərlə bağlı ümidlərimizi necə paylaşaq ki, cəmiyyətimiz günümüzün ehtiyac və arzularını əks etdirə bilsin?"
How can we lend and borrow more things, without knocking on each other's doors at a bad time? How can we share more memories of our abandoned buildings, and gain a better understanding of our landscape? How can we share more of our hopes for our vacant storefronts, so our communities can reflect our needs and dreams today?
Hal-hazırda Nyu Orleansda yaşayıram və oranı sevirəm. Nəhəng palıd ağacları, qürubsevərlər, sərxoşlar və illərlə xəyalpərəst olanlar daim ruhumu sakitləşdirirlər və mən, musiqiyə dəyər verən bir şəhərə güvənirəm. (Gülüş) Sanki hər dəfə kimsə asqıranda, Nyu Orleansda bunun şərəfinə parad keçirilir . (Gülüş) Dünyanın ən gözəl memarlıq nümunələri ilə yanaşı, Amerikanın ən çox tərkedilmiş mülkləri də bu şəhərdədir.
Now, I live in New Orleans, and I am in love with New Orleans. My soul is always soothed by the giant live oak trees, shading lovers, drunks and dreamers for hundreds of years, and I trust a city that always makes way for music. I feel like every time someone sneezes, New Orleans has a parade. (Laughter) The city has some of the most beautiful architecture in the world, but it also has one of the highest amounts of abandoned properties in America.
Bu evin yaxınlığında yaşayıram, onu qonşularım üçün daha yaxşı bir yerə çevirmək və həyatımı tamamilə dəyişən bir şey haqqında fikirləşməyə başladım.
I live near this house, and I thought about how I could make it a nicer space for my neighborhood, and I also thought about something that changed my life forever. In 2009, I lost someone I loved very much.
2009-cu ildə yaxın bir insanı itirdim. Adı Coan idi, mənə ana kimi idi, ölümü qəfil və gözlənilməz oldu. Və ölüm haqda çox düşündüm, bu məndə sahib olduğum zamana minnətdarlıq hissi oyatdı və hazırda həyatımda dərin mənaları olan şeylərə aydınlıq gətirdi. Amma hər gün bu perspektivi qorumaq üçün mübarizə aparıram. Gündəlik işlərlə məşğul olmağın asanlığını hiss etsəm də, həqiqətdə mənim üçün vacib olanları unuduram.
Her name was Joan, and she was a mother to me. And her death was sudden and unexpected. And I thought about death a lot. And ... this made me feel deep gratitude for the time I've had. And ... brought clarity to the things that are meaningful to my life now. But I struggle to maintain this perspective in my daily life. I feel like it's easy to get caught up in the day-to-day, and forget what really matters to you.
Buna qarşı da, köhnə və yeni dostların köməyi ilə tərkedilmiş bu evin kənar hissəsini nəhəng təbaşir lövhəsinə çevirdim və "Ölmədən öncə istəyirəm..." cümləsini tamamlamaq üçün boşluqlar buraxdım. Bununla da, divarın yanından keçən istənilən insan təbaşir götürüb həyatını əks etdirən istəklərini ictimai yerdə paylaşa bilərdi.
So with help from old and new friends, I turned the side of this abandoned house into a giant chalkboard, and stenciled it with a fill-in-the-blank sentence: "Before I die, I want to ..." So anyone walking by can pick up a piece of chalk, reflect on their life, and share their personal aspirations in public space.
Bu təcrübədən nə gözləyəcəyimi bilmirdim, amma ertəsi gün divar tamamilə dolmuşdu, yazılar isə çoxalmaqda davam edirdilər. Və mən divarın üstündə insanların yazdığı bir neçə fikri sizinlə paylaşmaq istəyirəm.
I didn't know what to expect from this experiment, but by the next day, the wall was entirely filled out, and it kept growing. And I'd like to share a few things that people wrote on this wall. "Before I die, I want to be tried for piracy."
"Ölmədən öncə istəyirəm dəniz quldurluğuna görə məsuliyyətə cəlb olunum". (Gülüş) "Ölmədən öncə istəyirəm Beynəlxalq Təqvim Xətlərini qarışdırım". "Ölmədən öncə istəyirəm milyonlarca insan üçün mahnı oxuyum". "Ölmədən öncə istəyirəm ağac əkim". "Ölmədən öncə istəyirəm tərkidünya həyat keçirim". "Ölmədən öncə istəyirəm onu bir daha qucaqlayım". "Ölmədən öncə istəyirəm kiminsə süvarisi olum". "Ölmədən öncə istəyirəm tamamilə özüm olum".
(Laughter) "Before I die, I want to straddle the International Dateline." "Before I die, I want to sing for millions." "Before I die, I want to plant a tree." "Before I die, I want to live off the grid." "Before I die, I want to hold her one more time." "Before I die, I want to be someone's cavalry." "Before I die, I want to be completely myself."
Beləliklə, bu baxımsız yer konstruktiv bir məkana çevrildi, insanların xəyal və arzuları məni həm güldürdü, həm də ağlatdı. Çətin dövrümdə mənə təsəlli oldular. Bu tək olmadığım deməkdir. Bu, yeni və aydınlaşdırıcı yollarla ətrafdakı insanları anlamaq deməkdir. Bu, ifadə və analizlər etmək üçün yer verilməsi, böyüyüb və dəyişdikcə bizim üçün nəyin dəyərli olduğunu xatırlamağımız deməkdir.
So this neglected space became a constructive one, and people's hopes and dreams made me laugh out loud, tear up, and they consoled me during my own tough times. It's about knowing you're not alone; it's about understanding our neighbors in new and enlightening ways; it's about making space for reflection and contemplation, and remembering what really matters most to us as we grow and change.
Bu divarı keçən il hazırlamışdım və yaşadıqları yerlərdə belə divarlar görmək istəyən yüzlərlə həvəsli insandan məktublar almağa başladım. Buna görə, vətəndaş mərkəzindən həmkarlarım ilə bir vasitə (tool kit) hazırladıq. Qazaxıstan, Cənubi Afrika, Avstraliya, Argentina və başqa ölkələr daxil olmaqla dünyanın hər tərəfində belə divarlar yaratdıq. Səsimizi ucaltmağa və fikirlərimizi bir-birimizlə bölüşməyə imkan verildikdə, ictimai yerlərin nəyə qadir olduğunu birlikdə göstərdik.
I made this last year, and started receiving hundreds of messages from passionate people who wanted to make a wall with their community. So, my civic center colleagues and I made a tool kit, and now walls have been made in countries around the world, including Kazakhstan, South Africa, Australia, Argentina, and beyond. Together, we've shown how powerful our public spaces can be if we're given the opportunity to have a voice, and share more with one another.
Sahib olduğumuz ən dəyərli iki şey - zaman və digər insanlarla münasibətlərimizdir. Bəhanələrin çoxaldığı belə bir dövrdə perspektivlərimizi qorumaq üçün yollar axtarmağımız, həyatın qısa və həssas olduğunu xatırlamağımız hər şeydən vacibdir. Ölüm, haqqında nə cəsarətlə danışacağımız, nə də fikirləşəcəyimiz bir şeydir, amma anladım ki, ölümə hazırlaşmaq insanı gücləndirən əsas şeylərdən biridir. Ölüm haqqında düşünmək həyatı aydınlaşdırır.
Two of the most valuable things we have are time, and our relationships with other people. In our age of increasing distractions, it's more important than ever to find ways to maintain perspective, and remember that life is brief and tender. Death is something that we're often discouraged to talk about, or even think about, but I've realized that preparing for death is one of the most empowering things you can do. Thinking about death clarifies your life.
İctimai yerlər bizim üçün həm fərd, həm də cəmiyyət kimi nələrin dəyərli olduğunu daha yaxşı hiss etdirir, arzularımızı, qorxularımızı və hekayələrimizi başqaları ilə paylaşmağımız sadəcə həyatda daha yaxşı yerlərə gəlməyimizə deyil, həm də daha yaxşı həyatlar yaşamağımıza kömək edə bilər. Çox sağ olun. (Alqışlar)
Our shared spaces can better reflect what matters to us, as individuals and as a community, and with more ways to share our hopes, fears and stories, the people around us can not only help us make better places, they can help us lead better lives. Thank you.
(Alqışlar) Çox sağ olun. (Alqışlar) (Alqışlar)
(Applause) Thank you. (Applause)