This is the Bop.
Dit is de bop.
The Bop is a type of social dance.
De bop is een soort sociale dans.
Dance is a language, and social dance is an expression that emerges from a community. A social dance isn't choreographed by any one person. It can't be traced to any one moment.
Dans is een taal, en sociale dans is een expressie die voortkomt uit een gemeenschap. Een sociale dans wordt niet gechoreografeerd door één persoon. Het kan niet teruggevoerd worden tot één enkel moment.
Each dance has steps that everyone can agree on, but it's about the individual and their creative identity. Because of that, social dances bubble up, they change and they spread like wildfire.
Iedere dans heeft pasjes waar iedereen het over eens kan zijn, maar het gaat om individuen en hun creatieve identiteit. Daarom borrelen sociale dansen op, veranderen ze en verspreiden ze zich als een lopend vuur.
They are as old as our remembered history. In African-American social dances, we see over 200 years of how African and African-American traditions influenced our history. The present always contains the past. And the past shapes who we are and who we will be.
Ze zijn zo oud als de geschiedenis die wij ons herinneren. In Afrikaans-Amerikaanse sociale dansen zien we meer dan 200 jaar van Afrikaanse en Afrikaans-Amerikaanse invloed op onze geschiedenis. Het heden bevat altijd het verleden. En het verleden vormt wie wij zijn en wie we zullen worden.
(Clapping)
The Juba dance was born from enslaved Africans' experience on the plantation. Brought to the Americas, stripped of a common spoken language, this dance was a way for enslaved Africans to remember where they're from. It may have looked something like this.
De juba-dans is ontstaan uit de ervaring van Afrikaanse slaven op de plantages. Naar de Amerika's gebracht, beroofd van een gedeelde gesproken taal, gebruikten de Afrikaanse slaven deze dans om zich aan hun herkomst te herinneren. Het kan er ongeveer zo uit hebben gezien.
Slapping thighs, shuffling feet and patting hands: this was how they got around the slave owners' ban on drumming, improvising complex rhythms just like ancestors did with drums in Haiti or in the Yoruba communities of West Africa. It was about keeping cultural traditions alive and retaining a sense of inner freedom under captivity.
Kletsen op de dijen, schuiven met de voeten en klappen met de handen: zo omzeilden zij het trommelverbod van de slaveneigenaren. Ze improviseerden complexe ritmes, net zoals hun voorouders deden met hun trommels in Haïti, of de Yoruba-gemeenschappen van West-Afrika. Het ging erom culturele tradities in leven te houden en een gevoel van innerlijke vrijheid te scheppen in gevangenschap.
It was the same subversive spirit that created this dance: the Cakewalk, a dance that parodied the mannerisms of Southern high society -- a way for the enslaved to throw shade at the masters. The crazy thing about this dance is that the Cakewalk was performed for the masters, who never suspected they were being made fun of.
Diezelfde ontwrichtende geest creëerde deze dans: de cakewalk, een dans die de gekunsteldheid parodieerde van de hogere stand uit het Zuiden -- een manier voor de slaven om hun meesters belachelijk te maken. Het gekke aan deze dans is dat de cakewalk werd opgevoerd voor de meesters, die nooit doorhadden dat ze voor gek gezet werden.
Now you might recognize this one. 1920s -- the Charleston. The Charleston was all about improvisation and musicality, making its way into Lindy Hop, swing dancing and even the Kid n Play, originally called the Funky Charleston.
Deze herken je misschien wel. De jaren 1920 -- de charleston. De charleston ging helemaal over improvisatie en musicaliteit en ontwikkelde zich tot lindy hop, swingdansen en zelfs de kid'n'play, die aanvankelijk funky charleston heette.
Started by a tight-knit Black community near Charleston, South Carolina, the Charleston permeated dance halls where young women suddenly had the freedom to kick their heels and move their legs.
Gestart door een hechte zwarte gemeenschap bij Charleston, South Carolina, drong de charleston door tot in danszalen, waar jonge vrouwen opeens met de voetjes van de vloer konden en hun benen mochten bewegen.
Now, social dance is about community and connection; if you knew the steps, it meant you belonged to a group. But what if it becomes a worldwide craze? Enter the Twist. It's no surprise that the Twist can be traced back to the 19th century, brought to America from the Congo during slavery. But in the late '50s, right before the Civil Rights Movement, the Twist is popularized by Chubby Checker and Dick Clark. Suddenly, everybody's doing the Twist: white teenagers, kids in Latin America, making its way into songs and movies. Through social dance, the boundaries between groups become blurred.
Sociale dans gaat over gemeenschap en verbinding. Als je de passen kende, hoorde je bij een groep. Maar wat als het een wereldwijde rage wordt? De twist! Het zal niemand verrassen dat de twist kan worden getraceerd tot de 19de eeuw, toen het tijdens de slavernij vanuit Congo naar Amerika werd gebracht. Maar in de late jaren 50, vlak voor de burgerrechtenbeweging, werd de twist gepopulariseerd door Chubby Checker en Dick Clark. Opeens doet iedereen de twist: witte tieners, kinderen in Latijns-Amerika. De Twist duikt op in liedjes en films. Sociale dans vervaagt de grenzen tussen groepen.
The story continues in the 1980s and '90s. Along with the emergence of hip-hop, African-American social dance took on even more visibility, borrowing from its long past, shaping culture and being shaped by it.
Dit verhaal gaat door in de jaren 80 en 90. Met de opkomst van hiphop wordt Afrikaans-Amerikaanse sociale dans nog zichtbaarder. Het maakt gebruik van een lang verleden, vormt cultuur en wordt door cultuur gevormd.
Today, these dances continue to evolve, grow and spread.
Deze dansen blijven evolueren, groeien en zich verspreiden.
Why do we dance? To move, to let loose, to express. Why do we dance together? To heal, to remember, to say: "We speak a common language. We exist and we are free."
Waarom dansen we? Om te bewegen, om ons te laten gaan en om ons te uiten. Waarom dansen we samen? Om te helen, om te herinneren, om te zeggen: "Wij spreken een gedeelde taal. Wij bestaan en wij zijn vrij."