Πριν μερικά χρόνια άνοιξαν τα μάτια μου ως προς την σκοτεινή πλευρά της οικοδομικής βιομηχανίας. Το 2006, νεαροί φοιτητές από το Κατάρ με πήγαν να μου δείξουν τα καταφύγια των μεταναστών εργατών. Και από τότε παρακολουθώ τις εξελίξεις στο θέμα των δικαιωμάτων των εργατών.
A few years ago, my eyes were opened to the dark side of the construction industry. In 2006, young Qatari students took me to go and see the migrant worker camps. And since then I've followed the unfolding issue of worker rights.
Τους περασμένους έξι μήνες, πάνω από 300 ουρανοξύστες στα ΗΑΕ έχουν είτε καθυστερήσει είτε ακυρωθεί. Πίσω από τις επικεφαλίδες που βρίσκονται πίσω από αυτά τα κτήρια βρίσκεται οι μοίρα των συχνά εργαζομένων στις οικοδομές. 1.1 εκατομμύριο αυτών. Κυρίως Ινδοί, Πακιστανοί, από τη Σρι Λάνκα και το Νεπάλ, αυτοί οι εργάτες ρισκάρουν τα πάντα για να μαζέψουν λεφτά για τις οικογένειές τους πίσω στην πατρίδα τους. Πληρώνουν έναν ενδιάμεσο χιλιάδες δολάρια για να είναι εκεί. Και όταν φτάνουν εκεί, ξαφνικά βρίσκονται σε εργατικά καταλύματα χωρίς νερό, χωρίς κλιματισμό, ενώ τους έχουν αφαιρέσει και τα διαβατήρια.
In the last six months, more than 300 skyscrapers in the UAE have been put on hold or canceled. Behind the headlines that lay behind these buildings is the fate of the often-indentured construction worker. 1.1 million of them. Mainly Indian, Pakistani, Sri Lankan and Nepalese, these laborers risk everything to make money for their families back home. They pay a middle-man thousands of dollars to be there. And when they arrive, they find themselves in labor camps with no water, no air conditioning, and their passports taken away.
Είναι εύκολο να κατηγορούμε τις τοπικές αρχές και τους πολιτικούς, το 99 τοις εκατό από αυτούς έχουν προσληφθεί από τον ιδιωτικό τομέα. Οπότε είμαστε το ίδιο, αν όχι περισσότερο, υπεύθυνοι για αυτό. Οργανώσεις όπως η Buildsafe UAE έχουν βγει στην επιφάνεια. Αλλά οι αριθμοί είναι απλά σοκαριστικοί. Τον Αύγουστο του 2008, οι δημόσιες αρχές των ΗΑΕ ανακοίνωσαν πως το 40 τις εκατό των 1.098 εργατικών καταλυμάτων είχαν παραβιάσει βασικούς κανόνες υγιεινής και πυρασφαλείας. Και το περασμένο καλοκαίρι, πάνω από 10.000 εργάτες έκαναν διαμαρτυρίες για την μη καταβολή μισθών, για την χαμηλή ποιότητα του φαγητού και την ανεπαρκή στέγαση.
While it's easy to point the finger at local officials and higher authorities, 99 percent of these people are hired by the private sector, and so therefore we're equally, if not more, accountable. Groups like Buildsafe UAE have emerged, but the numbers are simply overwhelming. In August 2008, UAE public officials noted that 40 percent of the country's 1,098 labor camps had violated minimum health and fire safety regulations. And last summer, more than 10,000 workers protested for the non-payment of wages, for the poor quality of food, and inadequate housing.
Και τότε ήλθε η οικονομική κατάρρευση. Όταν οι εργολάβοι χρεοκοπούσαν, αφού είχαν αποτύχει να αποπληρώσουν δάνεια, όπως και όλοι οι άλλοι, η διαφορά είναι ότι όλα εξαφανίζονται, έγγραφα, διαβατήρια, και τα εισιτήρια επιστροφής των εργατών. Αυτή την στιγμή, χιλιάδες εργάτες έχουν εγκαταλειφθεί. Δεν υπάρχει τρόπος να επιστρέψουν σπίτι. Και δεν υπάρχει τρόπος να αποδειχθεί η άφιξη τους. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι πρόσφυγες της οικονομικής αστάθειας.
And then the financial collapse happened. When the contractors have gone bust, as they've been overleveraged like everyone else, the difference is everything goes missing, documentation, passports, and tickets home for these workers. Currently, right now, thousands of workers are abandoned. There is no way back home. And there is no way, and no proof of arrival. These are the boom-and-bust refugees.
Το ερώτημα μου είναι, ως επαγγελματίας της οικοδομής, ως αρχιτέκτονας, ως μηχανικός, ως εργολάβος, αν ξέρεις ότι αυτό συμβαίνει, καθώς πηγαίνουμε στις οικοδομές κάθε βδομάδα, είμαστε εφησυχασμένοι ή συνένοχοι σε αυτήν την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Οπότε ας ξεχάσουμε το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα. Ας σκεφτούμε το ηθικό μας αποτύπωμα. Τι όφελος έχει να χτίσουμε ένα κτίριο χαμηλής κατανάλωσης, χωρίς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα όταν οι συνθήκες εργασίας που δημιουργούν αυτό το αρχιτεκτονικό διαμάντι είναι τουλάχιστον ανήθικες; Πρόσφατα μου είπαν ότι έχω διαλέξει το δύσκολο δρόμο. Αλλά, σε αυτό το θέμα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
The question is, as a building professional, as an architect, an engineer, as a developer, if you know this is going on, as we go to the sights every single week, are you complacent or complicit in the human rights violations? So let's forget your environmental footprint. Let's think about your ethical footprint. What good is it to build a zero-carbon, energy efficient complex, when the labor producing this architectural gem is unethical at best? Now, recently I've been told I've been taking the high road. But, quite frankly, on this issue, there is no other road.
Όποτε ας μην ξεχνάμε ποιός πληρώνει το τίμημα αυτής της οικονομική κατάρρευσης. Και καθώς ανησυχούμε για την επόμενη δουλειά μας στο γραφείο, το επόμενο σχέδιο που θα πάρουμε για να κρατήσουμε τους εργάτες μας. Ας μην ξεχνάμε αυτούς τους ανθρώπους που πραγματικά πεθαίνουν για να δουλέψουν. Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
So let's not forget who is really paying the price of this financial collapse. And that as we worry about our next job in the office, the next design that we can get, to keep our workers. Let's not forget these men, who are truly dying to work. Thank you. (Applause)