Γεια σας. Ονομάζομαι Κάμερον Ράσελ και τον τελευταίο καιρό εργάζομαι ως μοντέλο. Βασικά, εδώ και 10 χρόνια. Αισθάνομαι σαν να υπάρχει κάποια ένταση εδώ αυτή τη στιγμή επειδή δεν έπρεπε να φορέσω αυτό το φόρεμα.
Hi. My name is Cameron Russell, and for the last little while, I've been a model. Actually, for 10 years. And I feel like there's an uncomfortable tension in the room right now because I should not have worn this dress.
(Γέλια)
(Laughter)
Ευτυχώς έφερα ρούχα για να αλλάξω. Αυτή είναι η πρώτη αλλαγή ρούχων στη σκηνή του TED, οπότε είστε πολύ τυχεροί που τη βλέπετε, νομίζω. Αν μερικές γυναίκες έφριξαν όταν βγήκα έξω, δεν χρειάζεται να μου το πείτε τώρα, αλλά θα το μάθω αργότερα από το Twitter.
So luckily, I brought an outfit change. This is the first outfit change on the TED stage, so you guys are pretty lucky to witness it, I think. If some of the women were really horrified when I came out, you don't have to tell me now, but I'll find out later on Twitter.
(Γέλια)
(Laughter)
Θα έλεγα επίσης πως είμαι προνομιούχα αφού μπορώ να μεταμορφώσω την άποψή σας για μένα σε μόλις 10 δευτερόλεπτα. Δεν μπορούν όλοι να το κάνουν αυτό. Αυτά τα τακούνια είναι πολύ άβολα, οπότε πάλι καλά που δεν θα τα φορέσω. Το χειρότερο είναι να περάσω το πουλόβερ από το κεφάλι μου, γιατί θα γελάσετε μαζί μου, οπότε μην κάνετε τίποτα μέχρι να το φορέσω. Ωραία.
I'd also note that I'm quite privileged to be able to transform what you think of me in a very brief 10 seconds. Not everybody gets to do that. These heels are very uncomfortable, so good thing I wasn't going to wear them. The worst part is putting this sweater over my head, because that's when you'll all laugh at me, so don't do anything while it's over my head. All right.
Γιατί το έκανα αυτό; Ήταν κάπως άχαρο.
So, why did I do that? That was awkward.
(Γέλια)
(Laughter)
Λοιπόν,
Well --
(Γέλια)
(Laughter)
ελπίζω όχι τόσο άχαρο όσο αυτή η εικόνα. Η εικόνα έχει δύναμη, αλλά η εικόνα είναι επίσης επιφανειακή. Μόλις μεταμόρφωσα πλήρως τη γνώμη σας για μένα σε έξι δευτερόλεπτα. Σ' αυτή την εικόνα δεν είχα αποκτήσει ακόμα φίλο στην πραγματική ζωή. Αισθανόμουν εντελώς άβολα, και ο φωτογράφος μού έλεγε να καμπουριάσω την πλάτη μου και να βάλω το χέρι μου στα μαλλιά αυτού του τύπου. Φυσικά, εκτός από το χειρουργείο ή το ψεύτικο μαύρισμα που έκανα πριν δύο μέρες για τη δουλειά, μπορούμε να κάνουμε πολύ λίγα για να μεταμορφώσουμε την εμφάνισή μας και η εμφάνισή μας, αν και είναι επιφανειακή και αμετάβλητη, έχει τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή μας.
Hopefully not as awkward as that picture. Image is powerful, but also, image is superficial. I just totally transformed what you thought of me, in six seconds. And in this picture, I had actually never had a boyfriend in real life. I was totally uncomfortable, and the photographer was telling me to arch my back and put my hand in that guy's hair. And of course, barring surgery, or the fake tan that I got two days ago for work, there's very little that we can do to transform how we look, and how we look, though it is superficial and immutable, has a huge impact on our lives.
Οπότε σήμερα, για μένα η γενναιότητα σημαίνει ειλικρίνεια. Βρίσκομαι σε αυτή τη σκηνή επειδή είμαι μοντέλο. Βρίσκομαι σ' αυτή τη σκηνή επειδή είμαι μια όμορφη, λευκή γυναίκα και στον κλάδο μου αυτό σημαίνει σέξι γυναίκα. Θα απαντήσω στις ερωτήσεις που μου θέτουν συνέχεια, αλλά με μια δόση ειλικρίνειας.
So today, for me, being fearless means being honest. And I am on this stage because I am a model. I am on this stage because I am a pretty, white woman, and in my industry, we call that a sexy girl. I'm going to answer the questions that people always ask me, but with an honest twist.
Η πρώτη ερώτηση είναι, πώς γίνεσαι μοντέλο; Πάντα λέω απλά: «Με βρήκαν τυχαία», όμως δεν σημαίνει τίποτα. Στην πραγματικότητα έγινα μοντέλο επειδή κέρδισα σε μια γενετική λοταρία και είμαι αποδέκτης μιας κληρονομιάς, και ίσως αναρωτιέστε τι είναι η κληρονομιά. Τους τελευταίους αιώνες ορίζουμε την ομορφιά όχι μόνο ως υγεία και νεότητα και συμμετρία, τις οποίες είμαστε βιολογικά σχεδιασμένοι να θαυμάζουμε, αλλά επίσης ως ψηλές, λεπτές μορφές, ως θηλυκότητα και λευκό δέρμα. Αυτή η κληρονομιά χτίστηκε για μένα και είναι μια κληρονομιά που εξαργυρώνω καθημερινά. Ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι στο κοινό που είναι δύσπιστοι αυτή τη στιγμή, και ίσως υπάρχουν κάποιες φασιονίστας που σκέφτονται: «Περίμενε. Ναόμι, Τάιρα, Τζόαν Σμολς. Λιού Γουέν». Πρώτον, σας συγχαίρω για τις γνώσεις σας περί μόδας. Πολύ εντυπωσιακό.
So the first question is, how do you become a model? I always just say, "Oh, I was scouted," but that means nothing. The real way that I became a model is I won a genetic lottery, and I am the recipient of a legacy, and maybe you're wondering what is a legacy. Well, for the past few centuries we have defined beauty not just as health and youth and symmetry that we're biologically programmed to admire, but also as tall, slender figures, and femininity and white skin. And this is a legacy that was built for me, and it's a legacy that I've been cashing out on. And I know there are people in the audience who are skeptical at this point, and maybe there are some fashionistas who are like, "Wait. Naomi. Tyra. Joan Smalls. Liu Wen." And first, I commend you on your model knowledge. Very impressive.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά δυστυχώς πρέπει να σας πω ότι το 2007 ένας πολύ εμπνευσμένος διδακτορικός φοιτητής του NYU μέτρησε όλα τα μοντέλα στην πασαρέλα, όλα όσα προσλήφθηκαν, και από τα 677 μοντέλα που προσλήφθηκαν, μόλις 27, δηλαδή λιγότερο από 4%, δεν ήταν λευκά.
But unfortunately, I have to inform you that in 2007, a very inspired NYU Ph.D. student counted all the models on the runway, every single one that was hired, and of the 677 models that were hired, only 27, or less than four percent, were non-white.
Η επόμενη ερώτηση που μου κάνουν συνέχεια είναι: «Μπορώ να γίνω μοντέλο όταν μεγαλώσω;» Η πρώτη απάντηση είναι: «Δεν ξέρω, δεν είμαι υπεύθυνη για αυτό». Αλλά η δεύτερη απάντηση, και αυτό που πραγματικά θέλω να πω σε αυτά τα κοριτσάκια είναι: «Γιατί; Ξέρεις, μπορείς να γίνεις ό,τι θελήσεις. Μπορείς να γίνεις Πρόεδρος των ΗΠΑ ή ο εφευρέτης του επόμενου διαδικτύου, ή νίντζα ποιητής καρδιοχειρουργός, κάτι που θα ήταν απίθανο, γιατί θα ήσουν η πρώτη».
The next question people always ask is, "Can I be a model when I grow up?" And the first answer is, "I don't know, they don't put me in charge of that." But the second answer, and what I really want to say to these little girls is, "Why? You know? You can be anything. You could be the President of the United States, or the inventor of the next Internet, or a ninja cardiothoracic surgeon poet, which would be awesome, because you'd be the first one."
(Γέλια)
(Laughter)
Αν μετά από αυτή την απίστευτη λίστα, λένε ακόμα: «Όχι, Κάμερον, θέλω να γίνω μοντέλο», τότε τους λέω: «Γίνε το αφεντικό μου». Επειδή εγώ δεν είμαι υπεύθυνη για τίποτα και εσύ θα μπορούσες να γίνεις αρχισυντάκτρια του αμερικανικού Vogue ή Διευθύνουσα Σύμβουλος στα H&M, ή ο επόμενος Στίβεν Μαϊζέλ. Το να λες ότι θες να γίνεις μοντέλο όταν μεγαλώσεις μοιάζει με το να πεις ότι όταν μεγαλώσεις θέλεις να κερδίσεις το λόττο. Δεν μπορείς να το ελέγξεις, είναι υπέροχο αλλά δεν αποτελεί σταδιοδρομία.
If, after this amazing list, they still are like, "No, no, Cameron, I want to be a model," well, then I say, "Be my boss." Because I'm not in charge of anything, and you could be the editor in chief of American Vogue or the CEO of H&M, or the next Steven Meisel. Saying that you want to be a model when you grow up is akin to saying that you want to win the Powerball when you grow up. It's out of your control, and it's awesome, and it's not a career path.
Θα σας κάνω μια επίδειξη συσσωρευμένης εμπειρίας μόντελινγκ 10 ετών διότι σε αντίθεση με τους καρδιοχειρουργούς, μπορεί να συμπυκνωθεί κάπως. Οπότε ο φωτογράφος βρίσκεται εκεί και το φως έρχεται από εκεί, σαν ένα καλό HMI, και ο πελάτης λέει: «Θέλουμε μια φωτογραφία με περπάτημα», αυτό το πόδι πάει πρώτο, ωραίο και ψηλό, αυτό το χέρι πάει πίσω, αυτό μπροστά, το κεφάλι στα τρία τέταρτα, και απλώς πηγαίνεις μπρος πίσω, απλώς κάνεις αυτό, και κοιτάζεις τους φανταστικούς φίλους σου 300, 400, 500 φορές.
I will demonstrate for you now 10 years of accumulated model knowledge, because unlike cardiothoracic surgeons, it can just be distilled right now. So, if the photographer is right there, the light is right there, like a nice HMI, and the client says, "We want a walking shot," this leg goes first, nice and long, this arm goes back, this arm goes forward, the head is at three quarters, and you just go back and forth, just do that, and then you look back at your imaginary friends, 300, 400, 500 times.
(Γέλια)
(Laughter)
Θα φαίνεται κάπως έτσι.
It will look something like this.
(Γέλια)
(Laughter)
Ελπίζω λιγότερο άχαρο από την εικόνα στο κέντρο. Δεν ξέρω τι συνέβη εκεί.
Hopefully less awkward than that one in the middle. That was -- I don't know what happened there.
Δυστυχώς αφού έχεις τελειώσει το σχολείο και έχεις βιογραφικό και έχεις κάνει κάποιες δουλειές, δεν μπορείς πλέον να πεις τίποτα, άρα αν πεις ότι θες να γίνεις Πρόεδρος των ΗΠΑ αλλά το βιογραφικό σου λέει: «Μοντέλο εσωρούχων: 10 έτη», ο κόσμος σε κοιτάει κάπως περίεργα.
Unfortunately, after you've gone to school, and you have a résumé and you've done a few jobs, you can't say anything anymore, so if you say you want to be the President of the United States, but your résumé reads, "Underwear Model: 10 years," people give you a funny look.
Η επόμενη ερώτηση είναι: «Επεξεργάζονται όλες τις φωτογραφίες;» Ναι, ουσιαστικά τις επεξεργάζονται όλες, αλλά αυτό είναι μόνο ένα μικρό μέρος αυτού που συμβαίνει. Αυτή η φωτογραφία είναι η πρώτη που έβγαλα ποτέ και είναι η πρώτη φορά που φόρεσα μπικίνι και ακόμα δεν είχα ούτε καν περίοδο. Ξέρω ότι πάμε σε προσωπικά θέματα, όμως ήμουν ένα νεαρό κορίτσι. Αυτή είμαι εγώ με τη γιαγιά μου μόλις λίγους μήνες πρωτύτερα. Εδώ είμαι την ίδια μέρα της φωτογράφισης. Η φίλη μου μπόρεσε να έρθει μαζί μου. Εδώ είμαι σε ένα πιτζάμα πάρτι λίγες μέρες πριν φωτογραφηθώ για το γαλλικό Vogue. Εδώ είμαι στην ομάδα ποδοσφαίρου και στο V Magazine. Και έτσι είμαι σήμερα. Ελπίζω να βλέπετε πως αυτές οι εικόνες δεν δείχνουν εμένα. Είναι κατασκευές, κατασκευές από μια ομάδα επαγγελματιών, από κομμωτές και αισθητικούς, φωτογράφους και στυλίστες και όλους τους βοηθούς τους και την προπαραγωγή και την μεταπαραγωγή, και δημιουργούν αυτό. Εγώ δεν είμαι έτσι.
The next question is, "Do they retouch all the photos?" And yeah, they pretty much retouch all the photos, but that is only a small component of what's happening. This picture is the very first picture that I ever took, and it's also the very first time that I had worn a bikini, and I didn't even have my period yet. I know we're getting personal, but I was a young girl. This is what I looked like with my grandma just a few months earlier. Here's me on the same day as this shoot. My friend got to come. Here's me at a slumber party a few days before I shot French Vogue. Here's me on the soccer team and in V Magazine. And here's me today. And I hope what you're seeing is that these pictures are not pictures of me. They are constructions, and they are constructions by a group of professionals, by hairstylists and makeup artists and photographers and stylists and all of their assistants and pre-production and post-production, and they build this. That's not me.
Λοιπόν, το επόμενο πράγμα που με ρωτάνε είναι: «Παίρνεις πράγματα δωρεάν;»
Okay, so the next question people always ask me is, "Do you get free stuff?"
(Γέλια)
(Laughter)
Έχω όντως πάρα πολλά εικοσάποντα τακούνια που ποτέ δεν φοράω, εκτός από πριν, αλλά τα πράγματα που παίρνω δωρεάν είναι αυτά που παίρνω και στην πραγματική ζωή, και δεν μας αρέσει να μιλάμε για αυτό.
I do have too many 8-inch heels which I never get to wear, except for earlier, but the free stuff that I get is the free stuff that I get in real life, and that's what we don't like to talk about.
Μεγάλωσα στο Κέιμπριτζ, και μια φορά πήγα σε ένα κατάστημα και είχα ξεχάσει τα χρήματά μου και μου έδωσαν το φόρεμα δωρεάν. Όταν ήμουν έφηβη, οδηγούσα με τη φίλη μου που ήταν απαίσια οδηγός και πέρασε με κόκκινο και φυσικά μας σταμάτησαν και με ένα απλό «Συγγνώμη, κύριε» ήμασταν ελεύθερες να φύγουμε. Αυτά τα δωρεάν πράγματα τα πήρα λόγω της εμφάνισής μου, όχι του χαρακτήρα μου και υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνουν λόγω της εμφάνισής τους και όχι του χαρακτήρα τους.
I grew up in Cambridge, and one time I went into a store and I forgot my money and they gave me the dress for free. When I was a teenager, I was driving with my friend who was an awful driver and she ran a red and of course, we got pulled over, and all it took was a "Sorry, officer," and we were on our way. And I got these free things because of how I look, not who I am, and there are people paying a cost for how they look and not who they are.
Ζω στη Νέα Υόρκη και πέρσι, από τους 140.000 εφήβους που σταμάτησαν και τους υπέβαλλαν σε σωματικό έλεγχο, το 86% ήταν μαύροι και Λατίνοι, και οι περισσότεροι από αυτούς νεαροί άνδρες. Υπάρχουν μόλις 177.000 νεαροί μαύροι και Λατίνοι άνδρες στη Νέα Υόρκη, οπότε για αυτούς, δεν είναι το θέμα: «Θα με σταματήσουν;» αλλά «Πόσες φορές θα με σταματήσουν; Πότε θα με σταματήσουν;» Όταν έκανα έρευνα για αυτή την ομιλία, ανακάλυψα ότι από τα 13χρονα κορίτσια στις ΗΠΑ το 53% δεν αγαπούν το σώμα τους και αυτός ο αριθμός ανεβαίνει στο 78% μέχρι την ηλικία των 17.
I live in New York, and last year, of the 140,000 teenagers that were stopped and frisked, 86% of them were black and Latino, and most of them were young men. And there are only 177,000 young black and Latino men in New York, so for them, it's not a question of, "Will I get stopped?" but "How many times will I get stopped? When will I get stopped?" When I was researching this talk, I found out that of the 13-year-old girls in the United States, 53% don't like their bodies, and that number goes to 78% by the time that they're 17.
Έτσι η τελευταία ερώτηση που ακούω είναι: «Πώς είναι να είσαι μοντέλο;» Νομίζω ότι η απάντηση που ψάχνουν είναι: «Αν ήσουν λίγο πιο αδύνατη και είχες πιο λαμπερά μαλλιά, θα ήσουν ευτυχισμένη και υπέροχη». Στα παρασκήνια απαντάμε με τρόπο που ίσως να δείχνει κάτι τέτοιο. Λέμε: «Είναι απίθανο να ταξιδεύεις και είναι υπέροχο να συνεργάζεσαι με δημιουργικά, εμπνευσμένα, παθιασμένα άτομα». Και αυτό είναι όντως αλήθεια, αλλά είναι μόνο η μισή αλήθεια, διότι αυτό που δεν λέμε ποτέ δημόσια, που εγώ δεν έχω πει ποτέ δημόσια, είναι: «Είμαι ανασφαλής». Είμαι ανασφαλής γιατί πρέπει να ασχολούμαι με την εμφάνισή μου καθημερινά. Αν αναρωτιέστε ποτέ: «Αν είχα πιο λεπτά πόδια και πιο λαμπερά μαλλιά, θα ήμουν πιο ευτυχισμένη;», απλά πρέπει να γνωρίσετε μερικά μοντέλα, γιατί έχουν τα πιο λεπτά πόδια, τα πιο λαμπερά μαλλιά και τα πιο απίστευτα ρούχα, αλλά είναι οι πιο σωματικά ανασφαλείς γυναίκες στον πλανήτη.
So, the last question people ask me is, "What is it like to be a model?" And I think the answer that they're looking for is, "If you are a little bit skinnier and you have shinier hair, you will be so happy and fabulous." And when we're backstage, we give an answer that maybe makes it seem like that. We say, "It's really amazing to travel, and it's amazing to get to work with creative, inspired, passionate people." And those things are true, but they're only one half of the story, because the thing that we never say on camera, that I have never said on camera, is, "I am insecure." And I'm insecure because I have to think about what I look like every day. And if you ever are wondering, "If I have thinner thighs and shinier hair, will I be happier?" you just need to meet a group of models, because they have the thinnest thighs, the shiniest hair and the coolest clothes, and they're the most physically insecure women probably on the planet.
Έτσι όταν έγραφα αυτή την ομιλία, μου φάνηκε δύσκολο να διατηρήσω μια ισορροπία ειλικρίνειας, γιατί από τη μία πλευρά αισθανόμουν άβολα να βγω και να πω: «Δείτε, έχω αποκτήσει όλα αυτά τα προνόμια από εύνοια της τύχης» και μου φαινόταν ακόμα πολύ άβολο να συνεχίσω λέγοντας: «Αυτό δεν με κάνει πάντα χαρούμενη». Αλλά κυρίως ήταν δύσκολο να ξεδιπλώσω μια κληρονομιά καταπίεσης φύλων και φυλών επειδή είμαι από αυτούς με το μεγαλύτερο όφελος.
When I was writing this talk, I found it very difficult to strike an honest balance, because on the one hand, I felt very uncomfortable to come out here and say, "Look I've received all these benefits from a deck stacked in my favor," and it also felt really uncomfortable to follow that up with, "and it doesn't always make me happy." But mostly it was difficult to unpack a legacy of gender and racial oppression when I am one of the biggest beneficiaries.
Όμως αισθάνομαι χαρά και τιμή που βρίσκομαι εδώ και νομίζω είναι υπέροχο που μπόρεσα να έρθω προτού περάσουν 10, 20 ή 30 χρόνια και αποκτήσω περισσότερη εργασιακή εμπειρία, γιατί ίσως τότε δεν θα έλεγα την ιστορία για το πώς βρήκα την πρώτη μου δουλειά ή ίσως δεν θα έλεγα την ιστορία για το πώς πλήρωσα για το κολέγιο, κάτι που φαίνεται τόσο σημαντικό τώρα.
But I'm also happy and honored to be up here and I think that it's great that I got to come before 10 or 20 or 30 years had passed and I'd had more agency in my career, because maybe then I wouldn't tell the story of how I got my first job, or maybe I wouldn't tell the story of how I paid for college, which seems so important right now.
Αν υπάρχει κάποιο δίδαγμα σ' αυτή την ομιλία, είναι ελπίζω ότι όλοι μας αισθανόμαστε πιο άνετα να αποδεχτούμε τη δύναμη της εικόνας σ' αυτά που θεωρούμε επιτυχίες μας και σ' αυτά που θεωρούμε αποτυχίες.
If there's a takeaway to this talk, I hope it's that we all feel more comfortable acknowledging the power of image in our perceived successes and our perceived failures.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)