Πάω στοίχημα ότι είμαι ο πιο χαζός σ' αυτή την αίθουσα γιατί δεν τα κατάφερνα στο σχολείο. Έδινα μάχη στο σχολείο. Αλλά ήξερα από πολύ νωρίς ότι αγαπούσα το χρήμα και τις επιχειρήσεις και την επιχειρηματικότητα. Ανατράφηκα έτσι ώστε να γίνω επιχειρηματίας. Και αυτό με το οποίο είμαι παθιασμένος από τότε -- και δεν έχω μιλήσει σε κανέναν γι' αυτό ως τώρα, είναι δηλαδή η πρώτη φορά που το ακούει κανείς, εκτός από τη γυναίκα μου πριν λίγες μέρες γιατί με ρώτησε «Για τι πράγμα θα μιλήσεις;» και της είπα-- είναι ότι πιστεύω πως χάνουμε την ευκαιρία να βρούμε αυτά τα παιδιά που έχουν επιχειρηματικές ικανότητες και να τα προετοιμάσουμε ή να τους δείξουμε ότι το να είσαι επιχειρηματίας είναι «κουλ». Δεν είναι κάτι κακό, παρόλο που δυσφημείται, πράγμα που συμβαίνει πολύ στην κοινωνία μας.
I would be willing to bet I'm the dumbest guy in the room, because I couldn't get through school; I struggled with school. But I knew at a very early age that I loved money, I loved business and I loved this entrepreneurial thing. I was raised to be an entrepreneur. What I've been really passionate about ever since -- and I've never spoken about this ever, until now -- so this is the first time anyone's heard it, except my wife, three days ago. She said, "What are you talking about?" I told her that I think we miss an opportunity to find these kids who have the entrepreneurial traits, and to groom them or show them that being an entrepreneur is actually a cool thing. It's not something that is a bad thing and is vilified, which is what happens in a lot of society.
Τα παιδιά, όταν μεγαλώνουμε, έχουμε όνειρα. Έχουμε πάθη και οράματα. Και με κάποιο τρόπο αυτά τα πράγματα συνθλίβονται. Και μας λένε να μελετάμε περισσότερο ή να συγκεντρωθούμε πιο πολύ ή να κάνουμε ιδιαίτερα. Οι γονείς μου μού έκαναν ιδιαίτερα στα γαλλικά και είμαι ακόμη ανεπίδεκτος! Πριν δύο χρόνια, ήμουν ο πιο δημοφιλής ομιλητής στο μάστερ του ΜΙΤ στην επιχειρηματικότητα. Και επρόκειτο για μια εκδήλωση μπροστά σε ομάδες επιχειρηματιών από όλο τον κόσμο. Όταν πήγαινα στη δευτέρα τάξη νίκησα σε έναν διαγωνισμό αγόρευσης της πόλης μου, αλλά κανείς δεν μου είπε ποτέ «Έι, αυτό το παιδί είναι καλός ομιλητής. Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, αλλά του αρέσει να γυρνοβολάει και να δραστηριοποιεί τον κόσμο». Κανείς δεν είπε «Να του βρούμε έναν δάσκαλο αγόρευσης». Είπαν «Να του βρούμε έναν δάσκαλο σε αυτό που είναι χάλια».
Kids, when we grow up, have dreams, and we have passions, and we have visions, and somehow we get those things crushed. We get told that we need to study harder or be more focused or get a tutor. My parents got me a tutor in French, and I still suck in French. Two years ago, I was the highest-rated lecturer at MIT's Entrepreneurial Master's Program. It was a speaking event in front of groups of entrepreneurs from around the world. When I was in grade two, I won a citywide speaking competition, but nobody had ever said, "Hey, this kid's a good speaker. He can't focus, but he loves walking around and getting people energized." No one said, "Get him a coach in speaking." They said, get me a tutor in what I suck at.
Τα παιδιά, λοιπόν, έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Πρέπει να αρχίσουμε να τα ψάχνουμε. Πιστεύω ότι πρέπει να αναθρέφουμε τα παιδιά ώστε να γίνονται επιχειρηματίες αντί για δικηγόροι. Και δυστυχώς το σύστημα εκπαίδευσης προϊδεάζει τον κόσμο να λέει «Μήπως να γίνω δικηγόρος ή να γίνω γιατρός;» και χάνουμε μια ευκαιρία γιατί κανείς δεν λέει «Μήπως να γίνω επιχειρηματίας;». Οι επιχειρηματίες είναι άνθρωποι που --και έχουμε πολλούς σε αυτή την αίθουσα-- που έχουν ιδέες και πάθη ή βλέπουν ανάγκες στον κόσμο και αποφασίζουν να κάνουν κάτι γι' αυτό. Και ρισκάρουν τα πάντα για να τα καταφέρουν. Και έχουμε τη δυνατότητα να φέρουμε κοντά μας ανθρώπους που θέλουν να πραγματοποιήσουν αυτό το όνειρο μαζί μας. Και νομίζω ότι αν μπορούσαμε να κάνουμε τα παιδιά να ασπαστούν σε μικρή ηλικία την ιδέα να είναι επιχειρηματίες, θα μπορούσαμε να αλλάξουμε οποιοδήποτε πρόβλημα στον κόσμο. Για κάθε πρόβλημα που υπάρχει, κάποιος έχει μια ιδέα. Και όταν είσαι μικρό παιδί, δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι ο λόγος που κάτι αποτυχαίνει είναι ότι είσαι πολύ χαζός για να καταλάβεις ότι δεν μπόρεσες να βρεις τη λύση.
So as kids show these traits -- and we need to start looking for them -- I think we should be raising kids to be entrepreneurs instead of lawyers. Unfortunately, the school system is grooming this world to say, "Let's be a lawyer," or, "Let's be a doctor." We're missing that opportunity, because no one ever says, "Hey, be an entrepreneur." Entrepreneurs are people -- we have a lot of them in this room -- who have ideas and passions or see these needs in the world and decide to stand up and do it. And we put everything on the line to make that stuff happen. We have the ability to get the groups of people around us that want to build that dream with us. And I think if we could get kids to embrace the idea at a young age, of being entrepreneurial, we could change everything in the world that's a problem today. Every problem out there, somebody has the idea for. And as a young kid, nobody can say it can't happen, because you're too dumb to realize that you couldn't figure it out.
Νομίζω ότι έχουμε μια υποχρέωση σαν γονείς και σαν κοινωνία να αρχίσουμε να μαθαίνουμε στα παιδιά μας πώς να ψαρεύουν αντί να τους δίνουμε τα ψάρια. Σύμφωνα με μια παλιά παραβολή, αν δώσεις σε κάποιον ψάρι, τον ταΐζεις για μια μέρα. Αν του μάθεις να ψαρεύει, τον ταΐζεις για μια ζωή. Αν μάθουμε στα παιδιά μας να είναι επιχειρηματίες, σ' αυτά που δείχνουν ικανότητα να γίνουν, όπως μαθαίνουμε σε αυτά που έχουν επιστημονικό ταλέντο πώς να προχωρήσουν στην επιστήμη. Τι θα γινόταν αν βλέπαμε ποια έχουν επιχειρηματικές ικανότητες και τα μαθαίναμε πώς να γίνουν επιχειρηματίες; Θα είχαμε όλα αυτά τα παιδιά να εξαπλώνουν επιχειρήσεις αντί να περιμένουν για την ελεημοσύνη της κυβέρνησης.
I think we have an obligation as parents and a society to start teaching our kids to fish instead of giving them the fish -- the old parable: "Give a man a fish, you feed him for a day. Teach a man to fish, you feed him for a lifetime." If we can teach our kids to be entrepreneurial, the ones that show the traits to be, like we teach the ones who have science gifts to go on in science, what if we saw the ones with entrepreneurial traits and taught them to be entrepreneurs? We could have these kids spreading businesses instead of waiting for government handouts.
Καθόμαστε και μαθαίνουμε στα παιδιά μας όλα όσα δεν πρέπει να κάνουνε. Μην χτυπάς, μην δαγκώνεις, μην βρίζεις. Μαθαίνουμε στα παιδιά μας να κυνηγάνε τις «καλές» δουλειές και το εκπαιδευτικό σύστημα μαθαίνει στα παιδιά να επιδιώκουν να γίνουν γιατροί και δικηγόροι και λογιστές και οδοντίατροι και δάσκαλοι και πιλότοι. Και τα μίντια λένε ότι είναι πολύ σπουδαίο να πάμε και να γίνουμε μοντέλα ή τραγουδιστές ή αθλητές-είδωλα όπως ο Σίντνι Κρόσμπι. Τα προγράμματα Διοίκησης Επιχειρήσεων δεν διδάσκουν στα παιδιά επιχειρηματικότητα. Ο λόγος που απέφυγα ένα πρόγραμμα Διοίκησης Επιχειρήσεων --εκτός του ότι κανένα δεν με έπαιρνε αφού είχα 61% μέσο όρο στο σχολείο και με 61% μέσο όρο μία μόνο σχολή στον Καναδά με δεχόταν, το Κάρλτον-- αλλά τα προγράμματα Διοίκησης Επιχειρήσεων δεν διδάσκουν επιχειρηματικότητα. Μαθαίνουν στα παιδιά να δουλεύουν για εταιρείες.
What we do is teach our kids the things they shouldn't do: don't hit; don't bite; don't swear. Right now we teach our kids to go after really good jobs; the school system teaches them to go after things like being a doctor and being a lawyer and being an accountant and a dentist and a teacher and a pilot. And the media says it's really cool if we could go out and be a model or a singer or a sports hero like Luongo or Crosby. Our MBA programs do not teach kids to be entrepreneurs. The reason I avoided an MBA program, other than that I didn't get into any, since I had a 61 percent average out of high school, then a 61 percent average at the only school in Canada that accepted me, Carlton, is that our MBA programs don't teach kids to be entrepreneurs. They teach them to work in corporations.
Έτσι, λοιπόν, ποιος ξεκινάει αυτές τις εταιρείες; Μερικοί τυχαίοι άνθρωποι. Ακόμη και στη λογοτεχνία μαζικής κατανάλωσης, το μόνο βιβλίο που βρήκα --και θα πρέπει να το βάλετε στη λίστα βιβλίων προς ανάγνωση-- το μόνο βιβλίο που βρήκα ποτέ το οποίο έχει ως ήρωα τον επιχειρηματία είναι το «Atlas Shrugged». Όλα τα άλλα βλέπουν τους επιχειρηματίες σαν να είναι παλιάνθρωποι. Κοιτάω και την οικογένειά μου. Και οι δύο παππούδες μου ήταν επιχειρηματίες. Ο πατέρας μου ήταν επιχειρηματίας. Κι εγώ και ο αδερφός μου και η αδερφή μου, όλοι έχουμε επίσης επιχειρήσεις. Και αποφασίσαμε όλοι μας να τις ξεκινήσουμε γιατί είναι το μόνο που μας ταιριάζει. Δεν μας ταιριάζει κανονική δουλειά. Δεν θα μπορούσαμε να δουλεύουμε για κάποιον άλλο γιατί είμαστε πολύ πεισματάρηδες και έχουμε μια σειρά άλλων χαρακτηριστικών.
So who's starting these companies? It's these random few people. Even in popular literature, the only book I've ever found -- and this should be on all your reading lists -- the only book I've ever found that makes the entrepreneur a hero is "Atlas Shrugged." Everything else in the world looks at entrepreneurs and says we're bad people. I look at even my family. Both my grandfathers and my dad were entrepreneurs. My brother, sister and I, all three of us own companies as well. We all decided to start these things because it's the only place we fit. We didn't fit in normal work; we couldn't work for somebody else, we're stubborn and we have all these other traits.
Αλλά και τα παιδιά θα μπορούσαν να γίνουν επιχειρηματίες. Συμμετέχω ενεργά σε δύο διεθνείς οργανισμούς που λέγονται Οργανισμός Επιχειρηματιών και Οργανισμός Νεαρών Προέδρων. Μόλις γύρισα από μια ομιλία μου στη Βαρκελώνη στη διεθνή συνάντηση του Οργανισμού Νεαρών Προέδρων και όποιος συνάντησα εκεί που ήταν επιχειρηματίας είχε προβλήματα στο σχολείο. Έχω διαγνωστεί με 18 από τα 19 σημάδια που υποδεικνύουν Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής. Έτσι, αυτό εδώ το πράγμα με τρελαίνει! (γέλια) Μάλλον γι' αυτό είμαι λίγο πανικόβλητος αυτή τη στιγμή --εκτός από όλη την καφεΐνη και τη ζάχαρη-- όλα αυτά είναι λίγο ανατριχιαστικά για έναν επιχειρηματία. Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής, διπολική διαταραχή. Ξέρετε ότι η διπολική διαταραχή έχει ονομαστεί και διαταραχή των CEO; Ο Τεντ Τέρνερ την έχει. Κι ο Στηβ Τζομπς. Και οι τρεις ιδρυτές της Netscape την είχαν. Και θα μπορούσα να συνεχίσω. Παιδιά -- μπορείς να δεις τα σημάδια αυτά σε παιδιά. Και τους δίνουμε απλά Ritalin και λέμε «Μην είσαι επιχειρηματικός τύπος. Ταίριαξε σε αυτό το άλλο σύστημα, προσπάθησε να γίνεις φοιτητής». Λυπάμαι, οι επιχειρηματίες δεν είναι φοιτητές. Εμείς κόβουμε δρόμο. Καταλαβαίνουμε πώς παίζεται το παιχνίδι. Έκλεψα εργασίες. Αντέγραψα στις εξετάσεις μου. Προσέλαβα παιδιά να μου κάνουν τις εργασίες λογιστικής στο πανεπιστήμιο για 13 συνεχείς εργασίες. Αλλά ως επιχειρηματίας δεν κάνεις ο ίδιος τα λογιστικά σου, προσλαμβάνεις λογιστές. Απλώς το κατάλαβα αυτό νωρίτερα.
But kids could be entrepreneurs as well. I'm a big part of a couple organizations called the Entrepreneurs' Organization and the Young Presidents' Organization. I just came back from speaking in Barcelona at the YPO global conference. And everyone I met over there who's an entrepreneur struggled with school. I have 18 out of the 19 signs of attention deficit disorder diagnosed. So this thing right here is freaking me out. (Laughter) It's probably why I'm a bit panicked, other than all the caffeine I've had and the sugar. But this is really creepy for an entrepreneur. Attention deficit disorder, bipolar disorder. Do you know that bipolar disorder is nicknamed the CEO disease? Ted Turner's got it. Steve Jobs has it. All three of the founders of Netscape had it. I could go on and on. Kids -- you can see these signs in kids. And we're giving them Ritalin and saying, "Don't be an entrepreneurial type. Fit into this other system and try to become a student." Sorry, entrepreneurs aren't students. We fast-track. We figure out the game. I stole essays. I cheated on exams. I hired kids to do my accounting assignments in university for 13 consecutive assignments. But as an entrepreneur, you don't do accounting, you hire accountants. So I just figured that out earlier.
(γέλια)
(Laughter)
(χειροκρότημα)
(Applause)
Τουλάχιστον παραδέχομαι ότι αντέγραφα στο πανεπιστήμιο. Oι πιο πολλοί από σας δεν το παραδέχονται. Παρόλα αυτά με αναφέρουν --και το είπα στο άτομο που έγραψε το σύγγραμα-- με αναφέρουν στο πανεπιστημιακό σύγγραμα που χρησιμοποιείται σε όλα τα καναδικά πανεπιστήμια και κολέγια. Στο μάθημα Διοικητικής Λογιστικής είμαι στο κεφάλαιο οκτώ. Ανοίγω το κεφάλαιο οκτώ το οποίο μιλά για προϋπολογισμούς. Και είπα στη συγγραφέα, μετά τη συνέντευξη, ότι αντέγραψα στο μάθημα αυτό. Και της φάνηκε τόσο αστείο που ήθελε παρόλα αυτά να το συμπεριλάβει.
At least I can admit I cheated in university; most of you won't. I'm also quoted -- and I told the person who wrote the textbook -- I'm now quoted in that exact same university textbook in every Canadian university and college studies -- in managerial accounting, I'm chapter eight. I open up chapter eight, talking about budgeting. I told the author, after they did my interview, that I cheated in that same course.
Με τα παιδιά, βλέπεις τα σημάδια σε αυτά. Ο ορισμός του επιχειρηματία είναι «ένα άτομο που οργανώνει, θέτει σε λειτουργία και αναλαμβάνει το ρίσκο για μια επιχειρηματική δραστηριότητα». Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πας σε πρόγραμμα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να τελειώσεις το σχολείο. Απλά σημαίνει ότι η διαίσθησή σου πρέπει να θέλει αυτά τα πράγματα. Και έχουμε ακούσει για το δίλημμα, είναι θέμα ανατροφής ή φύσης; Είναι το πρώτο ή το δεύτερο; Ποιο είναι; Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι το ένα ή το άλλο. Πιστεύω ότι είναι και τα δύο. Με προετοίμασαν να γίνω επιχειρηματίας.
She thought it was too funny to not include it. But kids, you can see these signs in them. The definition of entrepreneur is "a person who organizes, operates and assumes the risk of a business venture." That doesn't mean you have to go to an MBA program, or that you have to get through school. It just means that those few things have to feel right in your gut. We've heard, "Is it nurture or is it nature?" Right? Is it thing one or thing two? What is it? Well, I don't think it's either. I think it can be both. I was groomed as an entrepreneur.
Όταν ήμουν μικρός, δεν είχα επιλογή, γιατί μου μάθαιναν από πολύ νωρίς, όταν ο πατέρας μου συνειδητοποίησε ότι δεν θα μου ταίριαζαν όλα τα άλλα πράγματα που διδασκόμουν στο σχολείο, ότι μπορούσε να μου μάθει να καταλαβαίνω πώς λειτουργούν οι επιχειρήσεις από πολύ μικρός. Μας προετοίμασε και τους τρεις να μισούμε την ιδέα της μισθωτής εργασίας και να αγαπούμε να φτιάχνουμε επιχειρήσεις όπου προσλαμβάνουμε κόσμο.
When I was growing up as a young kid, I had no choice, because I was taught at a very early age, when my dad realized I didn't fit into everything else that was being taught to me in school, that he could teach me to figure out business at an early age. He groomed us, the three of us, to hate the thought of having a job and to love the fact of creating companies
Θυμάμαι την πρώτη μου επιχειρηματική απόπειρα, στην ηλικία των εφτά, όταν ήμουν στο Γουίνιπεγκ και καθόμουν στο δωμάτιό μου με ένα από αυτά τα μακριά καλώδια τηλεφώνου. Τηλεφωνούσα σε όλα τα στεγνοκαθαριστήρια στο Γουίνιπεγκ για να μάθω πόσα θα με πληρώνανε για τις κρεμάστρες. Η μαμά μου μπήκε στο δωμάτιο και μου είπε «Πού θα βρεις όλες αυτές τις κρεμάστρες να πουλήσεις στα στεγνοκαθαριστήρια;». Της είπα «Ρίξε μια ματιά στο υπόγειο». Πήγαμε κάτω στο υπόγειο. Άνοιξα ένα ντουλάπι. Είχε μέσα γύρω στις χίλιες κρεμάστρες που είχα μαζέψει. Γιατί, όταν της έλεγα ότι πάω έξω να παίξω με τα παιδιά, εγώ πήγαινα πόρτα-πόρτα στην γειτονιά και μάζευα κρεμάστρες και τις κρατούσα στο υπόγειο για να τις πουλήσω. Γιατί την είχα δει πριν λίγες βδομάδες -- σε πληρώνανε. Σου δίνανε 2 σεντς την κρεμάστρα. Έτσι σκέφτηκα, χμμμμ, υπάρχουν πολλά είδη κρεμάστρας. Θα πάω να τις μαζέψω. Ήξερα ότι δεν θα ήθελε να το κάνω αυτό, αλλά το έκανα. Και έμαθα ότι μπορείς πάντα να διαπραγματευτείς. Κάποιος μου πρόσφερε τρία σεντς και τελικά πήρα τρεισήμισι. Ήξερα ακόμη και στην ηλικία των εφτά ότι θα μπορούσα να ζητήσω και ένα μέρος του σεντ και θα μου το δίνανε και αυτό πολλαπλασιαζόταν και άξιζε. Εφτά χρονών το είχα καταλάβει. Έλαβα τρεισήμισι σεντς επί χίλιες κρεμάστρες.
where we could employ other people. My first business venture: I was seven years old, in Winnipeg. I was in my bedroom with one of those long extension cords, calling all the dry cleaners in Winnipeg to find out how much they'd pay me for coat hangers. And my mom came into the room and said, "Where are you going to get the hangers to sell to the dry cleaners?" And I said, "Let's go look in the basement." We went down to the basement, and I opened up this cupboard. There was about 1,000 hangers that I'd collected, because, when I told her I was going out to play, I was going door to door in the neighborhood to collect hangers to put in the basement, because I saw her a few weeks before that -- you could get paid, they used to pay two cents per coat hanger. So I was like, well, there's all kinds of hangers, so I'll just go get them. I knew she wouldn't want me to get them, so I just did it anyway. And I learned that you could actually negotiate with people. This one guy offered me three cents and I got him up to three and a half. I even knew at seven years old that I could get a fractional percent of a cent, and people would pay it, because it multiplied up. At seven years old I figured it out.
Πούλησα επίσης προστατευτικά πινακίδων αυτοκινήτου, πόρτα-πόρτα. Ο μπαμπάς μου με ανάγκασε να βρω κάποιον που θα μου τα πουλούσε χονδρικής. Και, εννιά χρονών, περπατούσα στην πόλη του Σάντμπουρι για να πουλήσω προστατευτικά πινακίδων πόρτα-πόρτα στα σπίτια. Θυμάμαι έντονα έναν πελάτη, γιατί έκανα και άλλα πράγματα για τους πελάτες μου. Πουλούσα εφημερίδες. Αυτός δεν αγόραζε ποτέ εφημερίδα. Αλλά ήμουν πεπεισμένος ότι θα τον κατάφερνα να αγοράσει προστατευτικό. Μου λέει «Δεν χρειάζομαι». Του λέω «Μα έχεις δύο αυτοκίνητα...» -- είμαι μόνο εννιά. «Έχεις δύο αυτοκίνητα και δεν έχουν προστατευτικά». Μου λέει «Το ξέρω». Του λέω «Σε αυτό το αυτοκίνητο η πινακίδα είναι πολύ τσαλακωμένη». Μου λέει «Ναι, αυτό είναι το αυτοκίνητο της γυναίκας μου». Του λέω «Γιατί δεν δοκιμάζουμε ένα προστατευτικό στην μπροστινή πινακίδα και θα δούμε ποια θα κρατήσει περισσότερο». Ήξερα βέβαια ότι είχε δύο αυτοκίνητα, με δύο πινακίδες στο καθένα. Αν δεν μπορούσα να πουλήσω τέσσερα προστατευτικά, ας πουλούσα τουλάχιστον ένα. Το έμαθα αυτό τόσο νωρίς.
I got three and a half cents for 1,000 hangers. I sold license plate protectors door to door. My dad actually made me go find someone who would sell me them at wholesale. At nine years old, I walked around in the city of Sudbury selling license-plate protectors door to door. And I remember this one customer so vividly -- I also did some other stuff with these clients, I sold newspapers, and he wouldn't buy a newspaper from me, ever. But I was convinced I was going to get him to buy a license-plate protector. And he's like, "We don't need one." I said, "But you've got two cars." Remember, I'm nine years old. I'm like, "You have two cars and they don't have license-plate protectors. And this car has one license plate that's all crumpled up." He said, "That's my wife's car." I said, "Why don't we test one on her car and see if it lasts longer?" So I knew there were two cars with two license plates on each. If I couldn't sell all four, I could at least get one. I learned that at a young age.
Έκανα αρμπιτράζ με κόμικς. Όταν ήμουν 10 χρονών, πουλούσα περιοδικά κόμικς στο εξοχικό μας στο Τζόρτζιαν Μπέι. Πήγαινα με το ποδήλατο στο τέρμα της παραλίας και αγόραζα όλα τα κόμικς από τα φτωχά παιδιά. Μετά πήγαινα στην άλλη άκρη της παραλίας και τα πουλούσα στα πλουσιόπαιδα. Μου ήταν προφανές. Αγόρασε φτηνά, πούλα ακριβά. Υπήρχε αυτή η ζήτηση και υπήρχαν λεφτά. Μην πουλάς στα φτωχόπαιδα, δεν έχουν λεφτά. Οι πλούσιοι έχουν. Άρα, βρες μερικούς. Ήταν φανερό! Είναι σαν μια ύφεση. Υπάρχει λοιπόν ύφεση, αλλά υπάρχουν ακόμα 13 τρισεκατομμύρια δολάρια που κυκλοφορούν στην αμερικάνικη οικονομία. Πήγαινε και άρπαξε μερικά από αυτά. Το έμαθα αυτό σε νεαρή ηλικία. Επίσης έμαθα να μην αποκαλύπτω την πηγή μου, γιατί με έδειραν μετά από τέσσερις βδομάδες αγοραπωλησιών όταν ένα από τα πλουσιόπαιδα έμαθε από πού αγόραζα τα κόμικς μου και δεν του άρεσε ότι πλήρωνε πολύ παραπάνω γι΄αυτά.
I did comic book arbitrage. When I was about 10 years old, I sold comic books out of our cottage on Georgian Bay. I would go biking up to the end of the beach, buy all the comics from the poor kids, then go back to the other end of the beach to sell them to the rich kids. It was obvious to me: buy low, sell high. You've got this demand over here that has money. Don't try to sell to the poor kids; they don't have cash. The rich people do. Obvious, right? It's like a recession. So there's a recession. There's still 13 trillion dollars circulating in the US economy. Go get some of that. I learned that at a young age. I also learned, don't reveal your source: I got beat up after four weeks of this, because one of the rich kids found out where I was buying my comics,
Αναγκάστηκα να μοιράζω εφημερίδες όταν ήμουν 10 χρονών. Δεν το ήθελα, αλλά, όταν ήμουν 10, ο μπαμπάς μου είπε «Αυτή είναι η νέα σου επιχείρηση». Έτσι, έκανα όχι απλώς μία διαδρομή αλλά δύο και μετά ήθελε να προσλάβω κάποιον να παραδίδει τις μισές και το έκανα. Μετά διαπίστωσα ότι τα φιλοδωρήματα ήταν πιο προσοδοφόρα. Έτσι, άρχισα να μαζεύω τα φιλοδωρήματα και τις πληρωμές. Πήγαινα και πληρωνόμουν για όλες τις εφημερίδες. Ο άλλος μόνο παρέδιδε. Γιατί τότε διαπίστωσα ότι μπορούσα να βγάζω λεφτά. Σ' αυτό το σημείο ήξερα ότι δεν θα γινόμουν ποτέ υπάλληλος!
and didn't like that he was paying more. I was forced to get a paper route at 10 years old. I didn't want a paper route, but my dad said, "That's your next business." Not only did he get me one, but I had to get two. He wanted me to hire someone to deliver half the papers, which I did. Then I realized: collecting tips is how you made all the money. So I'd collect tips and get payment. I would collect for the papers -- he could just deliver them. Because then I realized I could make money. By this point, I was definitely not going to be an employee.
(γέλια)
(Laughter)
Ο μπαμπάς μου είχε συνεργείο αυτοκινήτων και μηχανών. Είχαμε ένα σωρό ανταλλακτικά αυτοκινήτων σκορπισμένα. Τα οποία είχαν παλιό μπρούντζο και χαλκό. Ρώτησα τον μπαμπά μου τι τα έκανε. Μου είπε ότι τα πετάει. Του είπα «Δεν θα σε πλήρωνε κάποιος γι' αυτά;». Μου λέει «Ίσως». Σκεφτείτε, μόλις 10 χρονών, 34 χρόνια πριν, είδα την ευκαιρία που έκρυβε αυτό το πράγμα. Είδα ότι υπήρχαν λεφτά στα σκουπίδια. Πήγαινα με το ποδήλατό μου και τα μάζευα από όλα τα συνεργεία αυτοκινήτων στην περιοχή. Μετά ο μπαμπάς μου με πήγαινε τα Σάββατα σε μια μάντρα ανακύκλωσης μετάλλων και πληρωνόμουν. Μου φάνηκε πολύ ωραίο! Φοβερό ότι, μετά από 30 χρόνια, φτιάχτηκε μια εταιρεία αποκομιδής παλαιών μετάλλων και βγάζει κι αυτή λεφτά μ' αυτό.
My dad owned an automotive and industrial repair shop. He had all these old automotive parts lying around. They had this old brass and copper. I asked what he did with it, and he said he just throws it out. I said, "Wouldn't somebody pay for that?" And he goes, "Maybe." Remember: at 10 years old, 34 years ago, I saw opportunity in this stuff, I saw there was money in garbage. And I collected it from the automotive shops in the area on my bicycle. Then my dad would drive me on Saturdays to a scrap metal recycler where I got paid. And I thought that was kind of cool. Strangely enough, 30 years later, we're building 1-800-GOT-JUNK?
Έφτιαχνα μαξιλαράκια για καρφίτσες στους προσκόπους όταν ήμουν 11 χρονών και φτιάχναμε αυτά τα μαξιλαράκια για τις μαμάδες μας, για τη γιορτή της μητέρας. Έφτιαχνες αυτά τα μαξιλαράκια από ξύλινα μανταλάκια -- όταν κρεμούσαμε παλιά τα ρούχα έξω στο σκοινί. Φτιάχναμε επίσης αυτές τις καρεκλίτσες, που είχαν μαξιλαράκια τα οποία είχα ράψει. Και μπορούσες να μπήγεις σε αυτά τις καρφίτσες. Γιατί τότε οι άνθρωποι έραβαν και χρειάζονταν μαξιλαράκια για καρφίτσες. Μετά συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να προσφέρεις επιλογές. Έτσι, έβαψα καφέ ένα σωρό από αυτές με σπρέι. Όταν τις πουλούσα πόρτα-πόρτα, δεν έλεγα «Θέλετε να αγοράσετε μία;». Έλεγα «Ποιο χρώμα προτιμάτε;». Ήμουν 10 χρονών παιδάκι, δεν θα μου έλεγαν όχι! Ιδιαίτερα αν προσφέρεις δύο επιλογές: έχεις την καφέ και την άβαφη. Έμαθα λοιπόν αυτό το μάθημα σε νεαρή ηλικία.
and making money off that, too. I built these little pincushions when I was 11 years old in Cubs. We made these pincushions for our moms for Mother's Day out of wooden clothespins -- when we used to hang clothes on clotheslines outside. And you'd make these chairs. And I had these little pillows that I would sew up. And you could stuff pins in them. Because people used to sew and they needed a pincushion. But I realized you had to have options, so I spray-painted a whole bunch of them brown, so when I went to the door, it wasn't, "Do you want to buy one?" It was, "Which color would you like?" I'm 10 years old; you're not going to say no, especially if you have two options, the brown one or the clear one. So I learned that lesson at a young age.
Έμαθα επίσης ότι η χειρωνακτική εργασία είναι απαίσια. Το κούρεμα του γκαζόν είναι σκληρό. Αλλά επειδή κούρευα γκαζόν όλο το καλοκαίρι για τους γείτονές μας και πληρωνόμουν γι' αυτό, συνειδητοποίησα ότι τα περιοδικά έσοδα από έναν πελάτη είναι φανταστικά. Ότι αν κατοχύρωνα έναν πελάτη και πληρωνόμουν κάθε βδομάδα απ' αυτόν, είναι πολύ καλύτερα από το να προσπαθώ να πουλήσω ένα μανταλάκι σε ένα άτομο. Γιατί δεν μπορείς να πουλήσεις παραπάνω. Λατρεύω, λοιπόν, αυτό το μοντέλο περιοδικών εσόδων που έμαθα μικρός.
I learned that manual labor really sucks. Right, like cutting lawns is brutal. But because I had to cut lawns all summer for all of our neighbors and get paid to do that, I realized that recurring revenue from one client is amazing, that if I land this client once, and every week I get paid by that person, that's way better than trying to sell one clothespin thing to one person, because you can't sell them more. So I love that recurring revenue model I started to learn at a young age.
Θυμηθείτε, με προετοίμασαν γι' αυτό. Δεν μου επέτρεψαν να κάνω μισθωτή δουλειά. Ήμουν βοηθός παικτών του γκολφ, πήγαινα στο γήπεδο του γκολφ και μετέφερα τα μπαστούνια του κόσμου. Αλλά συνειδητοποίησα ότι υπήρχε ένας λόφος στο γήπεδό μας, η 13η τρύπα ήταν σε αυτόν τον τεράστιο λόφο. Και ο κόσμος δυσκολευόταν να μεταφέρει τα μπαστούνια του εκεί πάνω. Καθόμουν, λοιπόν, εκεί πέρα σε μια σεζ-λονγκ και απλά μετέφερα τα μπαστούνια όλων αυτών που δεν είχαν βοηθούς. Μετέφερα τις τσάντες τους στην κορυφή και μου έδιναν ένα δολάριο. Στο μεταξύ οι φίλοι μου δούλευαν πέντε ώρες μεταφέροντας την τσάντα κάποιου και έπαιρναν 10 δολάρια. Σκεφτόμουνα «Αυτό είναι χαζό γιατί πρέπει να δουλεύεις πέντε ώρες. Δεν αξίζει. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να βγάζεις λεφτά γρηγορότερα».
Remember, I was being groomed to do this. I was not allowed to have jobs. I would go to the golf course and caddy for people, but I realized there was this one hill on our golf course, the 13th hole, that had this huge hill, and people could never get their bags up it. So I'd sit there in a lawn chair and carry for all the people who didn't have caddies. I'd carry their golf bags to the top; they'd pay me a dollar, while my friends worked for hours hauling some guy's bag around for 10 bucks. I'm like, "That's stupid. You have to work for five hours.
Κάθε βδομάδα πήγαινα στο γωνιακό μαγαζί και αγόραζα αναψυκτικά. Μετά τα παρέδιδα σε κάτι εβδομηντάχρονες γυναίκες που έπαιζαν μπριτζ. Και μου έδιναν τις παραγγελίες τους για την επόμενη βδομάδα. Παρέδιδα λοιπόν τα αναψυκτικά και χρέωνα τα διπλά. Είχα μια αιχμάλωτη αγορά. Δεν χρειάζονταν συμβόλαια. Απλά χρειαζόσουν την προσφορά και τη ζήτηση και το κοινό που ψώνιζε από σένα. Αυτές οι γυναίκες δεν θα πήγαιναν σε κάποιον άλλο γιατί με συμπαθούσαν και το είχα καταλάβει.
That doesn't make sense. Figure out a way to make more money faster. Every week, I'd go to the corner store and buy all these pops, Then I'd deliver them to these 70-year-old women playing bridge. They'd give me their orders for the following week. I'd deliver pop and charge twice. I had this captured market. You didn't need contracts, you just needed to have a supply and demand and this audience who bought into you. These women weren't going to go to anybody else because they liked me, and I kind of figured it out.
Πήγαινα και μάζευα μπαλάκια του γκολφ στα γήπεδα. Όλοι ψάχνανε στους θάμνους και στα χαντάκια για μπάλες του γκολφ. Εγώ σκέφτηκα «Παράτα το αυτό!». Όλες οι μπάλες ήταν στη λιμνούλα και κανείς δεν έψαχνε στη λιμνούλα. Πήγαινα, λοιπόν, στις λιμνούλες, ψαχούλευα και τις μάζευα με τα δάχτυλα των ποδιών μου. Τις μαζεύεις με τα δύο πόδια. Δεν μπορώ να σας το δείξω αυτό εδώ. Μάζευα τις μπάλες του γκολφ και τις πετούσα στο μαγιό μου και όταν τελείωνα είχα καμιά διακοσαριά. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι ο κόσμος δεν ήθελε παλιές μπάλες του γκολφ. Έτσι, τις έδινα σε πακέτα. Και είμαι 12 χρονών! Τις πακετάριζα με τρεις τρόπους. Είχα τις Pinnacle και τις DDH και τις καλές μπάλες της εποχής. Αυτές τις πουλούσα δύο δολάρια την καθεμία. Μετά είχα όλες τις καλές που έδειχναν εντάξει. 50 σεντς η καθεμία. Και μετά πουλούσα σε πακέτο των 50 όλες τις κακές μπάλες. Αυτές τις χρησιμοποιούσαν για εξάσκηση.
I went and got golf balls from golf courses. But everybody else was looking in the bush and looking in the ditches for golf balls. I'm like, screw that. They're in the pond. And nobody's going into the pond. So I'd go into the ponds and crawl around and pick them up with my toes, just pick them up with both feet. You can't do it onstage. You get the golf balls, throw them in your bathing suit trunks and when you're done, you've got a couple hundred of them. But the problem is, people didn't want all the golf balls. So I just packaged them. I'm like 12, right? I packaged them up three ways. I had the Pinnacles, DDHs and the really cool ones. Those sold for two dollars each. Then I had the good ones that didn't look crappy: 50 cents each. And then I'd sell 50 at a time of all the crappy ones. And they could use those for practice balls.
Επίσης, πουλούσα γυαλιά ηλίου όταν ήμουν στο σχολείο σε όλα τα παιδιά του σχολείου. Αυτό κάνει τον κόσμο να σε μισεί πραγματικά, ότι προσπαθείς να βγάζεις λεφτά από όλους τους φίλους σου συνέχεια. Αλλά πλήρωνα τους λογαριασμούς μου. Και πουλούσα πολλά, πολλά γυαλιά ηλίου. Τότε οι υπεύθυνοι του σχολείου με σταμάτησαν --με κάλεσαν στο γραφείο και μου είπαν να σταματήσω-- έτσι, πήγαινα στα βενζινάδικα και άρχισα να πουλάω ένα σωρό γυαλιά ηλίου στα βενζινάδικα και έβαζα τα βενζινάδικα να τα πουλάνε στους πελάτες τους. Αυτό ήταν έξυπνο γιατί απέκτησα δίκτυο λιανικής. Νομίζω ότι ήμουν 14.
I sold sunglasses when I was in school, to all the kids in high school. This is what really kind of gets everybody hating you, because you're trying to extract money from all your friends all the time. But it paid the bills. So I sold lots and lots of sunglasses. Then when the school shut me down -- they called me into the office and told me I couldn't do it -- I went to the gas stations and sold lots of them to the gas stations and had the gas stations sell them to their customers. That was cool because then, I had retail outlets. I think I was 14.
Μετά πλήρωσα για τον πρώτο χρόνο στο πανεπιστήμιο του Κάρλτον πουλώντας ασκούς κρασιού πόρτα-πόρτα. Ξέρετε ότι σχεδόν ενάμιση λίτρο ρούμι και δύο μπουκάλια κόκα-κόλα χωράνε σε έναν ασκό κρασιού; Και λοιπόν; Ναι, αλλά ξέρετε κάτι; Το χώνεις στο σορτσάκι σου και όταν πηγαίνεις σε ποδοσφαιρικό αγώνα, έχεις το ποτό σου δωρεάν, ενώ όλοι οι άλλοι το αγοράζουν. Προσφορά, ζήτηση, μεγάλη ευκαιρία. Επίσης, τους έβαλα μια στάμπα, ώστε να τους πουλάω στην πενταπλάσια τιμή. Έβαλα πάνω το λογότυπο του πανεπιστημίου μας.
Then I paid my entire way through first year of university at Carlton by selling wineskins door to door. You know you can hold a 40-ounce bottle of rum and two bottles of coke in a wineskin? So what, right? But you know what? Stuff that down your shorts when you go to a football game, you can get booze in for free. Everybody bought them. Supply, demand, big opportunity. I also branded it, so I sold them for five times the normal cost. It had our university logo on it.
Ξέρετε, διδάσκουμε τα παιδιά μας και τους αγοράζουμε παιχνίδια, αλλά γιατί δεν τους αγοράζουμε, αν είναι παιδιά με επιχειρηματική κλίση παιχνίδια που ενθαρρύνουν τις επιχειρηματικές τους ικανότητες; Γιατί δεν τα μαθαίνουμε να μην σπαταλούν χρήματα; Θυμάμαι ότι έπρεπε να πάω στη μέση του δρόμου στο Μπανφ της Αλμπέρτα γιατί μου είχε πέσει ένα σεντ στο δρόμο. Ο μπαμπάς μου μού είπε «Πήγαινε και πάρ' το». «Δουλεύω πολύ σκληρά για τα λεφτά μου. Δεν θα σε αφήσω ποτέ να χαραμίσεις ένα σεντ». Και το θυμάμαι αυτό το μάθημα έως σήμερα.
You know, we teach our kids and we buy them games, but why don't we get them games, if they're entrepreneurial kids, that nurture the traits you need to be entrepreneurs? Why don't you teach them not to waste money? I remember being told to walk out into the middle of a street in Banff, Alberta. I'd thrown a penny out in the street, and my dad said, "Go pick it up. I work too damn hard for my money. I'm not going to see you waste a penny."
Το χαρτζιλίκι διδάσκει στα παιδιά κακές συνήθειες. Το χαρτζιλίκι, από τη φύση του, μαθαίνει στα παιδιά να σκέφτονται σαν να έχουν μια μισθωτή δουλειά. Ένας επιχειρηματίας δεν περιμένει τακτικό μισθό. Το χαρτζιλίκι λοιπόν μαθαίνει στα παιδιά από μικρά να περιμένουν τακτικό μισθό. Αυτό για μένα είναι σφάλμα, αν θέλεις να αναθρέψεις επιχειρηματίες. Αυτό που κάνω με τα παιδιά μου --δύο, εννιά και επτά χρονών-- είναι ότι τα μαθαίνω να γυρνάνε στο σπίτι και στην αυλή και να ψάχνουν δουλειές που πρέπει να γίνουν. Έρχονται σε μένα και μου λένε τι βρήκαν. Ή τους λέω εγώ «Αυτά τα πράγματα πρέπει να γίνουν». Και ξέρετε τι κάνουμε; Διαπραγματευόμαστε. Γυρνάνε πρώτα και ψάχνουν. Αλλά μετά παζαρεύουμε για το πόσο θα πληρωθούν. Έτσι, δεν έχουν τακτικές απολαβές, αλλά έχουν περισσότερες ευκαιρίες να βρίσκουν πράγματα και μαθαίνουν την τέχνη της διαπραγμάτευσης και επίσης πώς να βρίσκουν ευκαιρίες.
I remember that lesson to this day. Allowances teach kids the wrong habits. Allowances, by nature, are teaching kids to think about a job. An entrepreneur doesn't expect a regular paycheck. Allowance is breeding kids at a young age to expect a regular paycheck. That's wrong, for me, if you want to raise entrepreneurs. What I do with my kids, nine and seven, is teach them to walk around the house and the yard, looking for stuff that needs to get done. Come and tell me what it is. Or I'll say, "Here's what I need done." And then, you know what we do? We negotiate. They go around looking for what it is, then we negotiate what they'll get paid. They don't have a regular check, but they have opportunities to find more stuff, and learn the skill of negotiating and of finding opportunities.
Έτσι τα αναθρέφεις. Καθένα από τα παιδιά μου έχει δύο κουμπαράδες. 50% από τα λεφτά που βγάζουν ή τους δίνουν ως δώρο πάει στο λογαριασμό τους για το σπίτι και 50% πάει στο λογαριασμό τους για παιχνίδια. Ό,τι πάει στον λογαριασμό για παιχνίδια μπορούν να το ξοδέψουν σε ό,τι θέλουν. Το 50% που πάει στο λογαριασμό για το σπίτι, κάθε έξι μήνες, πάει στην τράπεζα. Έρχονται μαζί μου. Κάθε χρόνο όλα τα χρήματα στην τράπεζα πάνε στο χρηματιστή τους. Και το εννιάχρονο και το επτάχρονο παιδί μου έχουν χρηματιστές. Αλλά τους διδάσκω να εξασκούν αυτή τη συνήθεια αποταμίευσης. Με τρελαίνει που τριαντάχρονοι λένε «Μήπως ν' αρχίσω να συνεισφέρω στο συνταξιοδοτικό μου;». Τι λες! Έχασες ήδη 25 χρόνια! Μπορείς να μάθεις αυτές τις συνήθειες στα μικρά παιδιά όταν ακόμη δεν νιώθουν τον πόνο.
You breed that kind of stuff. Each of my kids has two piggy banks. Fifty percent of all the money they earn goes in their house account, 50 percent goes in their toy account. The toy account, they spend on whatever they want. The 50 percent in their house account, every six months, goes to the bank. they walk up with me. Every year, all the money in the bank goes to their broker. Both my nine- and seven-year-olds have a stockbroker already. I'm teaching them to force that savings habit. It drives me crazy that 30-year-olds are saying, "Maybe I'll start contributing to my RSP now." Shit, you've missed 25 years. You can teach those habits to young kids,
Μην τους διαβάζετε παραμύθια κάθε βράδυ. Διαβάστε τους παραμύθια τέσσερις φορές την εβδομάδα και τρία βράδυ βάλτε τα να σας πουν αυτά ιστορίες. Γιατί δεν τους δίνετε τέσσερα αντικείμενα, π.χ. ένα κόκκινο μπλουζάκι, μια μπλε γραβάτα, ένα καγκουρό και έναν φορητό υπολογιστή; Και ζητήστε τους να σας πουν μια ιστορία για αυτά τα τέσσερα πράγματα. Τα παιδιά μου το κάνουν αυτό συνέχεια. Τους μαθαίνει να πουλάνε, τους μαθαίνει δημιουργικότητα, τους μαθαίνει να σκέφτονται γρήγορα. Δοκιμάστε το αυτό και διασκεδάστε.
when they don't even feel the pain yet. Don't read bedtime stories every night -- maybe four nights of the week, and three nights, have them tell stories. Why don't you sit down with kids and give them four items, a red shirt, a blue tie, a kangaroo and a laptop, and have them tell a story about those four things? My kids do that all the time. It teaches them to sell, teaches them creativity, teaches them to think on their feet. Do that kind of stuff, have fun with it.
Βάλτε τα παιδιά σας να σταθούν μπροστά σε ομάδες ανθρώπων, ακόμη κι αν είναι απλά μπροστά στους φίλους τους, και δώστε παραστάσεις και βγάλτε ομιλίες. Αυτές είναι επιχειρηματικές ικανότητες που θέλετε να ενθαρρύνετε. Δείξτε στα παιδιά πώς είναι οι κακοί πελάτες ή οι κακοί υπάλληλοι. Δείξτε τους κατσούφικους υπαλλήλους. Όταν συναντάτε κακόκεφη εξυπηρέτηση, να τους το επισημαίνετε. Πείτε «Παρεμπιπτόντως, αυτός ο τύπος είναι χάλια υπάλληλος». Και πείτε επίσης «Αυτοί εκεί είναι καλοί υπάλληλοι». (γέλια) Αν πάτε σε ένα εστιατόριο και σας εξυπηρετήσουν άσχημα, επισημάνετέ τους με ποιον τρόπο η εξυπηρέτηση είναι κακή. (γέλια) Έχουμε μπροστά μας όλα αυτά τα μαθήματα, αλλά δεν αδράχνουμε τις ευκαιρίες. Μαθαίνουμε αντίθετα στα παιδιά μας να κάνουν ιδιαίτερα.
Get kids to stand up in front of groups and talk, even if it's just in front of their friends, and do plays and have speeches. Those are entrepreneurial traits you want to be nurturing. Show kids what bad customers or bad employees look like. Show them grumpy employees. When you see grumpy customer service, point it out. Say, "By the way, that guy is a crappy employee." And say, "These are good ones." (Laughter) If you go into a restaurant and have bad customer service, show them what bad customer service looks like. (Laughter) We have all these lessons in front of us, but we don't take those opportunities; we teach kids to get a tutor.
Φανταστείτε, αν παίρνατε όλα τα παλιοπράματα των παιδιών που έχετε στο σπίτι, όλα τα παλιά τους παιχνίδια που δεν τα έχουν παίξει εδώ και δύο χρόνια και τους λέγατε «Γιατί δεν πουλάμε μερικά απ' αυτά με μικρές αγγελίες στο Ίντερνετ;». Μπορούν να πάνε να τα πουλήσουν και να μάθουν πώς να ξεχωρίζουν τους απατεώνες όταν λαμβάνουν διάφορες προσφορές μέσω email. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον λογαριασμό σας ή έναν υπολογαριασμό. Τους μαθαίνετε πώς να θέτουν την τιμή, να μαντεύουν την τιμή και να διαλέγουν τις φωτογραφίες. Δείξτε τους πώς να κάνουν τέτοια πράγματα για να βγάζουν λεφτά. Και από τα λεφτά που βγάζουν, 50% πάει στον λογαριασμό για το σπίτι και 50% στον λογαριασμό για παιχνίδια. Τα παιδιά μου λατρεύουν αυτά τα πράγματα.
Imagine if you actually took all the kids' junk in the house right now, all the toys they outgrew two years ago and said, "Why don't we sell some of this on Craigslist and Kijiji?" And they actually sell it and learn how to find scammers when offers come in. They can come into your account or a sub account or whatever. But teach them how to fix the price, guess the price, pull up the photos. Teach them how to do that kind of stuff and make money. Then 50 percent goes in their house account, 50 percent in their toy account. My kids love this stuff.
Μερικές από τις επιχειρηματικές ικανότητες που πρέπει να ενθαρρύνετε στα παιδιά σας: επίτευξη στόχων, πείσμα, ηγεσία, ενδοσκόπηση, αλληλεξάρτηση, αξίες. Όλες αυτές τις ικανότητες μπορείτε να τις βρείτε στα παιδάκια και να τις ενθαρρύνετε. Ψάξτε για αυτές. Θέλω επίσης να ψάξετε για δύο χαρακτηριστικά που δεν μπορούμε να τα κάνουμε να τα αποβάλλουν. Μην δίνετε φάρμακα στα παιδιά για Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής, εκτός αν είναι πολύ-πολύ σοβαρή. (χειροκρότημα) Το ίδιο με τη μανία και το στρες και την κατάθλιψη, εκτός αν είναι σοβαρά κλινικά. Η διπολική διαταραχή έχει ονομαστεί η διαταραχή των CEO. Ο Στιβ Τζούρβετσον και ο Τζιμ Κλαρκ και ο Τζιμ Μπάρκσντεϊλ την έχουν και έφτιαξαν παρόλα αυτά τη Netscape. Φανταστείτε αν τους δίνανε Ritalin. Τότε δεν θα είχαμε αυτά τα πράγματα, έτσι δεν είναι; Και ο Αλ Γκορ θα είχε πραγματικά εφεύρει το Ίντερνετ!
Some of the entrepreneurial traits you've got to nurture in kids: attainment, tenacity, leadership, introspection, interdependence, values. All these traits, you can find in young kids, and you can help nurture them. Look for that kind of stuff. There's two traits I want you to also look out for that we don't get out of their system. Don't medicate kids for attention deficit disorder unless it is really, really freaking bad. (Applause) The same with the whole things on mania and stress and depression, unless it is so clinically brutal, man. Bipolar disorder is nicknamed "the CEO disease." When Steve Jurvetson, Jim Clark and Jim Barksdale have all got it, and they built Netscape -- imagine if they were given Ritalin. We wouldn't have that stuff, right? Al Gore really would have had to invented the Internet.
(γέλια)
(Laughter)
Αυτές τις ικανότητες πρέπει να διδάσκονται στην τάξη μαζί με όλα τα άλλα. Δεν λέω να μην αφήνετε να παιδιά να θέλουν να γίνουν δικηγόροι. Αλλά γιατί να μην έχουμε την επιχειρηματικότητα στο ίδιο επίπεδο με τα άλλα. Γιατί υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες σε αυτό.
These are the skills we should be teaching in the classroom, as well as everything else. I'm not saying don't get kids to want to be lawyers. But how about getting entrepreneurship to be ranked right up there with the rest of them?
Θέλω να κλείσω με ένα βιντεάκι. Είναι ένα βίντεο που έφτιαξε μία από τις εταιρείες που επιβλέπω. Από την Grasshopper. Σχετικά με τα παιδιά. Σχετικά με την επιχειρηματικότητα. Ελπίζω να σας εμπνεύσει να πάρετε αυτά που ακούσατε από μένα και να κάνετε μ' αυτά κάτι που να αλλάξει τον κόσμο. [Παιδί... «Και νόμιζες ότι μπορούσες να κάνεις τα πάντα;»] [Ακόμη μπορείς.] [Γιατί πολλά απ΄ αυτά που θεωρούμε αδύνατα...] [...είναι εύκολο να τα ξεπεράσουμε.] [Γιατί, αν δεν το πρόσεξες, ζούμε σε έναν τόπο όπου] [ένας μπορεί να κάνει τη διαφορά.] [Θέλεις αποδείξεις;] [Απλά δες τους ανθρώπους που έχτισαν αυτή τη χώρα:] [τους γονείς μας, τους παππούδες μας, τις θείες και τους θείους μας...] [Ήταν μετανάστες, νεοφερμένοι, που ήταν έτοιμοι να αφήσουν το στίγμα τους.] [Ίσως ήρθαν με λίγα] ή ίσως δεν είχαν τίποτε παρά...] [...μία μόνο πανέξυπνη ιδέα.] [Αυτοί οι άνθρωποι ήταν στοχαστές, δραστήριοι...] [...καινοτόμοι...] [...ώσπου τους ονόμασαν...] [...επιχειρηματίες!] [Αλλάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε τι είναι δυνατό.] [Έχουν ένα ξεκάθαρο όραμα για το πώς η ζωή μπορεί να γίνει καλύτερη] [για όλους μας, ακόμη κι όταν οι καιροί είναι δύσκολοι.] [Τώρα, είναι δύσκολο να δεις...] [...όταν η όρασή μας μπλοκάρεται από εμπόδια.] [Αλλά οι ταραχές φέρνουν ευκαιρίες] [για επιτυχία, επιτεύγματα και μας ωθούν...] [να ανακαλύψουμε νέους τρόπους να κάνουμε πράγματα.] [Λοιπόν, τι ευκαιρίες θα κυνηγήσεις και γιατί;] [Αν είσαι επιχειρηματίας,] [ξέρεις ότι το ρίσκο δεν είναι η αμοιβή.] [Όχι. Η αμοιβή είναι η προώθηση της καινοτομίας...] [...η αλλαγή της ζωής των ανθρώπων. Η δημιουργία θέσεων εργασίας.] [Η τροφοδότηση της ανάπτυξης.] [Και η δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου.] [Οι επιχειρηματίες είναι παντού.] [Έχουν μικρές επιχειρήσεις που στηρίζουν την οικονομία μας,] [σχεδιάζουν εργαλεία που σε βοηθούν...] [...να κρατάς επαφή με τους φίλους σου, την οικογένειά σου και συναδέλφους σε όλο τον κόσμο.] [Και βρίσκουν νέους τρόπους να λύσουν τα πιο παλιά προβλήματα της κοινωνίας.] [Ξέρεις κάποιον επιχειρηματία;] [Επιχειρηματίας μπορεί να είναι ο καθένας...] [Ακόμα... κι εσύ!] [Γι' αυτό άδραξε την ευκαιρία να δημιουργήσεις τη δουλειά που ήθελες πάντα.] [Βοήθησε στην ανάρρωση της οικονομίας.] [Κάνε τη διαφορά.] [Σήκωσε την επιχείρησή σου πιο ψηλά.] [Αλλά πάνω απ' όλα,] [θυμήσου όταν ήσουν παιδί,] [όταν όλα ήταν εφικτά,] [και πες στον εαυτό σου, σιγανά αλλά με αποφασιστικότητα:] [«Ακόμα είναι».]
Because there's huge opportunities in that. I want to close with a quick video that was done by one of the companies I mentor. These guys, Grasshopper. It's about kids. It's about entrepreneurship. Hopefully, this inspires you to take what you've heard from me and do something with it to change the world. [Kid... "And you thought you could do anything?"] [You still can.] [Because a lot of what we consider impossible] [is easy to overcome] [Because in case you haven't noticed, we live in a place where] [one individual can make a difference] [Want proof?] [Just look at the people who built our country:] [Our parents, grandparents, our aunts, uncles] [They were immigrants, newcomers ready to make their mark] [Maybe they came with very little] [or perhaps they didn't own anything except for] [a single brilliant idea] [These people were thinkers, doers] [innovators] [until they came up with the name] [entrepreneurs] [They change the way we think about what is possible.] [They have a clear vision of how life can be better] [for all of us, even when times are tough.] [Right now, it's hard to see] [when our view is cluttered with obstacles.] [But turbulence creates opportunities] [for success, achievement, and pushes us] [to discover new ways of doing things] [So what opportunities will you go after and why?] [If you're an entrepreneur] [you know that risk isn't the reward.] [No. The rewards are driving innovation] [changing people's lives. Creating jobs.] [Fueling growth.] [And making a better world.] [Entrepreneurs are everywhere.] [They run small businesses that support our economy,] [design tools to help you] [stay connected with friends, family and colleagues] [And they're finding new ways of helping to solve society's oldest problems.] [Do you know an entrepreneur?] [Entrepreneurs can be anyone Even... you] [So seize the opportunity to create the job you always wanted] [Help heal the economy] [Make a difference.] [Take your business to new heights,] [but most importantly,] [remember when you were a kid] [when everything was within your reach,] [and then say to yourself quietly, but with determination:] [it still is.]
Σας ευχαριστώ πολύ για την ακρόαση.
Thank you very much for having me.