You probably don't realize that right now, you're actually looking at something quite rare. Because I am a millennial computer scientist book author standing on a TEDx stage, and yet, I've never had a social media account. How this happened was actually somewhat random. Social media first came onto my radar when I was at college, my sophomore year of college, this is when Facebook arrived at our campus. And at the time, which was right after the first dotcom bust, I had had a dorm room business, I'd had to shut it down in the bust, and then, suddenly, this other kid from Harvard, named Mark, had this product called Facebook and people being excited about it. So in sort of a fit of somewhat immature professional jealousy, I said, "I'm not going to use this thing. I won't help this kid's business; whatever's going to amount to." As I go along my life, I look up not long later, and I see everyone I know is hooked on this thing. And from the clarity you can get when you have some objectivity, some perspective on it, I realized this seems a little bit dangerous. So I never signed up. I've never had a social media account since. So I'm here for two reasons; I want to deliver two messages. The first message I want to deliver is that even though I've never had a social media account, I'm OK, you don't have to worry. It turns out I still have friends, I still know what's going on in the world; as a computer scientist I still collaborate with people all around the world, I'm still regularly exposed serendipitously to interesting ideas, and I rarely describe myself as lacking entertainment options. So I've been OK, but I'd go even farther and say not only I am OK without social media but I think I'm actually better off. I think I'm happier, I think I find more sustainability in my life, and I think I've been more successful professionally because I don't use social media. So my second goal here on stage is try to convince more of you to believe the same thing. Let's see if I could actually convince more of you that you too would be better off if you quit social media. So, if the theme of this TEDx event is "Future Tense," I guess, in other words, this would be my vision of the future, would be one in which fewer people actually use social media. That's a big claim, I think I need to back it up. So I thought, what I would do is take the three most common objections I hear when I suggest to people that they quit social media, and then for each of these objections, I'll try to defuse the hype and see if I can actually push in some more reality. This is the first most common objection I hear. That's not a hermit, that's actually a hipster web developer down from 8th Street; I'm not sure. Hipster or hermit? Sometimes it's hard to tell. This first objection goes as follows, "Cal, social media is one of the fundamental technologies of the 21st century. To reject social media would be an act of extreme [bloodism]. It would be like riding to work on a horse or using a rotary phone. I can't take such a big stance in my life." My reaction to that objection is I think that is nonsense. Social media is not a fundamental technology. It leverages some fundamental technologies, but it's better understood as this. Which is to say, it's a source of entertainment, it's an entertainment product. The way that technologist Jaron Lanier puts it is that these companies offer you shiny treats in exchange for minutes of your attention and bites of your personal data, which can then be packaged up and sold. So to say that you don't use social media should not be a large social stance, it's just rejecting one form of entertainment for others. There should be no more controversial than saying, "I don't like newspapers, I like to get my news from magazines," or "I prefer to watch cable series, as opposed to network television series." It's not a major political or social stance to say you don't use this product. My use of the slot machine image up here also is not accidental because if you look a little bit closer at these technologies, it's not just that they're a source of entertainment but they're a somewhat unsavory source of entertainment. We now know that many of the major social media companies hire individuals called attention engineers, who borrow principles from Las Vegas casino gambling, among other places, to try to make these products as addictive as possible. That is the desired use case of these products: is that you use it in an addictive fashion because that maximizes the profit that can be extracted from your attention and data. So it's not a fundamental technology, it's just a source of entertainment, one among many, and it's somewhat unsavory if you look a little bit closer. Here's the second common objection I hear when I suggest that people quit social media. The objection goes as follows, "Cal, I can't quit social media because it is vital to my success in the 21st century economy. If I do not have a well-cultivated social media brand, people won't know who I am, people won't be able to find me, opportunities won't come my way, and I will effectively disappear from the economy." Again my reaction is once again: this objection also is nonsense. I recently published this book that draws on multiple different strands of evidence to make the point that, in a competitive 21st century economy, what the market values is the ability to produce things that are rare and are valuable. If you produce something that's rare and valuable, the market will value that. What the market dismisses, for the most part, are activities that are easy to replicate and produce a small amount of value. Well, social media use is the epitome of an easy to replicate activity that doesn't produce a lot of value; it's something that any six-year-old with a smartphone can do. By definition, the market is not going to give a lot of value to those behaviors. It's instead going to reward the deep, concentrated work required to build real skills and to apply those skills to produce things - like a craftsman - that are rare and that are valuable. To put it another way: if you can write an elegant algorithm, if you can write a legal brief that can change a case, if you can write a thousand words of prose that's going to fixate a reader right to the end; if you can look at a sea of ambiguous data and apply statistics, and pull out insights that could transform a business strategy, if you can do these type of activities which require deep work, that produce outcomes that are rare and valuable, people will find you. You will be able to write your own ticket, and build the foundation of a meaningful and successful professional life, regardless of how many Instagram followers you have. This is the third comment objection I hear when I suggest to people that they quit social media; in some sense, I think it might be one of the most important. This objection goes as follows, "Cal, maybe I agree, maybe you're right; it's not a fundamental technology. Maybe using social media is not at the core of my professional success. But, you know what? It's harmless, I have some fun on it - weird: Twitter's funny - I don't even use it that much, I'm a first adopter, it's kind of interesting to try it out, and maybe I might miss out something if I don't use it. What's the harm?" Again, I look back and I say: this objection also is nonsense. In this case, what it misses is what I think is a very important reality that we need to talk about more frankly, which is that social media brings with it multiple, well-documented, and significant harms. We actually have to confront these harms head-on when trying to make decisions about whether or not we embrace this technology and let it into our lives. One of these harms that we know this technology brings has to do with your professional success. I just argued before that the ability to focus intensely, to produce things that are rare and valuable, to hone skills the market place value on, that this is what will matter in our economy. But right before that, I argued that social media tools are designed to be addictive. The actual designed desired-use case of these tools is that you fragment your attention as much as possible throughout your waking hours; that's how these tools are designed to use. We have a growing amount of research which tells us that if you spend large portions of your day in a state of fragmented attention - large portions of your day, breaking up your attention, to take a quick glance, to just check, - "Let me quickly look at Instagram" - that this can permanently reduce your capacity for concentration. In other words, you could permanently reduce your capacity to do exactly the type of deep effort that we're finding to be more and more necessary in an increasingly competitive economy. So social media use is not harmless, it can actually have a significant negative impact on your ability to thrive in the economy. I'm especially worried about this when we look at the younger generation, which is the most saturated in this technology. If you lose your ability to sustain concentration, you're going to become less and less relevant to this economy. There's also psychological harms that are well documented that social media brings, that we do need to address. We know from the research literature that the more you use social media, the more likely you are to feel lonely or isolated. We know that the constant exposure to your friends carefully curated, positive portrayals of their life can leave you to feel inadequate, and can increase rates of depression. And something I think we're going to be hearing more about in the near future is that there's a fundamental mismatch between the way our brains are wired and this behavior of exposing yourself to stimuli with intermittent rewards throughout all of your waking hours. It's one thing to spend a couple of hours at a slot machine in Las Vegas, but if you bring one with you, and you pull that handle all day long, from when you wake up to when you go to bed: we're not wired from it. It short-circuits the brain, and we're starting to find it has actual cognitive consequences, one of them being this sort of pervasive background hum of anxiety. The canary in the coal mine for this issue is actually college campuses. If you talk to mental health experts on college campuses, they'll tell you that along with the rise of ubiquitous smartphone use and social media use among the students on the campus, came an explosion of anxiety-related disorders on those campuses. That's the canary in the coal mine. This type of behavior is a mismatch for our brain wiring and can make you feel miserable. So there's real cost to social media use; which means when you're trying to decide, "Should I use this or not?", saying it's harmless is not enough. You actually have to identify a significantly positive, clear benefit that can outweigh these potential, completely non-trivial harms. People often ask, "OK, but what is life like without social media?" That can actually be a little bit scary to think about. According to people who went through this process, there can be a few difficult weeks. It actually is like a true detox process. The first two weeks can be uncomfortable: you feel a little bit anxious, you feel like you're missing a limb. But after that, things settle down, and actually, life after social media can be quite positive. There's two things I can report back from the world of no social media use. First, it can be quite productive. I'm a professor at a research institution, I've written five books, I rarely work past 5 pm on a weekday. Part of the way I'm trying to able to pull that off is because it turns out, if you treat your attention with respect, - so you don't fragment it; you allow it to stay whole, you preserve your concentration - when it comes time to work you can do one thing after another, and do it with intensity, and intensity can be traded for time. It's surprising how much you can get done in a eight-hour day if you're able to give each thing intense concentration after another. Something else I can report back from life without social media is that outside of work, things can be quite peaceful. I often joke I'd be very comfortable being a 1930s farmer, because if you look at my leisure time, I read the newspaper while the sun comes up; I listen to baseball on the radio; I honest-to-god sit in a leather chair and read hardcover books at night after my kids go to bed. It sounds old-fashioned, but they were onto something back then. It's actually a restorative, peaceful way to actually spend your time out of work. You don't have the constant hum of stimuli, and the background hum of anxiety that comes along with that. So life without social media is really not so bad. If you pull together these threads, you see my full argument that not everyone, but certainly much more people than right now, much more people should not be using social media. That's because we can first, to summarize, discard with the main concerns that it's a fundamental technology you have to use. Nonsense: it's a slot machine in your phone. We can discard with this notion that you won't get a job without it. Nonsense: anything a six-year-old with a smartphone can do is not going to be what the market rewards. And then I emphasized the point that there's real harms with it. So it's not just harmless. You really would have to have a significant benefit before you would say this trade-off is worth it. Finally I noted, that life without social media: there's real positives associated with it. So I'm hoping that when many of you actually go through this same calculus, you'll at least consider the perspective I'm making right now, which is: many more people would be much better off if they didn't use this technology. Some of you might disagree, some of you might have scathing but accurate critiques of me and my points, and of course, I welcome all negative feedback. I just ask that you direct your comments towards Twitter. Thank you. (Applause)
Belki farkında değilsiniz ama şu anda oldukça nadir bir şeye bakıyorsunuz. Y kuşağı bir bilgisayar bilimcisiyim kitap yazarıyım, bu TEDx sahnesindeyim fakat şimdiye kadar hiç sosyal medya hesabım olmadı. Neden böyle oldu, aslında biraz tesadüfen. Sosyal medyayı ilk fark ettiğimde koleje gidiyordum üçüncü sınıftaydım ve Facebook bizim kampüse ulaşmıştı. O zamanlar birinci dot.com çöküşünün hemen ertesiydi ve yurt odamdan yaptığım işi çöküşte kapatmak zorunda kalmıştım ve sonra Harvardlı Mark adındaki şu cocuk Facebook adlı ürünü çıkardı ve insanlar bunu heyecanla karşıladı. Biraz kapris yapıp çocukça bir profesyonel kıskançlıkla "Bu şeyi kullanmayacağım, bu çocukların işine katkı yapmayacağım hangi büyüklüğe çıkarsa çıksın" dedim. Zaman geçti, çok değil, baktım herkes bu şeye takılıyordu. Buna tarafsız, belirli bir açıdan bakınca açıkça görünüyordu bunun biraz tehlikeli olduğunu fark ettim. Bu nedenle hesap açmadım ve o zamandan beri hiç sosyal hesabım olmadı. İki nedenle buradayım, iki mesaj vermek istiyorum. Vermek istediğim birinci mesaj hiç sosyal medya hesabım olmamasına rağmen, endişelenmeyin ben iyiyim. Hâlâ arkadaşlarım var, hâlâ dünyada olanlardan haberdarım ve bir bilgisayar bilimcisi olarak, dünyadaki diğer insanlarla işbirliği yapabiliyorum, hâlâ düzenli olarak tesadüfen ilginç fikirlerle karşılaşıyorum ve kendimi eğlence seçeneklerinden yoksun görmüyorum. Ben iyiyim ama biraz daha ileri gidip şunu söyleyeyim, sanırım sosyal medya olmadan sadece iyi değil, daha iyiyim. Sanırım daha mutluyum, hayatımda süreklilik daha fazla ve sanırım profesyonel olarak daha başarılı olmamın nedeni sosyal medyayı kullanmamam. Yani buradaki ikinci amacım sizden daha çoğunu aynı şeye inandırmak. Bakalım sizden daha çoğunu sosyal medyayı bırakınca daha iyi olacağına gerçekten ikna edebilecek miyim. Yani bu TEDx organizasyonun teması "Gelecek Zaman" olduğuna göre galiba, bir deyişle benim gelecek vizyonum da gelecekte daha az kişinin sosyal medya kullanması. Bu büyük bir iddia, sanırım desteklenmesi gerekir. Düşündüm de, insanlara sosyal medyayı bırakmalarını önerdiğimde en sık duyduğum üç itirazı ele almak ve bu aldatmanın foyasını ortaya çıkarma ve biraz daha gerçeği göstermede ne yapabilirdim? En sık duyduğum itiraz; Bu bir münzevi (asosyal) değil aslında, 8. Cadde'den yenilikçi (hipster) bir web geliştiricisi, emin değilim. Yenilikçi mi asosyal mi? Ayırmak bazen zor. İlk itiraz şu şekilde, " Cal, sosyal medya 21. yüzyılın en temel teknolojilerinden biri, sosyal medyayı reddetmek çok aşırı bir tutum olur. İşe atla gitmek veya çevirmeli telefon kullanmak gibi bir şey olur. Yaşamımda böyle bir tutum benimseyemem." Bu itiraza benim yanıtım; bence bu saçma. Sosyal medya temel bir teknoloji değildir, temel teknolojileri kendi çıkarına kullanır, ama şu resimle daha iyi anlaşılır. Yani, bu bir eğlence kaynağıdır, bir eğlence ürünüdür. Teknolojist Jaron Lanier'in ifade ettiği gibi oradaki şirketler size birkaç dakikalık dikkatiniz ve kişisel verilerinizden bir parça karşılığında ışıltılı şeyler önerirler ve sonra verilerinizi paketleyip satarlar. Bu nedenle sosyal medya kullanmadığını söylemek ciddi bir sosyal tutum değildir sadece bir eğlence biçimini diğerleri için reddetmektir. Şöyle söylemek çok büyük bir çelişkidir "Gazeteleri sevmiyorum, haberleri dergilerden okurum." veya " Ulusal TV'lerin dizileri yerine kablolu TV dizileri izliyorum" Bu ürünü kullanmadığınızı söylemek büyük bir politik veya sosyal duruş değildir. Kollu kumar (slot) makinesi resmi kullanmam rastlantı değil çünkü bu teknolojilere yakından bakarsanız bunların yalnızca eğlence kaynağı değil ayrıca ahlaksız bir eğlence kaynağı olduğunu görürsünüz. Şunu biliyoruz ki çoğu büyük sosyal medya şirketi diğerlerinin yanı sıra Las Vegas kumarhanelerinin de kullandığı taktikleri uygulayan " ilgi mühendisi " denen kişiler çalıştırır ve ürünlerini olabildiğince bağımlılık yapıcı hâle getirmeye çalışır. Bu ürünlerin şu şekilde kullanılması isteniyor: Ürünü bir bağımlı gibi kullanmanız, çünkü bu ilginiz ve verilerinizden elde edilen kârı maksimize ediyor. Yani bu bir temel teknoloji değil, diğer şeylerin yanı sıra sadece bir eğlence kaynağı ve biraz dikkat ederseniz çirkin, ahlaksız bir şey. Sosyal medyayı bırakmayı önerdiğimde en sık duyduğum ikinci itiraz şu şekilde; "Cal, sosyal medyayı bırakamam, bu 21. yüzyıl ekonomisinde başarılı olmam için çok önemli. Eğer iyi işlenmiş bir sosyal medya markam olmazsa insanlar kim olduğumu bilmez, insanlar bana ulaşamaz, karşıma fırsatlar çıkmaz ve sonunda bu ekonomiden silinip giderim" Benim buna karşılığım yine: Bu itiraz da saçma. Geçenlerde bu kitabı çıkardım, rekabetçi bir 21. yüzyıl ekonomisinde piyasanın (pazarın) değerli gördüğü şeyin nadir ve değerli şeyler üretme kabiliyeti olduğunu birçok farklı delille ortaya koyuyor. Eğer nadir ve değerli bir şey üretirsen pazar ona değer verecektir. Piyasanın istemediği şeyler çoğu zaman kolayca taklit edilebilen ve düşük miktarda değer üreten şeylerdir. Şey, sosyal medya kullanımı, taklidi kolay ve fazla değer üretmeyen faaliyetlerin ideal örneği. Altı yaşındaki bir çocuğun cep telefonuyla yapabildiği bir şey. Doğası gereği, pazar bu davranışlara fazlaca değer vermeyecektir. Bunun yerine, bir beceri edinmek ve bu beceriyi bir şey üretmede uygulamayı gerektiren derin ve yoğun çalışmayı ödüllendirir. -bir zanaatkâr gibi- nadir ve değerli olan budur. Başka bir ifadeyle: Eğer çok iyi bir algoritma yazabilirsen eğer bir davayı değiştirebilecek dava özeti yazabilirsen, eğer okuyucunun sonuna kadar okuyacağı binlerce kelimelik bir metin yazabilirsen, eğer bir yığın karmaşık veriye bakıp bunlardan senin iş stratejini değiştirebilecek istatistikler ve anlamlar çıkarabilirsen, derin bir çalışma gerektiren bu tür faaliyetler yapabilirsen bunların nadir ve değerli çıktıları olacaktır ve insanlar seni bulacaktır. Ve kaç instagram takipçin olduğuna bakmadan, kendi biletini kendin kesebilir, anlamlı ve başarılı bir profesyonel hayatın temellerini kurabilirsin. İnsanları sosyal medyayı bırak dediğimde en sık duyduğum üçüncü itiraz. Bir anlamda bu en önemlilerden biri olabilir. İtiraz şu; " Cal, diyelim kabul ettim ve haklısın, bu bir temel teknoloji değil. Diyelim ki sosyal medya kullanmak profesyonel başarımın merkezi değil. Ama biliyor musun? Bunun zararı yok ki, bu beni eğlendiriyor- garip: Twitter eğlenceli- O kadar sık kullanmıyorum, ilk benimseyenlerdenim bunu denemek ilginç geliyor ve kullanmazsam belki bir şeyleri kaçırabilirim. Ne zararı var?" Ve yine geriye bakıyorum bu itiraz da saçma. Bu argümana ilişkin daha dürüstçe konuşmamız gereken, gözden kaçırdığımız başka bir gerçek var o da, bir çok araştırmanın net şekilde ortaya koyduğu sosyal medyanın verdiği ciddi zararlar. Bu teknolojileri benimseme ve onu hayatımıza dâhil etme kararı vermeden önce yaptığımız denemeler sırasında bu zararlarla kafadan (hemen) karşılaşmıyoruz. Bu teknolojinin verdiği zararlardan bilinen biri profesyonel başarınla ilgili. Size nadir ve değerli bir şey üretmeden önce, pazarın değer verdiği ve ekonomi için önemli olan beceriyi keskinleştirmede yoğun odaklanma kabiliyetinden bahsettim. Ama ondan hemen önce, sosyal medya araçlarının bağımlılık yapıcı tasarımından bahsettim. Bu araçların tasarımı, istenilen kullanım biçimi, uyanık olduğunuz saatlerde dikkatinizi mümkün olduğunca çok bölmeye dayalıdır. Bu araçlar bu şekilde tasarlanmıştır. Gittikçe daha fazla araştırma bize şunu diyor; eğer günün önemli bir bölümünü dikkatin bölük pörçük geçirirsen günün önemli kısmında dikkatin sürekli bölünürse örneğin "çabucak bir bakayım İnstagrama bir bakıvereyim" bu senin konsantrasyon kapasiteni kalıcı olarak azaltabilir. Diğer bir deyişle, rekabetin gittikçe arttığı bir ekonomide gün geçtikçe daha çok ihtiyaç duyduğumuz derin çalışma için gerekli kapasiten kalıcı olarak azalabilir. Yani sosyal medya zararsız değil. Aslında bu ekonomide başarılı olma kapasiten üzerinde ciddi olumsuz etkiler yapabilir. Özellikle gençlere baktığımda bundan endişe duyuyorum, bu teknolojiyle en çok onlar içli dışlı. Eğer konsantrasyonunu koruma yeteneğini yitirirsen bu ekonomi için gittikçe daha önemsiz biri haline gelirsin. Sosyal medyanın ayrıca ele almamız gereken iyi araştırılmış (belgelenmiş) psikolojik zararları da var. Bu araştırmalardan biliyoruz ki sosyal medyayı ne kadar sık kullanırsan kendini yalnız ve itilmiş hissetme olasılığın o kadar artıyor. Şunu biliyoruz ki; sürekli bir biçimde arkadaşlarının dikkatle kurgulanmış pozitif hayatlarını görmek sende yetersizlik duygusu yaratabiliyor ve depresyona yol açabiliyor. Sanırım yakın gelecekte beynimizin çalışma biçimi ile uyanık kaldığımız saatlerde onu kesintiye uğratan ödüllendirici davranışlar arasındaki uyuşmazlığa dair daha çok şey duyacağız. Las Vegasta kollu kumar makinesinde birkaç saat harcamak başkadır, fakat uyandığın andan yattığın ana kadar onu sürekli yanında taşımak ve o kolu gün boyu çekmek başka: Yapımız buna uygun değil. Bu beyinde kısa devre yapar ve bunun zihinsel sonuçlarıyla fiilen karşılaşmaya başlarız. Bunlardan biri, zihnin gerisinde her yere sinen bir kaygı bulutu oluşması. Bu sorunun erken uyarıcısı (maden kanaryası) kolej kampüsleri. Eğer kolej kampüslerindeki ruh sağlığı uzmanlarıyla konuşursanız size herkeste bulunan akıllı telefonların ve sosyal medya kullanımının kampüste öğrenciler arasında yaygınlaşmasının kaygıyla ilişkili rahatsızlıklarda patlamaya yol açtığını söyleyecektir. Bu bir erken uyarı işareti. Bu tür bir davranış beynimizin çalışma şekliyle uyuşmaz ve seni mutsuz edebilir. Yani sosyal medya kullanmanın gerçek bir bedeli var, yani bunu "kullanıp kullanmama" kararı verirken zararsız olduğunu söylemek yersiz. Bu potansiyel ve kesinlikle önemsiz olmayan zararlardan daha ağır basan ve cidden önemli olan o olumlu faydayı tanımlamalısın. Sık sık sorarlar, " Peki ama sosyal medyasız bir hayat nasıl?" Düşününce, bu biraz ürkütücü olabilir. Bu süreci yaşayan insanlara göre birkaç hafta zor geçiyormuş. Yani toksinden arınma süreci gibi. İlk iki hafta huzursuz olabiliyorlarmış; biraz kaygı yaşanıyormuş kol, bacak kaybedilmiş gibi. Ama daha sonra işler düzeliyormuş ve sosyal medyasız bir yaşam çok pozitif olabiliyormuş. Sosyal medyasız hayattan size iki şey bildirmek isterim. Birincisi oldukça üretken olabiliyor. Bir araştırma enstitüsünde profesörüm, beş kitap yazdım, hafta içi akşam 5'ten sonra nadiren çalışırım. Bütün bu işlerin üstesinden gelebilmem öyle gorünüyor ki dikkatime saygı göstermemle ilgili. -yani eğer onu bölmez, tek parça kalmasına izin verirsen konsantrasyonunu korursun- ve iş zamanında birbiri ardına işler yapar ve bunu yoğunlaşıp yaparsın ve yoğunlaşman zamanla artar. Sekiz saatlik bir çalışma gününde her bir şeye yoğun ilgi gösterdiğinde ne çok şey yapabildiğini görmek şaşırtıcı. Sosyal medyasız hayattan size diğer bildireceğim şey iş dışında her şey çok huzurlu olabilir. Sık sık 1930'larda bir çiftçi olmayı dert etmezdim derim şu boş zamanımın çokluğuna bakın, güneş doğarken gazete okurum, radyoda maç dinlerim ve cidden, çocuklar yattıktan sonra deri koltuğa oturup ağır kitaplar okurum. Biraz eski moda gibi ama o zamanlar bunun bir nedeni vardı. Bu iş dışı zamanları yenileyici ve huzurlu geçirmenin bir yolu. Seni sürekli uyaran sinyaller yok ve bununla gelen aklının gerisindeki kaygı bulutu da yok. Yani sosyal medyasız hayat gerçekten de fena değil. Bu ipuçlarını bir araya getirirsen önerimi tam görürsün. Herkes değil ama kesinlikle şimdikinden daha fazla kişi çok çok daha fazla kişi sosyal medyasız yaşamalı. Özetlemek gerekirse, çünkü; bunun kullanmak zorunda olduğun temel bir teknoloji olduğu endişesinden kurtul. Saçmalık: Bu telefonundaki kumar makinesi. Onsuz iş yapamayacağımız düşüncesinden de kurtulabiliriz. Saçmalık: Bunu 6 yaşındaki çocuk bile telefonda yapabilir ve pazar bunu ödüllendirmez. Ve sonra şunu vurgulamak isterim bunun sahici zararları var. Bu zararsız bir şey değil. Bu alışverişin buna değeceğini söylemeden önce sana hangi önemli faydayı sağlayacağını bil. Son olarak, sosyal medyasız hayatın gerçekten olumlu yönleri var. Ümit ediyorum çoğunuz bu muhasebeyi yaparken size sunduğum şu bakış açısını en azından dikkate alırsınız, yani: Eğer sosyal medya kullanmasaydı, çoğu insan bugün çok daha iyi durumda olurdu. Bazılarınız buna katılmayabilir, bazılarınız bana incitici ama doğru eleştiriler yapabilir ve şüphesiz bütün bu olumsuz eleştirilere açığım. Sizden ricam, yorumlarınızı Twitter üzerinden yapın. Teşekkürler. (Kahkaha ve alkışlar)