You probably don't realize that right now, you're actually looking at something quite rare. Because I am a millennial computer scientist book author standing on a TEDx stage, and yet, I've never had a social media account. How this happened was actually somewhat random. Social media first came onto my radar when I was at college, my sophomore year of college, this is when Facebook arrived at our campus. And at the time, which was right after the first dotcom bust, I had had a dorm room business, I'd had to shut it down in the bust, and then, suddenly, this other kid from Harvard, named Mark, had this product called Facebook and people being excited about it. So in sort of a fit of somewhat immature professional jealousy, I said, "I'm not going to use this thing. I won't help this kid's business; whatever's going to amount to." As I go along my life, I look up not long later, and I see everyone I know is hooked on this thing. And from the clarity you can get when you have some objectivity, some perspective on it, I realized this seems a little bit dangerous. So I never signed up. I've never had a social media account since. So I'm here for two reasons; I want to deliver two messages. The first message I want to deliver is that even though I've never had a social media account, I'm OK, you don't have to worry. It turns out I still have friends, I still know what's going on in the world; as a computer scientist I still collaborate with people all around the world, I'm still regularly exposed serendipitously to interesting ideas, and I rarely describe myself as lacking entertainment options. So I've been OK, but I'd go even farther and say not only I am OK without social media but I think I'm actually better off. I think I'm happier, I think I find more sustainability in my life, and I think I've been more successful professionally because I don't use social media. So my second goal here on stage is try to convince more of you to believe the same thing. Let's see if I could actually convince more of you that you too would be better off if you quit social media. So, if the theme of this TEDx event is "Future Tense," I guess, in other words, this would be my vision of the future, would be one in which fewer people actually use social media. That's a big claim, I think I need to back it up. So I thought, what I would do is take the three most common objections I hear when I suggest to people that they quit social media, and then for each of these objections, I'll try to defuse the hype and see if I can actually push in some more reality. This is the first most common objection I hear. That's not a hermit, that's actually a hipster web developer down from 8th Street; I'm not sure. Hipster or hermit? Sometimes it's hard to tell. This first objection goes as follows, "Cal, social media is one of the fundamental technologies of the 21st century. To reject social media would be an act of extreme [bloodism]. It would be like riding to work on a horse or using a rotary phone. I can't take such a big stance in my life." My reaction to that objection is I think that is nonsense. Social media is not a fundamental technology. It leverages some fundamental technologies, but it's better understood as this. Which is to say, it's a source of entertainment, it's an entertainment product. The way that technologist Jaron Lanier puts it is that these companies offer you shiny treats in exchange for minutes of your attention and bites of your personal data, which can then be packaged up and sold. So to say that you don't use social media should not be a large social stance, it's just rejecting one form of entertainment for others. There should be no more controversial than saying, "I don't like newspapers, I like to get my news from magazines," or "I prefer to watch cable series, as opposed to network television series." It's not a major political or social stance to say you don't use this product. My use of the slot machine image up here also is not accidental because if you look a little bit closer at these technologies, it's not just that they're a source of entertainment but they're a somewhat unsavory source of entertainment. We now know that many of the major social media companies hire individuals called attention engineers, who borrow principles from Las Vegas casino gambling, among other places, to try to make these products as addictive as possible. That is the desired use case of these products: is that you use it in an addictive fashion because that maximizes the profit that can be extracted from your attention and data. So it's not a fundamental technology, it's just a source of entertainment, one among many, and it's somewhat unsavory if you look a little bit closer. Here's the second common objection I hear when I suggest that people quit social media. The objection goes as follows, "Cal, I can't quit social media because it is vital to my success in the 21st century economy. If I do not have a well-cultivated social media brand, people won't know who I am, people won't be able to find me, opportunities won't come my way, and I will effectively disappear from the economy." Again my reaction is once again: this objection also is nonsense. I recently published this book that draws on multiple different strands of evidence to make the point that, in a competitive 21st century economy, what the market values is the ability to produce things that are rare and are valuable. If you produce something that's rare and valuable, the market will value that. What the market dismisses, for the most part, are activities that are easy to replicate and produce a small amount of value. Well, social media use is the epitome of an easy to replicate activity that doesn't produce a lot of value; it's something that any six-year-old with a smartphone can do. By definition, the market is not going to give a lot of value to those behaviors. It's instead going to reward the deep, concentrated work required to build real skills and to apply those skills to produce things - like a craftsman - that are rare and that are valuable. To put it another way: if you can write an elegant algorithm, if you can write a legal brief that can change a case, if you can write a thousand words of prose that's going to fixate a reader right to the end; if you can look at a sea of ambiguous data and apply statistics, and pull out insights that could transform a business strategy, if you can do these type of activities which require deep work, that produce outcomes that are rare and valuable, people will find you. You will be able to write your own ticket, and build the foundation of a meaningful and successful professional life, regardless of how many Instagram followers you have. This is the third comment objection I hear when I suggest to people that they quit social media; in some sense, I think it might be one of the most important. This objection goes as follows, "Cal, maybe I agree, maybe you're right; it's not a fundamental technology. Maybe using social media is not at the core of my professional success. But, you know what? It's harmless, I have some fun on it - weird: Twitter's funny - I don't even use it that much, I'm a first adopter, it's kind of interesting to try it out, and maybe I might miss out something if I don't use it. What's the harm?" Again, I look back and I say: this objection also is nonsense. In this case, what it misses is what I think is a very important reality that we need to talk about more frankly, which is that social media brings with it multiple, well-documented, and significant harms. We actually have to confront these harms head-on when trying to make decisions about whether or not we embrace this technology and let it into our lives. One of these harms that we know this technology brings has to do with your professional success. I just argued before that the ability to focus intensely, to produce things that are rare and valuable, to hone skills the market place value on, that this is what will matter in our economy. But right before that, I argued that social media tools are designed to be addictive. The actual designed desired-use case of these tools is that you fragment your attention as much as possible throughout your waking hours; that's how these tools are designed to use. We have a growing amount of research which tells us that if you spend large portions of your day in a state of fragmented attention - large portions of your day, breaking up your attention, to take a quick glance, to just check, - "Let me quickly look at Instagram" - that this can permanently reduce your capacity for concentration. In other words, you could permanently reduce your capacity to do exactly the type of deep effort that we're finding to be more and more necessary in an increasingly competitive economy. So social media use is not harmless, it can actually have a significant negative impact on your ability to thrive in the economy. I'm especially worried about this when we look at the younger generation, which is the most saturated in this technology. If you lose your ability to sustain concentration, you're going to become less and less relevant to this economy. There's also psychological harms that are well documented that social media brings, that we do need to address. We know from the research literature that the more you use social media, the more likely you are to feel lonely or isolated. We know that the constant exposure to your friends carefully curated, positive portrayals of their life can leave you to feel inadequate, and can increase rates of depression. And something I think we're going to be hearing more about in the near future is that there's a fundamental mismatch between the way our brains are wired and this behavior of exposing yourself to stimuli with intermittent rewards throughout all of your waking hours. It's one thing to spend a couple of hours at a slot machine in Las Vegas, but if you bring one with you, and you pull that handle all day long, from when you wake up to when you go to bed: we're not wired from it. It short-circuits the brain, and we're starting to find it has actual cognitive consequences, one of them being this sort of pervasive background hum of anxiety. The canary in the coal mine for this issue is actually college campuses. If you talk to mental health experts on college campuses, they'll tell you that along with the rise of ubiquitous smartphone use and social media use among the students on the campus, came an explosion of anxiety-related disorders on those campuses. That's the canary in the coal mine. This type of behavior is a mismatch for our brain wiring and can make you feel miserable. So there's real cost to social media use; which means when you're trying to decide, "Should I use this or not?", saying it's harmless is not enough. You actually have to identify a significantly positive, clear benefit that can outweigh these potential, completely non-trivial harms. People often ask, "OK, but what is life like without social media?" That can actually be a little bit scary to think about. According to people who went through this process, there can be a few difficult weeks. It actually is like a true detox process. The first two weeks can be uncomfortable: you feel a little bit anxious, you feel like you're missing a limb. But after that, things settle down, and actually, life after social media can be quite positive. There's two things I can report back from the world of no social media use. First, it can be quite productive. I'm a professor at a research institution, I've written five books, I rarely work past 5 pm on a weekday. Part of the way I'm trying to able to pull that off is because it turns out, if you treat your attention with respect, - so you don't fragment it; you allow it to stay whole, you preserve your concentration - when it comes time to work you can do one thing after another, and do it with intensity, and intensity can be traded for time. It's surprising how much you can get done in a eight-hour day if you're able to give each thing intense concentration after another. Something else I can report back from life without social media is that outside of work, things can be quite peaceful. I often joke I'd be very comfortable being a 1930s farmer, because if you look at my leisure time, I read the newspaper while the sun comes up; I listen to baseball on the radio; I honest-to-god sit in a leather chair and read hardcover books at night after my kids go to bed. It sounds old-fashioned, but they were onto something back then. It's actually a restorative, peaceful way to actually spend your time out of work. You don't have the constant hum of stimuli, and the background hum of anxiety that comes along with that. So life without social media is really not so bad. If you pull together these threads, you see my full argument that not everyone, but certainly much more people than right now, much more people should not be using social media. That's because we can first, to summarize, discard with the main concerns that it's a fundamental technology you have to use. Nonsense: it's a slot machine in your phone. We can discard with this notion that you won't get a job without it. Nonsense: anything a six-year-old with a smartphone can do is not going to be what the market rewards. And then I emphasized the point that there's real harms with it. So it's not just harmless. You really would have to have a significant benefit before you would say this trade-off is worth it. Finally I noted, that life without social media: there's real positives associated with it. So I'm hoping that when many of you actually go through this same calculus, you'll at least consider the perspective I'm making right now, which is: many more people would be much better off if they didn't use this technology. Some of you might disagree, some of you might have scathing but accurate critiques of me and my points, and of course, I welcome all negative feedback. I just ask that you direct your comments towards Twitter. Thank you. (Applause)
Je realiseert je waarschijnlijk niet dat je momenteel eigenlijk naar iets zeldzaams kijkt. Ik ben namelijk een millennial, informaticus en auteur die op een TEDx-podium staat maar die nog nooit een socialmedia-account heeft gehad. De reden hierachter is eigenlijk vrij willekeurig. Ik hoorde voor het eerst over social media toen ik in mijn tweede studiejaar zat en Facebook zijn intrede deed op onze campus. De eerste internetzeepbel was toen net geknapt, waardoor ik mijn start-up moest opheffen. En onverwacht was daar ene Mark van Harvard, met zijn product 'Facebook' waarover iedereen enthousiast was. In een vlaag van kinderachtige, beroepsmatige jaloezie zei ik: "Ik ga dit ding niet gebruiken. Ik help het bedrijf van deze jongen koste wat kost niet." Niet veel later merkte ik dat al mijn kennissen er dol op waren. En vanuit de helderheid die kan ontstaan als je enige objectiviteit en perspectief bewaart, realiseerde ik me dat het ietwat gevaarlijk leek. Dus ik meldde me nooit aan en heb daarna nooit een socialmedia-account gehad. Ik ben hier om twee redenen; ik wil twee boodschappen meegeven. De eerste boodschap is deze: hoewel ik nooit een account op social media heb gehad, gaat het goed met me -- maak je geen zorgen. Het blijkt dat ik nog steeds vrienden heb. Ik weet wat er in de wereld gaande is. Als informaticus werk ik nog steeds samen met mensen over de hele wereld. Ik kom nog steeds bij toeval in aanraking met interessante ideeën. En ik heb zelden het idee dat ik entertainmentmogelijkheden mis. Maar ik zou zelfs meer durven te zeggen: het gaat niet alleen goed met me zo zonder social media; ik geloof dat ik juist beter af ben. Ik geloof dat ik vrolijker ben, dat mijn leven beter houdbaar is en dat ik beroepsmatig succesvoller ben, doordat ik geen social media gebruik. Dus de tweede reden waarom ik hier ben, is dat ik jullie wil overhalen om hetzelfde te gaan geloven. We zullen zien of ik jullie ervan kan overtuigen dat jullie beter af zouden zijn als jullie social media opgaven. Dus als het thema van dit TEDx-event 'Future Tense' is, geldt dit waarschijnlijk als mijn toekomstbeeld, één waarin minder mensen social media gebruiken. Zo'n bewering zal ik moeten onderbouwen. Ik heb me daarom voorgenomen om de drie bezwaren te nemen die ik het vaakst hoor wanneer ik mensen aanraad om met social media te stoppen, en elk van deze bezwaren hier te ontzenuwen en te zien of ik wellicht wat meer realiteit kan inbrengen. Dit is het eerste veelgehoorde bezwaar. Dat is geen heremiet, dat is volgens mij een hipster-webdesigner van 8th Street. Hipsters en heremieten zijn soms lastig uit elkaar te houden. Het eerste bezwaar luidt als volgt: "Cal, social media zijn een fundamentele technologie van de 21e eeuw. Social media afwijzen zou een vorm van extreem luddisme zijn -- alsof je per paard forenst of een telefoon met kiesschijf gebruikt. Dat is te gedurfd voor mij." Mijn antwoord op dat bezwaar luidt: "Ik acht dat onzin." Social media zijn geen fundamentele technologie. Ze gebruiken fundamentele technieken, maar ze zijn beter als volgt te bekijken: ze zijn een product ter vermaak. Technoloog Jaron Lanier stelt dat deze bedrijven glimmende traktaties bieden in ruil voor minuten van je aandacht en stukjes persoonlijke informatie die vervolgens gebundeld en verkocht kunnen worden. Geen gebruik maken van social media is dus geen kwestie van durf; je wisselt gewoon vormen van vermaak tegen elkaar. Het is niet anders dan wanneer je zegt: "Ik vind kranten maar niks; geef mij maar tijdschriften", of "Ik verkies de commerciële omroep boven de publieke omroep." Het is geen enorm politiek of sociaal standpunt als je dit product niet gebruikt. Ik gebruik hier niet toevallig een plaatje van een fruitautomaat, want op de keper beschouwd, zijn het niet gewoon bronnen van vermaak, maar het zijn ongure bronnen van vermaak. We weten dat grote socialmediabedrijven aandachtsdeskundigen inhuren die tactieken toepassen zoals men dat in casino's doet om deze producten zo verslavend mogelijk te maken. Het opzet van het product is dat je het dwangmatig gebruikt, omdat ze zo maximaal kunnen verdienen aan je tijd en data. Het is dus geen fundamentele techniek, maar een zoveelste bron van vermaak -- en op de keper beschouwd een nare variant. Dit is het tweede veelgehoorde bezwaar als ik adviseer social media op te geven; deze luidt als volgt: "Cal, ik kan social media niet opgeven, want ze zijn van wezenlijk belang in de 21e-eeuwse economie. Zonder goed onderhouden socialmediaprofiel weten mensen niet wie ik ben, weten mensen me niet te vinden, zullen kansen mij ontgaan en zal ik in feite uit de economie verdwijnen." Mijn reactie daarop luidt wederom: "Dit bezwaar is eveneens nonsens." Ik schreef onlangs dit boek, dat op basis van diverse bronnen tracht aan te tonen dat -- in een competitieve 21e-eeuwse economie -- de markt vooral waarde hecht aan ongewone en waardevolle producten. Als je product ongewoon en waardevol is, zal de markt dat waarderen. Hetgeen de markt in de regel afwijst, zijn banale vaardigheden die weinig opbrengen. Social media kunnen gebruiken is het toppunt van een banale vaardigheid die niet meteen iets oplevert; het is iets wat iedere zestienjarige met een smartphone kan. En dus zal de markt weinig waarde aan deze vaardigheden hechten. Ze beloont daarentegen de diepgaande, geconcentreerde inzet die noodzakelijk is voor het opbouwen van vaardigheden waarmee men iets kan voortbrengen -- zoals een ambachtsman -- wat uitzonderlijk en waardevol is. Met andere woorden: kun je een verfijnd algoritme schrijven, of een juridisch pleidooi dat een rechtszaak kan beïnvloeden, of een proza van duizend woorden dat de lezer tot aan het einde vasthoudt, kun je op een hoop ambigue data statistiek toepassen en met de inzichten de bedrijfsstrategie verbeteren -- beschik je over dergelijke vaardigheden die diepgaande inzet vereisen en die ongewoon en waardevol zijn, dan zullen mensen je vinden. Je kunt zelf de basis leggen voor een succesvol professioneel leven, ongeacht het aantal Instagram-volgers dat je hebt. Dit is het derde veelgehoorde bezwaar als ik mensen adviseer social media op te geven -- op een zekere manier acht ik deze het belangrijkst; dit bezwaar luidt als volgt: "Cal, misschien heb je gelijk. Misschien is het geen fundamentele technologie. Misschien zijn social media niet essentieel voor mijn beroepsleven. Maar zal ik eens wat zeggen: het is onschuldig en ik vind het leuk -- Twitter is leuk. Ik zit er niet zo veel op. Ik ben een [early] adopter, ik wil het uitproberen ... Misschien mis ik iets als ik ze niet gebruik. Wat is het probleem?" Ik kijk wederom om en zeg: "Dit bezwaar is eveneens onzin." In dit geval gaat het bezwaar voorbij aan een belangrijke werkelijkheid, één waarover we meer moeten spreken: dat social media diverse bewezen gevaren met zich meebrengen. We moeten deze gevaren direct confronteren als we proberen te besluiten of we deze technologie al dan niet moeten omarmen en in ons leven moeten opnemen. We weten dat een van de gevaren van deze technologie te maken heeft met je professionele succes. Ik heb net betoogd dat het vermogen om sterk te focussen, buitengewone producten te maken en marktrelevante vaardigheden uit te bouwen er in onze economie toe doen. Maar direct daarvoor betoogde ik dat social media ontworpen zijn om verslavend te werken. Deze producten zijn ontworpen met als gewenste opzet dat jij je aandacht gedurende de dag zo veel mogelijk fragmenteert. Een groeiend aantal studies toont aan dat wanneer je gedurende de dag je aandacht regelmatig fragmenteert -- het gros van je tijd je aandacht verdeelt -- om even snel iets te controleren, gewoon even op Instagram te kijken, dat dit je concentratievermogen permanent kan reduceren. Je reduceert dus mogelijk het vermogen om de diepgaande inzet te tonen, die steeds noodzakelijker wordt geacht in onze competitieve economie. Social media zijn dus niet onschuldig, maar kunnen een negatieve invloed hebben op je vermogen om te functioneren binnen de economie. Ik ben hierover voornamelijk bezorgd voor de jongere generatie, die deze technologie het meest gebruikt. Als je je concentratievermogen verliest, verlies je meer en meer je relevantie voor de economie. Er zijn ook psychologische nadelen van social media gedocumenteerd die we ter sprake moeten stellen. We weten door de studies dat hoe meer je social media gebruikt, des te waarschijnlijker het is dat je je eenzaam of geïsoleerd voelt. We weten dat de constante blootstelling aan de door vrienden met zorg beheerde, positieve weergave van hun leven ervoor kan zorgen dat je je onaangepast en depressief voelt. Ik denk dat we in de toekomst meer gaan horen over de fundamentele mismatch tussen de manier waarop ons brein werkt en dit gedrag, waarbij je je blootstelt aan stimuli met periodieke beloningen op elk moment van de dag. Een paar uurtjes op een gokkast spelen is tot daaraan toe. Maar als je er één bij je draagt en er van 's morgens vroeg tot 's avonds laat op speelt; dat kunnen onze hersenen niet aan. En er zijn aanwijzingen dat het cognitieve gevolgen heeft, waaronder een soort pervasief gevoel van angst. De kanarie in de kolenmijn is in dit geval de universiteitscampus. Als je universiteitspsychologen spreekt, zullen ze je vertellen dat sinds steeds meer studenten smartphones en social media gebruiken, het aantal angstgerelateerde stoornissen op universiteiten explosief is toegenomen. Dat is dus de kanarie in de kolenmijn. Door dit soort gedrag kun je je beroerd gaan voelen. Er zit dus een kostprijs aan social media; als je overweegt ze te gebruiken, kun je ze niet gewoon onschuldig noemen -- je moet een significant positief en helder voordeel zien te vinden dat tegen de potentiële, allesbehalve triviale gevaren opweegt. Mensen vragen vaak: "Oké, maar hoe is het om zonder social media te leven?" Het kan ietwat eng zijn om daaraan te denken. Volgens mensen die dit proces doorliepen, kunnen de eerste weken zwaar zijn -- het is als een waar ontwenningsproces. De eerste twee weken kunnen oncomfortabel zijn: je voelt je angstig en incompleet. Maar daarna went het. En een leven zonder social media kan eigenlijk best positief zijn. Ik kan twee ervaringen vanuit de socialmedialoze wereld delen. Ten eerste kan het vrij productief zijn. Ik ben universitair hoofddocent bij een onderzoeksinstituut, heb boeken geschreven en werk doordeweeks zelden tot na 17 uur. Dit lukt me onder andere, omdat is gebleken dat als je je aandacht met respect behandelt -- hem dus niet fragmenteert, maar als één geheel houdt en je je concentratie bewaart -- je bergen werk kunt verzetten, heel geconcentreerd. Focus kan tijd opleveren. Je kunt verrassend veel op een werkdag doen, als je je op iedere taak intensief kunt focussen. Daarnaast kan ik melden dat een leven zonder social media buiten het werk om rustgevend kan zijn. Ik grap weleens dat het leven als boer in de jaren 30 me prima zou bevallen: ik lees de krant als de zon opkomt, ik volg honkbal via de radio, ik zit serieus waar in een leren stoel en lees boeken met harde kaft als mijn kinderen 's avonds naar bed zijn. Het klinkt ouderwets, maar ze waren hun tijd ver vooruit. Het is een herstellende en vredige manier om je tijd buiten het werk om te besteden. Je ervaart niet steeds het gedruis van stimuli of de angstgevoelens die ermee gepaard gaan. Dus het leven zonder social media is zo slecht nog niet. Je ziet dus waarom ik vind dat meer mensen -- niet per se iedereen, wel meer mensen dan nu het geval is -- social media zouden moeten afwijzen. Dat is omdat we ten eerste kunnen weerleggen dat het een vitale technologie betreft. Onzin, het zijn gokkasten op je telefoon. We kunnen weerleggen dat ze nodig zijn om een baan te vinden. Onzin, wat een tiener met een smartphone ook kan, gaat de markt niet belonen. En daarna benadrukte ik dat er serieuze risico's aan kleven. Het is niet onschuldig; je zou er serieus profijt van moeten hebben alvorens deze uitruil te accepteren. En ten slotte merkte ik op dat er aan een leven zonder social media serieuze voordelen zitten. Ik hoop dan ook dat jullie dezelfde afweging gaan maken; dat jullie op z'n minst rekening houden met het geschetste beeld -- dat veel mensen beter af zouden zijn als ze deze technologie niet gebruikten. Sommigen zullen me misschien tegenspreken en scherpe doch correcte kritiek uiten. Vanzelfsprekend sta ik open voor negatieve feedback. Ik verzoek jullie echter jullie opmerkingen op Twitter te zetten. Dankjewel. (Applaus)