You probably don't realize that right now, you're actually looking at something quite rare. Because I am a millennial computer scientist book author standing on a TEDx stage, and yet, I've never had a social media account. How this happened was actually somewhat random. Social media first came onto my radar when I was at college, my sophomore year of college, this is when Facebook arrived at our campus. And at the time, which was right after the first dotcom bust, I had had a dorm room business, I'd had to shut it down in the bust, and then, suddenly, this other kid from Harvard, named Mark, had this product called Facebook and people being excited about it. So in sort of a fit of somewhat immature professional jealousy, I said, "I'm not going to use this thing. I won't help this kid's business; whatever's going to amount to." As I go along my life, I look up not long later, and I see everyone I know is hooked on this thing. And from the clarity you can get when you have some objectivity, some perspective on it, I realized this seems a little bit dangerous. So I never signed up. I've never had a social media account since. So I'm here for two reasons; I want to deliver two messages. The first message I want to deliver is that even though I've never had a social media account, I'm OK, you don't have to worry. It turns out I still have friends, I still know what's going on in the world; as a computer scientist I still collaborate with people all around the world, I'm still regularly exposed serendipitously to interesting ideas, and I rarely describe myself as lacking entertainment options. So I've been OK, but I'd go even farther and say not only I am OK without social media but I think I'm actually better off. I think I'm happier, I think I find more sustainability in my life, and I think I've been more successful professionally because I don't use social media. So my second goal here on stage is try to convince more of you to believe the same thing. Let's see if I could actually convince more of you that you too would be better off if you quit social media. So, if the theme of this TEDx event is "Future Tense," I guess, in other words, this would be my vision of the future, would be one in which fewer people actually use social media. That's a big claim, I think I need to back it up. So I thought, what I would do is take the three most common objections I hear when I suggest to people that they quit social media, and then for each of these objections, I'll try to defuse the hype and see if I can actually push in some more reality. This is the first most common objection I hear. That's not a hermit, that's actually a hipster web developer down from 8th Street; I'm not sure. Hipster or hermit? Sometimes it's hard to tell. This first objection goes as follows, "Cal, social media is one of the fundamental technologies of the 21st century. To reject social media would be an act of extreme [bloodism]. It would be like riding to work on a horse or using a rotary phone. I can't take such a big stance in my life." My reaction to that objection is I think that is nonsense. Social media is not a fundamental technology. It leverages some fundamental technologies, but it's better understood as this. Which is to say, it's a source of entertainment, it's an entertainment product. The way that technologist Jaron Lanier puts it is that these companies offer you shiny treats in exchange for minutes of your attention and bites of your personal data, which can then be packaged up and sold. So to say that you don't use social media should not be a large social stance, it's just rejecting one form of entertainment for others. There should be no more controversial than saying, "I don't like newspapers, I like to get my news from magazines," or "I prefer to watch cable series, as opposed to network television series." It's not a major political or social stance to say you don't use this product. My use of the slot machine image up here also is not accidental because if you look a little bit closer at these technologies, it's not just that they're a source of entertainment but they're a somewhat unsavory source of entertainment. We now know that many of the major social media companies hire individuals called attention engineers, who borrow principles from Las Vegas casino gambling, among other places, to try to make these products as addictive as possible. That is the desired use case of these products: is that you use it in an addictive fashion because that maximizes the profit that can be extracted from your attention and data. So it's not a fundamental technology, it's just a source of entertainment, one among many, and it's somewhat unsavory if you look a little bit closer. Here's the second common objection I hear when I suggest that people quit social media. The objection goes as follows, "Cal, I can't quit social media because it is vital to my success in the 21st century economy. If I do not have a well-cultivated social media brand, people won't know who I am, people won't be able to find me, opportunities won't come my way, and I will effectively disappear from the economy." Again my reaction is once again: this objection also is nonsense. I recently published this book that draws on multiple different strands of evidence to make the point that, in a competitive 21st century economy, what the market values is the ability to produce things that are rare and are valuable. If you produce something that's rare and valuable, the market will value that. What the market dismisses, for the most part, are activities that are easy to replicate and produce a small amount of value. Well, social media use is the epitome of an easy to replicate activity that doesn't produce a lot of value; it's something that any six-year-old with a smartphone can do. By definition, the market is not going to give a lot of value to those behaviors. It's instead going to reward the deep, concentrated work required to build real skills and to apply those skills to produce things - like a craftsman - that are rare and that are valuable. To put it another way: if you can write an elegant algorithm, if you can write a legal brief that can change a case, if you can write a thousand words of prose that's going to fixate a reader right to the end; if you can look at a sea of ambiguous data and apply statistics, and pull out insights that could transform a business strategy, if you can do these type of activities which require deep work, that produce outcomes that are rare and valuable, people will find you. You will be able to write your own ticket, and build the foundation of a meaningful and successful professional life, regardless of how many Instagram followers you have. This is the third comment objection I hear when I suggest to people that they quit social media; in some sense, I think it might be one of the most important. This objection goes as follows, "Cal, maybe I agree, maybe you're right; it's not a fundamental technology. Maybe using social media is not at the core of my professional success. But, you know what? It's harmless, I have some fun on it - weird: Twitter's funny - I don't even use it that much, I'm a first adopter, it's kind of interesting to try it out, and maybe I might miss out something if I don't use it. What's the harm?" Again, I look back and I say: this objection also is nonsense. In this case, what it misses is what I think is a very important reality that we need to talk about more frankly, which is that social media brings with it multiple, well-documented, and significant harms. We actually have to confront these harms head-on when trying to make decisions about whether or not we embrace this technology and let it into our lives. One of these harms that we know this technology brings has to do with your professional success. I just argued before that the ability to focus intensely, to produce things that are rare and valuable, to hone skills the market place value on, that this is what will matter in our economy. But right before that, I argued that social media tools are designed to be addictive. The actual designed desired-use case of these tools is that you fragment your attention as much as possible throughout your waking hours; that's how these tools are designed to use. We have a growing amount of research which tells us that if you spend large portions of your day in a state of fragmented attention - large portions of your day, breaking up your attention, to take a quick glance, to just check, - "Let me quickly look at Instagram" - that this can permanently reduce your capacity for concentration. In other words, you could permanently reduce your capacity to do exactly the type of deep effort that we're finding to be more and more necessary in an increasingly competitive economy. So social media use is not harmless, it can actually have a significant negative impact on your ability to thrive in the economy. I'm especially worried about this when we look at the younger generation, which is the most saturated in this technology. If you lose your ability to sustain concentration, you're going to become less and less relevant to this economy. There's also psychological harms that are well documented that social media brings, that we do need to address. We know from the research literature that the more you use social media, the more likely you are to feel lonely or isolated. We know that the constant exposure to your friends carefully curated, positive portrayals of their life can leave you to feel inadequate, and can increase rates of depression. And something I think we're going to be hearing more about in the near future is that there's a fundamental mismatch between the way our brains are wired and this behavior of exposing yourself to stimuli with intermittent rewards throughout all of your waking hours. It's one thing to spend a couple of hours at a slot machine in Las Vegas, but if you bring one with you, and you pull that handle all day long, from when you wake up to when you go to bed: we're not wired from it. It short-circuits the brain, and we're starting to find it has actual cognitive consequences, one of them being this sort of pervasive background hum of anxiety. The canary in the coal mine for this issue is actually college campuses. If you talk to mental health experts on college campuses, they'll tell you that along with the rise of ubiquitous smartphone use and social media use among the students on the campus, came an explosion of anxiety-related disorders on those campuses. That's the canary in the coal mine. This type of behavior is a mismatch for our brain wiring and can make you feel miserable. So there's real cost to social media use; which means when you're trying to decide, "Should I use this or not?", saying it's harmless is not enough. You actually have to identify a significantly positive, clear benefit that can outweigh these potential, completely non-trivial harms. People often ask, "OK, but what is life like without social media?" That can actually be a little bit scary to think about. According to people who went through this process, there can be a few difficult weeks. It actually is like a true detox process. The first two weeks can be uncomfortable: you feel a little bit anxious, you feel like you're missing a limb. But after that, things settle down, and actually, life after social media can be quite positive. There's two things I can report back from the world of no social media use. First, it can be quite productive. I'm a professor at a research institution, I've written five books, I rarely work past 5 pm on a weekday. Part of the way I'm trying to able to pull that off is because it turns out, if you treat your attention with respect, - so you don't fragment it; you allow it to stay whole, you preserve your concentration - when it comes time to work you can do one thing after another, and do it with intensity, and intensity can be traded for time. It's surprising how much you can get done in a eight-hour day if you're able to give each thing intense concentration after another. Something else I can report back from life without social media is that outside of work, things can be quite peaceful. I often joke I'd be very comfortable being a 1930s farmer, because if you look at my leisure time, I read the newspaper while the sun comes up; I listen to baseball on the radio; I honest-to-god sit in a leather chair and read hardcover books at night after my kids go to bed. It sounds old-fashioned, but they were onto something back then. It's actually a restorative, peaceful way to actually spend your time out of work. You don't have the constant hum of stimuli, and the background hum of anxiety that comes along with that. So life without social media is really not so bad. If you pull together these threads, you see my full argument that not everyone, but certainly much more people than right now, much more people should not be using social media. That's because we can first, to summarize, discard with the main concerns that it's a fundamental technology you have to use. Nonsense: it's a slot machine in your phone. We can discard with this notion that you won't get a job without it. Nonsense: anything a six-year-old with a smartphone can do is not going to be what the market rewards. And then I emphasized the point that there's real harms with it. So it's not just harmless. You really would have to have a significant benefit before you would say this trade-off is worth it. Finally I noted, that life without social media: there's real positives associated with it. So I'm hoping that when many of you actually go through this same calculus, you'll at least consider the perspective I'm making right now, which is: many more people would be much better off if they didn't use this technology. Some of you might disagree, some of you might have scathing but accurate critiques of me and my points, and of course, I welcome all negative feedback. I just ask that you direct your comments towards Twitter. Thank you. (Applause)
בוודאי לא הבחנתם בכך שממש ברגע זה, אתם בעצם מביטים במשהו די נדיר. משום שאני מדען מחשבים וסופר מדור ה-Y, העומד על בימת TEDx, ולמרות זאת, מעולם לא היה לי חשבון ברשת חברתית. איך הגעתי למצב הזה? באופן אקראי למדי. הבחנתי לראשונה ברשתות החברתיות כשהייתי במכללה, בשנתי השנייה, זהו הזמן שבו פייסבוק הגיעה לקמפוס שלנו. ובאותו זמן, מיד אחרי התפוצצות בועת הדוט-קום הראשונה, היה לי עסק בחדר המעונות שלי, שנאלצתי לסגור עקב התפוצצות הבועה, ואז פתאום, איזה בחור מהרווארד בשם מארק, היה לו מוצר שנקרא "פייסבוק" ואנשים התחילו להתלהב ממנו. אז במעין מפגן קנאה מקצועית ולא בוגרת, אמרתי, "אני לא הולך להשתמש בדבר הזה. "אני לא אעזור לביזנס של הבחור הזה; לא משנה מה יצא מזה." כשהמשכתי בחיי, לא עבר הרבה זמן, וגיליתי שכל מי שאני מכיר, מכור לדבר הזה. ומהבהירות המתקבלת ממידה מסויימת של אובייקטיביות, או פרספקטיבה, הבנתי שזה נראה מעט מסוכן. אז אף פעם לא נרשמתי. לא היה לי חשבון ברשת חברתית מאז ועד היום. אז אני כאן משתי סיבות; אני רוצה להעביר שני מסרים. המסר הראשון שאני רוצה להעביר הוא שלמרות שמעולם לא היה לי חשבון ברשת חברתית, אני בסדר, אתם לא צריכים לדאוג. מסתבר שעדיין יש לי חברים, אני עדיין יודע מה מתרחש בעולם; כמדען מחשבים אני עדיין משתף פעולה עם אנשים ברחבי העולם, אני עדיין נחשף במקריות לרעיונות מעניינים לעיתים קרובות, ועל פי רוב לא חסרים לי מקורות בידור. אז אני בסדר, ואולי אפילו אלך צעד קדימה ואומר שלא רק שאני בסדר בלי המדיה החברתית, אלא שאני חושב שלמעשה טוב לי יותר בלעדיה. אני חושב שאני שמח יותר, אני חושב שאני מוצא יותר קיימות בחיי, ואני חושב שאני יותר מצליח מבחינה מקצועית הודות לכך שאינני משתמש במדיה החברתית. אז המטרה השנייה שלי כאן על במה זו היא לשכנע יותר מכם להאמין באותו הדבר. בואו נראה אם אני אוכל לשכנע יותר מכם שגם לכם עדיף אם תתנתקו מהמדיה החברתית. אז אם התמה של אירוע TEDx זה היא "זמן עתיד", אז אולי במילים אחרות, זה יהיה החזון שלי עבור העתיד, עתיד שבו פחות אנשים ישתמשו במדיה החברתית. זוהי דרישה משמעותית, ולכן אני חושב שעליי לגבותה. אז חשבתי לעצמי, מה שאעשה זה לקחת את שלוש טענות הנגד השכיחות ביותר שאני שומע כשאני מציע לאנשים להתנתק מהרשתות החברתיות, ועבור כל אחת מטענות אלה, אנסה לנטרל את המהומה התקשורתית שמאחוריה ואראה אם אוכל להחליפה בעובדות. זוהי טענת הנגד מספר אחת שאני שומע. זה לא נזיר, זה למעשה מפתח אתרים היפסטר מרח' 8; אני לא בטוח. היפסטר או נזיר? לפעמים קשה להחליט. טענת הנגד הראשונה הולכת כך: "קאל, המדיה החברתית היא אחת הטכנולוגיות הבסיסיות "של המאה ה-21. "לדחות את המדיה החברתית יהיה מעשה קיצוני המתאים ללוּדִיטים. "זה יהיה כמו לרכב על סוס לעבודה או להשתמש בטלפון חוגה. "אני לא יכול להחזיק בהשקפה שכזו בחיי." תגובתי לטענת נגד זו היא שאני חושב שזה קשקוש. מדיה חברתית איננה טכנולוגיה בסיסית. היא אמנם משתמשת בכמה טכנולוגיות יסודיות אך ניתן לתאר אותה יותר טוב כך: כלומר, היא מקור בידור, היא מוצר למטרות בידור. איש הטכנולוגיה ג'רון לאנייר אומר שהחברות האלה מציעות לכם ממתקים בוהקים בתמורה לדקות מתשומת לבכם ו"ביסים" מהפרטים האישיים שלכם, שאותם ניתן לאחר מכן לארוז ולמכור. אז האמירה שאינכם משתמשים במדיה החברתית אינה נקיטת עמדה חברתית גרנדיוזית, זוהי רק החלפה של מקור בידור אחד באחר. הדבר לא אמור להיות מהפכני בהרבה מלומר: "אני לא אוהב עיתונים, אני מעדיף לקרוא את החדשות במגזינים," או: "אני מעדיף לצפות בסדרות בכבלים, ולא בסדרות של הטלוויזיה הציבורית." זוהי לא עמדה פוליטית או חברתית מהותית לומר שאתם לא משתמשים במוצר הזה. השימוש שלי בתמונה של מכונת מזל כאן למעלה, גם הוא לא מקרי משום שאם תתבוננו בטכנולוגיות האלה לעומק, זה לא רק שהן מקור בידור אלא שהן מקור בידור תפל. כיום אנחנו יודעים שרבות מחברות הרשתות החברתיות הגדולות מעסיקות עובדים אשר נקראים "מהנדסי תשומת לב", שמשתמשים בעקרונות ההימור של בתי הקזינו בלאס וגאס, ובמקומות אחרים, כדי להפוך את המוצרים האלה לממכרים ככל הניתן. כלומר זהו תרחיש השימוש הרצוי עבור מוצרים אלה: שאתם תשתמשו בהם באופן ממכר משום שזה ממקסם את הרווחים שניתן לנצל מתשומת הלב ומהפרטים האישיים שלכם. אז לא מדובר בטכנולוגיה בסיסית, אלא רק מקור בידור, אחד מני רבים, וכאמור אחד תפל למדי, אם מביטים מקרוב. הנה טענת הנגד השנייה הנפוצה ביותר שאני שומע כשאני מציע לאנשים להתנתק מהרשתות החברתיות. הטענה נשמעת כך, "קאל, אני לא יכול להתנתק מהמדיה החברתית "משום שהיא הכרחית להצלחה שלי בכלכלה של המאה ה-21. "אם לא יהיה לי מותג מטופח ברשת החברתית, "אנשים לא ידעו מי אני, אנשים לא יוכלו למצוא אותי, "הזדמנויות לא ייקרו בדרכי, "ולמעשה אני איעלם מן השוק." ושוב התגובה שלי לכך היא: גם טענת נגד זו היא קשקוש. לאחרונה פרסמתי ספר שהתבסס על ראיות רבות כדי להוכיח שבכלכלה התחרותית של המאה ה-21, מה שהשוק מעריך היא היכולת לייצר דברים שהם נדירים ובעלי ערך. אם אתם מייצרים משהו שהוא נדיר ובעל ערך, השוק יעריך את זה. לרוב הדברים שהשוק מתייחס אליהם בביטול, הן פעילויות שקל לשכפלן, ושמייצרות מעט ערך. ובכן, שימוש במדיה החברתית זוהי ההתגלמות של פעילות שניתן לשכפל בקלות, ושאינה מייצרת יותר מדי ערך; זה משהו שכל ילד בן 6 עם סמארטפון יכול לעשות. בהגדרה, השוק לא הולך לתת יותר מדי ערך להתנהגויות אלה. במקום זאת, השוק יעניק ערך לעבודה המרוכזת העמוקה הנדרשת כדי ליצור מיומנויות אמיתיות, ולהחיל מיומנויות אלה כדי לייצר דברים - כמו אמן - שהם נדירים ובעלי ערך. או אם אנסח זאת אחרת: אם באפשרותכם לכתוב אלגוריתם אלגנטי, אם אתם יכולים לכתוב תקציר משפטי, שיכול לשנות תוצאה של תיק משפטי, אם אתם יכולים לכתוב אלף מילים של פרוזה אשר יכולות לרתק את הקורא עד הסוף; אם אתם יכולים להביט בים של נתונים מעורפלים ולהחיל עליהם סטטיסטיקות ולהסיק מהם תובנות אשר יכולים לשנות אסטרטגיה עסקית, אם אתם יכולים לעשות את הפעילויות האלה אשר דורשות עבודה מעמיקה, שמייצרות תוצאות שהן נדירות ובעלות ערך, אנשים ימצאו אתכם. אתם תוכלו לקבוע לעצמכם את התנאים, ולבנות את היסודות של חיים מקצועיים מצליחים ובעלי משמעות, בלי קשר לכמות העוקבים שיש לכם באינסטגרם. זוהי טענת הנגד השלישית שאני שומע כשאני מציע לאנשים להתנתק מהרשתות החברתיות; במידה מסוימת, אני מעריך שהיא מהחשובות ביותר. טענת נגד זו הולכת כך, "קאל, אולי אני מסכים, אולי אתה צודק; זוהי לא טכנולוגיה בסיסית. "אולי השימוש במדיה החברתית היא לא הליבה של הצלחתי העסקית. "אבל, אתה יודע מה? "זה לא מזיק, אני נהנה מזה קצת - מוזר: טוויטר זה מצחיק - "אני לא משתמש בזה כ״כ הרבה, אני מהראשונים שהתחברו, "זה מעניין להתנסות בזה, "ואולי אני אפסיד משהו אם אני לא אשתמש בזה. "מה כבר הנזק?" ושוב אני מסתכל ואומר: טענת הנגד הזו גם היא קשקוש. במקרה הזה, לטענה חסר פרט מאוד חשוב מהמציאות שאנחנו צריכים לדבר עליו יותר בכנות, והוא שהמדיה החברתית מביאה איתה נזקים רבים ומשמעותיים, המתועדים היטב. למעשה עלינו להתמודד עם נזקים אלה באופן ישיר, כשאנו מנסים לקבל החלטות בנושא האם כדאי או לא כדאי לאמץ טכנולוגיה זו ולאפשר לה להיכנס לחיינו. אחד מהנזקים האלה שאנו יודעים שטכנולוגיה זו מביאה קשור להצלחתכם המקצועית. טענתי קודם לכן שהיכולת להתרכז באופן מעמיק, ליצור דברים שהם נדירים ובעלי ערך, לחדד כישורים שיש להם ערך בשוק, הם הדברים שיהיו חשובים בכלכלה שלנו. אבל ממש לפני כן, טענתי שכלי המדיה החברתית תוכננו כך שיהיו ממכרים. תרחיש השימוש הרצוי של כלים אלה הוא לפלג את תשומת הלב שלכם ככל הניתן לאורך כל השעות שבהן אתם ערים. לשם כך תוכננו כלים אלה. יש לנו כמות הולכת וגדלה של מחקרים, שאומרים לנו שאם אתם מבלים חלקים גדולים מהיום שלכם במצב של תשומת לב מפולגת - חלקים גדולים של היום שלכם, שבהם תשומת לבכם מפולגת, מציצים, רק בודקים, - "תן לי רק שנייה להציץ באינסטגרם" - הדבר יכול לפגוע באופן קבוע ביכולת הריכוז שלכם. במילים אחרות, אתם עלולים להקטין באופן קבוע את היכולת שלכם לעשות בדיוק את סוג המאמץ העמוק שאנו מוצאים שהוא נדרש יותר ויותר בכלכלה ההולכת ונעשית תחרותית יותר ויותר. כך שהמדיה החברתית אינה "בלתי מזיקה", אלא יכולה להוות השפעה שלילית באופן משמעותי על יכולתכם לשגשג בכלכלה. אני במיוחד מודאג בעניין זה כאשר אנו מסתכלים על הדור הצעיר יותר, שהכי מושפע מטכנולוגיה זו. אם אתם מאבדים את יכולתכם לשמור על ריכוז, אתם הולכים להפוך להיות פחות ופחות רלוונטיים בכלכלה הזו. ישנם גם נזקים פסיכולוגיים מתועדים היטב שהמדיה החברתית מביאה, שעלינו להתייחס אליהם. אנחנו יודעים מספרות המחקר שככל שאתם משתמשים יותר במדיה החברתית, הסבירות עולה שתרגישו בודדים או מבודדים. אנו יודעים שחשיפה מתמדת לתמונת חייהם הורודה של חבריכם, שפרטיה נבחרו בקפידה, יכולה לגרום לכם להרגיש לקויים, ויכולה להגדיל את רמת דיכאון. ומשהו שאני חושב שאנחנו הולכים לשמוע עליו יותר בעתיד הקרוב הוא שיש אי התאמה יסודית בין הדרך שבה המוחות שלנו מחווטים לבין ההתנהגות הזו של חשיפה עצמית לגירויים ותגמולים לסירוגין, במהלך כל השעות שבהן אתם ערים. זה דבר אחד לבלות כמה שעות במשחק במכונת מזל בלאס וגאס, אבל אם אתם לוקחים אותה איתכם, והולכים למשוך בידית כל היום, מהשעה שבה אתם מתעוררים ועד שאתם הולכים למיטה: אנחנו לא מחווטים לכך. זה מקצר לנו את המוח, ואנו מתחילים לגלות שיש לכך השפעות אמיתיות על יכולותנו הקוגנטיביות, שאחת מהן היא תחושת חרדה פולשנית. הקנרית במכרה הפחם לעניין זה היא למעשה הקמפוסים של המכללות. אם תדברו עם מומחי בריאות הנפש בקמפוסי המכללות, הם יגידו לכם שלצד העלייה בשימוש הכל כך נפוץ בסמארטפונים וברשתות החברתיות אצל הסטודנטים בקמפוסים, הגיעה התפרצות של הפרעות הקשורות לחרדה בקמפוסים אלה. זוהי הקנרית שבמכרה הפחם. סוג זה של התנהגות אינה מתאימה לאופן בו מוחנו מחווט וביכולתה לגרום לכם להרגיש אומללים. כך שישנו מחיר אמיתי לשימוש במדיה החברתית; מה שאומר שכשאתם מנסים להחליט, "האם עליי להשתמש בזה או לא?", לומר שזה "לא מזיק", זה לא מספיק. עליכם לזהות יתרון ברור, חיובי באופן משמעותי שמשקלו רב יותר מהנזקים הפוטנציאלים הלא טריוויאליים הללו. אנשים שואלים לעתים, "אוקיי, אבל איך נראים החיים בלי המדיה החברתית?" זה יכול להיות טיפה מפחיד לחשוב על כך. לפי אנשים שעברו את התהליך הזה, יכולים להיות מספר שבועות קשים. למעשה מדובר בתהליך גמילה לכל דבר. השבועיים הראשונים יכולים להיות לא נוחים: אתם תרגישו מעט חרדה, תרגישו שחסר לכם איבר. אבל לאחר מכן, דברים נרגעים, ולמעשה, חיים אחרי המדיה החברתית, יכולים להיות די חיוביים. ישנם שני דברים שאני יכול לדווח מעולם ללא שימוש במדיה חברתית. דבר ראשון, הוא יכול להיות מאוד פרודוקטיבי. אני מרצה במוסד מחקרי, כתבתי חמישה ספרים, לעתים נדירות אני עובד אחרי השעה 5 אחה"צ ביום עבודה. חלק מהסיבה שאני מצליח לעמוד בזה נעוץ בכך שמסתבר, שאם אתם מעניקים כבוד לתשומת הלב שלכם, - כך שאתם לא מפצלים אותה; אתם מאפשרים לה להישאר שלמה, אתם שומרים על הריכוז שלכם - כשמגיע הזמן לעבוד אתם יכולים לעשות דבר אחד אחרי השני, ולעשות זאת בעוצמה, ועוצמה באה לידי ביטוי כזמן. זה מפתיע כמה אתם יכולים להספיק ביום של שמונה שעות אם אתם יכולים לתת לכל מטלה, ריכוז עוצמתי. דבר נוסף שאני יכול לספר לכם מהחיים ללא מדיה חברתית הוא שמחוץ לעבודה, דברים יכולים להיות די רגועים. לעתים קרובות אני מתלוצץ שיהיה לי נוח להיות חוואי בשנות ה-30, משום שאם תביטו בזמני הפנוי, אני קורא את העיתון כשהשמש זורחת; אני מקשיב למשחק בייסבול ברדיו; אני (נשבע לכם) ישוב בכסא עור וקורא ספרים בכריכה קשה בלילה אחרי שילדיי הולכים לישון. זה נשמע מיושן, אבל הם עלו שם על משהו. למעשה זוהי דרך שלווה ומרעננת להעביר את הזמן מחוץ לשעות העבודה, אתם לא חייבים זמזום קבוע של גירויים, וזמזום קבוע של חרדה שבאה איתם. אז החיים בלי המדיה החברתית לא כל כך רעים. אם תטוו את כל החוטים האלה יחדיו, תבינו את טיעוני המלא, שלא כולם, אבל בהחלט הרבה יותר אנשים מברגע זה, הרבה יותר אנשים צריכים לחיות ללא שימוש במדיה החברתית. וזאת משום שאנחנו יכולים קודם כל, לסיכום להיפטר מהדאגות הראשיות שהיא טכנולוגיה בסיסית שאתם חייבים להשתמש בה. קשקוש: זו מכונת מזל בתוך הטלפון שלכם. אנחנו יכולים להיפטר מהמחשבה שלא נמצא עבודה בלעדיהן. קשקוש: כל מה שילד בן 6 עם סמארטפון יכול לעשות לא הולך להיות משהו שהשוק יעריך. ולבסוף הדגשתי את הנקודה שהמדיה החברתית גורמת לנזקים אמיתיים. כך שהיא לא "בלתי מזיקה". תצטרכו שיהיה בה יתרון מהותי לפני שתוכלו להגיד שזה שווה את זה. לבסוף ציינתי, שהחיים ללא מדיה חברתית: ישנם דברים חיוביים אמיתיים שנובעים מכך. אני מקווה שרבים מכם יעשו את אותו החשבון, ולפחות ישקלו את הפרספקטיבה שאני מציג כעת, שהיא: להרבה מאוד אנשים עדיף לא להשתמש בטכנולוגיה זו. חלקכם עשויים לא להסכים, לחלקכם תהיה ביקורת פוגענית ומדוייקת לגבי ולגבי הנקודות שהעליתי, וכמובן, אני מברך כל משוב שלילי. אני רק מבקש שתפנו את הערותיכם לטוויטר. תודה רבה. (מחיאות כפיים)