Όταν πεθάνω, θα ήθελα η σορός μου να εκτεθεί για να φαγωθεί από ζώα. Το να γίνει η σορός τους τροφή για τα ζώα είναι κάτι που δε θα άρεσε σε όλους.
When I die, I would like for my body to be laid out to be eaten by animals. Having your body laid out to be eaten by animals is not for everyone.
(Γέλια)
(Laughter)
Ίσως έχετε συζητήσει με τους δικούς σας για τον θάνατο και την κηδεία σας και έχετε επιλέξει, για παράδειγμα, την αποτέφρωση. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, αυτό που προτείνω για τη σορό μου δεν είναι ακριβώς νόμιμο ακόμη, αλλά δεν είναι και χωρίς προηγούμενο.
Maybe you have already had the end-of-life talk with your family and decided on, I don't know, cremation. And in the interest of full disclosure, what I am proposing for my dead body is not strictly legal at the moment, but it's not without precedent.
Από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι άφηναν τα σώματα των νεκρών εκτεθειμένα. Η πρακτική ονομάζεται έκθετη ταφή. Είναι μάλιστα πολύ πιθανόν να συμβαίνει και αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Στις ορεινές περιοχές του Θιβέτ εφαρμόζουν την «ουράνια ταφή», ένα τελετουργικό όπου το νεκρό σώμα αφήνεται να φαγωθεί από τα όρνεα. Στο Μουμπάι της Ινδίας, οι πιστοί του Παρσισμού αφήνουν τους νεκρούς σε κατασκευές που ονομάζονται «Πύργοι της Σιωπής». Αυτά τα ενδιαφέροντα πολιτισμικά στοιχεία δεν είναι τόσο δημοφιλή στον δυτικό κόσμο, οπότε δεν είναι κάτι που θα περιμέναμε να ακούσουμε.
We've been laying out our dead for all of human history; it's call exposure burial. In fact, it's likely happening right now as we speak. In the mountainous regions of Tibet, they practice "sky burial," a ritual where the body is left to be consumed by vultures. In Mumbai, in India, those who follow the Parsi religion put their dead in structures called "Towers of Silence." These are interesting cultural tidbits, but they just haven't really been that popular in the Western world -- they're not what you'd expect.
Στην Αμερική η συνήθης νεκρική τελετουργία είναι χημική ταρίχευση, που ακολουθείται από ταφή στο τοπικό σας νεκροταφείο, ή, πιο πρόσφατα, από αποτέφρωση. Πρόσφατα έγινα χορτοφάγος, το οποίο σημαίνει ότι πέρασα περίπου 30 χρόνια από τη ζωή μου τρώγοντας μανιωδώς ζώα - όσο περισσότερα μπορούσα. Γιατί λοιπόν, όταν πεθάνω, να μη φάνε με τη σειρά τους αυτά εμένα;
In America, our death traditions have come to be chemical embalming, followed by burial at your local cemetery, or, more recently, cremation. I myself, am a recent vegetarian, which means I spent the first 30 years or so of my life frantically inhaling animals -- as many as I could get my hands on. Why, when I die, should they not have their turn with me?
(Γέλια)
(Laughter)
Δεν είμαι κι εγώ ζώο; Από βιολογικής άποψης, δεν είμαστε όλοι εδώ μέσα ζώα; Το να αποδεχτούμε το γεγονός ότι είμαστε ζώα, μάλλον έχει κάποιες τρομακτικές συνέπειες. Σημαίνει ότι αποδεχόμαστε την αποσύνθεση και τον θάνατό μας, όπως κάθε άλλο πλάσμα πάνω στη Γη.
Am I not an animal? Biologically speaking, are we not all, in this room, animals? Accepting the fact that we are animals has some potentially terrifying consequences. It means accepting that we are doomed to decay and die, just like any other creature on earth.
Τα τελευταία εννέα χρόνια εργάζομαι στον χώρο των κηδειών. Αρχικά ως χειρίστρια κρεματόριου, μετά ως εργολάβος κηδειών, και πιο πρόσφατα ως ιδιοκτήτρια του δικού μου οίκου τελετών. Και σας έχω καλά νέα: εάν θέλετε να αποφύγετε όλη αυτή «την αποσύνθεση και τον θάνατο», η βιομηχανία κηδειών μπορεί να συμβάλει σε αυτό και να σας δώσει όση βοήθεια θέλετε.
For the last nine years, I've worked in the funeral industry, first as a crematory operator, then as a mortician and most recently, as the owner of my own funeral home. And I have some good news: if you're looking to avoid the whole "doomed to decay and die" thing: you will have all the help in the world in that avoidance from the funeral industry.
Είναι μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων και το οικονομικό της μοντέλο στηρίζεται στην αρχή της προστασίας, της απολύμανσης και του καλλωπισμού του πτώματος. Εσκεμμένα ή μη, η βιομηχανία κηδειών προωθεί αυτή την ιδέα της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας. Δεν έχει σημασία τι χρειάζεται, πόσο κοστίζει, ή πόσο βλαβερό είναι για το περιβάλλον. Θα το κάνουμε επειδή οι άνθρωποι το αξίζουν! Αγνοεί όμως το γεγονός ότι ο θάνατος είναι μια ψυχολογικά δύσκολη και πολύπλοκη υπόθεση, κι ότι υπάρχει ομορφιά στην αποσύνθεση, ομορφιά στη φυσική επιστροφή στο χώμα από όπου και προερχόμαστε. Δεν θέλω να με παρεξηγήσετε. Κατανοώ απόλυτα τη σημασία της τελετουργίας, ειδικά όταν αφορά τους ανθρώπους που αγαπάμε. Αλλά πρέπει να μπορούμε να τη δημιουργούμε και να την τελούμε χωρίς να βλάπτουμε το περιβάλλον. Γι' αυτό χρειαζόμαστε νέες επιλογές.
It's a multi-billion-dollar industry, and its economic model is based on the principle of protection, sanitation and beautification of the corpse. Whether they mean to or not, the funeral industry promotes this idea of human exceptionalism. It doesn't matter what it takes, how much it costs, how bad it is for the environment, we're going to do it because humans are worth it! It ignores the fact that death can be an emotionally messy and complex affair, and that there is beauty in decay -- beauty in the natural return to the earth from whence we came. Now, I don't want you to get me wrong -- I absolutely understand the importance of ritual, especially when it comes to the people that we love. But we have to be able to create and practice this ritual without harming the environment, which is why we need new options.
Ας επιστρέψουμε στην ιδέα της προστασίας, της απολύμανσης και του καλλωπισμού. Ξεκινάμε με ένα νεκρό σώμα. Η βιομηχανία κηδειών θα προστατέψει το νεκρό σας σώμα πουλώντας στην οικογένειά σας ένα φέρετρο από μασίφ ξύλο ή μέταλλο με σφραγιστικό από λάστιχο. Στο νεκροταφείο, τη μέρα της κηδείας, το φέρετρο θα τοποθετηθεί μέσα σε έναν τσιμεντένιο ή μεταλλικό τάφο. Σπαταλάμε όλους αυτούς τους πόρους -τσιμέντο, μέταλλο, ξύλο- κρύβοντας τις σορούς μέσα σε τεράστια, υπόγεια οχυρά. Όταν επιλέγετε την ταφή σε νεκροταφείο, η σορός σας δεν πλησιάζει καθόλου το χώμα που την περιβάλλει. Δε πρόκειται να γίνετε φαγητό για τα σκουλήκια.
So let's return to the idea of protection, sanitation and beautification. We'll start with a dead body. The funeral industry will protect your dead body by offering to sell your family a casket made of hardwood or metal with a rubber sealant. At the cemetery, on the day of burial, that casket will be lowered into a large concrete or metal vault. We're wasting all of these resources -- concretes, metal, hardwoods -- hiding them in vast underground fortresses. When you choose burial at the cemetery, your dead body is not coming anywhere near the dirt that surrounds it. Food for worms you are not.
Κατόπιν, η βιομηχανία απολυμαίνει το σώμα σας μέσω της ταρίχευσης, τη χημική συντήρηση των νεκρών. Αυτή η διαδικασία απορροφά το αίμα σας και το αντικαθιστά με μια τοξική ουσία, την καρκινογόνα φορμαλδεΰδη. Λένε ότι το κάνουν αυτό για λόγους δημόσιας υγείας καθώς το νεκρό σώμα μπορεί να γίνει επικίνδυνο, αλλά οι γιατροί εδώ μέσα θα σας πουν ότι αυτός ο ισχυρισμός θα ίσχυε μόνο αν το άτομο είχε πεθάνει από κάποια τρομερά μεταδοτική ασθένεια, όπως Έμπολα. Ακόμη και η ανθρώπινη σήψη, η οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι λίγο βρομερή και δυσάρεστη, είναι απόλυτα ασφαλής. Τα βακτήρια που προκαλούν ασθένειες δεν είναι τα ίδια βακτήρια που προκαλούν τη σήψη.
Next, the industry will sanitize your body through embalming: the chemical preservation of the dead. This procedure drains your blood and replaces it with a toxic, cancer-causing formaldehyde. They say they do this for the public health because the dead body can be dangerous, but the doctors in this room will tell you that that claim would only apply if the person had died of some wildly infectious disease, like Ebola. Even human decomposition, which, let's be honest, is a little stinky and unpleasant, is perfectly safe. The bacteria that causes disease is not the same bacteria that causes decomposition.
Τέλος, η βιομηχανία θα καλλωπίσει το πτώμα. Θα σας πουν ότι το φυσικό νεκρό σώμα της μητέρας ή του πατέρα σας δεν είναι αρκετά καλό έτσι. Θα το μακιγιάρουν. Θα του φορέσουν κοστούμι. Θα του βάλουν βαφές έτσι ώστε το άτομο να μοιάζει λίγο πιο ζωντανό, σαν να ξεκουράζεται. Η ταρίχευση είναι κλεψιά, καθώς δίνει την ψευδαίσθηση ότι ο θάνατος και η σήψη δεν είναι η φυσική κατάληξη για κάθε είδος οργανικής ζωής του πλανήτη.
Finally, the industry will beautify the corpse. They'll tell you that the natural dead body of your mother or father is not good enough as it is. They'll put it in makeup. They'll put it in a suit. They'll inject dyes so the person looks a little more alive -- just resting. Embalming is a cheat code, providing the illusion that death and then decay are not the natural end for all organic life on this planet.
Οπότε, αν αυτό το σύστημα καλλωπισμού, απολύμανσης, και προστασίας δεν σας φαίνεται ελκυστικό, δεν είστε μόνοι. Υπάρχει ένα ολόκληρο κίνημα ανθρώπων, -εργολάβοι κηδειών, σχεδιαστές, περιβαλλοντολόγοι- που προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο θανάτου πιο φιλικό προς το περιβάλλον. Για αυτούς τους ανθρώπους ο θάνατος δεν συμπεριλαμβάνει απαραίτητα αψεγάδιαστο μακιγιάζ και γαλάζιο κοστούμι. Αναμφισβήτητα, οι μέθοδοι θανάτου που εφαρμόζουμε τώρα δεν είναι ιδιαίτερα βιώσιμοι με τη σπατάλη των πόρων και την εξάρτησή μας από τα χημικά. Ακόμη και η αποτέφρωση, η οποία συνήθως θεωρείται η πιο φιλική προς το περιβάλλον επιλογή, χρησιμοποιεί ανά αποτέφρωση, φυσικό αέριο ισοδύναμο με μια διαδρομή 800 χιλιομέτρων με αυτοκίνητο.
Now, if this system of beautification, sanitation, protection doesn't appeal to you, you are not alone. There is a whole wave of people -- funeral directors, designers, environmentalists -- trying to come up with a more eco-friendly way of death. For these people, death is not necessarily a pristine, makeup, powder-blue tuxedo kind of affair. There's no question that our current methods of death are not particularly sustainable, what with the waste of resources and our reliance on chemicals. Even cremation, which is usually considered the environmentally friendly option, uses, per cremation, the natural gas equivalent of a 500-mile car trip.
Οπότε πού οδεύουμε από εδώ και πέρα; Το περασμένο καλοκαίρι ήμουν στα βουνά της Βόρειας Καρολίνα κουβαλώντας κουβάδες με ροκανίδια μες στον καλοκαιρινό ήλιο. Ήμουν στο πανεπιστήμιο Western Carolina, στη «Φάρμα των Σορών» τους, ή όπως λέγεται πιο σωστά, στις «εγκαταστάσεις ανθρώπινης αποσύνθεσης». Τα σώματα που δωρίζονται στην επιστήμη μεταφέρονται εδώ, και η αποσύνθεσή τους μελετάται για το μέλλον της εγκληματολογίας. Εκείνη την ημέρα υπήρχαν 12 εκτεθειμένα σώματα σε διάφορα στάδια αποσύνθεσης. Μερικά είχαν απομείνει σκέτοι σκελετοί, ένα φορούσε μοβ πιτζάμες, ένα είχε ακόμη ορατές ξανθές τρίχες στο πρόσωπο. Το εγκληματολογικό κομμάτι είναι πραγματικά ενδιαφέρον αλλά δεν ήταν ο λόγος που ήμουν εγώ εκεί. Ήμουν εκεί επειδή μια συνάδελφός μου, η Κατρίνα Σπέιντ, επιχειρεί να δημιουργήσει ένα σύστημα που δε θα αποτεφρώνει τον νεκρό, αλλά θα τον κομποστοποιεί.
So where do we go from here? Last summer, I was in the mountains of North Carolina, hauling buckets of wood chips in the summer sun. I was at Western Carolina University at their "Body Farm," more accurately called a "human decomposition facility." Bodies donated to science are brought here, and their decay is studied to benefit the future of forensics. On this particular day, there were 12 bodies laid out in various stages of decomposition. Some were skeletonized, one was wearing purple pajamas, one still had blonde facial hair visible. The forensic aspect is really fascinating, but not actually why I was there. I was there because a colleague of mine named Katrina Spade is attempting to create a system, not of cremating the dead, but composting the dead.
Ονομάζει αυτό το σύστημα «Ανασύνθεση», και το εφαρμόζουμε με τα βοοειδή και άλλα ζωντανά εδώ και χρόνια. Φαντάζεται μια εγκατάσταση όπου η οικογένεια θα έρχεται να εναποθέσει τον προσφιλή νεκρό σε ένα πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά μίγμα το οποίο σε τέσσερις με έξι εβδομάδες θα μετατρέπει το σώμα -τα κόκαλα και όλα- σε χώμα. Σε αυτό το διάστημα, τα μόριά σας μετατρέπονται σε άλλα μόρια. Κυριολεκτικά μεταμορφώνεστε.
She calls the system "Recomposition," and we've been doing it with cattle and other livestock for years. She imagines a facility where the family could come and lay their dead loved one in a nutrient-rich mixture that would, in four-to-six weeks, reduce the body -- bones and all -- to soil. In those four-to-six weeks, your molecules become other molecules; you literally transform.
Πώς θα ταίριαζε αυτό με την πολύ πρόσφατη επιθυμία που πολλοί άνθρωποι φαίνεται να έχουν, να θαφτούν κάτω από ένα δέντρο, ή να γίνουν ένα δέντρο όταν πεθάνουν; Στην κλασική αποτέφρωση, οι στάχτες που απομένουν -ανόργανα κομμάτια από τα κόκαλα- σχηματίζουν μια παχιά στρώση, σαν από κιμωλία, η οποίο αν δεν διανεμηθεί στο έδαφος με τον σωστό τρόπο, μπορεί να βλάψει η να σκοτώσει το δέντρο. Αλλά αν «ανασυντεθείς», αν όντως γίνεις το έδαφος, μπορείς να θρέψεις το δέντρο, και να γίνεις ο μετά θάνατον χορηγός που πάντα ήθελες να γίνεις - και που αξίζεις να γίνεις.
How would this fit in with the very recent desire a lot of people seem to have to be buried under a tree, or to become a tree when they die? In a traditional cremation, the ashes that are left over -- inorganic bone fragments -- form a thick, chalky layer that, unless distributed in the soil just right, can actually hurt or kill the tree. But if you're recomposed, if you actually become the soil, you can nourish the tree, and become the post-mortem contributor you've always wanted to be -- that you deserve to be.
Οπότε αυτή είναι μια επιλογή για το μέλλον της αποτέφρωσης. Ποιο θα είναι όμως το μέλλον των νεκροταφείων; Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι δε θα έπρεπε καν να έχουμε νεκροταφεία πλέον γιατί οι εκτάσεις γης όλο και λιγοστεύουν. Αλλά τι θα γινόταν αν το αναμορφώναμε και το πτώμα δεν ήταν εχθρός του εδάφους αλλά ο πιθανός σωτήρας του; Μιλάω για την οικολογική ταφή όπου μεγάλα κομμάτια γης θα αγοράζονται από κάποιο καταπίστευμα γης. Το ωραίο σε αυτό είναι ότι μόλις φυτέψεις μερικά νεκρά σώματα σε αυτή τη γη, δε θα αγγίζεται, δε θα είναι οικοδομήσιμη, εξ ου και ο όρος «οικολογική ταφή». Είναι σα να αλυσοδένεσαι σε ένα δέντρο μετά θάνατον - «Όχι, δεν πάω πουθενά! Έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ. Θα λιώσω εδώ πέρα».
So that's one option for the future of cremation. But what about the future of cemeteries? There are a lot of people who think we shouldn't even have cemeteries anymore because we're running out of land. But what if we reframed it, and the corpse wasn't the land's enemy, but its potential savior? I'm talking about conservation burial, where large swaths of land are purchased by a land trust. The beauty of this is that once you plant a few dead bodies in that land, it can't be touched, it can't be developed on -- hence the term, "conservation burial." It's the equivalent of chaining yourself to a tree post-mortem -- "Hell no, I won't go! No, really -- I can't. I'm decomposing under here."
(Γέλια)
(Laughter)
Τα λεφτά που θα δίνει η οικογένεια στο νεκροταφείο θα χρησιμοποιούνται για την προστασία και τη διευθέτηση της γης. Δε θα υπάρχουν ταφόπλακες ή τάφοι όπως τα έχουμε συνηθίσει. Οι τάφοι θα είναι διάσπαρτοι μέσα σε αυτό το κομμάτι γης κάτω από κομψά υψώματα, που θα σημαίνονται μόνο με μια πέτρα ή ένα μικρό μεταλλικό δισκίο ή και εντοπίσιμα μόνο με GPS. Χωρίς ταρίχευση, χωρίς φέρετρα από βαρύ μέταλλο. Ο οίκος τελετών μου πουλάει κάποια φέρετρα από υλικά όπως ιτιά και μπαμπού, αλλά ειλικρινά, οι περισσότερες οικογένειες διαλέγουν ένα απλό σάβανο. Δεν υπάρχουν αυτές οι μεγάλες κρύπτες που απαιτούν τα περισσότερα νεκροταφεία απλά και μόνο επειδή τους είναι πιο εύκολο να διαμορφώσουν τον χώρο. Οι οικογένειες μπορούν να έρθουν εδώ και να απολαύσουν τη φύση. Μπορούν ακόμη να φυτέψουν ένα δέντρο ή ένα θάμνο. Ωστόσο, επιτρέπονται μόνο ενδημικά φυτά. Έτσι οι νεκροί αναμειγνύονται αρμονικά με το τοπίο.
Any money that the family gives to the cemetery would go back into protecting and managing the land. There are no headstones and no graves in the typical sense. The graves are scattered about the property under elegant mounds, marked only by a rock or a small metal disk, or sometimes only locatable by GPS. There's no embalming, no heavy, metal caskets. My funeral home sells a few caskets made out of things like woven willow and bamboo, but honestly, most of our families just choose a simple shroud. There are none of the big vaults that most cemeteries require just because it makes it easier for them to landscape. Families can come here; they can luxuriate in nature; they can even plant a tree or a shrub, though only native plants to the area are allowed. The dead then blend seamlessly in with the landscape.
Υπάρχει ελπίδα για τα οικολογικά νεκροταφεία. Προσφέρουν αποκλειστικό πράσινο σε αστικές και αγροτικές περιοχές. Δίνουν την ευκαιρία να επαναφέρουν ενδημικά φυτά και ζώα στην περιοχή. Προσφέρουν δημόσια μονοπάτια, μέρη για πνευματική πρακτική, μέρη για μαθήματα και εκδηλώσεις, μέρη όπου συναντιούνται η φύση και το πένθος. Το πιο σημαντικό από όλα, μας δίνουν εκ νέου την ευκαιρία απλώς να αποσυντεθούμε μέσα σε μια τρύπα στο έδαφος. Το χώμα, -επιτρέψτε μου να σας πω- μας έχει επιθυμήσει.
There's hope in conservation cemeteries. They offer dedicated green space in both urban and rural areas. They offer a chance to reintroduce native plants and animals to a region. They offer public trails, places for spiritual practice, places for classes and events -- places where nature and mourning meet. Most importantly, they offer us, once again, a chance to just decompose in a hole in the ground. The soil, let me tell you, has missed us.
Πιστεύω πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η παρούσα βιομηχανία κηδειών δεν τους ταιριάζει στα αλήθεια. Για πολλούς από εμάς το να αποστειρωθούμε και να καλλωπιστούμε δεν μας αντιπροσωπεύει. Δεν αντιπροσωπεύει όσα υποστηρίζαμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Θα αποφευχθεί η κλιματική αλλαγή αν αλλάξουμε τον τρόπο ταφής των νεκρών; Όχι. Αλλά θα γίνουν μεγάλα βήματα στο πώς βλέπουμε τους εαυτούς μας ως κατοίκους αυτού του πλανήτη. Αν μπορούμε να πεθάνουμε με έναν τρόπο που είναι πιο ταπεινός και ενσυνείδητος, πιστεύω πως υπάρχει ακόμη ελπίδα.
I think for a lot of people, they're starting to get the sense that our current funeral industry isn't really working for them. For many of us, being sanitized and beautified just doesn't reflect us. It doesn't reflect what we stood for during our lives. Will changing the way we bury our dead solve climate change? No. But it will make bold moves in how we see ourselves as citizens of this planet. If we can die in a way that is more humble and self-aware, I believe that we stand a chance.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)