Θέλω να αρχίσω λέγοντας, Χιούστον, έχουμε ένα πρόβλημα. Εισερχόμαστε στην δεύτερη γενιά της μη προόδου όσον αφορά την ανθρώπινη πτήση στο διάστημα. Στην πραγματικότητα, έχουμε οπισθοδρομήσει. Αντιμετωπίζουμε με μεγάλη πιθανότητα να χάσουμε την ικανότητα μας να εμπνεύσουμε την νεολαία μας να βγεί έξω και να συνεχίσει αυτό το πολύ σημαντικό πράγμα αυτό που σαν είδος πάντα κάναμε. και αυτό είναι, ενστικτωδώς βγήκαμε έξω και σκαρφαλώσαμε σε δύσκολες κορυφές, πήγαμε όλο σε πιο εχθρικά μέρη, και ανακαλύψαμε αργότερα, ίσως προς έκπληξη μας, ότι αυτός είναι ο λόγος που επιβιώσαμε. Και νιώθω πολύ έντονα ότι δεν είναι αρκετά καλό για όλους μας να έχουμε γενιές παιδιών τα οποία σκέφτονται ότι είναι ΟΚ να ανυπομονούν σε μία καλύτερη έκδοση κινητού τηλεφώνου με βίντεο σ' αυτήν. Πρέπει να ανυπομονούν για εξερεύνηση, πρέπει να ανυπομονούν για αποίκιση, πρέπει να ανυπομονούν για καινοτομίες. Πρέπει να. Πρέπει να τους εμπνεύσουμε, γιατί χρειάζεται να μας οδηγήσουν και να μας βοηθήσουν να επιβιώσουμε στο μέλλον.
I want to start off by saying, Houston, we have a problem. We're entering a second generation of no progress in terms of human flight in space. In fact, we've regressed. We stand a very big chance of losing our ability to inspire our youth to go out and continue this very important thing that we as a species have always done. And that is, instinctively we've gone out and climbed over difficult places, went to more hostile places, and found out later, maybe to our surprise, that that's the reason we survived. And I feel very strongly that it's not good enough for us to have generations of kids that think that it's OK to look forward to a better version of a cell phone with a video in it. They need to look forward to exploration; they need to look forward to colonization; they need to look forward to breakthroughs. We need to inspire them, because they need to lead us and help us survive in the future.
Είμαι ιδιαίτερα ανήσυχος στο ότι τι κάνει η NASA αυτήν την στιγμή με αυτό το νέο δόγμα Μπούς να -- για αυτήν την επόμενη δεκαετία και μισή -- ω διάολε, τα έκανα θάλασσα. Έχουμε πολύ συγκεκριμένες οδηγίες εδώ να μην μιλάμε για πολιτική.
I'm particularly troubled that what NASA's doing right now with this new Bush doctrine to -- for this next decade and a half -- oh shoot, I screwed up. We have real specific instructions here not to talk about politics.
(Γέλιο)
(Laughter)
Αυτό στο οποίο ανυπομονούμε είναι --
What we're looking forward to is --
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αυτό στο οποίο ανυπομονούμε είναι δεν είναι μόνο η έμπνευση των παιδιών μας, αλλά το τρέχων σχέδιο αυτήν την στιγμή είναι να μην επιτρέπετε στα πιο δημιουργικά μυαλά σ' αυτήν την χώρα -- της Μπόινγκ και Λόκχιντ διαστημικούς μηχανικούς να πάνε έξω και να πάρουν ρίσκα και να δοκιμάσουν νέα πράγματα. Θα πάμε πίσω στο φεγγάρι -- 50 χρόνια αργότερα -- και θα το κάνουμε πολύ συγκεκριμένα, να μην μάθουμε τίποτα νέο. Είμαι πολύ ανήσυχος από αυτό. Εμπάση περιπτώσει αυτή είναι -- η ουσία του πράγματος που θέλω να μοιραστώ μαζί σας σήμερα, αν και, είναι ακριβώς εκεί πίσω όπου εμπνέαμε τους ανθρώπους οι οποίοι θα είναι οι μεγάλοι ηγέτες μας αργότερα. Αυτό θα είναι και το θέμα μου εδώ για τα επόμενα 15 λεπτά. Και πιστεύω ότι η έμπνευση αρχίζει όταν είμαστε πολύ νέοι: τριών χρονών, μέχρι 12, δεκατεσσάρων χρονών. Αυτό που εμείς -- τι κοιτάζουν είναι το πιο σημαντικό πράγμα.
what we're looking forward to is not only the inspiration of our children, but the current plan right now is not really even allowing the most creative people in this country -- the Boeing's and Lockheed's space engineers -- to go out and take risks and try new stuff. We're going to go back to the moon ... 50 years later? And we're going to do it very specifically planned to not learn anything new. I'm really troubled by that. But anyway that's -- the basis of the thing that I want to share with you today, though, is that right back to where we inspire people who will be our great leaders later. That's the theme of my next 15 minutes here. And I think that the inspiration begins when you're very young: three-year-olds, up to 12-, 14-year-olds. What they look at is the most important thing.
Ας πάρουμε ένα στιγμιότυπο από την αεροπλοία. Και τότε υπήρχε μια υπέροχη μικρή περίοδος τεσσάρων χρόνων όπου θαυμάσια πράγματα συνέβησαν. Άρχισε το 1908, τότε όπου οι αδερφοί Ράιτ πέταξαν στο Παρίσι, και όλοι είπαν, "Ααα, μπορώ και εγώ να το κάνω αυτό." Μια χούφτα μόνο ανθρώπων πέταξαν στης αρχές του 1908. Σε τέσσερα χρόνια, 39 χώρες είχαν εκατοντάδες αεροπλάνα, χιλιάδες πιλότους. Τα αεροπλάνα εφευρέθηκαν από φυσική επιλογή. Σήμερα μπορείς να πεις με τι ευφυές σχέδιο είναι σχεδιασμένα τα σημερινά αεροπλάνα, αλλά δεν υπήρχε κάποιο ευφυές σχέδιο με το οποίο σχεδιάζονταν αυτά τα πρώτα αεροπλάνα. Υπήρχαν πιθανόν τουλάχιστον 30.000 διαφορετικά πράγματα τα οποία δοκιμάστηκαν, και όταν συντρίβονταν και σκότωναν πιλότους, μην το δοκιμάσεις αυτό ξανά. Αυτά τα οποία πέταγαν και προσγειώνονταν OK γιατί δεν υπήρχαν εκπαιδευμένοι πιλότοι που είχαν καλές ικανότητες στην πτήση εξ'ορισμού. Έτσι εμείς, κάνοντας ένα μεγάλο αριθμό προσπαθειών, χιλιάδες προσπάθειες, σε αυτήν την τετράχρονη περίοδο, εφεύραμε τις ιδέες των αεροσκαφών που πετούν σήμερα. Και για αυτό είναι τόσο ασφαλή, καθώς δώσαμε πολλές ευκαιρίες να βρούμε τι είναι καλό. Αυτό δεν συνέβη καθόλου στην διαστημική πτήση. Μόνο δύο αντιλήψεις δοκιμάστηκαν --δύο από της ΗΠΑ και μία από τους Ρώσους.
Let's take a snapshot at aviation. And there was a wonderful little short four-year time period when marvelous things happened. It started in 1908, when the Wright brothers flew in Paris, and everybody said, "Ooh, hey, I can do that." There's only a few people that have flown in early 1908. In four years, 39 countries had hundreds of airplanes, thousand of pilots. Airplanes were invented by natural selection. Now you can say that intelligent design designs our airplanes of today, but there was no intelligent design really designing those early airplanes. There were probably at least 30,000 different things tried, and when they crash and kill the pilot, don't try that again. The ones that flew and landed OK because there were no trained pilots who had good flying qualities by definition. So we, by making a whole bunch of attempts, thousands of attempts, in that four-year time period, we invented the concepts of the airplanes that we fly today. And that's why they're so safe, as we gave it a lot of chance to find what's good. That has not happened at all in space flying. There's only been two concepts tried -- two by the U.S. and one by the Russians.
Λοιπόν, ποιος εμπνεύστηκε κατα την διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου? Η ιστοσελίδα "Aviation Week" μου ζήτησε να κάνω μία λίστα με αυτούς που νόμιζα ότι ήταν η κινητήριος δύναμη στα πρώτα 100 χρόνια της αεροπλοΐας. Και τους έγραψα κάτω και ανακάλυψα αργότερα ότι καθένας από αυτούς ήταν παιδάκι σε εκείνη την θαυμάσια αναγέννηση της αεροπορίας. Λοιπόν, αυτό που συνέβη όταν ήμουν μικρό παιδί ήταν -- κάποια πολύ σοβαρά πράγματα επίσης. Η εποχή των τζετ άρχισε, η πυραυλική εποχή άρχισε. Ο Βόν Μπράουν ήταν εκεί δείχνοντας πως να πάμε στον Άρη -- και αυτό συνέβη πριν τον Σπούτνικ. Και αυτό ήταν σε μία εποχή όπου ο Άρης ήταν εξαιρετικά πιο ενδιαφέρων από ό, τι είναι τώρα. Πιστεύαμε ότι θα υπήρχαν ζώα εκεί, γνωρίζαμε ότι υπήρχαν φυτά εκεί, τα χρώματα αλλάζουν, έτσι; Αλλά, ξέρετε τώρα, ότι η NASA το χάλασε αυτό γιατί έστειλαν εκείνα τα ρομπότ και τα προσγειώσαν μόνο στις ερήμους.
Well, who was inspired during that time period? Aviation Week asked me to make a list of who I thought were the movers and shakers of the first 100 years of aviation. And I wrote them down and I found out later that every one of them was a little kid in that wonderful renaissance of aviation. Well, what happened when I was a little kid was -- some pretty heavy stuff too. The jet age started: the missile age started. Von Braun was on there showing how to go to Mars -- and this was before Sputnik. And this was at a time when Mars was a hell of a lot more interesting than it is now. We thought there'd be animals there; we knew there were plants there; the colors change, right? But, you know, NASA screwed that up because they've sent these robots and they've landed it only in the deserts.
(Γέλιο)
(Laughter)
Εάν κοιτάξετε αυτό που συνέβη -- αυτή η μικρή μαύρη γραμμή είναι η μέγιστη ταχύτητα που πέταξε ποτέ ο άνθρωπος, και η κόκκινη γραμμή είναι τα κορυφαία στρατιωτικά αεροσκάφη και η μπλε γραμμή είναι τα συμβατικά εναέρια επιβατικά. Βλέπετε εδώ ένα μεγάλο άλμα. Όταν ήμουν μικρό παιδί -- και πιστεύω ότι είχε κάτι να κάνει με το να μου δώσει το κουράγιο να πάω έξω και να δοκιμάσω κάτι το οποίο άλλοι δεν είχαν το κουράγιο να δοκιμάσουν Λοιπόν, τι έκανα όταν ήμουν παιδί; Δεν ασχολήθηκα με γρήγορα αυτοκίνητα, με κορίτσια και χορό. Και δεν είχαμε ναρκωτικά εκείνες τις ημέρες. Αλλά συμμετείχα σε διαγωνισμό μοντελισμού αεροπλάνων. Ξόδεψα περίπου εφτά χρόνια περίπου στον πόλεμο του Βιετνάμ κάνοντας δοκιμαστικές πτήσεις αεροσκαφών για την Πολεμική Αεροπορία. Και μετά διασκέδασα πολύ κατασκευάζοντας αεροσκάφη όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να φτιάξουν στα γκαράζ τους. Και περίπου 3.000 από αυτά πετάνε. Φυσικά, ένα από αυτά ,το Voyager, έκανε τον γύρω του κόσμου. Ίδρυσα άλλη μια εταιρία το ’82, η οποία είναι η εταιρία μου τώρα. Και έχουμε αναπτύξει περισσότερους από έναν νέους τύπους αεροσκαφών κάθε έτος από το 1982. Και υπάρχουν πολλά από αυτά τα οποία δεν μπορώ να σας δείξω σε αυτόν τον πίνακα.
If you look at what happened -- this little black line is as fast as man ever flew, and the red line is top-of-the-line military fighters and the blue line is commercial air transport. You notice here's a big jump when I was a little kid -- and I think that had something to do with giving me the courage to go out and try something that other people weren't having the courage to try. Well, what did I do when I was a kid? I didn't do the hotrods and the girls and the dancing and, well, we didn't have drugs in those days. But I did competition model airplanes. I spent about seven years during the Vietnam War flight-testing airplanes for the Air Force. And then I went in and I had a lot of fun building airplanes that people could build in their garages. And some 3,000 of those are flying. Of course, one of them is around the world Voyager. I founded another company in '82, which is my company now. And we have developed more than one new type of airplane every year since 1982. And there's a lot of them that I actually can't show you on this chart.
Το όποιο εντυπωσιακό αεροσκάφος ποτέ, και πιστεύω, ότι σχεδιάστηκε μια ντουζίνα χρόνια από το πρώτο επιχειρησιακά ενεργό τζετ. Έμεινε επιχειρησιακά ενεργό μέχρι που ήταν πολύ σκουριασμένο να πετάξει, βγήκε εκτός λειτουργείας. Υποχωρήσαμε το ’98 σε κάτι το οποίο αναπτύχθηκε το ’56. Τι; Το πιο εντυπωσιακό διαστημόπλοιο ποτέ, πιστεύω, ήταν το σεληνιακό σκάφος Grumman. Ήταν – ξέρετε, προσγειώθηκε στο φεγγάρι, Απογειώθηκε, δεν χρειάστηκε συντηρητές -- Αυτό είναι κάπως cool. Χάσαμε αυτήν την ικανότητα. Την εγκαταλείψαμε το ’72. Αυτό σχεδιάστηκε τρία χρόνια από την πρώτη πτήση του Γκαγκάριν στο διάστημα το 1961. Τρία χρόνια, και δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό τώρα.
The most impressive airplane ever, I believe, was designed only a dozen years after the first operational jet. Stayed in service till it was too rusty to fly, taken out of service. We retreated in '98 back to something that was developed in '56. What? The most impressive spaceship ever, I believe, was a Grumman Lunar Lander. It was a -- you know, it landed on the moon, take off of the moon, didn't need any maintenance guys -- that's kind of cool. We've lost that capability. We abandoned it in '72. This thing was designed three years after Gagarin first flew in space in 1961. Three years, and we can't do that now. Crazy.
Τρελό. Πολύ σύντομα θα μιλήσουμε για τους κύκλους καινοτομίας, πράγματα που αναπτύσονται, έχουν μεγάλη δραστηριότητα, πεθαίνουν και αντικαθηστούνται από κάτι άλλο. Αυτά συμβαίνουν κάθε 25 χρόνια. 40 χρόνια με επιμήκυνση. Μπορείται να εφαρμόσεται αυτήν την δήλωση σε όλα τα είδη τεχνολογίας. Το ενδιαφέρον παρεμπιπτόντως, η ταχύτητα εδώ, συγνώμη, η μέγιστη ταχύτητα ταξιδίου είναι ο τίτλος αυτών των κύκλων καινοτομίας. Δεν υπάρχει καθόλου εδώ. Αυτά τα δύο νέα αεροσκάφη έχουν την ίδια ταχύτητα με το DC8 to 1958. Εδώ είναι η παγίδα, δεν έχεις κύκλους καινοτομίας εάν η κυβέρνηση το αναπτύσσει και η κυβέρνηση το χρησιμοποιεί. Ξέρετε, ένα καλό παράδειγμα, είναι το δύκτιο DARPA. Οι υπολογιστές χρησιμοποιήθηκαν πρώτα για στρατιωτικούς σκοπούς, μετα η εφορία. Αλλά όταν την πήραμε στα χέρια μας, έχουμε όλων των επιπέδων δραστηριότητα τώρα, όλα τα οφέλη από αυτό. Ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να το κάνει. Έχετε αυτό κατά νου. Έβαλα κάτω την καινοτομία Κοίταξα για κύκλους καινοτομίας στο διάστημα, και δεν βρήκα κανέναν.
Talk very briefly about innovation cycles, things that grow, have a lot of activity; they die out when they're replaced by something else. These things tend to happen every 25 years. 40 years long, with an overlap. You can put that statement on all kinds of different technologies. The interesting thing -- by the way, the speed here, excuse me, higher-speed travel is the title of these innovation cycles. There is none here. These two new airplanes are the same speed as the DC8 that was done in 1958. Here's the biggie, and that is, you don't have innovation cycles if the government develops and the government uses it. You know, a good example, of course, is the DARPA net. Computers were used for artillery first, then IRS. But when we got it, now you have all the level of activity, all the benefit from it. Private sector has to do it. Keep that in mind. I put down innovation -- I've looked for innovation cycles in space; I found none.
Τον πρώτο χρόνο, αρχίζοντας από τότε που ο Γκαγκάριν πήγε στο διάστημα, και μερικές βδομάδες αργότερα ο Άλαν Σέπαρντ, έγιναν πέντε επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις στον κόσμο, τον πρώτο κιόλας χρόνο. Το 2003, όλοι όσους έστειλαν η ΗΠΑ στο διάστημα σκοτώθηκαν. Υπήρξαν μόνο τρεις ή τέσσερις πτήσεις το 2003. Το 2004, έγιναν δύο πτήσεις: δύο Ρώσικα Σογιούζ πέταξαν στον διεθνή διαστημικό σταθμό. Και έπρεπε να κάνω τρεις φορές στην έρημο Μοχάβε με μία μικρή ομάδα ντουζίνας ανθρώπων για να φτάσουμε συνολικά στις πέντε, ο οποίος είναι ο ίδιος αριθμός με το 1961. Δεν υπάρχει ανάπτυξη. Δεν υπάρχει Δραστηριότητα. Δεν υπάρχει τίποτα.
The very first year, starting when Gagarin went in space, and a few weeks later Alan Shepherd, there were five manned space flights in the world -- the very first year. In 2003, everyone that the United States sent to space was killed. There were only three or four flights in 2003. In 2004, there were only two flights: two Russian Soyuz flights to the international manned station. And I had to fly three in Mojave with my little group of a couple dozen people in order to get to a total of five, which was the number the same year back in 1961. There is no growth. There's no activity. There's no nothing.
Αυτή η φωτογραφία πάρθηκε από το SpaceShipOne. Αυτή η φωτογραφία πάρθηκε από τροχιά. Στόχος μας είναι να μπορείτε να δείτε αυτήν φωτογραφία και να την απολαμβάνετε. Ξέρουμε πώς να κάνουμε υπο-τροχιακές πτήσεις τώρα, να το κάνουμε αρκετά ασφαλές -- τουλάχιστον όσο ασφαλή ήταν τα πρώτα αεροπλάνα -- έτσι αυτό μπορεί να γίνει. Και νομίζω ότι θέλω να μιλήσω λίγο γιατί είχαμε το κουράγιο να πάμε έξω και να το δοκιμάσουμε σαν μια μικρή εταιρία.
This is a picture here taken from SpaceShipOne. This is a picture here taken from orbit. Our goal is to make it so that you can see this picture and really enjoy that. We know how to do it for sub-orbital flying now, do it safe enough -- at least as safe as the early airlines -- so that can be done. And I think I want to talk a little bit about why we had the courage to go out and try that as a small company.
Λοιπόν, πρώτα απ' όλα, τι θα συμβεί μετά; Η πρώτη βιομηχανία θα έχει πολύ κινητικότητα, πολλοί παίκτες. Υπάρχει άλλη μία εταιρία η οποία ανακοινώθηκε την προηγούμενη βδομάδα. Και θα είναι υπο-τροχιακή πτήση. Και ο λόγος για τον οποίο πρέπει να είναι υπο-τροχιακή είναι, ότι δεν υπάρχουν επαρκείς λύσεις για την ασφάλεια να πετάξει το κοινό σε τροχιά. Η κυβέρνηση το κάνει αυτό -- τρεις κυβερνήσεις το κάνουν αυτό εδώ και 45 χρόνια, και ακόμα τέσσερα τις εκατό τον ανθρώπων που βγήκαν εκτός ατμόσφαιρας πέθαναν. Αυτό -- Δεν θες να έχεις επιχείρηση με αυτά τα επίπεδα ασφάλειας. Θα υπάρχει πολύ μεγάλη κινητικότητα, πιστεύουμε ότι 100.000 άνθρωποι θα πετάξουν μέχρι το 2020. Δεν μπορώ να σας πω πότε θα αρχίσει, γιατί δεν θέλω ο ανταγωνισμός να γνωρίζει το πρόγραμμά μου. Αλλά πιστεύω ότι όταν αρχίσει, θα βρούμε λύσεις. Και πολύ γρήγορα θα δείτε ξενοδοχεία σε τροχιά. Και ένα εύκολο πράγμα να κάνεις, το οποίο είναι μια βόλτα γύρω από το φεγγάρι για να έχεις αυτήν την υπέροχη θέα. Και αυτό θα είναι πραγματικά υπέροχο. Επειδή το φεγγάρι δεν έχει ατμόσφαιρα -- μπορείς να κάνεις ελλειπτική τροχιά και να μην το πετύχεις για 10 πόδια αν θέλεις. Οο, θα είναι τόσο διασκεδαστικό.
Well, first of all, what's going to happen next? The first industry will be a high volume, a lot of players. There's another one announced just last week. And it will be sub-orbital. And the reason it has to be sub-orbital is, there is not solutions for adequate safety to fly the public to orbit. The governments have been doing this -- three governments have been doing this for 45 years, and still four percent of the people that have left the atmosphere have died. That's -- You don't want to run a business with that kind of a safety record. It'll be very high volume; we think 100,000 people will fly by 2020. I can't tell you when this will start, because I don't want my competition to know my schedule. But I think once it does, we will find solutions, and very quickly, you'll see those resort hotels in orbit. And that real easy thing to do, which is a swing around the moon so you have this cool view. And that will be really cool. Because the moon doesn't have an atmosphere -- you can do an elliptical orbit and miss it by 10 feet if you want. Oh, it's going to be so much fun.
(Γέλιο)
(Laughter)
Εντάξει. Οι επικριτές μου λένε, " Εε, o Rutan ξοδεύει πολλά δισεκατομύρια για βόλτες για δισεκατομυριούχους. Τι είναι αυτό; Δεν είναι μεταφορικό σύστημα, είναι μόνο για την πλάκα." Και με ενοχλούσε αυτό, αλλά μετά σκέφτηκα, για κάτσε ένα λεπτό. Αγόρασα τον πρώτο μου Apple υπολογιστή το 1978 και τον αγόρασα γιατί μπορούσα να πω, "Έχω υπολογιστή στο σπίτι μου και εσύ δεν έχεις. 'Σε τι είναι χρήσιμος;' Έλα να δείς. Παίζει τον Βάτραχο (παιχνίδι)." Εντάξει.
OK. My critics say, "Hey, Rutan's just spending a lot of these billionaires' money for joyrides for billionaires. What's this? This is not a transportation system; it's just for fun." And I used to be bothered by that, and then I got to thinking, well, wait a minute. I bought my first Apple computer in 1978 and I bought it because I could say, "I got a computer at my house and you don't. 'What do you use it for?' Come over. It does Frogger." OK.
(Γέλιο)
(Laughter)
Όχι ο υπολογιστής των τραπεζών ή της Λόκχιντ, αλλά ο οικιακός υπολογιστής ήταν για παιχνίδια. Για μια ολόκληρη δεκαετία ήταν για παιχνίδια -- δεν γνωρίζαμε την χρησιμότητα του. Αλλά τι συνέβη, το γεγονός ότι είχαμε αυτή την μεγάλη βιομηχανία, μεγάλη ανάπτυξη, μεγάλη βελτίωση και ικανότητα και πάει λέγοντας, και μπήκαν μέσα σε αρκετά σπίτια, ήμασταν ώριμοι για μια νέα εφεύρεση. Και ο εφευρέτης είναι μέσα σε αυτό το κοινό. Ο Άλ Γκόρ εφεύρε το ίντερνετ και εξαιτίας αυτού, τι -- κάτι το οποίο χρησιμοποιήτο ολόκληρο το χρόνο -- συγνώμη, μια ολόκληρη δεκαετία για διασκέδαση, έγινε το παν -- το εμπόριο μας, η ερευνά μας, η επικοινωνία και αν αφήσουμε τα παιδιά από το Google να σκεφτούν για μερικά σαββατοκύριακα ακόμα, θα μπορέσουμε να προσθέσουμε καμιά δεκαριά πράγματα ακόμα στην λίστα. Και δεν είναι πολύ μακριά όπου δεν θα μπορούμε να πείσουμε τα παιδιά μας ότι δεν είχαμε ανέκαθεν υπολογιστές στα σπίτια μας. Έτσι η διασκέδαση είναι σίγουρη.
Not the bank's computer or Lockheed's computer, but the home computer was for games. For a whole decade it was for fun -- we didn't even know what it was for. But what happened, the fact that we had this big industry, big development, big improvement and capability and so on, and they get out there in enough homes -- we were ripe for a new invention. And the inventor is in this audience. Al Gore invented the Internet and because of that, something that we used for a whole year -- excuse me -- a whole decade for fun, became everything -- our commerce, our research, our communication and, if we let the Google guys think for another couple weekends, we can add a dozen more things to the list. (Laughter) And it won't be very long before you won't be able to convince kids that we didn't always have computers in our homes. So fun is defendable.
Εντάξει, θέλω να σας δείξω ένα φορτωμένο διάγραμμα, αλλά μέσα σ'αυτό είναι η πρόβλεψη μου για το τι θα συμβεί. Και μέσω αυτού αναδύεται άλλο ένα σημείο, ακριβώς εδώ. Υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι προβήκανε -- και δεν τους ξέρετε όλους -- αλλά αυτοί οι οποίοι παρουσιάστηκαν εμπνεύστηκαν όταν ήταν παιδιά, σ'αυτήν την μικρή ηλικία των τριών μέχρι 15 χρονών, από εμάς να πάνε σε τροχιά και στο φεγγάρι ακριβώς σ'αυτήν την χρονική περίοδο. Ο Paul Allen, ο Elan Musk, ο Richard Branson, ο Jeff Bezos, η οικογένεια Ansari η οποία τώρα χρηματοδοτεί το Ρώσικο υπο-τροχιακό πρόγραμμα, ο Bob Bigelow, έναν ιδιωτικό διαστημικό σταθμό, και ο Carmack. Αυτοί οι άνθρωποι πέρνουν χρήματα και τα τοποθετούν σε ένα πολύ ενδιαφέρον πεδίο, και είναι πολύ καλύτερο από ότι να τα τοποθετήσουν σ'ένα πεδίο όπως η βελτίωση κινητών τηλεφώνων ή κάτι αντίστοιχο -- τα τοποθετούν σε πολύ εμπνευσμένα πεδία και αυτό θα μας οδηγήσει σε αυτό το είδος της ικανότητας, και αυτό θα μας οδηγήσει στο επόμενο μεγάλο γεγονός και θα μας επιτρέψει να εξερευνήσουμε. Και πιστεύω τελικά ότι θα μας επιτρέψει να αποικίσουμε και θα μας αποτρέψει από την εξαφάνιση.
OK, I want to show you kind of a busy chart, but in it is my prediction with what's going to happen. And in it also brings up another point, right here. There's a group of people that have come forward -- and you don't know all of them -- but the ones that have come forward were inspired as young children, this little three- to 15-year-old age, by us going to orbit and going to the moon here, right in this time period. Paul Allen, Elan Musk, Richard Branson, Jeff Bezos, the Ansari family, which is now funding the Russians' sub-orbital thing, Bob Bigelow, a private space station, and Carmack. These people are taking money and putting it in an interesting area, and I think it's a lot better than they put it in an area of a better cell phone or something -- but they're putting it in very -- areas and this will lead us into this kind of capability, and it will lead us into the next really big thing and it will allow us to explore. And I think eventually it will allow us to colonize and to keep us from going extinct.
Εμπνεύστηκαν από την μεγάλη πρόοδο. Αλλά κοιτάξτε την πρόοδο η οποία συνεχίζεται μετά. Υπήρξαν κάποια παραδείγματα εδώ. Τα στρατιωτικά αεροσκάφη είχαν -- την υψηλότερη επίδοση στρατιωτικού αεροσκάφους την είχε το SR71. Ολοκλήρωσε τον κύκλο ζωής του, σκούριασε πολύ για να πετάξει, και τέθηκε εκτός λειτουργίας. Το Concorde διπλασίασε την ταχύτητα αεροπορικών ταξιδίων. Ολοκλήρωσε τον κύκλο ζωής του χωρίς ανταγωνισμό, τέθηκε εκτός λειτουργίας. Και έχουμε κολλήσει με τις ίδιες δυνατότητες για στρατιωτικά αεροσκάφη και εμπορικά αεροπορικά ταξίδια με αυτή που είχαμε στο τέλος της δεκαετίας του '50.
They were inspired by big progress. But look at the progress that's going on after that. There were a couple of examples here. The military fighters had a -- highest-performance military airplane was the SR71. It went a whole life cycle, got too rusty to fly, and was taken out of service. The Concorde doubled the speed for airline travel. It went a whole life cycle without competition, took out of service. And we're stuck back here with the same kind of capability for military fighters and commercial airline travel that we had back in the late '50s.
Αλλά κάτι είναι εκεί έξω για να εμπνεύσει τα παιδιά μας τώρα. Και μιλάω αν έχετε μωρό τώρα, ή αν έχετε ένα 10-χρονο τώρα. Το τι είναι εκεί έξω είναι ότι υπάρχει κάτι πολύ ενδιαφέρον που πρόκειται να συμβεί εδώ. Σχετικά σύντομα, θα μπορείτε να αγοράζετε ένα εισητήριο και να πετάξετε ψηλότερα και γρηγορότερα από τα υψηλότερα σε απόδοση στρατιωτικά αεροσκάφη. Δεν έχει ξανασυμβεί ξανά. Το γεγονός ότι έχουν κολλήσει με αυτές του είδους τις επιδόσεις ήταν, λοιπόν, ξέρετε, κερδίζεις έναν πόλεμο σε 12 λεπτά, γιατί να χρειαστείς κάτι καλύτερο; Αλλά πιστεύω όταν εσείς θα αρχίζετε να αγοράζετε εισιτήρια και πετάτε υπό-τροχιακές πτήσεις στο διάστημα, πολύ σύντομα -- για ένα λεπτό, τι συμβαίνει εδώ, θα έχουμε στρατιωτικά αεροσκάφη με υπό-τροχιακές δυνατότητες, και πιστεύω πολύ σύντομα. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι το εμπόριο θα το κάνει πρώτο. Εντάξει, ανυπομονώ σε μια νέα καπιταλιστική διαστημική κούρσα, ας το πούμε.
But something is out there to inspire our kids now. And I'm talking about if you've got a baby now, or if you've got a 10-year-old now. What's out there is there's something really interesting going to happen here. Relatively soon, you'll be able to buy a ticket and fly higher and faster than the highest-performance military operational airplane. It's never happened before. The fact that they have stuck here with this kind of performance has been, well, you know, you win the war in 12 minutes; why do you need something better? But I think when you guys start buying tickets and flying sub-orbital flights to space, very soon -- wait a minute, what's happening here, we'll have military fighters with sub-orbital capability, and I think very soon this. But the interesting thing about it is the commercial guys are going to go first. OK, I look forward to a new "capitalist's space race," let's call it.
Θυμάστε η διαστημική κούρσα το '60 ήταν για εθνικό γόητρο, γιατί χάσαμε τα πρωτεία. Δεν τα χάσαμε τεχνολογικά. Το γεγονός ότι είχαμε το υλικό να θέσουμε κάτι σε τροχιά όταν αφήσαμε τον Βόν Μπράουν να το κάνει, μπορείς να υποστηρίξεις ότι δεν ήταν τεχνολογική ήττα. Ο Σπούτνικ δεν ήταν τεχνολογική ήττα, ήταν ήττα γοήτρου. Η Αμερική -- ο κόσμος είδε ότι η Αμερική δεν ήταν πρωτοπόρος στην τεχνολογία, και αυτό ήταν κάτι πολύ δυνατό. Και μετά πέταξε ο Alan Shephers βδομάδες μετά τον Gagarin, όχι μήνες ή δεκαετίες. Οπότε είχαμε την ικανότητα. Αλλά η Αμερική έχασε. Χάσαμε. Και για αυτό τον λόγο, κάναμε ένα μεγάλο άλμα για να ανακτήσουμε την διαφορά.
You remember the space race in the '60s was for national prestige, because we lost the first two milestones. We didn't lose them technically. The fact that we had the hardware to put something in orbit when we let Von Braun fly it -- you can argue that's not a technical loss. Sputnik wasn't a technical loss, but it was a prestige loss. America -- the world saw America as not being the leader in technology, and that was a very strong thing. And then we flew Alan Shepherd weeks after Gagarin, not months or decades, or whatever. So we had the capability. But America lost. We lost. And because of that, we made a big jump to recover it.
Λοιπόν, ξανά, αυτό το οποίο είναι ενδιαφέρον είναι ότι χάσαμε από τους Ρώσους στα πρώτα βήματα ήδη. Δεν μπορείς να αγοράσεις εισιτήριο για να πετάξεις στο διάστημα στην Αμερική -- δεν μπορείς. Μπορείς να το αγοράσεις στην Ρωσία. Μπορείς να πετάξεις με Ρώσικο εξοπλισμό. Το οποίο είναι διαθέσιμο γιατί το Ρώσικο διαστημικό πρόγραμμα λιμοκτονεί, και είναι ωραίο για αυτούς να πάρουν 20 εκατομμύρια από εδώ και από εκεί για να έχεις μία θέση. Είναι εμπορικό. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως τουρισμό. Επίσης προσφέρουν ταξίδι να πας μια βόλτα γύρω από το φεγγάρι, όπως ο Apollo Οχτώ έκανε. 100 εκατομμύρια δολάρια -- ειι, μπορώ να πάω στο φεγγάρι. Αλλά, ξέρετε, Θα είχατε σκεφτεί πίσω στο '60, όταν η διαστημική κούρσα έτρεχε, ότι το πρώτο καπιταλιστικό πράγμα να κάνεις είναι να αγοράσεις εισιτήριο να πας στο φεγγάρι με Ρώσικο εξοπλισμό; Και θα είχατε σκεφτεί , οι Ρώσοι θα είχαν σκεφτεί, ότι όταν θα πρώτο πήγαιναν στο φεγγάρι με τον αναπτυγμένο εξοπλισμό τους, οι άνθρωποι δεν θα είναι Ρώσοι; Ίσως να είναι Ιάπωνες ή ένας Αμερικάνος δισεκατομμυριούχος; Λοιπόν, αυτό είναι παράξενο, ξέρετε, πραγματικά είναι. Αλλά ούτε σι άλλως, πιστεύω ότι πρέπει να τους νικήσουμε ξανά.
Well, again, what's interesting here is we've lost to the Russians on the first couple of milestones already. You cannot buy a ticket commercially to fly into space in America -- can't do it. You can buy it in Russia. You can fly with Russian hardware. This is available because a Russian space program is starving, and it's nice for them to get 20 million here and there to take one of the seats. It's commercial. It can be defined as space tourism. They are also offering a trip to go on this whip around the moon, like Apollo 8 was done. 100 million bucks -- hey, I can go to the moon. But, you know, would you have thought back in the '60s, when the space race was going on, that the first commercial capitalist-like thing to do to buy a ticket to go to the moon would be in Russian hardware? And would you have thought, would the Russians have thought, that when they first go to the moon in their developed hardware, the guys inside won't be Russians? Maybe it'll probably be a Japanese or an American billionaire? Well, that's weird: you know, it really is. But anyway, I think we need to beat them again.
Πιστεύω ότι θα δούμε μια πολύ πετυχημένη, πολύ πετυχημένη, ιδιωτική διαστημική βιομηχανία. Είτε είμαστε οι πρώτοι είτε όχι δεν έχει σημασία. Οι Ρώσοι πέταξαν ένα υπερηχητικό μεταγωγικό πριν το Concorde. Και μετέφεραν μερικά φορτία, και μετά το έβγαλαν εκτός λειτουργίας. Νομίζω ότι βλέπετε τον ίδιο παραλληλισμό όταν το εμπορικό κομμάτι προσφέρεται.
I think what we'll do is we'll see a successful, very successful, private space flight industry. Whether we're first or not really doesn't matter. The Russians actually flew a supersonic transport before the Concorde. And then they flew a few cargo flights, and took it out of service. I think you kind of see the same kind of parallel when the commercial stuff is offered.
Εντάξει, θα μιλήσουμε λίγο για την εμπορική ανάπτυξη στην ανθρώπινη διαστημική πτήση. Η προβολή εδώ λέει ότι πέντε φορές από ότι η NASA κάνει μέχρι το 2020. Θέλω να σας πω, ήδη ότι υπάρχει περίπου ένα δισεκατομμύριο και μισό κόμα εφτά εκατομμύρια σε επενδύσεις στην ιδιωτική διαστημική πτήση τα οποία δεν είναι από την κυβέρνηση, ήδη, παγκοσμίως. Αν διαβάσετε -- αν κάνετε αναζήτηση στο Google, θα βρείτε μισά από αυτά τα λεφτά, αλλά είναι διπλάσια από αυτά τα οποία δεσμεύονται εκεί έξω -- δεν ξοδεύονται ακόμα, αλλά δεσμεύονται για τα επόμενα χρόνια. Ει, αυτό είναι αρκετά σημαντικό. Προβλέπω, όμως, ως κερδοφόρα βιομηχανία όπως αυτή θα είναι -- και δεδομένο ότι θα είναι κερδοφόρα όταν πετάς κόσμο με 20.000 δολάρια όταν έχει λειτουργικό κόστος το ένα δέκατο από αυτό, ή λιγότερο -- αυτό θα είναι πολύ επικερδές. Προβλέπω, επίσης, ότι οι επενδύσεις που θα τρέξουν θα είναι περίπου οι μισές από ότι ο Αμερικάνος φορολογούμενος πληρώνει για της NASA ανθρώπινο διαστημικό δυναμικό. Και κάθε δολάριο που εισρέει θα ξοδεύεται πιο αποδοτικά 10 με 15 φορές. Και αυτό σημαίνει ότι πριν το καταλάβεις, η πρόοδος στην ανθρώπινη διαστημική πτήση, χωρίς χρήματα φορολογουμένων, θα είναι ενός επιπέδου πέντε φορές με το τρέχοντα προυπολογισμό της NASA για ανθρώπινη διαστημική πτήση. Και αυτό επειδή είμαστε εμείς. Είναι η ιδιωτική βιομηχανία. Δεν πρέπει να εξαρτιέσαι από την κυβέρνηση να κάνει τέτοιου είδους πράγματα -- και το κάνουμε εδώ και πολύ καιρό. Η NACA, πριν από την NASA, ποτέ δεν ανέπτυξε αεροσκάφος και ποτέ δεν διαχειρήστηκε ένα. Αλλά η NASA αναπτύσσει διαστημικό αεροσκάφος, πάντα έκανε, και διαχειρίζεται την μόνη διαστημική γραμμή. Εντάξει. Και έχουμε απομακρυνθεί από αυτο γιατί το φοβόμαστε. Αλλά αρχίζοντας πίσω στον Ιούνιο του 2004, όταν απέδειξα ότι μια μικρή ομάδα μπορεί να το κάνει, μπορεί ν' αρχίσει, όλα άλλαξαν από αυτήν την στιγμή.
OK, we'll talk just a little bit about commercial development for human space flight. This little thing says here: five times what NASA's doing by 2020. I want to tell you, already there's about 1.5 billion to 1.7 billion investment in private space flight that is not government at all -- already, worldwide. If you read -- if you Google it, you'll find about half of that money, but there's twice of that being committed out there -- not spent yet, but being committed and planned for the next few years. Hey, that's pretty big. I'm predicting, though, as profitable as this industry is going to be -- and it certainly is profitable when you fly people at 200,000 dollars on something that you can actually operate at a tenth of that cost, or less -- this is going to be very profitable. I predict, also, that the investment that will flow into this will be somewhere around half of what the U.S. taxpayer spends for NASA's manned spacecraft work. And every dollar that flows into that will be spent more efficiently by a factor of 10 to 15. And what that means is before we know it, the progress in human space flight, with no taxpayer dollars, will be at a level of about five times as much as the current NASA budgets for human space flight. And that is because it's us. It's private industry. You should never depend on the government to do this sort of stuff -- and we've done it for a long time. The NACA, before NASA, never developed an airliner and never ran an airline. But NASA is developing the space liner, always has, and runs the only space line, OK. And we've shied away from it because we're afraid of it. But starting back in June of 2004, when I showed that a little group out there actually can do it, can get a start with it, everything changed after that time.
Εντάξει, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
OK, thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)