The full scope of a nuclear detonation is almost unimaginable. Hopefully, no one will ever experience another of these catastrophic incidents. But there is a scientifically supported plan of action that could save hundreds of thousands of lives in the area surrounding a nuclear explosion. So what is this plan, and what exactly would it protect us from?
دامنه کامل یک انفجار اتمی تقریباً غیرقابلتصور است. امیدواریم کسی چنین اتفاق فاجعه باری را تجربه نکند. اما یک سری اقدامات علمی وجود دارد که میتواند جان صدها هزار نفر را در مناطقی که اطراف انفجار اتمی هستند نجات دهد. خب، این برنامه چیست، دقیقاً ما را در برابر چهچیزی محافظت میکند؟
To create their destructive blast, these weapons harness the power of nuclear fission– in which an atom’s nucleus is split in two. This process produces an incredible amount of energy, and in some materials the neutrons produced by one fission are absorbed by nearby atoms, splitting additional nuclei. These chain reactions can produce a range of explosive yields, but let’s consider an explosion equivalent to 10,000 tons of TNT. An explosion like this would create a fireball capable of decimating a few city blocks and a shockwave damaging buildings several kilometers away.
سلاحهای اتمی برای ایجاد انفجار ویرانگرشان، قدرت همجوشی هستهای را فراهم میکنند-- که در آن هستهاتم به دو بخش تقسیم میشود. این فرآیند، انرژی باورنکردنی آزاد میکند. و در برخی از مواد، نوترونهای حاصل از یک همجوشی هستهای توسط اتمهای مجاور جذب شده، و فرآیند تقسیم هستهای تکرار میشود. این واکنشهای زنجیرهای میتوانند طیف وسیعی از انفجار را تولید کنند، اما یک انفجار معادل ۱۰,۰۰۰ تن تیاِنتی را در نظر بگیریم. چنین انفجاری یک گلوله آتش به وجود میآورد که میتواند چندین محله اطراف شهر را با هم نابود کند و موج انفجار آن به ساختمانهای چندین کیلومتر دورتر هم آسیب میرساند.
There is tragically nothing that can be done to save those in the fireball’s radius. However, for those in the shockwave and beyond, our scientifically supported protocol could be life saving. And though it may sound surprising, the best way to stay protected before, during, and after a nuclear detonation, is getting inside.
متأسفانه برای نجات کسانی که در شعاع انفجار هستند، نمیتوان کاری کرد. اما برای کسانی که در معرض امواج انفجار و مناطق دورتر قرار دارند، پروتکل علمی ما میتواند جانشان را نجات دهد. و بااینکه ممکن است عجیب به نظر برسد، اما بهترین راه محافظت از خویش قبل، در حین، و بعد از انفجار اتمی، در خانه ماندن است.
Similar to protecting yourself from tornadoes or hurricanes, getting and staying inside a sturdy building would offer protection from the explosion’s shockwave, heat, and radiation. The shockwave of energy would travel several kilometers beyond the fireball’s radius in the first few seconds. Sturdy buildings within that range should be able to withstand the shockwave, and staying in the centers and basements of these buildings also helps provide protection from heat and flying objects. Finding shelter is especially important if the fireball occurs close to the earth, as it will pull thousands of tons of dirt and debris several kilometers into the atmosphere. As the fireball cools, unstable atoms created by the nuclear fission mix with the debris to produce the most dangerous long-term effect of a nuclear detonation: radioactive particles called fallout.
دقیقاً مثل وقتیکه خودمان را از طوفان و گردباد محافظت میکنیم، باقی ماندن در یک ساختمان محکم میتواند از ما در مقابل ترکشها، گرما و تشعشعات انفجار حفاظت کند. امواج ناشی از وقوع انفجار اتمی در ثانیههای ابتدایی آن، تا چندین کیلومتر فراتر از شعاع مرکز انفجار پیشروی میکنند. ساختمانهای محکم در این محدوده میتوانند در برابر امواج انفجار مقاومت کنند، همچنین، با پناه گرفتن در مرکز یا زیرزمین این ساختمانها میتوانیم از گزند گرما و اشیا پرتابشده براثر انفجار در امان باشیم. پیدا کردن پناهگاه زمانی که گلوله آتش نزدیک زمین اتفاق میافتد اهمیت بیشتری دارد، در این حالت گلوله آتش هزاران تن خاک و آوار را کیلومترها به بالا و درون اتمسفر میکشد. همینطور که گلوله آتش سرد میشود، اتمهای ناپایداری ناشی از شکافت هستهای با آوار ترکیبشده و خطرناکترین اثر درازمدت انفجار اتمی را به وجود میآورند: ذرات رادیواکتیوی که بارش هستهای نامیده میشود.
These sand-sized particles emit ionizing radiation, capable of separating electrons from molecules and atoms. Exposure to massive amounts of this radiation can result in cell damage, radiation burns, radiation sickness, cancer, and even death. Created several kilometers up, dangerous concentrations of this material would be driven by upper atmospheric winds, potentially leading to hazardous levels of fallout in areas up to tens of kilometers downwind.
این ذرات که بهاندازه دانههای شن هستند از خود تابش یونندهای ساطع میکنند، که قادر است الکترونها را از مولکولها و اتمها جدا کند. قرار گرفتن در معرض مقدار زیادی از تشعشعات میتواند منجر به خطراتی همچون تخریب سلولی، سوختگی شدید، مسمومیت پرتوی، سرطان، و حتی مرگ برای افراد شود. در ارتفاع چند کیلومتری زمین تودههایی از این مواد خطرناک تشکیل میشود و توسط بادهای اتمسفری جابهجا میشوند، این روند میتواند باعث سطوح خطرناکی از بارش هستهای دهها کیلومتر دورتر از مکان وقوع انفجار اتمی شود.
Thankfully, the same buildings that offer protection from the blast are even better at guarding against fallout. Radiation is reduced as it travels through space and mass. So while a broken window and sealed window both have the same minimal effect on radiation, thick layers of steel, concrete, and packed earth can offer serious protection. And since fallout gives off half of its energy in the first hour and 80% in the first day, staying inside for 24 hours could dramatically improve the odds of avoiding the most serious effects of radiation.
خوشبختانه، ساختمانها علاوه بر آنکه در برابر موج انفجار از ما محافظت میکنند حتی پناهگاههای بهتری در برابر بارش هستهای هستند. تأثیر مواد رادیواکتیو در اثر حرکت در فضا و جرم کاهش مییابد. بنابراین با اینکه یک پنجره شکسته یا سالم از ما در مقابل این ذرات محافظت چندانی نمیکنند، اما در مقابل لایههای ضخیم فولاد، بتن و خاک فشرده سطح بالایی از محافظت را ایجاد میکنند. و چون بارش هستهای نیمی از انرژیاش را در ساعت اول و ۸۰ درصد انرژیاش را در روز اول از دست میدهد، ماندن در یک محیط دربسته در ۲۴ ساعت اول شانس دور ماندن از تأثیرات منفی تشعشعات هستهای را بشدت افزایش میدهد.
Following the blast there would be at least 15 minutes to find shelter before the fallout begins. Since the most hazardous fallout particles are the heaviest, they sink through the air and collect on streets and rooftops, making ideal shelters underground or in the middle of high-rise buildings. But if someone were to get caught in the fallout, there are still measures they could take. After finding a safe space, they should remove their shoes and outer layers, wash any exposed skin, and store the contaminated clothing far away.
بلافاصله پس از انفجار، حداقل ۱۵ دقیقه وقت دارید تا قبل از شروع بارش هستهای پناهگاهی پیدا کنید. ازآنجاییکه خطرناکترین ذرات در بارش هستهای سنگینتر هستند، در هوا پایین آمده و بر روی خیابانها و بامها جمع میشوند، به همین دلیل بهترین پناهگاه در زیرزمین یا طبقات میانی ساختمانهای بلند است. اما حتی اگر فردی در میان بارش هستهای گیر افتاد، هنوز راهکارهایی برای حفاظت از خود وجود دارد. آنها باید بعد از پیدا کردن یک مکان امن، کفشها و لباسهای خود را در بیاورند، پوستهایی که در معرض هوا قرار داشته بشویند، و لباسهای آلوده خود را درجایی دور از دسترس انبار کنید.
Once inside, plan on staying there for at least 24 hours. If the shelter is poor, or someone inside needs urgent medical attention, try seeking outside help after an hour. But ideally, stay inside and stay tuned for more information from first responders. While electric power, cell service, and Internet would be down, most radios would likely survive. So listen in for emergency responders to determine the safest course forward.
وقتی به پناهگاه میروید، برای حداقل ۲۴ ساعت اقامت در پناهگاه برنامهریزی کنید. اگر پناهگاه در وضعیت بدی قرار دارد یا کسی در آن به مراقبتهای فوری پزشکی نیاز دارد، سعی کنید بعد از یک ساعت برای درخواست کمک از پناهگاه خارج شوید. اما در حالت ایده آل، داخل پناهگاه بمانید و منتظر پیامرسانی و دریافت اطلاعات از نیروهای امدادگر بمانید. بااینکه ممکن است برق، خدمات تلفن همراه و اینترنت قطع شود، احتمالاً سرویسهای رادیویی به کار خود ادامه میدهند. با گوش دادن به رادیو منتظر پیام نیروهای امدادی بمانید تا از بهترین کاری که میتوانید انجام دهید اطلاع پیدا کنید.
Nuclear weapons are some of the most powerful tools of destruction on Earth, and it may seem naive to put faith in these straightforward protective measures. But studies and simulations have repeatedly shown the benefits of getting inside. So while we’ll hopefully never need to, remember to Get Inside, Stay Inside, and Stay Tuned.
سلاحهای اتمی از قدرتمندترین ابزارهای ویرانگر موجود بر روی زمین هستند، و شاید تکیه کردن به اقدامات حفاظتی سادهای که مطرح شد سادهلوحانه به نظر برسد. اما تحقیقات و شبیهسازیهای متعدد فواید رفتن به محیطهای دربسته و پناهگاهها را نشان دادهاند. پس بااینکه امیدواریم هرگز با آن روبرو نشوید، به یاد داشته باشید که به جایی دربسته بروید همانجا بمانید و منتظر پیامها باشید.