Όπως και πολλοί από εσάς είμαι και εγώ μια από τα 2 δισεκατομμύρια ανθρώπων στη γη που ζουν σε πόλη. Και υπάρχουν μέρες -- δεν ξέρω για εσάς παιδιά -- αλλά υπάρχουν μέρες που νιώθω πολύ έντονα πόσο πολύ στηρίζομαι σ' άλλους ανθρώπους για σχεδόν όλα όσα αφορούν τη ζωή μου. Και μερικές μέρες, αυτό μπορεί να είναι ακόμα και λίγο τρομακτικό. Αλλά αυτό για το οποίο είμαι εδώ για να σας μιλήσω σήμερα είναι για το πώς αυτή η αλληλεξάρτηση είναι στην πραγματικότητα μια πολύ ισχυρή κοινωνική υποδομή την οποία μπορούμε να εκμεταλλευτούμε ώστε να θεραπεύσουμε μερικά από τα βαθύτερα πολιτικά μας ζητήματα εάν εφαρμόσουμε μια "ανοιχτού κώδικα" συνεργασία.
I, like many of you, am one of the two billion people on Earth who live in cities. And there are days -- I don't know about the rest of you -- but there are days when I palpably feel how much I rely on other people for pretty much everything in my life. And some days, that can even be a little scary. But what I'm here to talk to you about today is how that same interdependence is actually an extremely powerful social infrastructure that we can actually harness to help heal some of our deepest civic issues, if we apply open-source collaboration.
Πριν από κάποια χρόνια διάβασα ένα άρθρο του Μάικλ Πόλαν στους Τάιμς της Νέας Υόρκης στο οποίο υποστήριζει ότι το να καλλιεργούμε έστω και ένα μικρό μέρος του φαγητού που καταναλώνουμε είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για το περιβάλλον. Όταν το διάβασα αυτό ήταν τα μέσα του χειμώνα και σίγουρα δεν είχα πολύ χώρο για χώμα στο νεοϋορκέζικο διαμέρισμά μου. Γι' αυτό και ήμουν ουσιαστικά πρόθυμη μόνο να βολευτώ στη θέση μου και να συνεχίσω να διαβάζω το επόμενο περιοδικό Γουάιερντ (Wired) απ' όπου θα ενημερωνόμουν για το πώς οι ειδικοί θα έλυναν για μας όλα αυτά τα προβλήματα στο μέλλον. Αλλά ακριβώς αυτό ήταν που καυτηρίαζε ο Μάικλ Πόλαν στο άρθρο του, αυτή ακριβώς τη στιγμή που παραδίδουμε την ευθύνη για όλα αυτά τα πράγματα στους ειδικούς είναι η αρχή όλων των δεινών που παρατηρούμε στο σύστημα διατροφής.
A couple of years ago, I read an article by New York Times writer Michael Pollan, in which he argued that growing even some of our own food is one of the best things that we can do for the environment. Now at the time that I was reading this, it was the middle of the winter and I definitely did not have room for a lot of dirt in my New York City apartment. So I was basically just willing to settle for just reading the next Wired magazine and finding out how the experts were going to figure out how to solve all these problems for us in the future. But that was actually exactly the point that Michael Pollan was making in this article -- it's precisely when we hand over the responsibility for all these things to specialists that we cause the kind of messes that we see with the food system. So, I happen to know a little bit from my own work
Λοιπόν, τυχαίνει να γνωρίζω λίγα πράγματα από τη δουλειά μου σε σχέση με το πώς η ΝΑΣΑ χρησιμοποιούσε την υδροπονία προκειμένου να μελετήσει την καλλιέργεια φαγητού στο διάστημα. Και πραγματικά μπορούμε να πάρουμε τη βέλτιστη θρεπτική απόδοση όταν διατρέχουμε ένα υψηλής ποιότητας θρεπτικό υγρό χώμα από το ριζικό σύστημα των φυτών. Θα έλεγα ότι για ένα φυτό κάποιου λαχανικού το διαμέρισμά μου θα πρέπει να αποτελεί κάτι τόσο ξένο όσο και το διάστημα. Μπορώ να του προσφέρω όμως φυσικό φως αλλά και ελεγχόμενες κλιματικές συνθήκες όλο το χρόνο.
about how NASA has been using hydroponics to explore growing food in space. And that you can actually get optimal nutritional yield by running a kind of high-quality liquid soil over plants' root systems. Now to a vegetable plant, my apartment has got to be about as foreign as outer space. But I can offer some natural light and year-round climate control.
Θα προσπεράσω γρήγορα δυο χρόνια και θα σας φέρω στο σήμερα: τώρα έχουμε αγροκτήματα παραθύρου τα οποία είναι κάθετες υδροπονικές πλατφόρμες για καλλιέργεια τροφίμων σε εσωτερικούς χώρους. Και ο τρόπος που λειτουργεί είναι ότι υπάρχει μια αντλία στο κάτω μέρος, η οποία στέλνει περιοδικά μέρος αυτού του θρεπτικού υδατικού διαλύματος στο επάνω μέρος της πλατφόρμας, και το οποίο ρέει έπειτα πάλι κάτω μέσω του ριζικού συστήματος των φυτών το οποίο διαπλέκεται μέσα σε σβόλους πηλού- - και κατά συνέπεια δεν υπάρχει καμιά βρωμιά. Αφού το φως και το μικροκλίμα ποικίλουν, ανάλογα με το μικροκλίμα κάθε παραθύρου, το κάθε "αγρόκτημα" παραθύρου χρειάζεται έναν αγρότη, ο οποίος πρέπει να αποφασίζει τί φυτά θα καλλιεργήσει σε κάθε παράθυρο και εάν θα τα καλλιεργήσει με βιολογική ή όχι μέθοδο.
Fast-forward two years later: we now have window farms, which are vertical, hydroponic platforms for food-growing indoors. And the way it works is that there's a pump at the bottom, which periodically sends this liquid nutrient solution up to the top, which then trickles down through plants' root systems that are suspended in clay pellets -- so there's no dirt involved. Now light and temperature vary with each window's microclimate, so a window farm requires a farmer, and she must decide what kind of crops she is going to put in her window farm, and whether she is going to feed her food organically.
Τότε στην αρχή, η καλλιέργεια σε παράθυρο δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια τεχνικά πολύπλοκη ιδέα, που θα χρειαζόταν πολλές δοκιμές. Και πραγματικά ήθελα αυτό το πρότζεκτ να είναι "ανοιχτό" γιατί η υδροπονία είναι ένας από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους τομείς στις ΗΠΑ στο κομμάτι της κατοχύρωσης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και θα μπορούσε πιθανότατα να μετετραπεί σε κάτι παρόμοιο με την περίπτωση της Μονσάντο, όπου εκεί έχουμε μεγάλο κομμάτι εταιρικής πνευματικής ιδιοκτησίας σε θέματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη διατροφή. Οπότε αποφάσισα ότι, αντί να παράγω ένα προϊόν, αυτό που θα έκανα ήταν να το επεκτείνω σε μια ολόκληρη ομάδα συν-παραγωγών.
Back at the time, a window farm was no more than a technically complex idea that was going to require a lot of testing. And I really wanted it to be an open project, because hydroponics is one of the fastest growing areas of patenting in the United States right now, and could possibly become another area like Monsanto, where we have a lot of corporate intellectual property in the way of people's food. So I decided that, instead of creating a product, what I was going to do was open this up to a whole bunch of codevelopers.
Τα πρώτα συστήματα που δημιουργήσαμε, δούλεψαν ως ένα βαθμό. Στην πραγματικότητα καταφέραμε να παράγουμε περίπου μια σαλάτα την εβδομάδα σε ένα συνιθισμένο παράθυρο νεοϋορκέζικου διαμερίσματος. Επίσης καταφέραμε να παράγουμε τοματίνια και αγγούρια, και πολλά άλλα είδη. Αλλά τα πρώτα συστήματα είχαν διαρροές, έκαναν φασαρία και ήταν ιδιαίτερα ενεργοβόρα, συστήματα που η Μάρθα Στιούαρτ δε θα είχε ποτέ εγκρίνει. (γέλια) Οπότε για να εμπλέξουμε κι άλλους συν-παραγωγούς, δημιουργήσαμε μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης στην οποία δημοσιεύσαμε τα σχέδια, εξηγήσαμε πώς δουλεύουν, και προχωρήσαμε ακόμα περισσότερο τονίζοντας όλα τα προβλήματα αυτών των συστημάτων. Έπειτα προσκαλέσαμε ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο να τα φτιάξουν και να πειραματιστούν μαζί μας. Τώρα λοιπόν σ' αυτή την ιστοσελίδα συμμετέχουν 18.000 άνθρωποι. Και έχουμε αγροκτήματα παραθύρων σ' όλο τον κόσμο.
The first few systems that we created, they kind of worked. We were actually able to grow about a salad a week in a typical New York City apartment window. And we were able to grow cherry tomatoes and cucumbers, all kinds of stuff. But the first few systems were these leaky, loud power-guzzlers that Martha Stewart would definitely never have approved. (Laughter) So to bring on more codevelopers, what we did was we created a social media site on which we published the designs, we explained how they worked, and we even went so far as to point out everything that was wrong with these systems. And then we invited people all over the world to build them and experiment with us. So actually now on this website, we have 18,000 people. And we have window farms all over the world.
Αυτό που κάνουμε είναι αυτό που η ΝΑΣΑ ή ένας άλλος μεγάλος οργανισμός θα ονόμαζε Ε&Α, ή έρευνα και ανάπτυξη. Εμείς όμως το ονομάζουμε Ε&Α-Μ-Σ δηλαδή Ερεύνησε και Ανάπτυξέ το Μόνος Σου. Έτσι για παράδειγμα, ο Τζάκσον συμπαρατάχθηκε μαζί μας και πρότεινε να χρησιμοποιήσουμε αεραντλίες αντί για αντλίες νερού. Χρειάστηκε να φτιάξουμε ένα σωρό συστήματα μέχρι να το τελειοποιήσουμε, αλλά όταν το καταφέραμε, πετύχαμε τη μείωση του ενεργειακού μας αποτυπώματος σχεδόν στο μισό. Ο Τόνι απ' το Σικάγο έκανε καλλιεργητικά πειράματα, όπως και πολλοί άλλοι αγρότες "παραθύρων" και κατάφερε να δίνουν καρπούς οι φραουλιές του εννέα μήνες το χρόνο, σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού απλά και μόνο αλλάζοντας τις οργανικές θρεπτικές ουσίες. Και αγρότες παραθύρων στη Φιλανδία προσάρμοσαν τις καλλιέργειες παραθύρων στις σκοτεινές μέρες του φιλανδικού χειμώνα, εξoπλίζοντάς τες με λεντ φώτα ειδικά για την ανάπτυξη φυτών τα οποία τώρα προσφέρουν με "ανοιχτό κώδικα" και αποτελούν πια μέρος του πρότζεκτ.
What we're doing is what NASA or a large corporation would call R&D, or research and development. But what we call it is R&D-I-Y, or "research and develop it yourself." (Laughter) So, for example, Jackson came along and suggested that we use air pumps instead of water pumps. It took building a whole bunch of systems to get it right, but once we did, we were able to cut our carbon footprint nearly in half. Tony in Chicago has been taking on growing experiments, like lots of other window farmers, and he's been able to get his strawberries to fruit for nine months of the year in low-light conditions by simply changing out the organic nutrients. And window farmers in Finland have been customizing their window farms for the dark days of the Finnish winters by outfitting them with LED grow lights that they're now making open source and part of the project.
Κατά συνέπεια τα αγροκτήματα παραθύρων εξελίσσονται μεσω μιας διαδικασίας ταχύτατων εκδόσεων αντίστοιχων με τα προγράματα λογισμικού για υπολογιστές. Και όπως σε κάθε σύστημα ανοιχτού κώδικα, το πραγματικό όφελος προκύπτει από την αλληλεπίδραση των συγκεκριμένων ανησυχιών των ανθρώπων που προσαρμόζουν τα συστήματά τους για τις προσωπικές τους ανησυχίες και τις παγκόσμιες ανησυχίες. Έτσι λοιπόν η βασική μου ομάδα κι εγώ μπορούμε να επικεντρωθούμε στις βελτιώσεις που πραγματικά μας οφελούν όλους. Και είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε τις ανάγκες των νεοεισερχόμενων στο σύστημα.
So window farms have been evolving through a rapid versioning process similar to software. And with every open source project, the real benefit is the interplay between the specific concerns of people customizing their systems for their own particular concerns, and the universal concerns. So my core team and I are able to concentrate on the improvements that really benefit everyone. And we're able to look out for the needs of newcomers.
Έτσι λοιπόν στους τύπους "κάντο μόνος σου" παρέχουμε δωρεάν, πολύ καλά δοκιμασμένες οδηγίες έτσι ώστε ο οποιοσδήποτε, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, να μπορέσει να φτιάξει ένα τέτοιο σύστημα χωρίς κόστος. Και υπάρχει ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας εν αναμονή για τα συστήματα αυτά, και το οποίο το κατέχει η κοινότητα. Επίσης προκειμένου να χρηματοδοτήσουμε το πρότζεκτ συνεργαζόμαστε για την κατασκευή προϊόντων τα οποία κατόπιν πουλάμε σε σχολεία και ιδιώτες οι οποίοι δεν έχουν το χρόνο να κατασκευάσουν τα δικά τους συστήματα.
So for do-it-yourselfers, we provide free, very well-tested instructions so that anyone, anywhere around the world, can build one of these systems for free. And there's a patent pending on these systems as well that's held by the community. And to fund the project, we partner to create products that we then sell to schools and to individuals who don't have time to build their own systems.
Εντός της κοινότητάς μας έχει αναπτυχθεί μια συγκεκριμένη κουλτούρα. Σε αυτή την κουλτούρα μας, είναι καλύτερο το να είσαι δοκιμαστής και να υποστηρίζεις την ιδέα κάποιου άλλου, παρά να είσαι απλά ο τύπος που είχε την ιδέα. Αυτό που αποκομίζουμε από το πρότζεκτ είναι ότι δεχόμαστε υποστήριξη για τη δουλειά μας, καθώς και μια εμπειρία στην οποία πραγματικά συμπράτουμε στο περιβαλλοντικό κίνημα, με ένα διαφορετικό τρόπο από το απλά να αλλάζουμε τις παλιές μας λάμπες με νέας τεχνολογίας. Νομίζω, όμως, ότι η Αϊλήν εκφράζει καλύτερα το τί κερδίζουμε εμείς από το πρότζεκτ και το οποίο είναι η πραγματική χαρά της συνεργασίας. Έτσι εκφράζει εδώ το πώς είναι να βλέπεις κάποιον στην άλλη άκρη του κόσμου να έχει πάρει μια ιδέα σου,να την έχει προχωρήσει και μετά να σε αναγνωρίζει για το δικό σου κομμάτι της συμμετοχής. Αν θέλουμε πραγματικά να δούμε την αλλαγή της μαζικής καταναλωτικής συμπεριφοράς στην οποία όλοι οι περιβαλλοντολόγοι και οι διατροφολόγοι αναφερόμαστε, τότε ίσως πρέπει απλώς να καταργήσουμε τον όρο "καταναλωτής" και να υποστηρίξουμε τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό.
Now within our community, a certain culture has appeared. In our culture, it is better to be a tester who supports someone else's idea than it is to be just the idea guy. What we get out of this project is support for our own work, as well as an experience of actually contributing to the environmental movement in a way other than just screwing in new light bulbs. But I think that Eleen expresses best what we really get out of this, which is the actual joy of collaboration. So she expresses here what it's like to see someone halfway across the world having taken your idea, built upon it and then acknowledging you for contributing. If we really want to see the kind of wide consumer behavior change that we're all talking about as environmentalists and food people, maybe we just need to ditch the term "consumer" and get behind the people who are doing stuff.
Έργα ανοιχτού κώδικα τείνουν να έχουν μια δική τους δυναμική. Αυτό που βλέπουμε με το Ε&Α-Μ-Σ είναι ότι ξέφυγε από απλά την καλλιέργεια σε παράθυρα και τα φώτα λεντ σε ηλιακούς συλλέκτες και υδροπονικά συστήματα. Και χτίζουμε πάνω σε καινοτομίες γενεών που προηγήθηκαν της δικής μας. Και προσβλέπουμε στις επόμενες γενιές, οι οποίες πραγματικά μας χρειάζονται για να αναδιοργανώσουμε τη ζωή μας τώρα. Σας ζητάμε λοιπόν να συμπαραταχθείτε μαζί μας στην εκ νέου ανακάλυψη της αξίας των ενομένων πολιτών και στην από κοινού δήλωση ότι είμαστε όλοι ακόμα πρωτοπόροι.
Open source projects tend to have a momentum of their own. And what we're seeing is that R&D-I-Y has moved beyond just window farms and LEDs into solar panels and aquaponic systems. And we're building upon innovations of generations who went before us. And we're looking ahead at generations who really need us to retool our lives now. So we ask that you join us in rediscovering the value of citizens united, and to declare that we are all still pioneers.
(χειροκρότημα)
(Applause)