I'm an artist and I cut books. This is one of my first book works. It's called "Alternate Route to Knowledge." I wanted to create a stack of books so that somebody could come into the gallery and think they're just looking at a regular stack of books, but then as they got closer they would see this rough hole carved into it, and wonder what was happening, wonder why, and think about the material of the book. So I'm interested in the texture, but I'm more interested in the text and the images that we find within books.
Unë jam artist dhe pres libra. Kjo është një ndër veprat e mia të para. Quhet ''Rruga alternative drejt dijes''. Doja të krijoja një raft librash, në mënyrë që çdokush që do të futej në galeri do të mendonte se po shihte një raft të zakonshëm librash, por sa më shumë që të afrohej do të shihte këtë vrimë të gdhendur në të, dhe do të çuditej me atë që po ndodhte, do të pyeste pse, dhe do të mendonte për materialin e librave. Pra, jam i interesuar në material, por jam edhe më shumë i interesuar për tekstin dhe imazhet që mund t'i gjejmë në libra.
In most of my work, what I do is I seal the edges of a book with a thick varnish so it's creating sort of a skin on the outside of the book so it becomes a solid material, but then the pages inside are still loose, and then I carve into the surface of the book, and I'm not moving or adding anything. I'm just carving around whatever I find interesting. So everything you see within the finished piece is exactly where it was in the book before I began.
Ajo që më së shumti bëj gjatë punës sime, është ngjitja e skajeve të librit me një lustër të trashë, ashtu që të krijohet një lloj mbulese e trashë në pjesën e jashtme të librit, kështu bëhet një material i qëndrueshëm por fletat brenda librit janë të pangjitura, pastaj gdhend në sipërfaqen e librit, dhe nuk largoj apo shtoj ndonjë gjë në të. Unë vetëm gdhend rreth gjithçkaje që më duket interesante. Kështu që gjithçka që shihni brenda pjesës së përfunduar është saktësisht e njejta gjë sikurse ishte në libër para se të filloja.
I think of my work as sort of a remix, in a way, because I'm working with somebody else's material in the same way that a D.J. might be working with somebody else's music. This was a book of Raphael paintings, the Renaissance artist, and by taking his work and remixing it, carving into it, I'm sort of making it into something that's more new and more contemporary. I'm thinking also about breaking out of the box of the traditional book and pushing that linear format, and try to push the structure of the book itself so that the book can become fully sculptural.
E shoh punën time si një lloj përzierje, deri diku, sepse punoj me materialin e dikujt tjetër njejtë si një D.J. që punon me muzikën e dikujt tjetër. Ky ishte një libër me pikturat e Raphael, një artist i Rilindjes, dhe duke marrë punën e tij, duke e përzier dhe duke gdhendur në të, jam duke e kthyer në diçka më të re dhe bashkëkohore. Po mendoj gjithashtu për të dalë nga korniza e librave tradicionalë duke e shmangur atë format linear, duke u munduar qe vetë libri të bëhet një skulpturë më vete.
I'm using clamps and ropes and all sorts of materials, weights, in order to hold things in place before I varnish so that I can push the form before I begin, so that something like this can become a piece like this, which is just made from a single dictionary. Or something like this can become a piece like this. Or something like this, which who knows what that's going to be or why that's in my studio, will become a piece like this.
Unë po përdor mengene, litarë dhe gjëra të tilla, pesha, ashtu që të vendosë gjërat në vend para se t'i lustroj, që të mund të jap forma para se të filloj, në mënyrë që një gjë si kjo mund të shndërrohet në diçka të tillë. e cila është bërë nga një fjalor i vetëm. Ose diçka si kjo, mund të shndërrohet në këtë. Ose diçka si kjo, kush e di se çfarë do të bëhet me të apo pse është në studion time, do të shndërrohet në diçka si kjo.
So I think one of the reasons people are disturbed by destroying books, people don't want to rip books and nobody really wants to throw away a book, is that we think about books as living things, we think about them as a body, and they're created to relate to our body, as far as scale, but they also have the potential to continue to grow and to continue to become new things. So books really are alive. So I think of the book as a body, and I think of the book as a technology. I think of the book as a tool. And I also think of the book as a machine. I also think of the book as a landscape. This is a full set of encyclopedias that's been connected and sanded together, and as I carve through it, I'm deciding what I want to choose. So with encyclopedias, I could have chosen anything, but I specifically chose images of landscapes. And with the material itself, I'm using sandpaper and sanding the edges so not only the images suggest landscape, but the material itself suggests a landscape as well.
Pra, mendoj që njëra ndër arsyet pse njerëzit shqetësohen kur shohin librat të shkatërrohen, ata nuk duan t'i shqyejnë librat, apo t'i hedhin ato, është se ne i mendojmë librat si frymorë, i mendojmë si trupa, dhe librat janë të krijuar që të jene të lidhur me trupin tonë, si një tregues, por ato e kanë gjithashtu potencialin të rriten e të shndërrohen në gjëra të reja. Pra librat janë me të vërtetë të gjallë. I mendoj librat si trupa, i mendoj librat si teknologji. E mendoj librin si një mjet, gjithashtu si një makinë, ashtu dhe si një peisazh. Ky është një grumbull enciklopedish që kanë qenë të lidhura dhe të ngjitura, e nderkohë që gdhend në to, po vendos se çka të zgjedh. Me enciklopedi, mund të bëj gati çdo gjë, por zgjedh të marrë imazhet e peisazheve. Dhe me vetë materialin, po përdor letër zmerile, lëmoj skajet ashtu që jo vetem imazhet të japin peisazhin por edhe vetë materiali ta nxjerrë në pah peisazhin.
So one of the things I do is when I'm carving through the book, I'm thinking about images, but I'm also thinking about text, and I think about them in a very similar way, because what's interesting is that when we're reading text, when we're reading a book, it puts images in our head, so we're sort of filling that piece. We're sort of creating images when we're reading text, and when we're looking at an image, we actually use language in order to understand what we're looking at. So there's sort of a yin-yang that happens, sort of a flip flop. So I'm creating a piece that the viewer is completing themselves.
Një nga gjërat që bëj ndersa gdhend në libra, mendoj për imazhet, mendoj edhe për tekstin, mendoj për to në mënyrë të ngjashme, sepse çka është interesante, kur lexojmë tekst, apo kur lexojmë libra, krijojmë imazhe në kokën tonë, që ta përmbushim atë pjesë. Ne krijojmë imazhe në të njejtën kohë që lexojmë diçka, ndërsa kur shikojmë një pikturë, ne mundohemi të përdorim gjuhën për të kuptuar atë çfarë po shohim Pra është një lloj yin-yang që ndodh, lloj fllip-fllopi. Pra po krijoj një vepër te tillë ku shikuesi mund ta kompletojë veten.
And I think of my work as almost an archaeology. I'm excavating and I'm trying to maximize the potential and discover as much as I possibly can and exposing it within my own work. But at the same time, I'm thinking about this idea of erasure, and what's happening now that most of our information is intangible, and this idea of loss, and this idea that not only is the format constantly shifting within computers, but the information itself, now that we don't have a physical backup, has to be constantly updated in order to not lose it. And I have several dictionaries in my own studio, and I do use a computer every day, and if I need to look up a word, I'll go on the computer, because I can go directly and instantly to what I'm looking up. I think that the book was never really the right format for nonlinear information, which is why we're seeing reference books becoming the first to be endangered or extinct.
E mendoj punën time gati si punë arkeologjike. Jam duke rrëmuar dhe duke u përpjekur të maksimizoj potencialin duke zbuluar sa më shumë dhe duke e ekspozuar me punën time. Por në të njejtën kohë mendoj për idenë e asgjësimit, dhe çfarë po ndodh tani kur shumica e informatave tona janë të paprekshme, dhe kjo ide e humbjes, ideja se nuk është vetëm forma ajo çfarë po zhvendoset në kompjuter, por vetë informacioni, tani që nuk kemi një backup fizik, duhet që informacioni të përditësohet vazhdimisht në mënyrë që të mos e humbim. Kam disa fjalorë në studion time, dhe përdor çdo ditë kompujterin, dhe nëse më duhet të kërkoj një fjalë, do të përdorja kompjuterin, sepse mund ta gjej direkt dhe menjëherë atë se çfarë kërkoj. Mendoj se libri kurrë nuk ishte forma e duhur për informata jolineare, rrjedhojë e të cilës është se librat referent janë të parët të rrezikuar ose të zhdukur. Pra nuk mendoj se librat do të vdesin
So I don't think that the book will ever really die. People think that now that we have digital technology, the book is going to die, and we are seeing things shifting and things evolving. I think that the book will evolve, and just like people said painting would die when photography and printmaking became everyday materials, but what it really allowed painting to do was it allowed painting to quit its day job. It allowed painting to not have to have that everyday chore of telling the story, and painting became free and was allowed to tell its own story, and that's when we saw Modernism emerge, and we saw painting go into different branches. And I think that's what's happening with books now, now that most of our technology, most of our information, most of our personal and cultural records are in digital form, I think it's really allowing the book to become something new. So I think it's a very exciting time for an artist like me, and it's very exciting to see what will happen with the book in the future.
ndonjëherë. Njerëzit mendojnë se tani që kemi teknologjinë dixhitale, librat do të vdesin, e ne po shohim gjërat duke u zhvendosur dhe duke evoluar. Mendoj se librat do të evolojne, ashtu sikurse njerëzit thanë se piktura do të vdesë me ardhjen e fotografisë dhe printerave në jetën e përditshme, por çfarë me të vërtetë kjo i bëri pikturës është që e detyroi të heq dorë nga puna e përditshme. E ndaloi pikturën që të ketë punën e përditshme për të treguar një histori, kështu piktura u lirua dhe u lejua të ketë mënyrat e veta të të treguarit të historive, dhe kur e pamë Modernizmin të shfaqet, pamë dhe pikturën të shkojë në drejtime të ndryshme. Mendoj se kjo është ajo se çfare po ndodh me librat tani kur pjesa më e madhe e teknologjisë, shumica e informatave tona, të dhënat personale dhe kulturore janë në formën dixhitale, mendoj se kjo po e lejon librin të shndërrohet në diçka të re. Mendoj se kjo është koha më e mirë për një artsit si unë, jam shumë shumë i entuziasmuar për të parë se çfarë do të ndodhë me librat në të ardhmen.
Thank you.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)