L'any passat aquí, a TED, vaig fer una presentació del LHC. I vaig prometre que tornaria i us informaria dels avenços del funcionament de la màquina. I aquí som. I per a aquells qui no vau ser-hi, dir-vos que el LHC és l'experiment científic més gran mai provat fa 27 kilòmetres de circumferència. S'encarrega de reproduir les condicions que hi havia menys d'una mil milionèsima part de segon després del naixement de l'univers -- multipliqueu-ho per 600 milions de vegades per tenir un segon. No és res, tret d'ambiciós.
Last year at TED I gave an introduction to the LHC. And I promised to come back and give you an update on how that machine worked. So this is it. And for those of you that weren't there, the LHC is the largest scientific experiment ever attempted -- 27 kilometers in circumference. Its job is to recreate the conditions that were present less than a billionth of a second after the universe began, up to 600 million times a second. It's nothing if not ambitious.
Aquesta és la màquina que hi ha sota Ginebra. Fem fotos dels petits Big Bangs de dintre els detectors. Jo estic treballant en aquest. És el detector ATLAS -- fa 44 metres d'amplada i 22 de diàmetre. Aquí teniu una imatge espectacular de l'ATLAS quan s'estava construïnt així podeu veure'n la mida.
This is the machine below Geneva. We take the pictures of those mini-Big Bangs inside detectors. This is the one I work on. It's called the ATLAS detector -- 44 meters wide, 22 meters in diameter. Spectacular picture here of ATLAS under construction so you can see the scale.
El 10 de setembre de l'any passat vam engegar la màquina per primera vegada. I aquesta foto la va treure l'ATLAS: A la sala de control ho vam celebrar molt. És una foto del primer feix de partícules fent la volta al LHC i col·lisionant deliberadament amb una peça de l'LHC, i escampant partícules vers el detector. És a dir, quan vam veure la foto el 10 de setembre sabíem que l'aparell funcionava, i això ja és un gran triomf. No estic segur de si va ser això el que va aconseguir l'ovació més gran, o si va ser quan algú va entrar a Google i va veure que la pàgina d'inici era així. Això volia dir que vam impactar culturalment a banda de científicament.
On the 10th of September last year we turned the machine on for the first time. And this picture was taken by ATLAS. It caused immense celebration in the control room. It's a picture of the first beam particle going all the way around the LHC, colliding with a piece of the LHC deliberately, and showering particles into the detector. In other words, when we saw that picture on September 10th we knew the machine worked, which is a great triumph. I don't know whether this got the biggest cheer, or this, when someone went onto Google and saw the front page was like that. It means we made cultural impact as well as scientific impact.
Una setmana més tard vam tenir un problema amb l'aparell relacionat amb aquests trossos de cable -- els daurats. Aquests cables porten 13 mil amperes quan l'aparell està funcionant a la capacitat màxima. Ara, els que sou enginyers d'aquí els mirareu i direu, "No, no porten això. Són cables petits." Ho poden fer perquè quan estan molt freds esdevenen el que s'anomena cables superconductors. Així que a menys 271 graus, més fred que l'espai entre els estels, aquests cables són capaços de portar aquest corrent.
About a week later we had a problem with the machine, related actually to these bits of wire here -- these gold wires. Those wires carry 13 thousand amps when the machine is working in full power. Now the engineers amongst you will look at them and say, "No they don't. They're small wires." They can do that because when they are very cold they are what's called superconducting wire. So at minus 271 degrees, colder than the space between the stars, those wires can take that current.
A una de les juntes d'entre els aproximadament nou mil imants al LHC, vam trobar un defecte de fabricació. I el cable s'escalfà una mica, i els 13 mil amperes de sobte van trobar resistència elèctrica. Aquest va ser-ne el resultat. Això impressiona més si tenim en compte que aquests imants pesen més de 20 tones, i es van moure uns 30 centímetres. Es van danyar uns 50 imants. Havíem de treure'ls, i ho vam fer. Els vam reparar tots, els vam arreglar. Ara són tots un altre cop sota terra. A finals de març el LHC estarà intacte un altre cop. L'engegarem, i esperem tenir dades pel juny o el juliol, i continuar la nostra empresa per esbrinar quines són les parets mestres de l'univers.
In one of the joints between over 9,000 magnets in LHC, there was a manufacturing defect. So the wire heated up slightly, and its 13,000 amps suddenly encountered electrical resistance. This was the result. Now that's more impressive when you consider those magnets weigh over 20 tons, and they moved about a foot. So we damaged about 50 of the magnets. We had to take them out, which we did. We reconditioned them all, fixed them. They're all on their way back underground now. By the end of March the LHC will be intact again. We will switch it on, and we expect to take data in June or July, and continue with our quest to find out what the building blocks of the universe are.
Ara, d'alguna manera aquests accidents han reobert el debat sobre el valor de la ciència i l'enginyeria al límit. És fàcil de refutar. Trobo que el fet que sigui tan difícil, el fet que anem més enllà dels límits, és el valor de coses com el LHC. Us deixo amb les paraules d'un científic anglès, Humphrey Davy, qui, em sembla, quan va defensar els experiments inútils del seu protegit, que era Michael Faraday, va dir això: "Res no és tan perillós per al progrés de la ment humana que assumir que les nostres conclusions científiques son les definitives, que no hi ha més misteris a la natura, que els nostres triomfs són finals, i que no hi ha nous mons a conquerir." Gràcies. (Aplaudiments)
Now of course, in a way those accidents reignite the debate about the value of science and engineering at the edge. It's easy to refute. I think that the fact that it's so difficult, the fact that we're overreaching, is the value of things like the LHC. I will leave the final word to an English scientist, Humphrey Davy, who, I suspect, when defending his protege's useless experiments -- his protege was Michael Faraday -- said this, "Nothing is so dangerous to the progress of the human mind than to assume that our views of science are ultimate, that there are no mysteries in nature, that our triumphs are complete, and that there are no new worlds to conquer." Thank you. (Applause)