Πρέπει πραγματικά να δώσουμε πρόσβαση στα παιδιά μας σε ό,τι καλύτερο έχουμε. Μη κάνοντας κάτι τέτοιο, η νέα γενιά θα μας γυρίσει την πλάτη, όπως θα μας αξίζει. Θα μάθουν από ό,τι πληροφορία και ερέθισμα υπάρχει γύρω τους.
We really need to put the best we have to offer within reach of our children. If we don't do that, we're going to get the generation we deserve. They're going to learn from whatever it is they have around them.
Και όλοι εμείς η τωρινή ελίτ, γονείς, βιβλιοθηκάριοι, επαγγελματίες ή οτιδήποτε άλλο, κομμάτι των δραστηριοτήτων μας είναι να κάνουμε ό,τι καλύτερο έχουμε να προσφέρουμε διαθέσιμο στα άτομα γύρω μας, ή όσο ευρύτερα γίνεται. Θα ξεκινήσω και θα τελειώσω την ομιλία μου με δύο προτάσεις που έχουν χαραχτεί πάνω σε πέτρα. Η πρώτη είναι χαραγμένη στην Δημοτική Βιβλιοθήκη της Βοστόνης. Πάνω από την πόρτα της έχει χαραγμένη την φράση "Ελεύθερα σε όλους." Είναι μία δήλωση που σε εμπνέει, με τον τρόπο της, και θα επιστρέψω πάλι σε αυτό στο τέλος της ομιλίας μου. Είμαι βιβλιοθηκάριος και αυτό που προσπαθώ να πετύχω είναι να διαθέσω όλη την υπάρχουσα γνώση σε όσα περισσότερα άτομα ενδιαφέρονται να την αφομοιώσουν. Η ιδέα της χρήσης της τεχνολογίας για αυτόν τον σκοπό είναι η ιδανική για εμάς. Πιστεύω ότι έχουμε την ευκαιρία να ξεπεράσουμε τους Έλληνες σε αυτό. Δεν είναι εύκολη υπόθεση το να ξεπεράσεις τους Έλληνες. Με την εργατικότητα των Αιγυπτίων όμως κατάφεραν να χτίσουν τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, την ιδέα της συγκέντρωσης αντιτύπων όλων τον βιβλίων του κόσμου. Το πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να πας στην Αλεξάνδρεια για να έχεις πρόσβαση στη βιβλιοθήκη αυτή. Από την άλλη, αν πήγαινες, σπουδαία πράγματα συνέβαιναν. Πιστεύω ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τους Έλληνες και να καταφέρουμε κάτι συμαντικό. Σήμερα θα υποστηρίξω μόνο ένα επιχείρημα: το ότι η παγκόσμια πρόσβαση σε όλη τη γνώση είναι εφικτή. Επομένως, αν τα καταφέρω θα σας κάνω να σκεφτείτε καθώς θα φεύγετε, ότι όντως είναι υλοποιήσιμο το όραμα του να έχουμε κάθε τι που έχει ποτέ εκδοθεί, κάθε τι που έχει δημιουργηθεί με σκοπό την δημοσίευσή του στον κόσμο, να είναι διαθέσιμο στον καθένα που θα ήθελε να έχει πρόσβαση σε αυτό.
And we, as now the elite, parents, librarians, professionals, whatever it is, a bunch of our activities are, in fact, in trying to get the best we have to offer within reach of those around us, or as broadly as we can. I'm going to start and end this talk with a couple things that are carved in stone. One is what's on the Boston Public Library. Carved above their door is, "Free to All." It's kind of an inspiring statement, and I'll go back at the end of this. I'm a librarian, and what I'm trying to do is bring all of the works of knowledge to as many people as want to read it. And the idea of using technology is perfect for us. I think we have the opportunity to one-up the Greeks. It's not easy to one-up the Greeks. But with the industriousness of the Egyptians, they were able to build the Library of Alexandria -- the idea of a copy of every book of all the peoples of the world. The problem was you actually had to go to Alexandria to go to it. On the other hand, if you did, then great things happened. I think we can one-up the Greeks and achieve something. And I'm going to try to argue only one point today: that universal access to all knowledge is within our grasp. So if I'm successful, then you'll actually come away thinking, yeah, we could actually achieve the great vision of everything ever published, everything that was ever meant for distribution, available to anybody in the world that's ever wanted to have access to it.
Ναι, υπάρχουν θέματα για τη διάθεση των χρημάτων, θέματα τα οποία αυτή την στιγμή εξετάζονται ξανά και ξανά.. Θα έλεγα όμως ότι υπάρχουν αρκετά χρήματα και αρκετή ζήτηση, επομένως ο στόχος μας είναι εφικτός. θα εξετάσω τεχνολογικά και κοινωνικά θέματα καθώς και το πού είμαστε συνολικά προσπαθώντας να κάνουμε πράξη αυτό το όραμα. Ο τρόπος με τον οποίο θα προσπαθήσω να το κάνω είναι σαν την ιστοσελίδα του Amazon.com όπου έχει: βιβλία, μουσική, βίντεο, παρουσιάζοντας τα ανά κατηγορία και είδος. Το ερώτημα είναι, πώς τα πάμε εμείς σε αυτό;
Yes, there's issues about how money should be distributed, and that's still being refigured out. But I'd say there's plenty of money, and there's plenty of demand, so we can actually achieve that. But I'm going to go over the technological, social and sort of where are we as a whole, trying to get to that particular vision. And the way I'm going to try to do this is do it like the Amazon.com website, the books, music, video and just go step -- media type by media type, just go and say, all right, how're we doing on this?
Αν αρχίσουμε με τα βιβλία, γνωρίζουμε που περίπου είμαστε; Πρώτη δουλειά είναι να αναλύσεις το πρόβλημα, όπως θα έκανε ένας μηχανολόγος. Αν θέλεις να συγκεντρώσεις ηλεκτρονικά ό,τι υλικό έχει εκδοθεί μέχρι σήμερα προκειμένου να έχει πρόσβαση σε αυτό ο καθένας, πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό; Δεν γνωρίζουμε πραγματικά, η μεγαλύτερη όμως βιβλιοθήκη στον κόσμο αυτή τη στιγμή είναι η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου με 26 εκατομμύρια τόμους, 26 εκατομμύρια. Είναι με διαφορά η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη έντυπου υλικού στον κόσμο. Ένα βιβλίο από την άλλη, αν έχεις ένα βιβλίο, είναι περίπου 1 megabyte, αν αυτό είναι σε μορφή Microsoft Word. Επομένως, 26 εκατομμύρια megabytes είναι 26 terabytes, η σειρά είναι mega, giga, tera, ...26 terabytes. 26 terabytes χωράνε σε ένα σύστημα υπολογιστή τόσο μεγάλο, που τρέχει με λειτουργικό σύστημα Linux και έχει κόστος 60,000 δολαρίων. Άρα, με τα χρήματα που αγοράζεις ένα σπίτι ή, εδώ γύρω, ένα γκαράζ, μπορείς να έχεις όλο το υλικό της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Αυτό και αν είναι νοικοκυρεμένο.
So if we start with books, you know, sort of where are we? Well, first you have to, as an engineer, scope the problem. How big is it? If you wanted to put all of the published works online so that anybody could have it available, well, how big a problem is it? Well, we don't really know, but the largest print library in the world is the Library of Congress. It's 26 million volumes, 26 million volumes. It is, by far and away, the largest print library in the world. And a book, if you had a book, is about a megabyte, so -- you know, if you had it in Microsoft Word. So a megabyte, 26 million megabytes is 26 terabytes -- it goes mega-, giga-, tera-. 26 terabytes. 26 terabytes fits in a computer system that's about this big, on spinning Linux drives, and it costs about 60,000 dollars. So for the cost of a house -- or around here, a garage -- you can put, you can have spinning all of the words in the Library of Congress. That's pretty neat.
Μετά έρχεται η ερώτηση, τι θα πάρεις από αυτό; Ξέρετε, αξίζει ο κόπος του να κάνεις όλη αυτή την διαδικασία; Το θέλεις πραγματικά "online"? Ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνουν οι περισσότεροι είναι να φτιάξουν προγράμματα αναγνωσης βιβλίων που σου επιτρέπουν να ψάξεις μέσα σε ένα βιβλίο, κάτι που είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Και μπορείς να τα "κατεβάσεις" και να τα χρησιμοποιήσεις με διάφορους νέους τρόπους. Και μπορείς να τα πάρεις και μαζί σου, αν τυχαίνει να έχεις φορητό υπολογιστή. Έχουν αρχίσει να προσομοιώνουν το ξεφύλλισμα σελίδων, κάτι που δείχνει αρκετά σαν βιβλίο με διάφορους τρόπους και μπορείς να ψάξεις, να βάλεις σελιδοδείκτες, και να κάνεις διάφορα πραγματάκια -- μοιάζοντας αρκετά με βιβλίο -- στο φορητό σας υπολογιστή. Αλλά, δεν ξέρω, το να διαβάζω κάτι στο φορητό μου υπολογιστή -- όποτε ανοίγω το φορητό μου υπολογιστή νοιώθω ότι είναι για δουλειά. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που το Kindle είναι τόσο σπουδαίο. Δεν νοιώθω ότι κάνω δουλειά όταν διαβάζω από το Kindle, αρχίζει απλά να γίνεται λίγο πιο συγκεκριμενοποιημένο. Πρέπει όμως να πω ότι υπάρχουν παλαιότερες τεχνολογίες που προτιμάω. Μου αρέσουν τα κανονικά βιβλία. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία μας για να ψηφιοποιήσουμε πληροφορίες, να τις "ανεβάσουμε" στο διαδίκτυο και μετά να τις "κατεβάσουμε", να τις εκτυπώσουμε, να τις βιβλιοδετήσουμε και να έχουμε πάλι κανονικά βιβλία.
Then the question is, what do you get? You know, is it worth trying to get there? Do you actually want it online? Some of the first things that people do is they make book readers that allow you to search inside the books, and that's kind of fun. And you can download these things, and look around them in new and different ways. And you can get at them remotely, if you happen to have a laptop. There's starting to be some of these sort of page turn-y interfaces that look a whole lot like books in certain ways, and you can search them, make little tabs, and it's kind of cute -- still very book-like -- on your laptop. But I don't know, reading things on a laptop -- whenever I pull up my laptop, it always feels like work. I think that's one of the reasons why the Kindle is so great. I don't have to feel like I'm at work to read a Kindle. It's starting to be a little bit more specified. But I have to say that there's older technologies that I tend to like. I like the physical book. And I think we can go and use our technology to go and digitize things, put them on the Net, and then download, print them and bind them, and end up with books again.
Και λέμε τώρα, πόσο δύσκολο να είναι; Και φαίνεται ότι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Πήγαμε και φτιάξαμε ένα "βιβλιο-κίνητο". Και ένα "βιβλιο-κίνητο", στο μέγεθος ενός μικρού φορτηγού με ένα δορυφορικό πιάτο, έναν εκτυπωτή, και ένα σύστημα βιβλιοδέτησης, όπου τα παιδιά μπορούν να φτιάξουν τα δικά τους βιβλία. Κοστίζει περίπου 3 δολάρια για να "κατεβάσεις", να εκτυπώσεις και να βιβλιοδετήσεις ένα κανονικό παλιό βιβλίο. Και το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό οπτικά. Μπορείς πραγματικά να βγάλεις εμφανισιακά ωραία βιβλία και το κόστος των υλικών είναι 1 πένα ανά σελίδα, τιμή κόστους.
And we sort of said, well, how hard is this? And it turns out to not be very hard. We actually went off to make a bookmobile. And a bookmobile -- the size of a van with a satellite dish, a printer, binder and cutter, and kids make their own books. It costs about three dollars to download, print and bind a normal, old book. And they actually come out kind of nice looking. You can actually get really good-looking books for on the order of one penny per page, sort of the parts cost for doing this.
Επομένως, η ιδέα αυτής της τεχνολογίας μπορεί να είναι αυτή που θα ξαναφέρει τα βιβλία στα χεριά του κόσμου. Υπάρχουν και μερικά άλλα "βιβλιο-κίνητα" που κυκλοφορούν. Αυτός είναι ο Έρικ Έλντρεντ που φτιάχνει βιβλία στην λίμνη Γουόλντεν, βιβλία του Θορόου. Εδώ είναι λίγο πριν τον διώξει η υπηρεσία του πάρκου επειδή ανταγωνιζόταν το τοπικό βιβλιοπωλείο. Στην Ινδία υπάρχουν άλλα 2 "βιβλιο-κίνητα" που κυκλοφορούν. Εδώ είναι η ημέρα εγκαινίων στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η νέα βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές από άποψη συμμετοχών. Και παιδιά που αρχίζουν να φτιάχνουν τα δικά τους βιβλία, και ένα χαρούμενο παιδί με το πρώτο βιβλίο που απόκτησε ποτέ. Επομένως, η ιδέα του να μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτήν την τεχνολογία για να καταλήξεις να εκτυπώνεις χαρτί μπορεί να ακούγεται λίγο ρετρό, πιστεύω όμως ότι έχει ακόμα τη θέση της. Και προερχόμενοι από την Σίλικον Βάλεϊ, σχεδόν από την Ουτοπία, και, σχεδόν από, ξέρετε, σχεδόν απ΄τον κόσμο, πιστεύουμε ότι αν καταφέρουμε να κάνουμε αυτή την τεχνολογία να δουλέψει στην αγροτική Ουγκάντα, μάλλον θα έχουμε καταφέρει κάτι. Έτσι, πήραμε κάποια κονδύλια από την Παγκόσμια Τράπεζα για να το δοκιμάσουμε. Και βρήκαμε ότι σε περίπου 30 ημέρες μπορούσαμε να πάρουμε 2 άτομα από την Σίλικον Βάλεϊ, να τους στείλουμε αεροπορικώς στην Ουγκάντα, να αγοράσουν αυτοκίνητο, να εγκαταστήσουν την πρώτη σύνδεση διαδικτύου στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ουγκάντα, να καταλάβουν τί θέλει ο κόσμος, και να κάνουν να δουλέψει το πρόγραμμα δημιουργίας βιβλίων στην ύπαιθρο της Ουγκάντα. Και πραγματικά -τεχνολογικά- δούλεψε.
So the idea of -- this technology actually may end up putting books back in people's hands again. There are some other bookmobiles running around. This is Eric Eldred making books at Walden Pond -- Thoreau's works. This is just before he got kicked out by the Parks Services, for competing with the bookstore there. In India, they've got another couple bookmobiles running around. And this is the opening day at the Library of Alexandria, the new Library of Alexandria, in Egypt. It was quite popularly attended. And kids starting to make their own books, and a happy kid with the first book that he's ever owned. So the idea of being able to use this technology to end up with paper where I can handle sort of sounds a little retro, but I think it still has its place. And being from the Silicon Valley, sort of utopian sort of world, we thought, if we can make this technology work in rural Uganda, we might have something. So we actually got some funding from the World Bank to try it out. And we found in about 30 days we could go and take a couple folks from Silicon Valley, fly them to Uganda, buy a car, set up the first Internet connection at the National Library of Uganda, figure out what they wanted, and get a program going making books in rural Uganda. And it actually -- so technologically, it works.
Αυτό που μάθαμε από την όλη ιστορία είναι ότι δεν είχαμε τα σωστά βιβλία. Λοιπόν, τα βιβλία ήταν στην βιβλιοθήκη. Μπορούσαμε να τα μοιράσουμε στον κόσμο αν τα είχαμε σε ψηφιακή μορφή, αλλά δεν ξέραμε πώς ακριβώς να τα ψηφιοποιήσουμε. Όλοι μας σκεφτήκαμε, ας τα στείλουμε στην Ινδία ή στην Κίνα. Και έτσι το δοκιμάσαμε και αυτό, και θα αναφερθώ στο θέμα αυτό σε ένα λεπτό. Υπάρχουν κάποιες νέες τεχνολογίες για την παράδοση που τυχαίνει να είναι και πολύ συναρπαστικές. Μία είναι η συσκευή εκτύπωσης κατά παραγγελία που μοιάζει με εφεύρεση του Ρούμπ Γκόλντμπεργκ. Έχουμε μία από αυτές τώρα. Είναι απίστευτα ωραία. Βασίζεται σε έναν ιμάντα μεταφοράς και φτιάχνει βιβλία. Το λένε "Μηχανή Βιβλίων Espresso", και σε περίπου 10 λεπτά μπορείς να έχεις το βιβλίο σου με το πάτημα ενός κουμπιού.
What we found out of this is we didn't have the right books. So the books were in the library. We could get it to people, if they're digitized, but we didn't know how to quite get them digitized. Everybody thought the answer is, send things to India and China. And so we've tried that, and I'll go over that in a moment. There are some newer technologies for delivering that have happened that are actually quite exciting as well. One is a print-on-demand machine that looks like a Rube Goldberg machine. We have one of these things now. It's completely cool. It's all conveyor belt, and it makes a book. And it's called the "Espresso Book Machine," and in about 10 minutes, you can press a button and make a book.
Κάτι άλλο που βρίσκω ιδιαίτερα συναρπαστικό σε αυτόν τον τομέα, πέρα από αυτά τα κιόσκια που μπορούν να σου εκτυπώσουν το βιβλίο που παραγγέλνεις, είναι μερικές από αυτές τις μικρές οθόνες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι ο φορητός υπολογιστής των 100 δολαρίων. Δεν προσπαθώ να πάρω την δόξα κάποιου άλλου σε αυτό το σημείο, αλλά πήρα και χρησιμοποίησα ένα από αυτά σαν αναγνώστη ηλεκτρονικού βιβλίου. Εδώ βλέπουμε μία από τις μονάδες σε στάδιο εξέλιξης και φαίνεται ότι είναι μία ωραία συσκευή ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων. Περάσαμε δοκιμαστικά ένα από τα βιβλία μας μέσα, και παρατηρήσαμε ότι 200 κόκκοι ανά ίντσα σημαίνει ότι μπορείς να έχεις βιβλία που έχεις σαρώσει τα οποία δείχνουν ιδιαίτερα καλά. Στους 200 κόκκους ανά ίντσα, το αποτέλεσμα που βλέπουμε είναι αντίστοιχο με αυτό μιας εκτύπωσης λέιζερ 300 κόκκων. Είμαστε σε αρκετά καλή κατάσταση. Μπορείς πραγματικά να διαβάσεις σαρωμένα βιβλία αρκετά εύκολα.
Something else I'm quite excited about in this particular domain, beyond these sort of kiosk-y things where you can get books on demand, is some of these new little screens that are coming out. And one of my favorites in this is the $100 laptop. And I don't mean to steal any thunder here, but we've gone and used one of these things to be an e-book reader. So here's one of the beta units and you can -- it actually turns out to be a really good-looking e-book reader. And we have a quick hack that we did to try to put one of our books on it, and it turns out that 200 dots per inch means that you can put scanned books on them that look really good. At 200 dots per inch, it's kind of the equivalent of a 300 dot print laser printer. We're in good enough shape. You actually can go and read scanned books quite easily.
Άρα η ιδέα των ηλεκτρονικών βιβλίων έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος. Αλλά, πώς κάνεις όλες αυτές τις σαρώσεις; Έτσι σκεφτήκαμε να δοκιμάσουμε την ιδέα του να στείλουμε βιβλία στην Ινδία. Και υπήρχε ένα έργο, με χρηματοδότηση από το Εθνικό Επιστημονικό Ίδρυμα, όπου έλεγε να σταλούν σαρωτές και οι Αμερικάνικες βιβλιοθήκες θα στέλνανε βιβλία. Λοιπόν, δεν έστειλαν, δεν ήθελαν να στείλουν τα βιβλία τους. Έτσι και εμείς αγοράσαμε 100,000 βιβλία και τα στείλαμε στην Ινδία. Και τότε μάθαμε γιατί δεν θέλεις να στείλεις τα βιβλία σου στην Ινδία. Το μάθημα που πήραμε από αυτή την ιστορία είναι, να σαρώνεις τα δικά σου βιβλία. Αν πραγματικά σε νοιάζουν τα βιβλία θα τα σαρώσεις καλύτερα, ιδίως αν είναι βιβλία αξίας. Αν είναι καινούρια βιβλία και μπορείς απλά, ξέρεις, να τα "πετσοκόψεις", επειδή απλά μπορείς να αγοράσεις ένα άλλο, δεν είναι και τόσο σημαντικό να κάνεις υψηλής ποιότητας σάρωση. Αλλά να κάνεις πράγματα που αγαπάς. Αλλά οι Ινδοί έχουν σαρώσει πολλά από τα βιβλία τους, περίπου 300,000 μέχρι και σήμερα. Τα πάνε πολύ καλά. Οι Κινέζοι έχουν κάνει πάνω από ένα εκατομμύριο και οι Αιγύπτιοι περίπου 30,000.
So the idea of electronic books is starting to come about. But how do you go about doing all this scanning? So we thought, okay, well, let's try out this send books to India thing. And there was a project with, funded by the National Science Foundation -- sent a bunch of scanners, and the American libraries were supposed to send books. Well, they didn't. They didn't want to send their books. So we bought 100,000 books and sent them to India. And then we learned why you don't want to send books to India. The lesson we learned out of this is, scan your own books. If you really care about books, you're going to scan them better, especially if they're valuable books. If they're new books and you can just, you know, butcher them, because you could just buy another one, that's not such a big deal in terms of doing high-quality scanning. But do things that you love. But the Indians have been scanning a lot of their own books -- about 300,000 now -- doing very well. The Chinese did over a million, and the Egyptians are about 30,000.
Και είπαμε, εντάξει, αν είναι να το κάνουμε εμείς αυτό, ας το κάνουμε μέσα στη βιβλιοθήκη. Πώς όμως το κάνουμε όλο αυτό και πώς το ολοκληρώνουμε κρατώντας το κόστος σε λογικά για εμάς επίπεδα? Έτσι καταλήξαμε να ορίσουμε την τιμή των 10 λεπτών ανά σελίδα. Αν το κόστος τη ψηφιοποίησης, οτπικής ανάγνωσης χαρακτήρων, και δεσίματος είναι παρόμοιο με το κόστος φωτοτύπησης και είναι σε μορφή που να μπορείς να το "κατεβάσεις", να το εκτυπώσεις και να το βιβλιοδετήσεις, τότε έχουμε σίγουρα καταφέρει κάτι. Έτσι αρχίσαμε σκεπτόμενοι, πώς καταφέρνουμε το στόχο των 10 λεπτών; Και δοκιμάσαμε αυτά τα ρομπότ και δούλεψαν αρκετά καλά, μηχανήματα που γυρνάνε αυτόματα τις σελίδες. Αν μπορούμε να έχουμε ρομπότ στον Άρη,θα νόμιζες ότι είναι εύκολο να γυρνάμε σελίδες. Τελικά φάνηκε ότι είναι αρκετά πιο δύσκολο το να γυρνάς σελίδες και δεν υπάρχει και ζήτηση. Οπότε, τέλος πάντων, καταλήξαμε στο να φτιάξουμε το δικό μας σαρωτή βιβλίων. Με την χρήση 2 ψηφιακών φωτογραφικών καμερών υψηλής ευκρίνειας, ελεγχόμενου φωτισμού, ακόμα και για ασπρόμαυρα βιβλία, μπορείς να πετύχεις τον σωστό τόνο χρώματος. Έτσι, κάνεις μία ευπαρουσίαστη και αξιοπρεπή δουλειά. Αυτό δεν είναι ένα φαξ, η ιδέα είναι να κάνουμε μία όμορφη δουλειά καθώς δουλεύεις σε αυτές τις βιβλιοθήκες. Δουλεύοντας με μεγάλο όγκο υλικού είμαστε σε θέση να πετύχουμε τον στόχο των 10 λεπτών ανά σελίδα. Εδώ φαίνετε το πώς είναι στο πανεπιστήμιο του Τορόντο. Και στην τελική μπορεί, ξέρετε, να πληρώσει τους μισθούς του προσωπικού. Ο κόσμος δείχνει να του αρέσει. Ναι, μπορεί να είναι λίγο βαρετό, αλλά ορισμένοι μπαίνουν μέσα στο κλίμα του "ζεν" του. (Γέλια) Και ειδικά αν πρόκειται για κάποιο ενδιαφέρον βιβλίο για το οποίο νοιάζεσαι σε γλώσσες που μπορείς να διαβάσεις. Καταφέραμε να κάνουμε πραγματικά καλή δουλειά στο να βγάλουμε την κάθε σελίδα στα 10 λεπτά. Επομένως, 10 λεπτά ανά σελίδα, με μέσο μέγεθος 300 σελίδες, κάνει 30 δολάρια το βιβλίο. Η βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, αν ψηφιοποιούσες όλο της το αρχείο θα κόστιζε, 26 εκατομμύρια βιβλία - δηλαδή περίπου 750 εκατομμύρια δολάρια, σωστά; Αλλά 1 εκατομμύριο βιβλία πιστεύω ότι θα ήταν μία καλή αρχή, και το κόστος θα κυμαινόταν στα 30 εκατομμύρια δολάρια. Όχι και τόσο μεγάλο σαν κόστος.
But we sent -- thought, OK, if we're going to need to do this, let's do it in-library. How do we go and do this, and how do we get it down so that it's a cost point that we could afford? And we sort of picked the price point of 10 cents a page. If it's basically the cost of xeroxing to basically digitize, OCR, package it up, make it so that you could download, print and bind it -- the whole shebang -- we would have achieved something. So we started out trying to figure out. How do we get to 10 cents? And we tried these robot things, and they worked pretty well -- sort of these auto-page-turning things. If we can have Mars Rovers, you'd think you could turn pages. But it actually turns out to be pretty hard to turn pages, and the volume isn't there. So anyway -- so we ended up making our own book scanner, and with two digital, high-grade, professional digital cameras, controlled museum lighting, so even if it's a black and white book, you can go and get the proper intonation. So you basically do a beautiful, respectful job. This is not a fax, this is -- the idea is to do a beautiful job as you're going through these libraries. And we've been able to achieve 10 cents a page if we run things in volume. This is what it looks like at the University of Toronto. And actually, it turns out to, you know, pay a living wage. People seem to love it. Yes, it's a little boring, but some people kind of get into the Zen of it. (Laughter) And especially if it's kind of interesting books that you care about, in languages that you can read. We actually have been able to do a pretty good job of this, at getting 10 cents a page. So 10 cents a page, 300 pages in your average book, 30 dollars a book. The Library of Congress, if you did the whole darn thing -- 26 million books -- is about 750 million dollars, right? But a million books, I think, actually would be a pretty good start, and that would cost 30 million dollars. That's not that big a bill.
Και αυτό που καταφέραμε είναι να μπούμε στις βιβλιοθήκες. Σήμερα έχουμε 8 από αυτές τις μονάδες σάρωσης σε τρεις χώρες και οι βιβλιοθήκες είναι σύμφωνες με το να σαρώνουμε τα βιβλία τους. Το Γκέτυ εδώ μεταφέρει τα βιβλία του στο UCLA, όπου έχουμε ένα από αυτά τα κέντρα σάρωσης, όπου και σαρώνουμε τα βιβλία που δεν προστατεύονται από νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων, το οποίο είναι φανταστικό. Επομένως έχουμε αρχίσει να βλέπουμε υπευθυνότητα από τα ινστιτούτα. Αυτό που μας λείπει είναι τα 10 λεπτά. Αν καταφέρουμε να έχουμε τα 10 λεπτά, όλο το σύστημα θα δουλέψει. Έχουμε σαρώσει περίπου 200,000 βιβλία. Τώρα σαρώνουμε περίπου 15,000 βιβλία κάθε μήνα, κάτι που κάνει το όλο σύστημα να δουλεύει ακόμα καλύτερα.
And what we've been able to do is get into libraries. We've now got eight of these scanning centers in three countries, and libraries are up for having their books scanned. The Getty here is moving their books to the UCLA, which is where we have one these scanning centers, and scanning their out-of-copyright books, which is fabulous. So we're starting to get the institutional responsibility. The thing we're missing is the 10 cents. If we can get the 10 cents, all the rest of it flows. We've scanned about 200,000 books. Now we're scanning about 15,000 books a month, and it's starting to gear up another factor of two from there.
Επομένως, σε γενικές γραμμές το όλο θέμα πηγαίνει πολύ καλά. Και εμείς αρχίζουμε να επεκτεινόμαστε πέραν του υλικού που δεν προστατεύεται από νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων. σε βιβλία που έχουν εξαντληθεί. Έτσι σκέπτομαι, κατά μία έννοια μετακινούμαστε προς αυτόν τον κόσμο και το Amazon.com βγαίνει σταδιακά από τον εκτυπωμένο κόσμο. Πιστεύω ότι θα συναντηθούν οι δρόμοι μας κάπου στη μέση και θα έχουμε την κλασσική κατάσταση όπου ένα εκδοτικό σύστημα και ένα σύστημα βιβλιοθήκης δουλεύουν παράλληλα. Έτσι, αρχίσαμε ένα πρόγραμμα εκτύπωσης εξαντλημένων βιβλίων που θα τα δανειζόμαστε. Για το πώς ακριβώς θα γίνει αυτό δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Τέλος πάντων, η ιδέα είναι το να δανειζόμαστε από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Βοστόνης, το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Γούντς Χόλ και μερικές άλλες βιβλιοθήκες οι οποίες έχουν αρχίσει να συμμετέχουν σε αυτό το πρόγραμμα για να δοκιμάσουν αυτό το μοντέλο και να δούνε πού σταματάει στη διαδικασία μία βιβλιοθήκη και πού αρχίζει να κερδίζει έδαφος ένα βιβλιοπωλείο. Γενικά, αυτό το εγχείρημα είναι δυνατόν να γίνει σε μεγάλη κλίμακα. Επίσης, επεξεργαζόμαστε και "ανεβάζουμε" στο διαδίκτυο υλικό αποθηκευμένο σε μικροφίλμ. Επομένως μπορούμε να πετύχουμε τα 10 λεπτά ανά σελίδα, έχουμε ροή 15,000 βιβλίων κάθε μήνα και έχουμε ολοκληρώσει 250,000 βιβλία που είναι διαθέσιμα ηλεκτρονικά, συνυπολογίζοντας όλα τα υπόλοιπα έργα μας που έχουν αρχίσει να συνεισφέρουν σε αυτό το σύνολο. Άρα αυτό το οποίο υποστηρίζω είναι ότι τα βιβλία είναι εντός του βεληνεκούς μας. Η ιδέα του να κατακτήσουμε αυτόν τον χώρο δεν είναι και τόσο ακατόρθωτη. Ναι, κοστίζει δεκάδες εκατομμύρια, μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια, αλλά με την μία έχουμε διαθέσιμη στο διαδίκτυο την ιστορία της λογοτεχνίας που έχει εκτυπωθεί. Υπάρχουν βέβαια θέματα ως προς το μοντέλο που θα πρέπει να ακολουθηθεί για το πώς θα το λανσάρουμε και θα το διαδώσουμε στον κόσμο αποτελεσματικά. Αλλά είναι μέσα στις δυνατότητές μας το να το κάνουμε, τεχνολογικά και νομικά, τουλάχιστον για υλικό που έχει σταματήσει η έκδοσή του ή που δεν προστατεύεται από νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων, προκειμένου να "ανεβάσουμε" στο διαδίκτυο όλο αυτό το υλικό.
So all in all, that's going very well. And we're starting to move out of the just out-of-copyright into the out-of-print world. So I think of -- we're kind of going from the out-of-copyright, library stuff, and Amazon.com is coming from the in-print world. And I think we'll meet in the middle some place, and have the classic thing that you have, which is a publishing system and a library system working in parallel. And so we're starting up a program to do out-of-print works, but loaning them. Exactly what loaning means, I'm not quite sure. But anyway, loaning out-of-print works from the Boston Public Library, the Woods Hole Oceanographic Institute and a few other libraries that are starting to participate in this program, to try out this model of where does a library stop and where does the bookstore take over. So all in all, it's possible to do this in large scale. We're also going back over microfilm and getting that online. So, we can do 10 cents a page, we're going 15,000 books a month and we've got about 250,000 books online, counting all the other projects that are starting to add in. So what I wanted to argue is, books are within our grasp. The idea of taking on the whole ball of wax is not that big a deal. Yes, it costs tens of millions, low hundreds of millions, but one time shot and we've got basically the history of printed literature online. And then, there's business model issues about how to try to effectively market it and get it to people. But it is within our grasp, technologically and law-wise, at least for the out of print and out of copyright, we suggest, to be able to get the whole darn thing online.
Τώρα, για το υλικό που είναι σε ακουστική μορφή έχουμε και λέμε. Πόσο πολύ υλικό έχουμε; Λοιπόν, στην καλύτερη εκτίμηση μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν περίπου 2 με 3 εκατομμύρια δίσκοι που έχουν εκδοθεί, από δίσκους 78 στροφών, βινύλια και CD. Τουλάχιστον αυτός είναι ο όγκος του αρχείου από ακουστικό υλικό στο οποίο έχουμε καταφέρει να εστιάσουμε. Το κόστος ανέρχεται σε περίπου 10 δολάρια το κομμάτι για να πάρεις τον δίσκο και να τον "ανεβάσεις", αν κάνεις μαζική παραγωγή. Είδαμε όμως ότι τα θέματα δικαιωμάτων είναι αρκετά περίπλοκα. Είναι ένας τομέας που εκδικάζετε βαρέως, βρήκαμε όμως ότι στον χώρο της μουσικής υπάρχουν κατηγορίες, που δεν εξυπηρετούνται ιδιαίτερα καλά από το κυρίως εμπορικό εκδοτικό σύστημα. Και αρχίσαμε να τα κάνουμε διαθέσιμα προσφέροντας ηλεκτρονικά ράφια στο διαδίκτυο. Στις ΗΠΑ δεν σου κοστίζει το να δώσεις κάτι δωρεάν, έτσι δεν είναι; Αν δώσεις κάτι για φιλανθρωπία ή στον κόσμο, θα ακούσεις ένα μπράβο και θα έχεις κάποιες μειώσεις φόρου, εκτός από το χώρο του διαδικτύου όπου μπορεί και να χρεοκοπήσεις. Ανεβάζοντας στο διαδίκτυο ένα βίντεο από το ερασιτεχνικό σου συγκρότημα, αν αυτό το βίντεο αποκτήσει πολλές προβολές μπορεί να χάσεις από την κιθάρα σου μέχρι και το ίδιο σου το σπίτι.
Now let's go for audio, and I'm going to go through these. So how much is there? Well, as best we can tell, there are about two to three million disks having been published -- so 78s, long-playing records and CDs -- or at least that's the largest archives of published materials we've been able to sort of point at. It costs about 10 dollars a piece to go and take a disk and put it online, if you're doing things in volume. But we've found that the rights issues are really quite thorny. This is a fairly heavily litigated area, so we've found that there are niches in the music world that aren't served terribly well by the classic commercial publishing system. And we've been starting to make these available by going and offering shelf space on the Net. In the United States, it doesn't cost you to give something away. Right? If you give something to a charity or to the public, you get a pat on the back and a tax donation -- except on the Net, where you can go broke. If you put up a video of your garage band, and it starts getting heavily accessed, you can lose your guitars or your house.
Δεν έχει κάποια λογική η όλη κατάσταση. Έτσι, προσφέραμε απεριόριστο χώρο και απεριόριστη ηλεκτρονική κίνηση, δωρεάν και για πάντα, σε όποιον είχε κάτι που θα ήθελε να μοιραστεί και το οποίο ανήκε σε μία βιβλιοθήκη. Και είχαμε μεγάλη απήχηση. Ένα παράδειγμα είναι οι rock 'n rollers. Οι rock 'n rollers από παράδοση έδιναν δωρεάν το υλικό τους αρκεί να μην το χρησιμοποιούσε κανείς για κερδοσκοπικούς σκοπούς. Ηχογραφήσεις από συναυλίες, δεν είναι δουλειά από στούντιο ηχογράφησης. Ηχογραφήσεις από συναυλίες αρχίζοντας με τους Grateful Dead. Και σε καθημερινή βάση προστίθενται 2 με 3 συγκροτήματα. Μας δίνουν την άδεια και εμείς προσθέτουμε περίπου 40 με 50 ηχογραφήσεις την ημέρα. Έχουμε περίπου 40,000 συναυλίες, ό,τι έχουν κάνει οι Grateful Dead, "ανεβασμένα" στο διαδίκτυο, διαθέσιμα για να τα δει και να τα ακούσει ο κόσμος. Επομένως, είναι εφικτό να ανεβάσεις ακουστικό υλικό, αλλά οι νόμοι δικαιωμάτων είναι πολύπλοκοι. Έχουμε αρκετές συλλογές σήμερα, γύρω στις 200,000 συλλογές, και καθημερινά το αρχείο μας μεγαλώνει.
This doesn't make any sense. So we've offered unlimited storage, unlimited bandwidth, forever, for free, to anybody that has something to share that belongs in a library. And we've been getting a lot of takers. One is the rock 'n' rollers. The rock 'n' rollers had a tradition of sharing, as long as nobody made any money. You could -- concert recordings, it's not the commercial recordings, but concert recordings, started by the Grateful Dead. And we get about two or three bands a day signing up. They give permission, and we get about 40 or 50 concerts a day. We have about 40,000 concerts, everything the Grateful Dead ever did, up on the Net, so that people can see it and listen to this material. So audio is possible to put up, but the rights issues are really pretty thorny. We've got a lot of collections now -- a couple hundred thousand items -- and it's growing over time.
Για τα βίντεο τώρα, αν σκεφτεί κανείς τα έργα που έχουν προβληθεί, δεν είναι και τόσα πολλά. Εκτιμούμε ότι υπάρχουν γύρο στις 150,000 με 200,000 ταινίες που βγήκαν με σκοπό την προβολή τους σε ένα μεγάλο εύρος κοινού. Όχι και πολλές. Οι μισές από αυτές είναι Ινδικές. Αλλά, όπως και να έχει, είναι κάτι το εφικτό, έχουμε βρει όμως μόλις 1000 περίπου ταινίες ο οποίες να μην προστατεύονται από νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων. Οπότε, ψηφιοποιήσαμε αυτές που βρήκαμε και τις έχουμε διαθέσει στον κόσμο. Διαπιστώσαμε όμως ότι υπάρχουν διάφορα άλλα είδη ταινιών τα οποία δεν είναι ευρέως γνωστά, ταινίες αρχείων. Βρήκαμε επίσης πολλές πολιτικές ταινίες, πολλές ερασιτεχνικές ταινίες, διάφορες που αυτό που χρειάζονταν ήταν έναν χώρο να τις φιλοξενήσει μόνιμα. Αρχίσαμε να τις διαθέτουμε στο κοινό και είχαμε πολύ θετική ανταπόκριση από αυτό. Δεν είμαστε σαν το YouTube. Στοχεύουμε σε πιΟ μακροπρόθεσμα πράγματα, πράγματα τα οποία μπορεί ο κόσμος να χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει κάτι καινούργιο, κάτι που είναι ιδιαίτερα απολαυστικό.
Moving images: if you think of theatrical releases, there are not that many of them. As best we can tell, there are about 150,000 to 200,000 movies ever that are really meant for a large-scale theatrical distribution. It's just not that many. But half of those were Indian. But anyway, it's doable, but we've only found about a thousand of these things that -- to be out of copyright. So we've digitized those and made those available. But we've found that there's lots of other types of movies that haven't really seen the light of day -- archival films. We've found, also, a lot of political films, a lot of amateur films, all sorts of things that are basically needing a home, a permanent home. So we've been starting to make these available and it's grown to be very popular. We're not quite a YouTube. We tended towards longer-term things and also things that people can reuse and make into new movies, which has just been great fun.
Η τηλεόραση είναι ένας τομέας πολύ μεγαλύτερος σε έκταση. Αρχίσαμε καταγράφοντας 20 τηλεοπτικά κανάλια επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Είναι κατά μία έννοια το μεγαλύτερο κουτί TiVo που έχετε δεί. Είναι περίπου ένα petabyte όγκου, μέχρι στιγμής, με τηλεοπτικά προγράμματα από όλο τον κόσμο: Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Ιράκ, Αλ Τζαζίρα, BBC, CNN, ABC, CBS, NBC. Όλα αυτά επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Απλά "ανεβάζουμε" υλικό μίας εβδομάδας πάντα, κάτι το οποίο γίνεται κυρίως για θέματα κόστους, το οποίο είναι η 9/11, ας πούμε από της 11/9/2001: για μία εβδομάδα, τι είδε ο κόσμος τότε; Το CNN έλεγε ότι οι Παλαιστίνιοι πανηγύριζαν στους δρόμους. Ήταν όμως έτσι; Ας δούμε τι έδειχνε η Παλαιστινιακή τηλεόραση για να μάθουμε. Πώς μπορούμε να έχουμε κριτική σκέψη χωρίς να την βασίσουμε κάπου καθώς και να συγκρίνουμε γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν; Και η τηλεόραση πάσχει τραγικά σε θέμα αρχείου όπως και στο να βασίσεις κάτι σε αυτήν, εκτός από τον Τζον Στιούαρτ, που κάνει εκπληκτική δουλεία. Τέλος πάντων, η τηλεόραση μπορώ να πω ότι είναι μέσα στις δυνατότητές μας. Οπότε, με 15 δολάρια για κάθε 1 ώρα βίντεο και περίπου 100 με 150 δολάρια για κάθε ώρα ταινίας, είμαστε σε θέση να πάρουμε υλικό σε πολύ χαμηλό κόστος και να το ανεβάσουμε στο διαδίκτυο. Και έχουμε τώρα πια αρκετό υλικό. Έχουμε ανεβάσει περίπου 100,000 κομμάτια. Οπότε, βιβλία, μουσική, βίντεο, λογισμικό - έχουμε μόλις 50,000 τίτλους από αυτό. Συνήθως τα προβλήματα είναι νομικά θέματα και θέματα περί πνευματικής ιδιοκτησίας Έχουμε όμως δουλέψει για να λύσουμε μερικά από τα θέματα, αλλά συνεχίζουμε να έχουμε προβλήματα στη Ουάσινγκτον
Television comes quite a bit larger. We started recording 20 channels of television 24 hours a day. It's sort of the biggest TiVo box you've ever seen. It's about a petabyte, so far, of worldwide television -- Russian, Chinese, Japanese, Iraqi, Al Jazeera, BBC, CNN, ABC, CBS, NBC -- 24 hours a day. We only put one week up, which is mostly for cost reasons, which is the 9/11, sort of from 9/11/2001. For one week, what did the world see? CNN was saying that Palestinians were dancing in the streets. Were they? Let's look at the Palestinian television and find out. How can we have critical thinking without being able to quote and being able to compare what happened in the past? And television is dreadfully unrecorded and unquotable, except by Jon Stewart, who does a fabulous job. So anyway, television is, I would suggest, within our grasp. So 15 dollars per video hour, and also about 100 dollars to 150 dollars per celluloid hour, we're able to go and get materials online very inexpensively and have them up on the Net. And we've got, now, a lot of these materials. So we've got about 100,000 pieces up there. So books, music, video, software. There's only 50,000 titles of it. Mostly the issues there are legal issues and breaking copy protections. But we've worked through some of those, but we've still got real problems in Washington.
Επομένως, αναφερόμαστε στον κόσμο που είναι γνωστός με το όνομα World Wide Web. Αρχίσαμε να αρχειοθετούμε τον κόσμο του διαδικτύου από το 1996. Από τότε και με συχνότητα δύο μηνών, παίρνουμε φωτογραφίες του πως εμφανίζεται ο κάθε ιστότοπος. Ουσιαστικά, ο πρωτοπόρος στο τομέα αυτόν, είναι η Alexa Internet, η οποία παραχωρεί αφιλοκερδώς αυτή τη συλλογή στο αρχείο διαδικτύου. Μέσα στα τελευταία 11 χρόνια το αρχείο αυτό έχει διευρυνθεί ιδιαίτερα και έχει γίνει μια εκπληκτική βάση δεδομένων. Επίσης, έχουμε δημιουργήσει μια "Χρονομηχανή" μέσα από την οποία μπορείς να δεις τους ιστοτόπους όπως ήταν παλαιοτέρα, όπου μπορείς να πας και να τα ψάξεις. Εδώ βλέπουμε το Google.com, τις διαφορετικές εκδόσεις του που έχουμε, όπως ήταν στην πρώτη έκδοση στην οποία κυκλοφόρησε και εδώ το βλέπουμε όπως ήταν όταν έτρεχε μέσα από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Οπότε, σε γενικές γραμμές, παίρνεις μία ιδέα για το πως ήταν τα πράγματα κατά την εξέλιξή τους. Συνήθως, οι περισσότεροι θέλουν να δούνε τα δικά τους πράγματα μέσα από αυτό. Αν υπάρχει ένα πράγμα που θέλουμε να μάθουμε από την πρώτη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η οποία είναι πιο γνωστή για το ότι κάηκε, αυτό είναι: Ποτέ μην κρατάς μόνο ένα αντίγραφο από κάτι. Και έτσι αρχίσαμε -- Κάναμε ένα ακόμη αντίγραφο από όλα αυτά και το τοποθετήσαμε πίσω στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Εδώ βλέπουμε μία φωτογραφία από το διαδικτυακό αρχείο στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Τώρα δημιουργούμε και άλλο ένα αντίγραφο του αρχείου στο Άμστερνταμ. Επομένως, πρέπει να το εγκαταστήσουμε στο σεισμογενές ρήγμα του Αγίου Ανδρέα στο Σαν Φρανσίσκο, στην πλημμυρογενή ζώνη του Άμστερνταμ και στη Μέση Ανατολή. Ωραία, οπότε έχουμε εξασφαλιστεί σε αυτό το θέμα. Αν πάμε και εγκαταστήσουμε το ίδιο αρχείο και σε άλλα 2 σημεία νομίζω ότι θα είμαστε παραπάνω από καλυμμένοι.
Well, we're best known as the World Wide Web. We've been archiving the World Wide Web since 1996. We take a snapshot of every website and all of the pages on it, every two months. And actually, it's really been pioneered by Alexa Internet, which donates this collection to the Internet Archive. And it's been growing along for the last 11 years, and it's a fantastic resource. And we've made a Wayback Machine that you can then go and see old websites kind of the way they were. If you go and search on something -- this is Google.com, the different versions of it that we have, this is what it looks like when it was an alpha release, and this is what it looked like at Stanford. So anyway, you've got basically an idea of where things came from. Mostly, people want to see their old stuff out of this. If there's one thing that we want to learn from the Library of Alexandria version one, which is probably best known for burning, is, don't just have one copy. So we've started to -- we've made another copy of all of this and we actually put it back in the Library of Alexandria. So this is a picture of the Internet Archive at the Library of Alexandria. And we now have also another copy building up in Amsterdam. So, we should put it in the San Andreas Fault Line in San Francisco, flood zone in Amsterdam and in the Middle East. Right, so anyway ... so we're hedging our bets here. If we go and put it in a couple more places, I think we'll be in good shape.
Υπάρχει ένα πολιτικό και κοινωνικό ερώτημα που δημιουργείται από αυτήν την υπόθεση. Όλο αυτό το αρχείο, τώρα που ψηφιοποιείται, θα είναι για δημόσια ή για ιδιωτική χρήση; Υπάρχουν ορισμένες μεγάλες εταιρίες που μοιράζονται το όραμά μας, οι οποίες κάνουν ψηφιοποιήσεις μεγάλης κλίμακας, αλλά δεν επιτρέπουν την δημόσια, ελεύθερη χρήση του υλικού τους. Το ερώτημα είναι, είναι αυτός ο κόσμος στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε; Ποιός είναι ο ρόλος του δημοσίου και του ιδιωτικού καθώς εξελίσσονται τα πράγματα; Πώς θα αποκτήσουμε ένα κόσμο όπου έχουμε και βιβλιοθήκες και εκδόσεις στο μέλλον, όπως ωφεληθήκαμε και εμείς οι ίδιοι όταν μεγαλώναμε; Επομένως, η παγκόσμια πρόσβαση στην παγκόσμια γνώση, πιστεύω ότι θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα της ανθρωπότητας, όπως όταν ο άνθρωπος πάτησε στη σελήνη, η Βίβλος του Γουτεμβέργιου ή η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Μπορεί να είναι κάτι για το οποίο θα μας θυμούνται για χιλιετίες επειδή εμείς ήμασταν που το πετύχαμε. Και όπως είπα και στην αρχή, θα ολοκληρώσω την ομιλία μου με κάτι που έχει χαραχτεί πάνω από την πόρτα της βιβλιοθήκης Κάρνεγκι. Ο Κάρνεγκι ήταν ένας από τους μεγάλους καπιταλιστές αυτής της χώρας. Χαραγμένο προς τιμήν του: "Ελεύθερα για το Λαό" Σας ευχαριστώ πολύ.
There's a political and social question out of this. Is all of this, as we go digital, is it going to be public or private? There's some large companies that have seen this vision, that are doing large-scale digitization, but they're locking up the public domain. The question is, is that the world that we really want to live in? What's the role of the public versus the private as things go forward? How do we go and have a world where we both have libraries and publishing in the future, just as we basically benefited as we were growing up? So universal access to all knowledge -- I think it can be one of the greatest achievements of humankind, like the man on the moon, or the Gutenberg Bible, or the Library of Alexandria. It could be something that we're remembered for, for millennia, for having achieved. And as I said before, I'll end with something that's carved above the door of the Carnegie Library. Carnegie -- one of the great capitalists of this country -- carved above his legacy, "Free to the People." Thank you very much.