Όταν σκεφτόμαστε τα παιχνίδια, υπάρχουν διάφορα ζητήματα. Ίσως είστε τσαντισμένος ή ίσως προσμένετε ένα νέο παιχνίδι. Ξενυχτήσατε παίζοντας ένα παιχνίδι. Όλα αυτά τα πράγματα συμβαίνουν σε μένα. Αλλά όταν σκεφτόμαστε τα παιχνίδια, πολλές φορές σκεφτόμαστε πράγματα όπως: σκόπευση πρώτου προσώπου ή τα μεγάλα, αυτά που θα ονομάζαμε παιχνίδια Α'Α'Α' ή ίσως παίζετε παιχνίδια στο Facebook. Αυτό είναι ένα από αυτά που δουλέψαμε με τον συνεργάτη μου. Ίσως παίζετε παιχνίδια στο Facebook και αυτό κάνουμε αυτή τη στιγμή. Πρόκειται για μια ελαφρύτερη μορφή παιχνιδιού. Ίσως να σκέφτεστε τα τραγικά βαρετά επιτραπέζια παιχνίδια που μας κρατούν ομήρους σε περιπτώσεις εορτών όπως των Ευχαριστιών. Αυτό θα είναι ένα από αυτά τα τραγικά βαρετά επιτραπέζια παιχνίδια όπως μπορείτε να καταλάβετε. Ή ίσως είστε στο σαλόνι σας, ξέρετε, παίζοντας Wii με τα παιδιά ή κάτι τέτοιο, και, ξέρετε, υπάρχει όλη αυτή η σειρά των παιχνιδιών και αυτό είναι πάρα πολύ κοντά σε αυτό που σκέφτομαι. Βγάζω τα προς το ζην μου από τα παιχνίδια. Ήμουν αρκετά τυχερή να το κάνω αυτό από τότε που ήμουν 15, που μπορεί επίσης να θεωρηθεί πως δεν είχα ποτέ μια πραγματική δουλειά.
When we think of games, there's all kinds of things. Maybe you're ticked off, or maybe, you're looking forward to a new game. You've been up too late playing a game. All these things happen to me. But when we think about games, a lot of times we think about stuff like this: first-person shooters, or the big, what we would call AAA games, or maybe you're a Facebook game player. This is one my partner and I worked on. Maybe you play Facebook games, and that's what we're making right now. This is a lighter form of game. Maybe you think about the tragically boring board games that hold us hostage in Thanksgiving situations. This would be one of the tragically boring board games that you can figure out. Or maybe you're in your living room, playing with the Wii with the kids, and there's this whole range of games, and that's very much what I think about. I make my living from games, I've been lucky enough to do this since I was 15, which also qualifies as I've never really had a real job. But we think about games as fun, and that's completely reasonable,
Αλλά, θεωρούμε τα παιχνίδια ως διασκέδαση και αυτό είναι εντελώς λογικό, αλλά ας το σκεφτούμε λιγάκι. Λοιπόν, εδώ είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1980. Δεν ξέρω που ήσασταν εσείς, αλλά εγώ ήμουν στο καθιστικό μου. Ήταν σχεδόν ένα θρησκευτικό γεγονός. Και αυτό έγινε όταν οι Αμερικανοί νίκησαν τους Ρώσους, και αυτό ήταν -- ναι, ήταν τεχνικά ένα παιχνίδι. Το χόκεϊ είναι ένα παιχνίδι. Αλλά πραγματικά, ήταν αυτό ένα παιχνίδι; Θέλω να πω, ο κόσμος έκλαψε. Δεν είχα δει ποτέ τη μητέρα μου να κλαίει έτσι στο τέλος της Μονόπολης. Αυτό, λοιπόν, ήταν απλά μια καταπληκτική εμπειρία.
but let's just think about this. So this one here, this is the 1980 Olympics. Now I don't know where you guys were, but I was in my living room. It was practically a religious event. And this is when the Americans beat the Russians, and this was -- yes, it was technically a game. Hockey is a game. But really, was this a game? I mean, people cried. I've never seen my mother cry like that at the end of Monopoly. (Laughter) And so this was an amazing experience.
Ή, ξέρετε, αν κάποιος εδώ είναι από τη Βοστώνη -- Λοιπόν, όταν οι Boston Red Sox κέρδισαν το πρωτάθλημα μετά, νομίζω, από 351 χρόνια, όταν κέρδισαν το πρωτάθλημα, ήταν εκπληκτικό. Έτυχε εκείνη την περίοδο να ζω στο Σπρίνγκφιλντ και το καλύτερο ήταν -- είναι ότι -- έκλεινες την πόρτα στην τουαλέτα των γυναικών και θυμάμαι να γράφει «Ζήτω οι Sox» και σκέφτηκα, αλήθεια; Ή τα σπίτια, έβγαινες έξω, επειδή κάθε παιχνίδι, νομίζω ότι σχεδόν κάθε παιχνίδι, πήγαινε στην παράταση, σωστά; Έτσι έβγαινες έξω και όλα τα άλλα φώτα ήταν αναμμένα σε όλο το τετράγωνο, και στα παιδιά, η συμμετοχή ήταν χαμηλή στο σχολείο, και τα παιδιά δεν πήγαιναν στο σχολείο. Αλλά δεν πειράζει, είναι οι Red Sox, σωστά; Θέλω να πω, υπάρχει η εκπαίδευση και μετά υπάρχουν οι Red Sox και γνωρίζουμε σε τι θέση βρίσκονται. Οπότε αυτή ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, και πάλι, ναι, ήταν ένα παιχνίδι, αλλά δεν έγραφαν άρθρα στις εφημερίδες, ο κόσμος δεν έλεγε -- ξέρετε, «Τώρα μπορώ να πεθάνω επειδή οι Red Sox κέρδισαν». Και πολλοί άνθρωποι το έκαναν.
Or, if anybody here is from Boston -- So when the Boston Red Sox won the World Series after I believe, 351 years -- (Laughter) when they won the World Series, it was amazing. I happened to be living in Springfield at the time, and the best part of it was, you would close the women's door in the bathroom, and I remember seeing "Go Sox," and I thought, really? Or the houses, you'd come out, because every game, well, I think almost every game, went into overtime, right? So we'd be outside, and all the other lights are on in the whole block. And kids -- the attendance was down in school, kids weren't going to school, but it's OK, it's the Red Sox, right? I mean, there's education, and then there's the Red Sox, and we know where they're stacked. So this was an amazing experience, and again, yes, it was a game, but they didn't write newspaper articles, people didn't say, "You know, really, I can die now, because the Red Sox won." And many people did.
Τα παιχνίδια, σημαίνουν κάτι περισσότερο για εμάς. Φυσικά και σημαίνουν κάτι περισσότερο.
So games, it means something more to us. It absolutely means something more.
Έτσι τώρα, απλά, αυτή εδώ είναι μια απότομη μετάβαση. Για τρία χρόνια είχα μια κανονική δουλειά, περίπου. Ήμουν επικεφαλής ενός τμήματος στο κολέγιο διδάσκοντας παιχνίδια, έτσι, πάλι, ήταν περίπου μία πραγματική δουλειά, και τώρα απλά μιλώ για την δημιουργία τους αντί να τα δημιουργώ. Ήμουν σε ένα δείπνο. Είναι μέρος της δουλειάς, όταν είσαι επικεφαλής ενός τμήματος, να τρως, και το έκανα πολύ καλά, και λοιπόν είμαι έξω σε ένα δείπνο με αυτόν τον τύπο που ονομάζεται Ζιγκ Τζάκσον. Αυτός είναι ο Ζιγκ σε αυτή τη φωτογραφία. Αυτή είναι ακόμη μία από τις φωτογραφίες του Ζιγκ. Είναι φωτογράφος. Και γυρνάει όλη τη χώρα τραβώντας φωτογραφίες του εαυτού του και μπορείτε να δείτε εδώ τράβηξε το Ινδιάνικη καταφύγιο του Ζιγκ. Και αυτό το συγκεκριμένο πλάνο, αυτό είναι ένα από τα πιο παραδοσιακά πλάνα. Αυτός είναι ένας χορευτής βροχής.
So now, this is an abrupt transition here. There was three years where I actually did have a real job, sort of. I was the head of a college department teaching games, so, again, it was sort of a real job, and now I got to talk about making them as opposed to making them. Part of the job of it, when you're a chair of a department, is to eat, and I did that very well -- and so I'm out at a dinner with this guy called Zig Jackson. So this is Zig in this photograph, this is also one of Zig's photographs. He's a photographer. And he goes all around the country taking pictures of himself, and you can see here he's got Zig's Indian Reservation. And this particular shot -- this is one of the more traditional shots.
Και αυτό εδώ είναι ένα από τα αγαπημένα μου πλάνα. Έτσι μπορείτε να δείτε αυτό και ίσως έχετε δει ακόμη και κάτι σαν αυτό. Αυτό είναι μια έκφραση πολιτισμού, σωστά; Και αυτό είναι στην πραγματικότητα από τη σειρά του «Υποβάθμιση». Και το πιο συναρπαστικό για μένα σε αυτή την σειρά είναι απλά, κοιτάξτε το μικρό αγόρι εκεί. Μπορείτε να φανταστείτε; Τώρα, μπορούμε να δούμε ότι είναι ένας παραδοσιακός Αμερικανός Ιθαγενής. Τώρα απλά θέλω να αλλάξω την φυλή του. Φανταστείτε να είναι ένας μαύρος. Έτσι, «Γλύκα, έλα εδώ, να σε βγάλω φωτογραφία με τον μαύρο τύπο.» Σωστά; Σοβαρά τώρα, κανείς δεν θα το έκανε αυτό. Σε μπερδεύει. Και έτσι ο Ζιγκ, που είναι Ινδιάνος, ομοίως μπερδεύετε. Η αγαπημένη του φωτογραφία -- η αγαπημένη μου φωτογραφία του, που δεν την έχω εδώ είναι ένας Ινδιάνος που φωτογραφίζει λευκούς ανθρώπους που φωτογραφίζουν Ινδιάνους. (Γέλια)
This is a rain dancer. And this is one of my favorite shots here. So you can look at this, and maybe you've even seen things like this. This is an expression of culture, right? And this is actually from his Degradation series. And what was most fascinating to me about this series is just, look at that little boy there, can you imagine? We can see that's a traditional Native American. Now I just want to change that guy's race. Just imagine if that's a black guy. So, "Honey, come here, let's get you a picture with the black guy." Right? Like, seriously, nobody would do this. It baffles the mind. And so Zig, being Indian, likewise it baffles his mind. His favorite photograph -- my favorite photograph of his, which I don't have in here -- is Indian taking picture of white people taking pictures of Indians.
Έτσι έτυχε να είμαι σε δείπνο με αυτόν τον φωτογράφο και μιλούσε με έναν άλλο φωτογράφο σχετικά με μία φωτογράφιση που έκανε σε ένα Ινδιάνικο καταφύγιο. Είχε πάρει τη φωτογραφική μηχανή του εκεί πάνω για να το φωτογραφίσει, αλλά όταν έφτασε εκεί, ανακάλυψε ότι δεν μπορούσε να το κάνει. Απλά δεν μπορούσε να συλλάβει την εικόνα. Και έτσι μιλούσαν διαρκώς για αυτό το ζήτημα. Τραβάς την φωτογραφία, ή όχι; Και αυτό ήταν συναρπαστικό για μένα, ως σχεδιαστής παιχνιδιών, επειδή ποτέ δεν μου συμβαίνει, όπως, εάν πρέπει να κάνω το παιχνίδι γι' αυτό το δύσκολο θέμα ή όχι; Επειδή απλά κάνουμε πράγματα που είναι διασκεδαστικά ή, ξέρετε, θα σας κάνουν να αισθανθείτε φόβο, ξέρετε, αυτόν τον ενθουσιασμό στα σπλάχνα. Αλλά αυτό κάνει κάθε άλλο μέσο.
(Laughter) So I happen to be at dinner with this photographer, and he was talking with another photographer about a shooting that had occurred, and it was on an Indian Reservation. He'd taken his camera up there to photograph it, but when he got there, he discovered he couldn't do it. He just couldn't capture the picture. And so they were talking back and forth about this question. Do you take the picture or not? And that was fascinating to me as a game designer, because it never occurs to me, should I make the game about this difficult topic or not? Because we just make things that are fun or will make you feel fear, that visceral excitement. But every other medium does it.
Αυτό είναι το παιδί μου. Αυτή είναι η Μαέζα και όταν ήταν επτά ετών, ήρθε σπίτι από το σχολείο μια μέρα και όπως κάνω κάθε μέρα, την ρώτησα, «Τι κάνατε σήμερα;» Είπε, λοιπόν, «Μιλήσαμε για το Μεσαίο Πέρασμα».
So this is my kid. This is Maezza, and when she was seven years old, she came home from school one day, and like I do every single day, I asked her, "What did you do today?" So she said, "We talked about the Middle Passage."
Τώρα, αυτή ήταν μια μεγάλη στιγμή. Ο πατέρας της Μαέζα είναι μαύρος και ήξερα ότι αυτή η ημέρα ερχόταν. Δεν το περίμενα στα επτά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν το περίμενα.
Now, this was a big moment. Maezza's dad is black, and I knew this day was coming. I wasn't expecting it at seven, I don't know why, but I wasn't.
Τελωσπάντων, τη ρώτησα, «Πώς νιώθεις γι΄αυτό;»
Anyways, so I asked her, "How do you feel about that?"
Έτσι συνέχισε να μου λέει, και όσοι λοιπόν από εσάς είναι γονείς θα αναγνωρίσουν εδώ τα τσιτάτα του Μπίνγκο. Έτσι τα πλοία ξεκίνησαν από την Αγγλία, κατεβαίνουν από την Αγγλία, πηγαίνουν στην Αφρική, διασχίζουν τον ωκεανό -- Αυτό είναι το κομμάτι του Μεσαίου Περάσματος -- έρχονται στην Αμερική όπου πωλούνται οι σκλάβοι, μου λέει. Αλλά ο Αβραάμ Λίνκολν εξελέγη Πρόεδρος, και τότε πέρασε το διάταγμα χειραφέτησης, και τώρα, είναι ελεύθεροι.
So she proceeded to tell me, and so any of you who are parents will recognize the bingo buzzwords here. "The ships start in England, they come down from England, they go to Africa, they go across the ocean -- that's the Middle Passage part -- they come to America, where the slaves are sold," she's telling me. But Abraham Lincoln was elected president, and then he passed the Emancipation Proclamation,
Παύση για περίπου 10 δευτερόλεπτα.
and now they're free.
«Μπορώ να παίξω ένα παιχνίδι, μαμά;»
Pause for about 10 seconds.
Και σκέφτηκα, αυτό είναι όλο; Και έτσι, ξέρετε,
"Can I play a game, Mommy?"
αυτό είναι το Μεσαίο Πέρασμα, αυτό είναι ένα απίστευτα σημαντικό γεγονός, και αυτή το θεωρεί σαν να πήγαν μερικοί μαύροι σε μια κρουαζιέρα, πάνω κάτω έτσι το καταλαβαίνει. (Γέλια) Και έτσι, για μένα, ήθελα περισσότερη αξία σε αυτό, έτσι όταν ρώτησε αν θα μπορούσε να παίξει ένα παιχνίδι, είπα «Ναι». (Γέλια)
And I thought, that's it? And so, you know, this is the Middle Passage, this is an incredibly significant event, and she's treating it like, basically some black people went on a cruise, this is more or less how it sounds to her. (Laughter) And so, to me, I wanted more value in this, so when she asked if she could play a game, I said, "Yes." (Laughter)
Και έτσι έτυχε να έχω όλα αυτά τα μικρά κομματάκια. Είμαι σχεδιάστρια παιχνιδιών, έτσι έχω αυτά τα πράγματα στο σπίτι μου. Είπα, λοιπόν, «Ναι, μπορείς να παίξεις ένα παιχνίδι» και της δίνω μερικά από αυτά και της λέω να τα χρωματίσει σε διαφορετικές οικογένειες. Αυτές είναι εικόνες της Μαέζα όταν ήταν — Θεέ μου, ακόμα με πνίγει να τα βλέπω αυτά. Έτσι, ζωγραφίζει τις μικρές τις οικογένειες. Τότε αρπάζω μερικά από αυτά και τα βάζω σε ένα καράβι. Αυτό ήταν το καράβι. Προφανώς έγινε πολύ γρήγορα. (Γέλια) Και η ουσία είναι ότι, άρπαξα μερικές οικογένειες, και λέει, «Μαμά, μα ξέχασες το ροζ μωρό και ξέχασες τον μπλε μπαμπά και ξέχασες όλα αυτά τα άλλα πράγματα». Και λέει, «Θέλουν να πάνε». Και είπα, «Γλυκιά μου, όχι δεν θέλουν να πάνε. Αυτό είναι το Μεσαίο Πέρασμα. Κανείς δεν θέλει να πάει στο Μεσαίο Πέρασμα». Και μου έριξε μια ματιά που μόνο μια κόρη μίας σχεδιάστριας παιχνιδιών θα έδινε σε μια μητέρα, και όπως διασχίζουμε τον ωκεανό, ακολουθώντας αυτούς τους κανόνες, συνειδητοποιεί ότι παραπάει, και μου λέει: «Δεν θα τα καταφέρουμε». Και συνειδητοποιεί, ξέρετε, ότι δεν έχουμε αρκετό φαγητό και έτσι ρωτάει τι να κάνει, και λέω, «Λοιπόν, μπορούμε είτε» - θυμηθείτε, είναι επτά-- «Μπορούμε είτε να ρίξουμε μερικούς ανθρώπους στο νερό ή μπορούμε να ελπίζουμε ότι δεν θα αρρωστήσουν και θα καταφέρουμε να φτάσουμε στην άλλη πλευρά». Και το πρόσωπο της πήρε ένα βλέμμα και μου είπε -- τώρα μην ξεχνάτε, αυτό είναι μετά από ένα μήνα-- αυτός είναι ο μήνας Μαύρης Ιστορίας, σωστά; Μετά από ένα μήνα μου λέει, «Πραγματικά συνέβη αυτό;» Και είπα, «Ναι». Και έτσι είπε, «Λοιπόν, αν ερχόμουν από το δάσος» — αυτοί είναι ο αδελφός και η αδελφή της — «Αν ερχόμουν από το δάσος, ο 'Αβαλον και η Ντόνοβαν μπορεί να έχουν φύγει». «Ναι». «Αλλά θα τους έβλεπα στην Αμερική». «Όχι». «Αλλά τι γίνεται αν τους έβλεπα; Ξέρεις, δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε μαζί;» «Όχι». «Έτσι ο μπαμπάς θα μπορούσε να φύγει». «Ναι». Και αυτό την συνέρπασε, και άρχισε να κλαίει, και άρχισα κι εγώ να κλαίω, και ο πατέρας της άρχισε να κλαίει, και τώρα κλαίμε όλοι μαζί. Δεν περίμενε να γυρίσει σπίτι από την δουλειά του στο Μεσαίο Πέρασμα, αλλά εκεί πήγε. (Γέλια)
And so I happened to have all of these little pieces. I'm a game designer, so I have this stuff sitting around my house. I said, "Yeah, you can play a game," and I give her a bunch of these, and I tell her to paint them in different families. These are pictures of Maezza when she was -- God, it still chokes me up seeing these. So she's painting her little families. So then I grab a bunch of them and I put them on a boat. This was the boat, it was made quickly, obviously. And so the basic gist of it is, I grabbed a bunch of families, and she's like, "Mommy, but you forgot the pink baby and you forgot the blue daddy and you forgot all these other things." And she says, "They want to go." And I said, "Honey, no, they don't want to go. This is the Middle Passage, Nobody wants to go on the Middle Passage." So she gave me a look that only a daughter of a game designer would give a mother, and as we're going across the ocean, following these rules, she realizes that she's rolling pretty high, and she says to me, "We're not going to make it." And she realizes, we don't have enough food, and so she asks what to do, and I say -- remember, she's seven -- "We can either put some people in the water or we can hope that they don't get sick and we make it to the other side." Just the look on her face came over -- now mind you this is after a month of -- this is Black History Month, right? After a month, she says to me, "Did this really happen?" And I said, "Yes." And so she said -- this is her brother and sister -- "If I came out of the woods, Avalon and Donovan might be gone." "Yes." "But I'd get to see them in America." "No." "But what if I saw them? Couldn't we stay together?" "So Daddy could be gone." "Yes." She was fascinated by this, and she started to cry, I started to cry, her father started to cry, and now we're all crying. He didn't expect to come home from work to the Middle Passage, but there it goes.
Έτσι, κάναμε αυτό το παιχνίδι και το κατάλαβε. Το κατάλαβε γιατί πέρασε χρόνο με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν ήταν αφηρημένα πράγματα σε ένα φυλλάδιο ή σε μια ταινία.
And so, we made this game, and she got it. She got it because she spent time with these people. It wasn't abstract stuff in a brochure or in a movie.
Και ήταν μια απίστευτα ισχυρή εμπειρία. Αυτό είναι το παιχνίδι, το οποίο κατέληξα να ονομάσω Νέο Κόσμο, επειδή μου αρέσει η φράση. Δεν νομίζω ότι ο Νέος Κόσμος φάνηκε τόσο συναρπαστικά νεοκοσμικός σε όσους περάσαν με τα σκλαβοκάραβα.
And so it was just an incredibly powerful experience. This is the game, which I've ended up calling "The New World," because I like the phrase. I don't think the New World felt too new worldly exciting to the people who were brought over on slave ships.
Αλλά όταν συνέβη αυτό, είδα ολόκληρο τον πλανήτη. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη. Έκανα παιχνίδια για περίπου 20 χρόνια και μετά αποφάσισα να το ξανακάνω. Έχω ιρλανδικές ρίζες. Αυτό είναι ένα παιχνίδι που ονομάζεται Síochán Leat. Σημαίνει «ειρήνη μαζί σας». Είναι ολόκληρη η ιστορία της οικογένειάς μου σε ένα μόνο παιχνίδι.
But when this happened, I saw the whole planet; I was so excited. I'd been making games for 20-some years, and then I decided to do it again. My history is Irish. So this is a game called "Síochán Leat." It's "peace be with you." It's the entire history of my family in a single game.
Έκανα ένα άλλο παιχνίδι που ονομάζεται Τρένο. Έκανα μια σειρά από έξι παιχνίδια που καλύπτουν δύσκολα θέματα και εάν πρόκειται να καλύψεις ένα δύσκολο θέμα, αυτό είναι ένα που πρέπει να καλύψεις, και εγώ θα σας αφήσω να καταλάβετε μόνοι σας περί τείνους πρόκειται.
I made another game called "Train." I was making a series of six games that covered difficult topics, and if you're going to cover a difficult topic, this is one you need to cover, and I'll let you figure out what that's about on your own.
Και, επίσης, έκανα ένα παιχνίδι για το Μονοπάτι των Δακρύων. Αυτό είναι ένα παιχνίδι με 50.000 μεμονωμένα κομμάτια. Ήμουν ξετρελαμένη όταν αποφάσισα να το ξεκινήσω, αλλά τώρα είμαι στη μέση του. Είναι το ίδιο πράγμα. Ελπίζω ότι θα διδάξω τον πολιτισμό μέσα από αυτά τα παιχνίδια.
And I also made a game about the Trail of Tears. This is a game with 50,000 individual pieces. I was crazy when I decided to start it, but I'm in the middle of it now. It's the same thing. I'm hoping that I'll teach culture through these games.
Και αυτό το οποίο δουλεύω τώρα, το οποίο είναι -- επειδή είμαι ακριβώς στη μέση, και αυτά για κάποιο λόγο με πνίγουν σαν τρελά -- είναι ένα παιχνίδι που ονομάζεται Μεξικάνοι Εργαζόμενοι Κουζίνας. Αρχικά ήταν πάνω-κάτω ένα μαθηματικό πρόβλημα. Έτσι, εδώ είναι τα οικονομικά της παράνομης μετανάστευσης. Και όσο πιο πολύ μάθαινα για την μεξικάνικη κουλτούρα-- ο συνεργάτης μου είναι Μεξικάνος — τόσο πιο πολύ μάθαινα ότι, ξέρετε, για όλους μας, το φαγητό είναι μια βασική ανάγκη, αλλά, και προφανώς είναι και για τους Μεξικάνους, αλλά είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Είναι μια έκφραση αγάπης. Είναι μια έκφραση του — Θεού, πνίγομαι πολύ περισσότερο απ'ότι νόμιζα. Θα κοιτάξω μακρυά από την εικόνα. Είναι μια έκφραση ομορφιάς. Έτσι λένε πως σε αγαπάνε. Έτσι λένε πως νοιάζονται και δεν μπορείς να ακούσεις κάποιον να μιλάει για την Μεξικάνα γιαγιά τους χωρίς να λέει «φαγητό» στην πρώτη πρόταση. Και για μένα, αυτή η όμορφη κουλτούρα, αυτή η όμορφη έκφραση είναι κάτι που θέλω να συλλάβω μέσω των παιχνιδιών.
And the one I'm working on right now, which is -- because I'm right in the middle of it, and these for some reason choke me up like crazy -- is a game called "Mexican Kitchen Workers." And originally, it was a math problem, more or less. Here's the economics of illegal immigration. And the more I learned about Mexican culture -- my partner is Mexican — the more I learned that, you know, for all of us, food is a basic need, and it is obviously with Mexicans, too, but it's much more than that. It's an expression of love. It's an expression of -- God, I'm totally choking up way more than I thought. I'll look away from the picture. It's an expression of beauty, it's how they say they love you. It's how they say they care, and you can't hear somebody talk about their Mexican grandmother without saying "food" in the first sentence. And so to me, this beautiful culture, this beautiful expression is something that I want to capture through games.
Και έτσι τα παιχνίδια, για αλλαγή, αλλάζουν πώς βλέπουμε θέματα, αλλάζουν τις αντιλήψεις μας για αυτούς τους ανθρώπους σε θέματα, και αλλάζουν τον εαυτό μας. Αλλάζουμε ως άνθρωποι μέσα από παιχνίδια, επειδή εμπλεκόμαστε, και παίζουμε, και μαθαίνουμε καθώς το κάνουμε. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
And so games, for a change, it changes how we see topics, it changes our perceptions about those people in topics, and it changes ourselves. We change as people through games, because we're involved, and we're playing, and we're learning as we do so.