What is love? Seriously, though, what is it? What is love? A verb? A noun? A universal truth? An ideal? A common thread of all religions? A cult? A neurological phenomenon? There's no shortage of answers. Some are all-encompassing. It conquers all. It's all you need. It's all there is. These are all comparisons, though, ways of defining it by contrast, by saying it's more important than all other things, but is it? Sure, love matters more than your standard turkey sandwich, but does it matter more than shelter? Or sanity? Or an exceptional turkey sandwich? No matter your answer, you're just ranking it, not defining it. Another challenge to defining love is we often try to do so while falling into it or out of it. Would you trust someone who just won the lottery to accurately define the concept of currency? Or, I don't know, ask a guy to define bears while he's fending them off? Or is romance not like winning the lottery? Are break ups not like bear attacks? Bad comparisons? That's my point. I'm not thinking right because I'm in love, so ha! Taking a step back, or taking a cold shower, whatever, love is potentially the most intensely thought about thing in all of human history. And despite centuries upon centuries of obsession, it still overwhelms us. Some say it's a feeling, a magical emotion, a feeling for someone like you've never felt before. But feelings are fluid, not very concrete foundation for a definition. Sometimes you hate the person you love. Plus, come on, you've felt feelings like it before, sort of in miniature. Your relationships with your family shape your relationships with partners. And your love for your partner may be in its own dynamic relationship, healthy or totally weird, with the love of your parents and siblings. Love is also a set of behaviors we associate with the feeling: Holding hands, kissing, hugging, public displays of affection, dating, marriage, having kids, or just sex. But these loving actions can be subjective or culturally relative. You may love or be someone who can't have kids or doesn't want to, who believes in marriage but also in divorce, who's from a culture where people don't really date the way we think of dating, or who just doesn't want to make out on the bus. But if love is a thing that we can define, then how can it mean opposite things for so many people? So, maybe love's just all in your head, a personal mystery winding through your neural pathways and lighting up pleasing, natural rewards in your nervous system. Perhaps these rewards are addictive. Perhaps love is a temporary or permanent addiction to a person, just like a person can be addicted to a drug. I don't mean to be edgy like some pop song. Evidence shows that chemicals in your brain stimulated by another person can make you develop a habit for that person. The person comes to satisfy a physiological craving, and you want more. But then sometimes, slowly or suddenly, you don't. You've fallen out of love, become unaddicted, for a spell. What happened? Does one develop a tolerance or hit a limit? Why do some lovers stay addicted to each other their entire lives? Perhaps to create new lives, to proliferate their species? Maybe love is just human DNA's optimal method for bringing about its own replication. There are evolutionary arguments regarding every human mating behavior, from how we display ourselves to potential mates, to how we treat each other in relationships, to how we raise kids. Thus, some argue that the feeling you think you feel in your soul is just biology's way to make you continue our species. Nature has selected you to have crushes on hotties, just like it makes monkeys have crushes on hot monkeys, and biology marches on. But is that all love is? Or, perhaps worse, is it just a construct, some fake concept we all convince each other to try to live up to for a fake sense of purpose? Maybe it is a construct, but let's be more precise about what a construct is because love is constructed from reality: Our experiences, feelings, brain chemistry, cultural expectations, our lives. And this edifice can be viewed through countless dimensions: scientific, emotional, historical, spiritual, legal, or just personal. If no two people are the same, no two people's love is the same either. So, in every loving relationship, there's a lot to talk about and partners should be open to that, or the relationship probably won't last. Love is always up for discussion and, sure, under construction. So, if we can't define it, that's a good sign. It means we're all still making it. Wait, I didn't mean, you know what I meant.
#Aşk nedir? Yani, gerçekten aşk nedir? Aşk ne olabilir? Bir eylem mi? Bir isim mi? Evrensel bir gerçek mi? Bir amaç mı? Bütün dinlerin ortak bir çizgisi mi? Bir tarikat mı? Bir nörolojik fenomen mi? Cevapların bir kısıtlaması yok. Bazıları hepsini kapsıyor. Hepsini içeriyor. O, ihtiyacınız olan her şey. Oradaki tek şey. Bunların hepsi karşılaştırma; farklılıklarına bakarak tanımlamak, diğer her şeyden daha önemli olduğunu söyleyerek tanımlamak. Peki öyle mi? Tabii ki aşk hindi sandviçinizden daha önemli, peki barınağınızdan da mı önemli? Ya da akıl sağlığınızdan? Ya da fevkalade bir hindi sandviçden? Cevabınız ne olursa olsun, sadece derecelendiriyorsunuz, tanımlamıyorsunuz. Aşkı tanımlamanın başka bir zorluğu da bunu ya aşka düşmüşken ya da alakamız yokken yapmaya çalışmamız. Piyango'yu yeni kazanmış birinin paranın değeri tanımlamasına güvenir miydiniz? Ya da bilemiyorum, ayının kovaladığı birinden ayıları tanımlamasını isteseniz? Ya da aşk piyangoyu tutturmaya benzemez mi? Ayrılıklar ayı saldırıları gibi değil mi? Kötü bir kıyaslama mı? Demek istediğim bu. Doğru düşünemiyorum, çünkü aşığım. Yani, ha! Bir adım geri gitmek ya da soğuk bir duş almak, her neyse, aşk, insan tarihinde üzerine en yoğun düşünülen kavram. Bu takıntı yüzyıllardır süregelmesine rağmen hala bizi yeniyor. Kimi bunun bir his olduğunu, sihirli bir duygu olduğunu, daha önce kimseye karşı hissetmediği şeyler olduğunu söylüyor. Fakat hisler akıcıdır, tanımlanacak kadar katı değildir. Bazen sevdiğin insandan da nefret edersin. Ayrıca bu duyguların ufak bir şeklini daha önce de hissettin. Ailenle olan ilişkilerin partnerinle olan ilişkilerini şekillendirdi. Ve partnerine duyduğun sevgi sağlıklı ya da garip olsa da ailene ve kardeşlerine duyduğun sevgiyle arasında kendi dinamik ilişkisine sahip. Aşk aynı zamanda hissetiklerinin davranışlarına yansımasıdır. Ele ele tutuşmak, öpüşmek, sarılmak, sevgini ortalıkta göstermek, buluşmak, evlenmek, çocuklarının olması ya da sadece seks. Fakat bu davranışlar kişiye bağlı ya da kültürle alakalıdır. Çocuğu olmayan ya da çocuk istemeyen birini sevebilirsin ya da o kişi sen olabilirsin, evliliğe inanan ama boşanan, insanların bizim anlayışımıza göre flört etmediği bir kültürden olan ya da sadece otobüste yakınlaşmak istemeyen. Ama eğer aşk tarif edebileceğimiz bir şeyse, o zaman nasıl birçok insan için farklı anlamlar ifade edebiliyor? Yani belki de aşk tamamen kafanda; sinir sisteminde dolanarak hazzı, doğal ödül sistemini ışıklandıran kişisel bir gizem rüzgarı. Muhtemelen bu ödüller bağımlılık yapıyor. Belki de aşk bir kişiye duyulan geçici ya da kalıcı bağımlılık; tıpkı uyuşturucu bağımlılığı gibi. Pop şarkılarındaki gibi gergin görünmeye çalışmıyorum. Kanıtlar gösteriyor ki beyindeki kimyasallar başka biri tarafından kendisine bağımlılık yaratacak şekilde etkilenebiliyor. Kişi bunu psikolojik bir özlemle arzuluyor ve daha fazla istiyorsunuz. Ama bazen de yavaş ya da ani bir şekilde, istemiyorsunuz. Diyelim ki aşkın bitti, bağımlılığından kurtuldun, kısa süreliğine. Ne oldu? İnsan dayanım geliştirebiliyor ya da limitine mi ulaşıyor? Neden bazı aşıklar hayatları boyunca birbirlerine bağımlı kalıyorlar? Yeni hayatlar yaratarak, türlerini çoğaltmak için mi? Belki de aşk sadece insan DNA'sının kendi kopyasını yaratmak için en uygun yöntemi. İnsanların tüm eşleşme davranışlarına dayanan evrimsel tartışmalar, kendimizi potansiyel eşlerimize nasıl sunduğumuzu ilişkilerde birbirimize nasıl davrandığımızı, çocuk yetiştirme tarzımızı ele alıyor. Sonuç olarak, ruhunda hissettiğin bu duygunun sadece türünü devam ettirmen için gereken biyolojik bir durum olduğunu söyleyenler var. Doğa çekici kişilerle aşık olmanı seçti, tıpkı maymunların, çekici maymunlara aşık olduğu gibi. Ve biyoloji ilerler. Peki aşk bu kadar mı? Ya da belki daha kötüsü bu sadece sahte bir amaç uğruna birbirimizi denemeye ikna ettiğimiz sahte bir duygu mu? Belki de bu bir yapıdır ama hadi ne yapısı olduğu hakkında daha spesifik olalım çünkü aşk gerçeklerden inşa edilir: Kendi deneyimlerimiz, hissettiklerimiz, beyin kimyamız, kültürel beklentilerimiz, hayatlarımız. Bu mabet sonsuz boyuttan görülebilir: bilimsel, duygusal, tarihsel, ruhsal, yasal, ya da kişisel. Eğer iki insan aynı değilse, aşkları nasıl aynı olsun ki. Yani, bütün aşk ilişkilerinde konuşulacak çok şey var ve partnerler bu konuya açık olmalı yoksa ilişki muhtemelen uzun sürmez. Aşk her zaman tartışmaya açıktır ve kesinlikle, inşa halindedir. Yani, eğer bunu tanımlayamıyorsak bu iyiye işarettir. Bunu hala başarabiliyoruz demektir. Bekleyin, kastettiğim bu değildi. Eh, kastettiğimi anladınız siz.