I'm going to talk about the power of a word: jihad.
Ik ga spreken over de kracht van een woord: jihad.
To the vast majority of practicing Muslims, jihad is an internal struggle for the faith. It is a struggle within, a struggle against vice, sin, temptation, lust, greed. It is a struggle to try and live a life that is set by the moral codes written in the Koran. In that original idea, the concept of jihad is as important to Muslims as the idea of grace is to Christians. It's a very powerful word, jihad, if you look at it in that respect, and there's a certain almost mystical resonance to it. And that's the reason why, for hundreds of years, Muslims everywhere have named their children Jihad, their daughters as much as their sons, in the same way that, say, Christians name their daughters Grace, and Hindus, my people, name our daughters Bhakti, which means, in Sanskrit, spiritual worship.
Voor verreweg de meeste praktiserende moslims staat jihad voor een innerlijke geloofsstrijd. Het is een innerlijke strijd tegen zonde, verleiding, lust en hebzucht. Het is een strijd om te leven volgens de morele codes uit de Koran. In deze oorspronkelijke opvatting is het idee van jihad even belangrijk als het idee van genade is voor de christenen. Als je het zo bekijkt, is jihad een zeer krachtig woord. Het heeft een bijna mystieke weerklank. Daarom hebben gedurende honderden jaren moslims over de hele wereld hun kinderen 'Jihad' genoemd, zowel meisjes als jongens, op dezelfde manier als christenen hun dochters 'Grace' dopen, en hindoes, mijn volk, onze dochters 'Bhakti' noemen, wat 'spirituele verering' betekent in het Sanskriet.
But there have always been, in Islam, a small group, a minority, who believe that jihad is not only an internal struggle but also an external struggle against forces that would threaten the faith, or the faithul. And some of these people believe that in that struggle, it is sometimes okay to take up arms. And so the thousands of young Muslim men who flocked to Afghanistan in the 1980s to fight against the Soviet occupation of a Muslim country, in their minds they were fighting a jihad, they were doing jihad, and they named themselves the Mujahideen, which is a word that comes from the same root as jihad. And we forget this now, but back then the Mujahideen were celebrated in this country, in America. We thought of them as holy warriors who were taking the good fight to the ungodly communists. America gave them weapons, gave them money, gave them support, encouragement.
Maar er is binnen de islam altijd een kleine groep geweest, een minderheid, die gelooft dat jihad niet enkel een interne maar ook een externe strijd is tegen krachten die het geloof of de gelovigen zouden bedreigen. Sommigen van hen geloven dat het in die strijd soms geoorloofd is de wapens op te nemen. De duizenden jonge moslimmannen die in de jaren 80 naar Afghanistan trokken om te vechten tegen de Sovjetbezetting van een islamitisch land leverden in hun ogen een jihad-strijd, ze 'deden jihad'. Ze noemden zichzelf de moedjahedien, een woord met dezelfde wortel als jihad. We vergeten dit tegenwoordig, maar in die tijd werden de moedjahedien gevierd in Amerika. We zagen hen als heilige krijgers in een gerechtvaardigde strijd tegen de goddeloze communisten. Amerika leverde hen wapens, gaf hen geld, gaf hen steun en aanmoediging.
But within that group, a tiny, smaller group, a minority within a minority within a minority, were coming up with a new and dangerous conception of jihad, and in time this group would come to be led by Osama bin Laden, and he refined the idea. His idea of jihad was a global war of terror, primarily targeted at the far enemy, at the crusaders from the West, against America. And the things he did in the pursuit of this jihad were so horrendous, so monstrous, and had such great impact, that his definition was the one that stuck, not just here in the West. We didn't know any better. We didn't pause to ask. We just assumed that if this insane man and his psychopathic followers were calling what they did jihad, then that's what jihad must mean. But it wasn't just us. Even in the Muslim world, his definition of jihad began to gain acceptance.
Maar binnen die groep was er een klein groepje, een minderheid binnen een minderheid van een minderheid, met een nieuwe en gevaarlijke opvatting van jihad. Later zou deze groep geleid worden door Osama bin Laden. Hij verfijnde de idee van jihad. Hij zag jihad als een wereldwijde terreur-oorlog, primair gericht tegen de verre vijand, tegen de 'kruisvaarders van het Westen', tegen Amerika. De dingen die hij deed in naam van deze jihad waren zo gruwelijk, zo monsterlijk, en hadden zo'n grote impact, dat zijn definitie bleef hangen. Niet alleen in het Westen. Wij wisten niet beter. We vroegen er niet naar. Als deze waanzinnige man en zijn psychopathische volgelingen hun acties 'jihad' noemden, dan zou dat vast de betekenis zijn. Maar niet alleen wij, zelfs in de moslimwereld begon men deze definitie van jihad te aanvaarden.
A year ago I was in Tunis, and I met the imam of a very small mosque, an old man. Fifteen years ago, he named his granddaughter Jihad, after the old meaning. He hoped that a name like that would inspire her to live a spiritual life. But he told me that after 9/11, he began to have second thoughts. He worried that if he called her by that name, especially outdoors, outside in public, he might be seen as endorsing bin Laden's idea of jihad. On Fridays in his mosque, he gave sermons trying to reclaim the meaning of the word, but his congregants, the people who came to his mosque, they had seen the videos. They had seen pictures of the planes going into the towers, the towers coming down. They had heard bin Laden say that that was jihad, and claimed victory for it. And so the old imam worried that his words were falling on deaf ears. No one was paying attention.
Een jaar geleden ontmoette ik in Tunis de imam van een kleine moskee, een oude man. Vijftien jaar geleden noemde hij zijn kleindochter Jihad, volgens de oude betekenis. Hij hoopte dat deze naam haar zou inspireren tot een spiritueel leven. Maar na 9/11, vertelde hij, begon hij te twijfelen. Hij vreesde dat door deze naam de mensen zouden denken dat hij bin Ladens idee van jihad aanhing. Op vrijdag gaf hij preken in de moskee in een poging de oude betekenis van het woord terug te winnen. Maar de mensen die naar zijn moskee kwamen, hadden de video's gezien. De beelden van de vliegtuigen in de torens en de torens die instortten. Ze hadden bin Laden horen zeggen dat dit jihad was en hem de overwinning horen claimen. De oude man vreesde dat hij voor dovemansoren sprak. Niemand luisterde.
He was wrong. Some people were paying attention, but for the wrong reasons. The United States, at this point, was putting pressure on all its Arab allies, including Tunisia, to stamp out extremism in their societies, and this imam found himself suddenly in the crosshairs of the Tunisian intelligence service. They had never paid him any attention before -- old man, small mosque -- but now they began to pay visits, and sometimes they would drag him in for questions, and always the same question: "Why did you name your granddaughter Jihad? Why do you keep using the word jihad in your Friday sermons? Do you hate Americans? What is your connection to Osama bin Laden?"
Hij vergiste zich. Sommige mensen luisterden, maar om de verkeerde redenen. Op dat moment zetten de Verenigde Staten al hun Arabische bondgenoten onder druk, ook Tunesië, om het extremisme uit te roeien. Opeens bevond deze imam zich in het vizier van de Tunesische geheime dienst. Opeens bevond deze imam zich in het vizier van de Tunesische geheime dienst. Ze hadden nooit eerder op hem gelet -- oude man, kleine moskee... maar nu begonnen ze hem te bezoeken en soms namen ze hem mee voor ondervraging. Altijd dezelfde vragen: "Waarom heb je je kleindochter Jihad genoemd?" "Waarom gebruik je steeds het woord jihad in je vrijdagsgebed?" "Haat je de Amerikanen?" "Wat is je band met Osama bin Laden?"
So to the Tunisian intelligence agency, and organizations like it all over the Arab world, jihad equaled extremism, Bin Laden's definition had become institutionalized. That was the power of that word that he was able to do. And it filled this old imam, it filled him with great sadness. He told me that, of bin Laden's many crimes, this was, in his mind, one that didn't get enough attention, that he took this word, this beautiful idea. He didn't so much appropriate it as kidnapped it and debased it and corrupted it and turned it into something it was never meant to be, and then persuaded all of us that it always was a global jihad.
Voor de Tunesische geheime dienst en voor gelijkaardige organisaties in de hele Arabische wereld stond jihad gelijk aan extremisme. Bin Ladens definitie was geïnstitutionaliseerd. Zozeer nam hij dat woord in bezit. Dat vervulde deze oude imam met diepe treurnis. Hij vertelde me dat van al bin Ladens misdaden deze niet voldoende aandacht kreeg. Dat hij dit mooie woord, dit idee gestolen had. Hij had het zich niet zozeer toegeëigend, maar ontvoerd, verlaagd, en gecorrumpeerd. Hij veranderde het in iets dat het nooit had moeten zijn, en overtuigde toen iedereen dat het altijd een wereldwijde jihad geweest was.
But the good news is that the global jihad is almost over, as bin Laden defined it. It was dying well before he did, and now it's on its last legs. Opinion polls from all over the Muslim world show that there is very little interest among Muslims in a global holy war against the West, against the far enemy. The supply of young men willing to fight and die for this cause is dwindling. The supply of money — just as important, more important perhaps — the supply of money to this activity is also dwindling. The wealthy fanatics who were previously sponsoring this kind of activity are now less generous.
Maar het goede nieuws is dat de wereldwijde jihad, zoals bin Laden die definieerde, bijna voorbij is. Het was al stervende ver vóór bin Ladens dood, en loopt nu op zijn laatste benen. Opiniepeilingen uit alle hoeken van de moslimwereld tonen dat moslims weinig interesse hebben in een wereldwijde heilige oorlog tegen het Westen, tegen de verre vijand. Steeds minder jonge mannen willen vechten en sterven voor deze zaak. Ook de geldstroom -- misschien nog belangrijker -- de toevoer van geld naar dit doel loopt ook terug. De rijke fanatici die vroeger dit soort activiteiten sponsorden, zijn nu minder vrijgevig.
What does that mean for us in the West? Does it mean we can break out the champagne, wash our hands of it, disengage, sleep easy at night? No. Disengagement is not an option, because if you let local jihad survive, it becomes international jihad. And so there's now a lot of different violent jihads all over the world. In Somalia, in Mali, in Nigeria, in Iraq, in Afghanistan, Pakistan, there are groups that claim to be the inheritors of the legacy of Osama bin Laden. They use his rhetoric. They even use the brand name he created for his jihad. So there is now an al Qaeda in the Islamic Maghreb, there's an al Qaeda in the Arabian Peninsula, there is an al Qaeda in Mesopotamia. There are other groups -- in Nigeria, Boko Haram, in Somalia, al Shabaab -- and they all pay homage to Osama bin Laden. But if you look closely, they're not fighting a global jihad. They're fighting battles over much narrower issues. Usually it has to do with ethnicity or race or sectarianism, or it's a power struggle. More often than not, it's a power struggle in one country, or even a small region within one country. Occasionally they will go across a border, from Iraq to Syria, from Mali to Algeria, from Somalia to Kenya, but they're not fighting a global jihad against some far enemy.
Wat betekent dat voor het Westen? Kunnen we de champagne ontkurken? Ons terugtrekken en 's nachts rustig slapen? Nee. Terugtrekken is geen optie. Als je de plaatselijke jihad laat overleven, wordt het een internationale jihad. Er zijn momenteel veel verschillende gewelddadige jihads over de hele wereld. In Somalië, in Mali, in Nigeria, in Irak, Afghanistan en Pakistan zijn er groeperingen die beweren de erfgenamen te zijn van Osama bin Laden. Ze hanteren zijn retoriek. Ze gebruiken zelfs de merknaam die hij voor zijn jihad had uitgevonden. Er is nu een al Qaida in de islamitische Maghreb, er is een al Qaida op het Arabisch Schiereiland, en een in Mesopotamië. Er zijn andere groeperingen -- in Nigeria de Boko Haram, in Somalië Al-Shabaab. Allemaal betuigen ze eer aan bin Laden. Maar als je nader kijkt, zie je dat ze geen mondiale jihad strijden. Ze strijden voor veel kleinere zaken. Meestal heeft het te maken met etniciteit, ras of sektarisme, of het gaat om een machtsstrijd. Meestal betreft het een machtsstrijd binnen een land of binnen een kleine regio van een land. Soms overschrijden ze een grens, van Irak naar Syrië, van Mali naar Algerije, van Somalië naar Kenia, maar ze voeren geen wereldwijde jihad tegen een verre vijand.
But that doesn't mean that we can relax. I was in Yemen recently, where -- it's the home of the last al Qaeda franchise that still aspires to attack America, attack the West. It's old school al Qaeda. You may remember these guys. They are the ones who tried to send the underwear bomber here, and they were using the Internet to try and instigate violence among American Muslims. But they have been distracted recently. Last year, they took control over a portion of southern Yemen, and ran it, Taliban-style. And then the Yemeni military got its act together, and ordinary people rose up against these guys and drove them out, and since then, most of their activities, most of their attacks have been directed at Yemenis.
Dat betekent echter niet dat we gerust kunnen zijn. Ik was onlangs in Jemen, waar zich de laatste al Qaida-afdeling bevindt die nog steeds Amerika en het Westen wil aanvallen. Al Qaida van de oude stempel. Je herinnert je die jongens nog wel. Ze probeerden een ondergoedbom-terrorist te sturen. Ze gebruikten het internet om geweld aan te wakkeren onder Amerikaanse moslims. Maar ze raakten recentelijk afgeleid. Vorig jaar bezetten ze een deel van Zuid-Jemen, en bestuurden het in de stijl van de Taliban. Het Jemenitische leger organiseerde zich, en de bevolking kwam in opstand en verdreef hen. Sindsdien zijn de meeste van hun aanvallen gericht tegen de bevolking van Jemen.
So I think we've come to a point now where we can say that, just like all politics, all jihad is local. But that's still not reason for us to disengage, because we've seen that movie before, in Afghanistan. When those Mujahideen defeated the Soviet Union, we disengaged. And even before the fizz had gone out of our celebratory champagne, the Taliban had taken over in Kabul, and we said, "Local jihad, not our problem." And then the Taliban gave the keys of Kandahar to Osama bin Laden. He made it our problem. Local jihad, if you ignore it, becomes global jihad again.
We kunnen nu volgens mij stellen dat -- net als alle politiek -- alle jihad lokaal is. Maar dat is nog steeds geen reden om te ontspannen, want we hoorden dit verhaal al eerder in Afghanistan. Nadat de moedjahedien de Sovjet-Unie versloegen, keerden we ze de rug toe. En nog voor de bubbels uit onze champagne waren, had de Taliban in Kaboel de macht overgenomen. We zeiden: "Plaatselijke jihad, geen probleem." Toen gaf de Taliban de sleutels van Kandahar aan Osama bin Laden. Die maakte er ons probleem van. Als je lokale jihad negeert, wordt hij weer mondiaal.
The good news is that it doesn't have to be. We know how to fight it now. We have the tools. We have the knowhow, and we can take the lessons we've learned from the fight against global jihad, the victory against global jihad, and apply those to local jihad.
Het goede nieuws is dat dit niet hoeft. We weten nu welke bestrijdingstactiek werkt. We hebben de instrumenten en de knowhow, en we hebben geleerd van het gevecht en de overwinning tegen de mondiale jihad, en we kunnen deze lessen toepassen op de plaatselijke jihad.
What are those lessons? We know who killed bin Laden: SEAL Team Six. Do we know, do we understand, who killed bin Ladenism? Who ended the global jihad? There lie the answers to the solution to local jihad.
Welke lessen? We weten wie bin Laden gedood heeft: SEAL Team Six. Weten we en begrijpen we wie het binladenisme vernietigd heeft? Wie beëindigde de mondiale jihad? Daar liggen de oplossingen voor de plaatselijke jihad.
Who killed bin Ladenism? Let's start with bin Laden himself. He probably thought 9/11 was his greatest achievement. In reality, it was the beginning of the end for him. He killed 3,000 innocent people, and that filled the Muslim world with horror and revulsion, and what that meant was that his idea of jihad could never become mainstream. He condemned himself to operating on the lunatic fringes of his own community. 9/11 didn't empower him; it doomed him.
Wie doodde het binladenisme? Laten we beginnen met bin Laden zelf. Hij dacht waarschijnlijk dat 9/11 zijn grootste verdienste was. In werkelijkheid luidde dat zijn einde in. Hij vermoordde 3000 onschuldige mensen en dat vervulde de moslimwereld met verschrikking en afkeer, en dat betekende dat zijn idee van jihad nooit mainstream kon worden. Hij veroordeelde zichzelf door te opereren in de krankzinnige grensgebieden van zijn eigen gemeenschap. 9/11 heeft hem niet sterker gemaakt, maar verdoemd.
Who killed bin Ladenism? Abu Musab al-Zarqawi killed it. He was the especially sadistic head of al Qaeda in Iraq who sent hundreds of suicide bombers to attack not Americans but Iraqis. Muslims. Sunni as well as Shiites. Any claim that al Qaeda had to being protectors of Islam against the Western crusaders was drowned in the blood of Iraqi Muslims.
Wie doodde het binladenisme? Abu Musab al-Zarqawi. Hij was het zeer sadistische hoofd van al Qaida in Irak die honderden zelfmoordbommers zond om niet Amerikanen, maar Irakezen aan te vallen. Zowel soennieten als sjiieten. Elke aanspraak dat al Qaida de islam beschermde tegen de westerse kruisvaarders, werd bezoedeld met het bloed van Iraakse moslims.
Who killed Osama bin Laden? The SEAL Team Six. Who killed bin Ladenism? Al Jazeera did, Al Jazeera and half a dozen other satellite news stations in Arabic, because they circumvented the old, state-owned television stations in a lot of these countries which were designed to keep information from people. Al Jazeera brought information to them, showed them what was being said and done in the name of their religion, exposed the hypocrisy of Osama bin Laden and al Qaeda, and allowed them, gave them the information that allowed them to come to their own conclusions.
Wie vermoordde Osama bin Laden? SEAL Team Six. Wie doodde het binladenisme? Al Jazeera, en nog een half dozijn andere satelliet-nieuwszenders in het Arabisch, want ze omzeilden de oude staatszenders in veel van deze landen, die ontworpen waren om de mensen ongeïnformeerd te houden. Al Jazeera bracht de kijkers informatie en toonde wat gezegd en gedaan werd in naam van hun religie. Ze ontmaskerden de hypocrisie van bin Laden en al Qaida, en gaven kijkers de informatie waarmee ze hun eigen conclusies konden trekken.
Who killed bin Ladenism? The Arab Spring did, because it showed a way for young Muslims to bring about change in a manner that Osama bin Laden, with his limited imagination, could never have conceived.
Wie doodde het binladenisme? De Arabische Lente. Die toonde jonge moslims een weg om verandering teweeg te brengen op een manier die bin Laden, met zijn beperkte verbeelding, nooit had kunnen bedenken.
Who defeated the global jihad? The American military did, the American soldiers did, with their allies, fighting in faraway battlefields. And perhaps, a time will come when they get the rightful credit for it.
Wie versloeg de globale jihad? Het Amerikaanse leger, de Amerikaanse soldaten, die met hun bondgenoten op verafgelegen slagvelden streden. Misschien dat ze ooit de eer krijgen die hen toekomt.
So all these factors, and many more besides, we don't even fully understand some of them yet, these came together to defeat a monstrosity as big as bin Ladenism, the global jihad, you needed this group effort.
Al deze factoren, en daarnaast nog vele andere, waarvan we enkele nog niet eens goed begrijpen, kwamen samen om het wanstaltige binladenisme te verslaan. Die groepsaanpak was nodig.
Now, not all of these things will work in local jihad. The American military is not going to march into Nigeria to take on Boko Haram, and it's unlikely that SEAL Team Six will rappel into the homes of al Shabaab's leaders and take them out.
Niet al deze dingen werken in lokale jihad. Het Amerikaanse leger zal Nigeria niet binnenvallen om Boko Haram te bestrijden en het is onwaarschijnlijk dat SEAL Team Six in de huizen van al Shabaab-leiders zal worden gedropt om ze te doden.
But many of these other factors that were in play are now even stronger than before. Half the work is already done. We don't have to reinvent the wheel. The notion of violent jihad in which more Muslims are killed than any other kind of people is already thoroughly discredited. We don't have to go back to that. Satellite television and the Internet are informing and empowering young Muslims in exciting new ways. And the Arab Spring has produced governments, many of them Islamist governments, who know that, for their own self-preservation, they need to take on the extremists in their midsts. We don't need to persuade them, but we do need to help them, because they haven't really come to this place before.
Maar veel van deze andere factoren die speelden zijn nu nog sterker dan tevoren. De klus is al half geklaard. We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden. De notie van gewelddadige jihad waarin meer moslims sterven dan andere mensen, is sterk in aanzien gedaald. We hoeven er niet terug naartoe. Satelliet-tv en internet informeren en emanciperen jonge moslims. Satelliet-tv en internet informeren en emanciperen jonge moslims. De Arabische Lente heeft regeringen opgeleverd -- velen van hen islamitische overheden -- die weten dat ze voor hun eigen overleven de extremisten in hun midden moeten bestrijden. We hoeven hen niet te overtuigen, maar we moeten hen helpen, want dit is een nieuw spel voor hen.
The good news, again, is that a lot of the things they need we already have, and we are very good at giving: economic assistance, not just money, but expertise, technology, knowhow, private investment, fair terms of trade, medicine, education, technical support for training for their police forces to become more effective, for their anti-terror forces to become more efficient. We've got plenty of these things.
Het goede nieuws is, dat we in veel van hun behoeften kunnen voorzien, en we zijn erg goed in geven: economische assistentie; niet enkel geld, maar expertise, technologie, kennis, privé-investeringen, eerlijke handelsvoorwaarden, medicijnen, onderwijs, technische ondersteuning voor het opleiden van effectievere politie-organisaties en effectievere antiterreureenheden. We hebben veel van deze dingen.
Some of the other things that they need we're not very good at giving. Maybe nobody is. Time, patience, subtlety, understanding -- these are harder to give. I live in New York now. Just this week, posters have gone up in subway stations in New York that describe jihad as savage.
In het bieden van sommige andere dingen zijn we niet erg goed. Misschien is niemand dat. Tijd, geduld, subtiliteit, begrip -- die zijn moeilijker te bieden. Ik woon nu in New York. Verleden week hingen er posters in metrostations die jihad als beestachtig bestempelen.
But in all the many years that I have covered the Middle East, I have never been as optimistic as I am today that the gap between the Muslim world and the West is narrowing fast, and one of the many reasons for my optimism is that, because I know there are millions, hundreds of millions of people, Muslims like that old imam in Tunis, who are reclaiming this word and restoring to its original, beautiful purpose. Bin Laden is dead. Bin Ladenism has been defeated. His definition of jihad can now be expunged. To that jihad we can say, "Goodbye. Good riddance." To the real jihad we can say, "Welcome back. Good luck." Thank you. (Applause)
Maar in de vele jaren waarin ik verslag deed van het Midden Oosten ben ik nooit zo optimistisch geweest als vandaag dat de kloof tussen de moslimwereld en het westen in hoog tempo kleiner wordt. Eén van de vele redenen voor mijn optimisme is dat ik weet dat er miljoenen, honderden miljoenen moslims zijn als die oude imam in Tunis, die dit woord terug opeisen en het in zijn oorspronkelijke, mooie staat herstellen. Bin Laden is dood. Binladenisme is verslagen. Zijn definitie van jihad kan nu worden geschrapt. Oude jihad, blij van je verlost te zijn! Echte jihad... welkom terug! Dank je wel. (Applaus)