Θα σας μιλήσω για τη δύναμη μιας λέξης: Τζιχάντ.
I'm going to talk about the power of a word: jihad.
Για την συντριπτική πλειοψηφία των Μουσουλμάνων, η τζιχάντ αποτελεί μια εσωτερική μάχη για την πίστη. Είναι ένας ενδότερος αγώνας, μια μάχη εναντίον της φαυλότητας, της αμαρτίας, του πειρασμού, της λαγνείας, της απληστίας. Είναι ένας αγώνας για να προσπαθούμε να ζούμε σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες που υπάρχουν στο Κοράνι. Σ' αυτή την αρχέτυπη ιδέα, η έννοια της τζιχάντ είναι τόσο σημαντική για τους Μουσουλμάνους όσο είναι και η Θεία Χάρις για τους Χριστιανούς. Είναι μια πολύ ισχυρή λέξη, η τζιχάντ, αν το δείτε απ' αυτή την οπτική και χαρακτηρίζεται από μια σχεδόν μυστικιστική χροιά. Γι' αυτό το λόγο, για εκατοντάδες χρόνια, οι Μουσουλμάνοι ονόμαζαν τα παιδιά τους Τζιχάντ, τόσο τις κόρες όσο και τους γιούς τους, όπως ακριβώς οι Χριστιανοί δίνουν στα παιδιά τους το όνομα Χάρις, και οι Ινδοί, ο λαός μου, ονομάζουμε τις κόρες μας Μπάκτι, που σημαίνει, στα σανσκριτικά, πνευματική λατρεία.
To the vast majority of practicing Muslims, jihad is an internal struggle for the faith. It is a struggle within, a struggle against vice, sin, temptation, lust, greed. It is a struggle to try and live a life that is set by the moral codes written in the Koran. In that original idea, the concept of jihad is as important to Muslims as the idea of grace is to Christians. It's a very powerful word, jihad, if you look at it in that respect, and there's a certain almost mystical resonance to it. And that's the reason why, for hundreds of years, Muslims everywhere have named their children Jihad, their daughters as much as their sons, in the same way that, say, Christians name their daughters Grace, and Hindus, my people, name our daughters Bhakti, which means, in Sanskrit, spiritual worship.
Αλλά πάντα υπήρχε στο Ισλάμ μια μικρή ομάδα, μια μειοψηφία, που πιστεύει ότι η τζιχάντ δεν αποτελεί μόνο μια εσωτερική πάλη αλλά επίσης μια εξωτερική πάλη ενάντια στις δυνάμεις που απειλούν την πίστη ή τους πιστούς. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους πιστεύουν ότι είναι ενίοτε αποδεκτό ο αγώνας αυτός να γίνει ένοπλος. Έτσι λοιπόν οι χιλιάδες νέοι Μουσουλμάνοι που πήγαν σαν κοπάδι στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του '80 για να πολεμήσουν ενάντια στη σοβιετική κατοχή μιας μουσουλμανικής χώρας, νόμιζαν μέσα τους ότι συμμετείχαν σε τζιχάντ, ότι διεξήγαγαν τζιχάντ και αυτοαποκαλούνταν Μουτζαχεντίν, λέξη η οποία προέρχεται από την ίδια ρίζα με τη λέξη τζιχάντ. Τώρα το έχουμε ξεχάσει, αλλά τότε οι Μουτζαχεντίν ήταν αγαπητοί σ' αυτή τη χώρα, στην Αμερική. Τους θεωρούσαμε ιερούς πολεμιστές που μάχονταν δίκαια κατά των ασεβών κομμουνιστών. Η Αμερική τους έδωσε όπλα, τους έδωσε χρήματα, τους έδωσε στήριξη, ενθάρρυνση.
But there have always been, in Islam, a small group, a minority, who believe that jihad is not only an internal struggle but also an external struggle against forces that would threaten the faith, or the faithul. And some of these people believe that in that struggle, it is sometimes okay to take up arms. And so the thousands of young Muslim men who flocked to Afghanistan in the 1980s to fight against the Soviet occupation of a Muslim country, in their minds they were fighting a jihad, they were doing jihad, and they named themselves the Mujahideen, which is a word that comes from the same root as jihad. And we forget this now, but back then the Mujahideen were celebrated in this country, in America. We thought of them as holy warriors who were taking the good fight to the ungodly communists. America gave them weapons, gave them money, gave them support, encouragement.
Αλλά μέσα σ' εκείνη την ομάδα, μια μικροσκοπική, μικρότερη ομάδα, μια μειοψηφία μέσα στη μειοψηφία, είχε δημιουργήσει μια νέα και επικίνδυνη έννοια της τζιχάντ και με τον καιρό αυτή η ομάδα ήρθε υπό την αρχηγία του Οσάμα μπιν Λάντεν, ο οποίος εξευγένισε την ιδέα. Η έννοια που έδινε στη τζιχάντ ήταν ένας παγκόσμιος πόλεμος τρομοκρατίας, με κύριο στόχο το μακρινό εχθρό, τους σταυροφόρους από τη Δύση, την Αμερική. Και αυτά που έκανε αναζητώντας αυτή τη τζιχάντ ήταν τόσο τρομερά, τόσο τερατώδη και είχαν τόσο μεγάλο αντίκτυπο, ώστε ο ορισμός της έγινε αποδεκτός και όχι μόνο εδώ στη Δύση. Δεν γνωρίζαμε κάτι άλλο. Δεν σταματήσαμε για να μάθουμε. Απλά υποθέσαμε πως αν αυτός ο τρελός άνθρωπος και οι ψυχοπαθείς οπαδοί του αποκαλούσαν τις πράξεις τους τζιχάντ, τότε αυτή πρέπει να ήταν η έννοια της λέξης αυτής. Αλλά δεν ήμασταν μονάχα εμείς. Ακόμα και στο μουσουλμανικό κόσμο, ο ορισμός της άρχισε να γίνεται αποδεκτός.
But within that group, a tiny, smaller group, a minority within a minority within a minority, were coming up with a new and dangerous conception of jihad, and in time this group would come to be led by Osama bin Laden, and he refined the idea. His idea of jihad was a global war of terror, primarily targeted at the far enemy, at the crusaders from the West, against America. And the things he did in the pursuit of this jihad were so horrendous, so monstrous, and had such great impact, that his definition was the one that stuck, not just here in the West. We didn't know any better. We didn't pause to ask. We just assumed that if this insane man and his psychopathic followers were calling what they did jihad, then that's what jihad must mean. But it wasn't just us. Even in the Muslim world, his definition of jihad began to gain acceptance.
Πριν ένα χρόνο ήμουν στην Τυνησία, και γνώρισα τον ιμάμη ενός πολύ μικρού τζαμιού, έναν γέρο άνθρωπο. Πριν δεκαπέντε χρόνια, ονόμασε την εγγονή του Τζιχάντ, βάσει της παλιάς έννοιας. Ήλπιζε πως ένα τέτοιο όνομα θα την βοηθούσε να ακολουθήσει μια πνευματική ζωή. Αλλά μου είπε ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το ξανασκέφτηκε. Ανησυχούσε ότι αν τη φώναζε μ' αυτό το όνομα, ειδικά εκτός σπιτιού, δημόσια, μπορεί να θεωρούνταν ο ίδιος υποστηρικτής της έννοιας του μπιν Λάντεν για την τζιχάντ. Τις Παρασκευές στο τζαμί του, στα κηρύγματά του προσπαθούσε να επανορθώσει το νόημα της λέξης, αλλά οι πιστοί που έρχονταν στο τζαμί του, είχαν δει τα βίντεο. Είχαν δει φωτογραφίες των αεροπλάνων να συγκρούονται με τους πύργους, τους πύργους να καταρρέουν. Είχαν ακούσει τον μπιν Λάντεν να λέει πως αυτό ήταν η τζιχάντ, και πως είχε νικήσει. Έτσι ο γέρος ιμάμης φοβόταν πως τα λόγια του περνούσαν απαρατήρητα. Κανένας δεν του έδινε σημασία.
A year ago I was in Tunis, and I met the imam of a very small mosque, an old man. Fifteen years ago, he named his granddaughter Jihad, after the old meaning. He hoped that a name like that would inspire her to live a spiritual life. But he told me that after 9/11, he began to have second thoughts. He worried that if he called her by that name, especially outdoors, outside in public, he might be seen as endorsing bin Laden's idea of jihad. On Fridays in his mosque, he gave sermons trying to reclaim the meaning of the word, but his congregants, the people who came to his mosque, they had seen the videos. They had seen pictures of the planes going into the towers, the towers coming down. They had heard bin Laden say that that was jihad, and claimed victory for it. And so the old imam worried that his words were falling on deaf ears. No one was paying attention.
Έκανε λάθος. Κάποιοι τον πρόσεχαν, αλλά όχι για τους σωστούς λόγους. Οι ΗΠΑ, τότε, ασκούσαν πίεση στους Άραβες συμμάχους τους, συμπεριλαμβανομένης της Τυνησίας, να εξαλείψουν τον εξτρεμισμό στις κοινωνίες τους και αυτός ο ιμάμης βρέθηκε ξαφνικά στο στόχαστρο της μυστικής υπηρεσίας της Τυνησίας. Δεν του είχαν δώσει άλλοτε σημασία -- γέρος άνθρωπος, μικρό τζαμί -- αλλά τώρα άρχισαν να τον επισκέπτονται, και κάποιες φορές τον ανέκριναν, και του έκαναν πάντα την ίδια ερώτηση: «Γιατί ονόμασες την εγγονή σου Τζιχάντ; Γιατί χρησιμοποιείς συνέχεια τη λέξη τζιχάντ στα κηρύγματά σου; Μισείς τους Αμερικανούς; Τι σχέση έχεις με τον Οσάμα μπιν Λάντεν»;
He was wrong. Some people were paying attention, but for the wrong reasons. The United States, at this point, was putting pressure on all its Arab allies, including Tunisia, to stamp out extremism in their societies, and this imam found himself suddenly in the crosshairs of the Tunisian intelligence service. They had never paid him any attention before -- old man, small mosque -- but now they began to pay visits, and sometimes they would drag him in for questions, and always the same question: "Why did you name your granddaughter Jihad? Why do you keep using the word jihad in your Friday sermons? Do you hate Americans? What is your connection to Osama bin Laden?"
Οπότε για την μυστική υπηρεσία της Τυνησίας, και για αντίστοιχες οργανώσεις σ' ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, η τζιχάντ ισοδυναμούσε με τον εξτρεμισμό, ο ορισμός του μπιν Λάντεν είχε κυριαρχήσει. Αυτή ήταν η δύναμη που αυτός είχε προσδώσει στη λέξη. Αυτό προκαλούσε τεράστια λύπη σ' εκείνο το γέρο ιμάμη. Μου είπε πως, από τα πολλά εγκλήματα του μπιν Λάντεν, σ' αυτό, κατά τον ίδιο, δεν είχε δοθεί η απαραίτητη προσοχή, ότι δηλαδή αυτός πήρε αυτή τη λέξη, αυτή την πανέμορφη έννοια. Δεν την σφετερίστηκε τόσο, όσο την απήγαγε, την εξευτέλισε και τη διέφθειρε και τη μετέτρεψε σε κάτι για το οποίο αυτή δεν ήταν προορισμένη, και έπειτα μας έπεισε όλους ότι επρόκειτο πάντα για μια παγκόσμια τζιχάντ.
So to the Tunisian intelligence agency, and organizations like it all over the Arab world, jihad equaled extremism, Bin Laden's definition had become institutionalized. That was the power of that word that he was able to do. And it filled this old imam, it filled him with great sadness. He told me that, of bin Laden's many crimes, this was, in his mind, one that didn't get enough attention, that he took this word, this beautiful idea. He didn't so much appropriate it as kidnapped it and debased it and corrupted it and turned it into something it was never meant to be, and then persuaded all of us that it always was a global jihad.
Αλλά τα καλά νέα είναι πως αυτή η παγκόσμια τζιχάντ, όπως την όρισε ο μπιν Λάντεν, έχει σχεδόν τελειώσει. Αυτό είχε αρχίσει πολύ πριν το θάνατό του και τώρα πλησιάζει το τέλος. Δημοσκοπήσεις από το σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου δείχνουν ότι πολύ λίγοι Μουσουλμάνοι ενδιαφέρονται για έναν παγκόσμιο ιερό πόλεμο ενάντια στη Δύση, εναντίον του μακρινού εχθρού. Ο αριθμός των νέων που θέλουν να πολεμήσουν και να πεθάνουν γι' αυτό το σκοπό εξαντλείται. Οι οικονομικοί πόροι -- εξίσου σημαντικοί, ίσως και περισσότερο -- γι' αυτές τις δράσεις μειώνονται επίσης σταθερά. Οι εύποροι φανατικοί που πρωτύτερα υποστήριζαν τέτοιου είδους δράσεις είναι τώρα λιγότερο γενναιόδωροι.
But the good news is that the global jihad is almost over, as bin Laden defined it. It was dying well before he did, and now it's on its last legs. Opinion polls from all over the Muslim world show that there is very little interest among Muslims in a global holy war against the West, against the far enemy. The supply of young men willing to fight and die for this cause is dwindling. The supply of money — just as important, more important perhaps — the supply of money to this activity is also dwindling. The wealthy fanatics who were previously sponsoring this kind of activity are now less generous.
Τι σημαίνει αυτό για τη Δύση; Σημαίνει ότι μπορούμε να πανηγυρίσουμε, να αποδεσμευτούμε και να κοιμηθούμε ήσυχοι το βράδυ; Όχι. Η αποδέσμευση δεν αποτελεί επιλογή, διότι αν επιτρέψεις να επιζήσει η τοπική τζιχάντ, θα γίνει διεθνής τζιχάντ. Συνεπώς υπάρχουν αυτή τη στιγμή ανά τον κόσμο πολλές διαφορετικές βίαιες τζιχάντ. Στη Σομαλία, στο Μαλί, στη Νιγηρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, υπάρχουν ομάδες που ισχυρίζονται πως είναι κληρονόμοι του Οσάμα μπιν Λάντεν. Χρησιμοποιούν τη ρητορική του. Χρησιμοποιούν ακόμα και το όνομα που αυτός δημιούργησε για τη τζιχάντ του. Υπάρχει λοιπόν τώρα μια Αλ Κάιντα στο ισλαμικό Μαγκρέμπ, υπάρχει μια Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο, υπάρχει μια Αλ Κάιντα στη Μεσοποταμία. Υπάρχουν άλλες ομάδες -- στη Νιγηρία, η Μπόκο Χαράμ, στη Σομαλία, η Αλ Σαμπάμπ -- και όλες δοξάζουν τον Οσάμα μπιν Λάντεν. Αλλά αν κοιτάξετε προσεκτικά, αυτές δεν διεξάγουν μια παγκόσμιο τζιχάντ. Πολεμούν για πολύ πιο περιορισμένα ζητήματα. Συνήθως έχει να κάνει με τις εθνότητες, τη φυλή ή το σεχταρισμό, ή είναι ένας αγώνας για ισχύ. Πολύ συχνά, πρόκειται για αγώνα για ισχύ σε μια χώρα ή ακόμα και σε μία μικρή περιοχή μέσα σε μία χώρα. Ενίοτε περνάνε κάποιο σύνορο, από το Ιράκ στη Συρία, από το Μαλί στην Αλγερία, από τη Σομαλία στην Κένυα, αλλά δεν διεξάγουν μια παγκόσμια τζιχάντ εναντίον κάποιου μακρινού εχθρού.
What does that mean for us in the West? Does it mean we can break out the champagne, wash our hands of it, disengage, sleep easy at night? No. Disengagement is not an option, because if you let local jihad survive, it becomes international jihad. And so there's now a lot of different violent jihads all over the world. In Somalia, in Mali, in Nigeria, in Iraq, in Afghanistan, Pakistan, there are groups that claim to be the inheritors of the legacy of Osama bin Laden. They use his rhetoric. They even use the brand name he created for his jihad. So there is now an al Qaeda in the Islamic Maghreb, there's an al Qaeda in the Arabian Peninsula, there is an al Qaeda in Mesopotamia. There are other groups -- in Nigeria, Boko Haram, in Somalia, al Shabaab -- and they all pay homage to Osama bin Laden. But if you look closely, they're not fighting a global jihad. They're fighting battles over much narrower issues. Usually it has to do with ethnicity or race or sectarianism, or it's a power struggle. More often than not, it's a power struggle in one country, or even a small region within one country. Occasionally they will go across a border, from Iraq to Syria, from Mali to Algeria, from Somalia to Kenya, but they're not fighting a global jihad against some far enemy.
Εντούτοις αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να επαναπαυθούμε. Ήμουν πρόσφατα στην Υεμένη, όπου βρίσκονται τα τελευταία παρακλάδια της Αλ Κάιντα που ακόμα φιλοδοξούν να επιτεθούν στην Αμερική, να επιτεθούν στη Δύση. Πρόκειται για την Αλ Κάιντα της παλαιάς σχολής. Ίσως να θυμάστε αυτά τα άτομα. Είναι εκείνοι που προσπάθησαν να στείλουν εδώ το βομβιστή με τα εσώρουχα και που χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο για να υποκινήσουν τη βία μεταξύ των Αμερικανών Μουσουλμάνων. Όμως τελευταία έχει αποσπαστεί η προσοχή τους. Πέρυσι, πήραν υπό τον έλεγχό τους ένα τμήμα της νότιας Υεμένης και το κυβερνούσαν ως Ταλιμπάν. Τότε ο στρατός της Υεμένης συγκεντρώθηκε και απλοί άνθρωποι ξεσηκώθηκαν εναντίον αυτών των τύπων και τους έδιωξαν, και έκτοτε οι περισσότερες από τις δράσεις τους, οι περισσότερες από τις επιθέσεις τους στόχευαν τους κατοίκους της Υεμένης.
But that doesn't mean that we can relax. I was in Yemen recently, where -- it's the home of the last al Qaeda franchise that still aspires to attack America, attack the West. It's old school al Qaeda. You may remember these guys. They are the ones who tried to send the underwear bomber here, and they were using the Internet to try and instigate violence among American Muslims. But they have been distracted recently. Last year, they took control over a portion of southern Yemen, and ran it, Taliban-style. And then the Yemeni military got its act together, and ordinary people rose up against these guys and drove them out, and since then, most of their activities, most of their attacks have been directed at Yemenis.
Άρα πιστεύω ότι έχουμε φτάσει σ' ένα σημείο όπου μπορούμε να πούμε πως όπως και η πολιτική στο σύνολό της, η τζιχάντ είναι μόνο τοπικό φαινόμενο. Ωστόσο αυτός δεν είναι ο λόγος να αποδεσμευτούμε, επειδή έχουμε ξαναδεί αυτό το έργο, στο Αφγανιστάν. Όταν εκείνοι οι Μουτζαχεντίν νίκησαν την Ε.Σ.Σ.Δ., εμείς αποδεσμευτήκαμε. Και ακόμα πριν να τελειώσουν οι πανηγυρισμοί μας, οι Ταλιμπάν είχαν καταλάβει την Καμπούλ, και εμείς είπαμε, «Είναι τοπική τζιχάντ, δεν είναι δικό μας πρόβλημα». Τότε οι Ταλιμπάν έδωσαν τα κλειδιά του Κανταχάρ στον Οσάμα μπιν Λάντεν. Αυτός το κατέστησε δικό μας πρόβλημα. Η τοπική τζιχάντ, αν αγνοηθεί, γίνεται ξανά παγκόσμια τζιχάντ.
So I think we've come to a point now where we can say that, just like all politics, all jihad is local. But that's still not reason for us to disengage, because we've seen that movie before, in Afghanistan. When those Mujahideen defeated the Soviet Union, we disengaged. And even before the fizz had gone out of our celebratory champagne, the Taliban had taken over in Kabul, and we said, "Local jihad, not our problem." And then the Taliban gave the keys of Kandahar to Osama bin Laden. He made it our problem. Local jihad, if you ignore it, becomes global jihad again.
Τα καλά νέα είναι ότι δεν χρειάζεται να συμβεί αυτό. Τώρα ξέρουμε πώς να την πολεμήσουμε. Διαθέτουμε τα εργαλεία. Έχουμε την τεχνογνωσία και μπορούμε να πάρουμε τις γνώσεις που αποκομίσαμε από τη μάχη και τη νίκη κατά της παγκόσμιας τζιχάντ και να τις εφαρμόσουμε στην τοπική τζιχάντ.
The good news is that it doesn't have to be. We know how to fight it now. We have the tools. We have the knowhow, and we can take the lessons we've learned from the fight against global jihad, the victory against global jihad, and apply those to local jihad.
Τι μαθήματα πήραμε; Ξέρουμε ποιος σκότωσε τον μπιν Λάντεν: Η ομάδα SEAL Team Six. Γνωρίζουμε, κατανοούμε, ποιος σκότωσε την ιδεολογία του μπιν Λάντεν; Ποιος έδωσε τέλος στην παγκόσμια τζιχάντ; Εκεί έγκειται η απάντηση για τη λύση στο ζήτημα της τοπικής τζιχάντ.
What are those lessons? We know who killed bin Laden: SEAL Team Six. Do we know, do we understand, who killed bin Ladenism? Who ended the global jihad? There lie the answers to the solution to local jihad.
Ποιος σκότωσε την ιδεολογία του μπιν Λάντεν; Ας αρχίσουμε από τον ίδιο. Αυτός πιθανώς θεωρούσε την 11η Σεπτεμβρίου το μεγαλύτερό του επίτευγμα. Στην πραγματικότητα, αυτό αποτέλεσε την αρχή του τέλους του. Σκότωσε 3.000 αθώους ανθρώπους και αυτό προκάλεσε τρόμο και απέχθεια στο μουσουλμανικό κόσμο, και αυτό σήμαινε πως η ιδέα του για την τζιχάντ δεν θα τύγχανε ποτέ ευρείας αποδοχής. Καταδίκασε τον εαυτό του να δρα στα εξτρεμιστικά όρια της ίδιας του της κοινότητας. Η 11η Σεπτεμβρίου δεν τον ενίσχυσε, τον καταδίκασε.
Who killed bin Ladenism? Let's start with bin Laden himself. He probably thought 9/11 was his greatest achievement. In reality, it was the beginning of the end for him. He killed 3,000 innocent people, and that filled the Muslim world with horror and revulsion, and what that meant was that his idea of jihad could never become mainstream. He condemned himself to operating on the lunatic fringes of his own community. 9/11 didn't empower him; it doomed him.
Ποιος σκότωσε την ιδεολογία του μπιν Λάντεν; Την σκότωσε ο Αμπού Μουσάμπ Αλ Ζαρκάουι. Υπήρξε ο ιδιαίτερα σαδιστής αρχηγός της Αλ Κάιντα στο Ιράκ που έστειλε εκατοντάδες βομβιστές αυτοκτονίας να επιτεθούν όχι σε Αμερικανούς αλλά σε Ιρακινούς. Μουσουλμάνους. Τόσο Σουνίτες όσο και Σιίτες. Κάθε αξίωση της Αλ Κάιντα πως προστάτευε το Ισλάμ ενάντια στους Δυτικούς σταυροφόρους πνίγηκε μέσα στο αίμα των Ιρακινών Μουσουλμάνων.
Who killed bin Ladenism? Abu Musab al-Zarqawi killed it. He was the especially sadistic head of al Qaeda in Iraq who sent hundreds of suicide bombers to attack not Americans but Iraqis. Muslims. Sunni as well as Shiites. Any claim that al Qaeda had to being protectors of Islam against the Western crusaders was drowned in the blood of Iraqi Muslims.
Ποιος σκότωσε τον Οσάμα μπιν Λάντεν; Η ομάδα SEAL Team Six. Ποιος σκότωσε την ιδεολογία του μπιν Λάντεν; Το έκανε το Αλ Τζαζίρα, αυτό και πολλά άλλα δορυφορικά πρακτορεία ειδήσεων στα Αραβικά, διότι παρέκαμψαν τους παλιούς, κρατικούς τηλεοπτικούς σταθμούς σε πολλές από αυτές τις χώρες που ήταν σχεδιασμένοι να παρακρατούν πληροφορίες από τους ανθρώπους. Το Αλ Τζαζίρα τους πρόσφερε πληροφορίες, τους έδειξε τι λεγόταν και τι συνέβαινε στο όνομα της θρησκείας τους, εξέθεσε την υποκρισία του Οσάμα μπιν Λάντεν και της Αλ Κάιντα, και τους επέτρεψε δίνοντάς τους τις πληροφορίες να καταλήξουν στα δικά τους συμπεράσματα.
Who killed Osama bin Laden? The SEAL Team Six. Who killed bin Ladenism? Al Jazeera did, Al Jazeera and half a dozen other satellite news stations in Arabic, because they circumvented the old, state-owned television stations in a lot of these countries which were designed to keep information from people. Al Jazeera brought information to them, showed them what was being said and done in the name of their religion, exposed the hypocrisy of Osama bin Laden and al Qaeda, and allowed them, gave them the information that allowed them to come to their own conclusions.
Ποιος σκότωσε την ιδεολογία του μπιν Λάντεν; Το έκανε η Αραβική Άνοιξη, επειδή υπέδειξε ένα μέσο με το οποίο οι νέοι Μουσουλμάνοι μπορούσαν να επιφέρουν αλλαγές με τρόπο τέτοιο που ο Οσάμα μπιν Λάντεν, με την περιορισμένη του φαντασία, δεν θα μπορούσε ποτέ να συλλάβει.
Who killed bin Ladenism? The Arab Spring did, because it showed a way for young Muslims to bring about change in a manner that Osama bin Laden, with his limited imagination, could never have conceived.
Ποιος νίκησε την παγκόσμια τζιχάντ; Το έκανε ο αμερικανικός στρατός, οι Αμερικανοί στρατιώτες, με τους συμμάχους τους, πολεμώντας σε μακρινά πεδία μάχης. Και ίσως, κάποια στιγμή αυτοί λάβουν την δέουσα εκτίμηση για αυτή τους τη δράση.
Who defeated the global jihad? The American military did, the American soldiers did, with their allies, fighting in faraway battlefields. And perhaps, a time will come when they get the rightful credit for it.
Οπότε όλοι αυτοί οι παράγοντες και πολλοί άλλοι, ούτε καν κατανοούμε απόλυτα κάποιους από αυτούς, ενώθηκαν για να νικήσουν την ιδεολογία-τερατούργημα του μπιν Λάντεν, την παγκόσμια τζιχάντ, χρειαζόμασταν αυτή την ομαδική προσπάθεια.
So all these factors, and many more besides, we don't even fully understand some of them yet, these came together to defeat a monstrosity as big as bin Ladenism, the global jihad, you needed this group effort.
Βέβαια, δεν θα έχουν όλα αυτά αποτέλεσμα στην τοπική τζιχάντ. Ο αμερικανικός στρατός δεν θα πάει στη Νιγηρία για να πολεμήσει την Μπόκο Χαράμ, και είναι απίθανο η ομάδα SEAL Team Six να εισβάλλει στα σπίτια των ηγετών της Αλ Σαμπάμπ και να τους βγάλει από τη μέση.
Now, not all of these things will work in local jihad. The American military is not going to march into Nigeria to take on Boko Haram, and it's unlikely that SEAL Team Six will rappel into the homes of al Shabaab's leaders and take them out.
Όμως πολλοί από αυτούς τους παράγοντες που είχαν σημαντικό ρόλο είναι τώρα πολύ ισχυρότεροι απ' ότι παλιότερα. Η μισή δουλειά έχει ήδη γίνει. Δεν χρειάζεται να επανεφεύρουμε τον τροχό. Η έννοια της βίαιης τζιχάντ στην οποία σκοτώθηκαν περισσότεροι Μουσουλμάνοι από οποιαδήποτε άλλη ομάδα ανθρώπων έχει απαξιωθεί πλήρως. Δεν είναι ανάγκη να γυρίσουμε σ' αυτό. Η δορυφορική τηλεόραση και το διαδίκτυο πληροφορούν και ενδυναμώνουν τους νεαρούς Μουσουλμάνους με νέους συναρπαστικούς τρόπους. Η Αραβική Άνοιξη έχει οδηγήσει σε κυβερνήσεις, πολλές εκ των οποίων ισλαμιστικές, που γνωρίζουν πως για να διατηρηθούν, πρέπει να παλέψουν με τους εξτρεμιστές στο εσωτερικό τους. Δεν χρειάζεται να τους πείσουμε, αλλά πρέπει να τους βοηθήσουμε, καθώς δεν είχαν έρθει μέχρι τώρα σ' αυτή τη θέση.
But many of these other factors that were in play are now even stronger than before. Half the work is already done. We don't have to reinvent the wheel. The notion of violent jihad in which more Muslims are killed than any other kind of people is already thoroughly discredited. We don't have to go back to that. Satellite television and the Internet are informing and empowering young Muslims in exciting new ways. And the Arab Spring has produced governments, many of them Islamist governments, who know that, for their own self-preservation, they need to take on the extremists in their midsts. We don't need to persuade them, but we do need to help them, because they haven't really come to this place before.
Τα καλά νέα είναι και πάλι ότι πολλά από τα πράγματα που χρειάζονται τα διαθέτουμε ήδη και είμαστε πολύ καλοί στο να τα προσφέρουμε: οικονομική βοήθεια, όχι μόνο χρήματα, αλλά και ειδίκευση, τεχνολογία, γνώσεις, ιδιωτικές επενδύσεις, δίκαιους όρους εμπορίου, περίθαλψη, εκπαίδευση, τεχνική υποστήριξη για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των αστυνομικών τους δυνάμεων, της αποδοτικότητας των αντιτρομοκρατικών τους δυνάμεων. Έχουμε άφθονες ποσότητες από αυτά τα στοιχεία.
The good news, again, is that a lot of the things they need we already have, and we are very good at giving: economic assistance, not just money, but expertise, technology, knowhow, private investment, fair terms of trade, medicine, education, technical support for training for their police forces to become more effective, for their anti-terror forces to become more efficient. We've got plenty of these things.
Δεν είμαστε εξίσου καλοί στην προσφορά άλλων πραγμάτων που χρειάζονται. Ίσως κανένας δεν είναι. Χρόνος, υπομονή, διακριτικότητα, κατανόηση -- είναι πιο δύσκολο να τα προσφέρεις αυτά. Πλέον ζω στη Νέα Υόρκη. Μόλις αυτή τη βδομάδα, εμφανίστηκαν αφίσες σε σταθμούς μετρό στη Νέα Υόρκη που περιγράφουν την τζιχάντ ως θηριωδία.
Some of the other things that they need we're not very good at giving. Maybe nobody is. Time, patience, subtlety, understanding -- these are harder to give. I live in New York now. Just this week, posters have gone up in subway stations in New York that describe jihad as savage.
Αλλά στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τη Μέση Ανατολή, ποτέ δεν υπήρξα τόσο αισιόδοξος όσο είμαι σήμερα πως το χάσμα μεταξύ του μουσουλμανικού κόσμου και της Δύσης μειώνεται σταθερά και μια από τις πολλές αιτίες της αισιοδοξίας μου είναι ότι γνωρίζω πως υπάρχουν εκατομμύρια, εκατοντάδες εκατομμύρια άτομα, Μουσουλμάνοι σαν εκείνο το γέρο ιμάμη στη Τυνησία, που προσπαθούν να ανακτήσουν αυτή τη λέξη και να επαναφέρουν το αρχέτυπο, υπέροχο μήνυμά της. Ο Μπιν Λάντεν είναι νεκρός. Η ιδεολογία του Μπιν Λάντεν έχει ηττηθεί. Ο ορισμός της λέξης τζιχάντ μπορεί πλέον να διαγραφεί. Σ' εκείνον τον ορισμός της τζιχάντ μπορούμε να πούμε, «Αντίο. Καλά ξεκουμπίδια». Στην αληθινή τζιχάντ μπορούμε να πούμε, «Καλώς ήρθες. Καλή τύχη». Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
But in all the many years that I have covered the Middle East, I have never been as optimistic as I am today that the gap between the Muslim world and the West is narrowing fast, and one of the many reasons for my optimism is that, because I know there are millions, hundreds of millions of people, Muslims like that old imam in Tunis, who are reclaiming this word and restoring to its original, beautiful purpose. Bin Laden is dead. Bin Ladenism has been defeated. His definition of jihad can now be expunged. To that jihad we can say, "Goodbye. Good riddance." To the real jihad we can say, "Welcome back. Good luck." Thank you. (Applause)