Η μαμά μου πάντα μου υπενθύμιζε ότι έχω τις ίδιες αναλογίες ενός ανθρώπου LEGO.
My mom has always reminded me that I have the same proportions as a LEGO man.
(Γέλια)
(Laughter)
Και πράγματι έχει ένα δίκιο. Η LEGO είναι μια εταιρεία που έχει κάνει τους πάντες να πιστεύουν ότι τα LEGO κατάγονται από τη χώρα τους. Αλλά όχι, είναι από τη δική μου γενέτειρα. Φανταστείτε τον ενθουσιασμό μου, όταν η οικογένεια της LEGO με κάλεσε και μας ζήτησε να δουλέψουμε γι' αυτούς, σχεδιάζοντας το Σπίτι από Τουβλάκια. Αυτό είναι το αρχιτεκτονικό μοντέλο -- το φτιάξαμε με LEGO, προφανώς.
And she does actually have a point. LEGO is a company that has succeeded in making everybody believe that LEGO is from their home country. But it's not, it's from my home country. So you can imagine my excitement when the LEGO family called me and asked us to work with them to design the Home of the Brick. This is the architectural model -- we built it out of LEGO, obviously.
Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό που προσπαθήσαμε ήταν να σχεδιάσουμε ένα κτήριο διαδραστικό, συμμετοχικό και διασκεδαστικό ταυτόχρονα όπως και τα ίδια τα LEGO, με αυτές τις διασυνδεδεμένες αυλές στη σκεπή. Εισέρχεστε σε ένα τετράγωνο από το ισόγειο, όπου οι κάτοικοι του Μπίλουντ κάνουν ελεύθερα βόλτες χωρίς εισιτήριο. Και είναι πιθανότατα ένα από τα λίγα μουσεία στον κόσμο που μπορείτε να ακουμπήσετε όλα τα εκθέματα.
This is the final result. And what we tried to do was to design a building that would be as interactive and as engaging and as playful as LEGO is itself, with these kind of interconnected playgrounds on the roofscape. You can enter a square on the ground where the citizens of Billund can roam around freely without a ticket. And it's probably one of the only museums in the world where you're allowed to touch all the artifacts.
Αλλά η δανική λέξη για τον σχεδιασμό είναι «μορφοποίηση», που σημαίνει να δίνεις μορφή σε κάτι που δεν έχει μορφοποιηθεί ακόμα. Με άλλα λόγια, να δίνεις μορφή στο μέλλον. Αυτό που αγαπώ στα LEGO είναι, ότι δεν είναι ένα παιχνίδι. Είναι ένα εργαλείο, κίνητρο για το παιδί να φτιάξει τον δικό του κόσμο, και να κατοικήσει σε αυτόν, μέσω του παιχνιδιού και να προσκαλέσει φίλους να συμμετέχουν στη συγκατοίκηση και συνδημιουργία του. Και αυτό ακριβώς είναι μορφολογία. Ως ανθρώπινα όντα, έχουμε τη δύναμη να δώσουμε μορφή στο μέλλον μας.
But the Danish word for design is "formgivning," which literally means to give form to that which has not yet been given form. In other words, to give form to the future. And what I love about LEGO is that LEGO is not a toy. It's a tool that empowers the child to build his or her own world, and then to inhabit that world through play and to invite her friends to join her in cohabiting and cocreating that world. And that is exactly what formgivning is. As human beings, we have the power to give form to our future.
Εμπνεόμενοι από τα LEGO, έχουμε χτίσει ένα κοινωνικό στεγαστικό πρότζεκτ στην Κοπεγχάγη, όπου στοιβάξαμε ξύλινα τετράγωνα, το ένα δίπλα στο άλλο. Μεταξύ τους, αφήνουν χώρο για ψηλότερο ταβάνι και μπαλκόνια. Και κουνώντας τα τετράγωνα, μπορούμε να δημιουργήσουμε καμπύλες ή όποια φυσική μορφή, προσαρμοσμένες σε όλα τα αστικά πλαίσια. Επειδή η προσαρμοστικότητα είναι μια από τις σημαντικότερες κινητήριες δυνάμεις της αρχιτεκτονικής.
Inspired by LEGO, we've built a social housing project in Copenhagen, where we stacked blocks of wood next to each other. Between them, they leave spaces with extra ceiling heights and balconies. And by gently wiggling the blocks, we can actually create curves or any organic form, adapting to any urban context. Because adaptability is probably one of the strongest drivers of architecture. Another example is here in Vancouver.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι εδώ στο Βανκούβερ. Μας ζητήθηκε να εξετάσουμε τον χώρο όπου η γέφυρα Γκράνβιλ χωρίζει στα τρία όταν καταλήγει στο κέντρο. Ξεκινήσαμε χαρτογραφώντας τα διαφορετικά εμπόδια. Υπάρχει ένα περιθώριο 30 μέτρων από τη γέφυρα επειδή η πόλη θέλει να είναι σίγουρη ότι κανένας δε θα κοιτάζει την κίνηση στη γέφυρα. Υπάρχει ένα πάρκο όπου δεν μπορούμε να ρίξουμε σκια. Τελικώς, μας έχει απομείνει ένα μικρός τριγωνικός χώρος, σχεδόν πολύ μικρός για να χτίσεις. Αλλά μετά σκεφτήκαμε, αν αυτή η απόσταση 30 μέτρων είναι πράγματι η ελάχιστη απόσταση -- όταν φτάσουμε τα 30 μέτρα στον αέρα μπορούμε να επεκτείνουμε το κτήριο. Κι έτσι κάναμε.
We were asked to look at the site where Granville bridge triforks as it touches downtown. And we started, like, mapping the different constraints. There's like a 100-foot setback from the bridge because the city want to make sure that no one looks into the traffic on the bridge. There's a park where we can't cast any shadows. So finally, we're left with a tiny triangular footprint, almost too small to build. But then we thought, like, what if the 100-foot minimum distance is really about minimum distance -- once we get 100 feet up in the air, we can grow the building back out. And so we did.
Όταν περνάτε τη γέφυρα, είναι σαν κάποιος να τραβάει μια κουρτίνα, καλωσορίζοντάς σας στο Βανκούβερ. Ή όπως μεγαλώνει το χορτάρι από τα σπασίματα του πεζοδρομίου και ανθίζει, όταν πάρει φως και αέρα. Κάτω από την γέφυρα συνεργαστήκαμε με τον Ρόντνι Γκράχαμ και κάποιους καλλιτέχνες της πόλης, για να δημιουργήσουμε την αυτοαποκαλούμενη Καπέλα Σιστίνα της τέχνης του δρόμου, μια γκαλερί τέχνης ανάποδα, που προσπαθεί να αντιστρέψει το αρνητικό αντίκτυπο της γέφυρας σε θετικό. Έτσι, αν και μοιάζει με σουρεαλιστική αρχιτεκτονική, είναι απίστευτα προσαρμοσμένη στο περιβάλλον.
When you drive over the bridge, it's as if someone is pulling a curtain aback, welcoming you to Vancouver. Or a like a weed growing through the cracks in the pavement and blossoming as it gets light and air. Underneath the bridge, we've worked with Rodney Graham and a handful of Vancouver artists, to create what we called the Sistine Chapel of street art, an art gallery turned upside down, that tries to turn the negative impact of the bridge into a positive. So even if it looks like this kind of surreal architecture, it's highly adapted to its surroundings.
Έτσι, αν μια γέφυρα γίνει μουσείο, ένα μουσείο μπορεί να γίνει γέφυρα. Στη Νορβηγία, χτίζουμε ένα μουσείο που διαπερνά ένα ποτάμι και επιτρέπει στον κόσμο να ταξιδέψει μέσα από εκθέσεις καθώς περνούν από τη μία μεριά του πάρκου γλυπτών στo άλλο. Μια αρχιτεκτονική προσαρμοσμένη στο τοπίο.
So if a bridge can become a museum, a museum can also serve as a bridge. In Norway, we are building a museum that spans across a river and allows people to sort of journey through the exhibitions as they cross from one side of a sculpture park to the other. An architecture sort of adapted to its landscape.
Στην Κίνα, χτίζουμε τα κεντρικά γραφεία μιας εταιρείας ενέργειας και σχεδιάσαμε την πρόσοψη σαν ύφασμα του Ίσι Μιγιάκι. Είναι πτυχωτό, που όταν κοιτά την κύρια κατεύθυνση του ήλιου, είναι όλο αδιαφανές, όταν δεν κοιτά τον ήλιο, είναι όλο γυάλινο. Γενικά, είναι μεταβάσεις από συμπαγές σε διαφανές. Και αυτή η πολύ απλή ιδέα, χωρίς κινούμενα σημεία ή κάποια τεχνολογία, αποκλειστικά λόγω της γεωμετρίας της πρόσοψης, μειώνει την κατανάλωση ενέργειας κλιματισμού κατά 30%. Έτσι, μπορείτε να πείτε ότι, ό,τι κάνει το κτήριο να μοιάζει κομψό το κάνει να αποδίδει και κομψά. Είναι μια αρχιτεκτονική προσαρμοσμένη στο κλίμα.
In China, we built a headquarters for an energy company and we designed the facade like an Issey Miyake fabric. It's rippled, so that facing the predominant direction of the sun, it's all opaque; facing away from the sun, it's all glass. On average, it sort of transitions from solid to clear. And this very simple idea without any moving parts or any sort of technology, purely because of the geometry of the facade, reduces the energy consumption on cooling by 30 percent. So you can say what makes the building look elegant is also what makes it perform elegantly. It's an architecture that is adapted to its climate.
Μπορείτε επίσης να προσαρμόσετε έναν πολιτισμό σε έναν άλλο όπως στο Μανχάταν, πήραμε το προαύλιο κτήριο της Κοπεγχάγης έναν κοινωνικό χώρο, όπου ο κόσμος μπορεί να κάθεται σε αυτή την όαση, στη μέση της πόλης, και συνδυάσαμε την πυκνότητα και την κατακόρυφη αισθητική ενός αμερικάνικου ουρανοξύστη, δημιουργώντας αυτό που αποκαλούμε έναν «κηποξύστη».
You can also adapt one culture to another, like in Manhattan, we took the Copenhagen courtyard building with a social space where people can hang out in this kind of oasis in the middle of a city, and we combined it with the density and the verticality of an American skyscraper, creating what we've called a "courtscraper."
Από τη Νέα Υόρκη στην Κοπεγχάγη. Στην παραλία της Κοπεγχάγης, τώρα ολοκληρώνουμε αυτή τη μονάδα διαχείρισης αποβλήτων και παραγωγής ενέργειας. Θα είναι η πιο καθαρή μονάδα παραγωγής ενέργειας από απόβλητα στον κόσμο, καμία τοξίνη δε βγαίνει από την καμινάδα. Ένα εκπληκτικό θαύμα της μηχανικής που είναι εντελώς αόρατο. Οπότε σκεφτήκαμε, πώς θα το εκφράσουμε; Στην Κοπεγχάγη, έχουμε χιόνι, όπως βλέπετε αλλά δεν έχουμε κανένα βουνό. Πρέπει να κάνουμε έξι ώρες με λεωφορείο μέχρι τη Σουηδία, για να κάνουμε αλπικό σκι. Έτσι σκεφτήκαμε να βάλουμε μια πλαγιά αλπικού σκι στην ταράτσα της μονάδας. Αυτή είναι η πρώτη δοκιμή που κάναμε λίγους μήνες πριν. Και αυτό που μου αρέσει σε αυτό είναι ότι σου δείχνει την απανταχού καθοριστική δύναμη της μορφοποίησης. Έχω ένα γιο πέντε μηνών και θα μεγαλώσει σε έναν κόσμο που δε θα ξέρει ότι κάποτε δεν μπορούσες να κάνει σκι στην ταράτσα μιας μονάδας ενέργειας.
From New York to Copenhagen. On the waterfront of Copenhagen, we are right now finishing this waste-to-energy power plant. It's going to be the cleanest waste-to-energy power plant in the world, there are no toxins coming out of the chimney. An amazing marvel of engineering that is completely invisible. So we thought, how can we express this? And in Copenhagen we have snow, as you can see, but we have absolutely no mountains. We have to go six hours by bus to get to Sweden, to get alpine skiing. So we thought, let's put an alpine ski slope on the roof of the power plant. So this is the first test run we did a few months ago. And what I like about this is that it also show you the sort of world-changing power of formgivning. I have a five-month-old son, and he's going to grow up in a world not knowing that there was ever a time when you couldn't ski on the roof of the power plant.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Φανταστείτε γι' αυτόν και τη γενιά του ότι αυτή είναι η αφετηρία του. Φανταστείτε τι άλματα μπορούν να κάνουν, τι τρελές ιδέες μπορούν να προτείνουν για το μέλλον τους.
So imagine for him and his generation, that's their baseline. Imagine how far they can leap, what kind of wild ideas they can put forward for their future.
Μπροστά από αυτό, χτίζουμε ένα πιο μικρό πρότζεκτ. Είναι βασικά εννιά εμπορευματοκιβώτια που έχουμε στοιβάξει σε ένα ναυπηγείο στην Πολωνία, και τα κουβαλήσαμε μέσα από τη Βαλτική Θάλασσα και τα δέσαμε στο λιμάνι της Κοπεγχάγης, όπου τώρα αποτελεί το σπίτι 12 φοιτητών. Κάθε φοιτητής έχει θέα στη θάλασσα, μπορούν να πηδήξουν έξω από το παράθυρο μέσα στο καθαρό λιμάνι της Κοπεγχάγης, και να μπουν ξανά μέσα. Όλη η θέρμανση έρχεται από τη θερμική μάζα της θάλασσας, όλη η ενέργεια έρχεται από τον ήλιο. Αυτές είναι οι πρώτες 12 μονάδες στην Κοπεγχάγη, άλλες 60 είναι καθοδόν, άλλες 200 θα πάνε στο Γκέτεμποργκ, και συζητάμε με τους Ολυμπιακούς του Παρισιού για την τοποθέτηση ενός μικρού πλωτού χωριού στον Σηκουάνα. Κάτι από τη σχεδόν νομαδική, προσωρινή αρχιτεκτονική.
So right in front of it, we're building our smallest project. It's basically nine containers that we have stacked in a shipyard in Poland, then we've schlepped it across the Baltic sea and docked it in the port of Copenhagen, where it is now the home of 12 students. Each student has a view to the water, they can jump out the window into the clean port of Copenhagen, and they can get back in. All of the heat comes from the thermal mass of the sea, all the power comes from the sun. This is the first 12 units in Copenhagen, another 60 on their way, another 200 are going to Gothenburg, and we're speaking with the Paris Olympics to put a small floating village on the Seine. So very much this kind of, almost like nomadic, impermanent architecture.
Και οι παραλίες των πόλεών μας βιώνουν μεγάλη αλλαγή. Οικονομική, βιομηχανική και κλιματική αλλαγή. Αυτό είναι το Μανχάταν πριν τον τυφώνα Σάντι, και μετά τον τυφώνα. Η πόλη της Νέας Υόρκης μας προσκάλεσε να εξετάσουμε την κατασκευή της αναγκαίας αντιπλημμυρικής προστασίας για το Μανχάταν χωρίς υδατοφράγματα που θα χώριζαν την αστική ζωή από το υγρό στοιχείο. Και εμπνευστήκαμε από το Χάι Λάιν. Πιθανότατα ξέρετε το Χάι Λάιν -- ένα εκπληκτικό νέο πάρκο στη Νέα Υόρκη. Είναι αποσυρμένες σιδηροδρομικές ράγες, που πλέον είναι από τους διασημότερους πεζόδρομους στην πόλη.
And the waterfronts of our cities are experiencing a lot of change. Economic change, industrial change and climate change. This is Manhattan before Hurricane Sandy, and this is Manhattan after Sandy. We got invited by the city of New York to look if we could make the necessary flood protection for Manhattan without building a seawall that would segregate the life of the city from the water around it. And we got inspired by the High Line. You probably know the High Line -- it's this amazing new park in New York. It's basically decommissioned train tracks that now have become one of the most popular promenades in the city.
Οπότε σκεφτήκαμε, μπορούμε να σχεδιάσουμε την απαραίτητη αντιπλημμυρικη προστασία του Μανχάταν ώστε να μην περιμένουμε μέχρι να την σταματήσουμε, πριν ομορφύνει; Καθίσαμε με κατοίκους που ζουν παραλιακά της Νέας Υόρκης, και εργαστήκαμε μαζί τους δοκιμάζοντας τη σχεδίαση της αντιπλημμυρικής προστασίας με τέτοιον τρόπο που θα έκανε την παραλία πιο προσβάσιμη και ευχάριστη. Κάτω από τον παραλιακό δρόμο τοποθετούμε υπόστεγα με συρόμενους τοίχους, προστατεύοντας από το νερό. Δημιουργούμε μικρές βαθμίδες εδάφους κάνοντας την κάτω πλευρά πιο ευχάριστη, αλλά και προστατεύοντας από πλημμύρα. Πιο βόρεια, στο πάρκο του Ίστ Ρίβερ, δημιουργούμε κυματώδεις λόφους που προστατεύουν το πάρκο από τον θόρυβο του δρόμου, αλλά αποτελεί και απαραίτητη αντιπλημμυρική προστασία σταματώντας το νερό σε κάποιο επερχόμενο κύμα θύελλας. Με αυτό τον τρόπο, έχουμε ονομάσει το πρότζεκτ Στεγνή Γραμμή, είναι ουσιαστικά Ψηλή Γραμμή --
So we thought, could we design the necessary flood protection for Manhattan so we don't have to wait until we shut it down before it gets nice? So we sat down with the citizens living along the waterfront of New York, and we worked with them to try to design the necessary flood protection in such a way that it only makes their waterfront more accessible and more enjoyable. Underneath the FDR, we are putting, like, pavilions with pocket walls that can slide out and protect from the water. We are creating little stepped terraces that are going to make the underside more enjoyable, but also protect from flooding. Further north in the East River Park, we are creating rolling hills that protect the park from the noise of the highway, but in turn also become the necessary flood protection that can stop the waves during an incoming storm surge. So in a way, this project that we have called the Dryline, it's essentially the High Line --
(Γέλια)
(Laughter)
Η Ψηλή Γραμμή που θα κρατήσει το Μανχάταν στεγνό.
The High Line that's going to keep Manhattan dry.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Είναι προγραμματισμένο να ξεκινήσει από την πρώτη περιοχή του Ίστ Ρίβερ στο τέλος αυτού του χρόνου. Αλλά έχει ουσιαστικά σχεδιαστεί μαζί με τους κατοίκους του Κάτω Μανχάταν παίρνοντας όλες τις απαραίτητες υποδομές ανθεκτικότητας και να τις προσδώσει θετικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά επακόλουθα.
It's scheduled to break ground on the first East River portion at the end of this year. But it has essentially been codesigned with the citizens of Lower Manhattan to take all of the necessary infrastructure for resilience and give it positive social and environmental side effects.
Η Νέα Υόρκη δεν είναι μόνη σε αυτή την κατάσταση. Βασικά, μέχρι το 2050, το 90% των μεγαλύτερων πόλεων στον κόσμο θα έρθουν αντιμέτωπες με την ανοδική στάθμη της θάλασσας. Στο Αμβούργο, έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη γειτονιά, όπου το κάτω μέρος σχεδιάστηκε για να αντέχει μια αναπόφευκτη πλημμύρα. Στη Σουηδία, σχεδίασαν μια πόλη, όπου όλα τα πάρκα είναι υδρόκηποι σχεδιασμένοι για την αντιμετώπιση όμβριων υδάτων και τη σπατάλη του νερού. Έτσι, σκεφτήκαμε, μπορούσαμε ίσως --
So, New York is not alone in facing this situation. In fact, by 2050, 90 percent of the major cities in the world are going to be dealing with rising seas. In Hamburg, they've created a whole neighborhood where the bottom floors are designed to withstand the inevitable flood. In Sweden, they've designed a city where all of the parks are wet gardens, designed to deal with storm water and waste water. So we thought, could we perhaps --
Βασικά, σήμερα, τρία εκατομμύρια άνθρωποι ζουν ήδη μόνιμα πάνω στη θάλασσα. Έτσι, σκεφτήκαμε αν θα μπορούσαμε να φανταστούμε μια πλωτή πόλη σχεδιασμένη συμβαδίζοντας με όλους τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών σε ένα ολοκληρωμένο νέο τεχνητό οικοσύστημα. Φυσικά, πρέπει να το σχεδιάσουμε, ώστε να παράγει τη δική του ενέργεια, συγκεντρώνοντας τη θερμική μάζα των ωκεανών, τη δύναμη της παλίρροιας, των ρευμάτων, των κυμάτων τη δύναμη του ανέμου, τη θερμότητα και ενέργεια του ήλιου. Επίσης, θα συλλέξουμε όλο το όμβριο νερό που πέφτει σε αυτό το τεχνητό αρχιπέλαγος και να το επεξεργαστούμε βιολογικά και μηχανικά, να το αποθηκεύσουμε και να το καθαρίσουμε. Πρέπει να καλλιεργήσουμε όλη μας την τροφή τοπικά, πρέπει να βασίζεται στα ψάρια και στα φυτά, επειδή δε θα έχετε τον χώρο ή τους πόρους για γαλακτοκομική διατροφή. Και τελικώς, θα επεξεργαστούμε όλα τα απορρίμματα τοπικά, με κομποστοποίηση, ανακύκλωση και μετατροπή απορριμμάτων σε ενέργεια.
Actually, today, three million people are already permanently living on the sea. So we thought, could we actually imagine a floating city designed to incorporate all of the Sustainable Development Goals of the United Nations into a whole new human-made ecosystem. And of course, we have to design it so it can produce its own power, harvesting the thermal mass of the oceans, the force of the tides, of the currents, of the waves, the power of the wind, the heat and the energy of the sun. Also, we are going to collect all of the rain water that drops on this man-made archipelago and deal with it organically and mechanically and store it and clean it. We have to grow all of our food locally, it has to be fish- and plant-based, because you won't have the space or the resources for a dairy diet. And finally, we are going to deal with all the waste locally, with compost, recycling, and turning the waste into energy.
Φανταστείτε όπου σε ένα τυπικό αστικό σχέδιο, συνήθως σχεδιάζετε το υποδομικό σχέδιο όπου τα οχήματα οδηγούν και τα οικοδομικά σχέδια όπου μπορείτε να βάλετε κάποια κτήρια. Σε αυτό το σχέδιο, κάτσαμε μαζί με μερικούς επιστήμονες και βασικά ξεκινήσαμε με όλες τις ανανεώσιμες, διαθέσιμες φυσικές πηγές, και μετά ξεκινήσαμε να μεταφέρουμε αυτή τη ροή πηγών μέσα από αυτό το τεχνητό οικοσύστημα ή αυτόν τον αστικό μεταβολισμό. Οπότε θα είναι δομοστοιχειωτό, θα είναι πλωτό, θα είναι σχεδιασμένο να αντέχει μια τροπική θύελλα. Μπορείτε να το προκατασκευάσετε σε κλίμακα, και να το πάρετε συνδέοντάς το με άλλους δημιουργώντας μια μικρή κοινότητα. Σχεδιάζουμε αυτές τις παράκτιες προσθήκες ακόμα κι αν είναι δομοστοιχειωτό και έξυπνο, κάθε νησί μπορεί να είναι ξεχωριστό με το δικό του παράκτιο τοπίο. Η αρχιτεκτονική πρέπει να παραμείνει σχετικά χαμηλή κρατώντας το κέντρο της βαρύτητας στην επιφάνεια. Θα αξιοποιήσουμε όλη τη γεωργία χρησιμοποιώντας την ως κοινωνικό χώρο ταυτόχρονα ώστε να μπορείτε να απολαύσετε κήπους μόνιμης καλλιέργειας. Το σχεδιάζουμε για την τροπική ζώνη ώστε όλες οι οροφές ενισχύονται για συλλογή ηλιακής ενέργειας και κάλυψη από τον ήλιο. Όλα τα υλικά θα είναι ελαφριά και ανανεώσιμα όπως μπαμπού και ξύλο, το οποίο θα δημιουργήσει με τη σειρά του ελκυστικό και ζεστό περιβάλλον. Και κάθε αρχιτεκτονική θεωρείται ικανή να ενταχθεί σε αυτή την πλατφόρμα. Από κάτω έχουμε όλο τον χώρο μέσα στον πλωτήρα, σαν μια εκδοχή γίγας φοιτητικής στέγης που ήδη έχουμε δουλέψει. Έχουμε όλο τον χώρο για την παραγόμενη ενέργεια, όλες τις αποθήκες νερού και τη διαχείριση αποβλήτων. Αντιμετωπίζουμε όλο τον όγκο των απορριμμάτων και της κομποστοποίησης. Και έχουμε μια εφεδρική γεωργική παραγωγή με αεροπονία και υδροπονία. Οπότε φανταστείτε ένα κατακόρυφο τμήμα μέσα από αυτό το τοπίο που πηγαίνει πάνω από τον αέρα όπου έχουμε κατακόρυφες φάρμες και κάτω τις αεροπονικές και υδροπονικές καλλιέργειες. Ακόμα πιο κάτω, έχουμε τις θαλάσσιες καλλιέργειες και στο σημείο που δένουμε το νησί μας στο έδαφος, με το υλικό biorock δημιουργούμε νέους υφάλους για ανάπλαση του περιβάλλοντος.
So imagine where a traditional urban master plan, you typically draw the street grid where the cars can drive and the building plots where you can put some buildings. This master plan, we sat down with a handful of scientists and basically started with all of the renewable, available natural resources, and then we started channeling the flow of resources through this kind of human-made ecosystem or this kind of urban metabolism. So it's going to be modular, it's going to be buoyant, it's going to be designed to resist a tropical storm. You can prefabricate it at scale, and tow it to dock with others, to form a small community. We're designing these kind of coastal additions, so that even if it's modular and rational, each island can be unique with its own coastal landscape. The architecture has to remain relatively low to keep the center of gravity buoyant. We're going to take all of the agriculture and use it to also create social space so you can actually enjoy the permaculture gardens. We're designing it for the tropics, so all of the roofs are maximized to harvest solar power and to shade from the sun. All the materials are going to be light and renewable, like bamboo and wood, which is also going to create this charming, warm environment. And any architecture is supposed to be able to fit on this platform. Underneath we have all the storage inside the pontoon, almost like a mega version of the student housings that we've already worked with. We have all the storage for the energy that's produced, all of the water storage and remediation. We are sort of dealing with all of the waste and the composting. And we also have some backup farming with aeroponics and hydroponics. So imagine almost like a vertical section through this landscape that goes from the air above, where we have vertical farms; below, we have the aeroponics and the aquaponics. Even further below, we have the ocean farms and where we tie the island to the ground, we're using biorock to create new reefs to regenerate habitat.
Σκεφτείτε αυτό το μικρό νησί για 300 άτομα. Μπορεί μετά να ενωθεί με άλλα σχηματίζοντας ένα σύμπλεγμα ή γειτονιά που με τη σειρά του να ενωθεί με άλλα σχηματίζοντας μια πόλη 10.000 κατοίκων. Και μπορείτε να φανταστείτε αν αυτή η πλωτή πόλη ακμάσει μπορεί να αναπτυχθεί σαν μια καλλιέργεια σε ένα τρυβλίο Πέτρι.
So think of this small island for 300 people. It can then group together to form a cluster or a neighborhood that then can sort of group together to form an entire city for 10,000 people. And you can imagine if this floating city flourishes, it can sort of grow like a culture in a petri dish.
Τα πρώτα σημεία που αναζητούμε να εγκαταστήσουμε ή να αράξουμε αυτή την πλωτή πόλη είναι το δέλτα του Ποταμού Πέρλ. Φανταστείτε αυτό το πέπλο από φωτοβολταϊκά σε αυτό το πλωτό αρχιπέλαγος στη θάλασσα. Όπως πλέετε προς το νησί, θα βλέπετε τους θαλασσοπόρους κατοίκους να κινούνται με εναλλακτικούς τρόπους υδάτινων μεταφορικών μέσων. Φτάνετε σε αυτό το κοινοτικό λιμάνι. Περιφέρεστε στους κήπους μόνιμης καλλιέργειας που είναι τοπία παραγωγής αλλά και κοινωνικού γίγνεσθαι. Τα θερμοκήπια γίνονται πορτακαλεώνες για την πολιτιστική ζωή της πόλης, και πιο κάτω, υποθαλάσσια, σφύζει από τη ζωή της γεωργίας και της επιστήμης και κοινωνικών χώρων. Έτσι με έναν τρόπο, αυτό το κοινοτικό λιμάνι είναι όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται μέρα και νύχτα. Και αν το πρώτο είναι σχεδιασμένο για τροπική ζώνη, φανταζόμαστε ότι η αρχιτεκτονική προσαρμόζεται σε κάθε πολιτισμό, φανταστείτε, μια πλωτή πόλη της Μέσης Ανατολής ή μια νοτιοανατολική ασιατική πλωτή πόλη ή μια σκανδιναβική πλωτή πόλη, κάποτε.
So one of the first places we are looking at placing this, or anchoring this floating city, is in the Pearl River delta. So imagine this kind of canopy of photovoltaics on this archipelago floating in the sea. As you sail towards the island, you will see the maritime residents moving around on alternative forms of aquatic transportation. You come into this kind of community port. You can roam around in the permaculture gardens that are productive landscapes, but also social landscapes. The greenhouses also become orangeries for the cultural life of the city, and below, under the sea, it's teeming with life of farming and science and social spaces. So in a way, you can imagine this community port is where people gather, both by day and by night. And even if the first one is designed for the tropics, we also imagine that the architecture can adapt to any culture, so imagine, like, a Middle Eastern floating city or Southeast Asian floating city or maybe a Scandinavian floating city one day.
Για να ολοκληρώσω. Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά 70% από νερό. Και η επιφάνεια του πλανήτη από 70% νερό. Και ανεβαίνει. Ακόμα και αν ολόκληρος ο πλανήτης ξύπναγε αύριο και ήταν απαλλαγμένος από τον άνθρακα, υπάρχουν νησιωτικές χώρες καταδικασμένες να βυθιστούν, μόνο εάν αναπτύξουμε εναλλακτικές μορφές πλωτού περιβάλλοντος. Η μόνη σταθερά στο σύμπαν είναι η αλλαγή. Ο κόσμος μας συνεχώς αλλάζει, και τώρα, το κλίμα μας αλλάζει. Όσο κρίσιμη κι αν είναι η κατάσταση, που είναι, αυτή είναι η συλλογική ανθρώπινη υπερδύναμή μας. Ότι έχουμε τη δύναμη να προσαρμοστούμε στην αλλαγή κι έχουμε τη δύναμη να δώσουμε μορφή στο μέλλον.
So maybe just to conclude. The human body is 70 percent water. And the surface of our planet is 70 percent water. And it's rising. And even if the whole world woke up tomorrow and became carbon-neutral over night, there are still island nations that are destined to sink in the seas, unless we also develop alternate forms of floating human habitats. And the only constant in the universe is change. Our world is always changing, and right now, our climate is changing. No matter how critical the crisis is, and it is, this is also our collective human superpower. That we have the power to adapt to change and we have the power to give form to our future.
(Χειροκρότημα)
(Applause)