As a clergyman, you can imagine how out of place I feel. I feel like a fish out of water, or maybe an owl out of the air.
Mint lelkész el tudják képzelni, mennyire furcsán érzem magam itt. Mint egy partra vetett hal, vagy mint egy bagoly, ami nem a levegőben van.
(Laughter)
(Nevetés)
I was preaching in San Jose some time ago, and my friend Mark Kvamme, who helped introduce me to this conference, brought several CEOs and leaders of some of the companies here in the Silicon Valley to have breakfast with me, or I with them. And I was so stimulated. And had such -- it was an eye-opening experience to hear them talk about the world that is yet to come through technology and science. I know that we're near the end of this conference, and some of you may be wondering why they have a speaker from the field of religion. Richard can answer that, because he made that decision.
San Josében prédikáltam valamikor, és egy barátom Mark Kvamme, aki segített bemutatni engem a konferencia számára, elhozott jónéhány cégvezetőt, és vezetőt különböző Szilicium Vögy-beli cégektől, hogy együtt reggelizzenek velem, vagy én velük. Nagyon beindított. És olyan - igazi szemfelnyitó tapasztalat volt hallani őket arról a világról, ami ezután következik a technológia és a tudomány segítségével. Tudom, hogy közel vagyunk már a konferencia végéhez, és lehet vannak, akik azon gondolkodnak önök között, hogy kerül ide egy előadó a vallás területéről. Erre igazán Richard tudna válaszolni, mert ő döntött így.
But some years ago I was on an elevator in Philadelphia, coming down. I was to address a conference at a hotel. And on that elevator a man said, "I hear Billy Graham is staying in this hotel." And another man looked in my direction and said, "Yes, there he is. He's on this elevator with us." And this man looked me up and down for about 10 seconds, and he said, "My, what an anticlimax!"
Néhány évvel ezelőtt Philadelphiában egy liftben éppen lefelé mentünk. Egy konferenciára készültem beszéddel, amit a hotelben tartottak. A liftben egy férfi azt mondja: "Úgy hallottam, Billy Graham itt száll meg a hotelben." Egy másik férfi felém nézett és hozzá tette, "Igen, tényleg itt van. Éppen itt van ő is a liftben." A másik férfi jól végigmért vagy 10 másodpercen keresztül, és ennyit mondott: "A mindenit, mekkora csalódás!"
(Laughter)
(Nevetés)
I hope that you won't feel that these few moments with me is not a -- is an anticlimax, after all these tremendous talks that you've heard, and addresses, which I intend to listen to every one of them. But I was on an airplane in the east some years ago, and the man sitting across the aisle from me was the mayor of Charlotte, North Carolina. His name was John Belk. Some of you will probably know him. And there was a drunk man on there, and he got up out of his seat two or three times, and he was making everybody upset by what he was trying to do. And he was slapping the stewardess and pinching her as she went by, and everybody was upset with him. And finally, John Belk said, "Do you know who's sitting here?" And the man said, "No, who?" He said, "It's Billy Graham, the preacher." He said, "You don't say!" And he turned to me, and he said, "Put her there!" He said, "Your sermons have certainly helped me."
Remélem - nem így fogják érezni azt a pár percet velem és nem lesz nagy csalódás mindazok után a nagyszerű beszédek után, amiket hallottak, és amiket én is tervezek meghallgatni. Repülőgépen utaztam néhány évvel ezelőtt a keleti parton, és velem átellenben Charlotte (North Carolina állam) polgármestere ült. John Belknek hívták. Vannak, akik ismerik. Aztán ott volt egy részeg ember is, aki két-háromszor is felkelt a székéből, és mindenkit fel is bosszantott azzal, amivel próbálkozott, megpaskolta a légikisasszonyt, és csipkedte, amint az elhaladt mellette, mindenkit felbosszantott. Végül John Belk megszólalt: "Tudja, hogy ki ül mellettem?" A férfi azt mondta, "Nem, ki?" Azt mondja, "Billy Graham, a prédikátor." "Nem mondja!" Aztán odafordult hozzám, és azt mondta: "Tegyétek oda!" "A prédikációi igen sokat segítettek nekem!"
(Laughter)
(Nevetés)
And I suppose that that's true with thousands of people.
Azt gondolom ez igaz sok ezer ember esetében.
(Laughter)
(Nevetés)
I know that as you have been peering into the future, and as we've heard some of it here tonight, I would like to live in that age and see what is going to be. But I won't, because I'm 80 years old. This is my eightieth year, and I know that my time is brief. I have phlebitis at the moment, in both legs, and that's the reason that I had to have a little help in getting up here, because I have Parkinson's disease in addition to that, and some other problems that I won't talk about.
Tudom, hogy amint a jövőbe tekintettek, és ahogy hallottuk ennek egy részét itt ma este, szeretnék én is abban a korban élni, és meglátni, hogy mivé lesz. De nem fogok, mert 80 éves vagyok, ez a 80. évem, és tudom, hogy rövid már az időm. Trombózisos mindkét lábam, és ez az oka, hogy segítségre volt szükségem, hogy feljöjjek a színpadra., mert Parkinson kóros is vagyok ráadásul és még vannak más problémáim is, amikről nem fogok beszélni.
(Laughter)
(Nevetés)
But this is not the first time that we've had a technological revolution. We've had others. And there's one that I want to talk about. In one generation, the nation of the people of Israel had a tremendous and dramatic change that made them a great power in the Near East. A man by the name of David came to the throne, and King David became one of the great leaders of his generation. He was a man of tremendous leadership. He had the favor of God with him. He was a brilliant poet, philosopher, writer, soldier -- with strategies in battle and conflict that people study even today.
De nem ez az első eset, hogy technikai forradalom történt a történelemben. Voltak már ilyenek. És egy ilyenről szeretnék most beszélni. Volt egy generáció Izráel népének életében, amely egy óriási és drámai változást élt meg, ami a Közel Kelet egyik meghatározó hatalmává tette őket. Egy Dávid nevű férfi került trónra, és Dávid király generációjának egyik nagy vezetőjévé érett. Nagyszerű vezető volt. Isten jóakarata volt vele. Tehetséges költő, filozófus, író, katona, olyan katonai stratégiával, amit az emberek még ma is tanulmányoznak.
But about two centuries before David, the Hittites had discovered the secret of smelting and processing of iron, and, slowly, that skill spread. But they wouldn't allow the Israelis to look into it, or to have any. But David changed all of that, and he introduced the Iron Age to Israel. And the Bible says that David laid up great stores of iron, and which archaeologists have found, that in present-day Palestine, there are evidences of that generation. Now, instead of crude tools made of sticks and stones, Israel now had iron plows, and sickles, and hoes and military weapons. And in the course of one generation, Israel was completely changed. The introduction of iron, in some ways, had an impact a little bit like the microchip has had on our generation. And David found that there were many problems that technology could not solve.
De két évszázaddal Dávid előtt, a Hittiták felfedezték a vasöntés és feldolgozás titkát, amely tudás lassan szétterjedt. De nem engedték meg az Izráeliek számára, hogy hozzájussanak ehhez a technológiához. De Dávid megváltoztatta ezt, és bevezette Izráelt a vaskorba. És a Biblia leírja, hogy komoly vaskészleteket halmozott fel, amelyeket az archeológusok meg is találtak a mai Palesztína területén, bizonyítékát adva annak a generációnak. Most már a durva szerszámok helyett amelyek kövekből és botokból készültek, Izráelnek vasekéi, sarlói, kapái és fegyverei voltak. És egy generáció leforgása alatt Izráel teljesen megváltozott. A vas bevezetésének bizonyos értelemben, hasonló hatása volt, mint a mikrocsipnek van a mi generációnkra. És Dávid arra jött rá, hogy vannak olyan problémák, amiket a technológia nem tudott megoldani.
There were many problems still left. And they're still with us, and you haven't solved them, and I haven't heard anybody here speak to that. How do we solve these three problems that I'd like to mention? The first one that David saw was human evil. Where does it come from? How do we solve it? Over again and again in the Psalms, which Gladstone said was the greatest book in the world, David describes the evils of the human race. And yet he says, "He restores my soul." Have you ever thought about what a contradiction we are? On one hand, we can probe the deepest secrets of the universe and dramatically push back the frontiers of technology, as this conference vividly demonstrates. We've seen under the sea, three miles down, or galaxies hundreds of billions of years out in the future.
Még egy csomó probléma megmaradt. És ezek máig itt vannak, és Önök sem oldották meg ezeket, és nem hallottam senkit itt, aki erről beszélt volna. Hogyan oldhatjuk meg ezeket a problémákat, amelyeket említeni szeretnék? Az első, amit Dávid meglátott, az emberi gonoszság. Honnan jön? Hogyan oldjuk meg? Újra és újra a Zsoltárok könyvében, amelyről Gladstone azt mondta a világ legnagyszerűbb könyve, Dávid leírja az emberiség gonoszságát. És mégis azt mondja: "Ő helyreállítja a lelkemet." Gondoltak már arra, milyen ellentmondásosak vagyunk? Egyrészt megoldhatjuk az univerzum legmélyebb titkait és drámai módon kiterjeszthetjük a technológia határait, mint ahogy ezt ez a konferencia is egyértelműen illusztrálja. Belátunk a tenger mélyére, akár 4,5 kilométer mélyen, vagy galaxisokba milliárd évekre a távoli jövőben.
But on the other hand, something is wrong. Our battleships, our soldiers, are on a frontier now, almost ready to go to war with Iraq. Now, what causes this? Why do we have these wars in every generation, and in every part of the world? And revolutions? We can't get along with other people, even in our own families. We find ourselves in the paralyzing grip of self-destructive habits we can't break. Racism and injustice and violence sweep our world, bringing a tragic harvest of heartache and death. Even the most sophisticated among us seem powerless to break this cycle. I would like to see Oracle take up that, or some other technological geniuses work on this. How do we change man, so that he doesn't lie and cheat, and our newspapers are not filled with stories of fraud in business or labor or athletics or wherever?
De másrészt, valami rossz. Csatahajóink, katonáink, ott vannak a fronton és készek arra, hogy háborúba lépjenek Irakban. Mi okozza ezt? Miért vannak ezek a háborúk minden generációban, és a világ minden táján? És a forradalmak? Nem tudunk kijönni az emberekkel, még a saját családunkkal sem. Ott találjuk magunkat bénító, önpusztító szokásaink fogságában. Rasszizmus, igazságtalanság és erőszak söpör végig a világunkon, tragikus aratását hozzák a halálnak és szívfájdalomnak. Még a legkifinomultabbak is közülünk erőtlenek, hogy kitörjenek ebből a körből. Szeretnék látni egy jövőbe látót hogy megoldja. vagy valaki mást egy technikai zsenit, hogy dolgozzon ezen. Hogyan változtathatjuk meg az embert, hogy ne hazudjon és csaljon, és ne legyenek az újságjaink olyan történetekkel tele hogy az üzletben csalás történt vagy éppen a sportban vagy bárhol?
The Bible says the problem is within us, within our hearts and our souls. Our problem is that we are separated from our Creator, which we call God, and we need to have our souls restored, something only God can do. Jesus said, "For out of the heart come evil thoughts: murders, sexual immorality, theft, false testimonies, slander." The British philosopher Bertrand Russell was not a religious man, but he said, "It's in our hearts that the evil lies, and it's from our hearts that it must be plucked out." Albert Einstein -- I was just talking to someone, when I was speaking at Princeton, and I met Mr. Einstein. He didn't have a doctor's degree, because he said nobody was qualified to give him one.
A Biblia azt mondja, hogy a probléma belül van, a szívünkben és a lelkünkben. A problémánk, hogy el vagyunk választva a Teremtőnktől, akit Istennek hívunk. És szükségünk van rá, hogy a lelkünk helyreálljon, amit csak Isten tud megtenni. Jézus azt mondta, "A szívünkből származnak a bűnös gondolatok: gyilkosság, szexuális erkölcstelenség lopás, hamis tanúzás, rágalmazás." Bertrand Russell brit filozófus nem volt vallásos ember, de azt mondta, "A szívünkben van a gonoszság, és a szívünkből kell eltávolítani." Albert Einstein -- Valakivel beszélgettem, amikor a Princeton egyetemen beszéltem, és találkoztam Einstein úrral. Nem volt doktori fokozata, mert azt mondta senki sem eléggé felkészült arra, hogy neki adjon.
(Laughter)
(Nevetés)
But he made this statement. He said, "It's easier to denature plutonium than to denature the evil spirit of man." And many of you, I'm sure, have thought about that and puzzled over it. You've seen people take beneficial technological advances, such as the Internet we've heard about tonight, and twist them into something corrupting. You've seen brilliant people devise computer viruses that bring down whole systems. The Oklahoma City bombing was simple technology, horribly used. The problem is not technology. The problem is the person or persons using it. King David said that he knew the depths of his own soul. He couldn't free himself from personal problems and personal evils that included murder and adultery. Yet King David sought God's forgiveness, and said, "You can restore my soul."
Ő tette ezt a kijelentést. Azt mondta: "Könnyebb megtisztítani a plutóniumot, mint megtisztítani az ember gonosz lelkét." És sokan Önök közül, biztos vagyok benne, gondoltak már erre és tanácstalanok miatta. Láttak embereket akik hasznos technikai felfedezéseket tettek, mint az Internet, amiről ma este is hallottunk, és valami rosszá változtatják. Brilliáns emberek számítógépes vírusokat írnak amelyek tönkretesznek számítógépes rendszereket. Az Oklahoma Cityben történt robbantás egyszerű technológia volt, amit borzasztó módon használtak. A probléma nem a technológia. A probléma az ember vagy az emberek, akik használják. Dávid király azt mondta és ő ismerte saját lelkének a mélységeit. Nem tudott megszabadulni a saját személyes problémáitól és személyes gonoszságától, amiben ott volt a gyilkosság és a házasságtörés. Mégis, Dávid király kereste Isten megbocsátását. és azt mondta: "Te helyre tudod állítani a lelkemet."
You see, the Bible teaches that we're more than a body and a mind. We are a soul. And there's something inside of us that is beyond our understanding. That's the part of us that yearns for God, or something more than we find in technology. Your soul is that part of you that yearns for meaning in life, and which seeks for something beyond this life. It's the part of you that yearns, really, for God. I find [that] young people all over the world are searching for something. They don't know what it is. I speak at many universities, and I have many questions and answer periods, and whether it's Cambridge, or Harvard, or Oxford -- I've spoken at all of those universities. I'm going to Harvard in about three or four -- no, it's about two months from now -- to give a lecture. And I'll be asked the same questions that I was asked the last few times I've been there. And it'll be on these questions: where did I come from? Why am I here? Where am I going? What's life all about? Why am I here?
Látják, a Biblia azt mondja mi többek vagyunk, mint test és elme. Lelkünk is van. Van valami bennünk ami túl megy azon, amit megérhetünk. Ez az a részünk, ami vágyik Isten után, valami többre, mint amit a technológiában találhatunk. A lelked egy olyan részed ami sóvárog az élet értelmére, és amely keres valamit ez életen túl. Ez az a részünk, ami sóvárog Isten után. Fiatal embereket találok szerte a világon és keresnek valamit. Nem tudják igazából mi az. Sok egyetemen beszéltem már, és sok olyan alkalom volt, hogy kérdéseket tehettek fel, akár a Cambridge, akár a Harvard akár az Oxford Egyetemen. Beszéltem mindezeken az egyetemeken. A Harvardra megyek körülbelül három vagy négy -- nem, körülbelül két hónap múlva, hogy egy előadást tartsak. És megfogják kérdezni ugyanazokat a kérdéseket, amiket megkérdeztek azokkal az alkalmakkor. Ezek a kérdések lesznek: Honnan jöttem? Miért vagyok itt? Hová tartok? Miről szól az élet? Miért vagyok itt?
Even if you have no religious belief, there are times when you wonder that there's something else. Thomas Edison also said, "When you see everything that happens in the world of science, and in the working of the universe, you cannot deny that there's a captain on the bridge." I remember once, I sat beside Mrs. Gorbachev at a White House dinner. I went to Ambassador Dobrynin, whom I knew very well. And I'd been to Russia several times under the Communists, and they'd given me marvelous freedom that I didn't expect. And I knew Mr. Dobrynin very well, and I said, "I'm going to sit beside Mrs. Gorbachev tonight. What shall I talk to her about?" And he surprised me with the answer. He said, "Talk to her about religion and philosophy. That's what she's really interested in." I was a little bit surprised, but that evening that's what we talked about, and it was a stimulating conversation. And afterward, she said, "You know, I'm an atheist, but I know that there's something up there higher than we are."
Még ha nincs is semmilyen vallásos hited, vannak esetek, amikor arra gondolunk, hogy van valami más. Thomas Edison azt mondta: "Amikor látod mindazt, ami a tudomány világában történik, és a világegyetem életében, nem tagadhatod, hogy van egy kapitány a hajóhídon." Emlékszem, egy alkalommal Gorbacsov felesége mellett ültem a Fehér Házban egy vacsorán. Elmentem Dobrinyin nagykövet úrhoz, akit nagyon jól ismerek, és több alkalommal voltam Oroszországban a kommunisták ideje alatt, és olyan nagy szabadságot adtak nekem, amire nem is számítottam. És jól ismertem Dobrinyin urat, és azt mondtam: "Gorbacsov felesége mellett fogok ma este ülni. Miről beszélgessek vele?" Meglepett a válaszával. Azt mondta: "Beszélgessenek a vallásról és filozófiáról. Ez az, ami igazán érdekli." Egy kicsit meglepődtem, de azon az estén erről beszélgettünk, és egy nagyon érdekes beszélgetésünk volt, miután Gorbacsov felesége azt mondta, "Tudja, én ateista vagyok, de tudom, hogy van valami ott fent ami nagyobb nálunk."
The second problem that King David realized he could not solve was the problem of human suffering. Writing the oldest book in the world was Job, and he said, "Man is born unto trouble as the sparks fly upward." Yes, to be sure, science has done much to push back certain types of human suffering. But I'm -- in a few months, I'll be 80 years of age. I admit that I'm very grateful for all the medical advances that have kept me in relatively good health all these years. My doctors at the Mayo Clinic urged me not to take this trip out here to this -- to be here. I haven't given a talk in nearly four months. And when you speak as much as I do, three or four times a day, you get rusty. That's the reason I'm using this podium and using these notes. Every time you ever hear me on the television or somewhere, I'm ad-libbing. I'm not reading. I never read an address. I never read a speech or a talk or a lecture. I talk ad lib. But tonight, I've got some notes here so that if I begin to forget, which I do sometimes, I've got something I can turn to.
A második probléma amiről Dávid király felismerte, hogy nem tudja megoldani, az emberi szenvedés problémája. A Biblia legrégibb könyve Jób könyve, és azt mondja, "A férfi bajba születik, mint ahogy a gólya felfelé repül." Igen, persze a tudomány sokat tett a szenvedés bizonyos típusainak visszaszorításáért. De én - néhány hónapon belül 80 éves leszek. Elismerem, nagyon hálás vagyok azért a sok egészségügyi találmányért ami viszonylag jó egészségben tartott eddigi éveimben. A doktoraim a Mayo klinikán azt javasolták hogy ne jöjjek el erre az útra, hogy itt legyek. Közel négy hónapja nem beszéltem sehol. És ha olyan sokat beszél valaki, mint én, három négyszer egy nap, akkor berozsdásodik. Ezért használom ezt a pódiumot és a jegyzeteimet. Amikor a televízióban hallanak vagy máshol, improvizálok. Nem olvasok. Soha nem olvasok fel egy beszédet. Soha nem olvasok egy beszédet vagy tanítást. Improvizálva beszélek. De ma este hoztam jegyzeteket, hogyha felejteni kezdenék, ami előfordul velem néha, legyen mihez nyúlnom.
But even here among us, most -- in the most advanced society in the world, we have poverty. We have families that self-destruct, friends that betray us. Unbearable psychological pressures bear down on us. I've never met a person in the world that didn't have a problem or a worry. Why do we suffer? It's an age-old question that we haven't answered. Yet David again and again said that he would turn to God. He said, "The Lord is my shepherd." The final problem that David knew he could not solve was death. Many commentators have said that death is the forbidden subject of our generation. Most people live as if they're never going to die. Technology projects the myth of control over our mortality. We see people on our screens. Marilyn Monroe is just as beautiful on the screen as she was in person, and our -- many young people think she's still alive. They don't know that she's dead. Or Clark Gable, or whoever it is. The old stars, they come to life. And they're -- they're just as great on that screen as they were in person. But death is inevitable.
De még itt köztünk is, a leginkább - a leginkább fejlett társadalmában a földnek, van nélkülözés. Vannak családok, amelyek önpusztító módon élnek, barátok, akik elárulnak minket. Elhordozhatatlan pszichikai nyomás nehezedik sokszor ránk. Soha nem találkoztam olyan személlyel a világon, akinek ne lettek volna problémái vagy aggodalmai. Miért szenvedünk? Nagyon régi kérdés, amit nem tudtunk megválaszolni. Mégis Dávid, újra és újra azt mondja, hogy oda fordul Istenhez. Azt mondta: "Az Úr az én pásztorom." És végül az utolsó probléma, amiről Dávid tudta, hogy nem tudja megoldani: a halál problémája. Sokan megjegyezték már, hogy a halál a mi generációnk tiltott témája. A legtöbb ember úgy él, mintha soha nem kellene majd meghalniuk. A technológia is hozzájárul a mítoszhoz, miszerint irányíthatjuk a halandóságunkat. Képernyőkön láthatjuk az embereket. Marilyn Monroe éppen olyan gyönyörű a képernyőkön, mint amilyen személyesen volt, és sok fiatal ember azt gondolhatja, hogy még mindig él. Nem tudják, hogy már halott. Vagy épen Clark Gable, vagy bárki más. A régi csillagok. Újra életre kelnek. És éppen annyira éppen annyira jól néznek ki a képernyőkön, mint amilyenek személyesen voltak. De a halál elkerülhetetlen.
I spoke some time ago to a joint session of Congress, last year. And we were meeting in that room, the statue room. About 300 of them were there. And I said, "There's one thing that we have in common in this room, all of us together, whether Republican or Democrat, or whoever." I said, "We're all going to die. And we have that in common with all these great men of the past that are staring down at us." And it's often difficult for young people to understand that. It's difficult for them to understand that they're going to die. As the ancient writer of Ecclesiastes wrote, he said, there's every activity under heaven. There's a time to be born, and there's a time to die. I've stood at the deathbed of several famous people, whom you would know. I've talked to them. I've seen them in those agonizing moments when they were scared to death.
A Kongresszus egy közös ülésén beszéltem nem olyan régen, a múlt évben. És abban a szobában találkoztunk, a szobor szobában -- körülbelül 300-an voltak jelen. Azt mondtam: "Van valami ami közös bennünk ebben a szobában, mindannyiunknak, akár Republikánusok, akár Demokraták vagyunk, vagy bárki." "Mindannyian meg fogunk halni." És ez közös minden nagy emberrel, aki csak valaha élt és most lenéznek ránk. Ezt sokszor nagyon nehezen értik meg a fiatalok. Nehezen értik meg, hogy ők is meg fognak halni majd. Ahogy az ősi író írta a Prédikátor könyvében, Minden egyes tevékenységnek meg van az ideje. Megvan az ideje a születésnek, megvan az ideje a halálnak. Jó néhány híres ember halálos ágya mellett álltam már, akiket ismernének. Beszélgettem velük. Láttam őket az agónia pillanataiban, amikor holtra voltak ijedve.
And yet, a few years earlier, death never crossed their mind. I talked to a woman this past week whose father was a famous doctor. She said he never thought of God, never talked about God, didn't believe in God. He was an atheist. But she said, as he came to die, he sat up on the side of the bed one day, and he asked the nurse if he could see the chaplain. And he said, for the first time in his life he'd thought about the inevitable, and about God. Was there a God? A few years ago, a university student asked me, "What is the greatest surprise in your life?" And I said, "The greatest surprise in my life is the brevity of life. It passes so fast." But it does not need to have to be that way. Wernher von Braun, in the aftermath of World War II concluded, quote: "science and religion are not antagonists. On the contrary, they're sisters." He put it on a personal basis. I knew Dr. von Braun very well. And he said, "Speaking for myself, I can only say that the grandeur of the cosmos serves only to confirm a belief in the certainty of a creator." He also said, "In our search to know God, I've come to believe that the life of Jesus Christ should be the focus of our efforts and inspiration. The reality of this life and His resurrection is the hope of mankind."
És mégis néhány évvel korábban, a halál át sem futott a gondolataikon. A múlt héten beszéltem egy nővel, akinek az apja egy híres doktor volt. A nő elmondta, hogy az apja soha nem gondolt Istenre, nem beszélt róla, nem hitt benne. Ateista volt. De aztán, amikor közeledett a halálhoz, felült az ágyban egy nap, és megkérdezte a nővért, hogy beszélhetne-e a lelkésszel. És azt mondta, életében először végre rágondolt az elkerülhetetlenre, és Istenre. Van Isten? Néhány évvel ezelőtt egy egyetemista kérdezte meg tőlem: "Mi a legnagyobb meglepetés az életében?" Azt válaszoltam, a legnagyobb meglepetés az életben az élet rövidsége. Annyira gyorsan eltelik. De nem kellene ennek így lennie. Werner von Braun, a II. Világháború lecsengése után monda: "A tudomány és a vallás nem kibékíthetetlenek. Éppen ellenkezőleg, testvérek." Ő személyesen magára is értette ezt. Nagyon jól ismertem Dr. von Braunt-t Ő mondta: "Számomra csak azt mondhatom, hogy a kozmosz nagyszerűsége arra szolgál, hogy igazolja a Teremtőbe vetett hitünk bizonyosságát." Azt is mondta: "Abban a keresésben, hogy Isten megismerjük, úgy hiszem, hogy Jézus Krisztus élete kell, hogy legyen a figyelmünk és inspirációnk középpontjában. Életének és feltámadásának valósága az emberiség reménysége."
I've done a lot of speaking in Germany and in France, and in different parts of the world -- 105 countries it's been my privilege to speak in. And I was invited one day to visit Chancellor Adenauer, who was looked upon as sort of the founder of modern Germany, since the war. And he once -- and he said to me, he said, "Young man." He said, "Do you believe in the resurrection of Jesus Christ?" And I said, "Sir, I do." He said, "So do I." He said, "When I leave office, I'm going to spend my time writing a book on why Jesus Christ rose again, and why it's so important to believe that." In one of his plays, Alexander Solzhenitsyn depicts a man dying, who says to those gathered around his bed, "The moment when it's terrible to feel regret is when one is dying." How should one live in order not to feel regret when one is dying?
Sokat beszéltem Németországban és Franciaországban és a világ más részein -- 105 országban beszéltem már. Egy napon meghívtak látogatóba Adenauer kancellárhoz, akire úgy néztük fel, mint a modern Németország megalapítójára. a háború óta. Egy alkalommal azt mondta nekem. "Fiatalember", mondta. "Hisz Jézus Krisztus feltámadásában?" "Azt mondtam: Igen, Uram!" Azt válaszolta: "én is" "Amikor elhagyom a hivatalomat, azzal fogom tölteni az időmet, hogy egy könyvet írjak arról, hogy miért támadt fel Jézus Krisztus, és hogy miért annyira fontos hinni ezt. Alexander Szolzsenyicin valamelyik drámájában bemutat egy embert, aki miközben haldoklik, így fordul az ágya körül állókhoz: A pillanat, amikor nagyon szörnyű megbánást érezni, az, amikor éppen haldoklunk." Hogyan kell ahhoz élnünk, hogy ne kelljen dolgokat megbánnunk az életünkből?
Blaise Pascal asked exactly that question in seventeenth-century France. Pascal has been called the architect of modern civilization. He was a brilliant scientist at the frontiers of mathematics, even as a teenager. He is viewed by many as the founder of the probability theory, and a creator of the first model of a computer. And of course, you are all familiar with the computer language named for him. Pascal explored in depth our human dilemmas of evil, suffering and death. He was astounded at the phenomenon we've been considering: that people can achieve extraordinary heights in science, the arts and human enterprise, yet they also are full of anger, hypocrisy and have -- and self-hatreds. Pascal saw us as a remarkable mixture of genius and self-delusion. On November 23, 1654, Pascal had a profound religious experience. He wrote in his journal these words: "I submit myself, absolutely, to Jesus Christ, my redeemer."
Blaise Pascal feltette ugyanezt a kérdést a 17. században Franciaországban. Pascalt a modern civilizáció építészének is nevezték. Kiemelkedő tudós volt a matematika határait feszegette, már tinédzserként is. Sokan úgy tekintenek rá, mint a valószínűségszámítás alapítójára, és az első számítógép modell megalkotójára. És biztosan mindannyian tudják, hogy egy számítógépe nyelvet is elneveztek róla. Pascalt nagyon mélyen foglalkoztatták az emberi dilemmák, mint a gonoszság, a szenvedés és a halál. Megdöbbentette az a jelenség, amiről beszélek most: az emberek különleges magasságokat képesek elérni a tudomány, a művészetek, az emberi vállalkozások területén, ugyanakkor tele vannak haraggal, képmutatással, és akár önutálattal. Pascal úgy tekintett ránk emberekre, mint a zsenialitás és önmegtévesztés keverékére. 1654 november 23-án, Pascal egy valódi vallásos élményen ment keresztül. A naplójába ezeket a szavakat írta le: "Alávetem magamat teljesen Jézus Krisztusnak az én Megváltómnak."
A French historian said, two centuries later, "Seldom has so mighty an intellect submitted with such humility to the authority of Jesus Christ." Pascal came to believe not only the love and the grace of God could bring us back into harmony, but he believed that his own sins and failures could be forgiven, and that when he died he would go to a place called heaven. He experienced it in a way that went beyond scientific observation and reason. It was he who penned the well-known words, "The heart has its reasons, which reason knows not of."
Egy francia történész az mondta két évszázaddal később, "Ritka, hogy egy ilyen hatalmas intellektus ilyen alázattal veti alá magát Jézus Krisztus hatalmának." Pascal elhitte, hogy Isten kegyelme és szeretete nem csak vissza tud minket hozni a harmóniába, de azt is elhitte, hogy a bűnei és hibái megbocsáttatnak, és amikor meghal, akkor egy olyan helyre tart, amit mennynek neveznek. Olyan módon tapasztalta meg ezt, amit túlmegy a tudományos megfigyelésen és érvelésen. Valaki így öntötte ezt a jól ismert szavakba: "A szívnek megvannak azok az érvei amelyekről a ész nem is tud."
Equally well known is Pascal's Wager. Essentially, he said this: "if you bet on God, and open yourself to his love, you lose nothing, even if you're wrong. But if instead you bet that there is no God, then you can lose it all, in this life and the life to come." For Pascal, scientific knowledge paled beside the knowledge of God. The knowledge of God was far beyond anything that ever crossed his mind. He was ready to face him when he died at the age of 39. King David lived to be 70, a long time in his era. Yet he too had to face death, and he wrote these words: "even though I walk through the valley of the shadow of death, I will fear no evil, for you are with me."
Hasonlóan jól ismert Pascal Próbája. Tulajdonképpen azt mondta: "Ha Istenre fogadsz, és kinyitod magad az Ő szeretetének, semmit sem veszítesz, még ha kiderül is, hogy nem volt igazad. Míg ha arra fogadsz, hogy nincs Isten, akkor mindent elveszíthetsz ebben és az eljövendő világban egyaránt." Pascal számára a tudományos tudás elhalványult az Isten ismerete mellett. Isten ismerete túlment mindenen, ami valaha is eszébe jutott. Kész volt arra, hogy találkozzon vele amikor 39 évesen meghalt. Dávid király 70 évig élt, ami hosszúnak számított akkoriban. De neki is szembe kellett nézni a halállal. Ekkor írta ezeket a sorokat: "Még ha a halál árnyékának völgyében járok is, nem félek a gonosztól, mert Te velem vagy."
This was David's answer to three dilemmas of evil, suffering and death. It can be yours, as well, as you seek the living God and allow him to fill your life and give you hope for the future. When I was 17 years of age, I was born and reared on a farm in North Carolina. I milked cows every morning, and I had to milk the same cows every evening when I came home from school. And there were 20 of them that I had -- that I was responsible for, and I worked on the farm and tried to keep up with my studies. I didn't make good grades in high school. I didn't make them in college, until something happened in my heart.
Ez volt Dávid válasza az általam felvetett 3 dilemmára: a gonoszság, a szenvedés és a halál kérdésére. A tiéd is lehet ez, ha az élő Istent keresed és megengeded neki, hogy betöltse az életedet és reményt adjon a jövőre nézve. Amikor 17 éves voltam, North Carolina államban születtem és nevelkedtem. Minden reggel teheneket fejtem, és minden este ugyanazokat a teheneket kellett megint csak megfejnem, amikor hazaérkeztem az iskolából. 20 tehenünk volt, amikért én voltam a felelős. A farmon dolgoztam és próbáltam lépést tartani a tanulmányaimban is. Nem voltak túl jó jegyeim az iskolában. A főiskolán sem voltam túl jó tanuló, amíg valami nem történt a szívemben.
One day, I was faced face-to-face with Christ. He said, "I am the way, the truth and the life." Can you imagine that? "I am the truth. I'm the embodiment of all truth." He was a liar. Or he was insane. Or he was what he claimed to be. Which was he? I had to make that decision. I couldn't prove it. I couldn't take it to a laboratory and experiment with it. But by faith I said, I believe him, and he came into my heart and changed my life. And now I'm ready, when I hear that call, to go into the presence of God. Thank you, and God bless all of you.
Egy nap, szemtől szembe találkoztam Krisztussal. Azt mondta: "Én vagyok az út, az igazság és az élet." El tudod ezt képzelni? "Én vagyok az igazság. Én vagyok az igazság megtestesítője." Vagy hazug volt. Vagy őrült. Vagy tényleg az volt, akinek mondta magát. Melyik volt a három közül? Döntést kellett hoznom. Nem tudtam bebizonyítani. Nem tudtam elvinni egy laboratóriumba, hogy kísérletben igazolhassam. De hittel azt mondtam, hogy hiszek neki. És bejött a szívembe. És megváltoztatta az életemet. És most kész vagyok, amikor meghallom a hívását, hogy elmenjek Isten jelenlétébe. Köszönöm szépen, és Isten áldjon mindenkit!
(Applause)
(Ünneplés)
Thank you for the privilege. It was great.
Köszönöm a lehetőséget. Nagyszerű volt.
Richard Wurman: You did it. Thanks.
Richard Wurman: Ön tette lehetővé. Köszönöm.
(Applause)
(Taps)