Billie Jean King: Hi, everyone!
Billie Jean King: Hallo allemaal!
(Applause)
(Applaus)
Thanks, Pat. Thank you! Getting me all wound up, now!
Bedankt, Pat. Dank je wel! Dit is opwindend voor mij!
(Laughter)
(Gelach)
Pat Mitchell: Good! You know, when I was watching the video again of the match, you must have felt like the fate of the world's women was on every stroke you took. Were you feeling that?
Pat Mitchell: Mooi! Ik dacht, toen ik de video van de wedstrijd weer zag: je voelde vast dat het lot van alle vrouwen zou worden bepaald door elke slag die jij sloeg. Voelde dat zo?
BJK: First of all, Bobby Riggs -- he was the former number one player, he wasn't just some hacker, by the way. He was one of my heroes and I admired him. And that's the reason I beat him, actually, because I respected him.
BJK: Bobby Riggs was een voormalig nummer één van de wereld, hij stond daar niet zomaar wat te hakken. Hij was een van mijn helden en ik bewonderde hem. Eigenlijk heb ik hem daarom verslagen, omdat ik respect voor hem had.
(Laughter)
(Gelach)
It's true -- my mom and especially my dad always said: "Respect your opponent, and never underestimate them, ever." And he was correct. He was absolutely correct. But I knew it was about social change. And I was really nervous whenever we announced it, and I felt like the whole world was on my shoulders. And I thought, "If I lose, it's going to put women back 50 years, at least." Title IX had just been passed the year before -- June 23, 1972. And women's professional tennis -- there were nine of us who signed a one-dollar contract in 1970 -- now remember, the match is in '73. So we were only in our third year of having a tour where we could actually play, have a place to compete and make a living. So there were nine of us that signed that one-dollar contract. And our dream was for any girl, born any place in the world -- if she was good enough -- there would be a place for her to compete and for us to make a living. Because before 1968, we made 14 dollars a day, and we were under the control of organizations. So we really wanted to break away from that. But we knew it wasn't really about our generation so much; we knew it was about the future generations.
Echt -- mijn moeder, en vooral mijn vader, zei altijd: "Respecteer je tegenstanders, en onderschat ze nooit." En hij had helemaal gelijk. Maar dit ging over sociale verandering. Ik was bloednerveus bij alle aankondigingen, en het voelde als een zware last op mijn schouders. Ik dacht: als ik verlies, gaat de klok voor vrouwen minstens 50 jaar terug. Sinds 23 juni 1972 was er een nieuwe wet tegen discriminatie van vrouwen. Het professionele damestennis -- negen dames hadden in 1970 een één-dollar-contract getekend -- en deze wedstrijd was in 1973. Dit was pas het derde jaar dat we een seizoen hadden waarin we echt meededen, wedstrijden speelden en ons brood konden verdienen. Negen dames hadden dat één-dollar-contract getekend. Ons ideaal was dat ieder meisje, waar ook op de wereld, als ze goed genoeg was, de kans zou hebben om te spelen en daar de kost mee te verdienen. Want voor 1968, verdienden we 14 dollar per dag, en waren we afhankelijk van allerlei organisaties. Daar wilden we echt van af. We wisten dat het niet alleen om onze generatie ging, maar ook om toekomstige generaties.
We do stand on the shoulders of the people that came before us, there is no question. But every generation has the chance to make it better. That was really on my mind. I really wanted to start matching the hearts and minds to Title IX. Title IX, in case anybody doesn't know, which a lot of people probably don't, said that any federal funds given to a high school, college or university, either public or private, had to -- finally -- give equal monies to boys and girls. And that changed everything.
We leunen altijd op degenen die voor ons kwamen, dat is zeker zo. Maar elke generatie kan zorgen voor verbeteringen. Daar dacht ik aan. Ik wou echt dat iedereen die nieuwe wet zou omarmen. Deze wet, jullie kennen haar misschien niet, hield in dat alle overheidsgeld in het middelbaar en hoger onderwijs, openbaar of particulier, -- eindelijk -- moest bestaan uit gelijke bedragen voor jongens en meisjes. En dat veranderde alles.
(Applause)
(Applaus)
So you can have a law, but it's changing the hearts and minds to match up with it. That's when it really rocks, totally. So that was on my mind. I wanted to start that change in the hearts and minds.
Er kan wel een bepaalde wet zijn, maar de mensen moeten haar ook accepteren. Dan is zij pas echt iets waard. Daar dacht ik dus aan. Ik wilde de mensen overtuigen van die verandering.
But two things came out of that match. For women: self-confidence, empowerment. They actually had enough nerve to ask for a raise. Some women have waited 10, 15 years to ask. I said, "More importantly, did you get it?"
Maar die wedstrijd bracht twee dingen voort. Voor vrouwen: zelfbewustzijn, empowerment. Ze durfden om salarisverhoging te vragen. Sommige vrouwen hadden daar wel 10, 15 jaar mee gewacht. Ik zei: "Heb je ze gekregen?"
(Laughter)
(Gelach)
And they did! And for the men? A lot of the men today don't realize it, but if you're in your 50s, 60s or whatever, late 40s, you're the first generation of men of the Women's Movement -- whether you like it or not!
En dat hadden ze! En voor de mannen? Tegenwoordig zijn veel mannen zich er niet van bewust, maar als je eind 40 of in de 50 of 60 bent, ben je van de eerste generatie mannen uit de tijd van de vrouwenbeweging -- of je nu wilt of niet!
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
And for the men, what happened for the men, they'd come up to me -- and most times, the men are the ones who have tears in their eyes, it's very interesting. They go, "Billie, I was very young when I saw that match, and now I have a daughter. And I am so happy I saw that as a young man." And one of those young men, at 12 years old, was President Obama. And he actually told me that when I met him, he said: "You don't realize it, but I saw that match at 12. And now I have two daughters, and it has made a difference in how I raise them." So both men and women got a lot out of it, but different things.
Er gebeurde ook iets met de mannen, ze kwamen naar me toe -- meestal waren zij degenen met tranen in hun ogen, heel interessant. Ze zeiden: "Billie, ik was nog heel klein toen ik die wedstrijd zag, en nu heb ik een dochter. Ik ben zo blij dat ik dat gezien heb toen ik jong was." President Obama was een van die jongens, toen hij 12 jaar was. Toen ik hem ontmoette, zei hij tegen me: "Jij weet dit niet, maar ik zag die wedstrijd toen ik 12 was. Nu heb ik twee dochters, en het heeft me beïnvloed in hoe ik ze opvoed." Mannen én vrouwen hebben er iets aan gehad, op een verschillende manier.
PM: And now there are generations -- at least one or two -- who have experienced the equality that Title IX and other fights along the way made possible. And for women, there are generations who have also experienced teamwork. They got to play team sports in a way they hadn't before. So you had a legacy already built in terms of being an athlete, a legacy of the work you did to lobby for equal pay for women athletes and the Women's Sports Foundation. What now are you looking to accomplish with The Billie Jean King Leadership Initiative?
PM: Nu zijn er generaties, ten minste één of twee, die zijn opgegroeid met de gelijkheid die door deze wet, en nog wat opstanden daarna, mogelijk werd. Deze generaties vrouwen zijn ook opgegroeid met teamwork. Zij beoefenden nu teamsport zoals dat eerder niet kon. Dus je had al heel wat opgebouwd: als sporter, als pleitbezorger voor gelijke beloning voor vrouwelijke sporters en met je stichting, Women's Sports Foundation. Wat wil je nu bereiken met de Billie Jean King Leadership Initiative?
BJK: I think it goes back to an epiphany I had at 12. At 11, I wanted to be the number one tennis player in the world, and a friend had asked me to play and I said, "What's that?" Tennis was not in my family -- basketball was, other sports. Fast forward to 12 years old,
BJK: Toen ik 12 was kreeg ik een openbaring. Op mijn elfde kende ik geen enkele tennisspeler, een vriendin vroeg of ik meeging tennissen en ik zei: "Wat is dat?" Ik ben niet opgegroeid met tennis, wel met basketbal en andere sporten. Vooruitspoelen naar 12 jaar oud,
(Laughter)
(Gelach)
and I'm finally starting to play in tournaments where you get a ranking at the end of the year. So I was daydreaming at the Los Angeles Tennis Club, and I started thinking about my sport and how tiny it was, but also that everybody who played wore white shoes, white clothes, played with white balls -- everybody who played was white. And I said to myself, at 12 years old, "Where is everyone else?" And that just kept sticking in my brain. And that moment, I promised myself I'd fight for equal rights and opportunities for boys and girls, men and women, the rest of my life. And that tennis, if I was fortunate enough to become number one -- and I knew, being a girl, it would be harder to have influence, already at that age -- that I had this platform. And tennis is global. And I thought, "You know what? I've been given an opportunity that very few people have had." I didn't know if I was going to make it -- this was only 12. I sure wanted it, but making it is a whole other discussion. I just remember I promised myself, and I really try to keep my word. That's who I truly am, just fighting for people.
en ik begin te spelen op toernooien met ranglijsten aan het eind van het jaar. Ik zat wat te dagdromen bij de Los Angeles Tennis Club en ik dacht na over mijn sport -- hoe klein het was, maar ook dat alle spelers witte schoenen en witte kleding droegen, met witte ballen speelden, alle spelers waren blank. Ik vroeg me af, op mijn twaalfde: Waar zijn alle anderen? Die gedachte liet me niet meer los. Op dat moment, nam ik me voor altijd voor gelijke rechten en kansen voor jongens en meisjes, mannen en vrouwen, te vechten. Tennis kon me, als het me zou lukken om nummer één te worden - ik besefte toen al dat het als meisje moeilijker zou zijn om invloed te hebben - een podium geven. Tennis is een wereldsport. Ik dacht: ik heb een unieke en enige kans gekregen. Ik wist niet of het zou lukken -- ik was nog maar 12. Ik wou het echt, maar de top hálen is een heel ander verhaal. Ik herinner me dat voornemen nog goed en ik probeer altijd te doen wat ik zeg. Dat is gewoon hoe ik ben: voor anderen opkomen.
And, unfortunately, women have had less. And we are considered less. And so my attentions, where did they have to go? It was just ... you have to. And learn to stick up for yourself, hear your own voice. You hear the same words keep coming out all the time, and I got really lucky because I had an education. And I think if you can see it you can be it, you know? If you can see it, you can be it. You look at Pat, you look at other leaders, you look at these speakers, look at yourself, because everyone -- everyone -- can do something extraordinary. Every single person.
En helaas zijn vrouwen benadeeld. We werden als minderwaardig beschouwd. Waar moest ik mijn aandacht op richten? Het was gewoon ... je moet wel. Leren om voor jezelf op te komen, naar jezelf te luisteren. Je hoort steeds opnieuw, en ik had geluk, want ik had een goede opleiding. Ik denk: als je het kunt zien, dan kan je het zijn. Als je het kunt zien, kun je het zijn. Kijk maar naar Pat, naar andere leiders, kijk naar deze sprekers, kijk naar jezelf, want iedereen -- iedereen -- kan iets bijzonders doen. Echt elk individu.
PM: And your story, Billie, has inspired so many women everywhere. Now with the Billie Jean King Leadership Initiative, you're taking on an even bigger cause. Because one thing we hear a lot about is women taking their voice, working to find their way into leadership positions. But what you're talking about is even bigger than that. It's inclusive leadership. And this is a generation that has grown up thinking more inclusively --
PM: Jouw verhaal, Billie, heeft zo veel vrouwen overal geïnspireerd. En met het Billie Jean King Leadership Initiative ga je aan de slag met een nog groter thema. Want iets waar we veel over horen is dat vrouwen mondiger zijn, dat ze bezig zijn om meer leidinggevende rollen te krijgen. Jij hebt het over iets wat nog veel groter is dan dat: gezamenlijk leiderschap. Deze generatie is al opgegroeid met de gedachte dat iedereen erbij hoort.
BJK: Isn't it great? Look at the technology! It's amazing how it connects us all! It's about connection. It's simply amazing what's possible because of it. But the Billie Jean King Leadership Initiative is really about the workforce mostly, and trying to change it, so people can actually go to work and be their authentic selves.
BJK: Geweldig hè? En de technologie! Fantastisch hoe ze ons verbindt! Verbinding, daar gaat het om. Het is echt verbazingwekkend; de mogelijkheden die erdoor ontstaan. Maar de Billie Jean King Leadership Initiative gaat eigenlijk vooral over hoe de werkvloer moet veranderen, zodat mensen ook op het werk zichzelf kunnen zijn.
Because most of us have two jobs: One, to fit in -- I'll give you a perfect example. An African American woman gets up an hour earlier to go to work, straightens her hair in the bathroom, goes to the bathroom probably four, five, six times a day to keep straightening her hair, to keep making sure she fits in. So she's working two jobs. She's got this other job, whatever that may be, but she's also trying to fit in. Or this poor man who kept his diploma -- he went to University of Michigan, but he never would talk about his poverty as a youngster, ever -- just would not mention it. So he made sure they saw he was well-educated. And then you see a gay guy who has an NFL -- which means American football for all of you out there, it's a big deal, it's very macho -- and he talked about football all the time, because he was gay and he didn't want anybody to know. It just goes on and on. So my wish for everyone is to be able to be their authentic self 24/7, that would be the ultimate. And we catch ourselves -- I mean, I catch myself to this day. Even being gay I catch myself, you know, like,
Want de meesten van ons hebben twee rollen. De eerste: zich aanpassen -- een perfect voorbeeld: een Afrikaans-Amerikaanse vrouw staat 's ochtends een uur eerder op, om haar haar steil te maken, gaat waarschijnlijk vier, vijf, zes keer per dag naar het toilet, om haar haar weer steil te maken, om net als iedereen te zijn. Ze heeft twee banen. Haar gewone baan, wat die ook is, en het werk om zich aan te passen. Of deze arme man en zijn diploma -- ging naar de University of Michigan, maar hij vertelde nooit dat hij uit een arm gezin kwam -- hij had het er nooit over. Hij liet altijd zien dat hij goed opgeleid was. Een homoseksuele jongen en de NFL -- dat is American football voor wie het niet weet -- heel belangrijk, heel macho. Hij sprak de de hele tijd over football, omdat hij zijn homoseksualiteit verborgen wilde houden. En zo gaat het maar door. Ik wil graag dat iedereen helemaal zichzelf kan zijn, ieder uur van de dag, dat zou perfect zijn. We betrappen onszelf erop -- ook ik, als lesbische vrouw,
(Gasp)
(Zucht)
a little uncomfortable, a little surge in my gut, feeling not totally comfortable in my own skin. So, I think you have to ask yourself -- I want people to be themselves, whatever that is, just let it be.
dat ongemakkelijke, en beetje naar gevoel in mijn buik, dat ik me niet helemaal lekker voel in mijn eigen lichaam. Ik denk dat je je moet afvragen -- ik wil dat mensen zichzelf zijn, wat dat ook is, laat ze gewoon.
PM: And the first research the Leadership Initiative did showed that, that these examples you just used -- that many of us have the problem of being authentic. But what you've just looked at is this millennial generation, who have benefited from all these equal opportunities -- which may not be equal but exist everywhere --
PM: Het eerste onderzoek dat de Leadership Initiative deed, bevestigde je voorbeelden: velen van ons hebben problemen met authenticiteit. Maar jij keek nu naar de millenniumgeneratie, die konden genieten van al die gelijke kansen -- tenminste, officieel zijn ze er --
BJK: First of all, I'm really lucky. Partnership with Teneo, a strategic company that's amazing. That's really the reason I'm able to do this. I've had two times in my life where I've actually had men really behind me with power. And that was in the old days with Philip Morris with Virginia Slims, and this is the second time in my entire life. And then Deloitte. The one thing I wanted was data -- facts. So Deloitte sent out a survey, and over 4,000 people now have answered, and we're continuing in the workplace.
BJK: Allereerst, ik bof echt met een geweldig partnership met Teneo, een strategisch bedrijf. Dat is de echte reden dat ik dit kan doen. Ik heb twee keer in mijn leven echt steun gehad van invloedrijke mannen. In het verleden was dat met Philip Morris met Virginia Slims, en dit is de tweede keer in mijn hele leven. En dan was er Deloitte. Ik wilde echt graag data en feiten. Deloitte verstuurde een enquête, en meer dan 4000 mensen hebben hem nu ingevuld. We gaan er mee door met werknemers.
And what do the millennials feel? Well, they feel a lot, but what they're so fantastic about is -- you know, our generation was like, "Oh, we're going to get representation." So if you walk into a room, you see everybody represented. That's not good enough anymore, which is so good! So the millennials are fantastic; they want connection, engagement. They just want you to tell us what you're feeling, what you're thinking, and get into the solution. They're problem-solvers, and of course, you've got the information at your fingertips, compared to when I was growing up.
Wat vindt deze millenniumgeneratie? Van alles, maar het echt geweldige is -- onze generatie dacht: "Vertegenwoordiging is belangrijk." Nu zie je iedereen vertegenwoordigd. Dat is niet meer genoeg, wat echt geweldig is! De millenniumgeneratie is fantastisch, ze willen verbinding, betrokkenheid. Ze willen gewoon horen wat jij voelt, wat jij denkt, en een oplossing vinden. Het zijn probleemoplossers, en ze hebben natuurlijk alle informatie binnen handbereik, vergeleken met toen ik jong was.
PM: What did the research show you about millennials? Are they going to make a difference? Are they going to create a world where there is really an inclusive work force?
PM: Wat heb je geleerd over de millenniumgeneratie? Gaan zij dingen veranderen? Gaan zij een wereld creëren met een echt inclusieve arbeidsmarkt?
BJK: Well, in 2025, 75 percent of the global workforce is going to be millennials. I think they are going to help solve problems. I think they have the wherewithal to do it. I know they care a lot. They have big ideas and they can make big things happen. I want to stay in the now with the young people, I don't want to get behind.
BJK: In 2025 komt 75 procent van de werknemers over de hele wereld uit de millenniumgeneratie. Ik denk dat zij problemen gaan oplossen. Ik denk dat ze de middelen hebben. Ik weet dat ze betrokken zijn. Ze denken groots en kunnen grote dingen bereiken. Ik wil bijblijven bij de jongeren, ik wil niet achterlopen.
(Laughter)
(Gelach)
PM: I don't think there's any chance! But what you found out in the research about millennials is not really the experience that a lot of people have with millennials.
PM: Dat zal zeker niet gebeuren! Maar wat jouw onderzoek liet zien over de millenniumgeneratie komt niet echt overeen met de ervaringen van de meeste mensen.
BJK: No, well, if we want to talk -- OK, I've been doing my little mini-survey. I've been talking to the Boomers, who are their bosses, and I go, "What do you think about the millennials?" And I'm pretty excited, like it's good, and they get this face --
BJK: Nou ja, als we het hebben over -- Ik heb een klein onderzoekje gedaan. Ik heb met de babyboomers gesproken, hun bazen. Ik vroeg: "Wat denk je van de millenniumgeneratie?" Ik ben helemaal enthousiast, en ik krijg zo'n gezicht --
(Laughter)
(Gelach)
"Oh, you mean the 'Me' generation?"
"Oh, bedoel je de ik-generatie?"
(Laughter)
(Gelach)
I say, "Do you really think so? Because I do think they care about the environment and all these things." And they go, "Oh, Billie, they cannot focus."
Ik zei: "Vind je dat nou echt?" Want ik denk dat ze wel om het milieu geven en dat soort dingen." Ze antwoorden: "Billie, ze kunnen zich niet concentreren."
(Laughter)
(Gelach)
They actually have proven
Het is bewezen
that the average focus for an 18-year-old is 37 seconds.
dat de gemiddelde 18-jarige zich 37 seconden kan concentreren.
(Laughter)
(Gelach)
They can't focus. And they don't really care. I just heard a story the other night: a woman owns a gallery and she has these workers. She gets a text from one of the workers, like an intern, she's just starting -- she goes, "Oh, by the way, I'm going to be late because I'm at the hairdresser's."
Gebrek aan concentratie en ze zijn niet betrokken. Ik hoorde laatst nog een verhaal: een vrouw heeft een galerie en een paar werknemers. Ze krijgt een sms'je van een van die medewerkers, een stagiaire, ze werkt er nog maar pas, en ze zegt: "Oh ja, ik kom wat later want ik zit bij de kapper."
(Laughter)
(Gelach)
So she arrives, and this boss says, "What's going on?" And she says, "Oh, I was late, sorry, how's it going?" She says, "Well, guess what? I'd like you leave, you're finished." She goes, "OK."
Als ze binnenkomt, zegt die bazin: "Wat is dit?" Ze antwoordt "Oh, ik was te laat, sorry, hoe gaat het?" Zij zegt: "Nou, wat denk je? Ga maar, ik wil je hier niet meer hebben." Ze zegt: "Oké."
(Laughter)
(Gelach)
No problem! PM: Now Billie, that story -- I know, but that's what scares the boomers -- I'm just telling you -- so I think it's good for us to share.
Geen probleem! PM: Billie, dat verhaal -- BJK: Ja, maar dáar zijn de babyboomers bang voor -- ik vertel 't alleen maar, want het is goed om erover te praten.
(Laughter)
(Gelach)
No, it is good for us to share, because we're our authentic selves and what we're really feeling, so we've got to take it both ways, you know? But I have great faith because -- if you've been in sports like I have -- every generation gets better. It's a fact. With the Women's Sports Foundation being the advocates for Title IX still, because we're trying to keep protecting the law, because it's in a tenuous position always, so we really are concerned, and we do a lot of research. That's very important to us. And I want to hear from people. But we really have to protect what Title IX stands for worldwide. And you heard President Carter talk about how Title IX is protected. And do you know that every single lawsuit that girls, at least in sports, have gone up against -- whatever institutions -- has won? Title IX is there to protect us. And it is amazing. But we still have to get the hearts and minds -- the hearts and minds to match the legislation is huge.
Het is goed om erover te praten omdat we onszelf zijn en authentieke gevoelens hebben, dus we moeten het van beide kanten bekijken. Maar ik heb er echt vertrouwen in want, als je, zoals ik, in de sportwereld zit, daar wordt elke generatie beter. Dat is een feit. De Women's Sports Foundation pleit nog steeds voor die antidiscriminatiewet, we blijven proberen om hem te beschermen, want hij blijft een zwakke positie houden. We zijn echt bezorgd, en doen veel onderzoek. Dat vinden we heel belangrijk. En ik wil van mensen horen. We moeten de gedachte van die wet wereldwijd beschermen. President Carter heeft uitgelegd hoe de antidiscriminatiewet is beschermd. Je moet weten dat elke rechtszaak die vrouwen, in de sport tenminste, zijn begonnen -- tegen welke organisatie dan ook -- door hen zijn gewonnen. De antidiscriminatiewet is er om ons te beschermen. Dat is geweldig. Maar we wachten nog steeds op volledige overtuiging -- dat iedereen die wet omarmt, dat is zo belangrijk.
PM: So what gets you up every morning? What keeps you sustaining your work, sustaining the fight for equality, extending it, always exploring new areas, trying to find new ways ... ?
PM: Waar kom jij 's ochtends voor uit bed? Wat motiveert je om door te gaan met je werk, met het vechten voor gelijkheid, het verder te willen uitbreiden, altijd op zoek te gaan naar nieuwe gebieden, nieuwe ideeën?
BJK: Well, I always drove my parents crazy because I was always the curious one. I'm highly motivated. My younger brother was a Major League Baseball player. My poor parents did not care if we were any good.
BJK: Mijn ouders werden altijd al gek van mijn nieuwsgierigheid. Ik heb een enorme drijfveer. Mijn jongere broer speelde honkbal op het hoogst mogelijke niveau. Het maakte mijn ouders niet uit of we goed waren.
(Laughter)
(Gelach)
And we drove them crazy because we pushed, we pushed because we wanted to be the best. And I think it's because of what I'm hearing today in TED talks. I think to listen to these different women, to listen to different people, to listen to President Carter -- 90 years old, by the way, and he we was throwing these figures out that I would never -- I'd have to go, "Excuse me, wait a minute, I need to get a list out of these figures." He was rattling off -- I mean, that's amazing, I'm sorry.
Ze werden echt gek van ons want wij waren zo fanatiek, omdat we de beste wilden zijn. Het heeft ook te maken met wat ik hoor in de TED-talks. Ik luister naar al die vrouwen, naar al die mensen, naar President Carter -- hij is trouwens 90 jaar oud, en gooide al die cijfers eruit -- ik had willen vragen: "Sorry, wacht even, is er een lijstje met de cijfers?" Maar hij gooide ze er zomaar uit -- dat is toch geweldig?
PM: He's an amazing man.
PM: Zo'n geweldige man.
(Applause)
(Applaus)
BJK: And then you're going to have President Mary Robinson, who's a former president -- Thank you, Irish! 62 percent! LGBTQ! Yes!
BJK: En dan is er President Mary Robinson, voormalig president van Ierland -- Bedankt Ieren! 62 procent voor het homohuwelijk, yes!
(Applause)
(Applaus)
Congress is voting in June on same-sex marriage, so these are things that for some people are very hard to hear. But always remember, every one of us is an individual, a human being with a beating heart, who cares and wants to live their authentic life. OK? You don't have to agree with somebody, but everyone has the opportunity.
Het Amerikaanse Congres gaat in juni stemmen over het homohuwelijk, en dit zijn zaken die sommige mensen liever niet horen. Maar vergeet niet, we zijn allemaal individuen, mensen met een hart dat klopt, die betrokken zijn en zichzelf willen zijn. Oké? Misschien ben je het oneens met iemand, maar iedereen krijgt dezelfde kans.
I think we all have an obligation to continue to keep moving the needle forward, always. And these people have been so inspiring. Everyone matters. And every one of you is an influencer. You out there listening, out there in the world, plus the people here -- every single person's an influencer. Never, ever forget that. OK? So don't ever give up on yourself.
Ik denk dat we met z'n allen de plicht hebben om vooruit te blijven gaan, altijd. Deze mensen zijn zo inspirerend. Iedereen telt mee. En iedereen hier heeft invloed. Jullie luisteraars, daar ergens op de wereld, en de mensen hier -- echt iedere individu heeft invloed. Vergeet dat niet, oké? Geef nooit op als het om jezelf gaat.
PM: Billie, you have been an inspiration for us.
PM: Billie, je bent zo inspirerend.
BJK: Thanks, Pat!
BJK: Bedankt, Pat!
(Applause)
(Applaus)
Thanks, TED!
Bedankt, TED!
(Applause)
(Applaus)
Thanks a lot!
Hartelijk bedankt!